29.11.10

Πως ένα τσουρέκι μεταμορφώθηκε...

Πενία τέχνας κατεργάζεται... και όταν τα 3/4 ενός τσουρεκίου κανείς δεν το τρώει όπως είναι έτσι απλό, χωρίς σοκολάτα, χωρίς πραλίνα, χωρίς γέμιση, παρά μονάχα με καβουρδισμένο αμυγδαλάκι για ντεκόρ, κάτι πρέπει να κάνεις για να μην πάει χαμένο το κακόμοιρο!
Και για να μην το φας μόνη σου δηλαδή...

Τότε βάζεις το μυαλό σε λειτουργία, φέρνεις μερικές μνήμες και μερικές αναφορές μπροστά σου, τις συνδυάζεις και λες θα το δοκιμάσω... και φυσικά θα το μεταμορφώσω :-)))

Στις γραμμές που ακολουθούν θα διαβάσετε την ιστορία ενός ταπεινού τσουρεκιού που μεταμορφώθηκε σε  αρωματική γευστική πορτοκαλόπιτα, γρήγορα,  εύκολα, απλά και με ελάχιστα υλικά.


Χρειάζεστε ένα μέτριο ταψί φούρνου ή πυρέξ,
3/4 τσουρεκιού (να μην είναι πολύ αφράτο στην υφή του)
1/2 κούπας αμυγδαλάκι καβουρδισμένο και αλεσμένο,
ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,
1 ποτήρι χυμό φρέσκου πορτοκαλιού,
1 κεσεδάκι γιαούρτι,
4 αυγά,
1 κούπα ζάχαρη,
και 3-4 κουταλιές σιρόπι (ίσως από κάποιο σπιτικό γλυκό του κουταλιού, αλλιώς δεν είναι και τόσο απαραίτητο)
1 κουταλάκι κοφτό βανίλλια,
1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ.

Κόβετε το τσουρέκι σε φετούλες και τις στρώνετε ομοιόμορφα μέσα στο ταψί σας.
Τις βρέχετε ελαφρώς με το σπιτικό σιροπάκι σας (εγώ είχα σιρόπι από ρόδι) και τις πασπαλίζετε με το αμυγδαλάκι.

Σ' ένα μπολάκι συγκεντρώνετε το ξύσμα του πορτοκαλιού και το ανακατεύετε με 2 μικρές κουταλιές ζάχαρη. Το αφήνετε στην άκρη για κανένα 10λεπτο. Η διαδικασία αυτή βοηθά ώστε να βγάλει το ξύσμα όλο του το άρωμα.

Στην συνέχεια σε βαθύ μπωλ ρίχνετε την ζάχαρη και τ' αυγά και χτυπάτε καλά μ' ένα αυγοδάρτη.
Κατόπιν ρίχνετε μέσα στο μείγμα των αυγών και της ζάχαρης το γιαούρτι, το ξύσμα με την ζαχαρίτσα του και την σκόνη βανίλλιας. Συνεχίζετε το χτύπημα, να ενωθούν και αυτά τα υλικά.
Έχετε ανακατέψει το αλεύρι με το μπέϊκιν και το ρίχνετε εναλλάξ και τμηματικά με τον χυμό του πορτακαλιού ανακεύοντας συνέχεια και μέχρι να τελειώσουν και αυτά τα υλικά.
Περιχύνετε με τον χυλό τις φέτες του τσουρεκιού και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20 λεπτά περίπου, στους 180 βαθμούς.

Αφήνετε να σταθεί για κανένα τεταρτάκι αφού το ξεφουρνίσετε και το συνοδεύετε παρέα με το αγαπημένο καφεδάκι σας.

Post αφιερωμένο, στον φίλο kikop80  και στις έρευνες του ανά την επικράτεια Αττικής για το πιο γευστικό τσουρέκι   :-)

26.11.10

Μεζεδάκι με τυράκι ... για την νίκη.

Λόγοι ανωτέρας βίας και αφάνταστης "πίεσης" σε διάφορα επίπεδα: προσωπικό, συγγενικό, επαγγελματικό, τούτη την εβδομάδα θα έλεγα πως με "ξετίναξαν"! 
Αλλά ο άνθρωπος έχει πολλά αποθέματα, αυτό να το θυμάστε.
Και κάθε φορά που φτάνει στο σημείο να πει : πάει "τετέλεσται"  όλο κι' από κάπου, κάτι άλλο έρχεται, για να τον βοηθήσει  να πάει πάρα κάτω...
Στα επόμενα δύσκολα δηλαδή, γιατί τα χαρούμενα και τα εύκολα, μια χαρά τα περνάμε όλοι μας.

Έτσι κι' εγώ... από χθες το βράδυ, πρέπει να πω, πως αισθάνομαι καλύτερα (έστω και με μερικό έλεγχο) αν και τα πράγματα παραμένουν δύσκολα.
Χθες το βράδυ λοιπόν για να χαρώ, την νίκη υπέρ του εαυτού μου, σκάρωσα στα γρήγορα δυό φαγάκια.
Το ένα λαζάνια φούρνου με καβρουμά και τυριά. Φαγητό και για σήμερα δηλαδή.
Και το άλλο μεζεδάκι: κολοκυθοκεφτέδες φούρνου με ταλαγάνι.
Kαι στην κουζίνα θα ξαναμπώ πια την Κυριακή :-))


Για το δεύτερο θα σας γράψω λοιπόν.
Για όσους δεν ξέρουν το Ταλάγανι, να γράψω πως είναι ένα πολύ ωραίο χειροποίητο τυρί, Μεσσηνιακής προέλευσης (αν δεν παινέψω το σπίτι μου θα πέσει να με πλακώσει) από 100% πρόβειο γάλα, που θυμίζει τη σφέλα, τη φορμαέλα και το κυπριακό χαλούμι. Διακρίνεται για την καλή ποιότητα και τη γεμάτη γεύση του και μπορείτε να το κάνετε ψητό στην σχάρα, σαγανάκι, ή να το τηγανίσετε κλεισμένο μέσα σε φύλλο κρούστας, αλλά και να το τρίψετε όπως έκανα εγώ χθες για άλλη χρήση.
Το βρίσκετε εύκολα σε αρκετά SMs.

Θα χρειαστείτε:
3 μεγάλα κολοκύθια τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη, που θα τα αφήσετε στο σουρωτήρι να βγάλουν όλα τους τα υγρά,
1 μέτριο κρεμμύδι επίσης τριμμένο,
1 κεφαλάκι ταλαγάνι τριμμένο και αυτό (η αλήθεια είναι ότι ο τρίφτης της κουζίνας σας θα πάρει φωτιά),
2 μεγάλα αυγά,
1 κουταλάκι δυόσμο αποξηραμένο,
1 μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
πιπέρι, μοσχοκάρυδο τριμμένα (σύμφωνα με τα γούστα σας αλλά προσοχή στις ποσότητες).
1 κούπα (παρά κάτι) αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 κουταλάκι του γλυκού μπέϊκιν πάντουερ (που θα το ανακατέψετε με το αλεύρι)
λίγο ελαιόλαδο για το πλάσιμο και λίγο για το άλλειμα (περίπου 4 κουταλιές, οι δύο θα πάνε στο μείγμα των κεφτέδων και οι άλλες δύο για το άλλειμα τους).
Αλάτι προσωπικά δεν έβαλα, γιατί το τυράκι είναι αρκετά αλατισμένο για τα γούστα μου, τώρα αν εσείς θέλετε ... βάλτε με προσοχή.

Τρίβετε τα κολοκύθια, τα αφήνετε να στραγγίξουν αρκετά τα υγρά τους, για 3/4 της ώρας περίπου και στην συνέχεια ανακατεύετε όλα τα υλικά μαζί μέσα σε βαθύ μπολ, ρίχνοντας τελευταίο το αλεύρι και το λάδι,  γιατί η υγρασία των προηγούμενων υλικών θα σας οδηγήσουν ως προς την ποστότητα τους, μέχρι να έχετε έναν αρκετά παχύ χυλό.  Βάζετε το μείγμα στο ψυγείο για μισή ώρα (ίσως και παραπάνω) για να σφίξει.

Στην συνέχεια στρώνετε ταψί του φούρνου με χαρτί ψησίματος, και με την βοήθεια ενός κουταλιού μοιράζετε το μείγμα των κεφτέδων, πατώντας το ελαφρά για να δώσετε σχήμα.
Αλείφετε με λαδάκι και είστε έτοιμοι για ψήσιμο.
Στους 180 βαθμούς με αέρα για 20 λεπτά.

Εάν τώρα είστε φίλοι του τηγανίσματος... μπορείτε φυσικά να τους τηγανίσετε :-))

Καλή όρεξη, καλό ΣΚ σας εύχομαι... και ΔΥΝΑΜΗ.
Πολύ Δύναμη. Αντλήστε την από όπου μπορείτε.

23.11.10

Μπλοκάρισα...αλλά θα σας γράψω τα όσα σκέφτομαι.

Την στιγμή που θα έφτανε σε μένα μια τέτοια πρόσκληση...πρέπει να πω, ότι την "φοβόμουνα". 
Ευχαριστώ πολύ την καλή μου Vita, που με σκέφτηκε, αλλά δεν ξέρω εάν έχω να γράψω κάτι περισσότερο από όσα μέχρι τώρα έχουν γράψει φίλες και φίλοι bloggers που έκαναν αυτό το ταξίδι της πρόσκλησης, που ξεκίνησε από μια άλλη αγαπημένη, την Λίλα.

Το σίγουρο είναι ότι "μπλοκάρω" αρκετό καιρό τώρα (μετράω και το ομαδικό blogg).
Με πολύ δισταγμό στην αρχή και με ακόμη περισσότερο σήμερα.
Θα μου πείτε με την πάροδο του χρόνου, δεν έπαψες να είσαι διστακτική ως προς το μέσο;
Γιατί τα bloggs είναι ένα μέσο επικοινωνίας και νομίζω πως όλοι το έχουμε καταλάβει, γι' αυτό και το συντηρούμε.
Όχι, δεν έπαψα.
Και οι λόγοι είναι προσωπικοί και επαγγελματικοί.
Θα σας εξηγήσω μόνον τους προσωπικούς.

Φοβάμαι πως μέσα από αυτήν την μεγάλη γειτονιά του διαδικτύου κάποιες φορές μπορεί να στεναχωρηθώ και να στεναχωρήσω ανθρώπους (και δεν με "παίρνει" άλλο πια, για άλλες στεναχώριες).
Μου έχει ήδη συμβεί.

Να δω φιλίες, που γεννήθηκαν μέσα από τις γραμμές των ημερολογιακών καταγραφών (ή αλλιώς bloggs) να δημιουργούνται και μετά από κάποιο διάστημα, για κάποιον λόγο, να σβήνουν και να χάνονται, επειδή κάτι "στράβωσε".
Μου έχει ήδη συμβεί και δεν μου άρεσε.

Φοβάμαι τις ανταλλαγές απόψεων που γίνονται είτε μέσω των bloggs, είτε μέσω προσωπικών mails μεταξύ κάποιων και αφορούν στην ουσία κάποιους άλλους, χωρίς αυτοί οι άλλοι (οι δεύτεροι εννοώ) να είναι καν ενήμεροι. Κακή συμπεριφορά θα το λέγαμε αλλιώς αυτό, αλλά στην διαδικασία του Blogging, τα πράγματα δεν έχουν τέτοιο όνομα.

Φοβάμαι, πως κάποιος μπορεί ηθελημένα ή αθέλητα να εκμεταλλευτεί προς όφελός του, την "δουλειά" που κάποιοι από εμάς και με τα μέσα που διαθέτουμε, έχουμε κάνει για τα  προσωπικά ή ομαδικά bloggs.
Και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου, μα καθόλου... ούτε ως σκέψη ούτε ως αίσθηση.

Τέλος, φοβάμαι τη "κακή"  και "αναξιόπιστη" χρήση που γίνεται στον χώρο του Internet (και εδώ μιλά ο επαγγελματίας μέσα μου).

Καθώς καταλάβατε, είπα ήδη τον πόνο μου και τα στραβά που βλέπω στα bloggs.


Χαίρομαι όμως, πολύ που έχω την ευκαιρία να διαβάζω και να σχολιάζω (με ευγένεια και ήθος θέλω να ελπίζω πάντα) τόσα ωραία πράγματα που γίνονται στην bloggoγειτονιά.

Και ευχαριστώ όλους όσους μου έδωσαν την ευκαιρία να τους γνωρίσω και προσωπικά και να πούμε κάποιες κουβέντες από κοντά.

Ξέρω ότι έχω κερδίσει μέσα από τα bloggs 5-6 φίλους, που έχω μπει στο σπίτι τους και έχουν έρθει στο δικό μου  κι' αυτό το εκτιμώ όλως ιδιαιτέρως.

Πρέπει να πω, πως έχω πολλές φορές διασκεδάσει και χαμογελάσει με πράγματα που έχω διαβάσει στα bloggs φίλων, αλλά και έχω δακρύσει και λυπηθεί με πράγματα που επίσης έχω διαβάσει. Γιατί πίσω από τις αράδες που όλοι μας γράφουμε, φαίνονται τα ανθρώπινα συναισθήματα. Και αυτό είναι επίσης το προσωπικό μου ΚΕΡΔΟΣ από το μπλοκάρισμα.
Τέλος, το blogg με βοήθησε, στο να πειθαρχήσω και να καταγράψω τις συνταγές που κατά καιρούς φτιάχνω με μνήμη και διαίσθηση (αυτός ήταν άλλωστε και ο πρώτος ρόλος του για μένα), γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσα να τις βρω πουθενά και να τις ξαναφτιάξω :-))

Να στείλω προσκλήσεις δεν θα το κάνω, αλλά νομίζω πως κάποιοι (πέραν των πολύ οικίων μου food bloggers) μπορεί και να να θέλουν να μας απαντήσουν : Artanis , Δημήτρης ΤερζήςΕυάγγελος, KitsosMitsos, Kikop80, γιατί τελικά και αυτοί "μπλοκάρουν".

22.11.10

Διαλέχτε το δικό σας ...μοντέλλο.

Και καθώς τα Χριστούγεννα πλησιάζουν όλο και κάποια ιδέα μπορεί να ψάχνετε για να στολίσετε το φετεινό σας δένδρο.
Για να δούμε λοιπόν, τι κυκλοφορεί και τι θα μας "εντυπωσιάσει" :-))

Καφέ με μπλέ...

Κόκκινο με πράσινες νότες, ή πράσινο με κόκκινες νότες, ανάλογα πως θα το δει κανείς.

Κόκκινο, λευκό και πορτοκαλί χάρη στον φωτισμό του.

Λευκό του πάγου, με πινελιές από πράσινο, που να θυμίζει κάπως τα χιονισμένα δένδρα που δεν ξέρουμε αν θα δούμε φέτος (Νοέμβριος με 24 βαθμούς, μια χαρά δηλαδή...)

Κλασσικό και φορτωμένο (όπως αρέσει σε μένα τουλάχιστον).

Εδώ τώρα τι να σχολιάσεις; H χαρά της κορδέλλας!


Μάλλον θα πάμε στα πιο παράξενα, για περισσότερο εφφέ!

Μπουκάλια πράσινα.  Το φούλ της ανακύκλωσης, αλλά μακριά από μικρά παιδιά!


Και ίσως επειδή ο κόσμος έχει έρθει ... τ' πάνω - κάτω!  
Τούτο να είναι και πιο επίκαιρο. 
Προσωπικά το είδα ήδη στημένο σε μαγαζί με δώρα, σε εμπορικό δρόμο του Περιστερίου και κάθησα στο παγκάκι ακριβώς απ' έξω από το κατάστημα ώρα και το κοίταζα. Ομολογώ πως με εντυπωσίασε γιατί είχε στηθεί πάνω σ' έναν ωραίο ξύλινο πάγκο, γεμάτο από κάτω με του κόσμου τα καλά και το άπλωμα των κλαριών επάνω θύμιζε κάτι από ίσκιο κληματαριάς. 

Το δικό μας πάντως θα έχει παιχνίδια ξύλινα, πάνινα και ότι άλλο διαθέτουμε σε άθραυστη μορφή, για λόγους ευννοήτους.  3-4 πιτσιρίκια θα μπαινοβγαίνουν τούτες τις μέρες. Πόσα να σπάσουν, πόσα να ξεκολλήσουν :-))  Με τα στολίδια που έχω επιλέξει, ελπίζω ότι θα έχουμε λίγες απώλειες.
Με το καλό λοιπόν.

19.11.10

Σιγά... τα κάστανα!

Τα κάστανα τα αγαπώ πολύ όταν είναι ψητά.
Βραστά δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μου κάνουν καμμία εντύπωση ή μάλλον δεν μου αρέσουν ιδιαίτερα στην γεύση.
Προχθές λοιπόν μου έφερε η πεθερά μου, ένα μπολ βαθύ βρασμένα κάστανα και χωρίς να το θέλει η γυναίκα με έβαλε σε μπελάδες.
Γιατί πρώτον ποιός θα τα έτρωγε; (οι άντρες μου δεν...).
Και δεύτερον ποιός θα τα καθάριζε; (εδώ μην ρωτάτε, το δάχτυλο εμένα δείχνει).
Αλλά τι να έκανα;. Έκανα την ανάγκη φιλοτιμία και έκατσα και καθάρισα τα μισά. Τ' άλλα μισά μπήκαν σε σακκουλάκι στο ψυγείο για μελλοντική χρήση.
Και αυτά τα μισά που ως καθαρισμένα ήταν πάνω από μισό κιλό, όπως τα υπολόγισα με το μάτι, τα έκανα κέϊκ.
Γλυκάθηκαν όλοι.
Και εγώ, έχω ήσυχη συνείδηση ότι τα αξιοποίησα σωστά, αν και βρασμένα.

Πως έγινε λοιπόν τούτο το κεκάκι να σας το γράψω, μιας και είναι γευστικό και απλό.
500 κιλό βρασμένα κάστανα (και καθαρισμένα εννοείται) τα οποία θα λιώσετε με την βοήθεια ενός πιρουνιού.
5 αυγά,
1 πακέτο μαργαρίνη με άρωμα βουτύρου,
1 και 1/2 φλυτζάνι ζάχαρη (προσωπικά έβαλα σκούρα)
1/2 φλυτζάνι γάλα,
1 φλυτζάνι χυμό πορτοκαλιού,
1 σφυνάκι μαύρο ρούμι ή λικέρ με γεύση καφέ,
1 και 1/2 φλυτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι εσσανς βανίλλιας
(αλλιώς 2/3 πακέτου αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, μ' ένα κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ)
Το αλεύρι δεν είναι στην ίδια ποσότητα μ' ένα κανονικό κέϊκ γιατί το λιωμένο κάστανο, έχει ελαφρώς θέση αλευριού σ' αυτήν την περίπτωση.
Και τέλος 1 γεμάτο φλυτζάνι σοκολάτα σε μορφή τρούφας.

Όπως ήδη έγραψα, λιώνουμε τα βρασμένα κάστανα μέσα σ' ένα μπολ με την βοήθεια του πιρουνιού.
Χτυπάμε τα αυγά μαζί με την ζάχαρη μέχρι ν' ασπρίσουν.
Στην συνέχεια ρίχνουμε το βούτυρο λιωμένο, το μισό αλεύρι ανακατεμένο με το μισό μπέϊκιν πάουντερ, την μισή ποσότητα από τα λιωμένα κάστανα και το γάλα. Χτυπάμε καλά να ενωθούν και συνεχίζουμε με την υπόλοιπη ποσότητα αλευριού, μπέϊκιν, κάστανων, χυμού, εσσάνς βανίλλιας, ρούμι και τρούφας.
Χτυπάμε ξανά με το μίξερ ώστε να ενωθούν καλά και τα τελευταία υλικά και είμαστε έτοιμοι.

Η ποσότητα του χυλού ήταν αρκετή για δύο μέτριες μακρόστενες φόρμες κέϊκ.

Τις φόρμες έχουμε στρώσει με χαρτί φούρνου, αδειάζουμε σε κάθε φόρμα την μισή ποσότητα και ψήνουμε σε καλά προθερμασμένο φούρνου για 40 περίπου λεπτά (κάνοντας το γνωστό κόλπο με το μαχαίρι).
Αφήνουμε να κρυώσουν και τις στολίζουμε με γλάσσο σοκολάτας ή το σερβίρουμε και σκέτο.
Στο γραφείο μου πάντως (οι συνάδελφοι που έχω κάνει πειραματόζωα) πολύ το χάρηκαν.

Τελευταίο update (21.11.2010) με μια φωτογραφία του δημιουργήματος, έτσι για να πάρετε μια εικόνα :-))

18.11.10

Ψέματα, ο Πινόκιο είναι στο Κολόντι ... και έρχονται Χριστούγεννα.

Τα περισσότερα μικρά παιδιά έχουν ήδη μπει σε μια διαδικασία να σκέφτονται τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη, για να μην σας πω ότι τον σκέφτονται σχεδόν όλον τον χρόνο.
Το βλέπω στα πιτσιρίκια της οικογένειας, αλλά και στα παιδάκια που συναντώ κάθε πρωϊ πηγαίνοντας στον παιδικό σταθμό τον κανακάρη μας, όταν γίνονται διάλογοι απείρου κάλλους μεταξύ των.

Η αντίστροφη μέτρηση στο μυαλό τους έχει αρχίσει. Το έχει πιάσει πολύ καλά το νόημα η διαφήμιση του Jumbo (δεν του κάνω διαφήμιση έτσι;) τόσο που μου αρέσει και μένα κάθε φορά που την βλέπω.
Θέλετε δεν θέλετε λοιπόν, όταν έχετε μικρά παιδιά ν' αντιμετωπίσετε, θα μπείτε στο Πνεύμα των Ημερών γρήγορα.

Και μην τους πείτε ψέματα, γιατί θα μεγαλώσει η μύτη σας σαν του Πινόκιο.
Το παραμύθι αυτό, έχει καταφέρει να "τουμπάρει" πολλά πράγματα που εμείς ως μεγάλοι έχουμε στο μυαλό μας και ίσως τα θεωρούμε δεδομένα.
Με τα παιδιά όμως τα πράγματα είναι αλλιώς.
Μην τους πείτε και τους τάξετε πράγματα που ίσως δεν θα μπορέσετε να φέρετε σε πέρας, αν είστε ο Αϊ Βασίλης και φέτος.
Ο γονιός είναι πάντα Αί Βασίλης :-)) είναι γνωστό αυτό.

Στο πρόσφατο ταξίδι μας, έμαθα λοιπόν ότι υπάρχει και το χωριό (πάρκο) του Πινόκιο
Ναι είναι εκεί στα μέρη της Τοσκάνης, όπου και βρίσκεται το χωριό Κολόντι απ' όπου και κατάγεται ο συγγραφέας και δημιουργός του παραμυθιού ο Κάρλο Λορεντζινί (είναι γνωστός και με το όνομα Κάρλο Κολόντι λόγω τόπου καταγωγής).
Εμείς δεν καταφέραμε να πάμε...αλλά έχουμε δώσει μια υπόσχεση για κάποια Χριστούγεννα ή κάποια άλλη στιγμή. Ελπίζω να μην βγούμε ψεύτες, σαν τον Πινόκιο. 

Έτσι είπα να σας γράψω τούτο το post, κάνοντας μια μικρή πρόταση για όσους σκέφτονται ας πούμε τα Χριστούγεννα με τα παιδιά τους, ένα ταξίδι στην Disneyland (αν και οι καιροί είναι πολύ δύσκολοι για κάτι τέτοιο), σκεφτείτε το ως μια εναλλακτική λύση με πιο Μεσογειακή νοοτροπία.

17.11.10

Αρωματική πουτίγκα μήλου

Όταν τα φρούτα της κάθε εποχής είναι στο φόρτε τους, τότε το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να τα γευτούμε με τρόπους που γεννά η φαντασία και η όποια ενδεχομένως διάθεσή μας για πειραματισμούς.

Πειραματισμός κι' αυτός λοιπόν... κι' έχω την αίσθηση ότι επειδή το αποτέλεσμα είναι άκρως "ανάλαφρο" θα αρέσει σε όσους δεν έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στα συμπαγή γλυκά όπως για παράδειγμα είναι ένα κέϊκ. Δηλαδή σ' αυτά που δεν έχουν μέσα αλεύρι ή σιμιγδάλι.

Πουτίγκα Μήλου, με αφορμή τα αρωματικά μήλα που είχα σε απίστευτα μεγάλη ποσότητα, καθώς κι' ένα ωραίο κερασματάκι για όσους θα βλέπαμε το ΣΚ που μας πέρασε.

Για μια μεσαίου μεγέθους φόρμα με έλασμα, θα χρειαστείτε τα ακόλουθα υλικά:

7 μεγάλα και κάπως ώριμα μπανανόμηλα (αυτά με το ωραίο κίτρινο χρώμα και το εξαιρετικό άρωμα, αλλιώς ότι διαθέτετε).
6 αυγά
2 κούπες ζάχαρη (μια άσπρη και μία μαύρη)
χυμό από 2 λεμόνια,
μισή κούπα νερό,
1 και 1/2 κουταλιά γλ. βανίλλια κρυσταλλική,
1 κεσεδάκι γιούρτι,
2 πακέτα mini cookies σοκολάτας,
2 κουταλιές λιωμένο βούτυρο,
3 κουταλιές της σούπας αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Καθαρίζετε τα μήλα και τα κόβετε σε τέταρτα, αφού αφαιρέσετε τα κουκούτσια. Τα βάζετε σε αντικολλητική κατσαρόλα μαζί με το νερό, τη μια κούπα άσπρης ζάχαρης  καθώς και τη μισή ποσότητα της βανίλλιας. Τα βράζετε για περίπου 7-8 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν αρκετά.
Όταν μαλακώσουν θα τα περάσετε από το multi μαζί με το ζουμάκι τους ώστε να λιώσουν.

Σε βαθύ μπόλ χτυπάτε τ' αυγά, με την δεύτερη κούπα ζάχαρης (τη μαύρη) καθώς και την υπόλοιπη βανίλλια μέχρι να αφρατέψει και να αποκτήσει ένα ωραίο καραμελέ χρώμα το μείγμα.
Στην συνέχεια μέσα στο μείγμα θα ρίξετε τα αλεσμένα βρασμένα μήλα, το γιαούρτι, το λιωμένο βούτυρο, τα μπισκότα που θα τα έχετε κοπανήσει και τρίψει με τα χέρια (για να το βρίσκουμε λιγάκι στο δόντι) και τις 3 κουταλιές με το αλεύρι.
Θα ανακατέψετε καλά με το μίξερ,ώστε το αλεύρι να ενσωματωθεί με τα υπόλοιπα υλικά.

Στη φόρμα με τον αποσπώμενο πάτο τώρα, θα στρώσετε δύο φύλλα χαρτί του φούρνου για να την καλύψετε. Θα ρίξετε μέσα το μείγμα που μόλις ετοιμάσατε (και μην φοβηθείτε που θα είναι πολύ υγρό). Στην συνέχεια την φόρμα θα την τοποθετήσετε μέσα σ' ένα ταψί του φούρνου όπου και θα το γεμίσετε κατά το ήμιση με νερό.
Ψήνετε με αέρα (ανάλογα με τον φούρνο) στους 180 βαθμούς για περίπου μισή ώρα, οπότε και είναι έτοιμη η πουτίγκα. Κλείνετε τον φούρνο και την αφήνετε να σταθεί για περίπου μισή ώρα ώστε να μπορέσετε να την ξεφορμάρετε και να την διακοσμήσετε όπως θέλετε.
Σε κάθε κομματάκι που θα σερβίρετε πασπαλίστε με ζάχαρη άχνη και κανέλλα.

15.11.10

ΕΙΚΟΝΕΣ...




 



 


 
 


   

 

Εικόνες με χρώμα, άρωμα και γοητεία που οδηγούν την σκέψη και το νού σε άλλες εποχές.
Σε κάνουν να επιθυμείς να κατακτήσεις αυτό, που η ιστορία και η μυθοπλασία κάθε τόπου έχουν φέρει μπροστά σου, μέσα από την σημερινή τους μορφή.
Αυτό είναι και το νόημα κάθε ταξιδιού άλλωστε.

Γευστικά "κοιτάγματα" στο ταξίδι της Τοσκάνης















Με μια ελαφριά καθυστέρηση, από το σύντομο (μόλις 5 ημερών) οδοιπορικό μας στην Τοσκάνη μια μικρή εικόνα στις βιτρίνες της γεύσης της. Λείπουν πίτσες, παγωτά ...αλλά αυτά ίσως σας δώσουν και μια άλλη εικόνα.
Αγαπούν ιδαίτερα τα κάστανα, τα αμύγδαλα που τα φτιάχνουν με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, από παστέλια και μαντολάτα ως κουλουράκια και τούρτες ή μπουκιές με συνδυασμούς σοκολάτας πικρής, γλυκειάς, γάλακτος, λευκή, με πραλίνα κ.λ.π.
Ανάλαφρες μους με καφέ και λεμόνι! ΑΠΛΩΣ ΘΕΙΚΕΣ.
Και φυσικά κρασιά. Πολλά κρασιά... και γευστικά αλλαντικά που σου είναι αδύνατον να τα προσπεράσεις.
Δύσκολο,  ν' αντισταθείς αλλά πρέπει να κάνεις τις επιλογές σου κάθε φορά, για να μην πάθει σοκ η ζυγαριά σου με την επιστροφή :-))

Καλή εβδομάδα να έχουμε όλοι.

12.11.10

Η Στέλλα ...και η δική της ΚΑΒΑΛΑΣ

Η γνωριμία μου με την Στέλλα έγινε από το "πουθενά" όπως λέμε... πριν μερικά χρόνια κάνοντας ένα σχόλιο για το βιβλίο της  Έρωτας Γεύσεων που μόλις είχα αγοράσει, μέσα στο Forum του Hungry.
Ένας από τους συμμετέχοντες εκείνη την εποχή στο Hungry, ήταν γνωστός της και της μετέφερε το σχόλιό μου, το οποίο και στάθηκε η αφορμή να γνωριστούμε με την Στέλλα αρχικά διαδικτυακά (όπως συμβαίνει άλλωστε με πολλούς από εσάς που με διαβάζετε τώρα) μετά τηλεφωνικά και με την πρώτη ευκαιρία προσωπικά και ζωντανά εδώ στην Αθήνα που είχε έρθει για δουλειές της.

Εκ' τότε πρέπει να έχουν περάσει, αν τα μετράω σωστά, 4 χρόνια.
Η Στέλλα κατάφερε να κάνει πολλά ωραία πράγματα στον χώρο της Μαγειρικής με συμμετοχές και παρουσιάσεις, που πολύ τις ζηλεύω  αλλά εγώ είμαι ερασιτέχνης της κουζίνας ενώ εκείνη είναι επαγγελματίας με αγάπη και πάθος γι' αυτό που κάνει.

Τώρα λοιπόν ήρθε να επιβεβαιώσει αυτά που της είχα σχολιάσει τότε, μ' ένα νέο βιβλίο της το ΓΕΥΣΕΙΣ ΚΑΒΑΛΑΣ από τον εκδοτικό οίκο Σερμύλη.  Προσωπικά ερωτεύτηκα την εικόνα του εξωφύλλου. Και της το σχολίασα αμέσως. Χρόνια τώρα θέλω να ταξιδέψω στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη και τούτο το εξώφυλλο μου έδωσε την αίσθηση ότι θα με ταξιδέψει το βιβλίο που καλύπτει.

"Βάλτε κατσαρόλες και τηγάνια στην φωτιά, πιάστε μαχαίρια και πιρούνια και ετοιμαστείτε να γνωρίσετε την μοντέρνα όψης της παραδοσιακής κουζίνας της Καβάλας" όπως η ίδια η συγγραφέας  Στέλλα Σπανού γράφει στο οπισθόφυλλο του.

Καλή Επιτυχία  και σε τούτο το βιβλίο σου καλή μου Στέλλα.
Καλή Επιτυχία και σε όλα όσα θα 'ρθουν (γιατί θα έρθουν κι' άλλα είμαι σίγουρη) στο μέλλον.

11.11.10

Σερραϊκά Προϊόντα

Στον εκθεσιακό χώρο του Μετρό στο Σύνταγμα (για όσους δεν το έχουν ακούσει και ενδιαφέρονται) γίνεται έκθεση με προϊόντα από τις Σέρρες. Πήγα να την δω χθες το απόγευμα και την βρήκα ελαφρώς πιο πλούσια σε διαφορετικά είδη, από αυτήν των Μεσσηνιακών προϊόντων, που είχε γίνει στον ίδιο χώρο πριν λίγο καιρό.
Ίσως γιατί είχε και πράγματα που στην Μεσσηνία δεν έχουμε :-(
Ε, δεν μπορεί να τα έχουμε και όλα.

Προσωπικά αγόρασα 2 πακέτα φύλλο Σερραϊκό (8 φύλλα - το πακέτο - 4 Euros) που είναι κρουστό σαν να έχει ανοιχτεί με το χέρι στο σπίτι, κατάλληλο για όλες τις αλμυρές πίτες (και για γλυκές αλλά όχι συροπιαστά, όπως είπαν οι πωλητές του). Επίσης αγόρασα και βουβαλίσιο καβρουμά. Σκέφτομαι να τον κάνω με σάλτσα ντομάτας για μακαρόνια. Θα σας πω όταν τον φτιάξω, πάντως για το φύλλο έχω να σας πω τα καλύτερα, μιας και η τυρόπιττα που έκανα χθες το βράδυ έγινε τραγανή και υπέροχη.

Κάντε μια επίσκεψη αν βρεθείτε στον χώρο.
Αξίζει τον κόπο.
Καλό απόγευμα εύχομαι.

10.11.10

ΒΡΑΒΕΙΟ...για κάτι ΕΛΛΗΝΙΚΟ

Μια είδηση που ελάχιστα προβλήθηκε από τα ΜΜΕ, μιας και όλος μας ο κόσμος κινήθηκε γύρω από τις πρόσφατες εκλογές και τα "ηχηρά" μηνύματα που πήραν όλα μα όλα τα κερδισμένα κόμματα με τους υποψηφίους τους.

Μια είδηση αξίας και με ειδικό βάρος που ωστόσο κανείς δεν της απέδωσε, πλην ελαχίστων όπως το Protagan.gr. από όπου και σας την μεταφέρω, την σημασίας που θα της έπρεπε.
Μια είδηση ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ για τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ που έχει τόσο μα τόσο ξεχαστεί με τα όσα ζούμε στην επιφανειακή, κακή, ψυχρή και μίζερη καθημερινότητα που μας προσφέρεται.

Σε τούτα 'δω τα μάρμαρα 
κακιά σκουριά δεν πιάνει, 
μηδέ αλυσίδα στου Ρωμιού
και στ' αγεριού το πόδι

Εδώ το φως εδώ ο γιαλός
χρυσές γαλάζιες γλώσσες
στα βράχια ελάφια πελεκάν
τα σίδερα μασάνε


Γιάννης Ρίτσος

9.11.10

Λιχουδιά για τα Στρουμφάκια

Στο Στρουμφοχωριό το αγαπημένο τους φαγητό, είναι η μανιταρόσουπα. Για μένα πάλι οι σούπες (έτσι τουλάχιστον όπως τις έφτιαχναν οι μαμάδες και οι γιαγιάδες μας: νεροφιδές ή ζουμάκι από κοτόπουλο κ.ά.) δεν είναι και το καλύτερό μου. 
Με τα χρόνια όμως έμαθα κάποια περισσότερα πράγματα γι' αυτές. Καθώς και για το πόσο "θεραπευτικές" ιδιότητες μπορεί να έχουν για τους κρυολογημένους, τους κουρασμένους και τους ταλαιπωρημένους από κρεπάλες οργανισμούς μας :-))

Στην δική μου περίπτωση, και λίγο πριν το ταξίδι προς την Τοσκάνη το θέμα ήταν επείγον.
Έπρεπε να έλθουμε οικογενειακώς στα "ίσα" μας από το κρυολόγημα και την όποια ίωση μας είχε βρει!  Χρειαζόμασταν θεραπεία, γιατί το ταξίδι θα ήταν μεγάλο...
Στράφηκα λοιπόν προς το αγαπημένο φαγητό του Στρουμφοχωριού, την  μανιταρόσουπα.
Μανιταρόσουπα όμως με παραλλαγή, όπου παραλλαγή βλέπετε: φρέσκο τζίντερ (γνωστό επίσης για τις θεραπευτικές του ιδιότητες), καροτάκια για επιπλέον βιταμίνες, φρέσκο χυμό λεμονιού για το αναπνευστικό μας και μπόλικο άνηθο για άρωμα!

Υλικά:
1 μέτριο ψιλοκομμένο κρεμμύδι,
1 πακέτο φρέσκα μανιτάρια, αυτά που βρίσκουμε εύκολα σε SM είναι τα agaricus bisponus, καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κάπως κομμάτια,
2 καρότα κομμένα σε ροδέλλες,
1/5 απ' ένα φρέσκο τζίντζερ, κομμένο σε κομματάκια ζιλιέν,
χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι καθώς και λίγο από το ξύσμα του (γι' αυτό να πλύνετε καλά το λεμόνι)
1 ματζάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
1 κουταλάκι κοφτό, κάρυ γλυκό,
λίγο σκόρδο σε σκόνη (προαιρετικά εάν δεν το θέλετε)
1/3 κουταλάκι κοφτό φρεσκοτριμένο πιπέρι,
1/3 κουταλάκι κοφτό αλάτι (λιγότερο για μας, μιας και έχουμε και τον χυμό του λεμονιού)
ελαιόλαδο (περίπου ένα ποτηράκι κρασιού)
1 κουταλάκι κορν φλάουερ,
1 ποτηράκι (κρασιού) μέτριο κριθαράκι,
1 βιολογικό κύβο λαχανικών ή κοτόπουλου,
2-3 ποτήρια νερό (λίγο με το μάτι πάω πάντα εδώ).

Σε κατσαρόλα ρίχνετε το ελαιόλαδο και σοτάρετε το κρεμμύδι σας μέχρι να γυαλίσει που λένε. Στην συνέχεια ρίχνετε τις ροδέλλες του καρότου να σοταριστούν και αυτές για 2-3 λεπτά. Συνεχίζετε ρίχνοντας μέσα στην κατσαρόλα το νερό, τον κύβο λαχανικών, το ψιλοκομμένο τζίντζερ, το πιπέρι, το κάρυ, τον χυμό και το ξύσμα του λεμονιού και αφήνετε να βράσουν όλα μαζί για  6-7 λεπτά.
Τώρα ήρθε  η ώρα των μανιταριών. Μπλούμ μέσα στην κατσαρόλα και αυτά μαζί με τον άνηθο, την σκόνη σκόρδου και το αλάτι.  Τα βράζετε για 10 λεπτάκια και από καιρό σε καιρό ανακατεύετε με κουταλίτσα.

Το ζουμάκι θα σας φανεί ίσως λίγο αραιό. Εδώ μπαίνει το κόρν φλάουερ αφού το διαλύσετε προηγουμένως με λίγο από το ζουμάκι της κατσαρόλας. Το ρίχνετε κι' αυτό μέσα και τέλος το κριθαράκι. Αφήνετε για  5 λεπτάκια ακόμη να βράσει το σύνολο των υλικών σας και κλείνετε την φωτιά. Μια ωραία αρωματική και πλούσια σε θρεπτικά συστατικά σούπα είναι μπροστά σας.
Είστε έτοιμοι για καταναλώση και θεραπεία. Συνοδεύεται πολύ ωραία με ψωμάκι και τυράκι (ένα ωραίο κεφαλοτύρι ας πούμε) και την επομένη ανεβαίνετε στο αεροπλάνο του προορισμού σας σαφώς με καλύτερο αναπνευστικό!
Υ.Γ. Η φωτογραφία δανεική από το site το Internet με το Στρουμφάκι να έχει πέσει μέσα στην αγαπημένη του σούπα :-))