Κοκκινιστό με μελιτζάνες και χταπόδι

Φέτος για πρώτη φορά στην ζωή μου φύτεψα κηπευτικά, μόνον και μόνον για την πλάκα όπως είπα, και για να «εγκαινιάσω» το φρέσκο χώμα στην νέα εξοχική κατοικία.
Φύτεψα λοιπόν, 5-6 ρίζες ντομάτες, αντίστοιχα πιπεριές, μελιτζάνες τσακώνικες και κολοκυθάκια.
Οι ντομάτες έδωσαν τους πρώτους καρπούς 2-3 σαββατοκύριακα πριν, αλλά δεν τις πρόλαβα, μιας και δεν πήγα για να τις μαζέψω, τις έφαγαν οι χρυσο-σκάθαροι.
Όμως την Παρασκευή που μας πέρασε μάζεψα τις πρώτες μου πιπεριές και μελιτζάνες. Και μία μονάκριβη ντομάτα. Σας βεβαιώ πως είχαν μεγάλη πλάκα και η γεύση της ντομάτας με οδήγησε στα χρόνια τα παλιά. Τότε που όλα είχαν την γεύση και το άρωμα που τα χαρακτήριζε.
Σκέφτηκα καλά, και είπα να αξιοποιήσω τούτα τα λίγα ζαρζαβατικά με χρώμα και άρωμα εξοχής, σε κάτι που θα συνδύαζε και την θάλασσα που αγναντεύαμε απεναντί μας.
Κι’ έτσι έκανα ένα χταποδάκι με μελιτζάνες. Αντί για το κρέας με τις μελιτζάνες όπως όλοι το γνωρίζουμε, έκανα χταποδάκι! Έπλυνα καλά το χταπόδι (περίπου ενάμιση κιλό ήταν) και το έκοψα σε κομμάτια. Το άφησα να στραγγίξει και στο ενδιάμεσο έπλυνα, καθάρισα τις μελιτζάνες μου καθώς και 2 μέτριες πατάτες. Τα έκοψα όλα σε χοντρούς κύβους.
Άφησα λίγο τις μελιτζάνες να ξεπικρύσουν σε αλατόνερο.

Σε βαθύ τηγάνι, έβαλα λαδάκι να κάψει μαζί με 3 σκελίδες σκόρδο για το άρωμα (τις οποίες αφαίρεσα, όταν πήραν χρώμα) και αμέσως μετά σοτάρισα τις μελιτζάνες και τις πατάτες κύβους. Τις έβγαλα με τρυπητή κουτάλα, τις άφησα στην άκρη και στο λάδι αυτό πλέον έβαλα ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι – να γυαλίσει λίγο – στην συνέχεια έριξα το κομμένο χταπόδι, ένα κουτί ντοματάκια κονκασέ και μια ντομάτα φρέσκια κομμένη σε κύβους χωρίς όμως τα σπόρια της, ένα καλό ματσάκι μαϊντανό επίσης ψιλοκομμένο, λίγο αποξηραμένο βασιλικό, μια πιπεριά (του μπαξέ επίσης) κομμένη σε κομματάκια ψιλά, δύο φύλλα δάφνης, πιπέρι και γλυκιά πάπρικα και από πάνω έριξα τις πατάτες.
Άφησα να βράσει για κανένα 10λεπτο, έριξα και τις μελιτζάνες καθώς και αλατάκι χαμήλωσα την φωτιά και άφησα το φαγητό να γίνει μέχρι να μαλακώσει το χταπόδι και να δέσει η σάλτσα.
Στο ενδιάμεσο χρειάστηκε να ρίξω λίγο νεράκι, αλλά δεν ανακάτευα την κατσαρόλα-τηγάνι απλώς κουνούσα με το χέρι, για να μην μου λιώσουν οι μελιτζάνες.

Πλιγούρι και Γαρίδες σε Πράσινες Πιπεριές

Τα γεμιστά έχουν την τιμητική τους τώρα το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα εγώ τα αγαπώ επίσης πολύ, το θέμα είναι ότι κάθε φορά θέλω να τα κάνω κάπως διαφορετικά για να μην τα «βαριέμαι» γευστικά.
Και φυσικά οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε είναι αρκετοί.
Προσωπικά τούτη την φορά έκανα μόνον πιπεριές, μιας και ήθελα να τα συνδυάσω με ψαρικό.
Έτσι γέμισα μόνον πράσινες πιπεριές, αλλά για περισσότερο χρώμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κόκκινες και πορτοκαλί.
Χρησιμοποίησα 6 μεγάλες πράσινες πιπεριές με καλή βάση (για να κάτσουν ωραία στο ταψί).

Τα υπόλοιπα υλικά που χρειάστηκα ήταν: 1 πακέτο γαρίδες καθαρισμένες (μεσαίο μέγεθος), 2 φλιτζάνια φρέσκια ντομάτα ψιλοκομμένη χωρίς φλούδα και σπόρους, 1μεγάλη φλάσκα μελιτζάνα κομμένη σε μικρούς κύβους (που θα την είχα αφήσει σε αλατόνερο για 20 λεπτά ώστε να ξεπικρίσει),1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο, 2 σκελίδες σκόρδο επίσης ψιλοκομμένες, 1 μέτριο καρότο καθαρισμένο και επίσης κομμένο σε πολύ ψιλά κομματάκια, 4 κουτουλιές σούπας άνηθος, ψιλοκομμένο, 1 & 1/2/ κούπας πλιγούρι, χυμό ντομάτας συμπυκνωμένο 2 κουταλιές για την γέμιση και 3 κουταλιές για την σάλτσα, 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο (για την γέμιση όπου έγινε το σοτάρισμα) και μισό περίπου φλιτζάνι για το ταψί. Αλατάκι, πιπεράκι και λίγη γλυκιά πάπρικα.

Έπλυνα τις πιπεριές καλά και τις άνοιξα τα καπάκια τους (όπως κάνουμε πάντα για τα γεμιστά) άδειασα το εσωτερικό τους από τα σπόρια, ξέπλυνα και άφησα στην άκρη.

Για να τα ετοιμάσω τώρα:
Έπλυνα την μελιτζάνα καλά, την έκοψα σε μικρά κομμάτια και την άφησα στο αλατόνερο για να ξεπικρίσει. Όσο η μελιτζάνα περιμένει, ψιλόκοψα τις ντομάτες αφού αφαίρεσα την φλούδα και τους πολλούς σπόρους, καθώς και το καρότο σε μικρά κομματάκια.
Σε βαθύ τηγάνι σοτάρισα το κρεμμύδι και το σκόρδο. Στην συνέχεια έριξα το καρότο, την μελιτζάνα και την ντομάτα και άφησα να πάρουν μια καλή βράση, ανακατεύοντας λιγάκι. Κατόπιν πρόσθεσα τις καθαρισμένες γαρίδες (που είχα αφήσει για 5-6 λεπτάκια σε ξυδόνερο) καθώς και τον άνηθο και συνέχισα το σοτάρισμα για ακόμα 3 - 4 λεπτά. Τέλος προσέθεσα το πλιγούρι (χωρίς να το έχω προηγουμένως μουλιάσει, δεν χρειάζεται σε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης) συμπλήρωσα με τις 2 κουταλιές χυμού ντομάτας και 2-3 κουταλιές νεράκι και ανακάτεψα καλά το περιεχόμενο, αλατάκι, πιπεράκι και πάπρικα.

Κατέβασα από την φωτιά, άφησα λίγο να «ηρεμήσει» και αμέσως μετά γέμισα με το μείγμα αυτό τις πιπεριές μου. Στο ενδιάμεσο προσθέρμανα τον φούρνο στους 180° C (ανάλογα πάντα με τον φούρνο).Έβαλα τις γεμιστές πιπεριές σε ένα μικρό ταψί (μιας και ήταν λίγες) την μία δίπλα στην άλλη, στερέωσα τα καπάκια τους με μερικές ξύλινες χοντρές οδοντογλυφίδες, περίχυσα με το 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο ανακατεμένο με τις 3 κουταλιές συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας και 1/2 φλιτζάνι νερό, και το έβαλα για ψήσιμο. Σε μια ώρα και 10 λεπτά περίπου ήταν έτοιμο. Οι πιπεριές μου είχαν πάρει ωραίο ροδοψημένο χρώμα και το πλιγούρι είχε φουσκώσει πού ωραία.

Όπως θα παρατηρήσατε τα μυρωδικά μας εδώ δεν είναι τα παραδοσιακά για γεμιστά, μαϊντανός, δυόσμος…αλλά άνηθος. κι΄ αυτό γιατί έχουμε ψαρικό μέσα στην γέμιση και δένει εξαιρετικά και με την πράσινη πιπεριά. Καλή σας όρεξη.

Ντάκος Βασιλικός

Πρόσφατα σε μια ταβέρνα που είχε απλές ελληνικές γεύσεις και το τονίζω αυτό, γιατί τα σύνθετα και τα κάπως «δήθεν» προσωπικά με τρομάζουν ιδιαίτερα ως προς το γευστικό τους αποτέλεσμα (μη μιλώντας καθόλου για τις τιμές που τα συνοδεύουν!), γεύτηκα έναν πολύ ωραίο Ντάκο.
Δεν ζήτησα την συνταγή, αν και νομίζω πως ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού δεν θα μου αρνιόταν, θέλησα απλώς να την αναπαράγω μόνη μου, σύμφωνα με τα αρώματα που είχα γευτεί.
Προσωπικά τον ονόμασα Βασιλικό, γιατί ήταν μεγάλος σε μέγεθος και γιατί το pesto βασιλικού - μαϊντανού του έδινε αυτό το πολύ ιδιαίτερο άρωμα.
Ανάλογα με τα άτομα (πχ. 2) χρειάζεστε έναν μεγάλο ή δύο μέτριους ντάκους (κριθαροκουλούρες), 2 ντομάτες τριμμένες στον χοντρό τρίφτη ή ψιλοκομμένες με μαχαίρι. Ελάχιστο αλάτι (αν θελήσετε να βάλετε επάνω και τυράκι φέτα) λίγο πιπέρι μαύρο, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, μουστάρδα, χυμό ενός πορτοκαλιού, ένα μικρό ματσάκι μαϊντανό και ένα μικρό ματσάκι φρέσκο και καλά πλυμένο βασιλικό, λίγη κάπαρη ή λίγες ψιλοκομμένες μαύρες ελιές, τέλος λίγη ρίγανη για περισσότερο άρωμα!

Χτυπάτε στο multi, τον μαϊντανό, τον βασιλικό, την μουστάρδα, τον χυμό του πορτοκαλιού και το μισό περιεχόμενο του φλιτζανιού με το λάδι. Αφήνετε για λίγο στο ψυγείο για να ενωθούν τα αρώματα.
Στην συνέχεια βρέχετε ελαφρά τον ντάκο με νεράκι, τον βάζετε στο πιάτο και τον αλοίφετε καλά με το pesto βασιλικού-μαϊντανού, σε όλη την επιφάνεια του παξιμαδιού. Από πάνω στρώνετε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, πασπαλίζετε με λίγο αλάτι και πιπέρι, στην συνέχεια προσθέτετε την φέτα τριμμένη με τα δάκτυλα και ολοκληρώνετε το γαρνίρισμα με κάπαρη ή ψιλοκομμένες ελιές και περιχύνετε με το υπόλοιπο λαδάκι και ολοκληρώνετε πασπαλίζοντας με ρίγανη και μερικά ψιλοκομμένα φύλλα βασιλικού.
Γεύση μεστή και άκρως καλοκαιρινή.

Υ.Γ. διάβασα δε, στο http://www.nline.gr/, ότι ο Ντάκος είναι αναγνωρισμένο ως προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που πρέπει νομίζω πια να τονίζεται για κάθε προϊόν της χώρας μας. Οι υπόλοιποι εταίροι για τι το κάνουν και εμείς…το αγνοούμε, (ακαταννόητο!)

Θεωρήθηκε ...Αξιαγάπητο!

H αγαπητή και πραγματικά αξιαγάπητη ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ http://gasteroplix.blogspot.com/, με τίμησε στέλνοντας μου τούτο το όμορφο δώρο. Δεν ξέρω και πολλά πράγματα για το πως και το γιατί κάποια τέτοια events και βραβεύσεις ξεκινούν από τους blogers για τους blogers, αλλά ως έναν βαθμό πιστεύω πως έχουν την χάρη τους. Κυρίως για σε κάνουν να ψάξεις και να κοιτάξεις νέα blogs.
Ευχαριστώ πολύ ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ http://gasteroplix.blogspot.com/
Πρέπει με την σειρά μου να ανταποκριθώ αλλά δύσκολα μπορώ να βρω 15 blogs να επιλέξω, όχι γιατί δεν υπάρχουν, απλά γιατί δεν είναι τόσα πολλά αυτά τα οποία εγώ έχω τον χρόνο να επισκέπτομαι.
Αυτά που επισκέπτομαι είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και με πολλά πράγματα που σε κάνουν να τα διαβάζεις με μάτια ανοιχτά, αλλά και καρδιά ανοιχτή.
Έτσι με την σειρά μου επιλέγω κι’ εγώ
Το Δεσποινάριο http://despinarion.wordpress.com/2009/06/21/thelastpost/ που είναι αξιαγάπητο όσο δεν παίρνει!
Το αρωματισμένο λεμόνι και κανέλα http://lemoncinnamon.blogspot.com/ για τις τόσες όμορφες στιγμές και φωτογραφίες που έχουμε δει. Την γλυκιά μικρή κουζίνα http://mikrikouzina.blogspot.com/ με τα τόσα ωραία της.
Την φίλη Κατερίνα, http://katerinaanteportas.blogspot.com/ που η σοφία της είναι τόση, που δεν έχει καμμια σχέση με την ηλικία της, αν και ξέρω πως τα βραβεία δεν την «αρέσουν ιδιαίτερα».
Την συνονόματη Πηνελόπη http://pinelopi.wordpress.com/ (γιατί αδυναμίες είναι αυτές)
Την αγαπητή Αρτάνις http://artanis71.blogspot.com/ που απέκτησε σύνδεση, οπότε προσδοκούμε περισσότερα από αυτήν...
Τον Tobias http://tobiaskocht.judmaier.com/που είναι τόσο Έλληνας όσο δεν φαντάζεται… Το http://panathinaeos.wordpress.com/ γιατί μοσχομυρίζει πάντα!

Είναι μόνον 8 τούτα τα βραβεία, αλλά προς το παρόν αυτά σκέφτομαι σαν πολύ αξιαγάπητα και προσφιλή προς εμένα βλογκς.Ελπίζω να μην κάνω κάτι λάθος και χαλάω τους κανόνες και τους όρους, του παιχνιδιού.

Καλό σας μεσημέρι.
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι :1ον. να δεχτείτε αυτό το βραβείο,να το αναρτήστε στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε και το λινκ στο blog του.2ον. να απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs και να θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με αυτά για να ενημερώσετε τους δημιουργούς τους, ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο.

Κορμός Καφέ/Σοκολάτας

Την συνταγή την έχω ξαναγράψει στο HFL, όμως αύριο έχω τα γεννέθλιά μου και το πιο γρήγορο γλυκό που μπορώ να φτιάξω (2 μέρες πριν) μέσα στην αναμπουμπούλα και την τρεχάλα που έχω με την ασθένεια του Θοδωρή, είναι αυτό.
Eίναι γρήγορο και με βγάζει ασπροπρόσωπη από μια ξαφνική επίσκεψη που δεν την περιμένω, μιας και προσωπικά δεν πρόκειται να γιορτάσω αύριο. Είναι ο κορμός Καφέ/Σοκολάτας.
Είναι ο κλασσικός κορμός, το εύκολο γλυκό των μαμάδων μας, που γίνεται με 250 γραμμάρια βούτυρο τύπου vitam, 2 σοκολάτες κουβερτούρα (την πιο πικρή που θα βρείτε), 1 φλιτζάνι ελαφρώς ζεστο γάλα,150 περίπου γραμμάρια ζάχαρη άχνη (αν δεν έχετε, βάλτε κρυσταλλική και χτυπήστε την για λίγο στο Multi – μας κάνει επίσης) 1 αυγό, 3 κουταλιές της σούπας καφέ στιγμής, 3 κουταλιές κακάο σκόνη, 1 ποτηράκι κρασιού λικέρ καφέ, ¼ από ένα κουταλάκι του γλυκού βανίλια σκόνη, μπισκότα μιράντα 1 & μισό πακέτο (για τα μονά πακέτα) και 100 γραμμάρια φουντούκι ωμό που ωστόσο θα το καβουρδίσετε ελαφρά στο γκριλ και μετά θα το αλέσετε.
Θρυμματίζετε τα μπισκότα με το χέρι. Βάζετε την κουβερτούρα να λιώσει μαζί με το βούτυρο σε μπεν μαρί (ή στον φούρνο των μικροκυμάτων – κάνει επίσης καλά την δουλειά μας, και πολύ πιο γρήγορα θα έλεγα). Σε βαθιά λεκανίτσα της κουζίνας, χτυπάτε την ζάχαρη με το αυγό και προσθέτετε στην συνέχεια το λιωμένο μείγμα βουτύρου-σοκολάτας, τον καφέ, το κακάο, το γάλα, το λικέρ, την βανίλια. Ανακατεύετε καλά. Και στην συνέχεια ρίχνετε τα μπισκότα και το φουντούκι. Ένα ακόμη καλό ανακάτεμα και είμαστε σχεδόν έτοιμοι.
Μένει το φορμάρισμα. Απλώνετε δύο μεγάλα φύλλα λαδόχαρτο (το ένα μέσα στο άλλο) και βάζετε το μείγμα με το κουτάλι ομοιόμορφα για να φτιάξετε ένα ωραίο μπαστουνάκι κορμού. Το τυλίγετε σφιχτά και το βάζετε μέσα σε σακούλα και στην κατάψυξη. Το αποτέλεσμα σας μπορείτε να το γευτείτε μετά από μερικές ώρες (6-7) ή την επομένη. Μπορείτε δε, το μπαστουνάκι σας όπως είναι τυλιγμένο, να το βάλετε σε μακριά φόρμα του κέϊκ και να το πατήσετε μετά μ’ ένα κουτάλι για καλύτερο αποτέλεσμα στην εμφάνιση.

Σερβίρεται σκέτο ή μ’ ένα ελαφρύ σιρόπι καφέ που μπορείτε να φτιάξετε με 3 κουταλιές καφέ στιγμής, 4 κουταλιές μέλι – το προτιμώ από την ζάχαρη – λίγο χυμό πορτοκαλιού που θα βράσουν μαζί για λίγα λεπτά μέχρι να δέσει το σιρόπι.

Σφουγγάτο το πείτε, ομελέτα φούρνου το πείτε...

...όπως κι’ αν το πείτε το πιο κάτω φαγητό, μέσα θα είσαστε!
Απλώς είναι όμορφο, γευστικό, ευπαρουσίαστο και γίνεται σε χρόνο dt.
Σερβίρεται ζεστό, αλλά και χλυαρό δεν χαλάει κανέναν!
Άσε που σηκώνει του κόσμου τις παραλλαγές σύμφωνα με τα διαθέσιμα στο ψυγείο σας ζαρζαβατικά αλλά και άλλα υλικά από τα ντουλάπια σας ίσως (καμμία κονσερβούλα π.χ. ζαμπονάκι, καλαμπόκι, αντσούγιες - κι’ ας φανεί εξτρίμ στην γεύση - μια χαρά θα την αξιοποιήσετε με τούτο τον τρόπο).
Απαραίτητη προϋπόθεση μόνον τα 6 μεγάλα και φρέσκα αυγά καθώς και τα τυράκια που θα συνδυαστούν μαζί τους.
Εγώ λοιπόν για τούτο το σφουγγάτο, χρησιμοποίησα, μια μελιτζάνα κομμένη σε κύβους, μια πιπεριά κόκκινη κομμένη σε μικρά κυβάκια, 1 μέτριο κολοκύθι επίσης κομμένο σε κυβάκια, μια κονσέρβα μανιτάρια, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο μαϊντανό, 1 κουταλάκι ξερό δυόσμο, 6 αυγά μεγάλα, 1/4 ανθότυρο και ένα τρίγωνο μπλε τυρί, λίγο κασέρι κομμένο σε φλούδες, 1/2 φλιτζανιού γάλα πλήρες, ελάχιστο αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο και 2 κουταλάκια κορν φλάοϋρ. Έπλυνα τα λαχανικά μου, τα καθάρισα, τα έκοψα σε κύβους, ξεκινώντας από την μελιτζάνα για να την βάλω σε νερό με αλάτι να ξεπικριζεί. Μόλις τα ετοίμασα όλα, έβαλα ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι να ζεσταθεί για να ξεκινήσω το σοτάρισμα.
Μελιτζάνα, πιπεριές, μανιτάρια. Όταν ετοιμάστηκαν κατέβασα το τηγάνι από την φωτιά είχα βάλει τον φούρνο να προθερμαίνετε στους 180 βαθμούς. Και έστρωσα ένα ταψάκι μέτριο με λαδόχαρτο.
Σε μεγάλο μπολ κατόπιν χτύπησα τ΄ αυγά μαζί με το γάλα, το ελάχιστο αλάτι, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και στην συνέχεια πρόσθεσα το κορνφλάουρ, που είχα διαλύσει σε λίγο κρύο νερό, καθώς κα μισό κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ. Τα χτύπησα και πάλι όλα μαζί με το σύρμα ενώ τώρα πρόσθεσα και το περιεχόμενο του τηγανιού, τα τριμμένα με το πιρούνι τυριά και τα μυρωδικά (μαϊντανό και δυόσμο). Όλα μαζί μια καλή γυροβολιά σε χτύπημα και μετά «μπλούμ» μέσα στο στρωμένο με λαδόχαρτο ταψί μου. Πασπάλισα με τις φλούδες κασεριού και έψησα για 25 περίπου λεπτά μέχρι που ρόδισε δηλαδή η επιφάνεια, έσφιξαν τα αυγά και μοσχομύρισε το τυράκι.
Συνοδεύσαμε με σαλάτα και κρύα μπύρα... και έτσι ευχαριστήθηκε και μένα το κορμάκι μου την θάλασσα, τούτο το Σάββατο το μεσήμερι!

Γαριδάκια Τάρτα

Το καλοκαίρι ζητά όσο το δυνατόν πιο ανάλαφρες γεύσεις.
Τα ψαρικά λοιπόν και τα λαχανικά πάντα προηγούνται στις προτιμήσεις τις δικές μου τουλάχιστον. Πολλές φορές τα διαθέσιμα ή περισσευούμενα υλικά από κάποιο άλλο μαγείρεμα, μπορούν να δώσουν την αφορμή για μια νέα δημιουργία.
Κάπως έτσι λοιπόν μου προέκυψαν τα Γαριδάκια Τάρτα.
Είχα ένα πακετάκι αποφλειωμένες ψιλές γαρίδες που χρησιμοποίησα για να φτιάξω πιπεριές γεμιστές την προηγούμενη εβδομάδα.
Πήρα και μια ιδέα από την εκπομπή που παίζεται στον ALPHA με τίτλο «κάτι ψήνεται», και έτσι έφτιαξα τούτη την τάρτα που ήρθε σαν ορεκτικό για μια παρεούλα χθες βράδυ.
Φτιάχνετε την αλμυρή ζύμη τάρτας κατά τα κλασσικά : αλεύρι, παγωμένο βούτυρο σε κομματάκια (ή μισό βούτυρο-μισό λάδι), αυγό, αλατάκι, ελάχιστη ζάχαρη, ή απλώς χρησιμοποιείστε ένα έτοιμο φύλλο ζύμης κουρού. Δεν λέω σφολιάτας γιατί για την συγκεκριμένη τάρτα προσωπικά δεν θα μου άρεσε στην υφή. Στρώνετε την ταρτιέρα σας ή ένα στρογγυλό ταψάκι, πηρουνίζετε την τάρτα σας σε διάφορα σημεία και την ψήνεται για 7-8 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο. Την βγάζετε από τον φούρνο και την γεμίζετε απλώνοντας ομοιόμορφα την γέμιση να πάει παντού.
Για την γέμιση τώρα, θα βράσετε τις γαριδούλες για 5 λεπτά σε ελαφρώς αλατισμένο νερό, αφού τις έχετε πλύνει προηγουμένως και τις έχετε αφήσει σε νερό με ξύδι για κανένα τέταρτο της ώρας. Αυτό προσωπικά το κάνω για να φύγει αυτή η μυρωδιά «ψαρίλας κατεψυγμένης».
Σ’ ένα βαθύ μπολ, θα ανακατέψετε τις βρασμένες γαρίδες, μ’ ένα κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι 2%, τρεις κουταλιές μαγιονέζα, δύο αυγά, ένα φλιτζάνι τριμμένο τυρί (μισό edam – μισό κεφαλοτύρι έβαλα εγώ), μισό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο, λίγο πιπέρι μαύρο τριμμένο, καθώς και λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Αλάτι καθόλου γιατί βάλαμε το κεφαλοτύρι και την μαγιονέζα.
Είστε έτοιμοι και φουρνίζετε την τάρτα και πάλι, ψήνοντας για 15 (maximum 20 λεπτά), μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια της.
Εμείς την συνοδεύσαμε με σαλατούλα πράσινη (σαλάτα κατσαρή, πιπεριά πράσινη ψιλοκομμένη, αγγουράκι φρέσκο, αγγουράκι τουρσί, και κρεμμυδάκι κόκκινο και καλαμπόκι). Κρασάκι λευκό παγωμένο.
Άντε και καλή σας όρεξη.
Αν δε, αποφασίσατε να την φτιάξετε και θέλετε να έχετε κι’ ένα πιο πλήρες γεύμα σκεφτείτε ως κυρίως πιάτο : σουβλάκια ή φέτες από ξιφία ψημένα σε μουστάρδα, λεμόνι, ελαιόλαδο και λίγο ούζο, αφού τα έχετε μαρινάρει προηγουμένως, γιατί ο ξιφίας χρειάζεται το μαρινάρισμά του :-))

Μαύροι Φουρνιστοί Ελέφαντες

Ο φίλος Γιάννης (που έχει μπάρμπα στην Κορώνη) http://ehobarbastinkoroni.blogspot.com σ’ ένα από τα πολλά οδοιπορικά του στην Βόρειο Ελλάδα, είχε την καλοσύνη να αγοράσει και για μας μαύρους ελέφαντες. Φόρτωσε τόσο το αυτοκίνητό του, με τις παραγγελίες που πολλοί φίλοι έδωσαν (που αν θυμάμαι καλά) του πρότειναν την επόμενη φορά να τα στείλουν εκείνοι (οι παραγωγοί δηλαδή) στην Αθήνα.
Οι μαύροι ελέφαντες είναι φασόλια, έτσι για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε :-)
Χθες λοιπόν, αποφάσισα να τους μαγειρέψω για σήμερα, αλλά λιγάκι καλοκαιρινούς (και όχι χειμωνιάτικους)। Τους έκανα στον φούρνο (εύκολα και υγιεινά).
Μισό κιλό ελέφαντες που τους μούλιασα αρχικά για 12 ώρες σε νερό (χωρίς σόδα) την άλλη μέρα τους στράγγιξα και τους έβρασα για 3 τέταρτα σε άφθονο νερό, χωρίς αλάτι. Τους κατέβασα από την φωτιά, τους στράγγιξα και τους άφησα να κρυώσουν λίγο, ενώ ετοίμαζα τα υπόλοιπα υλικά μου, δηλαδή :
2 ντομάτες μεγαλούτσικες που έκοψα σε χοντρά κομμάτια αφού αφαίρεσα σπόρους και φλούδα,
2 πιπεριές κέρατο (μια πράσινη και μια κόκκινη) σε μικρές λουρίδες,
1 μεγάλη πατάτα καθαρισμένη και κομμένη σε μικρούς κύβους,
2 καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ψιλές ροδέλες,
1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, καπνιστή πάπρικα (εξαιρετικό μπαχαρικό), ελάχιστη ζάχαρη, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, μισό φλιτζάνι συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας και 2 ποτήρια νερό.
Όλα τα πιο πάνω υλικά μπήκαν σε μεγάλο πυρέξ, ανακατεύτηκαν καλά μεταξύ τους, περιχύθηκαν με το ελαιόλαδο, το χυμό της ντομάτας και το νερό και μπήκαν στον φούρνο για μιάμιση ώρα περίπου (μέχρι που μέλωσαν και μαλάκωσαν όλα μου τα υλικά δηλαδή).
Ένα φαγητό πλήρες και γεμάτο αρώματα, που την συνοδεία φετούλας και φρεσκό-ψημένου (στον αρτοπαρασκευαστή) ψωμιού, μας περιμένουν σήμερα για μεσημεριανό (κατά το απόγευμα δηλαδή...).
Φίλε Γιάννη σ’ ευχαριστούμε πολύ, εγώ δε, όλως ιδιαιτέρως γιατί μου έλυσες τα χέρια με τούτο το «καλοκαιρινό» όσπριο.

Φρουτοσαλάτα Εποχής με Χαλβά Μαστίχας

Είπαμε πως οι γρήγορες συνταγές είναι πια κάτι που ψάχνω με «πάθος» τον τελευταίο καιρό. Γρήγορες συνταγές όχι μόνον για κύρια πιάτα και φαγητό, αλλά και για συνοδευτικό επιδόρπιο ή γλυκό.
Έτσι κάπως λοιπόν προέκυψε το ποτηράκι τούτο! Και λέω ποτηράκι, γιατί σε ποτήρι σωλήνα τα έβαλα (για να τα παρουσιάσω πιο εύκολα και γρήγορα), αν και εσείς φωτογραφία δεν θα δείτε σε τούτο το post.

Χρησιμοποίησα λοιπόν:
10 κεράσια,
10 φράουλες,
2 μέτριες μπανάνες (όχι πολύ ώριμες)
3 μεγαλούτσικα κομμάτια χαλβά με γεύση μαστίχας
καθώς και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού.
Τον χυμό από το πορτοκάλι μαζί με 2 κουταλιές λικέρ βύσσινο.
Και τέλος, λίγη κανέλλα τριμμένη, αέρινη σαν πούδρα.

Έπλυνα καλά τα φρούτα μου, τα έκοψα σε κομμάτια κεράσια (χωρίς τα κουκούτσια), φράουλες, τις δύο μπανάνες σε ροδέλες. Έτριψα με το χέρι τα κομμάτια του χαλβά.
Το ξύσμα του πορτοκαλιού το έβγαλα μ’ ένα τρυφτάκι, πριν στύψω το πορτοκάλι, όπου τον χυμό του τον ανακάτεψα με το λικέρ βύσσινο.
Σε ποτήρια κολονάτα έβαλα λίγο τριμμένο χαλβά στον πάτο του ποτηριού, πρώτη στρώση φρούτου: κεράσια, λίγο χαλβά, πασπάλισα με κανέλα, δεύτερη στρώση φρούτου: φράουλες, χαλβά-κανέλα. Τρίτη στρώση φρούτου: ροδέλες μπανάνας, τελείωσα με χαλβά όπου τον «έλουσα» με πορτοκαλό-λικέρ. Τα άφησα λίγο στο ψυγείο να παγώσουν και να έρθουν σε μια «ισορροπία» τα χρώματα και τα αρώματα και ήταν έτοιμο για κατανάλωση, το επιδόρπιό μας.

Ενα ΟΜΟΡΦΟ κόσμημα και μια ΚΑΛΗ φίλη.

Η φίλη Αγγελική Ν. πριν μήνες, με αφορμή μια συζήτηση που κάναμε θυμήθηκε την αδυναμία που έχω στην πέτρα του αμέθυστου. Με την υπομονή που την κατέχει, το τάλαντο που διαθέτει στα χεράκια της, αλλά και την αισθητική που την χαρακτηρίζει, ξεκίνησε να κατασκευάσει το όμορφο κολιέ που βλέπετε στην εικόνα (η φωτογραφία φυσικά είναι δική της και υπάρχει και στο blog της http://lemoncinnamon.blogspot.com/).
Η τύχη τα έφερε έτσι που χθες το απόγευμα, 2 μήνες μετά την προσωπική της αφιέρωση και την παρουσίασή του στο blog της, να παραλάβω το περί ου ο λόγος κολιέ.
Είναι υπέροχο.
Αγγελική μου σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι κι΄ άλλες δημιουργίες σου να βρουν τον δρόμο τους σύντομα, και να βοηθήσουν στον καλό σκοπό στον οποίο συμβάλλεις.

Υ.Γ. έχω την εντύπωση καθώς το κοιτάω, πως η φωτογραφία το αδικεί, στην πραγματικότητα είναι πολύ όμορφο κόσμημα

Τοστάκι, με Χαλούμι και Αραβική Πίττα

Δεν ανακάλυψα εγώ τον τροχό, είναι βέβαιο :-)
Αλλά μια ψησταριά της γειτονιάς μας,που το κάνει ως εναλλακτική λύση, αντί για το κλασσικό σουβλάκι, γύρο-πίττα κ.λ.π και το οποίο έχω αρκετές φορές παραγγείλει.
Έτσι σκέφτηκα γιατί να μην μπορώ να το κάνω κι’ εγώ στα γρήγορα, αρκεί να έχω τα υλικά. Μπορεί να μην έχω κάρβουνα και διαθέσιμη σχάρα, αλλά έχω τοστιέρα (!) αν δεν θέλω να βάλω σχάρα στον φούρνο...
Ένα γρήγορο λοιπόν βραδινό σνακ.
Αραβική πίτα και χαλούμι τοστ.
Θα χρειαστείτε : ένα πακέτο χαλούμι, που θα το κόψετε σε χοντρές φέτες (1 δάκτυλο)
3 μέτριες αραβικές πίτες κομμένες στην μέση (2 κομμάτια),
μερικές φέτες ντομάτας, χωρίς πολλά υγρά και μερικές φέτες αγγούρι,
λίγη ρίγανη και λίγο φρέσκο ψιλο-κομμένο μαϊντανό.

Κόβετε τις πίτες στα δύο, τις βάζετε για 1-1,5 λεπτό στην τοστιέρα, τις βγάζετε αφήνετε ελάχιστα να κρυώσουν και τις ανοίγετε εσωτερικά με τα δάκτυλα.
Μέσα σ’ αυτές βάζετε από ένα κομμάτι χαλούμι που το έχετε πασπαλίσει προηγουμένως με την ρίγανη και το έχετε ψήσει για 2 λεπτά αντίστοιχα στην τοστιέρα μέχρι να ροδίσει και από τις δύο πλευρές. Συμπληρώνετε το τοστάκι με τις φέτες ντομάτας, το αγγούρι και τον μαϊντανό και είστε έτοιμοι να το απολαύσετε συνοδείας μπίρας!
Αν τώρα θέλετε να το κάνετε πιο πικάντικο, μια μουστάρδα καυτερή ή μη, καθώς επίσης κι’ ένα ντιπ από στραγγιστό γιαούρτι ;ένα κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο και λίγο πιπέρι καγιέν (προσοχή αυτό καίει πολύ) κάνουν καλά την δουλειά τους.

Κούραση και μενού της εβδομάδας

Η αλήθεια είναι ότι η κούραση με έχει καταβάλει.
Έχω φτάσει στο σημείο να απέχω σταθερά από την κουζίνα μου, τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα (μπορεί και τρεις καμιά φορά) έτσι ώστε τον χρόνο που καταναλώνω σε μαγείρεμα να τον διαθέτω σε κάποια άλλη δουλειά του σπιτιού ή σε κάποια προσπάθεια ψυχαγωγίας του Θοδωρή (με παιχνίδι, κούνιες, παιδική χαρά, βόλτες και χαζολόγημα στα μαγαζιά για να μαθαίνει πράγματα, κηπουρική μιας και ανακάλυψε το χώμα, και ότι άλλο μας προκύψει).
Μέσα λοιπόν από αυτήν την διαδικασία σκέφτομαι και αναζητώ λύσεις για πιάτα εύκολα και γρήγορα, που να μπορούν ωστόσο να καταναλωθούν απ’ όλα τα μέλη της οικογένειας. Τον, 22 μηνών, Θοδωρή που πρέπει να μάθει όλες τις γεύσεις.
Tον πατέρα του που ενώ ξέρει όλες τις γεύσεις... τρώει συγκεκριμένες με ευχαρίστηση και άλλες μόνον μετά από ανάγκη και πίεση καμμια φορά!
Και τέλος, εμένα (την μάνα του Θοδωρή) που τρώω σχεδόν τα πάντα αλλά τα θέλω να έχουν γαργαλιστικό άρωμα (γι’ αυτό και δεν αποχωρίζομαι με τίποτε τα μπαχαρικά μου) και να μην επαναλαμβάνονται συχνά, γιατί τα βαριέμαι ως φαγητά.
Έτσι μέσα σε τέτοιες σκέψεις... πρέπει και σήμερα να κάνω το μενού της επόμενης εβδομάδας, αρχής γενομένης από την Κυριακή (για να μας περισσέψει και φαγητό για μέρα μέσα στην εβδομάδα, είπαμε.... απέχω τουλάχιστον δύο).
Τι θα κατεβάσει η κούτρα μου λοιπόν;
Αντε να με δω;
Κι' αν έχετε κάποια καλή ιδέα, για γράφτε την.

Φασολάκια πράσινα με ροκφόρ…και πράσινα άλογα!

Είχα ωραιότατα πράσινα και τρυφερά τσαουλιά, αλλά δεν ήθελα να τα κάνω με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο ως λαδερά – κοκκινιστά. Τα έχω κάνει και άσπρα κατά καιρούς, αλλά ήθελα κάτι άλλο, διαφορετικό στην γεύση. Έτσι άρχισα την αναζήτηση και έπεσα σ’ ένα ξένο site όπου τα green beans τα είχαν με Blue cheese. Υπήρχε και το σχετικό video (http://video.about.com/southernfood/Green-Bean-Blue-Cheese-Gratin.htm), το διάβασα, το ξαναδιάβασα... Το είδα και το ξαναείδα... και είπα να το κάνω το πείραμα.
Σε γενικές γραμμές πέτυχε. Η γεύση ήταν συμπαθητική αλλά το «τραγανό» φασολάκι στο δόντι δεν άρεσε καθόλου στον καλό μου, οπότε με δυσκολία θα σας έλεγα να το δοκιμάσετε αν πραγματικά δεν σας αρέσουν τα τραγανά λαχανικά.
Συζητώντας σήμερα με τη φίλη Σταυρούλα, γιατί κάπου έγραψα αυτό μου το σχόλιο, μου λέει: "τι πράσινα φασολάκια & ροκφόρ μου τσαμπουνάς τώρα..." σαν να μου έλεγε δηλαδή "τι πράσινα άλογα μας λες τώρα..." εγώ μόλις θυμήθηκα μια φορά στην Σίφνο που αφού είχαμε φάει τον "άπακο" κοιτάμε στο διπλανό τραπέζι και βλέπουμε κάτι καλό να παίζει.
Τι είναι αυτό ρωτάμε και μας είπαν αμπελοφάσολα με σκορδαλιά.
Και ΝΑΙ φίλες και φίλοι (είχε πολύ δίκιο η Σταυρούλα) μιλάμε για μία από τις πιο ωραίες ελληνικές καλοκαιρινές συνταγές που η μάνα μου τιμούσε δεόντως.
Αμπελοφάσολα βρασμένα συνοδεία σκορδαλιάς με καρύδι (έτσι της άρεσε περισσότερο) και ψαράκια τηγανιτά της αρεσκείας σας.
Τώρα βέβαια αν εσείς αρέσκεστε σε άλλου είδους σκορδαλιά, ακόμη και αυτή που φτιάχνετε με την προσθήκη παντζαριού στο μίγμα για περισσότερο χρώμα.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ την!
Γιατί τ' άλλα πράσινα φασολάκια με ροκφόρ, είναι απλώς πράσινα άλογα μπροστά στην ελληνική κουλτούρα του καλοκαιριού.

Καλό καλοκαίρι να έχουμε.

Κερασόπιτα

Μια συνταγή που πέρσι τέτοιο καιρό είχα γράψει στο φιλικό και ομαδικό blog HFL και φέτος την επανέλαβα με αφορμή την χθεσινή γιορτή. Έτσι γιατί ήθελα να τιμήσω κάποιους που έχουν φύγει.
Συνταγή με τα πιο αγαπημένα μου φρούτα, τα κεράσια.
Μια γλυκιά πίτα με μυζήθρα και κεράσια λοιπόν.
Χρειάζεστε μισό κιλό κεράσια, καλά πλυμένα κομμένα στα δύο και με βγαλμένο το κουκούτσι. Θα τα βράσετε μαζί με 3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη, 1 ποτηράκι του κρασιού κονιάκ ή λικέρ κεράσι, για 5 λεπτά περίπου. Αποτέλεσμα μια ωραία «πούλπα» κερασιού. Θα την αφήσετε λιγάκι να κρυώσει.
Σε βαθύ μπολ θα ανακατέψετε μισό κιλό γλυκιά μυζήθρα (ή ανθότυρο) λιωμένη με πιρούνι, 2 αυγά, 1 κουταλάκι αποξηραμένη λουϊζα (για το άρωμα της). Αν δεν έχετε λουίζα, λίγο ξύσμα λεμονιού θα έχει επίσης το ίδιο αποτέλεσμα. Μισό κουταλάκι γλυκού κοφτό βανίλια, 50 γραμμάρια βούτυρο (τύπου vitam) λιωμένο, 1 κουταλιά σούπας σιμιγδάλι ψιλό κι' ένα κουταλάκι μπείκιν πάουτερ. Χτυπάτε ελαφρά με μίξερ χειρός όλα τα πιο πάνω υλικά και μετά σ’ αυτό το μείγμα προσθέτετε την «πούλπα» των κερασιών. Ανακατεύετε με ένα κουτάλι για να γίνει πια ενιαίο το μείγμα σας και έχετε έτοιμη την γέμιση της πίτας.

Για φύλλο τώρα, μπορείτε να ανοίξετε μόνοι σας αν έχετε χρόνο και δεν σας τρομάζει η διαδικασία, κατά τα γνωστά μόνον που στα υλικά θα ρίξετε και ένα κουτάκι ζάχαρη για να γλυκίζει λίγο. Διαφορετικά χρησιμοποιείστε το έτοιμο φύλλο ζύμης κουρού. Το πάχος και η γεύση του είναι ότι πρέπει για μια τέτοια πιτούλα.

Στρώνετε το ταψί σας, με το ένα φύλλο της ζύμης (σπιτικής ή έτοιμης). Απλώνετε από πάνω το μείγμα κερασιών/μυζήθρας και μ’ ένα κουτάλι απλώνετε καλά ώστε να καλύψετε όλη την επιφάνεια του φύλλου. Αμέσως μετά καλύπτετε με το άλλο φύλλο της ζύμης. Χαράζετε σε κομμάτια και περιχύνετε την πίτα με 2λιωμένες κουταλιές (του γλυκού) βούτυρο γάλακτος, για να μοσχομυρίσει κατά το ψήσιμο. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 40 - 45 περίπου λεπτά, στους 180-190 βαθμούς (ανάλογα με τον φούρνο πάντα) μέχρι να ροδίσει επιφάνεια της.
Αφήνετε να κρυώσει λιγάκι και σερβίρετε.
Σκέτη, ή με παγωτό βανίλια που δένει εξαιρετικά.