Ψωμακια στον αρτοπαρασκευαστή

Έχοντας αποκτήσει έναν αρτοπαρασκευαστή, στην ουσία από ανταλλαγή μιας άλλης ηλεκτρονικής συσκευής που μου χάρησαν, έχω εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, λύσει το πρόβλημα με το ψωμί. Έκανα αρκετά πειράματα ψάχνοντας συνταγές από το Internet ως επί το πλείστον καθώς και από κάποια βιβλία μαγειρικής. Άλλες είχαν πολύ ωραία αποτελέσματα κάποιες άλλες πάλι όχι. Ακολούθησα και συμβουλές ή tips καλών φίλων από το HFL παλαιότερα, και κατέληξα στα δικά μου συμπεράσματα στα οποία συμβάλλει μάλλον η μηχανή με τον τρόπο της και η διάθεσή μου επίσης.

Όταν βάλετε περισσότερα υγρά, από αυτά που προτείνονται στις βασικές συνταγές του αρτοπαρασκευαστή σας έχετε ένα πιο συμπαγές αποτέλεσμα στην υφή του ψωμιού. Όχι ανάλαφρο, τριφτό και φουσκωτό. Αυτό σε κάποιους αρέσει σε άλλους όχι.

Μετά από παράκληση της αγαπητής Big Mama, παραθέτω μερικές συνταγές και ελπίζω να σας αρέσουν όταν τις δοκιμάσετε.

Ψωμί με σαφράν (κρόκο)

340 γραμμάρια νερό

15 γραμμάρια ελαιόλαδο

600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 φακελάκι σαφράν (κρόκο) βιολογικό. Το επισημαίνω, γιατί με αυτήν την ονομασία το αγόρασα σε συσκευασία των 4 τεμαχίων και η δόση της σκόνης του σαφράν που είναι μέσα, αποδείχθηκε επαρκής για την συγκεκριμένη ποσότητα υλικών. Αλλιώς θα χρησιμοποιήσετε 3-4 στήμονες που θα τους αφήσετε αρκετή ώρα στο νερό, για να βγάλουν τα συστατικά τους.

1 κουταλάκι γλ. κοφτό αλάτι (ή το μικρό κουταλάκι μεζούρα που συνοδεύει το μηχάνημα)

2 κουταλάκια γλ. (ή μεσούρες) χτυπημένης μαστίχας μαζί με λίγη κρυσταλλική ζάχαρη (εγώ πια έχω έτοιμη χτυπημένη από το multi, αρκετή ποσότητα, μιας και φτιάχνω ψωμάκι κάθε 2-3 μέρες περίπου).

2 κουταλιές της σούπας (ή το μεγάλο κουτάλι της μεζούρας) γάλα σκόνη (γνωστής μάρκας)

μισό φακελάκι ξηρή μαγιά.

Βάζετε το σαφράν μέσα στο νερό και ανακατεύετε μ’ ένα κουτάλι για να διαλυθεί καλά. Τοποθετείτε τα υλικά με την σειρά αυτήν, στον αρτοκατασκευαστή και σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος βάζετε το ψωμάκι σας να ζυμωθεί και να ψηθεί. Εγώ χρησιμοποιώ το πρόγραμμα 1 που απαιτεί 3,20 ώρες και έτσι έχουμε ένα αρωματικό και άκρως γευστικό ψωμί με γλυκό κίτρινο χρώμα και μια εκπληκτική μυρωδιά λουλουδιού και μαστίχας. Αναφέρω εδώ, πως το λουλουδόψωμο υπάρχει σε αρκετές παλιές περιγραφές συνταγών για ψωμί και αυτό χάρη στο σαφράν.

Ψωμί με γλυκάνισο και μαστίχα

Η διαδικασία είναι η ίδια που αναφέρεται πιο πάνω. Αλλά στην περίπτωση αυτή δεν βάζω σαφράν. Ρίχνω μέσα στο μείγμα μου μιάμιση κουταλιά γλυκού σπόρους γλυκανίσου, που έχω τρίψει ελαφρώς με τα δάχτυλά μου. Οι οδηγίες του μηχανήματος λένε να τους ρίξω στα 5 πρώτα λεπτά, κάνει έναν χαρακτηριστικό ήχο, αλλά εγώ τους ρίχνω από την αρχή πριν ρίξω την μαγιά.

Μυρωδάτο και απολαυστικό που θυμίζει μέρες Χριστουγέννων μιας και τότε συνήθιζε η μάνα μου να φτιάχνει αυτό το ψωμί (με τα χέρια όμως).

Ψωμί με ηλιόσπορους

Τα ίδια με το γλυκάνισο, ρίχνω δύο καλές κουταλιές ολόκληρους ηλιόσπορους καθώς και μία κουταλιά άσπρο σουσάμι. Πάντα στην αρχή, χωρίς όμως να βάλω αυτήν την φορά μαστίχα με ζάχαρη, απλώς μόνον λίγη ζάχαρη. Μπορείτε και να αλέσετε τους ηλίοσπορους στο multi, εάν δεν τους θέλετε ολόκληρους.

Ψωμί με ρίγανη και πάστα ελιάς

Σ’ αυτήν την περίπτωση όταν θέλω να βγάλω πιο συμπαγές αποτέλεσμα αυξάνω λίγο το νερό στα 350 -360 γραμμάρια. Και μέσα στο μείγμα προσθέτω 1 κουταλάκι γλυκού γεμάτο ρίγανη καθώς και 3 κουταλάκια πάστα ελιάς. Ελάχιστη ζάχαρη (όχι μαστίχα). Τα υπόλοιπα υλικά μένουν ως έχουν.

Ψωμί σκούρο στο χρώμα και γεμάτο μεσογειακό άρωμα.

Σκέφτομαι να φτιάξω ένα και pesto βασιλικού που έχω φτιάξει μόνη μου. Θα το δοκιμάσω πρώτα και θα γράψω εντυπώσεις.

Ψωμί με καλαμποκάλευρο

Στην περίπτωση αυτή το αλεύρι μου είναι μισό-μισό. Μισό λευκό (για όλες τις χρήσεις) και μισό καλαμποκιού. Νερό, λάδι, 1 αυγό, αλάτι, ζάχαρη, μαγιά. Μπορείτε δε, να το συμπληρώσετε και με 2 κουταλάκια άσπρο σουσάμι. Του ταιριάζει πολύ.

Αυτά και θα επανέλθω, με γλυκές μάλλον εκδόσεις μιας και έχω πειραματιστεί και με αυτές.

Μελιτζανόπιτα Χωριάτικη

Με αφορμή τα μελιτζανομπουρεκάκια της αγαπητής Αχτίδας, και επειδή οι δυνάμεις μου μάλλον άρχισαν να επιστρέφουν μετά τα πρόσφατα κρυολογήματα, χθες μπήκα για καλά στην κουζίνα. 3 φαγάκια και κεκάκια πορτοκαλιού-σταφίδας. Tέλος ψωμάκι με ηλιόσπορο στον αρτοπαρασκευαστή, για να βγάλω τα σπασμένα!

3 φαγάκια μαζεμένα για να έχουμε για τις επόμενες 2-3 μέρες μιας και πρέπει να προλάβω να κάνω και καμμιά άλλη δουλειά. Φακές με καρότα και πατάτες για σήμερα, φιλέτο κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας (που θα συμπληρωθεί με ρυζάκι) για αύριο και μια μελιτζανόπιτα με χωριάτικο φύλλο για να έχουμε για κολατσιό… Τα κεκάκια απλώς συμπλήρωμα και το ψωμάκι μέσα στα γενικά πλαίσια.

Θα σας γράψω ωστόσο για την μελιτζανόπιτα μιας και αποδείχτηκε καλή πρόταση τελικά.
Είχα μελιτζάνες τσακώνικες παραγωγής μας, πήρα 7 μεγαλούτσικες τις έπλυνα και τις έβαλα μέσα σε ταψί σε δυνατό φούρνο, σκεπασμένες με αλουμινόχαρτο για 2 ώρες περίπου (όσες ώρες δηλαδή έκανα τα υπόλοιπα μέσα στην κουζίνα μου).

Σε βαθύ τηγάνι σωτάρησα ένα μέτριο ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με μια μεγάλη ψιλοκομμένη πράσινη πιπεριά. Στο μείγμα αυτό έριξα μετά τις μελιτζάνες κομμένες σε όσο το δυνατόν πιο μικρά κομμάτια, αφού τις είχα ξεφλουδίσει και ξεσποριάσει αρκετά όταν είχαν αρχίσει να κρυώνουν. Συμπλήρωσα το μείγμα για την πίτα μου με : 2 αυγά, 300 γραμμάρια φέτα λιωμένη με πιρούνι, 1 κεσεδάκι γιούρτι, 1 κεσεδάκι ψιλοκομμένο καπνιστό κίτρινο τυρί, καθώς και λίγο τυρί κρέμα, πιπέρι, μοσχοκάρυδο τριμμένο και βασιλικό αποξηραμένο. Ανακάτεψα καλά και έτοιμο το μείγμα μου. Καθόλου αλάτι, μιας και είχα τα τυριά μου.

Ένα πακέτο χωριάτικο φύλλο για πίτες και λαδάκι για το άλλειμα ήταν τα τελευταία μου υλικά και έτοιμη πίτα μας! Ψήθηκε μέχρι να ροδοκοκκινίσει στους 190 βαθμούς. Και άρεσε σε όλους μας, ο δε κανακάρης μου ήθελε να φάει όλο το τραγανιστό φύλλο, γιατί του θύμιζε μάλλον πατατάκια.

Καροτόσουπα της παρηγοριάς

Έχοντας περάσει μια εβδομάδα με κρυολογήματα, πυρετούς και αδιαθεσίες σε όλα τα μέλη της οικογένειας τα πράγματα δεν ήταν και πολύ εύκολα με τις δημιουργίες στην κουζίνα. Χρειάζονταν χρόνος (που δεν υπήρχε) αλλά και φαγητά που να μπορούν να γιατρό-πορέψουν τα πονεμένα και κουρασμένα μας κορμιά. Έτσι λοιπόν μας προέκυψε τούτη η συνταγούλα για την καροτόσουπα, καθώς είχαμε μπόλικο ζωμό από βρασμένο μοσχάρι. Και έπρεπε να έχουμε λαχανικά για τις απαραίτητες βιταμίνες, ζεστασιά για το κρυολόγημα και σούπα για τα ταλαιπωρημένα μας στομάχια!

Υλικά

1 λίτρο ζωμό από κρέας ή κοτόπουλο (εμείς είχαμε από μοσχάρι που βράσαμε την Κυριακή, ελαφρύ με τα βραστά λαχανικά του και το ξυδάκι του)΄.

700 περίπου γραμμάρια καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες

1 μεγάλη πατάτα κομμένη σε μεγάλους κύβους

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

1 κουταλάκι κάρυ

3-4 ίνες σαφράν

λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο σέλινο (και το κοτσανάκι του)

ελαιόλαδο

αλάτι & πιπέρι

Σοτάρισα ελαφρά το ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με το τζίντζερ σε βαθιά κατσαρόλα (μιας και θα την χρησιμοποιούσα απευθείας για την δημιουργία της σούπας μου) . Στην συνέχεια έριξα μέσα τα καρότα, τα κομμένα σε ροδέλες, τους κύβους της πατάτας και τον ζωμό από το κρέας και τα άφησα να βράσουν για 10 περίπου λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα καρότα.

Έσβησα την φωτιά, άφησα λίγο να κρυώσουν και μετά τα πέρασα στο mutli (σε δόσεις μιας και ήταν μεγάλη η ποσότητα). Το πολτοποιημένο μείγμα το έβαλα σε άλλη κατσαρόλα όπου πρόσθεσα το σαφράν, το κάρυ, το ψιλοκομμένο σέλινο, αλάτι και πιπέρι και έβρασα ξανά για 5-6 λεπτά. Σερβίρισα ζεστή προς χλιαρή την σουπίτσα, μαζί μ’ ένα κομματάκι ανθότυρο και ψωμάκι για συνοδεία.

Παρηγοριά στον άρρωστο (μιας και οι σούπες δεν είναι και τόσο της αρεσκείας μας) αλλά τι να κάνεις όμως;

Άψητα μπισκότα για μπόμπιρες

Στην καθημερινότητά μας έχει μπει πια το πρωϊνό ξύπνημα και ο πηγαιμός μας στον παιδικό σταθμό.

Σιγά – σιγά και βήμα – βήμα τα εμπόδια δείχνουν να ξεπερνιούνται από τον μικρό μου άνδρα.

Και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό, μιας και πάντα πίστευα ότι τα παιδάκια πρέπει να έχουν την συμπαράσταση εκείνη που θα τα ωθήσει και θα τα βοηθήσει να γίνουν δυνατά και αυτόνομα στην ζωή τους (ταπεινή μου άποψη πάντα).

Το πρωί καθώς φτάνουμε στον παιδικό σταθμό, άλλοτε συναντάμε το σχολικό «κίνητο» και άλλοτε όχι, που φέρνει άλλα παιδάκια. Η συνάντηση πάντως αυτή, κάθε φορά μου δίνει και νέες εικόνες και νέα αισθήματα. Άλλοτε γελάω, όπως τα βλέπω να κατεβαίνουν ένα – ένα και να δίνουν οι συνοδοί τις τσαντούλες τους. Έχουν πραγματική «φάση» με τις αντιδράσεις τους. Άλλοτε με κάνουν να δακρύζω, όταν δω κάποιο από αυτά βουρκωμένο να ζητά την μαμά του. Άλλοτε να καμαρώνω για τον δικό μου, που δείχνει μια πιο «καλή» προσαρμογή. Άλλοτε θέλω να πάρω ένα χαριτωμένο μουτράκι (γιατί υπάρχουν πολλά ανάμεσα στο πλήθος) και να του σκάσω δυο φιλιά…

Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.

Μέσα λοιπόν από αυτά και μια συζήτηση που είχα με την διευθύντρια του σταθμού, με έκανε χθες να θέλω να φτιάξω κάποια λιχουδιά, για όλα τούτα τα μουτράκια. Να την πάμε μαζί με τον Θοδωρή στο «κολίο» και να τα κάνω κάπως να χαμογελάσουν…

Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις πάντα τα παιδάκια και μάλιστα όλα μέσα σε μια τάξη, αλλά νομίζω πως η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, περισσότερο για την δική μου "ψυχοθεραπεία", μην γελάτε. Ψυχοθεραπεία χρειάζεται τον πρώτο καιρό καθώς "αποχαιρετάς" το βλαστάρι σου στην πόρτα του σταθμού. Ενοχές σε πλυμμηρίζουν...

Έτσι σκέφτηκα να τους φτιάξω μπισκότα, που δεν θέλουν ψήσιμο, μια συνταγή που είχα διαβάσει πριν καιρό και μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ακριβώς γιατί δεν θέλουν ψήσιμο.

Υλικά που χρειάζονται:

1 πακέτο μεγάλα κράκερς ολικής αλέσεως και ανάλατα αν βρείτε,

1 κούπα σταφίδες,

1 κούπα φυστικοβούτυρο (εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα στα εφηβικά μου χρόνια – τότε το ανακάλυψα και προσπαθούσα να πείσω την μάνα μου να μου αγοράσει κάθε φορά που πηγαίναμε στα τότε πρώτα SMs της Αθήνας – τι θυμήθηκα πάλι…)

6 κουταλιές της σούπας μέλι (ίσως και μια παραπάνω, γιατί δουλεύω λίγο με το μάτι) και,

7 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη μέσα σε βαθύ πιάτο (έχω λόγω που το γράφω αυτό).

Αλέθετε τα κράκερς στο multi, και στην συνέχεια τα αναμειγνύετε με το φυστικοβούτυρο, το μέλι, τις σταφίδες. Έχετε μια πολύ όμορφη, σφυχτή και αρωματική ζύμη που με το χέρι πια θα πλάθεσε κουλουράκια στρογγυλά και τα οποία μετά πατάτε μέσα στην τριμμένη καρύδα (για να κολλήσει επάνω τους) εξού και το βαθύ πιάτο. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν πάνω σε μια λαδόκολλα και είναι έτοιμα να τα καταναλώσουν οι μικρές φάτσες που σας τριγυρίζουν και οι μεγάλες βέβαια δεν αποκλύονται :-) φυσικά.

Εμείς τα μεταφέραμε στον σταθμό μέσα σε ειδικό ταψάκι μιας χρήσης.

Καλοκαιρινό Πεπόνι ....μαρμελάδα

Όταν ξαφνικά βρίσκεσαι με αρκετά ώριμα πεπόνια, κάτι πρέπει να τα κάνεις, αυτό είναι βέβαιο, αλλά τι; Και μπαίνεις σε σκέψεις για το πώς θα κρατήσεις το άρωμα του καλοκαιριού, πως θα αξιοποιήσεις τα φρούτα, σε τι συνταγές μπορείς να ανατρέξει, από όσα μέχρι τώρα έχεις διαβάσει;

Ήξερα για γλυκό του κουταλιού καρπούζι (αλλά μιλάμε για την φλούδα).

Ήξερα για καρπουζόπιτα. Eίχα διαβάσει και για μαρμελάδα καρπούζι.

Οπότε γιατί όχι και πεπόνι; Ναι αλλά πως;

Δεν νομίζω πως έχω συναντήσει πουθενά κάτι παρόμοιο και ποιά να είναι η διαδικασία; Ήταν και βράδυ όταν το αποφάσισα, χρόνο για να μπω στο Internet δεν είχα... Και όταν ξεκίνησα την διαδικασία ήμουν μάλλον πεπεισμένη ότι θα αποτύγχανε το πείραμα :-) Όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου κακό τελικά και γι’ αυτό σας το γράφω.

Χρησιμοποίησα δύο μεγαλούτσικα ώριμα πεπόνια, πλυμένα, καθαρισμένα και κομμένα σε μέτριους κύβους (κάπου ενάμιση κιλό θα ήταν), 1 κιλό ζάχαρη, χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι, 1 κουταλάκι κοφτό βανίλια και 3 μικρά κλαράκια από φρέσκια λοϋίζα.

Έβαλα το κομμένο πεπόνι σε μεγάλη κατσαρόλα, το έλουσα με τον χυμό λεμονιού και πρόσθεσα την ζάχαρη. Άφησα το φρούτο να βράζει και όταν έχει αρχίσει να δίνει μια πιο παχύρρευστη μορφή (γιατί στην αρχή ήταν αρκετά αραιό και το φοβήθηκα ομολογώ, μιας και το πεπόνι έβγαλε αρκετά υγρά) έριξα την βανίλια και τα κλαράκια λοϋίζας. Χαμήλωσα λίγο την φωτιά και άφησα μέχρι να αρχίσει να πήζει η μαρμελάδα. Από καιρό σε καιρό ανακάτευα με μια ξύλινη κουτάλα γιατί το χρειάζεται όπως φαίνεται το φρούτο και για να μην κολλήσει.

Μετά από μιάμιση (κάτι λιγότερο) περίπου ώρα, κατέβασα την κατσαρόλα από την φωτιά. Άφησα να κρυώσει λίγο και είδα ότι την ήθελα λίγο πιο πηχτή. Έτσι την έβρασα για πέντε λεπτά ακόμη.

Το άρωμα του πεπονιού ίσως να μην σας φανεί πολύ έντονο, αν την φτιάξετε. Αλλά σε συνδυασμό με το άρωμα της βανίλιας και της λοϋίζας θα έχετε έναν ωραιότατο γευστικό αποτέλεσμα. Αν την στρώσετε δε, πάνω από κρεμώδες τυράκι θα έχετε νοστιμότατο κολατσιό. Ενώ είναι πολύ καλή με βουτυράκι πάνω σε φρυγανιά και με μια ιδέα σκόνη κανέλας από πάνω.

Φράψαλα Γεμιστά με σφέλα.

Την συνταγή την είχα δώσει πέρσι στο Hungry for life.

Με την φετινή μας επίσκεψη στα Κύθηρα, την ξαναθυμήθηκα, μιας και θυμήθηκα τον ψαρά που χρόνια πριν, μου είχε πει ότι τα θράψαλα είναι πιο μαλακά για το μαγείρεμα απ’ ότι τα καλαμάρια., την ώρα που έτρωγα καλαμάρια τηγανιτά (αλλά με απογοήτευσαν πλήρως. Και ήταν το μόνο πιάτο που δεν χάρηκα στις φετεινές μας διακοπές. Πλαδαρό και λαδερό τηγάνισμα, χωρίς καμμιά ελπίδα να το καταπιείς).

Η αρχική μου ιδέα ήταν το σκληρό τυρί να είναι σφέλα (γι’ αυτό και ο τίτλος της συνταγής) αλλά δεν είναι εύκολο να την έχει πάντα στην διάθεσή σου οπότε αντί για σφέλα , η σκληρή φέτα, το καλαθάκι Λήμνου καθώς και το κεφαλοτύρι, μπορούν να κάνουν εξίσου καλά την δουλειά τους. Τα υλικά που θα σας γράψω ήταν για 4-5 άτομα, εσείς τώρα προσαρμόζετε ανάλογα την κατάσταση:

Ελαιόλαδο, 10 μεσαίου (προς μεγάλο) μεγέθους θράψαλα, 1 μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα,1 ματσάκι άνηθο, 1 ματσάκι μαϊντανό, 1 μεγάλη ντομάτα καθαρισμένη και κομμένη σε κύβους (χωρίς τα σπόρια), 2 ποτηράκια του κρασιού ρύζι, 300 γραμμάρια λευκό σκληρό τυρί (προσωπικά μου αρέσει η σφέλα, τα είπαμε και πιο πάνω) επίσης κομμένο σε κύβους. 2 ποτηράκια του κρασιού κονιάκ, 1 κουτί ψιλοκομμένης ντομάτας, 2 κουταλιές της σούπας πετιμέζι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα. Ελάχιστο αλάτι και μόνον για την σάλτσα (γιατί η σφέλα ή φέτα είναι ήδη αλμυρή).

Στα θράψαλα (ή μεγάλα καλαμάρια) σας που θα κάνετε όλη την σχετική προεργασία (αλλιώς προτιμήστε τα έτοιμα καθαρισμένα) καλό πλύσιμο, αφαίρεση εσωτερικού κόκκαλου και μετά χώρισμα κεφαλιού από σώμα, αφαίρεση κεντρικού δοντιού κ.λ.π και αφού ολοκληρώσετε θα κρατήσετε στην άκρη τα κεφάλια με τα πλοκάμια και τα ψιλοκόβετε με την βοήθεια ενός ψαλιδιού κουζίνας.

Σωτάρετε τα κρεμμυδάκια αφού τα ψιλοκόψετε, μέσα σε ελαιόλαδο, μόλις μαλακώσουν λίγο ρίχνετε τα κομμένα πλοκάμια, και την ντομάτα, αφήνετε να πάρουν μια πρώτη βράση. Στην συνέχεια ρίχνετε άνηθο και μαϊντανό, το ρύζι, το κονιάκ, την σφέλα καθώς και το πιπέρι και την πάπρικα. Χαμηλώνετε την φωτιά και αφήνετε να σιγοβράσουν για 5 λεπτά. Σβήνετε την φωτιά, αφήνετε την γέμιση λιγάκι να κρυώσει και αμέσως μετά γεμίζετε τα θράψαλα, κλείνοντάς με την βοήθεια χοντρής οδοντογλυφίδας (αν χρειαστεί και στο κάτω μέρος για να μην χυθεί η γέμιση).

Τα στρώνετε σε βαθύ σκεύος (κατσαρόλα ή τηγάνι) και τα σκεπάζετε με την σάλτσα ντομάτας την οποία έχετε ανακατέψει με το πετιμέζι και ελάχιστο αλάτι. Εάν δε, σας έχει περισσέψει γέμιση (99% συμβαίνει αυτό) δεν την πετάτε αλλά την βάζετε μέσα στην σάλτσα. Εκεί είναι και η νοστιμιά του φαγητού. Μαγειρεύετε στο μάτι της κουζίνας, μέχρι να μαλακώσουν τα θράψαλα (κάπου 40 λεπτά) σε μέτρια φωτιά. Εάν η σαλτσούλα είναι αραιή, μπορείτε να την δέσετε με λίγο κορνφλάουρ.

Απολαύστε τα παρέα με φρέσκια σαλάτα (κατά προτίμηση πράσινη), κρασάκι, ψωμάκι και η νοστιμιά θα ανταμείψει τον κόπο σας.

Φατουράδα, το Τσιριγώτικο Λικέρ

Οι μέρες των διακοπών του Αυγούστου, μας οδήγησαν στην γη του παππού μου.
Έφυγε μικρός από τον τόπο του (σχεδόν κυνηγημένος, όπως λένε οι ιστορίες της οικογένειας) γιατί ήταν λίγα τα υπάρχοντα και πολλά τα αδέλφια. Ο ίδιος δεν ξαναγύρισε ποτέ, πέθανε και νέος, αλλά με τα χρόνια γύρισαν οι κόρες όλες, εκτός από την μάνα μου.
Γύρισαν, είδαν, γνώρισαν και βρήκαν μια άκρη με την ρίζα τους.
Κάπως έτσι κι’ εγώ πήγα πριν από αρκετά χρόνια, για πρώτη φορά στα Κύθηρα.
Και μετά ξαναπήγα και ξαναπήγα...
Φέτος πήγα για πρώτη φορά τον γιο μου. Τον Θοδωρή, στην πατρίδα του προπάππου Θοδωρή.
Μοιάζει με προσκύνημα τελικά όλο αυτό το οδοιπορικό μέσα στον χρόνο.
Αλλιώς δεν μπορείς να το ονομάσεις, ειδικά αν δεν έχεις στο γεννέθλειο τόπο, ούτε λιθαράκι δικό σου.
Πολλά πράγματα αγαπώ στα Κύθηρα, ένα όμως που μου αρέσει ιδιαίτερα, μιας και δεν είμαι ιδιαίτερα πότης, είναι η Φατουράδα. Είναι το άρωμα της κανέλας και του γαρύφαλλου που με ενθουσιάζει.
Φέτος λοιπόν αξιώθηκα να μάθω πως την φτιάχνουν. Θα σας την μεταφέρω τούτη τη συνταγή για το λικέρ της φατουράδας, μιας και σύντομα τα μανταρίνια θα ΄ρθουν στην εποχή.
Θα χρειαστείτε 1500 γραμμάρια τσίπουρο καλό, 1 κιλό ζάχαρη, 800 γραμμάρια νερό, φλούδες από 10μανταρίνια.
Σ’ ένα καθαρό γυάλινο βάζο, που να κλείνει καλά με καπάκι (υπάρχουν ειδικά στο εμπόριο για την παρασκευή ποτών, αλλά μια μεγάλη γυάλα που βάζουν γλυκά κουταλιού ή τουρσιά – καθαρή όμως να μην μυρίζει κάτι άλλο – είναι επίσης κατάλληλη) θα βάλετε τις πλυμένες φλούδες του μανταρινιού αφού προηγουμένως έχετε αφαιρέσει αρκετό από το άσπρο μέρος τους και τις έχετε στεγνώσει καλά, μαζί με το τσίπουρο.
Θα κλείσετε το βάζο και θα το αφήσετε για μια εβδομάδα. Δυό - τρείς φορές την μέρα, θα το ανακινείτε καλά.
Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας, θα φτιάξετε ένα πηχτό σιρόπι, με την ζάχαρη και το νερό, στο οποίο θα προσθέσετε και 3 ξυλαράκια κανέλας και 6-7 μοσχοκάρφια (γαρύφαλλάκια).
Θα τα ανακατέψετε καλά όλα μαζί μέσα στο σιρόπι, και μετά θα τα ενώσετε με το μείγμα από τσίπουρο και μανταρίνι. Θα το αφήσετε μέσα στο μεγάλο βάζο για έναν μήνα περίπου και μετά θα περάσετε το ποτό από ένα καθαρό τουλπάνι και θα μοιράσετε σε μπουκάλια.
Να ξέρετε δε, ότι φατουράδα, μπορείτε να φτιάξετε και με φλούδες από πορτοκάλι και περγαμόντο. Εξίσου αρωματική θα είναι.

Στην υγειά μας. Και καλό Φθινόπωρο...

Μαύρισε και πάλι το μάτι μας με την επιστροφή, αλλά ας κρατήσουμε μια νότα αισιοδοξίας!
Και ας φυτέψουμε όπου μπορούμε δένδρα. Προσωπικά μαζί μου έφερα κυπαρισσόμηλα από το μοναστήρι της Αγίας Μόνης, για να τα φυτέψω στον Κόρφο. Εύχομαι να πιάσουν και κάποια χρόνια μετά να μεγαλώσουν κυπαρίσσια και εκεί.
Νομίζω πως αυτό, με κάνει πιο αισιόδοξη για το μέλλον.

To τσιςκεϊκ, που δεν ΓΕΥΤΗΚΑΜΕ

Πριν 2 μέρες είπαμε να πάμε επίσκεψη στις αδελφές της μητέρας μου. Θέλησα λοιπόν να φτιάξω στα γρήγορα ένα γλυκάκι για τον απογευματινό μας καφέ εκεί.
Τσις κέϊκ μπανάνας στον φούρνο σκέφτηκα, μιας και είχα διαθέσιμα όλα τα υλικά. Μπανάνες, μπισκότα, καρύδι και αμύγδαλο, κανέλα, βούτυρο, ζάχαρη άχνη, χυμό λεμονιού, βανίλια, τυρί κρέμα, κρέμα γάλακτος, αυγά και ζάχαρη μαύρη (που μου αρέσει) για την καραμέλα. Όλα στην διάθεσή μου, καθώς και ο χρόνος προετοιμασίας και ψησίματος.

Ξεκίνησα λοιπόν, χτύπησα τα μπισκότα στο multi (1 μεγάλο πακέτο Μιράντα έβαλα). Επίσης μερικά καρύδια και αμύγδαλα (μια κούπα τσαγιού αλεσμένα και τα δύο). Στην συνέχεια ανακάτεψα τα αλεσμένα μπισκότα, με τα αλεσμένα ξηροκάρπια με (μισή κουταλίτσα) κανέλα σκόνη. Το μείγμα αυτό το έβρεξα με το λιωμένο βούτυρο (2/3 μιας κούπας τσαγιού) και το έστρωσα σε βάση με έλασμα και το πάτησα καλά μ’ ένα κουτάλι. Έψησα την μπισκοτο-βάση μου για 10 λεπτά. Μοσχομύρισε.

Στον χρόνο που ψηνόταν η βάση μπισκότου, έλιωσα τις μπανάνες (5 μεγάλες) μ’ ένα πιρούνι και τις έλουσα με τον χυμό από (μισό) λεμόνι. Στην συνέχεια χτύπησα σε μεγάλο μπολ την κρέμα γάλακτος (μικρό κουτί), μαζί με την άχνη ζάχαρη (3 κουταλιές της σούπας) και την βανίλια (στην μύτη του κουταλιού). Όταν έπηξαν λίγο πρόσθεσα το τυρί κρέμα (1 κουτάκι) και τα (2) αυγά, χτύπησα ξανά λίγο για να ενωθούν όλα τα υλικά. Έβγαλα την βάση μπισκότου εννοποίησα το μείγμα κρέμας με τις λιωμένες μπανάνες, ανακάτεψα εκ’ νέου όλα μου τα υλικά και τα έστρωσα πάνω στην βάση. Φούρνισα και έψησα για 25 λεπτά ακόμη με γκρίλ και αέρα, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να σφίξει η κρέμα μπανάνας.

Μετά από μισή ώρα ήμουν έτοιμη. Είχα ετοιμάσει και την καραμέλα (με 3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη και ελάχιστο νεράκι) για το γλασάρισμα μαζί με μερικές φέτες μπανάνας και το γλυκό απλώς έπρεπε κάπως να κρυώσει για να μπορώ να το μεταφέρω. Και απ’ εκεί άρχισαν τα ευτράπελα….

Ετοιμάστηκα, ετοίμασα τον κανακάρη μου, φορτώθηκα τις τσάντες μας, το γλυκό και φύγαμε… Ωραία μέχρι εδώ. Τα καταφέραμε! Κατεβήκαμε τις σκάλες, φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητό μας, μπήκαμε και εμείς… ΟΥΦ και πάλι τα καταφέραμε! Φτάσαμε στο Γαλάτσι σε χρόνο dt.Άδειοι οι απογευματινοί Αθηναϊκοί δρόμοι. Τα καταφέραμε και πάλι! Και όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά, βρήκαμε και πάρκινκ ακριβώς απ΄έξω από το σπίτι που θέλαμε… Μιλάμε για την απόλυτη επιτυχία! Τα καταφέραμε σας λέω! Και να ΄μαστε έτοιμοι για την αποβίβαση και την εκφόρτωση... Και πως κάνω έτσι…..και μου γλιστρά το γλυκό και τουμπάρει ανάποδα στον δρόμο.

Αυτό το συναίσθημα δεν το έχω βιώσει ξανά...

Είναι μάλλον, αυτό που περιγράφεται ως: «το μας έμεινε η χαρά στα δόντια» για ένα τσιςκέϊκ μπανάνας που δεν γευτήκαμε ΠΟΤΕ!

Λόγια παρηγοριάς άκουσα πολλά από τις θείες μου….αλλά το συναίσθημα ακόμη και τώρα που γράφω (γι’ αυτό άλλωστε το γράφω – κάνω ψυχοθεραπεία) δεν το έχω ξεπεράσει.

Χοιρινό καλοκαιρινό της παρέας

Το καλοκαίρι ζητά φαγητά γευστικά και όχι χρονοβόρα αν είναι δυνατόν στην προετοιμασία τους, μιας και οι μαγείρισσες αλλά και οι μάγειροι έχουν δικαίωμα στην καλοκαιρινή ραστώνη αλλά και τις βουτιές.
Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον και μην με μαλώσετε...αδελφοί της μαρμίτας.
Μέσα στα πλαίσια αυτά,προσπαθώντας να συνδυάζω υλικά και γεύσεις, χρόνο και κόπο βγήκε το φαγητό της Κυριακής. Χοιρινές μπριζόλες λαιμού μαγειρεμένες σε μπύρα και μυρωδικά καλοκαιριού.
Θα χρειαστείτε για τα 5 άτομα:
10 χοιρινές μπριζόλες (μετρίου μεγέθους) λαιμού,
χυμό από ένα λεμόνι
χυμό από ένα πορτοκάλι
3 κουταλιές σούπας μουστάρδα
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 πιπεριές κέρατο ψιλοκομμένες
αλάτι, πιπέρι,
θυμάρι, ρίγανη,
1 μπουκάλι μπύρα (μαύρη κατά προτίμηση, αλλά και ξανθιά μια χαρά θα είναι) και
μισό ποτήρι ελαιόλαδο.

Συνοδευτικό, θα είναι πατάτες κομμένες σε χοντρές ροδέλες (1 κιλό περίπου) καθώς και 2 μεγάλα καρότα επίσης σε ροδέλες.

Σ’ ένα μπολ ανακατεύετε τους χυμούς, την μουστάρδα, το θυμάρι, την ρίγανη.
Ψιλοκόβετε τα κρεμμύδια και τις πιπεριές και ανακατεύετε όλα μαζί. Στην συνέχεια στρώνετε ένα μεγάλο ταψί φούρνου με χαρτί φούρνου (για πιο εύκολο και γρήγορο καθάρισμα, αλλά και γιατί βοηθά να μην στεγνώνει το κρέας. Τοποθετείτε τις μπριζόλες σας και πασπαλίζετε με αλάτι & πιπέρι, περιχύνετε με το μείγμα των χυμών-μουστάρδας- μυρωδικών. Ρίχνετε και τα κρεμμύδια με τις πιπεριές, ανακατεύετε καλά τα υλικά με τα χέρια για να πάνε παντού και στην συνέχεια ρίχνετε την μπύρα και το ελαιόλαδο.
Ψήνετε στους 180-200 βαθμούς μέχρι το κρέας να μαλακώσει αρκετά (μιας και οι μπριζόλες λαιμού είναι από τα πιο μαλακά μέρη του χοιρινού κρέατος) γυρίζοντας τες κανά-δυό φορές.
Όταν το κρέας γίνει, το βγάζετε από το ταψί και το διατηρείτε ζεστό ενώ μέσα στο ζουμί που σίγουρα θα έχετε, βάζετε τις πατάτες και τα καρότα τα κομμένα σε ροδέλες και μαγειρεύετε με αέρα και γκριλ για 20 λεπτά περίπου. Εάν χρειαστεί να προσθέσετε λίγο νερό, μην δυστάσετε :-) αλλιώς βάλτε χυμό από πορτόκαλι.

Μετά από δύο ώρες περίπου και χωρίς να κάθεστε συνέχεια από πάνω του, έχετε ένα ωραίο και γευστικό φαγητό για σας και την παρέα σας.

Υ.Γ. ποτήρι μαύρης και ξανθιάς μπύρας, για να κάνουμε ατμόσφαιρα, αλλά και για να τονίσουμε την διαφορά.

Κουνελάκι (αχ, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας)

Στο παρελθόν, με την συμμετοχή μου στο ομαδικό blog HFL, είχα γράψει για χάρη της φίλης Juanita, μερικές συνταγές για να μαγειρέψει κουνελάκι.
Χθες λοιπόν, περνώντας από τον χασάπη μας, προκειμένου να γεμίσουμε και πάλι το ψυγείο μας μετά από απουσία 15 ημερών, μεταξύ των άλλων αγόρασα και κουνελάκι. Το είδα και το λιμπίστηκα το κακόμοιρο!
Αγόρασα λοιπόν ένα, για να το μαγειρέψω με μια από τις εκδοχές που τότε είχα γράψει και που προσωπικά μου αρέσει πολύ.
Κουνελάκι στην γάστρα με μυζήθρα και χυμό πορτοκαλιού

Θα χρειαστείτε λοιπόν:
1 κουνέλι (περίπου 1.200 γρ.) ίσως και λίγο παραπάνω, αν μιλάμε για 4 άτομα,
2 σκελίδες σκόρδο τριμμένο
1 κουταλιά σούπας. κύμινο
1 κουταλιά γλυκού πάπρικα
1 φλιτζάνι λευκό κρασί
Χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι (όχι κερωμένο, όπως λένε και οι πιο ειδικοί)
1/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
1 κούπα μυζήθρα μαλακιά, κρητική ξυνό-μυζήθρα στην δική μου σημερινή εκδοχή (μπορείτε να βάλετε και πολύ μαλακιά φέτα, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση θα μειώσετε το αλάτι)
αλάτι & πιπέρι.

Κόβετε το κουνέλι σε μερίδες, το ξεπλένετε καλά και το βάζετε σε ένα τάπερ βαθύ με τα μπαχαρικά (κύμινο, τριμμένο σκόρδο, πάπρικα) το κρασί και το πορτοκάλι χυμό και ξύσμα. Το αφήνετε στο ψυγείο τουλάχιστον 6 ώρες , να μαριναριστεί καλά, γυρνώντας το από καιρό σε καιρό το πάνω – κάτω μέσα στην μαρινάδα.
Το βγάζετε από το ψυγείο και το στραγγίζετε, αφήνοντας στην άκρη την μαρινάδα, ετοιμάζοντας το τηγάνι σας για να το σωτάρατε ελαφρά. Αφού το σωτάρατε το βάζετε το βάζετε στην γάστρα (εάν έχετε πήλινη, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό). Προσθέτετε στη γάστρα τα υγρά της μαρινάδας, λίγο νερό, την μυζήθρα, αλάτι και πιπέρι, ανακατεύετε καλά και ψήνετε σε μέτριο φούρνο για 40 περίπου λεπτά.

Μπορείτε να συνοδεύσετε με τηγανιτές πατάτες ή πατάτες φούρνου (τύπου τηγανιτές) και σαλάτα της αρεσκείας σας. Ε! και κανένα ποτηράκι παγωμένο άσπρο κρασάκι μην το παραλείψετε, κρίμα θα είναι.

Ψητά Ροδάκινα και κους-κους

Σαν μια ανάσα δροσιά, μιας και ξαναγυρίσαμε στην πόλη, είπα να τρατάρω 2 φίλες που ήρθαν για καφεδάκι προκειμένου για να μοιραστούμε τα νέα μας μερικών μηνών πίσω (τι κακό κι’ αυτό, να μένεις στην ίδια πόλη και να κάνεις μήνες να συναντήσεις ανθρώπους που αγαπάς και σε ενδιαφέρουν) ένα γλυκάκι ανάλαφρο και αρωματικό.
Ροδάκινα φούρνου με παγωτό βανίλιας (ή αρωματισμένο με βανίλια γιαούρτι σακούλας).

Υλικά :
6 μεγάλα γερά και σφιχτά ροδάκινα
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη
2 κουταλιές μέλι
1 ποτηράκι γλυκό κρασί Σάμου (ή κάποιο λικέρ)
χυμό από ένα μέτριο λεμόνι καθώς
και ελάχιστη βανίλια σκόνη.

Παγωτό Βανίλια (της μάρκας που προτιμάτε) για συνοδευτικό.
Εάν τώρα, σας αρέσει το γιαούρτι σακούλας (σε κάποιους φαίνεται αρκετά σφιχτό), μπορείτε να το βάλετε αντί για παγωτό. Θα το αρωματίσετε με λίγη βανίλια σκόνη, στην μύτη του κουταλιού και θα προσθέσετε και 2 κουταλιές άχνη ζάχαρη. Θα τα ανακατέψετε καλά και θα έχετε ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό για τα ψητά σας ροδάκινα.

Τα ροδάκινα θα τα πλύνετε καλά, θα τα κόψετε στην μέση θα αφαιρέσετε το κουκούτσι και θα τα βάλετε με την κομμένη πλευρά προς τα πάνω μέσα σ’ ένα μέτριο σκεύος φούρνου (πυρέξ ή κάτι ανάλογο). Σ’ ένα μπολάκι θα ανακατέψετε τα υπόλοιπα υλικά : μαύρη ζάχαρη, μέλι, κρασί, χυμό λεμονιού, βανίλια και με το μείγμα θα περιχύσετε τα ροδάκινα.
Τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 15 (ίσως κάτι περισσότερο) λεπτά – πάντα ανάλογα με τον φούρνο. Το ζητούμενο είναι να έχετε ψημένα χωρίς να διαλυθούν τα ροδάκινα. Αφήνετε λίγο να κρυώσουν και σερβίρετε με το συνοδευτικό παγωτό ή γιαούρτι μαζί με την σαλτσούλα τους.
Καφεδάκι και συνεχίστε τις αφηγήσεις σας.

Κοκκινιστό με μελιτζάνες και χταπόδι

Φέτος για πρώτη φορά στην ζωή μου φύτεψα κηπευτικά, μόνον και μόνον για την πλάκα όπως είπα, και για να «εγκαινιάσω» το φρέσκο χώμα στην νέα εξοχική κατοικία.
Φύτεψα λοιπόν, 5-6 ρίζες ντομάτες, αντίστοιχα πιπεριές, μελιτζάνες τσακώνικες και κολοκυθάκια.
Οι ντομάτες έδωσαν τους πρώτους καρπούς 2-3 σαββατοκύριακα πριν, αλλά δεν τις πρόλαβα, μιας και δεν πήγα για να τις μαζέψω, τις έφαγαν οι χρυσο-σκάθαροι.
Όμως την Παρασκευή που μας πέρασε μάζεψα τις πρώτες μου πιπεριές και μελιτζάνες. Και μία μονάκριβη ντομάτα. Σας βεβαιώ πως είχαν μεγάλη πλάκα και η γεύση της ντομάτας με οδήγησε στα χρόνια τα παλιά. Τότε που όλα είχαν την γεύση και το άρωμα που τα χαρακτήριζε.
Σκέφτηκα καλά, και είπα να αξιοποιήσω τούτα τα λίγα ζαρζαβατικά με χρώμα και άρωμα εξοχής, σε κάτι που θα συνδύαζε και την θάλασσα που αγναντεύαμε απεναντί μας.
Κι’ έτσι έκανα ένα χταποδάκι με μελιτζάνες. Αντί για το κρέας με τις μελιτζάνες όπως όλοι το γνωρίζουμε, έκανα χταποδάκι! Έπλυνα καλά το χταπόδι (περίπου ενάμιση κιλό ήταν) και το έκοψα σε κομμάτια. Το άφησα να στραγγίξει και στο ενδιάμεσο έπλυνα, καθάρισα τις μελιτζάνες μου καθώς και 2 μέτριες πατάτες. Τα έκοψα όλα σε χοντρούς κύβους.
Άφησα λίγο τις μελιτζάνες να ξεπικρύσουν σε αλατόνερο.

Σε βαθύ τηγάνι, έβαλα λαδάκι να κάψει μαζί με 3 σκελίδες σκόρδο για το άρωμα (τις οποίες αφαίρεσα, όταν πήραν χρώμα) και αμέσως μετά σοτάρισα τις μελιτζάνες και τις πατάτες κύβους. Τις έβγαλα με τρυπητή κουτάλα, τις άφησα στην άκρη και στο λάδι αυτό πλέον έβαλα ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι – να γυαλίσει λίγο – στην συνέχεια έριξα το κομμένο χταπόδι, ένα κουτί ντοματάκια κονκασέ και μια ντομάτα φρέσκια κομμένη σε κύβους χωρίς όμως τα σπόρια της, ένα καλό ματσάκι μαϊντανό επίσης ψιλοκομμένο, λίγο αποξηραμένο βασιλικό, μια πιπεριά (του μπαξέ επίσης) κομμένη σε κομματάκια ψιλά, δύο φύλλα δάφνης, πιπέρι και γλυκιά πάπρικα και από πάνω έριξα τις πατάτες.
Άφησα να βράσει για κανένα 10λεπτο, έριξα και τις μελιτζάνες καθώς και αλατάκι χαμήλωσα την φωτιά και άφησα το φαγητό να γίνει μέχρι να μαλακώσει το χταπόδι και να δέσει η σάλτσα.
Στο ενδιάμεσο χρειάστηκε να ρίξω λίγο νεράκι, αλλά δεν ανακάτευα την κατσαρόλα-τηγάνι απλώς κουνούσα με το χέρι, για να μην μου λιώσουν οι μελιτζάνες.

Πλιγούρι και Γαρίδες σε Πράσινες Πιπεριές

Τα γεμιστά έχουν την τιμητική τους τώρα το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα εγώ τα αγαπώ επίσης πολύ, το θέμα είναι ότι κάθε φορά θέλω να τα κάνω κάπως διαφορετικά για να μην τα «βαριέμαι» γευστικά.
Και φυσικά οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε είναι αρκετοί.
Προσωπικά τούτη την φορά έκανα μόνον πιπεριές, μιας και ήθελα να τα συνδυάσω με ψαρικό.
Έτσι γέμισα μόνον πράσινες πιπεριές, αλλά για περισσότερο χρώμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κόκκινες και πορτοκαλί.
Χρησιμοποίησα 6 μεγάλες πράσινες πιπεριές με καλή βάση (για να κάτσουν ωραία στο ταψί).

Τα υπόλοιπα υλικά που χρειάστηκα ήταν: 1 πακέτο γαρίδες καθαρισμένες (μεσαίο μέγεθος), 2 φλιτζάνια φρέσκια ντομάτα ψιλοκομμένη χωρίς φλούδα και σπόρους, 1μεγάλη φλάσκα μελιτζάνα κομμένη σε μικρούς κύβους (που θα την είχα αφήσει σε αλατόνερο για 20 λεπτά ώστε να ξεπικρίσει),1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο, 2 σκελίδες σκόρδο επίσης ψιλοκομμένες, 1 μέτριο καρότο καθαρισμένο και επίσης κομμένο σε πολύ ψιλά κομματάκια, 4 κουτουλιές σούπας άνηθος, ψιλοκομμένο, 1 & 1/2/ κούπας πλιγούρι, χυμό ντομάτας συμπυκνωμένο 2 κουταλιές για την γέμιση και 3 κουταλιές για την σάλτσα, 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο (για την γέμιση όπου έγινε το σοτάρισμα) και μισό περίπου φλιτζάνι για το ταψί. Αλατάκι, πιπεράκι και λίγη γλυκιά πάπρικα.

Έπλυνα τις πιπεριές καλά και τις άνοιξα τα καπάκια τους (όπως κάνουμε πάντα για τα γεμιστά) άδειασα το εσωτερικό τους από τα σπόρια, ξέπλυνα και άφησα στην άκρη.

Για να τα ετοιμάσω τώρα:
Έπλυνα την μελιτζάνα καλά, την έκοψα σε μικρά κομμάτια και την άφησα στο αλατόνερο για να ξεπικρίσει. Όσο η μελιτζάνα περιμένει, ψιλόκοψα τις ντομάτες αφού αφαίρεσα την φλούδα και τους πολλούς σπόρους, καθώς και το καρότο σε μικρά κομματάκια.
Σε βαθύ τηγάνι σοτάρισα το κρεμμύδι και το σκόρδο. Στην συνέχεια έριξα το καρότο, την μελιτζάνα και την ντομάτα και άφησα να πάρουν μια καλή βράση, ανακατεύοντας λιγάκι. Κατόπιν πρόσθεσα τις καθαρισμένες γαρίδες (που είχα αφήσει για 5-6 λεπτάκια σε ξυδόνερο) καθώς και τον άνηθο και συνέχισα το σοτάρισμα για ακόμα 3 - 4 λεπτά. Τέλος προσέθεσα το πλιγούρι (χωρίς να το έχω προηγουμένως μουλιάσει, δεν χρειάζεται σε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης) συμπλήρωσα με τις 2 κουταλιές χυμού ντομάτας και 2-3 κουταλιές νεράκι και ανακάτεψα καλά το περιεχόμενο, αλατάκι, πιπεράκι και πάπρικα.

Κατέβασα από την φωτιά, άφησα λίγο να «ηρεμήσει» και αμέσως μετά γέμισα με το μείγμα αυτό τις πιπεριές μου. Στο ενδιάμεσο προσθέρμανα τον φούρνο στους 180° C (ανάλογα πάντα με τον φούρνο).Έβαλα τις γεμιστές πιπεριές σε ένα μικρό ταψί (μιας και ήταν λίγες) την μία δίπλα στην άλλη, στερέωσα τα καπάκια τους με μερικές ξύλινες χοντρές οδοντογλυφίδες, περίχυσα με το 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο ανακατεμένο με τις 3 κουταλιές συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας και 1/2 φλιτζάνι νερό, και το έβαλα για ψήσιμο. Σε μια ώρα και 10 λεπτά περίπου ήταν έτοιμο. Οι πιπεριές μου είχαν πάρει ωραίο ροδοψημένο χρώμα και το πλιγούρι είχε φουσκώσει πού ωραία.

Όπως θα παρατηρήσατε τα μυρωδικά μας εδώ δεν είναι τα παραδοσιακά για γεμιστά, μαϊντανός, δυόσμος…αλλά άνηθος. κι΄ αυτό γιατί έχουμε ψαρικό μέσα στην γέμιση και δένει εξαιρετικά και με την πράσινη πιπεριά. Καλή σας όρεξη.

Ντάκος Βασιλικός

Πρόσφατα σε μια ταβέρνα που είχε απλές ελληνικές γεύσεις και το τονίζω αυτό, γιατί τα σύνθετα και τα κάπως «δήθεν» προσωπικά με τρομάζουν ιδιαίτερα ως προς το γευστικό τους αποτέλεσμα (μη μιλώντας καθόλου για τις τιμές που τα συνοδεύουν!), γεύτηκα έναν πολύ ωραίο Ντάκο.
Δεν ζήτησα την συνταγή, αν και νομίζω πως ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού δεν θα μου αρνιόταν, θέλησα απλώς να την αναπαράγω μόνη μου, σύμφωνα με τα αρώματα που είχα γευτεί.
Προσωπικά τον ονόμασα Βασιλικό, γιατί ήταν μεγάλος σε μέγεθος και γιατί το pesto βασιλικού - μαϊντανού του έδινε αυτό το πολύ ιδιαίτερο άρωμα.
Ανάλογα με τα άτομα (πχ. 2) χρειάζεστε έναν μεγάλο ή δύο μέτριους ντάκους (κριθαροκουλούρες), 2 ντομάτες τριμμένες στον χοντρό τρίφτη ή ψιλοκομμένες με μαχαίρι. Ελάχιστο αλάτι (αν θελήσετε να βάλετε επάνω και τυράκι φέτα) λίγο πιπέρι μαύρο, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, μουστάρδα, χυμό ενός πορτοκαλιού, ένα μικρό ματσάκι μαϊντανό και ένα μικρό ματσάκι φρέσκο και καλά πλυμένο βασιλικό, λίγη κάπαρη ή λίγες ψιλοκομμένες μαύρες ελιές, τέλος λίγη ρίγανη για περισσότερο άρωμα!

Χτυπάτε στο multi, τον μαϊντανό, τον βασιλικό, την μουστάρδα, τον χυμό του πορτοκαλιού και το μισό περιεχόμενο του φλιτζανιού με το λάδι. Αφήνετε για λίγο στο ψυγείο για να ενωθούν τα αρώματα.
Στην συνέχεια βρέχετε ελαφρά τον ντάκο με νεράκι, τον βάζετε στο πιάτο και τον αλοίφετε καλά με το pesto βασιλικού-μαϊντανού, σε όλη την επιφάνεια του παξιμαδιού. Από πάνω στρώνετε τις ψιλοκομμένες ντομάτες, πασπαλίζετε με λίγο αλάτι και πιπέρι, στην συνέχεια προσθέτετε την φέτα τριμμένη με τα δάκτυλα και ολοκληρώνετε το γαρνίρισμα με κάπαρη ή ψιλοκομμένες ελιές και περιχύνετε με το υπόλοιπο λαδάκι και ολοκληρώνετε πασπαλίζοντας με ρίγανη και μερικά ψιλοκομμένα φύλλα βασιλικού.
Γεύση μεστή και άκρως καλοκαιρινή.

Υ.Γ. διάβασα δε, στο http://www.nline.gr/, ότι ο Ντάκος είναι αναγνωρισμένο ως προϊόν Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που πρέπει νομίζω πια να τονίζεται για κάθε προϊόν της χώρας μας. Οι υπόλοιποι εταίροι για τι το κάνουν και εμείς…το αγνοούμε, (ακαταννόητο!)

Θεωρήθηκε ...Αξιαγάπητο!

H αγαπητή και πραγματικά αξιαγάπητη ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ http://gasteroplix.blogspot.com/, με τίμησε στέλνοντας μου τούτο το όμορφο δώρο. Δεν ξέρω και πολλά πράγματα για το πως και το γιατί κάποια τέτοια events και βραβεύσεις ξεκινούν από τους blogers για τους blogers, αλλά ως έναν βαθμό πιστεύω πως έχουν την χάρη τους. Κυρίως για σε κάνουν να ψάξεις και να κοιτάξεις νέα blogs.
Ευχαριστώ πολύ ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ http://gasteroplix.blogspot.com/
Πρέπει με την σειρά μου να ανταποκριθώ αλλά δύσκολα μπορώ να βρω 15 blogs να επιλέξω, όχι γιατί δεν υπάρχουν, απλά γιατί δεν είναι τόσα πολλά αυτά τα οποία εγώ έχω τον χρόνο να επισκέπτομαι.
Αυτά που επισκέπτομαι είναι πραγματικά ενδιαφέροντα και με πολλά πράγματα που σε κάνουν να τα διαβάζεις με μάτια ανοιχτά, αλλά και καρδιά ανοιχτή.
Έτσι με την σειρά μου επιλέγω κι’ εγώ
Το Δεσποινάριο http://despinarion.wordpress.com/2009/06/21/thelastpost/ που είναι αξιαγάπητο όσο δεν παίρνει!
Το αρωματισμένο λεμόνι και κανέλα http://lemoncinnamon.blogspot.com/ για τις τόσες όμορφες στιγμές και φωτογραφίες που έχουμε δει. Την γλυκιά μικρή κουζίνα http://mikrikouzina.blogspot.com/ με τα τόσα ωραία της.
Την φίλη Κατερίνα, http://katerinaanteportas.blogspot.com/ που η σοφία της είναι τόση, που δεν έχει καμμια σχέση με την ηλικία της, αν και ξέρω πως τα βραβεία δεν την «αρέσουν ιδιαίτερα».
Την συνονόματη Πηνελόπη http://pinelopi.wordpress.com/ (γιατί αδυναμίες είναι αυτές)
Την αγαπητή Αρτάνις http://artanis71.blogspot.com/ που απέκτησε σύνδεση, οπότε προσδοκούμε περισσότερα από αυτήν...
Τον Tobias http://tobiaskocht.judmaier.com/που είναι τόσο Έλληνας όσο δεν φαντάζεται… Το http://panathinaeos.wordpress.com/ γιατί μοσχομυρίζει πάντα!

Είναι μόνον 8 τούτα τα βραβεία, αλλά προς το παρόν αυτά σκέφτομαι σαν πολύ αξιαγάπητα και προσφιλή προς εμένα βλογκς.Ελπίζω να μην κάνω κάτι λάθος και χαλάω τους κανόνες και τους όρους, του παιχνιδιού.

Καλό σας μεσημέρι.
Οι κανόνες του παιχνιδιού είναι :1ον. να δεχτείτε αυτό το βραβείο,να το αναρτήστε στο blog σας, μαζί με το όνομα του ατόμου που σας βράβευσε και το λινκ στο blog του.2ον. να απονείμετε το βραβείο αυτό σε άλλα 15 αξιαγάπητα blogs και να θυμηθείτε να επικοινωνήσετε με αυτά για να ενημερώσετε τους δημιουργούς τους, ότι τους επιλέξατε για αυτό το βραβείο.

Κορμός Καφέ/Σοκολάτας

Την συνταγή την έχω ξαναγράψει στο HFL, όμως αύριο έχω τα γεννέθλιά μου και το πιο γρήγορο γλυκό που μπορώ να φτιάξω (2 μέρες πριν) μέσα στην αναμπουμπούλα και την τρεχάλα που έχω με την ασθένεια του Θοδωρή, είναι αυτό.
Eίναι γρήγορο και με βγάζει ασπροπρόσωπη από μια ξαφνική επίσκεψη που δεν την περιμένω, μιας και προσωπικά δεν πρόκειται να γιορτάσω αύριο. Είναι ο κορμός Καφέ/Σοκολάτας.
Είναι ο κλασσικός κορμός, το εύκολο γλυκό των μαμάδων μας, που γίνεται με 250 γραμμάρια βούτυρο τύπου vitam, 2 σοκολάτες κουβερτούρα (την πιο πικρή που θα βρείτε), 1 φλιτζάνι ελαφρώς ζεστο γάλα,150 περίπου γραμμάρια ζάχαρη άχνη (αν δεν έχετε, βάλτε κρυσταλλική και χτυπήστε την για λίγο στο Multi – μας κάνει επίσης) 1 αυγό, 3 κουταλιές της σούπας καφέ στιγμής, 3 κουταλιές κακάο σκόνη, 1 ποτηράκι κρασιού λικέρ καφέ, ¼ από ένα κουταλάκι του γλυκού βανίλια σκόνη, μπισκότα μιράντα 1 & μισό πακέτο (για τα μονά πακέτα) και 100 γραμμάρια φουντούκι ωμό που ωστόσο θα το καβουρδίσετε ελαφρά στο γκριλ και μετά θα το αλέσετε.
Θρυμματίζετε τα μπισκότα με το χέρι. Βάζετε την κουβερτούρα να λιώσει μαζί με το βούτυρο σε μπεν μαρί (ή στον φούρνο των μικροκυμάτων – κάνει επίσης καλά την δουλειά μας, και πολύ πιο γρήγορα θα έλεγα). Σε βαθιά λεκανίτσα της κουζίνας, χτυπάτε την ζάχαρη με το αυγό και προσθέτετε στην συνέχεια το λιωμένο μείγμα βουτύρου-σοκολάτας, τον καφέ, το κακάο, το γάλα, το λικέρ, την βανίλια. Ανακατεύετε καλά. Και στην συνέχεια ρίχνετε τα μπισκότα και το φουντούκι. Ένα ακόμη καλό ανακάτεμα και είμαστε σχεδόν έτοιμοι.
Μένει το φορμάρισμα. Απλώνετε δύο μεγάλα φύλλα λαδόχαρτο (το ένα μέσα στο άλλο) και βάζετε το μείγμα με το κουτάλι ομοιόμορφα για να φτιάξετε ένα ωραίο μπαστουνάκι κορμού. Το τυλίγετε σφιχτά και το βάζετε μέσα σε σακούλα και στην κατάψυξη. Το αποτέλεσμα σας μπορείτε να το γευτείτε μετά από μερικές ώρες (6-7) ή την επομένη. Μπορείτε δε, το μπαστουνάκι σας όπως είναι τυλιγμένο, να το βάλετε σε μακριά φόρμα του κέϊκ και να το πατήσετε μετά μ’ ένα κουτάλι για καλύτερο αποτέλεσμα στην εμφάνιση.

Σερβίρεται σκέτο ή μ’ ένα ελαφρύ σιρόπι καφέ που μπορείτε να φτιάξετε με 3 κουταλιές καφέ στιγμής, 4 κουταλιές μέλι – το προτιμώ από την ζάχαρη – λίγο χυμό πορτοκαλιού που θα βράσουν μαζί για λίγα λεπτά μέχρι να δέσει το σιρόπι.

Σφουγγάτο το πείτε, ομελέτα φούρνου το πείτε...

...όπως κι’ αν το πείτε το πιο κάτω φαγητό, μέσα θα είσαστε!
Απλώς είναι όμορφο, γευστικό, ευπαρουσίαστο και γίνεται σε χρόνο dt.
Σερβίρεται ζεστό, αλλά και χλυαρό δεν χαλάει κανέναν!
Άσε που σηκώνει του κόσμου τις παραλλαγές σύμφωνα με τα διαθέσιμα στο ψυγείο σας ζαρζαβατικά αλλά και άλλα υλικά από τα ντουλάπια σας ίσως (καμμία κονσερβούλα π.χ. ζαμπονάκι, καλαμπόκι, αντσούγιες - κι’ ας φανεί εξτρίμ στην γεύση - μια χαρά θα την αξιοποιήσετε με τούτο τον τρόπο).
Απαραίτητη προϋπόθεση μόνον τα 6 μεγάλα και φρέσκα αυγά καθώς και τα τυράκια που θα συνδυαστούν μαζί τους.
Εγώ λοιπόν για τούτο το σφουγγάτο, χρησιμοποίησα, μια μελιτζάνα κομμένη σε κύβους, μια πιπεριά κόκκινη κομμένη σε μικρά κυβάκια, 1 μέτριο κολοκύθι επίσης κομμένο σε κυβάκια, μια κονσέρβα μανιτάρια, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο μαϊντανό, 1 κουταλάκι ξερό δυόσμο, 6 αυγά μεγάλα, 1/4 ανθότυρο και ένα τρίγωνο μπλε τυρί, λίγο κασέρι κομμένο σε φλούδες, 1/2 φλιτζανιού γάλα πλήρες, ελάχιστο αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο και 2 κουταλάκια κορν φλάοϋρ. Έπλυνα τα λαχανικά μου, τα καθάρισα, τα έκοψα σε κύβους, ξεκινώντας από την μελιτζάνα για να την βάλω σε νερό με αλάτι να ξεπικριζεί. Μόλις τα ετοίμασα όλα, έβαλα ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι να ζεσταθεί για να ξεκινήσω το σοτάρισμα.
Μελιτζάνα, πιπεριές, μανιτάρια. Όταν ετοιμάστηκαν κατέβασα το τηγάνι από την φωτιά είχα βάλει τον φούρνο να προθερμαίνετε στους 180 βαθμούς. Και έστρωσα ένα ταψάκι μέτριο με λαδόχαρτο.
Σε μεγάλο μπολ κατόπιν χτύπησα τ΄ αυγά μαζί με το γάλα, το ελάχιστο αλάτι, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο και στην συνέχεια πρόσθεσα το κορνφλάουρ, που είχα διαλύσει σε λίγο κρύο νερό, καθώς κα μισό κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ. Τα χτύπησα και πάλι όλα μαζί με το σύρμα ενώ τώρα πρόσθεσα και το περιεχόμενο του τηγανιού, τα τριμμένα με το πιρούνι τυριά και τα μυρωδικά (μαϊντανό και δυόσμο). Όλα μαζί μια καλή γυροβολιά σε χτύπημα και μετά «μπλούμ» μέσα στο στρωμένο με λαδόχαρτο ταψί μου. Πασπάλισα με τις φλούδες κασεριού και έψησα για 25 περίπου λεπτά μέχρι που ρόδισε δηλαδή η επιφάνεια, έσφιξαν τα αυγά και μοσχομύρισε το τυράκι.
Συνοδεύσαμε με σαλάτα και κρύα μπύρα... και έτσι ευχαριστήθηκε και μένα το κορμάκι μου την θάλασσα, τούτο το Σάββατο το μεσήμερι!

Γαριδάκια Τάρτα

Το καλοκαίρι ζητά όσο το δυνατόν πιο ανάλαφρες γεύσεις.
Τα ψαρικά λοιπόν και τα λαχανικά πάντα προηγούνται στις προτιμήσεις τις δικές μου τουλάχιστον. Πολλές φορές τα διαθέσιμα ή περισσευούμενα υλικά από κάποιο άλλο μαγείρεμα, μπορούν να δώσουν την αφορμή για μια νέα δημιουργία.
Κάπως έτσι λοιπόν μου προέκυψαν τα Γαριδάκια Τάρτα.
Είχα ένα πακετάκι αποφλειωμένες ψιλές γαρίδες που χρησιμοποίησα για να φτιάξω πιπεριές γεμιστές την προηγούμενη εβδομάδα.
Πήρα και μια ιδέα από την εκπομπή που παίζεται στον ALPHA με τίτλο «κάτι ψήνεται», και έτσι έφτιαξα τούτη την τάρτα που ήρθε σαν ορεκτικό για μια παρεούλα χθες βράδυ.
Φτιάχνετε την αλμυρή ζύμη τάρτας κατά τα κλασσικά : αλεύρι, παγωμένο βούτυρο σε κομματάκια (ή μισό βούτυρο-μισό λάδι), αυγό, αλατάκι, ελάχιστη ζάχαρη, ή απλώς χρησιμοποιείστε ένα έτοιμο φύλλο ζύμης κουρού. Δεν λέω σφολιάτας γιατί για την συγκεκριμένη τάρτα προσωπικά δεν θα μου άρεσε στην υφή. Στρώνετε την ταρτιέρα σας ή ένα στρογγυλό ταψάκι, πηρουνίζετε την τάρτα σας σε διάφορα σημεία και την ψήνεται για 7-8 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο. Την βγάζετε από τον φούρνο και την γεμίζετε απλώνοντας ομοιόμορφα την γέμιση να πάει παντού.
Για την γέμιση τώρα, θα βράσετε τις γαριδούλες για 5 λεπτά σε ελαφρώς αλατισμένο νερό, αφού τις έχετε πλύνει προηγουμένως και τις έχετε αφήσει σε νερό με ξύδι για κανένα τέταρτο της ώρας. Αυτό προσωπικά το κάνω για να φύγει αυτή η μυρωδιά «ψαρίλας κατεψυγμένης».
Σ’ ένα βαθύ μπολ, θα ανακατέψετε τις βρασμένες γαρίδες, μ’ ένα κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι 2%, τρεις κουταλιές μαγιονέζα, δύο αυγά, ένα φλιτζάνι τριμμένο τυρί (μισό edam – μισό κεφαλοτύρι έβαλα εγώ), μισό κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο, λίγο πιπέρι μαύρο τριμμένο, καθώς και λίγο ψιλοκομμένο μαϊντανό.
Αλάτι καθόλου γιατί βάλαμε το κεφαλοτύρι και την μαγιονέζα.
Είστε έτοιμοι και φουρνίζετε την τάρτα και πάλι, ψήνοντας για 15 (maximum 20 λεπτά), μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια της.
Εμείς την συνοδεύσαμε με σαλατούλα πράσινη (σαλάτα κατσαρή, πιπεριά πράσινη ψιλοκομμένη, αγγουράκι φρέσκο, αγγουράκι τουρσί, και κρεμμυδάκι κόκκινο και καλαμπόκι). Κρασάκι λευκό παγωμένο.
Άντε και καλή σας όρεξη.
Αν δε, αποφασίσατε να την φτιάξετε και θέλετε να έχετε κι’ ένα πιο πλήρες γεύμα σκεφτείτε ως κυρίως πιάτο : σουβλάκια ή φέτες από ξιφία ψημένα σε μουστάρδα, λεμόνι, ελαιόλαδο και λίγο ούζο, αφού τα έχετε μαρινάρει προηγουμένως, γιατί ο ξιφίας χρειάζεται το μαρινάρισμά του :-))

Μαύροι Φουρνιστοί Ελέφαντες

Ο φίλος Γιάννης (που έχει μπάρμπα στην Κορώνη) http://ehobarbastinkoroni.blogspot.com σ’ ένα από τα πολλά οδοιπορικά του στην Βόρειο Ελλάδα, είχε την καλοσύνη να αγοράσει και για μας μαύρους ελέφαντες. Φόρτωσε τόσο το αυτοκίνητό του, με τις παραγγελίες που πολλοί φίλοι έδωσαν (που αν θυμάμαι καλά) του πρότειναν την επόμενη φορά να τα στείλουν εκείνοι (οι παραγωγοί δηλαδή) στην Αθήνα.
Οι μαύροι ελέφαντες είναι φασόλια, έτσι για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε :-)
Χθες λοιπόν, αποφάσισα να τους μαγειρέψω για σήμερα, αλλά λιγάκι καλοκαιρινούς (και όχι χειμωνιάτικους)। Τους έκανα στον φούρνο (εύκολα και υγιεινά).
Μισό κιλό ελέφαντες που τους μούλιασα αρχικά για 12 ώρες σε νερό (χωρίς σόδα) την άλλη μέρα τους στράγγιξα και τους έβρασα για 3 τέταρτα σε άφθονο νερό, χωρίς αλάτι. Τους κατέβασα από την φωτιά, τους στράγγιξα και τους άφησα να κρυώσουν λίγο, ενώ ετοίμαζα τα υπόλοιπα υλικά μου, δηλαδή :
2 ντομάτες μεγαλούτσικες που έκοψα σε χοντρά κομμάτια αφού αφαίρεσα σπόρους και φλούδα,
2 πιπεριές κέρατο (μια πράσινη και μια κόκκινη) σε μικρές λουρίδες,
1 μεγάλη πατάτα καθαρισμένη και κομμένη σε μικρούς κύβους,
2 καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ψιλές ροδέλες,
1 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
ρίγανη, αλάτι, πιπέρι, καπνιστή πάπρικα (εξαιρετικό μπαχαρικό), ελάχιστη ζάχαρη, μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο, μισό φλιτζάνι συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας και 2 ποτήρια νερό.
Όλα τα πιο πάνω υλικά μπήκαν σε μεγάλο πυρέξ, ανακατεύτηκαν καλά μεταξύ τους, περιχύθηκαν με το ελαιόλαδο, το χυμό της ντομάτας και το νερό και μπήκαν στον φούρνο για μιάμιση ώρα περίπου (μέχρι που μέλωσαν και μαλάκωσαν όλα μου τα υλικά δηλαδή).
Ένα φαγητό πλήρες και γεμάτο αρώματα, που την συνοδεία φετούλας και φρεσκό-ψημένου (στον αρτοπαρασκευαστή) ψωμιού, μας περιμένουν σήμερα για μεσημεριανό (κατά το απόγευμα δηλαδή...).
Φίλε Γιάννη σ’ ευχαριστούμε πολύ, εγώ δε, όλως ιδιαιτέρως γιατί μου έλυσες τα χέρια με τούτο το «καλοκαιρινό» όσπριο.

Φρουτοσαλάτα Εποχής με Χαλβά Μαστίχας

Είπαμε πως οι γρήγορες συνταγές είναι πια κάτι που ψάχνω με «πάθος» τον τελευταίο καιρό. Γρήγορες συνταγές όχι μόνον για κύρια πιάτα και φαγητό, αλλά και για συνοδευτικό επιδόρπιο ή γλυκό.
Έτσι κάπως λοιπόν προέκυψε το ποτηράκι τούτο! Και λέω ποτηράκι, γιατί σε ποτήρι σωλήνα τα έβαλα (για να τα παρουσιάσω πιο εύκολα και γρήγορα), αν και εσείς φωτογραφία δεν θα δείτε σε τούτο το post.

Χρησιμοποίησα λοιπόν:
10 κεράσια,
10 φράουλες,
2 μέτριες μπανάνες (όχι πολύ ώριμες)
3 μεγαλούτσικα κομμάτια χαλβά με γεύση μαστίχας
καθώς και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού.
Τον χυμό από το πορτοκάλι μαζί με 2 κουταλιές λικέρ βύσσινο.
Και τέλος, λίγη κανέλλα τριμμένη, αέρινη σαν πούδρα.

Έπλυνα καλά τα φρούτα μου, τα έκοψα σε κομμάτια κεράσια (χωρίς τα κουκούτσια), φράουλες, τις δύο μπανάνες σε ροδέλες. Έτριψα με το χέρι τα κομμάτια του χαλβά.
Το ξύσμα του πορτοκαλιού το έβγαλα μ’ ένα τρυφτάκι, πριν στύψω το πορτοκάλι, όπου τον χυμό του τον ανακάτεψα με το λικέρ βύσσινο.
Σε ποτήρια κολονάτα έβαλα λίγο τριμμένο χαλβά στον πάτο του ποτηριού, πρώτη στρώση φρούτου: κεράσια, λίγο χαλβά, πασπάλισα με κανέλα, δεύτερη στρώση φρούτου: φράουλες, χαλβά-κανέλα. Τρίτη στρώση φρούτου: ροδέλες μπανάνας, τελείωσα με χαλβά όπου τον «έλουσα» με πορτοκαλό-λικέρ. Τα άφησα λίγο στο ψυγείο να παγώσουν και να έρθουν σε μια «ισορροπία» τα χρώματα και τα αρώματα και ήταν έτοιμο για κατανάλωση, το επιδόρπιό μας.