Πίτα με ψάρι παστό ή αλλιώς μπακαλιαρόπιτα

Αγαπημένη γεύση, που μου θυμίζει επίσης αγαπημένα πρόσωπα "φευγάτα" από καιρό, καθώς και αγαπημένα μέρη. Τούτη η πίτα είναι χορταστική, μιας και μπορεί να την γευτεί κανείς σαν κύριο πιάτο παρέα με μια ωραία πράσινη σαλάτα και είναι ένα από τα κλασσικά πιάτα της Κεφαλονιάς, αλλά και άλλων σημείων της Ελλάδας τώρα πια.

Για να φτιάξετε ένα μέτριο ταψί φούρνου θα χρειαστείτε :

Ένα μεγαλούτσικο φύλλο μπακαλιάρου παστού, 
μισό φλιτζάνι ρύζι, 

δύο-τρεις κουταλιές σούπας ντομάτα πελτέ,
Δυο μέτρια ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα,

δύο σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
ένα καλό ματσάκι άνηθο.

Προσωπικά  τούτη την φορά αντί για τον άνηθο έβαλα μισή μαραθόριζα που χτύπησα στο multi μαζί με λίγο άσπρο κρασί. Έκανε την διαφορά...

Ένα κουταλάκι κοφτό πιπέρι, 
μισό κουταλάκι κοφτό κανέλα
3/4 φλυτζανιού λάδι για την γέμιση. Και τέλος, ένα πακέτο φύλλο κρούστας μαζι με ελαιόλαδο  για το άλλειμα των φύλλων.

Κόβετε τον μπακαλιάρο σε κομμάτια και τον βάζετε στο νερό από την προηγούμενη για να ξαλμυρίσει. Αλλάζετε οπωσδήποτε 4-5 νερά κατά την διάρκεια της πρώτης μέρας. Την επομένη που ετοιμάζεστε να φτιάξετε την πίτα σας  τον στραγγίζετε και αρχίζετε το ξεψάχνισμά και το μάδημα σε μικρά κομματάκια.

Βάζετε τα κομματάκια σε λεκάνη όπου μέσα θα ψιλοκόψετε τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τον άνηθο ή την αλεσμένη μαραθόριζα. Ανακατεύετε όλα τα υλικά και αμέσως μετά ρίχνετε το πιπέρι, την κανέλα και το ρύζι. Τέλος προσθέτετε τον πελτέ που τον έχετε διαλύσει σε λίγο νεράκι και ρίχνετε και το λάδι. Ανακατεύετε και πάλι όλα τα υλικά μαζί και αφήνετε το μείγμα για μια με μιάμιση ώρα στο ψυγείο, να σφίξει λίγο και να ενωθούν τα αρώματα.
Λαδώνετε  το ταψί σας, στρώνετε τα πρώτα 5 φύλλα που λαδώνετε το καθένα από πάνω  και στην συνέχεια στρώνετε την γέμιση καλά να πάει παντού.

Συνεχίζετε με τα υπόλοιπα φύλλα (λαδώνοντας πάντα) μέχρι να τελειώσουν και αμέσως μετά χαράζετε σε κομμάτια τριγωνικά (ή σύμφωνα με τον τρόπου που εσείς επιθυμείτε). Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο περίπου στους 190 για μία ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει καλά η μπακαλιαρόπιτάς σας. Ξεφουρνίζετε, αφήνετε λίγο να κρυώσει και προχωράτε στην απόλαυσή της.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.
Όσο για την ταμπελίτσα της φωτογραφίας (που είναι δανεική) δεν έχει πάντα δίκιο!

Γρήγορα τάρτα μήλου - μπανάνας, για κρίσεις υπογλυκαιμίας

Το κρύο αρκετό και τσουχτερό τις τελευταίες μέρες. Είναι σίγουρο πως σε κάνει να μην θες να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου. Ο καιρός αυτός προσωπικά μου αρέσει ιδιαίτερα ειδικά δε, αν δεν βρέχει επιθυμώ να βαδίζω μέσα στο κρύο ώρες. Όμως με μικρό παιδί αυτό δεν είναι εύκολο...και έτσι τι να κάνεις, αρχίζεις να το απασχολείς σε άλλα θέματα, όπως : παιχνίδια, ζωγραφιές ... και γιατί όχι και μαγειρικές δημιουργίες.

Χθες λοιπόν το απογευματάκι επιδωθήκαμε παρέα με τον γιόκα μου, σε γρήγορη ζαχαροπλαστική παρασκευή τάρτας μήλου - μπανάνας με την ζυμή που μας έδωσε η Κική  για την τάρτα με κιμά του Κωνσταντίνου.
Οι αναλογίες και τα υλικά που αναφέρονται σε αυτήν, απλώς πειράχτηκαν λιγάκι μιας κι' εμείς κάναμε γλυκιά τάρτα και όχι αλμυρή.
1 και 1/2 φλιτζανιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1/2 φλιτάνι  καλαμποκάλευρο,
2/3 φλιτζανιού λιωμένο βούτυρο τύπου Βιτάμ (αλλά με ελαιόλαδο),
1 αυγό,
1/2 φλιτζανιού γάλα,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
λίγο αλάτι,
λίγη ζάχαρη άχνη.

Ετοιμάζουμε την ζύμη, πρέπει στο σημείο αυτό να πω, πως η προσθήκη του καλαμποκάλευρου την κάνει πιο γρήγορα "ψιχουλιαστή"  όπως είναι το επιθυμητό για μια ζύμη τάρτας. Την αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο.

Όσο η ζύμη μας είναι σε αναμονή. Καθαρίζουμε 4 μήλα σε φέτες ή μισοφέγγαρα καθώς και 2 μεγάλες μπανάνες σε ροδέλες. Τα λούζουμε με λίγο χυμό πορτοκαλιού (κάνει την ίδια δουλειά με το χυμό λεμονιού  - βοηθά στο να μην μαυρίσουν τα φρούτα - ενώ προσθέτει άρωμα).
Βγάζουμε την ζύμη μας και την απλώνουμε σε ανάλογου μεγέθους ταψί ή ταρτιέρα. Την τρυπάμε με ένα πιρουνάκι σε διάφορα σημεία και την ψήνουμε για 5 λεπτά σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο. Την βγάζουμε και αλοίφουμε την επιφάνεια της μ' ένα ελαφρύ στρωματάκι μαρμελάδας (ροδάκινο, βερίκκοκο, φράουλα) στην συνέχεια στρώνουμε πρώτο στρώμα με μήλα.
Πασπαλίζουμε με κανέλα και μαύρη ζάχαρη.
Δεύτερο στρώμα με ροδέλες μπανάνας. Πασπαλίζουμε πάλι με κανέλα και μαύρη ζάχαρη.
Τελειώνουμε με τα υπόλοιπα μήλα, κανέλα και ζάχαρη αντίστοιχα.
Ψήνουμε στους 170 περίπου βαθμούς μέχρι να μαλακώσουν αρκετά τα μήλα και να πάρουν χαρακτηριστικό ρόδινο χρώμα.
Να αναφέρω πως η μαύρη ζάχαρη δεν χρειάζεται να είναι σε μεγάλη ποσότητα, γιατί η μαρμελάδα και η μπανάνα προφέρουν από μόνες τους αρκετή γλυκιά γεύση στο γλυκό μας.

Αφήνουμε λίγο να κρυώσει και είμαστε έτοιμοι να την σερβίρουμε πασλαπίζοντας με ζάχαρη άχνη, άντε και καμμιά μπαλίτσα παγωτό καϊμάκι αν μας βρίσκεται.

Ευγενική συμπεριφορά

Οι τελευταίες 2 ημέρες είναι πολύ «κουραστικές» για τα αυτιά μου, σε επαγγελματικό επίπεδο. Ίσως είναι το timing κακό, στο να πρέπει δηλαδή να εκπαιδεύσεις ανθρώπους για το πως να βγάλουν τον καλό τους εαυτό μέσα από το τηλέφωνο, σε μια κακή για τον κόσμο οικονομική συγκυρία.
Κάνω αυτήν την δουλειά σχεδόν 10 χρόνια. Και κάθε φορά το «νέο ανθρώπινο υλικό» μου φαίνεται να μοιάζει παντελώς «ανεκπαίδευτο», μιας και δύσκολα καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου (και πρέπει να βλέπουν και πιο μακριά) ενώ το θέμα της ευγένειας μάλλον δεν τους έχουν θίξει μέχρι σήμερα σε καμμια από τις σχολές που τελείωσαν.

Αλλά είναι και η άλλη πλευρά…εκείνη που θεωρεί ότι σαν πελάτης έχει πάντα δίκιο!
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι.
Είναι δε, παρατηρημένο ότι αυτοί που φωνάζουν και διαμαρτύρονται εντονότερα, είναι και αυτοί που έχουν κάνει τα πιο πολλά σφάλματα στην διαχείρηση των αγορών τους.
Γι’ αυτό φίλοι που με διαβάζετε (όσοι έχετε διάθεση και χρόνο δηλαδή) δείτε τις οδηγίες που δίνω κάθε φορά στην όποια νέα ομάδα εκπαιδεύω.

Μιλάω για τους κανόνες της τηλεφωνικής συμπεριφοράς (που μπορείτε να τους επεκτείνετε με λίγη καλή θέληση και στην καθημερινή σας συμπεριφορά προς τρίτους).
Επειδή η τηλεφωνική συμπεριφορά έχει από μόνη της μια ιδιαιτερότητα που συνίσταται στο
ότι το επίπεδο επικοινωνίας είναι περιορισμένο, αν αναλογιστούμε ότι κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας δεν έχουμε την δυνατότητα να δούμε τον συνομιλητή μας και να διαπιστώσουμε τυχόν ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια του, αλλά και να «κρίνουμε» από την φάτσα του βρε αδελφέ τι «καπνό φουμάρει»!

Υπάρχουν λοιπόν δέκα συμβουλές, κάτι σαν τις 10 εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωϋσή, που ακολουθούν. Δεν είναι δικές μου, είναι υλικό από τα πρώτα μαθήματα Επικοινωνίας τον καιρό που μάθαινα κι’ εγώ…
Σας τις γράφω όχι για άλλο λόγο, αλλά για να σας κάνω να σκεφτείτε ένα πράγμα… πως το να είστε αγενείς με τους ανθρώπους που «συναντάτε» πίσω από μια τηλεφωνική γραμμή εξυπηρέτησης δεν είναι και ότι καλύτερο, όπως επίσης και στο ότι πρέπει να είστε σαφής με αυτό που ζητάτε.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: Όσον αφορά τα εισερχόμενα τηλεφωνήματα, έχετε πάντα δίπλα σας (σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή): απαραίτητες πληροφορίες για την εταιρία και τα προϊόντα σας, τα τηλέφωνα και τα e-mails των συναδέλφων σας, απαντημένες τις τεχνικές ερωτήσεις που συνήθως δέχεστε, καθώς και πληροφορίες για τις διαδικασίες που συνήθως η εταιρία ακολουθεί. Για τα εξερχόμενα τηλεφωνήματα σας, σχεδιάστε γραπτώς το τι θα πείτε, ώστε να αποφύγετε τυχόν συμπληρωματικά τηλεφωνήματα για κάτι που πιθανώς θα ξεχαστεί...

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ: Η ζεστασιά του χαμόγελου, ταξιδεύει πολύ εύκολα, ακόμα και μέσα από ένα καλώδιο. Αν θέλετε, μπορείτε ακόμα και να γελάσετε, σπάζοντας με ακόμα φυσικότερο τρόπο τον πάγο. Ο Ανδρέας Μικρούτσικος έλεγε ότι «είναι μεταδοτικό» και είχε απόλυτο δίκιο…

ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΜΕΣΑ: Μην επιτρέπετε «να χτυπήσει» πάνω από δύο φορές. Αναλογισθείτε ότι εκείνος που σας καλεί, μίλησε πρώτα με την receptionist, ή και πιθανόν και με άλλους συναδέλφους σας, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές το μήνυμα του, πριν φτάσει τελικά σε εσάς. Τώρα, προσθέστε και τον χρόνο αναμονής μεταξύ όλων αυτών των κλήσεων…

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΝ ΤΥΠΙΚΟ ΤΡΟΠΟ: Μιλήστε στον πληθυντικό αν δεν έχετε πάρει την προηγούμενη «άδεια» του συνομιλητή σας για να περάσετε στον ενικό. Δεν έχουν σημασία η «θέση» και η ηλικία, η δική σας και του συνομιλητή σας. Μόλις νοιώσει πιο ζεστά μαζί σας, θα σας το προτείνει εκείνος.

ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ: Διατηρήστε πάντα έναν ήρεμο αλλά αποφασιστικό τόνο. Ακόμα και αν σας μιλήσουν απότομα ή σας προσβάλλουν, δεν επιτρέπεται να παρασυρθείτε και να ανταποδώσετε. Θυμηθείτε ότι η συμπεριφορά γεννάει συμπεριφορά…

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: Συμπεριλάβετε στοιχεία όπως: ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο, mail ή fax (μπορεί να τα χρειαστείτε αργότερα), λόγο κλήσης (αναλυτικά), καθώς και ποιος και πότε πρέπει να προβεί στην επόμενη ενέργεια (και φυσικά ποια θα είναι αυτή). Χρησιμοποιείστε προτυπωμένα, ειδικά για το συγκεκριμένο σκοπό χαρτάκια, τα οποία σας ζητούν να συμπεριλάβετε τα παραπάνω. Τελειώνοντας, επαναλάβετε στον συνομιλητή σας τα όσα σημειώσατε.

ΡΩΤΗΣΤΕ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΟΜΙΛΙΑ: Ξεκινήστε με τη φράση «έχετε δύο λεπτά διαθέσιμα;»

ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ «ΝΕΚΡΑ ΣΗΜΕΙΑ» (ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ): Ακόμα και αν «κολλήσετε» χρησιμοποιείστε τις φράσεις: «που είχαμε μείνει;» ή «ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν…»

ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ: Δεν πρέπει, δείχνει αγένεια από την πλευρά σας. Είναι πάντα σπουδαιότερη η προσωπική συνάντηση από την τηλεφωνική επικοινωνία. Αν πρέπει όμως οπωσδήποτε να απαντήσετε σε μία κλήση, ενημερώστε από την αρχή τον συνομιλητή σας, ζητήστε συγνώμη πριν και μετά το τηλεφώνημα και μην το επαναλάβετε. Προς θεού όμως, μην χρησιμοποιείτε τη φράση «είναι σημαντικό», η οποία στα αυτιά του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας ηχεί ως «! πιο σημαντικό από εσένα»…

ΠΑΡΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΣΑΣ ΕΑΝ ΔΙΑΚΟΠΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ: Αν διακοπεί η σύνδεση, είναι ευγενικό το να προσπαθήσετε αμέσως, ασχέτως του ποιος από τους δύο σας είχε αρχικά τηλεφωνήσει, ακόμα και αν κάνει το ίδιο και ο συνομιλητής σας.

Και η 11η για όσους είναι διευθυντές οι ιδιοκτήτες μιας επιχείρησης…
ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΠ’ ΕΞΩ: Λειτουργήστε ως «mystery shopper». Θα λάβετε εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο υλοποιούνται στην πράξη οι κατευθύνσεις σας.

Ζητώ συγγνώμη, για το σεντόνι και το περιεχόμενο γενικού (επαγγελματικού) χαρακτήρα τούτου του post, αλλά έπρεπε να τα γράψω κι’ εγώ για να ξεθυμάνω βρε αδελφέ!!

Καλό Σαββατοκύριακο και καλά μαγειρέματα με μπόλικο άρωμα βανίλιας και αγάπη.

Μπριάμ πειραγμένο

Πώς κάνεις ένα κλασσικό φαγητό πιο νόστιμο;
Χωρίς το πείραμα να αποβεί σε βάρος σου δηλαδή…Εδώ σε θέλω μάστορα!
(και μάστορας είναι ο σεφ κάθε σπιτιού στην συγκεκριμένη περίπτωση)

Μπριάμ πειραγμένο

Πόσο διαφορετικό μπορείς να πεις ότι έγινε τούτο το φαγητό και ειδικά, όταν ξέρεις που θα «κατηγορηθείς» για την χρήση των κολοκυθιών;
Κάνεις αλχημεία και αλλάζεις τις αναλογίες υλικών. Δεν ανακαλύπτεις ξανά το «ταψί» από την αρχή :-)). Απλά πράγματα δηλαδή.

Βάζεις πατατούλες κομμένες σε ροδέλες (5 μέτριες), βάζεις μελιτζάνες (2 μεγάλες, μιας και οι μελιτζανιές του εξοχικού ακόμη παράγουν, θαυμαστό αυτό) επίσης κομμένες σε ροδέλες και ξεπικρισμένες κατά τα γνωστά, βάζεις υποψία από κολοκυθάκια ( 4 μικρά και χαριτωμένα για να μην πολύ-φανούν μέσα στο πλήθος των ζαρζαβατικών) βάζεις μπόλικα φρέσκα μανιτάρια σε μεγάλα κομμάτια (1 μεγάλο πακέτο) , μπόλικο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό, 2 ντοματούλες φρέσκιες (εντάξει δεν είναι και ότι καλύτερο τούτη την εποχή) κομμένες σε κομματάκια, κρεμμυδάκι ξερό ψιλοκομμένο, σκόρδο 2-3 σκελίδες ανάλογα με τα γούστα σας, επίσης ψιλοκομμένες.

Και τώρα ερχόμαστε στην αλχημεία.
Ανακατεύουμε σ’ ένα βαθύ μπολ: σάλτσα ντομάτας (1/2 από το κουτί, ίσως κάτι παραπάνω γιατί δουλεύω με το μάτι), ελαιόλαδο αρκετό, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, ξερό βασιλικό ή δυόσμο, τυρί κρέμα με μυρωδικά (ένα μικρό πακέτο, την ιδέα την πήρα από την Αμαλία και την σούπα της με κολοκυθάκια) και 2/3 ποτηριού νερό. Χτυπάμε καλά να ενωθούν τα υλικά με έναν αυγοδάρτη και περιχύνουμε στα λαχανικά μας.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό) για μιάμιση περίπου ώρα, μέχρι να «μελώσει» όπως έλεγε και η γιαγιά μου το φαγητό.
Την ερχόμενη μέρα μπορώ να σας πω ότι είναι καλύτερο, γιατί οι πατατούλες έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη γεύση μέσα στην σάλτσα τους.
Συνοδεύεται με ψωμάκι φρέσκο και τυράκι κατά τα γούστα σας.

Υ.Γ. η photo γελιογραφία δανεική από το site: http://www.ichef.com

Αγάπη για το παιδί. Κάτι που μας αγγίζει όλους.

Ένα ακόμη βραβείο μέσα σε τόσες λίγες μέρες είναι πραγματικά αξιοσημείωτο γεγονός. Δεν είμαι πολύ καλή στις επιβραβεύσεις γενικώς και δεν βρίσκω τα σωστά λόγια όταν χρειάζεται να πω κάτι, το έχω και στον επαγγελματικό μου βίο αυτό.
Έχω κατά καιρούς βραβευτεί για τις επιδόσεις μου, τους στόχους μου, την συμβολή μου σε πλάνα και άλλα. Ήταν ωραία βραβεία αυτά (κάποια αποδόθηκαν σε χρήματα, κάποια άλλα σε ταξίδία – αυτά τα ευχαριστήθηκα ιδιαίτερα). Και κάποια άλλα είχαν απλώς μια τιμητική πλακέτα. Κρατώ κάποιες…. Έχω στο τωρινό μου γραφείο, μία που παρέλαβα για λογαριασμό της εταιρίας και των προσπαθειών μου από το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ το 2004 και έχω πει ότι όταν θα αποχωρήσω από τούτη την δουλειά θα το πάρω μαζί μου!

Έτσι το βραβείο που μου έστειλε η anikolatou  από το βιβλίο μαγειρικής, Βραβείο Αγάπης για το Παιδί, που ξεκίνησε από το χαμομηλάκι, με ξάφνιασε, αλλά ομολογώ πως με έκανε και να χαρώ. Την ευχαριστώ πολύ. Τα παιδιά ήταν προσωπική μου αδυναμία από μικρή ηλικία, ήθελα να γίνω δασκάλα, είχα και την στόφα όπως λένε αρκετοί φίλοι και συγγενείς, όμως η ζωή τα έφερε αλλιώς. Και όχι μόνον. Άργησα να κάνω δική μου οικογένεια (οπότε μάλλον είχα αποκλείσει και την πιθανότητα να κάνω δικά μου παιδιά) κοιτώντας την καριέρα μου. Όμως και πάλι η ζωή εδώ τα έφερε αλλιώς.
Παντρεύτηκα και σχεδόν άμεσα έκανα και τον κανακάρη μου. Από την στιγμή που αποκτάς παιδί, θες δεν θες η θεώρηση των πραγμάτων και της ζωής σου αλλάζει.
Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα στην ζωή του ανθρώπου. Το να μεγαλώσει και να φέρει σε πέρας το καθήκον του σαν γονιός!

Πρέπει τώρα με την σειρά μου να επιλέξω 10 bloggers που με κάποιον τρόπο συνδέονται με τα παιδιά και την ζωή τους. Έργο δύσκολο ομολογώ, αλλά θα προσπαθήσω …και για τους λόγους που αναφέρω επιλέγω:
Το blog Να ΄μαι κι’ εγώ, γιατί το πρόσφατο post του, έχει ενδιαφέρουν για τους μικρούς μας αγαπημένους (και γι’ αυτό και το βάζω πρώτο).
Την φίλη Κατερίνα που με τρεις κόρες (της παντρειάς πια και πραγματικά ενδιαφέρουσες προσωπικότητες) ξέρει πολύ περισσότερα από μένα για τα παιδιά.
Την φίλη Artanis (γιατί και αυτή έχει δύο κούκλες) αλλά και έναν εκπαιδευτικό με στόχους στο πλευρό της.
Την Αγγελική Ν. γιατί τα post της μοιάζουν με εκπαιδευτική τηλεόραση αξιώσεων (και έχει δύο πολύ αξιόλογες κόρες, εξ’ όσων γνωρίζω).
Την Αμαλία, γιατί όταν δημιουργεί στην κουζίνα το κάνει με αγάπη για την κόρη (και με την κόρη) της.
Στο blog το ημερολόγιο ενός ΠΑΤΕΡΑ γιατί αξίζει να τον διαβάζετε.
Την Πουαντερί γιατί η αγάπη της για παιδιά φαίνεται μέσα στα όσα γράφει στο blog της, αλλά και στις δημιουργίες της που τα αφορούν.

Ξέρω που θα πρέπει να διαλέξω 2 ακόμη φίλους Bloggers, σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζει το βραβείο, αλλά μάλλον δεν ξέρω και πολλά για εσάς εκεί έξω. Δύο που είχα κατά νου, βλέπω πως έχουν ήδη επιλεγεί, οπότε είναι σαν να τους επέλεξα εγώ.
Και τέλος, το επιστρέφω τιμής ένεκεν στο χαμομηλάκι από όπου και ξεκίνησε.

Καλημέρα σε όλους σας.

Πορτοκαλένιος Σολομός

Είπαμε πως πρέπει να ξεφύγουμε από το κρέας με κάποιον τρόπο και για κάποιες συνεχόμενες μέρες. Έτσι στο μενού των τελευταίων ημερών που περιελάμβανε και κάποιες μέρες νηστείας μιας και θέλαμε για οικογενειακούς λόγους να κοινωνήσουμε.
Φτιάξαμε διάφορα φαγητά που σαν βάση είχαν τα θαλασσινά και τα ψαρικά, μέχρι λαδερά φαγητά (ακόμη και χωρίς λάδι, ναι και μην σας φανεί παράξενο, γίνεται).


Στις προσπάθειες μου αυτές είχα και ψαράκι φιλέτο.  
Χοντρούτσικα φιλέτα σολομού που τα έκανα με μια ιδιαίτερη σάλτσα πορτοκαλιού.


Σ’ ένα σέϊκερ ανακάτεψα, τον χυμό από ένα μεγάλο πορτοκάλι, δύο κουταλιές της σούπας μαύρο ρούμι (έτσι μου ήρθε έτσι έκανα…) 1 κουταλάκι του γλυκού τζίντζερ σκόνη, 2 καλές κουταλιές μουστάρδα, αλάτι, πιπέρι.

Σ’ ένα πιάτο βαθύ έβαλα αρκετό ψιλοκομμένο μαϊντανό, 1 μέτριο ξερό κρεμμυδάκι επίσης τριμμένο στον τρίφτη, ξύσμα από πορτοκάλι, λίγη πάπρικα καπνιστή και 3 κουταλιές σούπας φρυγανιά τριμμένη. Ανακάτεψα τα υλικά αυτά μαζί και τα χρησιμοποίησα για να «πανάρω» τα φιλέτα του σολομού.


Τα τέσσερα «παναρισμένα» φιλέτα σολομού τα έβαλα σε ταψάκι με λαδόχαρτο και στην συνέχεια στόλισα με μερικές φέτες πορτοκαλιού ενώ τα «έλουσα» με την σάλτσα από το σέϊκερ.
Έψησα με αέρα στους 180 βαθμού περίπου για 20 λεπτά. Εξαιρετικά νόστιμα και μυρωδάτα. Συνοδέψαμε με πράσινη σαλάτα επίσης αρωματισμένη με πορτοκαλοχυμό και όχι μόνον.
Δοκιμάστε τα, νομίζω πως θα σας αρέσουν.
Αν δεν έχετε δε μαύρο ρούμι, προτιμήστε ένα γλυκό κρασάκι (όπως μαυροδάφνη ή σαμιώτικο).

Προσωπικός Στόχος

Πρέπει να το «ρίξω» στις λαχανικό-σούπες (ξέρω δεν είναι δόκιμος όρος, αλλά πώς να το γράψω αλλιώς, μιας και δεν μου αρέσουν οι άλλες σούπες), στις σαλάτες, στα βραστά και στα ψητά….

Να κόψω ΤΕΛΕΙΩΣ τα γλυκά (πράγματα αδύνατον θα έλεγα, για μένα, αλλά πρέπει) και να συνεχίσω ακάθεκτη τις πολλές ώρες περπατήματος (που έτσι κι’ αλλιώς μου αρέσει και κάνω μιας και η δουλειά μου από μόνη της είναι αρκετά καθιστική).

Αλλιώς γραμμάριο δεν θα χάσω!

Πως κάνουμε το όνειρο και την επιθυμία πράξη;

Μόνον με πολύ πειθαρχία και αλλαγή σκέψης!

Για να δούμε θα τα καταφέρω μέσα στο 2010 να χάσω κάποια κιλά, που δυστυχώς ξαναπήρα σταδιακά τα τελευταία 3,5 χρόνια.

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που έχουν κάνει δίαιτα στην ζωή τους.

Απλώς πάντα έτρωγα με κάποιο μέτρο. Όμως καθώς μεγαλώνω (γερνάω μάνα μου) φαίνεται πως το μέτρο αυτό δεν είναι αρκετό….και τα κιλά με ξαναντάμωσαν. Πιστά στο ραντεβού τους με το σώμα μου.

Φταίνε τα γλυκά (κι’ ας προτιμώ τα κάπως άγλυκα γλυκά) και το ξέρω καλά, γι’ αυτό και λέω πως ο μέγας στόχος μου για το 2010, πρέπει να είναι η μείωσή τους…για να μην πω η εξάλειψή τους από την διατροφή μου :-(

Οπότε και στο blog, πρέπει να μην ξαναγράψω για γλυκά.

Για να δούμε θα επιτευχθεί τούτος ο προσωπικός στόχος ή θα είναι μια ακόμη προσωπική μου αποτυχία.

Με την αρχή του χρόνου...μια βράβευση.

Ένα βραβείο με την έναρξη της χρονιάς!
Τι να πω; Ομολογώ πως δεν ξέρω αν το αξίζω μιας και αυτό το blog το δημιούργησα για την προσωπική μου "πειθαρχία" όπως είχα γράψει στο εισαγωγικό μου σημείωμα και όχι για να καταπλήξω τους αναγνώστες μου, τους οποίους θερμά ευχαριστώ που μπαίνουν στον κόπο να με διαβάζουν στον ελεύθερο (ή όχι) χρόνο τους.

Σ' ευχαριστώ θερμά αγαπητή anikolatou, σου εύχομαι ολόψυχα Καλή Χρονιά και γεμάτη θετικά γεγονότα.

Πρέπει να "υπακούσω" και με την σειρά μου να δώσω αυτό το βραβείο σε 12 άλλους φίλους Bloggers. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να βρω όμως 12...

Το βραβείο στέλνω λοιπόν:

Στις αγαπητές Αστερολίλα γιατί γράφουν τόσο νόστιμα και οι δύο!
Στην γράφουσα απο τα ξένα RoyalCoconat που μας σκανδαλίζει κάθε φορά.
Στην επίσης γράφουσα από τα ξένα (αλλά και από την Πατρίδα) αγαπητή Αγγελική Ν. γιατί άκρως δημιουργική και το ξέρει καλά.
Στην επίσης αγαπητή Artanis (στην μακρινή Ν. Ζηλανδία) με τις όμορφες ανταποκρίσεις της.
Στην φίλη Κική με την Μικρή Κουζίνα της, που ήδη έχει ήδη μια πρώτη πρόταση απο την Anikolatou και πολύ δίκαια άλλωστε.
Στην αγαπητή Δήμητρα για τις με τις όμορφες εικόνες της με κάνει να ταξιδεύω στην Ελλάδα που μου αρέσει.
Στην Σκέτη Γλύκα, γιατί είναι μια γλύκα τα όσα φτιάχνει!
Στον φίλο Γιώργο, γιατί μας αρέσουν τα ίδια αρώματα!
Στους Ακτίδα & Δημήτρη, γιατί είναι τόσο αγαπημένοι μεταξύ τους και αγαπητοί σε όλους τους Blogμάγειρους.
Στον αγαπητό Navarino-s (που μάλλον έχουμε κοινή καταγωγή) και γράφει τόσα όμορφα, για τις κουζίνες μας και όχι μόνον.
Στην αγαπητή Λιζ, που μας ήρθε στην Ελλάδα και μένει σε μια απο τις πιο αγαπημένες μου πόλεις και τα cubcakes είναι τόσο σκανδαλιστικά.
Και τέλος, έφτασα τα 12, στον αγαπητό Παναθήναιο, γιατί είναι καλός "δάσκαλος" και πολύ καλός ψήστης, από το λίγο καιρό που τον διαβάζω.

Οι κανόνες για τούτο το βραβείο είναι οι ακόλουθοι, και ελπίζω ότι τους τήρησα. ..:

1. Τοποθετούμε το βραβείο στο blog μας.
2. Το προσφέρουμε σε άλλα 12 blog της επιλογής μας.
3. Το βάζουν με την σειρά τους link στους bloggers που επιθυμούν να το προσφέρουν με την σειρά τους.
4. Και τέλος ανακοινώνουμε στο blog το οποίο από το οποίο μας το χάρισαν.

Θετική σκέψη

Ολα τα blogs γεμάτα ευχές για την Νέα Χρονιά, τι να προσθέσω εγώ περισσότερο;
Εύχομαι απλά να πιάσουν τόπο οι ευχές όλων μας και τα πράγματα να είναι πιο θετικά το 2010.
Χρειάζεται βέβαια και θετική σκέψη από την πλευρά μας, για να δούμε και να βιώσουμε τις όμορφες στιγμές.
Θετική Σκέψη, λοιπόν εύχομαι σε όλους σας,
Υπομονή
Αγάπη
και ...
Δοτικότητα!!!

Όλα θα πάνε καλύτερα έτσι νομίζω...
Καλή μας Χρονιά.

Φάτε μάτια ψάρια ... μαζί με μανιτάρια.

Οι γρήγορες και νόστιμες συνταγές μου έχουν γίνει «έμμονη» ιδέα και γι’ αυτό θα σας γράψω ένα όμορφο πιάτο που είναι πολύ γευστικό (τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα), με το οποίο ξεπερνώ τις κρίσεις «πανικού» που με πιάνουν όταν ο χρόνος με πιέζει!
Και ΝΑΙ, δεν είναι μακαρόνια :-))

Μιλάω για τα φιλέτα πέρκας με μανιτάρια (που κατά προτίμηση θα ήθελα να είναι πλευρώτους)

Υλικά που θα χρειαστείτε:
4 μεγαλούτσικα φιλέτα πέρκας,
½ κιλού μανιτάρια πλευρώτους,
1 κουταλιά σούπας δεντρολίβανο,
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες,
1/2 κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο,
2 μέτριες ντομάτες χωρίς την φλούδα και τους σπόρους επίσης ψιλοκομμένες.
Λίγη ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα.
1 ποτηράκι κρασιού καλό ξύδι από κόκκινο κρασί, ή βαλσάμικο.
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.

Ξεπλένετε τα φιλέτα πέρκας και τα αφήνετε να στραγγίσουν τα νερά τους.
Βάζετε το λάδι να ζεσταθεί και μέσα ρίχνετε το κρεμμυδάκι και το σκόρδο ψιλοκομμένα.
Αφήνετε λίγο να γυαλίσουν και μετά ρίχνετε την ντομάτα και την ζάχαρη, καθώς και τα μανιτάρια που τα έχετε προηγουμένως καθαρίσει, ξεχωρίσει. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και τα αφήνετε να τηγανιστούν για 5-6 λεπτάκια όλα μαζί.

Αμέσως μετά ρίχνετε το δεντρολίβανο, τοποθετείτε ανάμεσα τα φιλέτα της πέρκας, ρίχνετε και το ξυδάκι και αφήνετε το φαγητό να βράσει για άλλα 5-6 λεπτά, και να απορροφηθούν τα υγρά του.

Την συνταγή την έχω γράψει και στο παρελθόν, στο H.F.L. αλλά την θυμήθηκα ξανά την Δευτέρα που μας πέρασε και ήταν μια από τις δυσκολότερες μέρες των τελευταίων μηνών. Το μεσημεριανό-απογευματινό-βραδυνό φαγητό μας έγινε με υλικά που πήρα την τελευταία στιγμή από το SM.
Να πάει και να μην ξανάρθει...
Ελπίζω ο Αϊ Βασίλης να μην μου φέρει, άλλη τέτοια μέρα με την νέα χρονιά. Δεν θα την αντέξω.
Και βρέχει συνέχεια... να πω, πως δεν το αντέχω ούτε και αυτό!

Χάθηκε πια... ένα κρύο, ένα χιόνι... κάτι πολύ τσουχτερό τέλος πάντων, να παγώσουν μύτες και μάτια. Να έρθει με κάποιον τρόπο το μυαλό να πάρει τις "ψυχρές" ανάσες του.

Μήπως τα έχω κάνει ρόϊδο;

Στο μπαλκόνι μου εδώ και 3,5 χρόνια περίπου, υπάρχει μια μικρή ροδιά νάνος. Την είχα φέρει από ένα καλοκαιρινό ταξίδι μας στην Σκιάθο. Χθες που βγήκα για να συνεφέρω λίγο την κατάσταση του μπαλκονιού από πεσμένα φύλλα και ελαφρώς «ξεστασχιασμένους» χειμωνιάτικους βασιλικούς είδα πως η μικρούλα ήταν σχεδόν φορτωμένη με ρόδια.

Μπόϊ όχι μεγαλύτερο από 40 πόντους και είχε πάνω της 7 ροδάκια! Μου έκανε φοβερή εντύπωση, αλλά το θεώρησα καλό σημάδι για το σπίτι μας. Είναι σύμβολο ευφορίας, καλής τύχης και μακροζωϊας το ρόδι όπως καλά γνωρίζετε, οπότε με έκανε να χαμογελάσω αισιόδοξα!

Και μες την ώρα να ΄σου ο πεθερός με μια σακούλα λεμόνια και ρόδια από την γενέτειρά του! Ε! αυτό ήταν άλλο ένα σημάδι μην μου πείτε; Και καθώς σκεφτόμουνα, στα γρήγορα τα μενού που έπρεπε να φτιάξω μέχρι το βράδυ για τα γεννέθλια του καλού μου, είχα να σκεφτώ και τα ρόδια. Μου αρέσουν ιδιαίτερα σαν χρώμα, αλλά τα θεωρώ λίγο κοπιαστικά στο καθάρισμα και μετά πώς να τα αξιοποιήσεις; Λικέρ ξέρω, σάλατες φρέσκες ξέρω, πρόσφατα διάβασα και την συνταγή για μαρμελάδα κυδώνι με χυμό ροδιού από την Ξανθή… Ε! και εκεί μου ήρθε το «φλας» που λένε.

Θα τα κάνω χυμό, με την βοήθεια του αποχυμωτή και μετά θα δοκιμάσω να τα κάνω κάτι σαν ρετσέλι, σαν πελτέ φρούτου με την προσθήκη κυδωνιού για να το βοηθήσει να πήξει όπως πρέπει. Τα έφτιαξα αργά το βράδυ, τα έχω αφήσει στην κατσαρόλα για να δω το αποτέλεσμα όταν θα επιστρέψω στο σπίτι.

Ρετσέλι Ροδιού

3 ποτήρια χυμός ροδιού

¾ κιλού άσπρη ζάχαρη

1 κούπα μέλι

και 2 μεγάλα κυδώνια κομμένα σε κομμάτια (έχω βάλει δε, τα κουκούτσια και μέρος από τις φλούδες τους σε τούλι μέσα στην κατσαρόλα για να βοηθήσουν περισσότερο στο πήξιμο του ρετσελιού). Για να δούμε θα πετύχει το πείραμα; Ή απλώς θα τα έχω κάνει ρόϊδο που λέει και ο σοφός λαός!

Υ.Γ. η φωτογραφία συμβολική για ευχές τις μέρες που μας έρχονται.

Το πείραμα δείχνει να είναι πετυχημένο με την τελευταία πινελία που μπήκε την επόμενη μέρα. 2 φύλλα δάφνης μαζί με λίγη ζάχαρη στο δεύτερο βράσιμο (όπως θα δείτε στα τελικά σχόλια μου).

Κρασάτα Μηλοπιτάκια

Η αγαπητή Big Mama έγραψε προ ημερών μια νηστίσιμη και νόστιμη εκδοχή για μηλοπιτάκια που αγαπά ιδιαίτερα η μητέρα της. Με αφορμή αυτήν την συνταγή θυμήθηκα μια άλλη που φτιάχνει η θεία μου και είναι νομίζω μια πολύ καλή εκδοχή για μηλοπιτάκια και μάλιστα νηστίσιμα. Υποσχέθηκα στην Big Mama να την βρω και να την γράψω. Το έπραξα και επανέρχομαι, ενώ πρέπει να σας πω ότι αυτή η πολύ αρωματική κρασάτη ζύμη είναι κατάλληλη και για πιροσκί με κιμά. Ξέρω πως δεν είναι νηστίσιμα τα πιροσκί :-) αλλά όταν θα τελειώσει η νηστεία δοκιμάστε την και θα με δικαιώσετε. Βασική προϋπόθεση ότι ο κιμάς θα είναι αρωματισμένος με άνηθο και κρεμμυδάκι, γιατί η γεύση του δένει τέλεια με την κρασάτη ζύμη.

Αλλά ας επανέλθω στην γλυκιά εκδοχή. Για την ζύμη θα χρειαστείτε λοιπόν: ½ κιλού αλεύρι κόκκινο (δεν μιλώ για αυτά που φουσκώνουν μόνα τους) αλλά το αλεύρι σε κόκκινη συσκευασία, 1 ποτήρι του νερού καλαμποκέλαιο, ¾ του (ίδιου) ποτηριού κρασί λευκό (μπορεί να βάλετε και ρετσίνα αν σας αρέσει η γεύση της).

Πλάθετε με τα πιο πάνω υλικά την ζύμη σας και την αφήνετε λίγο να σταθεί.

Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε την γέμιση για τα μηλοπιτάκια όπου και θα χρειαστείτε: 4 μήλα τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη, 3 κουταλιές της σούπας γαλέτα (τριμμένη φρυγανιά) , 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη, 1 κουταλιά σούπας κανέλα τριμμένη, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο καρύδι, 2 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα (βερίκοκο, φράουλα ή ότι έχετε στην διάθεσή σας), 2 κουταλιές της σούπας κονιάκ. Ενώνετε όλα τα πιο πάνω υλικά και είστε έτοιμοι να φτιάξετε τα μηλοπιτάκια.

Την ζύμη την ανοίγετε είτε με την βοήθεια του πλάστη σε 2 -3 μεγάλα φύλλα και κόβετε δίσκους με την βοήθεια εργαλείου ή ενός μεγάλου ποτηριού. Είτε την χωρίζετε σε μπαλάκια μέγεθος καρυδιού και τα ανοίγετε μέσα στο χέρι σας σαν φυλλαράκια.

Γεμίζετε με μια κουταλιά γέμιση και διπλώνετε σε μισοφέγγαρα. Τα αραδιάζετε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος και φουρνίζετε στους 180 περίπου μέχρι να ροδίσει ελαφρώς η επιφάνεια. Έτοιμα, τρώγονται σκέτα ή πασπαλισμένα με άχνη και κανέλα.

Υ.Γ. η φωτογραφία δανεική από το Internet για να δούμε και λίγο πράσινο…και τα μήλα κάτω από την μηλιά!

Αστεροειδής Γλυκάνισος, Βανίλια και Αχλάδια

Φόρτος εργασίας!!

Πάντα ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι επιβαρημένος με πολλά θέματα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Τόσα που συνήθως μας κάνουν να «ξεφεύγουμε» τελείως από τους ήδη περίεργους ρυθμούς που δουλεύουμε. Φαντάζομαι ότι αρκετοί από εσάς που με διαβάζετε, μάλλον με καταλαβαίνετε…

Έτσι ο χρόνος που μου μένει για όλα τα υπόλοιπα είναι πιο πιεσμένος και περιορισμένος, αν θέλεις δε, να στολίσεις Χριστουγεννιάτικο το σπίτι, να κάνεις πράγματα διαφορετικά, να κάνεις τα «χατήρια» του παιδιού σου, να το πας να δει και άλλα πράγματα π.χ. παιχνιδοκατασκευές, θέατρο ή κάτι άλλο, μάλλον πρέπει να γίνεις πολλά - πολλά κομμάτια. Σαν ένα πολυδιάστατο παζλ ένα πράγμα.

Όμως οι συνήθειες είναι συνήθεις και το χούϊ – χούϊ. Δεν γίνεται μέσα σ’ αυτόν τον πιεσμένο χρόνο, να μην φτιάξεις και το γλυκάκι σου. Δεν γίνεται για έναν βασικό λόγο για μένα, γιατί θέλω να μοσχομυρίζει το σπίτι μου τούτες τις μέρες (και τις επόμενες δηλαδή…)

Γι’ αυτό χθες σκάρωσα ένα πολύ γρήγορα κεκάκι με αχλάδια και αρωματισμένο με αστεροειδή γλυκάνισο και βανίλια. Βγήκε πολύ νόστιμο, γι’ αυτό και σας γράφω τούτη την απλή συνταγή.

Χρειάστηκα:

1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (εγώ έβαλα μισό και το υπόλοιπο μισό έβαλα κανονικό αλεύρι με ένα κουταλάκι κοφτό μπεϊκιν), 2 κούπες ζάχαρη, 1 πακέτο μαργαρίνη με ελαιόλαδο, 4 μέτρια αυγά, 1 ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, λίγη κρυσταλλική βανίλια, 3 αστεράκια γλυκάνισου που χτύπησα στο multi (και τα οποία κοσκίνισα με ψιλό σουρωτηράκι για να πάρω την σκόνη και όχι και το ξυλώδες μέρος τους). Τέλος 6 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κομμάτια σαν μισοφέγγαρα.

Χτύπησα μαργαρίνη μαζί με την ζάχαρη, την βανίλια και την σκόνη γλυκάνισου. Κατόπιν έριξα τα αυγά (για θέμα χρόνου τα έριξα όλα μαζί και όχι ένα-ένα όπως κανονικά λένε οι οδηγίες για ένα καλό κέϊκ) συνέχισα το χτύπημα μέχρι το μείγμα μου να γίνει ομοιόμορφο και μετά ενσωμάτωσα τμηματικά το αλεύρι και τον χυμό μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μου.

Τον έτοιμο πια χυλό, τον έβαλα σε στρογγυλή βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα (χωρίς τρύπα, αλλά με σχέδιο λουλουδιού) τον έστρωσα όμορφα μ’ ένα κουτάλι και και τον «στόλισα» κυκλικά με τα κομμάτια αχλαδιού σε όλη την επιφάνεια (3 κύκλοι στην ουσία). Έψησα στους 180 για 45 περίπου λεπτά (μέχρι να βγει στεγνό το μαχαιράκι μου) και μοσχομύρισε το σπίτι γλυκάνισο και βανίλια.

Αρωματικότατο και πολύ αφράτο, αλλά συνάμα και δροσερό χάρη στα αχλάδια που καθώς το κεϊκ είχε φουσκώσει είχαν πάρει πολύ ωραίες θέσεις μέσα στην ζύμη του, δίνοντας και ένα σχέδιο επιπλέον. Το άφησα να κρυώσει και το έβαλα στην πιατέλα μου έτοιμο για κατανάλωση.

Χρόνια Πολλά Αγαπημένη μου

Η σημερινή γιορτή είχε (και έχει) πάντα μεγάλη ΑΞΙΑ για μένα.
Γιόρταζε η μάνα μου και πολλά αγαπημένα πρόσωπα της ευρύτερης οικογένειάς μας από την προ-γιαγιά μου μέχρι κάποιες θείες και εξαδέλφες. Ήταν και η απαρχή στην ουσία για τις γιορταστικές μέρες που θα έρθουν, όπου και σε αυτές πάλι είχαμε μέλη της οικογένειας που γιόρταζαν. Η μάνα μου έχει φύγει σχεδόν 4 χρόνια τώρα, αλλά την αισθάνομαι πολύ συχνά δίπλα μου ενώ είναι πάντα μέσα στην σκέψη μου, σε κάθε κίνηση που θέλω να κάνω. Από τις απλές καθημερινές μου δουλειές μέχρι την απόφαση για κάτι πολύ σημαντικό. Το δέσιμό μας ήταν μεγάλο. Όσοι μας γνώρισαν κατά το παρελθόν, είχαν να το λένε. Είχαμε καταφέρει να επικοινωνούμε μεταξύ μας με ιδιαίτερο τρόπο και δικό μας κώδικα. Αν την είχα κοντά, θα της ευχόμουν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και να είναι γερή.
Δεν την έχω όμως, μου λείπει αφάνταστα ομολογώ και γι' αυτό εύχομαι από καρδιάς σε όλες που γιορτάζουν να είναι ΓΕΡΕΣ και ΔΥΝΑΤΕΣ με πρώτη και καλύτερη την φίλη Katerina ante Portas.

Για κέρασμα σε όσες γιορτάζουν: Μαστιχένια Μπισκότα για το καφέ με τις φίλες τους (αλλά και τον φίλο Γιώργο, ως ανταπόδοση για την εξαιρετική του αφιέρωση προς εμένα με τα αρωματικά κουλουράκια Βανίλιας του).

Για 3 κανονικά ταψιά φούρνου, θα χρειαστείτε: 1 πακέτο βούτυρο μαλακό, μισή κούπα ζάχαρη άχνη, 3 κούπες αλεύρι (κατάλληλο για μπισκότα είναι το κλασσικό κόκκινο ή ότι διαθέτετε εσείς) 2 κοφτά κουταλάκια μπέικιν πάουντερ, 1/4 κουταλάκι (γλυκού) αλάτι
1 ποτήρι (κρασιού) λικέρ μαστίχας, 2 αυγά, 4-5 (μέτριου μέγεθους) δάκρυα μαστίχας που θα χτυπήσετε στο Multi μαζί με 2 κουταλιές της σούπας κρυσταλλική ζάχαρη.

Αρχικά, χτυπάτε την μαστίχα μαζί με την κρυσταλλική ζάχαρη, ανακατεύετε το αλεύρι μαζί με το μπέϊκν πάουντερ. Χτυπάτε σε βαθύ μπολ το βούτυρο μαζί με τα δύο αυγά μέχρι ν’ ασπρίσουν και αμέσως μετά ενσωματώνετε όλα τα υλικά. Μαστίχα/Ζάχαρη, Αλεύρι/ Μπέϊκιν, Ζάχαρη Άχνη, Λικέρ Μαστίχας, Αλάτι. Ζυμώνετε μέχρι να έχετε μια ομοιογενή ζύμη και την αφήνετε να ξεκουραστεί για κανένα μισάωρο.

Στρώνετε με λαδόχαρτο (κατά τα γνωστά) 2 ταψιά (θα φουρνίσετε ξανά στο πρώτο κατά πάσα πιθανότητα). Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και ξεκινάτε να δώσετε το επιθυμητό για σας σχήμα στα μπισκότα σας. (Προσωπικά, πλάθω μετρίου μεγέθους κορδόνια, τα οποία κόβω σε κομμάτια μ’ ένα μαχαίρι και κάθε κομματάκι το πατάω με τα δάχτυλα πάνω σε επιφάνεια εργασίας και έχω άμεσα και γρήγορα μπαστουνάκια φαρδιά σαν 2 δάκτυλα). Τα στρώνετε στο ταψί και ψήνεται σε αέρα, στους 180 Βαθμούς για 15 λεπτά περίπου. Η μυρωδιά της μαστίχας σπάει ρουθούνια! Είναι βέβαιο.

Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Γαλέος αρωματισμένος με εστραγκόν

Μέσα στο menu της εβδομάδας που συνήθως προγραμματίζω, προσπαθώ να έχω πάντα κάποια μέρα ψάρι ή κάποιο άλλο θαλασσινό προκειμένου να κάνουμε έναν καλούτσικο κύκλο διατροφής. Και λέω καλούτσικο, γιατί καλό θα σήμαινε να έχω τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα ψάρι. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά για σήμερα το menu έχει γαλέο. Και μάλιστα φρέσκο, που μας ήρθε πεσκέσι, με μια συνταγή που έχω γράψει και στο παρελθόν στο HFL. Επειδή ωστόσο μου αρέσει γευστικά, την κάνω μια φορά στις τρείς, όταν έχω γαλέο ή πέρκα σε μεγάλο φιλέτο.

Για 3 άτομα θα χρειαστείτε: 6 μεγάλες φέτες γαλέου φρέσκου ή αντίστοιχα (κατεψυγμένου), μία μεγαλούτσικη σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη, μία πολύ «καλή» κουταλιά της σούπας ξερό εστραγκόν (πρόσφατα έκανα και αγκινάρες αλλά πολίτα με εστραγκόν, αντί για άνηθο που δεν είχα διαθέσιμο, έγιναν πολύ καλές και αρωματικές), 3 κουταλιές σούπας μουστάρδα ελαφρώς πικάντικη, 1 ποτηράκι κονιάκ, μισό φλιτζάνι γάλα εβαπορέ με λίγα λιπαρά, αλάτι, πιπέρι κόκκινο και μαύρο ανάμεικτα και φρεσκοτριμμένα, λίγο λαδάκι για το σοτάρισμα.

Πλένετε το ψάρι (αν ήταν κατεψυγμένο προϋποθέτει ξεπάγωμα) και το αφήνετε στο σουρωτήρι να στραγγίζει τα νερά του καλά. Σε βαθύ αντικολλητικό σκεύος βάζετε το λαδάκι να ζεσταθεί μαζί με την ψιλοκομμένη σκελίδα του σκόρδου. Όταν ελαφρώς ροδίσει το σκόρδο, βάζετε τις φέτες του γαλέου για να σοταριστούν για 2 λεπτά και από τις δύο πλευρές. Ρίχνετε αμέσως μετά το αλάτι και τα πιπέρια, συμπληρώνετε με το κονιάκ και αφήνετε να πάρει μια βράση. Στην συνέχεια ρίχνετε την μουστάρδα, το εστραγκόν και το γάλα και αφήνετε να σιγοβράσει για 5-6 λεπτά μέχρι να δέσει η σάλτσα. Αν σας βγει λίγο αραιή η σάλτσα μια μικρή κουταλιά κορν φλάουρ θα δέσει πολύ όμορφα.

Είστε έτοιμοι για να σερβίρετε με την σαλάτα της αρεσκείας σας.
Στην περίπτωσή μας σήμερα, έχει βραστά λαχανικά: καρότα, πατάτες, κάπαρη, λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο σέλερι και λίγο μπαντζαράκι για χρώμα, που θα τα κάνουμε όλα μαζί σαλάτα με μια ωραία βινεγκρέτ μάλλον.

Απόλαυση σοκολάτας σε όλα τα επίπεδα

Εγκαινιάζοντας την νέα φόρμα σιλικόνης για τάρτες, με την ιδέα αγοράς της οποίας καιρό φλερτάριζα, είπα να φτιάξω κάτι απολύτως αμαρτωλό. Το πιο αμαρτωλό γλυκό που μου ερχόταν εκείνη την στιγμή στο μυαλό, με τα υλικά που είχα στη διάθεσή μου ήταν η τάρτα σοκολάτας.

Έχω και μια αδυναμία στις τάρτες γενικά, οπότε και ξεκίνησα χωρίς άλλη ιδιαίτερη σκέψη. Απλώς ήθελα κάπως να την κάνω διαφορετική…και το διαφορετικό μου προέκυψε στην ζύμη της τάρτας. Την έκανα σοκολατένια.

Η βασική ζύμη για γλυκές τάρτες είναι λίγο πολύ γνωστή σε όσους, βούτυρο, ζάχαρη, λίγο αλάτι, ένα αυγό, ξηροί καρποί αλεσμένοι (όχι απαραίτητα), αλεύρι. Σ’ αυτήν την εκδοχή πρόσθεσα 3 κουταλιές σκόνη σοκολάτας (για ρόφημα) και επειδή έχει ήδη ζάχαρη, μείωσα την ποσότητα ζάχαρης που έβαλα αρχικά στην ζύμη. Το βούτυρο μισό – μισό με λάδι καθώς και λίγη βανίλια κρυσταλλική για περισσότερο άρωμα και λίγο κρύο γάλα (αντί για νερό) που με βοήθησε στο πλάσιμο της ζύμης. Η ζύμη ετοιμάστηκε και μπήκε για μια ώρα στο ψυγείο.

Στην συνέχεια την έστρωσα στην φόρμα σιλικόνης και έψησα (σκεπασμένη με όσπρια πάνω σε λαδόχαρτο). Την έβγαλα από τον φούρνο και την άφησα να κρυώσει. Μοσχομύριζε και είχε φυσικά σοκολατένιο χρώμα.

Στο διάστημα που η τάρτα κρύωνε, ετοίμασα την γέμιση σοκολάτας για την οποία χρειάστηκα : 1 κουτί κρέμα γάλακτος φυτική πολύ καλά παγωμένη, 1 μικρό πακετάκι τυρί κρέμα, 1 κούπα ζάχαρη άχνη, 2, 5 πλάκες κουβερτούρα λιωμένη μαζί με 3 κουταλιές βούτυρο που έλιωσα στο φούρνο μικροκυμάτων.
Τριμμένο καραμελωμένο φουντούκι και σοκολατοσταγόνες για ντεκόρ.

Χτύπησα την κρέμα γάλακτος μαζί με την άχνη έτσι ώστε να πάρω μια πλούσια σαντιγύ και στα μισά του χτυπήματος έβαλα και το τυρί κρέμα. Στην συνέχεια έριξα μέσα στην κρέμα, την λιωμένη σοκολάτα / με το βούτυρο και ένωσα απαλά με μια πλαστική κουτάλα.

Τοποθέτησα την γέμιση πάνω στην ψημένη τάρτα και την άφησα στο ψυγείο για 3 ώρες περίπου. Λίγο πριν το σερβίρισμα την στόλισα με σταγόνες σοκολάτας και καραμελωμένο τριμμένο φουντούκι. Απόλαυση σοκολάτας σε όλα τα επίπεδα.

Κεκάκι διπλά αρωματισμένο

Τούτο το Σαββατοκύριακο έκανα ένα ωραίο κεκάκι για να μας γλυκάνω. Τα δύο βασικά υλικά έδεσαν πολύ ωραία μεταξύ τους και έδωσαν ένα διπλά αρωματισμένο γλυκό.

Κέϊκ Καρύδας με Πορτοκάλι.

Τα υλικά που χρησιμοποίησα: 200 γραμμάρια βούτυρο μαλακωμένο, 4 αυγά (χωριστά κρόκοι από ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα), λίγη βανίλια σκόνη, 1 φλιτζάνι άσπρη ζάχαρη, 1 φλιτζάνι καρύδα τριμμένη, 1 φλιτζάνι χυμό πορτοκαλιού, ξύσμα πορτοκαλιού, 2-3 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού, ½ φλιτζάνι γάλα εβαπορέ αδιάλυτο και 1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.

Χτύπησα το βούτυρο με την βανίλια και τους κρόκους των αυγών μέχρι να αφρατέψουν καλά. Στην συνέχεια πρόσθεσα την ζάχαρη και συνέχισα τα χτύπημα μέχρι να πάρουν τα υλικά μου κρεμώδη υφή. Έριξα την καρύδα, το ξύσμα, τον μισό χυμό του πορτοκαλιού, το εσάνς και το μισό αλεύρι, συνέχισα το χτύπημα να ενωθούν καλά τα υλικά και κατόπιν έριξα το υπόλοιπο αλεύρι, μαζί με το γάλα και τον υπόλοιπο χυμό πορτοκαλιού.

Χτύπησα τα ασπράδια σε μαρέγκα με την προσθήκη λίγου αλατιού και αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία την ένωσα με απαλές κινήσεις με το υπόλοιπο μείγμα του κέϊκ.

Σε ταψάκι στρογγυλό που είχα στρώσει με λαδόχαρτο έβαλα τον χυλό μου και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για περίπου 45 λεπτά.Έβγαλα το κέϊκ και άφησα κατά μέρος να κρυώσει ελαφρά για να μπορέσω να το ξεφορμάρω και να αφαιρώσω το λαδόχαρτο.

Τελική πινελιά. Διακόσμησα με γλάσσο πορτοκαλιού και καρύδας, που το έφτιαξα με τον χυμό από ένα πορτοκάλι, μια σταγόνα εσσάνς πορτοκαλιού, ¾ φλιτζανιού ζάχαρη άχνη (ίσως κάτι παραπάνω) και από πάνω πασπάλισα με καρύδα τριμμένη. Νοστιμότατο, αφράτο (δεν φουσκώνει πολύ πρέπει να επισημάνω) και πολύ αρωματικό. Γλασσάρισμα μπορείτε να κάνετε και με ελαφρώς αραιωμένη μαρμελάδα πορτοκάλι στην οποία από πάνω θα πασπαλίσετε τριμμένη καρύδα. Ωραίο και αυτό το αποτέλεσμα, το έχω κάνει παλαιότερα.

Pesto... για τον λαιμό

Οι ωραίες παχουλούτσικες χοιρινές μπριζόλες λαιμού που πήρα πρόσφατα από τον χασάπη μου ήταν πειρασμός, αν και προσωπικά δεν είμαι και πολύ fun του κρέατος το ομολογώ.Επειδή όμως στην οικογένεια έχουμε και μικρό παιδί, πρέπει να κάνουμε το κρέας δελεαστική πρόταση τώρα που έχει αρχίσει κάπως να το μασά και να το τρώει πιο άνετα (χωρίς να το κάνει τσίχλα εννοώ).

Προσπάθησα λοιπόν να σκεφτώ κάτι που θα τις κρατήσει ζουμερές και καλά ψημένες ώστε να είναι μαλακές (περισσότερο απ’ ότι συνήθως είναι αυτές οι μπριζόλες)

Σκέψη πρώτη λοιπόν: φούρνος και λαδόχαρτο – βοηθά στο να κρατά το κρέας το ζουμάκι του. Στρώνετε ένα ταψί φούρνου με λαδόχαρτο που έχετε ελαφρώς βρέξει με νεράκι. Από πάνω βάζετε τις μπριζόλες σας στην σειρά, τις αλατοπιπερώνετε, τις λαδώνετε ελαφρώς και τις πασπαλίζετε με ρίγανη. Στο ταψάκι μέσα ρίχνετε και λίγο νεράκι. Φουρνίζετε. Αφήνετε να γίνει το πρώτο ψήσιμο να παίρνει δηλαδή το κρέας να βγάζει τα υγρά του και τις γυρνάτε από την άλλη πλευρά.

Σκέψη δεύτερη: Σάλτσα Pesto. Στο διάστημα που το κρέας βρίσκεται στο αρχικό στάδιο ψησίματος, ετοιμάζετε το pesto, που θα τις αρωματίσει αλλά και θα τους δώσει άλλη γεύση και υφή κρατώντας τες μαλακές.

Χρειάζεστε: ένα μέτριο ματσάκι φρέσκο μαϊντανό, μερικά κλαράκια φρέσκο βασιλικό (ή μια κουταλιά αποξηραμένο αν δεν έχετε φρέσκο) μια μεγάλη πιπεριά κόκκινη φλωρίνης φρέσκια, και μια κίτρινη, μια σκελίδα σκόρδο, χυμό από ένα λεμόνι, τρεις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, δύο κουταλιές της σούπας μουστάρδα.

Ψιλοκόβετε: μαϊντανό, βασιλικό, πιπεριά φλωρίνης, σκόρδο μέσα στον κάδο του multi, προσθέτετε τον χυμό του λεμονιού, το ελαιόλαδο, την μουστάρδα και τα χτυπάτε όλα μαζί. Αν τώρα το Pesto σας φανεί πολύ πηχτό, ρίξτε λίγο νεράκι ή λίγο κόκκινο κρασάκι και χτυπήστε ξανά.

Βγάζετε τις μπριζόλες στα μισά του ψησίματος και στρώνετε επάνω το Pesto με την βοήθεια ενός κουταλιού, μέσα στο ταψί στρώνετε και την κίτρινη πιπεριά κομμένη σε λωρίδες ανάμεσα στις μπριζόλες σας. Συνεχίζετε το ψήσιμο μέχρι να ροδίσει το κρέας σας και στο ενδιάμεσο γυρίζετε μια – δυό φορές ακόμη τις μπριζόλες μέσα στο ταψί σας.

Μαλακό και αρωματισμένο κρέας. Ζουμερό και εκπληκτικά νόστιμο. Συνοδεύετε με πατατούλες μαγειρεμένες σύμφωνα με την όρεξη και την διάθεσή σας. Εμείς τις κάναμε σύμφωνα με την πρόταση της Big Mama (από τον κο Β. Δρίσκα), αλλά μειώνοντας το βούτυρο και βάζοντας περισσότερο ελαιόλαδο. Πολύ νόστιμες και χορταστικές.

Μια διαφορετική πρόταση

Την Τρίτη που μας πέρασε (χθές δηλαδή) βρέθηκα από καθαρή σύμπτωση στο βιβλιοπωλείο Ιανός, ψάχνοντας παιδικά βιβλία με θέμα τα Χριστούγεννα και τον Αί' Βασίλη.

"Έπεσα" πάνω στην παρουσίαση ενός βιβλίου λευκώματος, που θεωρώ πως έχει εξαιρετικό περιεχόμενο, γι’ αυτό και σας το αναφέρω.

Πρόκειται για μια έκδοση άκρως πολυτελή θα έλεγα, αλλά είναι προφανές, ότι θα έπρεπε να είναι τέτοια, μιας και το περιεχόμενο είναι πολύ ιδιαίτερο ενώ προ των πυλών την πόλης, της χώρας και της υφηλίου γενικότερα είναι τα Χριστούγεννα (και το Marketing ποντάρει πολύ σ’ αυτόν τον παράγοντα, δεν το συζητώ καθόλου).

Μιλώ για την έκδοση, με τίτλο Επαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο από τις εκδόσεις Τοπίο (προσωπικά δεν τις γνώριζα καθόλου κι' ας είμαι καλός φίλος του βιβλίου γενικά). Φωτογραφίες εξαιρετικές, κείμενα ενδιαφέροντα και οι παρουσιαστές του βιβλίου πολύ γνωστά πρόσωπα (αλλά δεν θεωρώ πως πρέπει να τα αναφέρω εδώ).

Θα σας έλεγα λοιπόν, πως αν την συναντήσετε μπροστά τις επόμενες μέρες μην την αγνοήσετε. Αξίζει τον κόπο (και τα χρήματά της) με περιεχόμενο άκρως σημαντικό για τις μέρες μας καθώς και την κληρονομιά που κουβαλάμε.

Εύκολη Τούρτα Πορτοκαλιού

Ο μικρός μου έχει «μαγευτεί» από τα κεράκια πάνω στις τούρτες γενεθλίων και κάθε φορά που υπάρχει ένα τέτοιο γεγονός στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον είναι μέσα στην καλή χαρά!
Ειδικά δε, όταν πρόκειται να τραγουδήσει το γνωστό
τραγουδάκι : να ζήσεις Θ. και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά…

Προσωπικά αποφάσισα να φτιάξω τούτο το γλυκάκι την μέρα της αργίας, έτσι για να μας γλυκάνω και όχι γιατί είχαμε γενέθλια. Αλλά μόλις ο Θ. άκουσε ότι πάω να φτιάξω την τούρτα άρχισε να τραγουδά και ήρθε για να βοηθήσει! Τι να σας λέω δηλαδή;
Ανάστα ο Κύριος έγινε ο πάγκος εργασίας στην κουζίνα μου. Ευτυχώς που ήταν εύκολη και γρήγορη η κτέλεση γιατί αλλιώς ακόμη εκεί θα ήμασταν :-))

Υλικά που χρειάστηκαν για τούτη την τούρτα ήταν:
3 έτοιμες βάσεις παντεσπάνι (αν είστε καλό νοικοκυρές θα φτιάξετε μόνες σας φαντάζομαι, όχι σαν και μένα που τις αγοράζω).
1 μεγάλο κουτί κρεμώδες τυρί,
1 κουτί σαντιγύ,
½ φακελάκι ζελέ πορτοκαλιού,
1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού,
το ξύσμα από 2 πορτοκάλια,
1 και ½ φλιτζάνι ζάχαρη άχνη,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
λίγες σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού ή λικέρ πορτοκαλιού,
3-4 κουταλιές της σούπας γάλα.
Καραμελωμένες φλούδες πορτοκαλιού (έχει κάνει στο παρελθόν μια ωραία πρόταση η Αχτίδα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πια διαθέσιμο το blog της).

Και τέλος μια φόρμα με έλασμα ή ένα τσέρκι ζαχαροπλαστικής χωρίς πάτο.

Ξεκινώντας από το τέλος προς την αρχή. Ντύνετε το τσέρκι εξωτερικά πρώτα με λαδόχαρτο και μετά με αλουμινόχαρτο, έτσι ώστε να αποκτήσει έναν εικονικό πάτο και το αφήνετε στην άκρη.

Σε βαθύ μπόλ χτυπάτε την σαντιγύ με την ζάχαρη άχνη και την βανίλια, ώστε να αφρατέψει και να γίνει ωραία κρέμα, στην συνέχεια ρίχνετε το κρεμώδες τυρί και ανακατεύετε λίγο ακόμη. Την βάζετε στο ψυγείο να παγώνει, όσο θα ετοιμάζετε το ζελέ σας.

Σε κατσαρολάκι ζεσταίνετε τον χυμό πορτοκαλιού (χωρίς να βράσει) και λιώνετε μέσα το ζελέ πορτοκάλι. Αποσύρετε από την φωτιά το αφήνετε λίγο να χλιάνει και στην συνέχεια το ανακατεύετε με την κρέμα σαντιγύ/τυριού, το ξύσμα του πορτοκαλιού. Αφήνετε και πάλι λίγο στο ψυγείο να σταθεροποιηθεί ελαφρώς.

Σ’ ένα μπολάκι ανακατεύετε το γάλα με το εσάνς πορτοκαλιού ή το λικέρ και ετοιμάζεστε να βρέξετε ελαφρά τα παντεσπάνια.. Τοποθετείτε το πρώτο μέσα στο τσέρκι που το έχετε ακουμπήσει σε μια σκληρή επιφάνεια (ίσως ένα ταψάκι φούρνου) βρέχετε ελαφρά και από πάνω στρώνετε μια δόση κρέμας.

Συνεχίζετε με το επόμενο παντεσπάνι (πάλι ελαφρύ βρέξιμο) στρώση κρέμας και τέλος το τελευταίο παντεσπάνι (βρέξιμο) και την υπόλοιπη κρέμα, στην οποία με μια μαρίζ μπορείτε να κάνετε κυματάκια και κορυφές. Ολοκληρώνετε το ντεκόρ με τις καραμελωμένες φλούδες πορτοκαλιού και παγώνετε για μερικές ώρες.

Ανάλαφρη στην γεύση και εύκολη στην δημιουργία τούρτα, έτσι για να κάνουμε και εμείς συχνά «γενέθλια» :-)) ενώ σίγουρα μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε προσθέτοντας πράγματα (σταγόνες σοκολάτας, κακάο, ξηρούς καρπούς καραμελωμένους, αμύγδαλ φιλέ κ.ά).