Γευστικό κούϊζ

Κι επειδή "κατηγορήθηκα"  από αγαπημένες φίλες, για προκλητικές φωτογραφικές αναρτήσεις, να συνεχίσω (δικαιώνοντας την φήμη μου φυσικά)  βάζοντας σας σε πειρασμό, αλλά κι' ένα μικρό κοϋίζ :-)
Για να σας δω λοιπόν...
Μπορείτε να μαντέψετε τι "εικονίζει" κάθε μια από τις ακόλουθες φωτογραφίες και πως λέγεται ίσως εις την Ιταλική γλώσσα;

Για να το δούμε καλύτερα το "αντικείμενο" του πόθου!

Και ο πρωταγωνιστής του ψυγείου τυριών (κατά την δική μου προσωπική άποψη πάντα)

Και το τελικό αποτέλεσμα όταν αποφασίσεις (που δεν θα ξεφύγεις είναι βέβαιο) να συνδυάσεις μερικά από τα πιο πάνω υλικά 

Ελπίζω να τ' απολαύσετε όσο κι' εγώ.

Ήταν πραγματικά ένας πειρασμός να τα βλέπεις μπροστά σου, αλλά φυσικά δεν μπορείς ούτε και επιτρέπεται (για λόγους δίαιτας και υγείας) να τα γευτείς όλα.

Μέσα από τα σχόλιά σας ( γιατί οι ονομασίες για τα περισσότερα απ' αυτά υπάρχουν - και αποτελούν σκονάκι στην ουσία για το κουϊζ) θα κάνω μια μικρή κλήρωση, για ένα όμορφο αναμνηστικό που θα έχει σχέση με την κουζίνα σας, έτσι σαν να είσασταν κι' εσείς μαζί μας σε τούτο το ταξίδι.

Τα σχόλιά σας μέχρι και την 1ή Μαίου στις 12.00 το μεσημέρι.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας θα κάνω την κλήρωση και την Δευτέρα, ως ανοιξιάτικο δώρο, θα κάνουμε την αναγγελία της τυχερής ή του τυχερού bloggoφίλου.

Η/Ο τυχερή/ρός θα παραλάβει το δωράκι του, αφού επικοινωνήσω μαζί της/του (με mail) και μου δώσει την διεύθυνσή του.

Καλή επιτυχία.

Pizza ή πίτσα... όπως κι' αν την γράφεται..

Πίτσα να ΄ναι και ότι να 'ναι!!!

Αυτό νομίζω πως είναι το σύνθημα για τους απανταχού λάτρεις αυτής της τόσο λαχταριστής λιχουδιάς.
Pizza ή πίτσα, όπως κι' αν γράφεται... όπως κι' αν προφέρεται ... δεν μπορώ να σκεφτώ, ότι ενδέχεται να υπάρχει άνθρωπος, που να μπορεί ν' αντισταθεί εύκολα σ' ένα φρέσκο και ζεστό (όχι καφτό γιατί χαλάει την γεύση του) κομμάτι πίτσας.

Να σας κάνω λοιπόν την χάρη και να σας χορτάσω με φωτογραφίες;

 

 

 

Εκείνο που σίγουρα μετράει είναι ο καλός συνδυασμός των υλικών γέμισης, με το τυρί που θα επιλέξετε να έχει τον "πρωταγωνιστικό" ρόλο στην σπιτική πίτσα σας, καθώς και ο τρόπος που θα επεξεργαστείτε τα υλικά της ζύμης.

Θυμηθείτε απλώς ότι κατά την επεξεργασία της ζύμης τα στερεά υλικά όλα μαζί ανακάτεμα σε μια λεκάνη (αλεύρι, αλάτι, μια πρέζα ζάχαρη, μυρωδικά όπως: ρίγανη, θυμάρι και αποξηραμένος βασιλικός καθώς και τα μπαχαρικά όπως: λίγο κάρυ ή σκόνη σκόρδου που δίνουν άλλο τόνο στην ζύμη) και τα υγρά πάλι όλα μαζί (νερό, ή γάλα και  ελαιόλαδο) με τελευταία πάντα την προθήκη της μαγιάς (αν μιλάμε για ξερή μαγιά), αλλιώς την νοπή μαγιά την διαλύουμε σε χλυαρό νερό ή γάλα και μετά ανακάτεμα των στερεών υλικών με τα υγρά.

Προετοιμασία ζύμης, μια ώρα πριν την χρειαστείτε οπωσδήποτε και μετά προετοιμασία των υλικών της γέμισης που αφθονούν σε συνδυασμούς.
Καλή επιτυχία σε ότι πράξετε.

Πάσχα Ελληνικόν

 ""Εἰσῆλθον εἰς τὸ μικρὸν ἐξωκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Δημητρίου. Εἷς μετὰ τὸν ἄλλον προσήρχοντο οἱ χωρικοὶ μὲ τὰς χωρικάς των καὶ μὲ τὰ καλά των ἐνδύματα.

Ὁ ἱερεὺς ἔβαλεν Εὐλογητόν.

Ὁ μπαρμπ᾿-Ἀναγνώστης ἤρχισε νὰ τὰ λέγῃ ὅλα ἀπ᾿ ἔξω, τὴν προκαταρκτικὴν προσευχὴν καὶ τὸν Κανόνα, τὸ «Κύματι θαλάσσης».

Ὁ παπᾶ-Κυριάκος προέκυψεν εἰς τὰ βημόθυρα, ψάλλων τὸ «Δεῦτε λάβετε φῶς».

Ἤναψαν τὰς λαμπάδας κι ἐξῆλθον ὅλοι εἰς τὸ ὕπαιθρον ν᾿ ἀκούσωσι τὴν Ἀνάστασιν. Γλυκείαν καὶ κατανυκτικὴν Ἀνάστασιν ἐν μέσῳ τῶν ἀνθούντων δένδρων, ὑπὸ ἐλαφρᾶς αὔρας σειομένων εὐωδῶν θάμνων καὶ τῶν λευκῶν ἀνθέων τῆς ἀγραμπελιᾶς, «neige odorante du printemps».

Ψαλέντος τοῦ Χριστὸς Ἀνέστη, εἰσῆλθον πάντες εἰς τὸν ναόν. Θὰ ἦσαν τὸ πολὺ ἑβδομήκοντα ἄνθρωποι, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παῖδες."""

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - Εξοχική Λαμπρή

Χρόνια Πολλά και με Υγεία στην Ανάσταση φίλες και φίλοι.
Η Ανάσταση και το μήνυμά της κρύβονται μέσα μας, στους επιβεβλημένους απ' άλλους, δύσκολους καιρούς που βιώνουμε. Αφήστε όμως τ' αρώματα της Άνοιξης και τα χρώματα της Πασχαλιάς να γεμίσουν με χαρά τις ψυχές σας. Είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για τους εαυτούς μας και δεν κοστίζει τίποτε.

Καλή Ανάσταση

Χρώματα και Αρώματα...βήματα και ρόδες...

Δεύτερο μέρος φωτογραφικού ρεπορτάζ (από τις διακοπές στην Ρώμη) για να χαρίσουμε λίγο σε τούτη την μουντή εβδομάδα χρώμα και άρωμα.
Τα χρώματα είναι κινητήριος δύναμη για την ψυχή αλλά και το πνεύμα μου (σπάνια φορώ μαύρα ή σκούρα πολύ, χρώματα) και θέλω να πιστεύω πως και για πολλούς από εσάς ισχύουν παρόμοια πράγματα.
Τα χρώματα της Άνοιξης ταιριάζουν με την ψυχοσύνθεση των Ελλήνων. Μην αφήσουμε λοιπόν τις δυσκολίες που μας περιβάλλουν να μας κάνουν να τα εξοστρακίσουμε από την καθημερινότητά μας.
Απολαύστε λοιπόν, έστω κι' αν σας φαίνονται τα πράγματα "ως φάτε μάτια, ψάρια!
Απολαύστε χρώματα, από τα πιο φθηνά πράγματα όπως ένα ανθισμένο μπουκέτο σε πλανόδιο ανθοπώλη του δρόμου μέχρι τα πιο ακριβά... όπως μια Λαμποργκίνι!

 

 Και έπεται συνέχεια με άλλες εικόνες πιο γευστικές και περισσότερο ίσως δελεαστικές για τον ουρανίσκο μας.

Διακοπές στην Ρώμη...

Όλοι οι δρόμοι...οδηγούν στην Ρώμη!
Η αλήθεια είναι ότι αν έχετε γερά πόδια και σας αρέσει η πεζοπορία, η Ρώμη είναι εκεί και σας περιμένει.
Εάν δε, ο καιρός είναι καλός και η θερμοκρασία (γύρω στους 22-24 βαθμούς) η πεζοπορία είναι ο ιδανικότερος τρόπος για να την γνωρίσετε και να την' απολαύσετε.
Προσωπική μου άποψη δε:  αν δεν περπατήσεις μέσα σε μια πόλη ποτέ δεν θα την νοιώσεις δική σου. Ποτέ δεν θα δεις τις εικόνες της δικής της ζωής, με τα δικά σου όμως μάτια.
Ποτέ δεν θα μπορέσεις να κάνεις τις συγκρίσεις που της αρμόζουν (γιατί στα ταξίδια οι συγκρίσεις με την χώρα μας είναι αναπόφευκτες).

Στην δική μας εκδρομή, τούτη την φορά, θα έλεγα πως συνετέλεσαν όλα.
Οι καλές συνθήκες ταξιδιού, ο υπέροχος καιρός, η διάθεση να αφήσουμε πολλά πίσω μας και φυσικά το γεγονός ότι η οικογένεια ήταν συνεχώς συγκεντρωμένη και μαζεμένη για αρκετές μέρες, όπως εγώ το ήθελα. Λίγοι και καλοί, για να περνάμε καλά.

Εικόνες και στιγμές, από ένα ταξίδι, που προγραμματίστηκε πριν 2 μήνες. Και πριν λίγες μέρες έγινε πραγματικότητα και τώρα πια έχει περάσει στην προσωπική μας ιστορία.
Δείτε και εσείς μαζί μας, τα όσα συναντήσαμε στις mini διακοπές στην Ρώμη (τι ταινία κι' αυτή, αλήθεια).

 

Μια πρώτη γεύση εικόνων και φωτογραφιών και θα επανέλθω με πιο "γευστικά" στιγμιότυπα.
Φωτογραφίες και εικόνες που θα μας φέρνουν κοντά στις ιταλικές γεύσεις αλλά και τις ιταλικές παρουσιάσεις. Αποτελούν παράδειγμα τα ιταλικά μαγαζιά εστίασης και πώλησης προϊόντων διατροφής και κάθε φορά προσωπικά με εκπλήσσουν πολύ ευχάριστα.

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα.
Συννεφιασμένη, κρύα και μουντή.
Κάπως αλλιώς μάλλον την περιμέναμε ομολογώ, λίγο συννεφιασμένη ναι σίγουρα, γιατί είναι πάντα ταιριαστή με το πνεύμα των ημερών. Αλλά τόσο υγρή στα μέσα πια Απριλίου...μάλλον όχι.

Καμμία ενοχή

Όλα τελικά τα πράγματα στην ζωή έχουν και τον αντίλογό τους.
Αυτό, θα μου πείτε άλλωστε πως είναι η "μαγεία" που μας κρατά και μας κάνει να θέλουμε να δούμε και το επόμενο επεισόδιο του καθημερινού βίου μας σε συνέχειες, όπως ακριβώς ένα σίριαλ δηλαδή!

Τόσα χρόνια μας "βομβαρδίζουν" για τα: ακόρεστα, πολυακόρεστα, τηγανιτά, λαδερά, παχυντικά και ανθυγεινά...
Τώρα μας λένε τα αντίθετα ... και πάει λέγοντας :-))

Αναφορά στην εφημερίδα το ΒΗΜΑ, ανακηρύσσει πια τις τηγανιτές πατάτες ως αθώες και όχι μόνον (!)

Χαρά των απανταχού φανατικών καταναλωτών της τηγανιτής πατάτας τούτο το άρθρο.

Έχει λοιπόν ο καιρός γυρίσματα κι' εμείς εδώ πάντα, να τα κοιτάμε και να τα θαυμάζουμε.

Και φτιάξτε στα γρήγορα και μια καλή τηγανιά πατάτες, ανάλογα με τον τρόπο που σας αρέσει. Αρωματίστε τις με ρίγανη, θυμάρι, πάπρικα καπνιστή και αλατάκι. Κάντε την δική σας εκδοχή σε σχέδιο : στρογγυλές, μπαστουνάκια, τσίπς και απολαύστε χωρίς ενοχές.

Μελένιος και νηστίσιμος

Ένα από τα πιο αγαπημένα δικά μου γλυκά, γιατί σήμερα κάνω το δικό μου χατήρι, αλλά και το χατήρι μιας φίλης που μου ζήτησε λεπτομέρειες για την συνταγή, μιας και της έκανε εντύπωση το "τραγανό" φύλλο μετά από αρκετές ημέρες παρασκευής του, είναι ο Μελένιος Μπακλαβάς.

Χρειάζεστε:
ένα και μισό πακέτο φύλλο κρούστας, μισό κιλό καρύδι, μισό κιλό αμύγδαλο, 2 κουταλιές κοφτές σούπας μείγμα Σμυρνιό (ή 2 κουταλιές κανέλλα σκόνη, 1/3 γαρύφαλλο σκόνη, 1/4 μοσχοκάρυδο τριμμένο) 2 κουταλιές ζάχαρη κρυσταλλική, ένα και μισό πακέτο φυτική μαργαρίνη με ελαιόλαδο που θα λιώστε (είτε στον φούρνο μικροκυμάτων, είτε σ' ένα κατσαρολάκι πάνω στο μάτι της κουζίνας).
Και τέλος περίπου 900 γραμμάρια μέλι (θυμαρίσιο, πευκόμελο ή ανθέων).
Γαρυφαλλάκια για τον στολισμό.
Αλέθετε στο multi (όχι όμως να γίνουν εντελώς σκόνη) τα καρύδια και τα αμύγδαλα αφού προηγουμένως τα έχετε καθαρίσει και ελέγξει για τυχόν φλούδια.
Τα βάζετε σε βαθύ μπόλ και ρίχνετε μέσα όλα τα μυρωδικά, καθώς και την ζάχαρη.
Ανακατεύετε καλά να εννωθούν τα υλικά και τα αφήνετε στην άκρη.

Σε μεγάλο ταψί (κατά προτίμηση αντικολλητικό γιατί κάνει καλύτερο ψήσιμο)που προηγουμένως θα έχετε βουτυρώσει, αρχίζετε το στρώσιμο των φύλλων. 4 φύλλα καλά βουτυρωμένα στον πάτο, πρώτη στρώση καρυδό-αμυγδαλόψυχας, 2 φύλλα βουτυρώμένα, δεύτερη στρώση καρυδό-αμυγδαλόψυχας, 2 φύλλα βουτυρωμένα, τρίτη στρώση καρυδό-αμυγδαλόψυχας.
Μέχρι να τελειώσει όλη η γέμιση και να σας μείνουν κάπου 5-6 φύλλα για το τελείωμα της κορυφής του μπακλαβά.
Τα φύλλα πάντα τα κόβετε σύμφωνα με τις διαστάσεις του ταψιού που θα χρησιμοποιήσετε.
Προσωπικά χρησιμοποιώ συνήθως, ένα τέτοιο τετράγωνο ταψί, γιατί μου βγαίνουν περισσότερο ομοιόμορφα τα κομμάτια κατά το χάραγμα τους και χωρίς να πετώ ίχνος απο το φύλλο.

Χαράσσετε το μπακλαβά σε ίσα μέρη, με κοφτερό μαχαίρι και στολίζετε κάθε κομματάκι στο κέντρο του μ' ένα κεφαλάκι γαρύφαλλου.
Ψήνετε σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο, μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια του γλυκού, στους 180 βαθμούς με πάνω κάτω αντίσταση ή με αέρα ανάλογα πάντα με τον φούρνο (και το πως ψήνετε σ' αυτόν τις πίτες σας).

Όπως βγει καυτός ο μπακλαβάς, λαμβάνετε ανά χείρας το βάζο με το μέλι και το ρίχνετε σιγά -σιγά μέσα στις τομές του. Χαρακτηριστός ήχος θα ακουστεί (κι' αυτό είναι η μαγεία τούτου του μπακλαβά). Το μέλι με την θερμοκρασία που έχει το γλυκό, θα λιώσει από μόνο του και μέσα σε 2-3 ώρες θα έχει όλο απορροφηθεί από τον μπακλαβά σας.
Είστε έτοιμοι για το κόψιμο του.

Σας υπόσχομαι ότι δεν θα "πανιάσει" ούτε σε 15-20 ημέρες (που δεν θα σας έχει μείνει μέχρι τότε).
Δεν έχει μέσα καθόλου γαλέτα (γιατί το σιρόπιασμα γίνεται με πολύ ιδιαίτερο τρόπο) και δεν έχει και βούτυρο, άρα είναι νηστίσιμος.
Μπορείτε βέβαια να βάλετε εάν δεν νηστεύετε, αντικαθιστώντας το 1/3 της φυτικής μαργαρίνης, και το άρωμά του θα σας δελεάσει όλως ιδιαιτέρως.

Ανάποδα Λαχανικά.

Οι αναποδογυριστές γλυκές τάρτες έχουν την ιστορία τους, ξεκινώντας από την διάσημη τάρτα μήλου των αδελφών Τατέν.
Μήλα, αχλάδια, ροδάκινα, μπανάνες, ανανάδες και άλλα φρούτα, παρέα με ξηρούς καρπούς και αποξηραμένα φρούτα έχουν βρει απίστευτες εφαρμογές στις κουζίνες όλων μας. Και έχουν "αναποδογυριστεί" με μεγάλη επιτυχία.

Η ερώτηση είναι γιατί να μην "δουν τον κόσμο ανάποδα" και τα λαχανικά;
Να βρουν κι' αυτά τον δρόμο που τους ταιριάζει προς τα πιάτα μας, μέρες που είναι;
Σκεφτείτε το. Δεν είναι κάτι δύσκολο. Άλλωστε το έχουν κάνει πριν από εμάς πολλοί καλοί σεφ, αξιοποιώντας ψητά και βραστά λαχανικά που τους έχουν μείνει από γαρνιτούρες.

Βάλτε τα λαχανικά που σας έχουν "ξεμείνει" στο ψυγείο: μια πιπεριά, ένα καρότο, ένα κομμάτι φινόκιο, ένα πράσσο, λίγες καρδιές αγκινάρας, κρεμμυδάκια φρέσκα ή ξερά σε ροδέλλες, ντοματίνια ή ντομάτες ψιλοκομμένες χωρίς υγρά και σπόρους, ελιές, καλαμπόκι...
Όσα μπορούν να παίξουν ένα ρόλο δηλαδή σε μια αναποδογυριστή τάρτα λαχανικών.
Μαγειρέψτε τα ελαφρώς, στον ατμό, είτε στο γκριλ του φούρνου και στην συνέχεια αξιοποιήστε τα στην τάρτα σας.

Για το ζυμαράκι τώρα, μια αρχική πρόταση είναι να το κάνετε μόνοι σας  και να το εμπλουτίσετε για περισσότερο άρωμα όπως αυτά της : αποξηραμένης ρίγανης, του βασιλικού, του δυόσμου ή και του σκόρδου (κάπως σαν το σκορδόψωμο).
'Οτι σας ταιριάζει δηλαδή πιο καλά στην γεύση και φυσικά με τα λαχανικά που θα χρησιμοποιήσετε.
Για παράδειγμα στα πράσσα και το κολοκύθι ταιριάζει πιο καλά ο δυόσμος.
Στις ντομάτες πάλι, ο βασιλικός δίνει άλλη αίσθηση αλλά και το σκόρδο λιωμένο καλά (ή σκόνη) μέσα στην ζύμη δίνει στην ντομάτα μοναδικό άρωμα.

Φτιάχνετε λοιπόν το ζυμαράκι σας και το αφήνετε  στο ψυγείο να παγώσει για να μπορέσετε να το ανοίξετε σε φύλλο. Παροδοσιακά θέλει αυγό (αλλά αν νηστεύετε μπορείτε να το παραλείψετε, στην θέση του θα βάλετε μια κουταλιά ξύδι για να γίνει τριφτό σαν το φύλλο της πίτας, ενώ αντί για βούτυρο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ελαιόλαδο), καθώς και κάποιο αλεσμένο ξηρό καρπό όπως καρύδι, αλμυρά κάσιους ή και καβουρδισμένο κουκουνάρι.

Ως δεύτερη πρόταση για ζυμαράκι, χρησιμοποιήστε ένα μεγάλο φύλλο σφολιάτας. Προσωπικά έχω κοντά στο σπίτι  μου εργαστήριο με τέτοια είδη και το φύλλο σφολιάτας είναι μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα του εμπορίου.

Στην δικιά μου τάρτα λοιπόν, τα λαχανικά που έπαιξαν ρόλο, ήταν: ένα πράσσο κομμένο σε ροδόλλες (το λευκό μέρος) ένα μεγάλο καρότο κομμένο σε ροδέλλες, μια κονσέρβα μανιταριών, μερικά ντοματίνια και μια μεγάλη πατάτα. Ψήθηκαν όλα μαζί μαζί με ελάχιστον ελαιόλαδο στο γκριλ.
Στην συνέχεια έριξα ένα κουταλάκι δυόσμο, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα καπνιστή τα πασπάλισα καλά.
Έβαλα στην άκρη το μείγμα και πρόσθεσα 3 κουταλιές κρέμας καλαμποκιού (εάν δεν βρείτε κρέμα, και οι σπόροι κονσέρβας μας κάνουν, αφού τους λιώσετε λίγο μ' ένα πιρούνι), μιας και δεν θέλαμε να βάλουμε τυρί σ' αυτήν την εκδοχή.

Στην συνέχεια ανάμεσα σε δύο φύλλα αντικαλλητικού χαρτιού άνοιξα το ζύμη μου σε μέγεθος κατάλληλο όσο πιο κοντά γινόταν στο τετράγωνο ταψί που χρησιμοποίησα.

Στην βάση του ταψιού που προηγουμένως λάδωσα ελαφρά και πασπάλισα με αλεσμένο παξιμάδι, άπλωσα τα λαχανικά μου όλα και απο πάνω έβαλα μερικές ψιλοκομμένες λωρίδες πράσινης πιπεριάς. Ανάμεσα έριξα μερικές κουταλιές από κρέμα καλαμποκιού.
Έστρωσα το ζυμάρι μου. Κάλυψα καλά, κόβοντας ότι περίσσευε από την μια μεριά και το πρόσθετε εκεί που έδειχνε πως έλειπε (το ίδιο κάνετε και με το φύλλο της σφολιάτας).
Τρύπησα ελαφρά μ' ένα ένα πιρούνι την ζύμη και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια (κάπου 35 λεπτά) στους 180 βαθμούς.

Την έβγαλα από τον φούρνο, ξεκόλλησα με μαχαιράκι τα τοιχώματα και την άφησα λίγο να κρυώσει πριν την αναποδογυρίσω μέσα σ' ένα μεγαλύτερο τετράγωνο ταψί, για να δει και πάλι τον κόσμο από την καλή (!) αυτό έγινε γιατί δεν είχα διαθέσιμη μεγάλη τετράγωνη πιατέλα.
Εσείς τώρα αν δουλέψετε με ταρτιέρα, χρειάζεστε απλώς μια μεγαλύτερη στρογγυλή πιατέλα για το αναποδογύρισμα της.
Της δώσαμε δηλαδή και κατάλαβε :-)

Φαντασία και λίγη τόλμη χρειάζεστε για τις δικές σας εκδοχές. Όλα μπορούν να γίνουν μέσα στις κουζίνες μας.

Σουμάδα ... κέϊκ

Αν τύχει να βρεθείτε με κάνενα μπουκαλάκι σουμάδα, αναψυκτικό που προέρχεται από το γαλάκτωμα του αμυγδάλου και συνηθίζεται πολύ ως κέρασμα στα νησιά: της Χίου, της Νισήρου, της Σίφνου και άλλα ακόμη.  Καθώς και  μερικά πικραμύγδαλα που μπορεί κάποιος να σας φίλεψε, μην τ' αφήσετε να πάνε χαμένα.
Φτιάξτε αυτό το αρωματικό νηστίσιμο κέϊκ και θα έχετε κάτι διαφορετικό σε γεύση.

Θα χρειαστείτε:
1 πακέτο μαργαρίνη με ελαιόλοδο
1 μεγάλο φλυτζάνι ζάχαρη (όχι περισσότερη ζάχαρη γιατί η σουμάδα είναι ήδη γλυκειά).
1 μεγάλο φλυτζάνι σουμάδα
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
3-4 σταγόνες εσάνς αμυγδάλου (εάν έχετε)
2-3 πικραμύδγαλα αλεσμένα σκόνη στο multi
2/3 πακέτου αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του)
1 κουταλάκι γεμάτο μπέϊκιν πάουντερ.
Σταφίδες ξανθιές (προαιρετικά).

Αλέθετε στο multi τα πικραμύγδαλα. Την σκόνη τους την βάζετε μαζί  με την βανίλια και μια κουταλιά σούπας από την ζάχαρη που θα βάλετε στο κέϊκ,  σε μπολάκι τ' ανακατεύετε καλά. Αφήνετε να σταθούν κανένα 10 λεπτο, για να ενωθούν τα αρώματά τους.

Βάζετε σε βαθύ μπολ, την μαργαρίνη (που την έχετε αφήσει απο νωρίς  ν' έρθει σε θερμοκρασία δωματίου) και την χτυπάτε μαζί με την ζάχαρη μέχρι ν' ασπρίσει.

Στην συνέχεια προσθέτετε τα πικραμύγδαλα με την βανίλια, χτυπάτε ξανά μέχρι να ενωθούν στο προηγούμενο μείγμα. Και κατόπιν ρίχνετε το μπεϊκιν, το μισό αλεύρι και την μισή σουμάδα, χτυπάτε για να ενωθούν και στην συνέχεια το υπόλοιπο αλεύρι με την υπόλοιπη σουμάδα. Μέχρι να πάρετε τον επιθυμητό χυλό για το κέϊκ. Αν σας φανεί λίγο σφυχτός ο χυλός, προσθέστε λίγο χυμό της αρεσκείας σας.

Σε μια καλά βουτυρωμένη φόρμα που έχετε πασπαλίσει με λίγη ζάχαρη (ή αλεύρι) ρίχνετε τον μισό χυλό πασπαλίζετε σταφίδες, ρίχνετε και τον υπόλοιπο πασπαλίζετε σταφίδες βυθίζοντας τες ελαφρά μέσα στον χυλό μ' ένα μαχαίρι. Είπαμε εάν δεν σας βρίσκονται σταφίδες, δεν είναι και απαραίτητες.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 βαθμούς) μέχρι να ροδίσει το κεϊκ και το καλαμάκι ή το μαχαιράκι που θα βυθίσετεμέσα στο κέντρο του να βγαίνει στεγνό.  Αφήνετε να κρυώσει στην σχάρα του φούρνου και μετά είστε έτοιμοι για κατανάλωση.

Σκόνες και θράψαλα

Τα κάνουμε όλα "σκόνη" :-))

Κρεμμύδια, σκόρδα, καρότα, ντομάτα, άνηθο, τα ρίχνουμε σταδιακά  στο ελαιόλαδο να σοταριστούν και στην συνέχεια μέσα στην σάλτσα που βράζει ρίχνουμε και τα καθαρισμένα, πλυμμένα θράψαλα με το σώμα τους ολόκληρο αλλά ξεχωριστά τα πλοκάμια.
Αφήνουμε να μαγειρευτούν και να απορροφηθούν τα υγρά και το φαγάκι είναι έτοιμο.

Το σερβίρετε σκέτο αλλά απαραίτητα με ζεστό ψωμάκι, γιατί θα κάνετε βουτιές μέσα στην νόστιμη σάλτσα οπωσδήποτε!
Ή αν θελήσετε γαρνιτούρα, εσείς αποφασίζετε σύμφωνα με τις επιθυμίες της στιγμής.
"Χιονέ" αρωματικό ρυζάκι,
Ψηλό κους - κους,
Βρασμένες πατατούλες που θα τις σπάσετε με το πιρούνι μέσα στην σάλτσα, ή τέλος ένα ζυμαρικό της αρεσκείας σας.
Ήταν το δεύτερο πιάτο της 25ης Μαρτίου παρέα με τον τηγανισμένο μπακαλιάρο, κάπως περισσότερο για μεζεδάκι, παρά για φαγάκι.

Καλή απόλαυση και καλή εβδομάδα να έχουμε.

Υλικά που θα σας χρειαστούν:
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο ή αλεσμένο ελαφρώς στο multi,
2 σκελίδες σκόρδες με την πιο πάνω διαδικασία επίσης
1 μεγάλο καθαρισμένο καρότο και τριμμένο στην χοντρή πλευρά του τρίφτη,
2 ντομάτες ψιλοκομμένες χωρίς φλούδα και σπόρους
1 καλό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκειά, μια πρέζα ζάχαρη.
ελαιόλαδο για το σοτάρισμα των λαχανικών,
1 ποτηράκι κόκκινο κρασί.
Και τέλος για 4 άτομα, θα χρειαστείτε 8 μεγαλούτσικα θράψαλα.

Βάζετε το ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι, σοτάρετε τα λαχανικά σας και στο τέλος προσθέτε την ντομάτα, μαζί με τα μπαχαρικά, την ζάχαρη και το κρασί.
Αφήνετε την σάλτσα να πάρεις τις βράσεις της και στις συνέχεια προσθέτε τα θράψαλα.
Μαγειρεύετε για 20-25 λεπτά περίπου.
Σβήνετε την φωτιά και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Ανοιξιάτικα καμμώματα και δημιουργήματα

Εαρινή Ισημερία η χθεσινή μέρα (21 Μαρτίου).
Πρώτη μέρα της Άνοιξης, που φέτος όλοι νομίζω πως προσδοκούμε με πιότερη ανυπομονησία, έτσι όπως "μας διαβάζω" τουλάχιστον στα αδελφά και φιλικά blogs.
Θέλουμε να γευτούμε, να μυρίσουμε, να επιλέξουμε και να χαρούμε με όλες μας τις αισθήσεις, μέσα από το φως που φέρνει μαζί της αυτή η εποχή του χρόνου.
Προφανώς το έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη (και πως είναι δυνατόν, να ήταν και διαφορετικά...)

Τάσεις για φυγή, αλλά και τάσεις για ανανέωση (η Taste Advisor μας  μίλησε για νέο χτένισμα και look, μέσα από το τελευταίο της post).
Αλλά κρίνοντας και από τον εαυτό μου, βλέπω πως θέλω να συνδυάσω πράγματα που ήδη έχω (ρούχα ή αξεσουάρ) με νότες πιο χαρούμενες.
Για δείτε λοιπόν ένα μαγαζί  (Βουλής 17, στο κέντρο της Αθήνας) που τουλάχιστον εμένα μου έκανε αμέσως "κλίκ"!
Ένα μαγαζί που θα κάνει όλες τις bloggο-μαγείρισσες να του ρίξουν μια ματιά για τα τόσο έξυπνες δημιουργίες του.

Κυρίες μου (ε, και κύριοι... αν έχετε την διάθεση και την δυνατότητα ν' αγοράσετε κάτι για τις συντρόφους σας :-)  τα εμνευσμένα κοσμήματα της δημιουργού, είναι θαυμάσια και μην το εκλάβετε παρακαλώ πολύ αυτό σαν διαφήμιση, απλά μου άρεσαν τόσο πολύ όλα, και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας.
Άντε με το καλό λοιπόν να μας έρθει τούτη η Άνοιξη (που κρύβεται πίσω από σύννεφα και δυνατές ριπές αέρα).
Άντε με το καλό να φτάσουμε και προς την Ανάσταση, αφού περπατάμε μέσα στην Σαρακοστή.
Άντε με το καλό...σε ότι έχουμε όλοι μας περισσότερη ανάγκη.

Μπουρεκάκια Τόνου

Τα περισσεύματα θέλουν "κανάκεμα" και λίγη "καπατσωσύνη" για να γίνουνε φαγάκι.
Οι παλιές νοικοκυρές το είχαν αναγάγει σε τέχνη αυτό, μεγαλώνοντας πολυπληθείς οικογένειες.
Τώρα πια κι' εμείς με την σειρά μας πρέπει να το ασπαστούμε ως αρχή και δόγμα  μέσα στην κουζίνα μας.
Προσωπικά το πράττω συνεχώς. Κι΄έτσι κάπως βγαίνουν τα βραδινά μας μεζεδάκια... τι να σας γράφω τώρα :-)))

Από τον μπακλαβά που έκανα πρόσφατα στην γιορτή του Θ. περίσσεψε λίγο φύλλο κρούστας (δεν το πετάμε φυσικά).
Είχαμε και μια κονσέρβα τόνο, που είχε περισσέψει από κάποια τονοσαλάτα.
Τα λοιπά μας βρίσκονται συνήθως σε αξιοπρεπή ποσότητα : κρεμμυδάκια ξερά και φρέσκα, πιπεριές, άνηθος, λαδάκι, μουστάρδα.
Κι' έτσι σκαρώσα στα γρήγορα τα μπουρεκάκια τόνου για το βραδινό μας.

Σε τηγανάκι σοτάρισα ένα μέτριο ψιλοκομμένο ξερό κρεμμύδι και δύο φρέσκα.
Προσθέσα μια πιπεριά κόκκινη κομμένη σε κομματάκια, αρκετό ψιλοκομμένο άνηθο και στην συνέχεια έδωσα μερικές γυροβολιές.
Αφήσα να εξατμιστούν λίγο τα υγρά. Κατεβάσα από την φωτιά το σκεύος μου και μέσα προσθέσα τον τόνο στραγγισμένο από τα υγρά του και λιωμένο μ' ένα πιρούνι, αλάτι, πιπέρι, λίγο κάρυ, δύο κουταλιές μουστάρδα και μια κουταλιά κέτσαπ.
Ανατεύουμε καλά, να ενωθούν τα υλικά μας.

Κατόπιν πήρα τα φύλλα που είχα φυλάξει στην συντήρηση του ψυγείου καλά κλεισμένα σε πλαστική μεμβράνη και σακκούλα, για να μην μου ξεραθούν. Τα έκοψα σε δύο ίσα μέρη (κατά πλάτος).

Λάδωσα ελαφρά την επιφάνεια, δίπλωσα κατά το 1/3 και πάνω στην κάτω άκρη έβαλα μια καλή κουταλιά γέμιση. Διπλώσα τις άκρες προς τα μέσα και το έκανα ρολλάκι.
(Αν τα φύλλα, είναι ψηλά όπως τα δικά μου, μιας και ήταν φύλλα για γλυκό, λαδώνετε ανά δύο κομμάτια, για να αποφύγετε τις απώλειες κατά το ψήσιμο).

Τοποθετήθηκαν σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο και ψήθηκαν στους 180 βαθμούς με αέρα, μέχρι να ροδίσουν. (Το ψήσιμο είναι πάντα ανάλογα με τον φούρνο).

Ξεφουρνίσαμε, αφήσαμε λίγο να χλυάνουν και καταναλώσαμε με καλή πάντα διάθεση :-)) προς τον μάγειρα.
Καλό Σαββατοκύριακο σε όλους μας.

Μεθυσμένα Κουλούρια ή αλλιώς Ουζοκούλουρα

Κατόπιν "εκφρασμένης" επιθυμίας φίλων αναγνωστών του blog, να δουν και την συνταγή για τα νηστίσιμα ουζοκούλουρα, έρχομαι να την καταγράψω, ώστε να υπάρχει πάντα στην διάθεσή σας.
Είναι νοστιμότατα, διαφορετικά και άκρως μυρωδάτα.
Μην τα φτιάξετε μόνον σε περίοδο νηστείας, αξίζουν την προσοχή σας και τις άλλες μέρες του χρόνου.

Το ωραίο μου το είπε συνάδελφος: "πρώτη φορά,τρώω κουλουράκια που να μου θυμίζουν πατατατάκια!  Με τέτοια μυρωδιά, που είναι όμως ταυτόχρονα γλυκά".
Τα συμπεράσματα δικά σας...

Υλικά που θα χρειαστείτε για 3 μεγάλα ταψιά φούρνου:
1 ποτήρι νερού γεμάτο ούζο,
1 ποτήρι νερού γεμάτο λάδι (ή ένα πακέτο μαργαρίνη με ελαιόλαδο-λιωμένη)
1 ποτήρι νερού γεμάτο ζάχαρη άσπρη,
2 κουταλιές σούπας σπόρους γλυκανίσου (όχι τον αστεροειδή)
4-5 δάκρυα μαστίχας,
2 κουταλάκια του γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι του γλυκού σόδα
και περίπου ένα κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Βάζετε στο multi τους σπόρους γλυκανίσου, μαζί με την μαστίχα και μια κουταλίτσα ζάχαρη, τα χτυπάτε με μερικές στροφές, ώστε να σπάσουν οι κόκκοι και να γίνουν όσο το δυνατόν πιο σκόνη.

Στην λεκάνη που θα κάνετε το ζύμωμα, ρίχνετε το ούζο, το λάδι (ή την μαργαρίνη) και την ζάχαρη και χτυπάτε με τον αυγοδάρτη καλά ώστε να λιώσει η ζάχαρη και να ενωθούν τα υλικά. Στην συνέχεια ρίχνετε στο μείγμα την σκόνη μαστίχας-γλυκανίσου, την σόδα, το μπέϊκιν, ανακατεύετε και πάλι και σταδιακά αρχίζετε να προστέθετε το αλεύρι, μόλις αρχίσει το μείγμα να αποκτά υφή ζύμης αφήνετε κατά μέρος τον αυγοδάρτη και βάζετε χεράκια!
Γρήγορα έχετε μια εύπλαστη και μυρωδάτη ζύμη.
Την αφήνετε στην άκρη και ετοιμάζετε τα ταψιά σας, στρώνοντας αντικολλητικό χαρτί.
Προθερμένετε τον φούρνου και πλάθετε κουλουράκια σύμφωνα με το πως σας αρέσουν.
Εάν θέλετε μπορείτε να τα πασπαλίσετε με ζάχαρη πριν τα ψήσετε, αλλιώς και έτσι είναι το ίδιο νόστιμα.

Ψήνετε στους 160-170 βαθμούς με αέρα (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι ν' αρχίσουν να ροδίζουν. Μην τα παραψήσετε χρειάζεται να είναι "μια ιδέα" που έλεγε και η μάνα μου μαλακά όταν βγουν από τον φούρνο, γιατί μετά σφύγγουν.

Να σημειώσω δε, για την φίλη Έφη, πως αυτά μάλλον δεν έχουν καμμία σχέση με τα κουλουράκια που είδες στον φούρνο σου.
Εκείνα είναι κάπως "βιομηχανοποιημένα" με τους κόμπους τους να θυμίζουν κομπολόϊ. Ενώ συνήθως είναι πλασμένα με αλεύρι, ούζο και νερό....είναι τα απολύτως νηστίσιμα της Μεγαλο-Βδομάδας, μιας και δεν έχουν καθόλου λάδι.
Ελπίζω να βοήθησα κάπως.
Καλή επιτυχία στην προσπάθεια.

Τα 3 "Ν"...

Τα 3 "Ν"  είναι τούτα τα: νόστιμα, νηστίσιμα και για νηστικούς ... κουλουράκια!
Κουλουράκια....κουλουράκια!
Τίποτε ίσως καλύτερο για τις πρωϊνές βουτιές στο καφεδο-γαλατάκι, ή έστω στο σκέτο κεφαδάκι για άλλους.
Όμως διανύοντας περίοδο νηστείας, οι γεύσεις γίνονται πιο παραδοσιακές και για μένα άκρως πιο απολαυστικές.
Όχι βούτυρα, όχι αυγά, όχι πολλά λιπαρά...Όχι ότι δεν τα τρώμε κι' αυτά :-)) φωτιά θα πέσει να μας κάψει αν λέμε τέτοια ψέματα.

Τα κουλουράκια λαδιού-πορτοκαλιού, με τις όποιες ενδεχομένως παραλλαγές και προσθήκες κάθε φορά, είναι ασυναγώνιστα.

Τα ουζοκούλουρα με γλυκάνισο, αρωματικά και άκρως πρωτότυπα για όσους τα έχουν γευτεί.

Αξίζει λοιπόν να τα αναφέρουμε και από τούτο το blog, όχι ότι δεν υπάρχουν αλλού καταγραφές.

Για 4 μεγάλα ταψιά του φούρνου, από τα πρώτα - για τα ουζοκούλαρα έπεται συνέχεια, χρησιμοποίησα:
1 μεγάλο ποτήρι χυμό φρέσκου πορτοκαλιού,
1 μεγάλο ποτήρι ελαιόλαδο,
1 και 1/2 ποτήρια ζάχαρη,
2 κουταλιές της σούπας ξύσμα, απ' τα πορτοκάλια που έστηψα,
2 κουταλιές της σούπας κανέλλα σε σκόνη,
1/3 κουταλάκι γλυκού γαρύφαλλο σκόνη,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλλια κρυσταλλική (ή εσσανς)
1 κουταλάκι γλυκού σόδα,
2 κουταλάκια γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,
1 ποτηράκι του κρασιού μαυροδάφνη,
και περίπου ένα κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις (ίσως κατά το ζύμωμα να σας χρειαστεί λίγο επιπλέον καθώς και λίγο ελαιόλαδο, μέχρι να πάρετε μια εύπλαστη και σφιχτή ζύμη).

Σε βαθειά λεκάνη ρίχνετε όλα τα υλικά, από την αρχή προς το τέλος, αφήνοντας τελευταίο το αλεύρι που θα το ρίχνετε σταδιακά καθώς ανακατεύετε μ' ένα κουτάλι ή αυγοδάρτη. Μέχρι να φτάσετε να το ρίξετε πια όλο και εκεί πια θα αφήσετε το κουτάλι κατά μέρος και βάλετε χεράκια στο ζύμωμα!

Σ' αυτήν την φάση αν η ζύμη κολλάει ακόμη στα χέρια θα σας χρειαστείτε λίγο αλεύρι και λίγο λάδι μέχρι να βγαίνει πια εύκολα από τα χέρια σας.
Είστε έτοιμοι.
Αφήνετε την ζύμη για λίγο κατά μέρος...και ετοιμάζετε τα ταψιά σας στρώνοντας τα με λαδόχαρτο. Θα παίξουν σίγουρα τα 3 και το τέταρτο θα κάνει τον "μπαλαντέρ" στο τελείωμα.

Ξεκινάτε το πλάσιμο, σύμφωνα με τα γούστα και τις γνώσεις σας και αυτό το τελευταίο το λέω γιατί ο δικός μου μικρός φούρναρης, τα κουλουράκια τα έκανε μπαστουνάκια και περισπωμένες  :-)) και τα αραδιάζετε πάνω στα ταψιά σας.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-190 βαθμούς, σε αέρα και πάντα ανάλογα με τον φούρνο, μέχρι να πάρουν ωραίο ρόδινο χρώμα και σίγουρα θα έχουν διπλασιάζει τον όγκο τους.

Όσο για τις παραλλαγές, μπορείτε να τα εμπλουτίσετε: με καβουρδισμένα αμύγδαλο, καβουρδισμένο φουντούκι, σουσάμι και ψιλή σταφίδα. Η μαυροδάφνη μπορεί ν΄ αντικατασταθεί με γλυκό σαμιώτικο κρασί, κονιάκ ή μαύρο ρούμι.

Καλόφάγωτα, όπως κι' αν τελικά τα φτιάξετε. 
Να είστε δε, σίγουροι ότι κάνουν θραύση σε όσους τα προσφέρετε :-)) έχω προσωπικούς μάρτυρες γι' αυτό.

Μανταρινάτα

Αύριο των Αγίων Θεοδώρων, έχουμε και εμείς την "τιμητική" μας, να σας κεράσουμε λοιπόν ένα όμορφο και άκρως αρωματικό αμυγδαλωτό.

Μανταρινάτα αμυγδαλωτά

για 2 ταψιά θα χρειαστείτε:

650 γραμ. ξασπρισμένο και αλεσμένο αμύγδαλο,
650 γραμ. ζάχαρη κρυσταλλική, εγώ έβαλα μισή δόση άσπρη και μισή σκούρα ακατέργαστη ζάχαρη,
τις φλούδες (πολύ καλά πλυμμένες) από 5 μεγάλα μανταρίνια, τον χυμό μπορείτε να τον πιείτε :-))
1 κουταλάκι βανίλια σκόνη ή εσσάνς βανίλιας,
4 φρυγανιές κοπανισμένες
2 καλές κουταλιές σιμιδγάλι ψιλό,
1 αυγό
και ζάχαρη άχνη για το στόλισμα.

Σε μια κατσαρόλα με νερό που βράζει βάζετε τ' αμύγδαλα να βράσουν για 5 λεπτά, έτσι ώστε να μπορέσετε να τα ξεφλουδίσετε πολύ εύκολα. Στην συνέχεια τα σουρώνετε, τα ξεπλένετε με κρύο νερό και τα ξεφλουδίζετε. Τα περνάτε από το multi, για να τ' αλέσετε.

Σ' ένα άλλο κατσαρολάκι βράζετε τις καλά πλυμμένες φλούδες μανταρινιού, μέχρι να μαλακώσουν (περίπου για 15-20 λεπτά) τις σουρώνετε, τις ξεπλένετε με κρύο νερό και τις αλέθετε επίσης στο multi.

Σ' μεγάλη αντικολλητική κατσαρόλα τοποθετείτε τώρα: την ζάχαρη, το αλεσμένο αμύγδαλο, τις αλεσμένες μανταρινόφλουδες και την βανίλια και τα "μαγειρεύετε" σε μέτρια φωτιά μέχρι να έχετε μια ωραία και εννιαία σε μορφή "πάστα" που θα ξεκολλά από τα τοιχώματα της κατσαρόλας.
Καθ' όλο το διάστημα ανακατεύετε συνεχώς με ξύλινη κουτάλα. Το όλο "μαγείρεμα" θα σας πάρει κανένα 10 λεπτο περίπου.
Αποσύρετε από την φωτιά ρίχνετε μέσα το αυγό, το σιμιγδάλι και την φρυγανιά και ανακατεύετε καλά με την κουτάλα, για πλήρη ενσωμάτωση και αυτών των υλικών.

Στην συνέχεια με την βοήθεια ενός μικρού κουταλιού παίρνετε μικρές ποσότητες από το μείγμα και προσπαθείτετε να δώσετε όσο πιο στρογγυλό σχήμα μπορείτε (αν δεν γίναι και τέλεια σφαίρα, δεν χάθηκε ο κόσμος) τοποθετείτε τις μπαλίτσες σε ταψί που έχετε στρώσει αντικολλητικό χαρτί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 150 βαθμούς για 20 λεπτά.

Τα αμγδαλωτά θα σας γαργαλίσουν την μύτη με τα αρώματα του ψημένου αμύγδαλου και του μανταρινιού. Αφού χλυάνουν ελαφρά τα μεταφέρετε σε πιατέλα και πασπαλίζετε με ζάχαρη άχνη.

Χρόνια Πολλά στους Θοδωρήδες και τις Θεοδώρες.

Υ.Γ. αν τα θέλετε νηστίσιμα παραλείψτε το αυγό και βάλτε λίγο λιωμένο βούτυρο τύπου Vitam, για να σας βοηθήσει να δέσετε το μείγμα.

Θαλασσινοί Μαρουλοντολμάδες

Η μέρα της Καθαράς Δευτέρας, θέλει τραπέζι στρωμένο από το πρωί, με όλα τα σχετικά και να βλέπεις ουρανό μπας και δεις τον δικό σου χαρταετό να πηγαίνει πιο ψηλά από τους άλλους...
Όνειρα!
Ποτέ δεν κατάφερα κάτι τέτοιο, στις μετρημένες, στο ένα χέρι, φορές που είπα να πετάξω αετό.
Φέτος όμως και ο καιρός ήταν εναντίον μας!
Δεν ξεμυτήσαμε από το σπίτι, πόσο μάλλον να πετάξεις χαρταετό...
Κοίταζα από την ταράτσα και το μπαλκόνι σε βάθος τον ορίζοντα και τίποτε δεν πετούσε.
Μόνον τα γκρίζα σύννεφα έτρεχαν πάνω στον επίσης γκρίζο κανβά του ουρανού. Το απομεσήμερο έπιασε και η βροχή.
Οπότε θες δεν θες... το ρίχνεις στις μαγειρικές δημιουργίες.

Hand made λαγανίτσα, έγινε εξαιρετική και το tip της ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΓΟΣ για το άλειμά της ήταν εξαιρετικό.
Φασουλοσαλάτα (άσπρα βρασμένα φασόλια, πιπεριά κόκκινη κυβάκια, αγγουράκι τουρσί, κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα και μπόλικος άνηθος με λίγο πιπεράκι, αλατάκι, λαδάκι και balsamico).
Χταποδάκι ξυδάτο (και ψαρεμένο από τον σύζυγο παρακαλώ) που το είχα ξεκινήσει από το Σάββατο για να γίνει όπως πρέπει.
Ταραμοσαλάτα, θαλασσινοί μαρουλοντολμάδες, καλαμαράκια τηγανητά (τα έφτιαξε η πεθερούλα όμως) ελιές, χαλβάς για επιδόρπιο και για φρούτο πεπόνι...έτσι για να πάω κόντρα στον χειμερινό καιρό!
Πάει πέρασε η μέρα και μπήκε κι' αυτή στο ντουλάπι του χρόνου...

Όμως μου άφησε μια καλή συνταγή.
Αυτή με τους Θαλασσινούς Μαρουντολμάδες.
Άρεσαν πολύ σε όλους, γι' αυτό και θεωρώ πως ήταν επιτυχημένη ώστε να σας την γράψω για να υπάρχει μιας και μπορείτε να την γευτείτε όλο το διάστημα της Σαρακοστής.

Θα χρειαστείτε λοιπόν:
3 μεγάλα μαρούλια, από τα οποία θα βγάλετε όλα τα μεγάλα φύλλα, τις καρδιές που είναι και πιο τρυφερές αξιοποιήστε τις σε σαλάτες.
1 πακέτο κατεψυγμένες μικρές γαρίδες καθαρισμένες (αν έχετε φρέσκες ακόμη καλύτερα)
1 μέτριο κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο
1 ματσάκι άνηθο επίσης ψιλοκομμένο
1 μεγάλο καρότο καθαρισμένο και τριμμένο στην χοντρή πλευρά του τρίφτη.
1 φλυτζάνι ρύζι (όχι γλασσέ) και το αρωματικό ταιριάζει πολύ.
αλάτι, πιπέρι και λίγο κουρκουμά ή κάρυ.

Πλένετε καλά τα φύλλα του μαρουλιού, και τα ζεματάτε για 3-4 λεπτά σε νερό που βράζει. Τα αφήνετε να στραγγίξουν από το νερό.
Σ' ένα μπολ κόβετε τις γαρίδες (αφού τις έχετε προηγουμένες αποψύξει και πλύνει καλά). Στο ίδιο μπολ ρίχντε και τα υπόλοιπα υλικά ανακατεύετε καλά και προσθέτε 2 κουταλιές ελαιόλαδο για να βοηθήσετε το μείγμα.

Παίρνετε ένα-ένα τα φύλλα, πατάτε με τα δάχτυλα λίγο το νεύρο που έχουν στο τελείωμα τους και γεμίζετε με μια μικρή κουταλιά από το μείγμα, στην φαρδιά πλευρά, τυλίγετε όσο πιο σφυχτά μπορείτε και τους αραδιάζετε σε βαθύ τηγάνι ή κατσαρόλα τον ένα πολύ κοντά στον άλλο. Το ζητούμενο είναι να έχετε έναν εννιαίο πάτο στο σκεύος σας. Αν περίσσεψουν μερικά φύλλα, τα βάζετε από πάνω. Καπακώνετε τους ντολμάδες μ' ένα πυράντοχο πιάτο (για να κάτσουν φρόνιμοι, όπως έλεγε η γιαγιά μου, κατά το βράσιμο). Πασπαλίζετε με λίγο αλάτι και πιπέρι. Ρίχνετε μισό φλυτζάνι λάδι καθώς και ενάμιση φλυτζάνι νερό.  Τοποθετείτε το σκεύος στην φωτιά και βάζετε να βράσουν για 3/4 της ώρας περίπου.
Προς το τελευταίο 10λεπτο ρίχνεται τον χυμό από 3 λεμόνια που τον έχετε ανακατέψει με μια κουταλιά κορν φλάουερ αραιωμένη με ελάχιστο νεράκι,  για να δέσετε την σάλτσα σας.
Αποσύρετε από την φωτιά. Τους αφήνετε να ηρεμήσουν για καμμιά ωρίτσα και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα. Τρώγονται εξίσου καλά και κρύοι, με αρώματα πολύ αρμονικά δεμένα μεταξύ τους.

Η Λακωνία σταθερή στο ραντεβού της

Τον τελευταίο καιρό, ο εκθεσιακός χώρος του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος έχει φιλοξένησει πολλές εκδηλώσεις με προϊόντα και τρόφιμα της πατρίδας μας. Έχουμε κάνει και σχετικές αναφορές σε τούτο το blog. Κάποιες από αυτές τις εκδηλώσεις είχαν πολύ καλή διοργάνωση και παρουσία.

Η  Λακωνία (όμως και τα προϊόντα της) είναι σταθερή στη ροντεβού της και πάλι με την Αθήνα.
Ρίχτε μια ματιά στο σχετικό δημοσίευμα., μπορεί και να σας ενδιαφέρει μιας και η παρουσία τους θα είναι από τις 9 έως και τις  13 του Μάρτη.
Ίσως μια επίσκεψη να σας δώσει την ευκαιρία, να δείτε κάποια προϊόντα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Φασουλής και Περικλέτος, Γ. Σουρής, Αποκριές, Μασκαράδες και τραγικές αλήθειες

O Γιώργος Σουρής είναι πάντα επίκαιρος, τις μέρες της Αποκριάς.
Ήταν καυστικός και εύστοχος καθ' όλην την διάρκεια του δημιουργικού πνευματικού του βίου, ο ποιητής με καταγωγή από το Τσιρίγο που γεννήθηκε στην όμορφη Σύρο, αλλά ήθελε να λέει ο ίδιος πως είναι Χιώτης.  Τίποτε δεν "ξέφυγε" από την πένα του.

Μας έχει αφήσει στίχους και παρλάτες του Φασουλή και του Περικλέτου, που θα έπρεπε να τους διαβάζουμε μάλλον πιο συχνά, έτσι για να έρχεται το μυαλό μας στην θέση του...
Σας εύχομαι Καλή Αποκριά, με Καλή Παρέα, για να είναι η μέρα όπως της αξίζει πραγματικά, και σας χαιρέτω με τους πιο κάτω στίχους του:

"Γλέντα λοιπόν Αποκρηά μασκαρεμένη χώρα
που ένα μόνο έμαθες στα φανερά να κλέβεις
Να γίνεσαι ρεντίκολο κάθε στιγμή και ώρα
που όλα τα μασκάρεψες κι όλα τα μασκαρεύεις
Εξω λοιπόν οι λύπες, έξω κακή καρδιά
και πάλι Καρναβάλι ανοίγει βρε παιδιά".

Όμως μην αρκεστείτε σ' αυτούς, ανατρέξτε σε λογοτεχνικά Άπαντα και στην βιογραφία του.
Διαβάστε, ότι υπάρχει μέσα στο διαδίκτυο με ένδειξη το όνομά του.
Δείτε και παλαιά δημοσιεύματα όπως αυτό. Διαβάστε διαλόγους του Φασουλή και του Περικλέτου.
Ακούστε τον αξιοαγάπητο Χάρρυ Κλιν να λέει και να τραγουδάει
Γ. Σουρή.
Τέλος, αναρρωτηθείτε ή απλά διαπιστώστε ... αν η ιστορία επαναλαμβάνεται (;) ή μήπως παραμένει ίδια και απαράλλαχτη διαχρονικά!

... και ΚΑΛΑ ΚΟΥΛΟΥΜΑ σε όλους.

Υ.Γ. με αυτό το post θα ήθελα να δηλώσω μια συμμετοχή στο post event που διοργάνωσε για τις Αποκριές (με την εντολή: Να Ξυπνήσουμε) το αγαπητό μας Spitkoyto από το Άρωμα Γυναίκας. 

Ελπίζω να γίνει δεχτό, κι' ας μην είναι φαγητάκι ή κατασκευή. 
Αλλά με την αγάπη μου και ως ειδική αφιέρωση, για τ' όσα κατά καιρούς εκείνη μας γράφει για την χώρα μας και την οικονομία της.