Το "τέλειο" έγκλημα υπάρχει.

Όπως λέγεται: το Τέλειο έγκλημα μπορεί και να μην υπάρχει !

Υπάρχουν, όμως σίγουρα, έξυπνοι εγκληματίες… και κάτι  λιγότερο, έξυπνοι αστυνομικοί επιθεωρητές!

Κάποιοι τυχεροί ληστές… και κάποιοι λιγότερο τυχεροί αστυνομικοί ερευνητές, που κάτι (από λάθος συνήθως) τους ξεφεύγει…και κάπως έτσι, μένουν ορισμένα εγκλήματα ανεξιχνίαστα!

Μάλιστα, σας φώτισα τώρα!

Η αλήθεια είναι πως μου αρέσουν οι ωραίες αστυνομικές ιστορίες, όχι με τα αίματα και τα πολλά όπλα…αλλά αυτές που σου αφήνουν ένα μυστήριο και ένα ερωτηματικό να υπάρχει μέχρι και το τελικό πλάνο, αναγκάζοντάς σε να κάνεις σκέψεις και εικασίες.

Μέσα απ' αυτή την συλλογιστική, μου προέκυψε κι’ εμένα το τελευταίο μου «ολοκληρωμένο» έγκλημα.

Εσείς πιο κάτω θα δείτε το τελικό πλάνο! Αυτό δηλαδή από το οποίο θα αρχίσουμε... για να πάμε προς τα πίσω.

Τάρτα σοκολάτας-καραμέλας-φουντουκιού με άρωμα μανταρινιού 

και μπουκιές μπανάνας!

Είχα μια πολύ ωραία μαρμελάδα σοκολάτας με μανταρίνι, δωράκι απότην φίλη μας τη  Ξανθή.

Από την πρώτη στιγμή, που την δοκίμασα, είπα…πως θα αποτελέσει υλικό για τάρτα. Θυμάσαι Ξανθή;.

Μετά, ένα καραμελωμένο κουτί ζαχαρούχο γάλα, είχε «ξεμείνει» και προορισμό δεν έβρισκε…

Σοκολάτα πικρή από πασχαλινά αυγά ήταν στο ψυγείο, επίσης σε αναμονή…

Φουντουκάκια, δόξα το τον Θεό, δεν μας απολύπονται…

Οι μπανάνες είναι το φρούτο που «καλύπτει» τις ανάγκες μικρών και μεγάλων, με την γλύκα τους, αλλά τελικά μπήκαν στο πλάνο τελευταίες και έτσι ήρθαν και έδωσαν στο "έγκλημα"αυτό που του έλειπε για να γίνει τέλειο!

Αρχικά έφτιαξα την βάση της τάρτας.

250 γραμ. αλεύρι, 1 αυγό, 1/3 κούπας ζάχαρη, 3 κουταλιές βούτυρο αγελάδος, 3 κουταλιές ελαιόλαδο, 2 κουταλιές αλεσμένο φουντούκι και  1 κουταλάκι κοφτό βανίλια σκόνη. Τα υλικά μου ενώθηκαν σε ζύμη και μπήκαν στο ψυγείο για μία ώρα.

Μετά με την βοήθεια μικρού ρολού, άπλωσα την ζύμη σε αντικολλητικό χαρτί και την μετέφερα όπως ήταν, σε φόρμα με στεφάνι. Με το χαρτί δηλαδή. Την έφτιαξα όμορφα και την τρύπησα με πιρούνι σε αρκετές μεριές.

Την έψησα στους 180 βαθμούς για 10-12 λεπτά.

Την άφησα να κρυώσει ελαφρώς και πέρασα στις επόμενες φάσεις.

Όσο η ζύμη πάγωνε στο ψυγείο.  Έφτιαχνα το μείγμα- πλάνο - σοκολατένιας γεύσης.

Σε κατσαρολάκι μπήκε: 1 κούπα κρέμα γάλακτος, 1 κούπα σοκολάτα, 2 κουταλιές κακάο σε σκόνη και 2 κουταλιές βούτυρο. Άφησα να ζεσταθούν τα υλικά μου και στην συνέχεια τα ένωσα με , 4 κουταλιές μαρμελάδα σοκολάτα-μανταρίνι.

΄Εμεινε το μείγμα στην άκρη λίγο να κρυώσει.

Στο multi άλεσα 1 κούπα φουντούκια ψημένα αλλά ανάλατα.-ενδιάμεσα πλάνα..

Και ήρθε η ώρα του στησίματος. 

Πάνω στην ζύμη άπλωσα το καραμελωμένο ζαχαρούχο - πλάνο καραμέλας..  Πασπάλισα με φουντούκι όλη την επιφάνεια-πλάνο φουντούκι.. Από πάνω έστρωσα κομμάτια μπανάνας κομμένα διαγώνια, για περισσότερο ύφος, όπως κάνουμε στο banoffy-πλάνο μπανάνας. Ο υποψήφιος δολοφόνος μας!.

(Ντοκουμέντο από παλαιότερη φωτογράφιση)

Συνέχισα με το μείγμα της σοκολάτας - το πλάνο του σκότους.. Πασπάλισα πάλι με φουντούκι - τελευταίο πλάνο!

Έβαλα την τάρτα στο ψυγείο για δύο-τρεις ώρες να σφύξει και να δέσει το μείγμα της σοκολάτας και ήμουν έτοιμη για σερβίρισμα

Μπουκιές συνδυασμένες...και το "έγκλημα" δεν ήθελε καν άλλους μάρτυρες!

Χρόνια σας Πολλά.

Καλό Μήνα να έχουμε. Με χαρά και υγεία στου Μάϊη τα λουλούδια.

"Μαροκέν" αρνάκι; Ίσως...

Το αρνάκι που εγώ αγόρασα για το Πάσχα, δεν είχε την τύχη να γίνει σουβλιστό!

Την αρμοδιότητα αυτή την έχει ο πεθερός, και να είναι καλά ο άνθρωπος να το κάνει ακόμη για πολλά-πολλά χρόνια! Οπότε όπως καταλαβαίνετε εμένα μου έμεινε «αμανάτι» το αρνάκι.

Όμως του βρήκα εγώ σκοπό να επιτελέσει και μάλιστα ιερό!

Μπήκε στην γάστρα και έγινε κάπως «εξωτικό»!  Με άρωμα από το Μαρόκο, που ομολογώ πως θεωρώ πως έχει πολλά  μαγειρέματα που θα ήθελα να δοκιμάσω.

Αρνάκι Μαροκέν - σαν τα πανέμορφα υφάσματα ...ένα πράγμα δηλαδή  :-)) 

Πλέχτηκαν και "πτυχώθηκαν" τα υλικά μου, για ένα πολύ ωραίο γευστικό αποτέλεσμα.

Για 3 άτομα χρησιμοποίησα:

1 μπούτι από αρνάκι κομμένο σε μερίδες,

2 μεγάλες πατάτες κομμένες σε ροδέλες,

2 μεγάλα καρότα, κομμένα, μέτρια σε πάχος, σε μπαστουνάκια,

10-12 δαμάσκηνα,

αλάτι, πιπέρι, κουρκουμά, κύμινο.

Λάδι, λεμόνι και πορτοκάλι (τους χυμούς αλλά και λίγο από το ξύσμα τους)

Λίγο βούτυρο και μισό ποτήρι νεράκι.

Καθαρίζετε το κρέας με ένα καλά βρεγμένο πανί.

Το περνάτε με το βούτυρο και το αλατο-πιπερώνετε ελαφρώς.

Κάνετε όλη την προετοιμασία για τις πατάτες και τα καρότα.

Μουλιάζετε σε λίγο ζεστό νεράκι τα δαμάσκηνα.

Παίρνετε ξύσμα από το λεμόνι και το πορτοκάλι και μετά τα στύβετε.

Βάζετε σε γάστρα πήλινη (γιατί σαφώς κάνει τη διαφορά στο ψήσιμο) το κρέας. Γύρω-γύρω σκορπάτε τις πατάτες, τα καρότα και τα δαμάσκηνα.

Τα περιλούζετε με τους χυμούς.

Πασπαλίζετε τα πάντα με τα μπαχαρικά, καθώς και το ξύσμα.

Προσθέτετε το λάδι (περίπου ¾ φλιτζανιού) και το νερό και σκεπάζετε την γάστρα με αλουμινόχαρτο καλά (σε περίπτωση που δεν έχετε καπάκι, όπως η δική μου).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 150-160 βαθμούς για 2,5 ώρες, ανάλογα με τον φούρνο και τις δυνατότητές του. Θέλει χαμηλή φωτιά για να έρθει να μελώσει το φαγητό σας. Αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο ή το καπάκι. Σβήνετε τον φούρνο και αφήνετε για 6-7 λεπτά ακόμη να τελειώσει το ψήσιμο και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Κρασάκι και μια ωραία σαλάτα (κατά προτίμηση πράσινη), θα το συνοδεύσουν τέλεια.
Καλή σας απόλαυση, εάν αποφασίσετε να το δοκιμάσετε.

Βραβεύσεις και εκμυστηρεύσεις...

Βραβεύσεις…και πάλι!

Τι να πω; Ευχαριστώ θερμά την αγαπητή μου Κική που μου έκανε την τιμή να μ΄ επιλέξει και να της πω να στείλει μακριά την υπόνοια πως έχω την τάση να «σνομπάρω»! Έτσι Κική μου;

Σύμφωνα με τους κανόνες που διέπουν αυτό το νέο βραβείο πρέπει να σας γράψω επτά (7) τυχαία πράγματα για μένα ... 

Τελικά αυτός ο αριθμός δεν είναι καθόλου τυχαίος που επιλέγεται κάθε φορά. 

1. Λατρεύω το άρωμα των φρεσκο-πλυμένων ρούχων. Χα-χα-χα…και πώς να μην γινόταν αυτό, αφού κάθε μέρα έχω σχεδόν μπουγάδα!

2. Δεν μου αρέσει καθόλου το άρωμα του βρασμένου αυγού…και επειδή συχνά ο καλός μου ταϊζει τα πτηνά του με τέτοιο είδος τροφής, ειδικά σε περιόδους αναπαραγωγής, εγώ απομακρύνομαι από την γύρω περιοχή.

3. Ανακαίνιση στο μπάνιο! Αχ, πόσο θα πάει το «μαλλί»;

4. Ακούω συνέχεια ραδιόφωνο, όταν βρίσκομαι στο σπίτι μου, ότι δουλειά κι’ αν κάνω. 

Σε κάθε δωμάτιο έχω κι’ ένα ηχοσύστημα (πλην του μπάνιου)!

5. Αν δω κατσαρίδα, γίνομαι έξαλλη. Και δεν σταματώ μέχρι να την πετύχω!

6. Κάνω φιλότιμες προσπάθειες να φτιάξω ένα ωραίο ανθοστόλιστο μπαλκόνι, που αν και στενό δείχνει όμορφο τελικά τώρα την Άνοιξη. Με την ταράτσα να δω τι θα κάνω (;) που δεν έχω χρόνο!

7. Θέλω πάλι να φύγω ταξίδι, πειράζει;

Και τώρα πρέπει να  χαρίσω το βραβείο σε 15 φιλικά blogs. 

Αυτά είναι τα δύσκολα…

Πάμε λοιπόν:

1.Στη Ζαμπία μας του Kitchen Stori.es.

2. Στο πειραχτήρι την Χρυσαυγή.

3. Στην επίσημη δοκιμάστριά των συνταγών μας, Pepi

4. Στην Μάγδα, που είναι εξαιρετική στα όσα μας γράφει κάθε φορά.

5. Στην Jenny, εκεί στα ξένα που είναι …

6. Στην αγαπημένη Eri, που το έχει ήδη πάρει από την Κική, αλλά εγώ επιμένω.

7. Στον προσφιλέστατο Νίκο. Για να μας πει για τον εαυτό του, τούτη τη φορά.

8. Στην Σκοτεινή μας Σεφ, που είναι καθ’ όλα λαμπρή και φωτεινή όπως πιστεύω.

9. Στην Κοκο-καρυδούλα Βασιλική.

10. Στη φίλη Όστρια, που ζει σε τόπο μαγικό.

11. Στη Vita, που σίγουρα θα έχει πράγματα να μας «εξομολογηθεί».

12. Στο αγαπητό μας Spirtokoyto.

13. Στην Ξανθούλα μας αλλά και στη Λίνα (από τις συνταγές της Ασπρούλας)  εδώ έχω βάλει δύο ονόματα και κλέβω!!!

14. Στην αγαπητή Marion, μ' έσωσε με το γαλοτύρι της!

15. Και τέλος,στην Φοίβη, που μας ξεσηκώνει με τις ωραίες προτάσεις της για το σπίτι

Άντε να σας δούμε κόρες μου καλές και προκομμένες, καθώς και εσένα αγαπητέ Νίκο.

Κολοκυθιών ... ιστορίες!

Τα κολοκυθάκια για μένα είναι μεγάλη πρόκληση καθώς και μεγάλη αγάπη.

Μικρή, εκλιπαρούσα σχεδόν τη μάνα μου να μου κάνει τηγανιτά με κουρκούτι, όσο πιο συχνά γινόταν όταν ήταν η εποχή τους. Δεν ήμουν παιδί που τρελαίνονταν για τις τηγανιτές πατάτες, αλλά για τηγανιτά κολοκυθάκια έδινα τη μάχη μου!

Με τα χρόνια καθώς αρχίσαμε να αποφεύγουμε τα πολλά τηγάνια…μείωσα κι’ εγώ με την σειρά μου την κατανάλωση! Ωστόσο τα κολοκυθάκια εξακολουθώ να τ’ αγαπώ πολύ.
Η «ατυχία» όμως με ακολουθεί κατά πόδας και ο γάμος μου, δεν θα είχε στεριώσει (και τώρα ακόμη παίζει δηλαδή…) αν η αγάπη μου γι’ αυτά τα τρυφερά ζαρζαβατικά εξακολουθούσε να είναι «εμμονή».  Ο καλός μου, τα αποφεύγει. Δεν θέλει σχεδόν ούτε να τ’ ακούει, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, μιας και όπως λέει «γλυκίζουν» πολύ στη γεύση.

Μην του μιλήσεις για: μπριάμ. Μην του πεις για: ομελέτα με κολοκύθι. Μην διανοηθείς να πεις την φράση: πίτα με γλυκιά κολοκύθα. Μην αναφέρεις ότι η σουπίτσα στο πιάτο είναι: κολοκυθόσουπα... έχεις το «διαζύγιο» στο χέρι!

Αλλά κάποια άλλα όπως τα κολοκυθάκια με κιμά  αυγολέμονο,  ή τα γεμιστά στο φούρνο έχουν την πλήρη αποδοχή του!

Άβυσσος η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου!

Εγώ όμως, πως ν’ αντισταθώ στα όμορφα στρογγυλά κολοκυθάκια που κυκλοφορούν σιγά-σιγά; 
Τ’ αγόρασα και ότι ήθελε προκύψει!

Έγιναν γεμιστά στο φούρνο, με τα ακόλουθα υλικά και απολύτως χορτοφαγικά.

Χρειάστηκαν:

8 κολοκυθάκια στρογγυλά,

2 μέτρια σε μέγεθος, κόκκινα κρεμμύδια,

2 καρότα,

2 μέτριες ντομάτες ώριμες,

1 ματσάκι μαϊντανός,

2 κουταλιές δυόσμος ξερός,

1 φλιτζάνι πλιγούρι,

150 γραμ. φέτα πικάντικη,

αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά,

χυμός ντομάτας και ελαιόλαδο.

Πλένετε καλά τα κολοκυθάκια και αδειάζετε το περιεχόμενό τους με το ειδικό εργαλείο ή ένα μικρό κουταλάκι. Το περιεχόμενο το άλεσα στο multi και το κράτησα κατά μέρος.  Το μισό από αυτό θα έμπαινε στην γέμιση και το άλλο μισό είχε άλλον προορισμό.

Ψιλόκοψα τα κρεμμύδια και το σοτάρισα με ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι. Μέσα στο κρεμμύδι έριξα τα καρότα αφού προηγουμένως είχαν καθαριστεί και τριφτεί στο χοντρό μέρος του τρίφτη, για να σοταριστούν και αυτά μαζί. Στην συνέχεια έριξα την ντομάτα ψιλοκομμένη χωρίς τη φλούδα και πολλούς σπόρους. Το αλεσμένο κολοκύθι, τον μαϊντανό ψιλοκομμένο, τον δυόσμο και το πλιγούρι. Αλάτι, πιπέρι και τη πάπρικα. Ανακάτεψα καλά να ενωθούν και τελευταία άφησα την φέτα που τρίφτηκε σε μεγαλούτσικα κομμάτια μέσα στο όλο μείγμα.

Με το πιο πάνω μείγμα γέμισα τα κολοκυθάκια μου, μπήκαν σε ταψί και έτοιμα για φούρνο, αφού προηγουμένως τα «έλουσα» με μισό φλιτζάνι χυμό ντομάτας, ελαιόλαδο, λίγο νεράκι, αλάτι, πιπέρι και λίγο έξτρα δυόσμο.

Ψήθηκαν στους 180-190 βαθμούς για μία ώρα και ένα τέταρτο. Μέχρι να μελώσουν καλά.

Έτοιμα για κατανάλωση και πολύ νόστιμα.

Το υπόλοιπο της σάρκας που άλεσα στο multi, βρήκε άλλον προορισμό, γιατί πραγματικά λυπόμουνα να πάει χαμένο.

Έγινε ένα ωραίο Κολοκυθόψωμο ή αλλιώς ... αλμυρό κεϊκ με κολοκύθι και φέτα.

Για το χυλό χρησιμοποίησα:

1 και ½ φλιτζάνι αλεσμένο κολοκύθι,

½ φλιτζανιού ελαιόλαδο,

1/3 φλιτζανιού κρασί (λευκό ή κόκκινο)

2 αυγά,

300 γραμ. αλεύρι.

1 φακελάκι μαγιά ξηρή,

αλάτι, πιπέρι, κάρυ από ένα καλό κουταλάκι και 2 καυταλάκια δυόσμο.

Όλα τα υλικά ανακατεύτηκαν σε βαθιά λεκάνη και έμεινα σε ζεστό μέρος μέχρι η ζύμη να διπλασιάσει τον όγκο της. Η συγκεκριμένη ζύμη μοιάζει κάπως με πηχτό χυλό και όχι ψωμί.  Όταν αυτό έγινε, έστρωσα 2 μακρόστενες φόρμες του κεϊκ με χαρτί αντικολλητικό. Σε κάθε φόρμα έβαλα χυλό κατά μέχρι τη μέση. Πάνω από τον χυλό έβαλα κομμάτια φέτος που είχα κόψει σε χοντρά μπαστουνάκια. Από πάνω μοίρασα και τον υπόλοιπο χυλό και άφησα να ξανά φουσκώσει για μισή ώρα.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 35 λεπτά. Μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.

Το θέμα είναι ότι ενώ είχε φουσκώσει πολύ ωραία. Μετά το κλείσιμο του φούρνου «έκατσε» το φούσκωμα. Γευστικώς πολύ ωραίο όμως και ότι πρέπει για ένα ελαφρύ κολατσιό την άλλη μέρα.

Είπαμε...όλα τα πιο πάνω αποτελούν «ιστορίες» κολοκυθιών!

Το βουνό των Κενταύρων

Λίγες μέρες αρκούν για να πάρεις τις "ανάσες" που χρειάζεσαι και να μπορέσεις να νοιώσεις λιγάκι πιο "άνθρωπος" ξεφεύγοντας από τα συνεχή δύσκολα και περισπούδαστα που απασχολούν όλους μας.
Οι δικές μας ανάσες τούτη τη φορά, ήταν με μπόλικο οξυγόνο στο Βουνό των Κενταύρων!
Πήλιο φίλες και φίλοι...
Το καθαρό νερό, η οργιαστική βλάστηση με τις άπειρες αποχρώσεις του πράσινου παρέα με τα λαμπρά χρώματα των λουλουδιών δεν σου αφήνουν πολλά περιθώρια για να "αμφισβητήσεις" το ορθό της επιλογής, τουλάχιστον για ένα ανοιξιάτικο ταξίδι στην Ελλάδα.

Τοπία και τόπος μαγευτικός.
Η μόνη μου ένσταση είναι κάποια πράγματα που δείχνουν ακόμη νοοτροπίες προ κρίσης!
Να εκμεταλλευτούμε στο έπακρο τον ταξιδιώτη - τουρίστα.
Οι τιμές φανερά έχουν πέσει σε σχέση με τα καταλύματα, μιας και ο συναγωνισμός είναι μεγάλος. Αλλά οι τιμές στο φαγητό, σνακς και αναψυκτικά θα έλεγα πως χρειάζονται "αναδιάρθρωση".  Δεν γίνεται μια πορτοκαλάδα Έψα στον τόπο παραγωγής της να κοστίζει στην πλατεία της Τσαγκαράδας 3 Ευρώ και στην πλατεία Μπουρναζίου 2 ή το πολύ 2,5 Ευρώ. Αυτό θα πρέπει μάλλον να το ξανασκεφτούν οι φίλοι της εστίασης στα μέρη αυτά.

Κοτοπουλάκι με επιρροές Ανατολής

Πάει και το Πάσχα... μπαίνουμε πια σε τροχιά για τα επόμενα όμορφα της χρονιάς.

Συνήθως αυτά, έρχονται με τον προγραμματισμό της όποιας θερινής ανάπαυλας.

Αλλά μέχρι τότε η διατροφή  μας θα μπει και πάλι στον αστερισμό της «κανονικής» κατανάλωσης τροφίμων και υλικών, με πρώτο και καλύτερο το κοτοπουλάκι!

Φιλέτα κοτόπουλου που είχαν επιρροές Ανατολής και ετοιμάστηκαν κάπως έτσι:

(υλικά για 5-6 άτομα)

2 μεγάλα φιλέτα κοτόπουλου,

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

1 πιπεριά Φλωρίνης επίσης ψιλοκομμένη,

½ κουταλιά σπόρους κόλιανδρου καλά κοπανισμένους,

1 κουταλιά πάπρικα γλυκιά,

½ κουταλιά πάπρικα καπνιστή,

1 ποτηράκι κρασιού σόγια sauce,

1 ποτηράκι worcestershire sauce,

3 κουταλιές σουσάμι,

αλάτι, πιπέρι,

και ελαιόλαδο.

Πλένετε τα φιλέτα και τα κόβετε με κοφτερό μαχαίρι σε μικρά κομμάτια αφαιρώντας το κεντρικό τους κόκκαλο.

Σε γουόκ ή βαθύ αντικολλητικό τηγάνι βάζετε λίγο ελαιόλαδο.

Μόλις κάψει ελαφρώς ρίχνετε μέσα στο ψιλοκομμένο κρεμμύδι μέχρι να γυαλίσει. Συνεχίζετε με τα κομματάκια πιπεριάς, μέχρι να αρχίσει να μαλακώνει. Μόλις πάρει να μαλακώνει ρίχνετε το κοτόπουλο παρέα με όλα τα μπαχαρικά, το σουσάμι και τις σως. Ανακατεύετε συχνά με ξύλινη κουτάλα και μέχρι να αρχίσει το κοτόπουλο να ψήνεται. Στο σημείο αυτό ρίχνετε αλάτι και πιπέρι (μην το παρακάνετε όμως) και αφήνετε να μαγειρευτεί για 6-7 λεπτά ακόμη.

Σβήνετε τη φωτιά αφήνετε κάπως το φαγητό να ηρεμήσει και είστε έτοιμοι.

Συνοδεύετε  με σάλτσα γιαουρτιού και πιτούλες για σουβλάκια ή αραβικές.

Για την σάλτσα χρησιμοποίησα:

¼ γιαούρτι στραγγιστό,

3 κουταλιές μουστάρδα,

2 κουταλιές κέτσαπ,

1 κουταλάκι κοφτό πάπρικα

και 2 κουταλιές ελαιόλαδο,

Σε μπολ βάζετε όλα μαζί τα πιο πάνω υλικά και χτυπάτε καλά να ενωθούν ομοιόμορφα. 

Σερβίρετε πάνω σε πίτα με μια καλή στρώση σάλτσας γιαουρτιού πάνω στην οποία θα αναπαυθεί (έστω και για λίγο) το  μαγειρεμένο  κοτόπουλάκι σας.

Καλή σας απόλαυση και καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε όλοι μας.

Ζωή...Λαμπρή...

Σας εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Αυγουλάκια πραγματικά που κάνουν την ζωή να επιλέγει και να οδηγεί, όπως αυτή ορίζει και γνωρίζει! Αυτό είνα το πραγματικό νόημά της άλλωστε και δεν θα πρέπει να το λησμονούμε.
Χρόνια Πολλά φίλες και φίλοι συνοδοιπόροι.

Ανοιξιάτικη Πασχαλινή Λαχανόπιτα

Όποιος έχει πολύ πιπέρι…βάζει και στα λάχανα!

Όποιος όμως έχει πολλά λάχανα, τι κάνει;

Φτιάχνει μια ωραία λαχταριστή ανοιξιάτικη λαχανόπιτα και το ευχαριστιέται!

Μια πίτα, που αποχαιρετά με τον τρόπο της ένα από τα αγαπημένα χειμερινά λαχανικά και ταυτόχρονα καλωσορίζει την Άνοιξη με τα χρώματά της πάνω στο Πασχαλιάτικο τραπέζι μας.

Θα σας χρειαστούν:

1 μέτριο άσπρο λάχανο,

2 μεγαλούτσικες πιπεριές Φλωρίνης,

2 μεγάλα καρότα,

1 κόκκινο ξερό κρεμμύδι,

1 καλό ματσάκι φρέσκος άνηθος ή μάραθος,

1 φλιτζάνι ρύζι basmati ή καστανό αγριόρυζο (εάν σας αρέσει)

ελαιόλαδο,

αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, κάρυ, κουρκουμάς,

250 γραμ. κεφαλοτύρι (όχι πολύ πικάντικο) ή κεφαλογραβιέρα τριμμένη,

250 γραμ. ζαμπόν (προτείνω να είναι από μοσχάρι) ψιλοκομμένο.

1 πακέτο φύλλο χοντρό φύλλο κρούστας για πίτες (ή φύλλο σπιτικό).

Εάν καταπιαστείτε με το φτιάξετε φύλλο, ξεκινήστε από αυτό πρώτα και σύμφωνα με τον τρόπο που εσείς συνήθως χρησιμοποιείτε.

Επόμενο βήμα, είναι να καθαρίσετε και να πλύνετε το λάχανο. Θα κόψετε μ’ ένα καλό μαχαίρι το κεντρικό του κοτσάνι και θα το βάλετε να ζεματιστεί για 15 περίπου  λεπτά σε νερό που βράζει μαζί με λίγο αλάτι, γυρίζοντας 2-3 φορές.

Όταν τελειώσετε μ’ αυτό στραγγίζετε το λάχανο και το αφήνετε κατά μέρος για ν’ αρχίσει να κρυώνει και να μπορέσετε να δουλέψετε μαζί του.

Σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι, θα βάλετε λίγο ελαιόλαδο. Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το βάζετε να σοταριστεί. Μόλις πάρει να γυαλίζει ρίχνετε μέσα και τις πιπεριές που προηγουμένως έχει κόψει επίσης σε μικρά καρεδάκια.

Όσο αυτά μαραίνονται στο τηγάνι, εσείς τρίβετε τα καρότα στο χοντρό του τρίφτη σας (όπως θα τα κάνετε ας πούμε για σαλάτα).

Κλείνετε ή χαμηλώνετε τη φωτιά.

Μέσα στο τηγάνι τώρα θα έρθετε να πέσει το λάχανο που θα το κόψετε με την βοήθεια μαχαιριού σε μικρά κομμάτια ή λουρίδες αφού προηγουμένως στραγγίζετε τα φύλλα σφιχτά μέσα στις χούφτες για να τα στύψετε από τα πολλά νερά. Μόλις τελειώσετε και με το λάχανο (θα πάρει κανένα 5-6 λεπτά) ανοίγετε και πάλι τη φωτιά. Ρίχνετε επίσης το τριμμένο καρότο, τον άνηθο ψιλοκομμένο και αφήνετε να μαγειρευτούν για 4-5 λεπτά όλα μαζί. Εμπλουτίζετε το περιεχόμενο, με τα μπαχαρικά, το ρύζι, το τριμμένο τυρί και το ψιλοκομμένο ζαμπόν.

Ανακατεύετε ώστε να ενωθούν όλα καλά.

Στρώνετε τα φύλλα σας σύμφωνα με το ταψί που έχετε στην διάθεσή σας, τα μισά κάτω λαδώνοντας ελαφρώς ένα-ένα. Προσθέτετε τη γέμιση, την στρώνετε να μοιραστεί καλά και ομοιόμορφα και την περιχύνετε με λίγο ελαιόλαδο (όχι περισσότερο από 2-3 κουταλιές). Ολοκληρώνετε με τα υπόλοιπα φύλλα στην επιφάνεια, πάντα λαδώνοντάς.  Γυρίζετε ότι πιθανώς περισσεύει προς τα μέσα, αλείφετε με λίγο λάδι την επιφάνεια της πίτας και την χαράσσετε καλά με κοφτερό μαχαίρι.

Ψήνετε στους 180 βαθμούς με αέρα, μέχρι να ροδίσει ομοιόμορφα η επιφάνειά της και είστε έτοιμοι.

Πρέπει να μείνει λίγο να κρυώσει για να μπορέσετε να την κόψετε όμορφα.

Μια ωραία πρόταση για συνοδευτική πίτα στο Πασχαλινό σας τραπέζι.

Σας εύχομαι ολόψυχα μια Λαμπρή Ανάσταση.
Υγεία στις οικογένειές σας. 
Αγάπη στις καρδιές και Αγαλλίαση στις ψυχές όλων μας (κάτι που έχουμε πραγματικά ανάγκη).
Χρόνια σας Πολλά.

Αμυγδαλένια Νηστίσιμα Κουνελό-τσουρεκάκια

Για να δώσουμε μια νότα παιδικής χαράς και αισιοδοξίας στις ζωές μας, χρειάζεται να δούμε την καθημερινότητά μας, μέσα από τα μάτια των παιδιών. Ας κάνουμε λοιπόν τούτες τις μέρες μικρό-πράγματα που θα προσθέσουν αυτήν την «τσαχπινιά» που έχουν όλα τα πιτσιρίκια στο βλέμμα και τις κουβέντες τους…όταν προσδοκούν από μας πράγματα.

Ας «παίξουμε» λίγο μέσα στις κουζίνες μας λοιπόν και ας φτιάξουμε, τι άλλο;

  Κουνελάκια!

Τα δικά μου είναι και νηστίσιμα, έτσι για να μην μείνει κανένας μας παραπονεμένος.

Για 12-14 κομμάτια χρειάστηκα τα ακόλουθα υλικά:

1 φλιτζάνι νερό,

½ φλιτζανιού ελαιόλαδο,

½ φλιτζανιού χυμό πορτοκαλιού,

600 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

100 γραμ. αλεσμένο αμύγδαλο,

½ φλιτζανιού ζάχαρη,

½ κουταλάκι κοφτό αλάτι,

1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,

5-6 σταγόνες εσσάνς με άρωμα πυκραμύγδαλο,

1 & ½ φακελάκι ξηρή μαγιά,

Σταφίδες ξανθιές και ξασπρισμένα αμύγδαλα.

Προσωπικά έκανα όλο το πρώτο ζύμωμα και φούσκωμα στον αρτοπαρασκευαστή μου. Μπαίνουν με την σειρά όλα υλικά, όπως τα γράφω πιο πάνω. Εκτός από τις σταφίδες και τα ξασπρισμένα αμύγδαλα, μιας και αυτά θα χρησιμοποιηθούν για στόλισμα.

Εάν κάνετε το ζύμωμα παραδοσιακά στο χέρι, σαν καλό-νοικοκυρές ξέρετε καλά πως πρέπει να βάλετε τα υλικά σας προκειμένου να πάρετε μια όμορφη και κάπως ελαστική ζύμη.

Όταν λοιπόν γίνει το πρώτο ζύμωμα και φούσκωμα. Λαμβάνετε τη ζύμη και χωρίζετε αρχικά 12 ομοιογενή μπαλάκια σε μέγεθος λίγο μεγαλύτερο από ένα καρύδι.

Τα βάζετε σε ταψιά του φούρνου, στρωμένα με λαδόχαρτο, ανά έξι και με απόσταση μεταξύ τους.

Από την υπόλοιπη τώρα ζύμη θα φτιάξετε μικρά μπαλάκια σε μέγεθος ρεβυθιού, που θα τα χρησιμοποιήσουμε για μαγουλάκια. Θέλετε 24 τέτοια μπαλάκια.

Και μετά αντίστοιχα 24 μπαστουνάκια περίπου με 5 εκατοστά μήκος και πιο λεπτά, που θα τα χρησιμοποιήσετε για να κάνετε τ’ αυτάκια των κουνελιών σας.

Προχωράτε στην σύνθεσή τους.

Πατάτε το μεγάλο καρύδι να γίνει πλακέ.

Πάνω σε αυτό βάζετε 2 μπαλάκια ως μαγουλάκια (κάπως προς την μέση του).

Στολίζετε το επάνω μέρος με 2 μπαστουνάκια, γυρίζοντάς τα σαν πεταλάκι πάνω στο κεφάλι του κουνελιού. Στολίζετε με σταφιδούλες ματάκια και μύτη. Η μύτη ανάμεσα στα μαγουλάκια. Σπρώχνοντας τις σταφίδες μέσα στη ζύμη.

Και κάτω από τα μαγουλάκια πατάτε 2 ξασπρισμένα αμυγδαλάκια, για τα δόντια του κόνικλου!

Στο ενδιάμεσο έχετε ζεστάνει τον φούρνο σας. Τον έχετε σβήσει για να είναι χλυαρός, όχι καυτός, και βάζετε τα ταψιά σας για ¾ της ώρας, ώστε να διπλασιαστούν σε όγκο τα κουνελο-τσουρεκάκια σας.

Ψήνετε στους 180 βαθμούς με αέρα (ή όπως συνήθως ψήνετε ζύμες και ψωμιά) και όταν πια έχουν ροδίσει αρκετά, ξεφουρνίζετε.

Τα αφήνετε να σταθούν και είστε έτοιμοι για την μοιρασιά!

Σας εύχομαι ολόψυχα με το καλό στη Μεγάλη Εβδομάδα και την Ανάσταση.

Ανάσταση ψυχών και ελπίδων.

Καλή δε, απόλαυση σε μικρά και μεγάλα παιδιά.

Ανανέωση: Καθώς η ως άνω παραγωγή σημείωσε μεγάλη επιτυχία, αφού τ' άτιμα τούτα τσουρεκάκια πολλαπλασιάζονται σαν κουνέλια, να σας πω ότι περάσαμε σε δεύτερη φάση. Η επανάληψη άλλωστε είναι μητέρα της μαθήσεως!
Σ' αυτή την φάση τα συστατικά ήταν τα ίδια, μόνον που βάλαμε αλεσμένο φουντούκι να κάνει παρέα με το αμύγδαλο καθώς και αρκετό ξύσμα πορτοκαλιού, ενώ μέσα στην ζύμη "τυλίξαμε" μισό πλακάκι σοκολάτας υγείας με πορτοκάλι. Κατά το ψήσιμο αυτή έλιωσε όπως αναμενόταν, όπου  και μας έδωσε τη ΧΑΡΑ της σοκολάτας μέσα στον κούνελο. Δοκιμάστε κι' αυτή την παραλλαγή.
Εξίσου αρωματική και ίσως περισσότερο γευστική για τους λάτρεις της σοκολάτας!

Αντλούμε Δύναμη... Στηρίζοντας μας!

Σε περιόδους κρίσης και παρατεταμένης ανασφάλειας, όπως αυτή που ζούμε αρκετό καιρό τώρα, κάποια πράγματα πιστεύω πως μας  δίνουν δύναμη και μας κάνουν να θέλουμε να προχωρήσουμε. 

Να σταθούμε όρθιοι και να αντιμετωπίσουμε κάθε πρόκληση (απ' όπου αυτή κι' αν προέρχεται). 

Προσωπικά αντλώ δύναμη από το βλέμμα του παιδιού μου, από κάποια καλά βιβλία στα οποία βρίσκω καταφύγιο συχνά. Καθώς και λίγες λέξεις θετικής επικοινωνίας με ανθρώπους (που μπορεί να μην γνωρίζω καν). Και μιλώ για τις λέξεις και τα σχόλια που μεταξύ μας ανταλλάσσουμε μέσα από τούτο το blog, αλλά και κάποια σχόλια που λαμβάνω απευθείας στο mail μου.

Αυτά τα τελευταία, ορισμένες φορές με κάνουν να «ψάχνομαι» περισσότερο. 

Αποτελούν δε, αρκετά συχνά έναυσμα για περισσότερη αυτογνωσίας, αλλά και πρόσθετη γνώση και πληροφόρηση.

Σ΄αυτό το τελευταίο θα σταθώ για τώρα και θα σας κάνω κοινωνούς (θέλετε …δεν θέλετε….) στο προσπάθεια νέων ανθρώπων για κάτι καλύτερο. 

Δείτε φίλες και φίλοι το site Greekfoodshop. 

Κάποιοι Food bloggers έχουν ήδη γράψει πριν από εμένα και έχουν γίνει "φίλοι" μέσω του FB.
Επειδή, αποτελεί προσπάθεια μιας ομάδας νέων ανθρώπων που εκμεταλλεύεται τις σύγχρονες τεχνολογίες και τα κοινωνικά δίκτυα (αφού αυτά έχουν μπει για τα καλά στις ζωές μας) προκειμένου να κάνει γνωστά επιλεγμένα  Ελληνικά προϊόντα, μάλλον αξίζει να την στηρίξουμε.

Μπορεί ενδεχομένως να θέλετε να κάνετε κάποιες παραγγελίες για τις μέρες του Πάσχα, προκειμένου να δωρίσετε ή να χαρείτε εσείς οι ίδιοι κάποιες γεύσεις.

Ή ακόμη και να στείλετε τα όμορφα γευστικά δώρα της Ελληνικής μας γης, σε αγαπημένους σας στο εξωτερικό.  Έχω την πεποίθηση ότι η ομάδα του Greekfooshop, θα μπορεί να το κάνει για εσάς τώρα, αλλά και καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου.

Διαβάστε τους λοιπόν.

Δεν είναι του χαρακτήρα μου να κάνω "διαφήμισεις"  αλλά νομίζω πως διαφήμιση μπορεί να είναι από μόνο του σήμερα, ένα καλοστημένο Ελληνικό site με καλά προϊόντα Ελληνικών Επιχειρήσεων και Ελληνικών Συνεταιρισμών. Του εύχομαι απλά να πάει καλά και να είναι συνεπές με τον στόχο που το ίδιο έχει θέσει. Να σημείωσει άνοδο και να καταφέρει να "δώσει" καλές και ανταγωνιστικές τιμές.

Ένα σκανδαλιστικό "πατέ"

Ο όρος "πατέ" μπορεί να μην είναι τόσο δόκιμος για τούτο το γλυκάκι που ακολουθεί.
Τελευταίως όμως χρησιμοποιείτε όλο και πιο συχνά στην ζαχαροπλαστική, από το λίγο που καταφέρνω να διαβάζω και να ενημερώνομαι. Οπότε σκέφτηκα να τον εκμεταλλευτώ κι' εγώ.

Το πατέ βέβαια έχει μια μαλακή υφή,  λόγω όμως των ημερών της Σαρακοστής προσπάθησα να βγει με μη αρτύσιμα υλικά που κανονικά χρησιμοποιούνται σε παρόμοιες συνταγές, όπως για παράδειγμα η κρέμα γάλακτος, το βούτυρο, τα αυγά, την επόμενη φορά ενδεχομένως να έχει :-))  οπότε βγήκε μάλλον πιο σφυχτό σαν αποτέλεσμα, αλλά πολύ συναρπαστικό σε γεύση.

Πατέ σοκολάτας με ταχίνι, αποξηραμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς.

Για μια μέτρια μακρόστενη φόρμα κέϊκ χρησιμοποίησα:
350 γραμ. κουβερτούρα (περίπου 3 μεγάλες πλάκες σοκολάτας)
400 γραμ. ταχίνι (1 βαζάκι και 1/3 από ένα ακόμη)
150 γραμ. αλεσμένο ανάλατο φουντούκι
80 γραμ. δαμάσκηνα χωρίς κομμένα σε κομματάκια,
80 γραμ. granberries,
80 γραμ. ολόκληρο φουντούκι ανάλατο,
2 περίπου κουταλιές ελαιόλαδο,
και τέλος προαιρετικά 100 γραμ μπισκότα ολόκληρα. Εδώ χρησιμοποιείτε ότι σας αρέσει και ειδικά στην περίοδο νηστείας μπορείτε να έχετε κάνει δικά σας νηστίσιμα με ελαιόλαδο και όχι βούτυρο ή αυγά.

Λιώνετε την σοκολάτα σε μπεν μαρί χρησιμοποιώντας και τις 2 κουταλιές ελαιόλαδο. Βοηθά να γυαλίσει η σοκολάτα και να γίνει και πιο ρευστή. Ανακατεύετε τη σοκολάτα με το ταχίνι τμηματικά ανακατεύοντας με μια μαρίζ και στο τέλος προσθέτετε και την σκόνη φουντουκιού.

Στρώνετε την φόρμα του κεϊκ με μεμβράνη φαγητού  έτσι που να καλυφθεί ολόκληρη.
Στο πάτο της βάζετε μερικά μπισκότα, ας υπάρχουν και κενά διαστήματα.
Από πάνω βάζετε κομματάκια από κομμένα δαμάσκηνα.
Ρίχνετε το 1/3 σοκολάτας/ταχίνι/φουντούκι.
Συνεχίζετε με cranberries και ολόκληρα φουντούκια.
Επαναλαμβάνετε την διαδικασία με το 1/3 σοκολάτας/ταχίνι/φουντούκι.
Τα υπόλοιπα δαμάσκηνα, ολόκληρα φουντούκια και cranberries.
Τελειώνετε με το τελαυταίο 1/3 σοκολάτας/ταχίνι/φουντούκι και καλύπτετε με τα υπόλοιπα μπισκότα. Κουνάτε ελαφρώς την φόρμα δεξιά-αριστερά για να "ισιώσει" το μείγμα μέσα σ' αυτήν και σκεπάζετε με την μεμβράνη που είναι στα πλαϊνά.
Αφήνετε έξω για μισή ώρα με τρία τέταρτα, για να κρυώσει τελείως η σοκολάτα και μετά την βάζετε στο ψυγείο για 3-4 ώρες να παγώσει. Όταν θελήσετε να σερβίρετε, αφήνετε για 5 λεπτά σε θερμοκρασία δωματίου, ώστε να κόψετε πιο άνετα τις φέτες του γλυκού.

Να σημειώσω πως  δεν είναι ένα πατέ "ανάλαφρης υφής" είναι πιο συμπαγές και αρκετά χορταστικό λόγω των υλικών του.  Άρα με μέτρο, στην κατανάλωσή του :-)))
Είναι δε, σίγουρο πως μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε με τους ξηρούς καρπούς και τ' αποξηραμένα φρούτα που σας αρέσουν.
Σας εύχομαι ολόψυχα να βαδίσετε με το καλό προς τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα.

Πριν τελειώσω, θα ήθελα να αφιερώσω αυτή τη συνταγή στις φίλες Ερμιόνη, Ελένη και Όστρια, που μου έκαναν την τιμή να με επιλέξουν για ένα νέο Blog-βραβείο.

Σας ευχαριστώ πολύ καλές μου.
Είμαστε  συνοδοιπόροι σε τούτα τα διαδικτυακά ταξίδια περιγραφής των μαγειρικών μας πειραμάτων και κάθε φορά που παραλαμβάνω ένα τέτοιο βραβείο, απλώς καταλαβαίνω ότι αφιερώνετε πραγματικά μέρος από τον χρόνο σας για να με διαβάζετε, όπως σας διαβάζω κι' εγώ άλλωστε.
Σας εύχομαι τα καλύτερα για τις μέρες που θα έρθουν, τόσο σε εσάς όσο και στους αγαπημένους σας.
H πρόσκληση για αποδέκτες του νέου αυτού βραβείου, από μένα θα μείνει ανοικτή, μιας και ήδη έχει μοιραστεί στα περισσότερα αγαπημένα blogs.

Θαλασσινό φρικασέ, στο φούρνο

Δεν φταίω εγώ...η φαντασία μου τα φταίει!
Είναι και η περίοδος τέτοια.
Οπότε το αχαλίνωτο της φαντασίας μου... ότι θέλει πράττει και "εισπράττει" φυσικά τα ανάλογα αποτελέσματα :-))
Μετά τους θρυλικούς μαρουλοντολμάδες με τόνο που από την Καθαρά Δευτέρα της περασμένης χρονιάς έγιναν 2-3 φορές ακόμη, σειρά είχαν τα καλαμάρια να κάνουν παρέα με τα μαρουλόφυλλα! Πως κάνουν δηλαδή οι σουπιές με το σπανάκι;
Και εξηγούμαι πάραυτα.

Καλαμαράκια φρικασέ και μάλιστα στον φούρνο.

Υλικά για 4 καλόφαγα άτομα
1 κιλό καλαμάρια,
1 μέτριο ξερό κόκκινο κρεμμύδι,
2-3 φρέσκα κρεμμυδάκια,
1 μαρούλι (χωρίς τα σκληρά εξωτερικά φύλλα)
2 ντομάτες ώριμες,
1 ματσάκι άνηθο,
2 πολύ φρέσκα και μη κερωμένα λεμόνια (θα χρησιμοποιηθεί και ο χυμός και ξύσμα τους)
2-3 παξιμαδάκια ολικής,
1/2  ποτήρι ελαιόλαδο,
2 κουταλιές σάλτσα σόγιας,
αλάτι, πιπέρι, κάρυ από ένα κοφτό κουταλάκι του γλυκού,
καθώς και λίγη σκόνη σκόρδου.

Καθαρίζετε και πλένετε καλά τα καλαμαράκια. Αν είναι μικρού μεγέθους τα αφήνετε ολόκληρα, αν είναι αρκετά μεγάλα τα κόβετε σε δύο-τρία μέρη και τα ξεχωρίζετε και από τα κεφάλια τους αφαιρώντας το εσωτερικό τους "κόκκαλο".
Ψιλοκόβετε τα κρεμμύδια (ξερό και χλωρά) όπως θα κάνετε για το φρικασέ. Το ίδιο και με τα φύλλα μαρουλιού που προηγουμένως τα έχετε πλύνει πολύ καλά. Τα χοντρά εξωτερικά φύλλα μην τα χρησιμοποιήσετε. Ψιλοκόβετε και τις ντομάτες χωρίς τους σπόρους και τις βάζετε να βράσουν για λίγο παρέα με ελάχιστο: αλάτι, ζάχαρη, ελαιόλαδο και λίγο ξερό βασιλικό.

Αλέθετε τα παξιμάδια στο multi να γίνουν σκόνη και το ανακατεύετε με το ξύσμα των λεμονιών Ανακατεύετε το αλεσμένο παξιμάδι με το ξύσμα του λεμονιού.

Σοτάρετε σε βαθύ τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια μέχρι να μαλακώσουν στην συνέχεια ρίχνετε το κομμένο μαρούλι μαζί με την σάλτσα σόγιας και τα αφήνετε να μαραθούν για 6-7 λεπτά όλα μαζί, ανακατεύοντας δυο-τρεις φορές. Κατεβάζετε από την φωτιά προσθέτετε τον άνηθο το αλάτι το πιπέρι, το κάρυ και ανακατεύετε καλά.

Στην συνέχεια στρώνετε σε  λαδωμένο πυρέξ, τα το μείγμα των λαχανικών. Από πάνω βάζετε τα καθαρισμένα καλαμάρια. Τα καλύπτεται με την σάλτσα ντομάτας. Επόμενη κίνηση είναι να τα πασπαλίσετε με το παξιμάδι και το λεμόνι. Σειρά έχει, το πασπάλισμα με τη σκόνη σκόρδου.
Και τέλος προσθέτετε το ελαιόλαδο ανακατεμένο με τον χυμό του λεμονιού.
Ανακατεύετε ελαφρά με την βοήθεια ενός κουταλιού, να ενωθούν καλά τα υλικά και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 35-40 λεπτά της ώρας στους 180-190 βαθμούς.
Μια διαφορετική γεύση για τα θαλασσινά σας, που μπορεί να καταναλωθεί μόνη της με φρέσκο ψωμάκι ως συνοδευτικό ή να χρησιμοποιηθεί και ως σάλτσα για μια ωραία μακαρονάδα.
Θέλω να πιστεύω πως θα αρέσει σε όσους κάνουν τον κόπο να την δοκιμάσουν.

Εάν νοιάζεσαι, ποιείς τα δέοντα... muffins

Οι συνταγές για cup cakes θα έλεγα ότι είναι πλέον «άπειρες» τον αριθμό!

Οι άνθρωποι που τα φτιάχνουν και η φαντασία τους πραγματικά οργιάζει. Όταν ανοίγεις σχετικές σελίδες στο Internet ή διαβάζεις βιβλία και περιοδικά, θέλεις να κάτσεις και να τα φτιάξεις ΟΛΑ!

Τι κάνεις όμως όταν πέφτεις σε ειδική περίπτωση, όπου έχεις να τρατάρεις ανθρώπους που δεν τρώνε αυγό; Που έχουν πρόβλημα με το τυρί- για να πεις ότι θα κάνεις και μια ωραία λαχταριστή κρέμα - που θα τα στολίσεις;

Τα πράγματα είναι σαφώς πιο δύσκολα.

Βάζεις όμως το κεφαλάκι σου να σκεφτεί, κάνεις και μια προσευχή για να πετύχει το πείραμα ώστε να μην σου βγει «μάπα» και κλαις μετά τα υλικά … και προχωράς!!

Ταύτα έπραξα κι’ εγώ φτιάχνοντας  muffins με μικρούλα έκπληξη, αντί για τα cup cakes που είχα αρχικά σκεφτεί, για απογευματινό καφέ.

Σοκολατένια, με μπισκότα mini Oreo χωρίς αυγά και χωρίς κρέμα επικάλυψης

Χρησιμοποίησα:

250 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

150 γραμ. αλεσμένα μπισκότα Oreo,

1 φλιτζάνι γάλα (κανονικό ή σόγιας)

½ κούπας ζάχαρη,

½ φακελάκι μαγιά ξηρή,

1 κουταλάκι κοφτό μπέϊκιν πάουντερ,

½ φλιτζανιού ελαιόλαδο,

1/3 φλιτζανιού νερό,

5-6 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,

χυμό από 2 πορτοκάλια μέτρια,
σταγόνες πικρής σοκολάτας (2-3κουταλιές).

Και 12 ολόκληρα μπισκότα mini oreo (όσα, για τις θήκες στις φόρμες που διαθέτετε).

Σε βαθύ μπολ, βάζετε την ζάχαρη με το λάδι και τα χτυπάτε με τον αυγοδάρτη.

Ζεσταίνετε το νερό μέσα στο οποίο θα ρίξετε το εσσάνς του πορτοκαλιού ανακατεύοντας το, χωρίς όμως να βράσει το νερό.

Μέσα στο μπολ ρίχνετε τα αλεσμένα μπισκότα, τη μαγιά, το μπέϊκιν πάουντερ, το χυμό πορτοκαλιών, το γάλα και το νερό με το εσσάνς. Ανακατεύετε επίσης. Το μείγμα θα αφρίσει ελαφρώς λόγω της μαγιάς και του χυμού που θα έρθουν σε επαφή. Ρίχνετε και το αλεύρι τμηματικά ανακατεύοντας πάντα, ώστε να ενωθούν τα υλικά σας.

Μοιράζετε το μείγμα, αφού το βάλετε σε μια πλαστική κανάτα με ρύγχος για πιο ευκολία, μέσα στις φόρμες των muffins που προηγουμένως έχετε στρώσει με τα ειδικά χαρτάκια. Μέσα σε κάθε θήκη πιέζετε κι’ ένα μπισκοτάκι Oreo, για να πάει κάπου στη μέση καθώς και 3-4 σταγόνες πικρής σοκολάτας.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα για 15-17 λεπτά περίπου.

Άρεσαν σε όλους και χάρηκα που και ο άνθρωπος με την ιδιαιτερότητά του στο φαγητό, μπόρεσε να τα γευτεί και να τ’ απολαύσει παρέα με το καφεδάκι του.

Αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα, ειδικά όταν φτιάχνω πράγματα για ανθρώπους που θα βρεθούν στο σπίτι μου. Θεωρώ πως έτσι «καταλαβαίνουν» ότι τους νοιάστηκα περισσότερο.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και καλή σας απόλαυση, εάν τα φτιάξετε.

Ταχινόπιτα αλμυρή γίνεται;

Η  γλυκιά ταχινόπιτα τούτες της μέρες της Σαρακοστής έχει την τιμητική της και όσοι δεν έχετε φτιάξει, θα έλεγα πως χάνετε μια πολύ ωραία και συναρπαστική εμπειρία γεύσης.

Απαραίτητη προϋπόθεση, να βάλετε σταφίδες (ξανθιές και μαύρες) μπόλικο καρυδάκι και αρκετά μπαχαρικά (κανέλα, γαρύφαλλο, μοσχοκάρυδο).

Όμως τι γίνεται αν τελικά θέλετε να «πειραματιστείτε» με μια αλμυρή εκδοχή;

Ας σας δώσω την δική μου πειραματική συνταγή και εσείς κρίνετε και αποφασίσετε σύμφωνα με τα γούστα σας.

Τούτη η αλμυρή εκδοχή έχει μέσα μανιτάρια φρέσκα, κολοκυθάκια και κρεμμυδάκια φρέσκα επίσης, παρέα με μπόλικα μυριστικά και μπαχαρικά.

Για ένα μέτριο ταψί φούρνου θα χρειαστείτε:

2 πακέτα φρέσκα μανιτάρια – καθαρισμένα και τα μεγάλα κομμένα σε μικρότερα κομμάτια. Μην τα κάνετε πολύ ψηλά για να φαίνονται μέσα στην πίτα σας.

3 κρεμμυδάκια φρέσκα - καθαρισμένα και ψιλοκομμένα μαζί και το πράσινο μέρος τους,

2 κολοκυθάκια – καθαρισμένα και τριμμένα στη χοντρή πλευρά του τρίφτη σας,

2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες,

1 καλό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,

1 καλό ματσάκι μαϊντανό επίσης ψιλοκομμένο,

1 φλιτζάνι ταχίνι,

½ φλιτζάνι νερό ζεστό,

400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλιές της σούπας κοφτές μπεϊκιν πάουντερ

1 κουταλάκι αλάτι & 1 πιπέρι ,

½  κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,

2 κουταλιές σάλτσα σόγιας,

1 ποτήρι ελαιόλαδο,

σουσάμι και παπαρουνόσπορο (λευκό ή μαύρο)

Σε βαθύ τηγάνι ή γουόκ (εγώ προτίμησα το γουόκ, για να βάλω λίγο λάδι στο σοτάρισμα) θα σοτάρετε τα κρεμμυδάκια, μόλις πάρουν ελαφρώς να γυαλίζουν ρίχνετε μέσα και τα μανιτάρια. Ανακατεύετε συχνά – πυκνά και  κατόπιν τα ενισχύετε με το λιωμένο σκόρδο, τον ψιλοκομμένο άνηθο και τον μαϊντανό και την σάλτσα σόγιας. Κλείνετε την φωτιά και αφήνετε για λίγο να σταθεί και να ενωθούν τα αρώματα.

Διαλύετε το ταχίνι μέσα στο ζεστό νερό και τα βάζετε μέσα στο γουόκ (αυτό το σκεύος διευκολύνει με το μέγεθος του  γιατί δεν θα χρησιμοποιήσετε άλλο σκεύος για την ανάμειξη των υλικών σας) όπου και θα προσθέσετε: το αλάτι, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο, το μισό λάδι και το μισό αλεύρι με το μπέϊκιν πάουντερ.

Ανακατεύετε καλά με κουτάλα ξύλινη ή αυγοδάρτη. Στην συνέχεια ρίχνετε το υπόλοιπο αλεύρι και το υπόλοιπο λάδι, αν σας φανεί σφιχτό το μείγμα ρίξτε λίγο ζεστό νεράκι ακόμη. Ανακατεύετε και πάλι μέχρι να ενσωματωθούν καλά όλα τα υλικά.

Σε μέτριο ταψί φούρνου που έχετε αλείψει με ελαιόλαδο και το έχετε πασπαλίσει με ελάχιστο αλεύρι, στρώνετε το μείγμα της ταχινόπιτας μανιταριών. Ισιώνετε την επιφάνειά της μ’ ένα κουτάλι και πασπαλίζετε παπαρουνόσπορο και σουσάμι.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.

Στο σημείο αυτό να επισημάνω πως αν το ταψί σας δεν είναι αντικολλητικό, φροντίστε να το καλύψετε με χαρτί φούρνου ή λαδόχαρτο.

Το τέλειο κολατσιό για όσους νηστεύουν. Τρώγεται χλυαρή (αφήστε την να μείνει λίγο και να κρυώσει) αλλά και κρύα την επόμενη μέρα είναι πολύ καλή.

Αν τώρα πάλι δεν είστε από αυτούς που νηστεύουν, μπορείτε να την κάνετε ακόμη πιο συναρπαστική προσθέτοντας τυράκι. Ταιριάζει πολύ καλά με ήπιο στη γεύση κεφαλοτύρι ή πικάντικη φέτα, ενώ και 2-3 αυγά θα δώσουν άλλη νοστιμιά στο τελικό αποτέλεσμα.

Διαλέγετε και παίρνετε!

Σοκ Σοκολάτας...και αμαρτία ουκ έχω!

Όταν με πιάνουν τα κυκλοθυμικά μου, την πληρώνει η κουζίνα μου!
Μάλιστα, κάτι σας είπα τώρα…
Αλλά δεν είναι τα φαγητά εκείνα που σκέφτομαι, είναι τα γλυκά.
Σιγά μην δεν το έχετε καταλάβει... όσες και όσοι έχετε τον χρόνο και έρχεστε μέχρι εδώ!

Στα κυκλοθυμικά επάνω των τελευταίων 2 ημερών... μας βγήκε το γλυκάκι που ακολουθεί, το οποίο, όπως και το μυαλό μου, ήταν ένα συνοθύλευμα από συνταγές που κατά καιρούς έχω διαβάσει στα blogs και στα σχετικά περιοδικά, ενώ υπήρχαν και υλικά που έπρεπε να καταναλωθούν.

Όνομα δεν έχει, εσείς απλώς πείτε το: To Σοκ της Σοκολάτας και αφού σαν αμαρτία που την εξομολογήστε, αμαρτία δεν είναι ... Εγώ  σας γράφω τη ρετσέτα και αμαρτία ουκ έχω!

Πάμε να το στήσουμε λοιπόν με:
80 γραμ. βούτυρο τύπου Κερκύρας,

80 γραμ. ελαιόλαδο,

3 αυγά,

1 μεγάλη πλάκα σοκολάτα γάλακτος,

1 μεγάλη πλάκα κουβερτούρα,

1 παστέλι σουσαμιού ή με φυστίκια Αιγίνης (τελευταίως έχω αλλάξει τα φώτα στα παστέλια, αλλά είναι πολύ ωραίο υλικό)

¾ φλιτζανιού ζάχαρη,

250 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλιές κακάο,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

Μερικές κουταλιές καραμελωμένου ζαχαρούχου γάλατος ή καραμέλες γάλακτος (καμμιά 10αρια).

Και τέλος παγωτό σοκολάτα  καθώς και λίγη σοκολάτα τρούφα για να ολοκληρωθεί το έγκλημα :-))

Λιώνετε τα δύο είδη σοκολάτας μαζί με το βούτυρο και το ελαιόλαδο σε χαμηλή θερμοκρασία.

Χτυπάτε τ’ αυγά, μαζί με την ζάχαρη και το κακάο να ενωθούν καλά και να σας δώσουν μείγμα με ελαφριές φουσκάλες στην επιφάνεια.

Προσθέτετε το μισό αλεύρι και το μπέϊκιν πάουντερ. Ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη.

Στη συνέχεια ρίχνετε το παστέλι που προηγουμένως έχετε αλέσει στο multi να γίνει, σκόνη, την ρευστή σοκολάτα και το υπόλοιπο αλεύρι. Ανακατεύετε και πάλι.

Το μείγμα θα βγει σφιχτό και εδώ θα χρειαστεί να ρίξετε ένα με δύο κουταλάκια ελαιόλαδο. Η υφή του θα μοιάζει κάπως με την μορφή της Μερέντα, σαν «αλοιφή» δηλαδή και μάλλον θυμίζει μπράουνις.

Στρώνετε ταψί διαμέτρου 25 εκατοστών με αντικολλητικό χαρτί. Αδειάζετε το μείγμα να πάει παντού με την βοήθεια ενός κουταλιού. Και μέσα σ’ αυτό «βυθίζετε» κουταλιές καραμελωμένου γάλακτος ή τις καραμέλες (η ιδέα σαφώς και ανήκει σε άλλες φίλες blogger και όχι σε μένα).

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20-25 λεπτά, στους 170 βαθμούς με αέρα, ή σύμφωνα με τον φούρνο σας. Δεν θέλουμε πολύ δυνατό φούρνο, ούτε πολύ ώρα.

Το βγάζετε και το αφήνετε να σταθεί για 10-15 λεπτά.

Σερβίρετε με μια καλή μπάλα παγωτού σοκολάτας πασπαλισμένη με τρούφα σοκολάτας. 

Tip: αν το παγωτό σας είναι πολύ παγωμένο, βάλτε το ελάχιστα στο φούρνο μικροκυμάτων για να μαλακώσει και να το συνδυάσετε με το ζεστό σοκολατένιο κεκάκι.

Καλή σας απόλαυση.

Φρουτώδες, κρεμώδες, ελαφρύ, υγιεινό και με άρωμα σουσαμιού.

Λόγω της Ημέρας, τα τηγάνια θα πάρουνε φωτιές. Τα γουδιά και τα γουδοχέρια το ίδια. Το Multi και οι ράβδοι θα κάνουν με τη σειρά τους τα δικά τους "θαύματα" με τα σκόρδα, τις πατάτες, τα ψωμιά και τα καρύδια.... Αλλά μπορεί μετά να θέλετε ένα ελαφρύ επιδόρπιο έτσι για να πάνε τα πράγματα στη θέση τους :-))
Αν λοιπόν το θελήσετε ένα ωραίο φρουτώδες, κρεμώδες,  ελαφρύ, υγιεινό και με άρωμα σουσαμιού, σας  περιμένει πιο κάτω.
Τι είναι;
Να το πάρει το ποτάμι;

Μιλάμε για επιδόρπιο κατάλληλο να σας χαρίσει δροσιά μετά απ' ένα ωραίο γεύμα,  ειδικά αν θέλετε να αποφύγετε την σοκολάτα. Ταυτόχρονα χάρη στη κρεμώδη υφή του μπορεί να είναι μια συναρπαστική γλυκιά λύση για ένα πλήρες πρωϊνό, που διαθέτει τα πάντα!
Γλύκα, σύμφωνα με τις απαιτήσεις και την ώρα που την γεύεστε.

Χρειάστηκαν
4 μεγάλα μήλα γκόλτεν,
1 αχλάδι μεγάλο,
1 επιδόρπιο γιαουρτιού με γεύση φράουλας,
1 φακελάκι ζελέ με γεύση μπανάνας,
1 μεγάλο ξύλο κανέλας,
2 ποτήρια νερό,
1 λεμόνι, μόνο ο χυμός.
2 κουταλιές της σούπας ζάχαρη.
1 μεγάλο παστέλι σουσαμιού, στεγνής υφής. όχι το μαλακό.

Πλένετε και καθαρίζετε τα μήλα και το αχλάδι. Τα κόβετε σε μεγάλα κομμάτια και τα βάζετε σε κατσαρόλα με το ένα νερό και τον χυμό λεμονιού. Ρίχνετε μέσα και το ξύλο κανέλας και τα βράζετε για 10 λεπτά (από την στιγμή που θα αρχίσει ο βρασμός) μέχρι να μαλακώσουν.

Βάζετε το ζελέ μαζί με τις δύο κουταλιές ζάχαρη να βράσουν με το δεύτερο ποτήρι του νερού, μέχρι να διαλυθούν καλά τα στερεά υλικά. Το αφήνετε λίγο να κρυώσει.

Παίρνετε το Multi και αλέθετε το παστέλι ώστε να γίνει σκόνη και το αφήνετε στην άκρη σ' ένα στεγνό  βαζάκι.
Στην συνέχεια αλέθετε μέσα στο Multi τα βρασμένα φρούτα. Τον πολτό τους τον βάζετε σε βαθύ μπολ όπου και θα τα ανακατέψετε με το επιδόρπιο γιαουρτιού και το ζελέ. Όταν ενωθούν το μοιράζετε σε ποτηράκια ή μπολ σερβιρίσματος και τα βάζετε στο ψυγείο για 6 τουλάχιστον ώρες. Όταν έχει αποκτήσει σφιχτή κρεμώδη υφή είναι έτοιμο. Σερβίρετε με μια καλή κουταλιά αλεσμένου παστελιού. Καλή σας απόλαυση και Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα, αλλά πάνω απ'όλα στην ΠΑΤΡΙΔΑ μας.

Λαχανόρυζο το "εξωτικό"... και λίγα λογάκια "διαίτης"

Αφού λοιπόν όλες οι καλο-νοικοκυράδες μπήκανε για τα καλά στην Άνοιξη και την "διατροφική εγκράτεια" και μου την "πέσανε" για τα γλυκά και τις θερμίδες....θα γράφω κι' εγώ απ' δω και στο εξής φαγάκια και γλυκάκια (γιατί αυτό δεν θα το σταματήσω έτσι εύκολα) ελαφριά.
Πρέπει δε, στο σημείο αυτό να σας πω και μην με παρεξηγήσετε σας παρακαλώ πολύ γι' αυτό: ότι την "διατροφή" πρέπει να την έχετε στο  "μυαλουδάκι" σας όλο τον χρόνο και να μην σας πιάνει μανία κάπου εκεί κατά την Άνοιξη.
Χρόνια τώρα...τα ίδια ακούω. Και δεν μιλώ μόνον για το διάστημα που ασχολούμαι με τα food blogs.
Θυμάμαι τα ίδια να γίνονται από τα χρόνια μου σχεδόν τα φοιτητικά.
Προσωπικά δεν το έπραξα ποτέ.
Τα τελευταία χρόνια, απλώς προσπαθώ (μιας και με το γήρας το σώμα χάνει τις δυνατότητες του) να προσέχω καθ' όλη την διάρκεια του χρόνου.
Ελάχιστες φορές καταναλώνω μακαρόνια, ψωμί και πατάτες σε εβδομαδιαία βάση.
Ελάχιστες φορές τρώω ψωμί περισσότερο από μια φέτα και μόνον αν το φαγητό το χρειάζεται, αλλιώς καθόλου.
Το ρύζι που πολύ αγαπώ, φροντίζω να το συνδυάζω περισσότερο με λαχανικά.
Τα ψαρικά είναι η μεγάλη μου αδυναμία (κι' ας μην τα πολύ τρώνε οι άντρες του σπιτιού).
Τηγανίζω ελάχιστα.
Βούτυρο δεν βάζω ποτέ στο μαγείρεμα. Παρά μόνον σε κάποια γλυκά που το χρειάζονται, αλλιώς ελαιόλαδο.
Και το λάδι, προτιμώ να το βάζω κάπως "ωμό" στο φαγητό μου, όταν χρειάζεται περισσότερο από το αρχικό του σοταρίσματος.
Κρέμα γάλακτος  επίσης τη χρησιμοποιώ με φειδώ. Προτιμώ το γιαούρτι.
Μπεσαμέλ με βούτυρο και αλεύρι, έχω να φτιάξω πάνω από τέσσερα χρόνια.
Το αλάτι πάντα ήταν λίγο στα φαγητά μου. Ενώ σαφώς δίνω την νοστιμιά με τα κατάλληλα μπαχαρικά.
Πίνω τουλάχιστον 2,5 λίτρα νερό καθημερινά.
Τον καφέ τον έχω περιορίσει σ' έναν μικρό ελληνικό στο πρωϊνό. Ακόμη και όταν βγω για καφέ, λίγες φορές τελικά πίνω καφέ, μόνον αν πνευματικά νοιώθω πολύ κουρασμένη.
Τα γλυκά μου, τα έχω κάνει όσο το δυνατόν λιγότερο γλυκά, περιορίζοντας τις ποσότητες της ζάχαρης σε μια συνταγή.
Χρησιμοποιώ συχνά το μέλι και όπου τέλος πάντων μπορώ κάτι να γλιτώσω, το κάνω!

Αλλά να μην σας πρήζω άλλο...θέλει λίγο προσοχή με την έννοια της συνήθειας περισσότερο, για να μην μας πιάνει ο "πανικός της δίαιτας" κάθε άνοιξη.

Μην με κακό-πάρετε γι' αυτά που σας έγραψα. Αλλά επειδή συχνά συμβαίνει να με ρωτούν:  καλά, πως τα τρώτε όλα αυτά που φτιάχνεις(;) θέλησα να σας δώσω λίγη από την δική μου καθημερινότητα.
Και μέσα σ' αυτήν την καθημερινότητα να πω, ότι δεν μαγειρεύω κάθε μέρα. Δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα με περισσότερο ίσως κόπο τα Σαββατοκύριακα, ενώ προσπαθώ τα κλασσικά φαγητά να τα κάνω πιότερο  "τσαχπίνικα" και κάποια άλλα, λίγο πιο "εξωτικά".

Εξωτικά, όπως το λαχανόρυζο που ακολουθεί.

Χρειάστηκαν:
1/2  λάχανου μετρίου μεγέθους,
1 κόκκινη πιπεριά Φλωρίνης,
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι,
1 μικρό ματσάκι άνηθος,
χυμός από 1 & 1/2 λεμόνι,
1/2 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1 κουταλάκι κοφτό φρεσκοτριμμένο πιπέρι (από μείγμα πιπεριών)
1 κουταλάκι κοφτό χοντρό  μαγειρικό αλάτι,
3 κουταλιές worcestershire sauce,
1/2 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 ποτήρι ρύζι καστανό,
2 ποτήρια ζεστό νερό (περίπου)

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το βάζετε μαζί με την μισή ποσότητα ελαιόλαδου σε βαθειά κατσαρόλα για να σοταριστεί. Κόβετε την πιπεριά (αφού την πλύνετε και την καθαρίσετε) σε λωρίδες και μόλις πάρει το κρεμμύδι να γυαλίζει την ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα.
Πλένετε το λάχανο και το καθαρίζετε από τα εξωτερικά φύλλα του. Το κόβετε στη μέση και το ένα μισό του το κόβετε με το μαχαίρι σε λουρίδες (όχι πολύ μεγάλες).

Μετά από 5 λεπτά που ρίξατε και την πιπεριά στην κατσαρόλα, ρίχνετε το κομμένο λάχανο. Το βάζετε να μαραθεί ανακατεύοντας με μια ξύλινη κουτάλα. Στα 5-6 λεπτά ρίχνετε μέσα τον χυμό του λεμονιού, τα μπαχαρικά, το αλάτι και την worcestershire sause. Ανακατεύετε καλά. Αφήνετε να μαγειρευτούν όλα μαζί για 10 λεπτά και κατόπιν ρίχνετε το ρύζι και τον άνηθο. Συμπληρώνετε με το ένα ποτήρι ζεστό νερό. Ανακατεύετε και αφήνετε το φαγητό να βράσει. Αν δείτε πως με το βρασμό αρχίζει το νερό έχει εξατμισθεί αλλά το ρύζι δεν έχει βράσει ακόμη συμπληρώνετε με νεράκι ζεστό.

Σε κανένα 15 λεπτο το πολύ, από την ώρα που ρίξατε το ρύζι, το φαγητό είναι έτοιμο. Κλείστε την φωτιά και αφήστε το να "ηρεμήσει" και να τραβήξει τα υγρά του.
Απολαύστε το, σκέτο (για όσους νηστεύουν) ή παρέα με τυράκι της αρεσκείας σας.

Σοκολατένια Φουντουκόπιτα

Καιρό παλεύω να το φτιάξω τούτο το γλυκό, αλλά να που έφτασε η ώρα του (το έχω ξαναπεί και ξαναγράψει...κάθε πράμα θέλει την ώρα του).

Βρήκα κι’ εγώ τον χρόνο που ήθελα και μας «γλύκανα» δεόντως, την ώρα που γινόταν η ζύμη για την δεύτερη δόση των "αναβατών" και προκειμένου να έχω προθερμάνει τον φούρνου (εδώ γελάμε, γιατί απλώς την ευκαιρία ήθελα...) είπα να μην πάει χαμένος ο χρόνος!
 Έτσι σκάρωσα το γλυκάκι που καιρό με περίμενε καρτερικά.
Σοκολατένια Φουντουκόπιτα.
Δεν είναι νηστίσιμη, οπότε όσοι νηστεύετε απλώς καμαρώστε την και σκαρώστε την μετά το Πάσχα.

Αν, θυμάμαι καλά την συνταγή με περίπου τα ίδια υλικά, την έχουν δημοσιεύσει σ' ένα από τα πρόσφατα τεύχη του περιοδικού Γλυκές Ιστορίες, απλώς έκανα και πάλι τα δικά μου σε ότι αφορά τις προσθήκες υλικών...

Τι θα σας χρειαστεί για μια μέτρια φόρμα σιλικόνης (όχι ότι δεν μπορείτε να το φτιάξτε και σε κανονική φόρμα του κεϊκ):

200 γραμ. κουβερτούρα,

150 γραμ βούτυρο αγελάδος,

1 κούπα ζάχαρη κρυσταλλική,

4 αυγά,

1 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

1 κούπα αλεσμένο φουντούκι.

100 γραμ. κρέμα γάλακτος,

2 κουταλάκια στιγμιαίο καφέ.

Αλέθετε αρχικά το φουντούκι, όχι τελείως σκόνη όμως.

Τεμαχίζετε την κουβερτούρα και την βάζετε να λιώσει παρέα με το βούτυρο σε χαμηλή θερμοκρασία.

Σε μια λεκάνη χτυπάτε τα αυγά μαζί με την ζάχαρη μέχρι ν’ ασπρίσουν. Προσθέτετε την σοκολάτα με το βούτυρο και τα ενώνετε με μια πλαστική μαρίζ.

Ρίχνετε μέσα στο μείγμα το μισό αλεύρι, το μισό μπέϊκιν και το μισό φουντούκι. Ανακατεύετε ώστε να ενωθούν τα υλικά.

Στο κατσαρολάκι που λιώστε την σοκολάτα βάζετε τη κρέμα γάλακτος να ζεσταθεί ελαφρώς και μέσα ανακατεύετε τον στιγμιαίο καφέ. Ρίχνετε και αυτό το μείγμα μέσα στον χυλό τελειώνοντας με το υπόλοιπο αλεύρι, μπέϊκιν και το φουντούκι.

Κρατήστε λίγο φουντούκι για να το πασπαλίσετε στην επιφάνεια του γλυκού σας ή βάλτε μερικά ολόκληρα φουντούκια αν σας αρέσει καλύτερα αυτή η "οπτική".

Τοποθετείτε το μείγμα σε φόρμα σιλικόνης και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 30 περίπου λεπτά στους 170-180 βαθμούς. Σβήνετε και σε αφήνετε τη φόρμα πάνω σε μια σχάρα να κρυώσει. Ξεφορμάρετε το γλυκό σας μετά από μισή ώρα με τρία τέταρτα ώστε να έχει κρυώσει, για να μην σας σπάσει.

Γευστικό και άκρως γαργαλιστικό το φουντούκι παρέα με την σοκολάτα.

Καλή σας απόλαυση.

Τα ανεβατά κουλουράκια ...και πως αυτά μεταλλάχθηκαν

Κι' εγώ όπως εσείς που με διαβάζετε, αλλά και οι κάτοχοι όλων των food blogs, κρατάμε πια συνταγές των άλλων φίλων bloggers προκειμένου να τις δοκιμάσουμε μιας και  μας δελέασαν με την παρουσίασή τους. Ειδικά όταν κάποιες από αυτές κινούνται στην "σφαίρα' της παραδοσιακής συνταγής και έχει τύχει να την γευτούμε με κάποιον τρόπο... κάποια στιγμή... και έρθει μπροστά μας στην οθόνη μας, σαν να ήρθε στο πιάτο μας (!) την καταχωρούμε αμέσως.

Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. Αν τύχει να είμαι δε κοντά σε εκτυπωτή, την τυπώνω και την κρατώ σε συγκεκριμένο σημείο μέσα στην κουζίνα μου, εκεί που βάζω τις υπό δοκιμή συνταγές! Κατά καιρούς αυτό το σημείο γίνεται ένα μικρό "βουναλάκι" και κάθε φορά που φτιάχνω μια εξ' αυτών, ανάλογα με το αν μου άρεσε το τελικό αποτέλεσμα, το χαρτάκι με τις όποιες διορθώσεις του πηγαίνει σ' ένα μεγάλο κλασέρ. Ένα για τις συνταγές ζαχαροπλαστικής κι' ένα για της μαγειρικής.

Και τώρα που σας έδωσα εικόνα για το πως "λειτουργώ"  ήρθε η ώρα  να σας πω για τ' "Ανεβατά Κουλουράκια" της αγαπημένης μας Vita.
Την συνταγή την έψαχνα καιρό.
Τα είχα γευτεί σ' ένα από τα ταξίδια μου κατά το παρελθόν στην όμορφη Κρήτη και μου είχε μείνει η γεύση τους έντονα στην μνήμη. Και όταν η Βαγγελιώ την ανέβασε με χαροποίησε ιδιαίτερα. Από τότε μέχρι σήμερα την έχω κάνει δύο φορές. Και τώρα ήρθε η σειρά της τρίτης. Μόνο που τούτη η τρίτη έγινε με παραλλαγές (και γι' αυτό θα σας την γράψω) και προσαρμόστηκε στους χρόνους του αρτοπαρασκευαστή. Μεταλλάχτηκαν λοιπόν!
Συγχώρα με Βαγγελιώ μου που ξέφυγα από την κλασσική οδό του ζυμώματος, με δεν το άντεχα με την κούραση των τελευταίων ημερών.
Αν λοιπόν θελήσετε να τα γευτείτε και διαθέτετε αρτοπαρασκευαστή κάντε και τούτη την δοκιμή.

Χρειάστηκαν:
1 κούπα κανελόζουμο,
1 σφηνάκι λικέρ πορτοκάλι με τσίπουρο, γιατί ρακί δεν είχα.
1/3 κούπας ελαιόλαδο,
1/3 κούπας φρέσκος χυμός πορτοκαλιού,
3/4 κούπας ζάχαρη,
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3/4 κούπας ζάχαρη,
το ξύσμα από τα δύο μέτρια πορτοκάλια που χρησιμοποιήθηκαν για τον χυμό,
1 και 1/2 φακελάκια ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική, γιατί έλαχε να μην έχω μαστίχα την ώρα που το αποφάσισα.
Και ελάχιστο αλάτι.

Τα υλικά μπαίνουν μ' αυτήν την σειρά στον αρτοπαρασκευαστή. Το μηχάνημα θέλει πρώτα να πέσουν όλα τα υγρά. Μετά να μπει το αλεύρι και πάνω σ' αυτό να γίνουν οι προσθήκες των όποιων άλλων στερεών. Τουλάχιστον το δικό μου μηχάνημα.

Αφού μπήκαν, έβαλα το πρόγραμμα ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος που διαρκεί μία ώρα και 20 λεπτά. Στην συνέχεια παίρνω την ζύμη σ' ένα μπολ και λαδώνω ελαφρώς τα χέρια μου για να μπορέσω να την δουλέψω. Μικρά κομμάτια ζύμης, λίγο μεγαλύτερα απ' ένα καρύδι γίνονται κορδόνι μέσα στο χέρια μου και μετά το περνάω μέσα από το βρεγμένο σουσάμι που έχω σε ένα πιάτο. Το κάνω κουλουράκι και το βάζω στο ταψί που προηγουμένως έχω στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.

Συνολικά χρησιμοποίησα 3 ταψιά του φούρνου, γιατί φροντίζουμε να αφήνουμε απόσταση μεταξύ τους μιας και θα φουσκώσουν ξανά.

Όταν έχω πλάσει όλα τα κουλουράκια βάζω τα ταψιά μέσα στον φούρνο, που έχω φροντίσει να είναι ελαφρώς ζεστός, και τα ξεχνάω για 40 λεπτά με μία ώρα. Εκεί έγινε το δεύτερο φούσκωμα. Διπλασιάστηκαν σε όγκο και μετά προχώρησα στο ψήσιμο.  Στους 180 βαθμούς με αέρα και τα τρία ταψιά, προσέχοντας τα και αλλάζοντας την θέση τους για μια φορά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. Η διαδικασία αυτή βέβαια έχει να κάνει και με το πως λειτουργεί ο κάθε φούρνος. Εσείς προσαρμόστε την στα δικά σας δεδομένα.
Μετά από 20 λεπτά ήταν έτοιμα.
Μοσχομύρισε το σπίτι, γιατί όλα τα αρωματικά έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους.
Απολαύστε τα σκέτα ή με μαρμελάδα και πραλίνα φουντουκιού στο εσωτερικό τους, αφού τα χαράξετε μ' ένα μαχαίρι σαν φραντζολάκια!