Επιδόρπιο...με φρουτοσαλάτα!

Μια γευστική φρουτοσαλάτα, μετά από ένα ωραίο γεύμα και ένα μικρό σοκολατάκι μπορούν να καλύψουν πολύ εύκολα την ανάγκη για επιδόρπιο, ειδικά όταν οι παρακαθήμενοι στο τραπέζι είναι προσεκτικοί στην διατροφή τους για λόγους υγείας.
Ένα μικρό σοκολατάκι με ξηρούς καρπούς  ή αποξηραμένα φρούτα (δαμάσκηνα, βερίκοκα, πορτοκάλι φλούδα, cranberries κ.λ.π.) και σοκολάτα bitter είναι εξαιρετικό κέρασμα και είτε
μπορείτε να τα φτιάξετε μόνοι σας, είτε να αγοράσετε έτοιμα.

Την φρουτοσαλάτα όμως καλό θα είναι να φτιάξετε μόνοι σας, επιλέγοντας φρούτα διαφορετικά μεταξύ τους που θα δέσουν όμως στο όξινο και το γλυκό, στο άρωμα και στην υφή, αλλά και στον χρωματικό συνδυασμό τους.

Φρουτοσαλάτα με mango, πορτοκάλι και μπανάνα 

συνοδεία αποξηραμένων cranberries, 

χυμό μανταρινιού, μέλι και πασπαλισμένη με λίγο δυόσμο και κανέλα!

Έκανε θραύση και πολύ χάρηκα για την επιλογή μου, το ομολογώ.

Σερβιρισμένη σε ατομικά μπολ ή σε μεγάλο από το οποίο θα μπορούν να πάρουν όλοι οι καλεσμένοι σας.
Χρειάζεται λίγη προετοιμασία και μπορεί να γίνει σχετικά εύκολα με ελάχιστο κόπο από την πλευρά σας,  λίγη ώρα πριν την σερβίρετε.
Κόβετε τα φρούτα σε κομματάκια, καρεδάκια, ροδέλλες και κύβους. (διαφορετικά φρούτα, διαφορετικά σχήματα βλέπετε). Τα βάζετε την σαλατιέρα και τα σκεπάζετε με διπλή μεμβράνη και στο ψυγείο.
H εδώ εκδοχή περιλαμβάνει : 2 μεγάλες μπανάνες σε ροδέλλες, 1 μάνγκο κομμένο σε παραλληλόγραμμα (μάλλον) και 1 μεγάλο πορτοκάλι σε κύβους (αφαιρόντας όσο μπορούσα την άσπρη μεμβράνη του χωρίς να μου χαλάσουν τα κομμάτια).
Σ' ένα σέϊκερ θα βάλετε τον χυμό από ένα πορτοκάλι ή δύο μανταρίνια, δύο καλές κουταλιές μέλι και θα τα χτυπήσετε καλά.
Πριν την σερβίρετε,δώστε της λίγο επιπλέον χρώμα με τα cranberries και πασπαλίστε την με λίγο αποξηραμένο δυόσμο ή μέντα και μισό κουταλάκι κοφτό κανέλα.
Έτοιμη.
Μπολάκια, κουταλάκια και ο καθείς παίρνει όσο τραβά η όρεξή του.

Tip: Αν θέλετε μια πιο κολάσιμη κατάσταση βάλτε δίπλα στον καθένα ομοτράπεζο, ένα μικρό μπολάκι με λιωμένη ζεστή σοκολάτα αρωματισμένη με λίγο ξύσμα πορτοκαλιού!
Αυτός θα επιλέξει αν θα βουτήξει τα φρουτάκια του μέσα σ' αυτήν.
Καλή και όμορφη εβδομάδα εύχομαι σε όλους σας.

Τυρένια Τηγανοψωμάκια, μετά από πρό(σ)κληση

Όταν δοκιμάζω συνταγές των αγαπημένων Bloggers, αισθάνομαι πως μπαίνω στα δικά τους χωράφια, έχοντας όμως πρόσκληση ελευθέρας με ανοικτή ημερομηνία... που ταυτόχρονα είναι και γευστική πρόκληση για μένα.  Ειδικά δε, αν μου φέρνουν και μνήμες παιδικών χρόνων, τότε οι συνταγές τους καρφώνονται στο μυαλό μου για καιρό!

Έτσι λοιπόν έγινε το περασμένο βράδυ, όταν αποφάσισα να μπω στην διαδικασία να φτιάξω τις  τηγανιτές τυρόπιτες της Ζαμπίας μας, για το βραδινό μας.

Και λέω αποφάσισα γιατί όποια συνταγή περιέχει τηγάνι, τις βραδινές ώρες μου είναι από δυσάρεστη ως απαγορευμένη.

Δεν θέλω την μυρωδιά του τηγανιού μέσα στο σπίτι με τίποτε και καθώς ο καιρός κρύωσε πια δεν είναι δυνατόν να "διαπλατώνω" όλα τα παράθυρα κατά το δοκούν!

Όμως οι τηγανίτες της  Ζαμπίας με "στοίχειωναν" και δεν μπορούσα να τις "ξεχάσω" και να τις "ξεπεράσω" έτσι απλά :-)))  
Ανασκουμπώθηκα λοιπόν και νάτες ...

Γευστικές, τραγανές και στρουμπουλές. Με μικρές αμελητέες προσωπικές παρεμβάσεις. 
Δοκιμάστε τις και θα σας εκπλήξουν πολύ-πολύ ευχάριστα, αν δεν έχετε πρόβλημα με το τηγάνι!

Προσωπικά έβαλα στην ζύμη και αλεύρι ολικής, ενώ τη ζύμη την ετοίμασα στον αρτοπαρασκευαστή στο πρόγραμμα ζυμώματος.  Και στην τυρένια γέμιση έβαλα κατσικίσιο τυράκι παρέα με φέτα μαλακιά, που χάρη στην υφή της κάνει πιο κρεμώδες το μείγμα.

 
Κάθε κομμάτι ζύμης το άνοιξα πάνω σε αντικολλητικό χαρτί για πιο εύκολη μεταφορά τους μετά στο τηγάνι καθώς δούλευα παράλληλα: άνοιγμα, μοντάρισμα, γέμισμα, τηγάνισμα.

Σχήματα διάφορα (στρογγυλά, παραλληλόγραμμα και ελαφρώς τετράγωνα) γιατί έπρεπε να κάνουμε και μαθήματα γεωμετρίας, στην "ώρα του παιδιού".
Τα υλικά θα τα βρείτε στην συνταγή της Ζαμπίας, αναλυτικά. 
Προσωπικά απλώς αυγάτισα λίγο τις προτεινόμενες ποσότητες μιας και ήθελα τυρόπιτες και για μερικά άτομα επιπλέον.

Καλή σας απόλαυση (και που είσαι Pep's.... Τηγάνι δεν ξαναπιάνω για κανένα 2μηνο και πλέον).

Ωχ....κουνουπίδι!!

Κι’ αν σας ξέμεινε το κουνουπίδι το κοκκινιστό, γιατί: στον έναν δεν μύριζε καλά, ο άλλος το ήθελε άσπρο σαλάτα με μπόλικο λεμόνι. O  τρίτος δεν τρώει κουνουπίδι και πάει λέγοντας…
και λυπάστε να το πετάξετε όπως εγώ, συνεχίστε ακάθεκτες και ακάθεκτοι, δημιουργώντας ένα σνακ για την επόμενη μέρα!

Κέϊκ αλμυρό με κουνουπίδι

Τόσα και τόσα ζαρζαβατικά έχουμε δει να μπαίνουν κατά καιρούς σε αλμυρά κέϊκς: πιπεριές όλων των ειδών και των χρωμάτων, σπανάκι, ελιές, ντομάτες ξερές και λιαστές, κολοκυθάκια, κολοκύθες, καρότα, αρακά, πράσα (γι' αυτά τα τελευταία έχω κι' εγώ τα "κρατήματά μου) γιατί όχι και το κουνουπίδι παρακαλώ;

Δείτε το λοιπόν σαν μια καλή εναλλακτική πρόταση, για να αξιοποιήσετε ένα παραξηγημένο λαχανικό, για να μην σας πω φτιάξετε επί τούτου, το συγκεκριμένο κέϊκ!

Θα σας χρειαστούν:

300-350 γραμ. κουνουπίδι κοκκινιστό (συνταγές δείτε στις καλές μας φίλες  Ξανθή και Χρυσαυγή) εγώ απλώς στο κοκκινιστό κουνουπίδι έβαλα 1 ξυλάκι κανέλας και 4-5 κόκκους μπαχάρι και όχι σέλινο κατά το βράσιμό του.

200 γραμ. φέτα τριμμένη με πιρούνι,

100 γραμ. κασέρι τριμμένο στο χοντρό του τρίφτη,

150 γραμ. ζαμπόν καπνιστό ή μπέϊκον ελαφρώς σοταρισμένο και ψιλοκομμένο,

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο,

1 φλιτζάνι γάλα φρέσκο,

4 μέτρια αυγά,

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

½ κουταλάκι αλάτι,

λίγο φρέσκος ψιλοκομμένος βασιλικός,

2-2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Επειδή το κουνουπίδι μας θα είναι ήδη μαγειρεμένο με τα μπαχαρικά και τα αρτύματά του, δεν χρησιμοποιούμε άλλα μπαχαρικά στην σύνθεση του κεϊκ ενώ είμαστε λίγο φειδωλοί στο αλάτι, μιας και θα έχουμε φέτα συν κασέρι συν αλλαντικά καπνιστά..

Σ’ ένα βαθύ πιάτο λιώνετε σε χοντρούτσικα κομμάτια το κουνουπίδι, αφαιρώντας τα πιο χοντρά του μέρη. Στην ουσία θα «σπάσετε» τα μπουκετάκια σε πολύ μικρά κομμάτια.

Σε βαθύ μπολ θα χτυπήσετε με το μίξερ τα αυγά μαζί με το ελαιόλαδο και το λίγο αλάτι, μέχρι να ενωθούν καλά και να «ασπρίσει» το μείγμα.

Στην συνέχεια μέσα στο μείγμα θα ρίξετε τα τριμμένα τυριά, το ψιλοκομμένο αλλαντικό,
ότι αποφασίσετε να χρησιμοποιήσετε,  το γάλα, το μπεϊκιν πάουντερ και τον βασιλικό,
θα χτυπήσετε εκ’ νέου για λίγο και τελευταίο σταδιακά θα ενσωματώσετε το αλεύρι.

Σε λαδωμένη και πασπαλισμένη με λίγο αλεύρι φόρμα, θα ρίξετε το μείγμα του κέϊκ και θα ψήσετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180-190 βαθμούς για 50-60 λεπτά περίπου (ανάλογα τον φούρνο) μέχρι το εσωτερικό του κέϊκ να σας δίνει στεγνό αποτέλεσμα, όταν βυθίσετε μέσα του την λάμα ενός μαχαιριού.

Αφήνετε το κέϊκ να κρυώσει στην σχάρα του φούρνου και μετά από 30 λεπτά μπορείτε να σερβίρετε. Είναι ωραίο κολατσιό και το κουνουπίδι έτσι ελάχιστοι (πάντα θα υπάρχουν) θα σας το αρνηθούν.

Καλή σας απόλαυση. 

Σημείωση: μπορείτε να το συνδυάσετε δε, με πολύ ελαφριά αρωματική μαγιονέζα ή ντιπ γιαουρτιού με μουστάρδα και λίγο έξτρα βασιλικό, έτσι για να κάνετε μικρές απολαυστικές βουτιές και να μην σας κακοπέσει το άρωμα και η γεύση του κουνουπιδιού :-))

Σεμιφρέντο ή πάστα κάστανο με Oreo.

Την ιδέα για τούτο το γλυκό την έκλεψα από την καλή μας την Σκοτεινή Σεφ.

Επώνυμα λοιπόν της λέγω, ότι την έκλεψα, αλλά την τίμησα με τον δικό μου τρόπο και πειραματισμό...ενώ εκείνη τις ίδιες μέρες έκανε τα ίδια και χειρότερα σ' εμένα  ;-)))

Καλά τέτοια ταύση σκέψης και πράξης... ειδικά μ' ένα άτομο που δεν γνωρίζω καθόλου προσωπικά, αλλά που μου αρέσει ο τρόπος που συνδυάζει υλικά και γράφει τα τεκτενόμενα στην κουζίνα του και είναι και μιας άλλης (ηλικιακά) γενιάς, δεν περίμενα ότι θα μπορούσε ποτέ να μου συμβεί μέσω του ιστού!

Και αφού εξομολογήθηκα την αμαρτία μου να σας πω ότι τα παγωτά στο σπίτι μας, δεν έχουν μεγάλη πέραση (μεγάλη είπαμε ...όχι καθόλου...) μέσα στο κάπως κρυουλιάρικο πια καιρό.

Αλλά τα παγωμένα γλυκά τύπου «σεμιφρέντο» εμένα μου αρέσουν πολύ. 

Ε, για τους υπολοίπους δεν παίρνω και όρκο!

Ειδικά αν δεν περιβάλλονται από παχύ στρώμα σοκολάτας  :-)) αλλά αυτό το δοκίμασαν.

Βρασμένα καστανάκια πεσκέσι από την γιαγιά μας. 

Κανείς μας δεν τα τρώει με λαχτάρα, όπως κάνουμε ας πούμε για τα ζεστά ψημένα!

Τι τα κάνει λοιπόν η καλό-μαγείρισσα;  Γλυκάκι της καρφώθηκε…

Ηταν και η Σκοτεινούλα, πρόσφατα διαβασμένη και να που προχωρήσαμε επί το έργον.

Σεμιφρέντο ή πάστα κάστανο με Oreo

Για μια πλαστική φόρμα που φορμάρουμε παγωμένα γλυκά, χρειάστηκαν:

1 κουτί μπισκότα oreo – 115 γραμμάρια και 3-4 μισά τους, για ντεκόρ

1 φυτική σαντιγύ σε μεταλλικό κουτάκι,

250 γραμ. κάστανα βρασμένα και καλά καθαρισμένα,

6 κάστανα μαρόν γλασσέ (αυτά τα είχα από πέρσι στο ψυγείο και δεν είχαν πάθει τίποτε)

2 κουταλιές μέλι καλής ποιότητας,

1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

5 φύλλα ζελατίνας,

1 ποτηράκι γάλα φρέσκο, αλλά ζεστό,

3 κουταλιές ζάχαρη άχνη.

Βάζετε το κουτί με τι σαντιγύ στο ψυγείο να παγώσει καλά για 6-7 ώρες, ή αποβραδίς αν είναι να φτιάξετε το γλυκό την άλλη μέρα.

Βράζετε τα κάστανα και τα αφήνετε να κρυώσουν ώστε να μπορέσετε να τα καθαρίσετε καλά, τόσο από τα φλούδια όσο και από το χνούδι και την φλούδα που τα περιβάλλει.  Αν σας σπάσουν κατά το καθάρισμα μην στεναχωρηθείτε γιατί έτσι κι’ αλλιώς θα τα κάνετε στην συνέχεια πουρέ.

Αφού τα καθαρίσετε τα λιώνετε μ’ ένα πιρούνι να γίνουν πουρές. Μέσα στον πουρέ αυτόν θα προσθέσετε και τα 4 από τα 6 μαρόν γλασσέ. Τα δύο θα τα κρατήσετε για το ντεκόρ.

Στο multi αλέθετε όλα τα μπισκότα και κρατάτε από 4-5 μόνον το ένα μέρος τους για το ντεκόρ επίσης.

Σε βαθύ μπολ θα βάλετε την παγωμένη σαντιγύ μαζί με την ζάχαρη άχνη και θα χτυπήσετε με το μίξερ για 6-7 λεπτά μέχρι να αφρατέψει.

Σ’ένα μπολάκι μουλιάζετε τα φύλλα της ζελατίνας με 2 κουταλιές κρύο νερό για 4-5 λεπτά. Ζεσταίνετε καλά το γάλα (χωρίς να βράσει) και αφού στραγγίξετε από τις ζελατίνες από το νερό,
θα ρίξετε μέσα το καυτό γάλα. Ανακατεύετε μ’ ένα πιρουνάκι ώστε να λιώσουν πλέον καλά.

Μέσα στην σαντιγύ θα ρίξετε το μέλι, τη βανίλια, τα αλεσμένα μπισκότα και τα λιωμένα κάστανα.
Θα ανακατέψετε εκ’ νέου και θα προσθέσετε το μείγμα της ζελατίνης και θα χτυπήσετε για δύο λεπτά ακόμη το μείγμα ώστε να ενσωματωθούν και αυτά τα τελευταία υλικά.

Μεταφέρετε το μείγμα του γλυκού στην φόρμα σας ή μπορείτε να το βάλετε απευθείας σε μπολάκια που θα το σερβίρετε.  Αφήνετε στο ψυγείο να παγώσει για 8-10 ώρες.

Ξεφορμάρετε με την βοήθεια λίγου ζεστού νερού, όπως κάνουμε την διαδικασία ας πούμε μ’ ένα ζελέ ψυγείου.  Δηλαδή ζεσταίνετε νερό (ένα μπρίκι) το βάζετε σ’ ένα ταψί μεγαλύτερο από την φόρμα. Βυθίζετε για λίγο την φόρμα στο καυτό νερό, χαράσσετε τα τοιχώματα μ’ ένα μαχαίρι και αναποδογυρίζετε σε πιατέλα σερβιρίσματος. 
Φυσικά αν το γλυκό το βάλετε σε μπολάκια, αυτή η διαδικασία σας είναι περιττή.

Διακοσμείτε την επιφάνεια με κομμένα μπισκότα και τα υπόλοιπα μαρόν γλασσέ ενώ μπορείτε να του  κάνετε και σχέδια με λιωμένη σοκολάτα.
Σε περίπτωση που το περιεχόμενο το βάλετε σε ποτήρια ή μπολ σερβιρίσματος,μπορείτε να διακοσμήσετε την επιφάνειά του με σπασμένα μπισκότα ανακατεμένα με ψιλοκομμένο μαρόν γλασέ.

Καλή απόλαυση σας εύχομαι, καθώς τα κάστανα είναι πια εδώ…

Εξαφανισμένα...Cookies Πορτοκαλιού με καρύδα

Φανταστικά cookies ήταν ετούτα!
Για πρώτη φορά το παιδί μου έφαγε... και ξανάφαγε... και ξάναφαγε ...μέχρι που κόντεψε να τα τελειώσει όλα, μονάχο του!

Αυτό δεν μου είχε ξανασυμβεί, και για να μην χάσω τούτη τη συνταγή και να έχω περιθώρια να την ξανακάνω, την κατέγραψα άμεσα.

Δεν είναι δύσκολα. 

Τα υλικά μάλλον θα τα έχετε οι περισσότεροι (εύχομαι πάντα να υπάρχουν αγαθά στα σπίτια των ανθρώπων γύρω μου). 

Η προετοιμασία τους δεν θα σας πάρει περισσότερο από 15 λεπτά και άντε άλλα 10 για το ζαχάρωμά τους και το μοίρασμά τους μέσα στα ταψιά.
Ε, έχει και λίγο χρόνο αναμονής για πάγωμα της ζύμης, αλλά εκεί εσείς δεν έχετε να κάνετε τίποτε. Οπότε…δεν μένει παρά να μπείτε στον κόπο (αν έχετε την διάθεση)  να τα φτιάξετε.

Cookies Πορτοκαλιού με καρύδα

Για 25-30 κομμάτια θα χρειαστείτε:

3 πορτοκάλια καλά πλυμένα (όχι κερωμένα) μόνον το ξύσμα (τον χυμό ευκαιρία να το πιείτε).

1 κούπα ζάχαρη άσπρη,

1 φακελάκι βανίλια αρωματισμένη με πορτοκάλι,
2 αυγά,

100 γραμ. καρύδα τριμμένη,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

½ κουταλάκι σόδα μαγειρική,

½ κούπα ελαιόλαδο,

½ κούπα γάλα φρέσκο και πλήρες,

2,5 περίπου κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

και τέλος,

2 κουταλιές ρόφημα σοκολάτας ανακατεμένο με 3 κουταλιές, ζάχαρη άχνη.

Σ’ ένα βαθύ μπολ βάζετε την ζάχαρη, το ξύσμα των πορτοκαλιών και το φακελάκι με την αρωματισμένη βανίλια. Τα ανακατεύετε με την βοήθεια ενός κουταλιού να ενωθούν καλά και τα αφήνετε να σταθούν για 10-15 λεπτά. Αυτή η «πάστα» θα βοηθήσει το πορτοκάλι να δώσει όλα του
τα αιθέρια έλαια.

Στην συνέχεια ρίχνετε μέσα τα αυγά, την καρύδα, το μπείκιν πάουντερ και την σόδα και χτυπάτε με τον αυγοδάρτη για να ενωθούν καλά. Προσθέτετε το λάδι και το γάλα και σταδιακά ενσωματώνετε το αλεύρι. Μέχρι να έχετε μια ζύμη μαλακή όπου και πλέον θα την δουλέψετε λίγο με το χέρι, μέχρι να πάρει όλο τα αλεύρι.

Την αφήνετε για μισή με μια ώρα στο ψυγείο. Και ετοιμάζετε δύο ταψιά στρώνοντάς τα με αντικολλητικό χαρτί.  Βγάζετε την ζύμη από το ψυγείο και αρχίζετε να κάνετε μπαλάκια σε μέγεθος καρυδιού όπου θα τα ρολλάρετε μέσα στο μείγμα την άχνης – σοκολάτας.

Τα βάζετε σε απόσταση 3-4 εκατοστών το ένα από το άλλο, μέσα στα ταψιά σας και τα πατάτε με την ανάποδη ενός κουταλιού, ώστε να πλατύνουν κάπως.

Φουρνίζετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 170-180 βαθμούς με αέρα για 8-10 λεπτά, αλλάζοντας μια φορά την θέση τους μέσα στον φούρνο, αν αυτός ψήνει ταυτόχρονα περισσότερα από ένα ταψιά.

Τα βγάζετε αφήνετε λίγο να κρυώσουν και είναι έτοιμα.

Το σύνολο μισή ώρα διαδικασία αν αφαιρέσετε το πάγωμα της ζύμης. 

Μικροί-μεγάλοι τα τσακίσανε...γιατί απ’έξω είναι τραγανά, μέσα είναι αφράτα και άκρως μυρωδάτα.
Σας εύχομαι ένα καλό και ξεκούραστο (όσο μας παίρνει και γίνεται) Σαββατοκύριακο.

Σταυροδρόμι, το σημείο όπου συναντώνται δύο ή περισσότεροι δρόμοι

Μια αγαπημένη φίλη από τα παλιά (κοίτα να δεις που όλο εκεί γυρνάμε τελικά, τελευταίως ...) 

η Κατερίνα, μου ζήτησε μια χάρη. 
Και θα της την κάνω, γιατί η ίδια μου είναι πολύ αγαπητή, όπως και η οικογένειά της άλλωστε, αλλά και γιατί μέσα από αυτήν την «χάρη» θα δώσω ίσως αφορμή σε όλους όσους μπαίνουν στον κόπο να με διαβάζουν, να κάνουν μια ωραία βόλτα σε μια από τις πιο όμορφες γωνιές της «καταπονημένης» Αθήνας μας. 
Και να δουν εδέσματα που με αγάπη ετοίμασαν οικιακές μαγείρισσες,  για να βοηθήσουν μια όμορφη ενορία.

Μιλώ για τον ναό του Αγίου Φιλίππου, απέναντι από την είσοδο της Αρχαίας Αθηναϊκής (Ρωμαϊκής) Αγοράς δείτε όλες τις σχετικές πληροφορίες στο Σταυροδρόμι.

Αν φτάσετε στο σημείο, σταθείτε μια στιγμή και κοιτάξτε δεξιά σας.  Μετά κοιτάξτε το ίδιο χρονικό διάστημα, αριστερά σας και θα καταλάβετε πως το μεγαλείο είναι πάντα εκεί κι’ ας πέρασαν αιώνες από την δημιουργία του.

Η μικρή αγορά που γινόταν παραδοσιακά  με νηστίσιμα φαγώσιμα στις 15 Νοεμβρίου εορτή του Αγ. Φιλίππου, γίνεται φέτος λίγο ενωρίτερα, 10-11 Νοεμβρίου και όπως μου λέει η φίλη Κατερίνα θα έχει και άλλα νόστιμα πράγματα.

Πέρα όμως από την αγορά των πραγμάτων που θα ενισχύσει τον ναό και το έργο του, υπάρχει και το άλλο κομμάτι.

Εκείνο, της συμμετοχής.  Εκείνο, της δικής μας προσφοράς και της δημιουργικής μας "μαεστρίας" φτιάχνοντας πράγματα για το Σαρακοστιανό Παζάρι,όπως : 

μαρμελάδες, γλυκά του κουταλιού και μέλι.
Σάλτσες από φυσική ντομάτα, απλές ή με λαχανικά, βασιλικό, ρίγανη, σκόρδο κλπ, τουρσιά, νηστίστιμη ταραμοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα κ.α. (έχουν ψυγείο στο ναό που μπορούν να τις διατηρήσουν).
Λάδι, ελιές, πατέ ελιάς.
Κρασί, λικέρ, ρακί, τσίπουρο (όχι εμπορίου).
Παξιμάδια, κουλουράκια, μπισκότα, κέηκ, παστέλια
Κριτσίνια, κράκερς, αλμυρά κουλουράκια.
Spring rolls, σπανακοπιτάκια, αλμυρές τάρτες ή πίτες,.

Eλιόψωμα, χειροποίητα ζυμαρικά και τραχανά.
Μελομακάρονα, νηστίσιμους κουραμπιέδες, νηστίσιμες δίπλες, νηστίσιμα γλυκά ταψιού.
Πάστα φλώρα, μηλόπιτα, διάφορα νηστίσιμα γλυκά
και άλλα πολλά... ανάλογα με το χρόνο, την όρεξη και τη φαντασία σας!!!

Η προτεραιότητα δίνεται στα νηστίσιμα προϊόντα ώστε να δίνεται και ένα μήνυμα για τη 

Σαρακοστή των Χριστουγέννων που αρχίζει.

Φέτος όμως, επειδή το παζάρι  θα γίνει λίγες μέρες νωρίτερα από τη γιορτή, μπορούν  να παραδοθούν και μερικά αρτύσιμα προϊόντα.

Όλα τα προϊόντα πρέπει να είναι χειροποίητα ή δικής σας παραγωγής.

Εσείς πηγαίνετε τα προϊόντα και εκεί οι άνθρωποι που συντονίζουν την δράση, αναλαμβάνουν τη συσκευασία τους.

Τα προϊόντα θα πρέπει να φτάσουν το αργότερο ως την Παρασκευή 9 Νοεμβρίου το μεσημέρι στο ναό του Αγίου Φιλίππου  (είναι λιγάκι πιεσμένος ο χρόνος είναι αλήθεια)  αλλά όσα διατηρούνται (π.χ. μαρμελάδες, ποτά κ.α.) θα ήταν σημαντικό να πάνε και πιο νωρίς, για να καταμεριστεί ο χρόνος για τις συσκευασίες σε περισσότερες από μία ημέρες. 

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε απευθείας στο τηλέφωνο:  6932338491 με την  κα Νίκη Δούση.   
Η φωτογραφία για τούτο το post είναι από την έκθεση υδατογραφιών της ζωγράφου κας Βάσως Γώγου, της οποίας τα έσοδα έχουν επίσης ως σκοπό την ενίσχυση του ναού του αγίου Φιλίππου. 

Η έκθεση φιλοξενείται στην Αίθουσα Τέχνης Πόρτα που βρίσκεται στον δεύτερο όροφο του πανέμορφου νεοκλασσικού σπιτιού της οδού  Αδριανού 9, κοντά στο σταθμό μετρό "Θησείο" (που σήμερα είναι το εστιατόριο Kuzina).

Θα διαρκέσει ως τις 18 Νοεμβρίου και μπορείτε να την επισκεφτείτε από το μεσημέρι στις 13.00 

ως τα μεσάνυχτα, καθημερινά.

Η απόφαση είναι δική σας.

Τόσο για την συμμετοχή, όσο και για την εκεί επίσκεψη!

Κοτόπουλο Φιλέτο…το άνοστο;

Κοτόπουλο Φιλέτο…

Κάποτε πίστευα ότι το φιλέτο κοτόπουλου, είναι ίσως το πιο «άνοστο» μέρος του κοτόπουλου.  

Εκείνα τα χρόνια τα παλιά, τα κοτόπουλα τα αγοράζαμε ολόκληρα από την κεντρική κρεαταγορά της Αθήνας. Και το ψητό – ολόκληρο – κοτόπουλο στο φούρνο με πατάτες και γεμιστό στην κοιλίτσα με τυράκια πικάντικα ήταν το καθιερωμένο αγαπημένο μου φαγητό.

Είχαν κυκλοφορήσει και τα πρώτα μείγματα μπαχαρικών όπως το Καρίνο, που ήταν η ευκολία της μαγείρισσας, στο άρτυμα του κοτόπουλου. 

Από αυτό λοιπόν το αγαπημένο φαγητό, ποτέ δεν διάλεγα το στήθος του κοτόπουλου.
Μου φαινόταν στεγνό, άνοστο, άγευστο και πάει λέγοντας…

Τα μπουτάκια κυνήγαγα και την ξεροψημένη ουρίτσα του.

Το ίδιο δε, έκανα και με την γαλοπούλα των Χριστουγέννων που λάτρευα την γέμισή της και το ξεροψημένο μπουτάκι της. Η μάνα μου, πρώτα την έβραζε για να είναι το κρέας της μαλακό. Το ζουμάκι γινόταν ελαφριά σούπα και μετά έμπαινε στον φούρνο για να ψηθεί παραγεμισμένη με κιμά, κουκουνάρια, κάστανα, σταφίδες, κεφαλοτύρι και όλα τα σχετικά μυρωδικά. Γεύσεις αλησμόνητες γιατί είναι συνδυασμένες με αγαπημένα πρόσωπα που μια παιδική ψυχή, τα αντιμετωπίζει αλλιώς.

Όλα αυτά για να καταλήξω να σας πω πως το κοτόπουλο φιλέτο, σήμερα το αγοράζω πολύ συχνά, μιας και με διευκολύνει στην καθημερινή  μαγειρική μου και πως τελικά μπορεί να γίνει πολύ νόστιμο αν του συμπεριφερθείτε με τον ανάλογο τρόπο :-))

Φιλέτο κοτόπουλου με πιπεριές, τζίντζερ και πικάντικο κατσικίσιο τυρί

2 φιλέτα κοτόπουλου,

3 πιπεριές κέρατο πράσινες, κομμένες σε μεγάλα κομμάτια.

3 πιπεριές κέρατο κόκκινες, επίσης κομμένες.

2 πατάτες, κομμένες σε μπαστουνάκια όχι πολύ λεπτά.

2 κουταλιές σούπας σάλτσα Teriyaki,

1 κουταλιά φρέσκο τριμμένο τζίντερ,

3 κουταλιές μαϊντανός ψιλοκομμένος,

ξύσμα και χυμός από ένα πορτοκάλι,

3-4 κουταλιές ελαιόλαδο,

2 κουταλιές σάλτσα σόγιας,

πιπέρι, πάπρικα γλυκιά,

και μισό φλιτζάνι κατσικίσιο (πικάντικο αν είναι δυνατόν) τυρί τριμμένο με το χέρι,

Ξεπλένετε τα φιλέτα του κοτόπουλου και τα στεγνώνετε με χαρτί κουζίνας.

Αν είναι μεγάλα τα κόβετε στη μέση και κάθε μισό κομμάτι το κόβετε σαν το πόδι της χήνας (ή της πάπιας αν θέλετε) δηλαδή τρεις τομές χωρίς όμως να τα αποκόψετε τελείως μεταξύ τους. Αυτό το κάνουμε για να ψηθεί το φιλέτο και εσωτερικά λίγο πιο γρήγορα. Η μέθοδος δεν είναι δικιά μου, την είδα σε video του J. Oliver και μου άρεσε γιατί δίνει ωραία εμφάνιση και στο πιάτο.

Παίρνετε μιας σακούλα τροφίμων, βάζετε μέσα τα φιλέτα και τους ρίχνετε το ξύσμα του πορτοκαλιού και την σάλτσα Teriyaki. Κλείνετε καλά τη σακούλα. Και αφήνετε το φιλέτο να μαριναριστεί για μια ώρα.

Στη συνέχεια σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι βάζετε το ελαιόλαδο να ζεσταθεί και σοτάρετε τα φιλέτα κοτόπουλου από όλες τις πλευρές για να πάρουν χρώμα.

Μόλις αρχίσουν να ψήνονται ρίχνετε μέσα στο τηγάνι τις πατάτες φροντίζοντας να πάνε προς το πάτο του σκεύους για να μαγειρευτούν σωστά.

Προσθέτετε την σάλτσα σόγιας και λίγο νεράκι. Σκεπάζετε και αφήνετε για 7-8 λεπτά.

Κατόπιν προσθέτετε τις κομμένες πιπεριές, το τριμμένο τζίντζερ, τον χυμό του πορτοκαλιού, το πιπέρι και την πάπρικα. Ανακατεύετε και πάλι. Και αφήνετε να μαγειρευτούν όλα μαζί για 10 λεπτά

Τελευταία θα μπουν : o ψιλοκομμένος μαϊντανός και το κατσικίσιο τυράκι.

Θα δώσουν τόνο Μεσογειακό στο φαγητό που μοιάζει περισσότερο με Ασιατική γεύση.
Το πάντρεμα δικαιώνεται από το τελικό αποτέλεσμα, σας βεβαιώνω.

Αφήνετε το φαγητό να μαγειρευτεί για 15 περίπου λεπτά και να τραβήξει τα υγρά του.  Κλείνετε την φωτιά, το αφήνετε να ηρεμήσει και είναι έτοιμο προς κατανάλωση.

Υ.Γ. Όπως θα δείτε στο φαγητό δεν υπάρχει αλάτι. Η σάλτσα σόγιας είναι αλμυρή και το τυράκι μας επίσης, οπότε το αλάτι απλώς παραλείπεται. Και κατά το σερβίρισμά του, μπορείτε να τρίψετε επίσης λίγο τυράκι από πάνω για γεύση και τσαχπινιά.

Παιχνιδίσματα...με αποτέλεσμα κεκάκια με αρωματική πραλίνα αχλαδιού

Κάποιες φορές είμαι σίγουρη πως το μυαλό μου παίζει τα δικά του παιχνίδια.

Συνδυάζει πράγματα που με κάποιον τρόπο έχει καταγράψει και τα βγάζει στην επιφάνεια με την πρώτη δυνατή ευκαιρία :-)

Γεγονότα, καταστάσεις, αισθήματα  και μυρωδιές του παρελθόντος ή του παρόντος ανάλογα, μπορούν να μπλεχτούν μεταξύ τους και να με οδηγήσουν στο να κάνω ή να πω κάτι περίεργο. 

Άλλες φορές πάλι, στο να φτιάξω κάτι επίσης περίεργο ή και εξαιρετικά γευστικό.

Γι’ αυτό σας λέω .... πως το μυαλό κάνει πάντα τα δικά του.

Όσο και να θέλουμε εμείς να το «πειθαρχήσουμε» βάζοντας του για παράδειγμα να διαβάζει συγκεκριμένες συνταγές και ποσότητες υλικών, αυτό θα αποφασίσει να μας πάει σε άλλους δρόμους.

Όλος ο πιο πάνω πρόλογος έγινε φυσικά για να δικαιολογήσω κατ’ ουσία, τα κεκάκια που θα δείτε πιο κάτω.

Έγιναν με υλικά που είχαν μείνει από άλλη κατασκευή και απλώς συνδυάστηκαν μεταξύ τους χθες το απόγευμα που ήθελα να έχω κάτι γλυκό (και πότε δεν θέλω δηλαδή…).

Για την βάση των κεϊκς

Χρησιμοποιήθηκε το μείγμα από ένα υπόλοιπο cramble που είχε μείνει από την κατασκευή μηλόπιτας, φυλαγμένο σε ταπεράκι στο ψυγείο (μην πετάτε υλικά που σας περισσεύουν, με μικρές προσθήκες θα τα χρησιμοποιήσετε σε κάτι άλλο).  Με το μάτι πια να σας πω, ότι αυτό ήταν ενάμιση φλιτζάνι περίπου και περιείχε : 1/3 πακέτου τριμμένα μπισκότα digitive, 1/3 κούπας αλεσμένο καρύδι, 2 κουταλιές βούτυρο αγελάδος, κανέλλα σκόνη και λίγη βανίλια κρυσταλλική.

Σ’ αυτά τα υλικά πρόσθεσα 2-3 κουταλιές ελαιόλαδο, 2 μικρά αυγά, ½ κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ και ½ κούπα γάλα. Ανακάτεψα καλά με τον αυγοδάρτη και έτοιμο το μείγμα κεϊκ.

Για το περιεχόμενο των κεϊκς τώρα (γιατί θέλαμε και κάτι να τα κάνει πιο ξεχωριστά στη γεύση) έκοψα 3 μικρά και ώριμα αχλάδια (καθαρισμένα) σε κύβους.

Τα έβαλα σε αντικολλητικό τηγάνι με το χυμό από 1/2 λεμόνι, 2 κουταλιές ζάχαρη άσπρη, λίγο μοσχοκάρυδο σε σκόνη και λίγο τζίντζερ επίσης σε σκόνη (στη μύτη του κουταλιού που λέμε).

Μόλις άρχισαν να βράζουν και η ζάχαρη αρχίσε να καραμελώνει, έριξα μέσα στο τηγάνι και 

2 μεγάλες κουταλιές πραλίνας φουντουκιού.

Έκλεισα την φωτιά και ανακάτεψα με ξύλινη σπάτουλα μέχρι να ενωθούν τα υλικά καλά και να έχω μια ωραία σάλτσα με μικρά πια κομματάκια αχλαδιού καθώς αυτό πολτοποιήθηκε ελαφρώς.

Στις φόρμες για muffins έβαλα τα ειδικά χαρτάκια, μοίρασα μείγμα από την βάση

του κεϊκ στο μισό τους. Από πάνω έβαλα 2 μικρές κουταλιές από το μείγμα

πραλίνας-αχλαδιού-μυρωδικών και μ’ ένα πιρουνάκι το γύρισα μέσα στο μείγμα του κεϊκ. Συμπλήρωσα την επιφάνεια με το υπόλοιπο μείγμα κεϊκ.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά.

Μόλις κρύωσαν ελαφρώς ήταν έτοιμα για κατανάλωση.

Την επόμενη μέρα εμένα προσωπικά μου φάνηκαν ακόμη καλύτερα.
Καλό βράδυ και με το καλό στην νέα εβδομάδα που ξεκινά, με φόντο απεργίες, συνθήματα και ψηφοφορίες πριν από μας ... για εμάς!

Χειμωνιάζει...Πορτοκάλι θα μυρίσει!

Τα είπαμε...τα γράψαμε...στο προηγούμενο post ...
Σας ευχαριστώ όλους και όλες για τα καλά σας λόγια και σχόλια και λέω πως τώρα πρέπει να μπούμε πάλι στον δικό μας ρυθμό, αφού άλλωστε με χαρά διαπίστωσα πως άνθρωποι που εκτιμώ, με "έννοιωσαν" σε βάθος.

Χειμωνιάζει σιγά-σιγά και τα φαινόμενα λέει θα ενταθούν τις επόμενες ημέρες και ώρες, σύμφωνα με το σημερινό δελτίο καιρού.  Ε, Νοέμβρης πια... τα κεφάλια μέσα!
Τα χειμωνιάτικα φρούτα έχουν κάνει για καλά την εμφάνισή τους και ήρθαν με το καλό και τα πρώτα ζουμερά και αρωματικά πορτοκάλια στην αγορά!  Τέλεια.

Μπορεί ολόκληρα να μην τρώμε όσα θα πρέπει (κακώς βεβαίως), αλλά σε χυμούς ή μέσα σε φαγητά και γλυκά  τον χειμώνα τους δίνω και καταλαβαίνουν.

Έτσι λοιπόν με το που πήρα τα πρώτα πορτοκάλια, το να φτιάξω μια  κλασσική πορτοκαλόπιτα
ήταν για μένα "απογευματινός πόθος"  γιατί τότε με πιάνει η μανία για γλυκό.
Σε άλλους αυτό συμβαίνει τα βράδια, το ξέρω καλά!

Τα πράγματα απλά, μιας και η συνταγή είναι πολύ γνωστή, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο παρασκευής.

Προσωπικά για την δική μου εκτέλεση χρησιμοποίησα τα ακόλουθα υλικά:

Για το «σώμα» της πίττας

1 πακέτο φύλλο κρούστας για γλυκά,

½ κούπα σιμιγδάλι ψιλό,

1 κουτάλι ζαχαρούχο γάλα,

2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό 2% λιπαρά,

1 κούπα λιωμένο βούτυρο αγελάδος ανάλατο,

1/3 κούπας ελαιόλαδο,

4 αυγά μετρίου μεγέθους,

2 κουταλάκια γλυκού μπεϊκιν πάουντερ,

ξύσμα από 2 μεγάλα πορτοκάλια (φρέσκα και όχι κερωμένα)

1 φακελάκι βανίλιας με άρωμα πορτοκάλι,

Για το σιρόπι

1,5 ποτήρι ζάχαρη.

½ ποτήρι μέλι ανθέων ή πορτοκαλιάς,

1 και ½ ποτήρι νερό,

τον χυμό από τα 2 πορτοκάλια

2-3 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού (προαιρετικά) .

Ξεπαγώνετε το φύλλο κρούστας αρχικά.

Λαμβάνετε πυρέξ (τετράγωνο κατά προτίμηση) ή ταψί που θα χρησιμοποιήσετε για να ψήσετε την πίτα, το λαδώνετε καλά και μέσα σ’ αυτό κόβετε το φύλλο σε μικρά κομματάκια με τα χέρια σας και το αφήνετε για 20 περίπου λεπτά να ξεραθεί με τον ατμοσφαιρικό αέρα.

Το φύλλο ξεραίνεται γρήγορα άμα το αφήσετε ανοιχτό και χωρίς μεμβράνη.

Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε την κρέμα για την πίτα.  Σε βαθύ σκεύος βάζετε τα γιαούρτια, το ζαχαρούχο γάλα, το λιωμένο βούτυρο, το ελαιόλαδο, τ’ αυγά, το ξύσμα των πορτοκαλιών, την αρωματισμένη βανίλια και τα χτυπάτε καλά με τον αυγοδάρτη για να ενωθούν σε ωραία κρέμα.

Στο ταψί που έχετε κόψει το φύλλο κρούστας, πασπαλίζετε από πάνω το σιμιγδάλι  έτσι ώστε να πάει σε όλη την επιφάνεια του φύλλου, το σιμιγδάλι βοηθά στην αποτελεσματική απορρόφηση όλου του σιροπιού, χωρίς να αφήνει ίχνος μέσα στο ταψί. Άρα άκρως μελωμένο γλυκό!
Ρίχνετε την κρέμα που έχετε ετοιμάσει και με την βοήθεια ενός μεγάλου κουταλιού ανακατεύεται

όλα τα υλικά να ενωθούν. Στρώνετε καλά την επιφάνεια του γλυκού και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για 30-35 λεπτά μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια του γλυκού.

Βγάζετε το γλυκό από τον φούρνο και το αφήνετε να κρυώσει.

Στην συνέχεια ετοιμάζετε το σιρόπι με όλα τα υλικά που αναφέρονται σε αυτό. 

Το αφήνετε να βράσει για 10 λεπτά ώστε να λιώσει η ζάχαρη και το μέλι καλά. 

Στα μισά του βρασμού του, ρίχνετε τις σταγόνες του εσσάνς.

Χαράσσετε το γλυκό σε κομμάτια και το περιχύνετε (το κρύο γλυκό) με το ζεστό σιρόπι, λίγο-λίγο για να πιει. Το αφήνετε να απορροφήσει όλο το σιρόπι και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Μπορείτε να το στολίσετε στο πιάτο με ροδέλες από γλυκό κουταλιού πορτοκάλι ή μανταρίνι.
Καλή σας απόλαυση και καλό μήνα να έχουμε όλοι μας.

Υ.Γ. όσο δεν καταναλωθεί φυλάσσεται όμορφα στο ψυγείο για μερικές μέρες (λέμε τώρα…)

Η ουσία των πραγμάτων … και η δική μου ευτυχία.

Καιρό θέλω τώρα να το γράψω, αλλά όλο κάτι με κρατά ... και με φέρνει πίσω ξανά από την απόφασή μου. Όμως θεωρώ πως θα είναι καλό, για μένα πρώτα απ’ όλα, να πω αυτά που σκέφτομαι και να κάνω λίγο πιο "ξεκάθαρη τη θέση και τις συντεταγμένες μου" στον χώρο αυτόν που βρέθηκα.

Στον χώρο του food blogging  δηλαδή, όπως καθιερώθηκε να τον λέμε όλοι μας πια.

Πριν αρκετά χρόνια, κάπου το 2005 στις αρχές του αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησα να γράφω τις πρώτες μου συνταγές στον ιστότοπο του Hungry, ήταν ένας ωραίος τρόπος επικοινωνίας και με έμαθε πολλά.
Τόσο για τα μαγειρικά δρώμενα όσο και για τους χαρακτήρες που «κρύβονταν» πίσω από τα ψευδώνυμα και τα αρχικά. Πίσω από τις συνταγές και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν.

Με τον καιρό γνώρισα προσωπικά κάποια από αυτά τα πρόσωπα.

Με κάποια κάναμε μια πιο «στενή» παρέα, με άλλα πάλι βρεθήκαμε μια-δυο φορές σε διοργανώσεις ή κάποιες συγκεντρώσεις και τίποτε περισσότερο.

Ο καιρός πέρασε. Το Hungry άλλαξε σε ύφος αλλά και σε ανθρώπους.

Κάποιοι απομακρύνθηκαν, κάποιοι άλλοι παρέμειναν και κάποιοι άλλοι έφτιαξαν την «επόμενη μέρα».

Έφτιαξαν το Hungry for Life, ως απάντηση και ως εξέλιξη.

Σ’ αυτούς τους τρίτους ήρθα να προσθέσω και τον εαυτό μου, όπου κι’ εγώ με την σειρά μου έγραφα τα δικά μου… και βεβαίως μου δόθηκε  εκ’ νέου η ευκαιρία να γνωρίσω πρόσωπα από κοντά.  
Αλλά και το Hungry for Life, έγραψε την ιστορία του και έκλεισε τον κύκλο του, με όποιον τρόπο επιλέχτηκε να τον κλείσει, μιας και τα δρώμενα και τότε ήταν πολλά και διάφορα.
Συμπέρασμα. Όλα αργά ή γρήγορα κάνουν τον «κύκλο» τους και απλώς μας δίνουν την «πάσα» για κάτι νέο.

Το νέο λοιπόν ήταν να κάνουν οι περισσότεροι συμμετέχοντες στο Hungry for Life,
τα δικά τους προσωπικά blogs.
Άλλοι τα κρατήσαν (από επιλογή) σε προσωπικό επίπεδο σαν ημερολόγια (και όχι απαραίτητα μαγειρικής τώρα πια).
Άλλοι προσπαθήσαν να τα κάνουν πιο «επαγγελματικά» εργαλεία, είτε γιατί ήθελαν μια ενασχόληση, είτε γιατί εμπλέκονταν επαγγελματικά με το χώρο της μαγειρικής και της ζαχαροπλαστικής, είτε γιατί επιθυμούσαν και φιλοδοξούσαν να ασχοληθούν επαγγελματικά στο μέλλον και να βελτιώσουν τα οικονομικά τους μέσα από αυτήν τους τη νέα δράση.

Όλα είναι θεμιτά. Και οι προσπάθειες του καθενός αφορούν αποκλειστικά τον ίδιο.

Και όλα βεβαίως είναι απολύτως αποδεκτά, με την προϋπόθεση ότι  δεν θίγουν τους άλλους.

Και όταν εννοώ δεν θίγουν...  εννοώ: ότι δεν «κρυφό-κοιτούν», δεν «αντιγράφουν», δεν παρουσιάζονται κάποιοι ως «μεσσίες της μαρμίτας και της χύτρας» και δεν προσπαθούν με τα λεγόμενα τους στα «ιντερνετικά πηγαδάκια» και τις «ιντερνετικές κλίκες», να στρέψουν αλλήλους εναντίον αλλήλων! Δημιουργώντας εικονικές εντυπώσεις.  
Νισάφι πια!

Αυτά τα τελευταία μακριά από εμένα, ως θερμή-θερμότατη παράκληση...

Γιατί, το προσωπικό μου blog, έχει καθαρά ημερολογιακό χαρακτήρα.

Γιατί, γράφω με τον δικό μου τρόπο, για γεύσεις και πράγματα που φτιάχνω μέσα στο σπίτι μου: για την οικογένειά μου, τους συγγενείς και τους φίλους μου.

Γιατί, δεν διαθέτω «επαγγελματία» διαχειριστή, μιας κι’ αυτό το διάβασα σε πρόσφατο mail που έλαβα, προκειμένου να γίνω αποδέκτης Δελτίων Τύπου και Διαφημίσεων.

Γιατί, δεν αναρτώ διαφημίσεις, από επιλογή και ας έχω «υπηρετήσει» χρόνια τον επαγγελματικό χώρο αυτό. Δεν είναι το προσωπικό μου ζητούμενο, όχι σε αυτή την φάση τουλάχιστον.

Γιατί, δεν κάνω προβολή εμπορικών δράσεων, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων και αυτό γιατί έχω προσωπική άποψη για το θέμα καθώς μπορεί να συμμετέχω σ' αυτό, με κάποιον τρόπο.

Γιατί, προτιμώ να προβάλλω γεγονότα και δράσεις που έχουν κυρίως  ανθρωπιστικό χαρακτήρα.

Γιατί, δεν με ενδιαφέρουν τα «τυπικά» κολακευτικά σχόλια, απλώς για να μπει κάποιος και να κάνει ένα σχόλιο σε ότι έγραψα με προσωπικό κόστος σε χρόνο και χρήμα. Διότι για να μαγειρέψεις κάτι πάρα - πάνω, σαφώς κοπιάζεις και σαφώς αγοράζεις!

Γιατί, με ενδιαφέρει η ουσία των πραγμάτων και η "ουσία" της γεύσης.

Γιατί, με ενδιαφέρει να δοκιμάσουν κάποιοι να φτιάξουν αυτά που έγραψα και παρουσίασα και να έρθουν μετά με την σειρά τους να μου πουν τις εντυπώσεις τους.

Γιατί, πραγματικά με ενδιαφέρει να γνωρίσω (εάν το θελήσουν φυσικά και εκείνα) κάποια άτομα από κοντά, που με τον τρόπο τους και τα λόγια τους, με «γέμισαν» και με έκαναν να τα «αγαπήσω». 

Εάν τα τρία τελευταία «γιατί μου» γίνουν, έστω και για το 1/10  όσων έχουν δηλώσει πως ακολουθούν το blog μου και με διαβάζουν, πραγματικότητα,  θα νιώσω πάρα - μα πάρα πολύ ευτυχής.

Σας ευχαριστώ που μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε (αν φτάσατε μέχρι το τέλος) και αυτό μου το post και ίσως κάποιοι από εσάς να με κατάλαβαν με το «πρώτο». Άλλοι πάλι όχι. Σας ευχαριστώ όλους όπως κι' να 'χει!

Τελειώνοντας, θα ήθελα να παρακαλέσω, όσες και όσους με διαβάζουν (και ξέρω καλά πως με διαβάζουν άνθρωποι που αγαπώ και γνωρίζω προσωπικά)  και δεν γράφουν σχόλια... να γράφετε βρεις σεις το κάτι τοις σας... «δεν δαγκώνουμε»  εδώ μέσα :-))
'Αστε που θα μου δίνετε και μένα κουράγιο να συνεχίσω να γράφω και να σας «ζαλίζω» με τα δικά μου, μιας και η επικοινωνία (έστω και με αυτόν τον τρόπο) είναι αμφίδρομη και απαιτεί την ύπαρξη τόσο του "πομπού" όσο και του "δέκτη". Διαφορετικά δεν έχει νόημα. Κι αν δεν έχει νόημα πια, απλώς ένας ακόμη κύκλος θα κλείσει...

Σας καλημερίζω για σήμερα...

Aroma Vanillias – κατά κόσμο – Πηνελόπη (administrator του εαυτού μου).

Υ.Γ. οι φωτογραφίες τραβηγμένες σε διάφορες χρονικές στιγμές από εμένα και η σχέση τους με το θέμα μου συμβολική και αλληγορική.

Μια βόλτα …που μας έδωσε ένα ωραίο φαγητό.

Μια βόλτα στην περιοχή του Μεγάλου Πεύκου, που βρίσκεται σχετικά κοντά στα μέρη μας, πέρα από τον ψυχαγωγικό της χαρακτήρα είχε τούτη τη φορά και μια καλή σοδειά. 2-3 κιλά φρέσκα καλαμαράκια σε πολύ καλή τιμή!

Αυτά τα «τυχερά» είναι που κάνουν την βόλτα μας συνήθως πιο συναρπαστική, έτσι δεν είναι;
Ή εγώ το βλέπω έτσι ;-)

Πέρασαν λίγες μέρες και να που ήρθε η ώρα να αξιοποιηθεί το «τυχερό» μας.

Καλαμαράκια Κοκκινιστά με ούζο και  με καστανό ρύζι

Υλικά για 4 άτομα

1 κιλό φρέσκα καλαμάρια (που φυσικά θα καθαριστούν και θα πλυθούν ανάλογα)

1 μεγάλο ξερό κρεμμύδι (κόκκινο κατά προτίμηση)

1 μεγάλη και ώριμη ντομάτα,

4-5 κόκκους μπαχάρι,

3 φύλλα δάφνης,

1 ποτηράκι (κρασιού) ούζο,

½ φλιτζάνι χυμό ντομάτας,

αλάτι χοντρό, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά, σκόνη σκόρδου από ½ κοφτό κουταλάκι,

και ελαιόλαδο και ελάχιστο νεράκι.

Καθαρίζετε τα καλαμάρια, χωρίζοντας το κεφάλι από το σώμα. Από το κεφάλι θα αφαιρέσετε τα μάτια, καθώς και το κεντρικό δόντι του καλαμαριού, που βρίσκεται ανάμεσα στα πλοκάμια του κεφαλιού.

Από το σώμα θα αφαιρέσετε το κεντρικό κόκαλο του ασπόνδυλου και όσα πιθανόν ξένα σώματα βρείτε μέσα στο σώμα. Τα δικά μας καλαμάρια ήταν και αυγομένα. Καλό θα είναι να μην τους αφαιρέσετε αυγά αν υπάρχουν, γιατί είναι εξαιρετικά στην γεύση. Διατηρείτε το σώμα των καλαμαριών ολόκληρο, αν το μέγεθός τους δεν είναι πολύ μεγάλο.

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το βάζετε με ελαιόλαδο να ροδίσει μέσα σε βαθιά κατσαρόλα.
Όταν γυαλίσει ρίχνετε μέσα τα καθαρισμένα καλαμάρια. Και συμπληρώνετε με την φρέσκια ντομάτα ψιλοκομμένη και χωρίς φλούδα, τα μπαχάρια, τη δάφνη, το χυμό, το ούζο και τα υπόλοιπα υλικά. Αφήνετε το φαγητό να βράσει σε μέτρια φωτιά για 20-25 λεπτά, ανακατεύοντας συχνά-πυκνά με μια κουτάλα.

Όταν είναι έτοιμο περνάτε στην ετοιμασία του ρυζιού.
Το καστανό ρύζι είναι εξίσου νόστιμο με το λευκό, αλλά είναι σαφώς πιο θρεπτικό.

Βάζετε σε μια κατσαρόλα λίγο λάδι και προσθέτετε ρύζι κατάλληλο για 4 άτομα.

Το αφήνετε 1-2 λεπτά να ψηθεί με το λάδι και στην συνέχεια προσθέτετε με βαθιά κουτάλα την σάλτσα από τα καλαμάρια, ώστε να βράσει μαζί της.
Φροντίζετε να ρίξετε σχεδόν όλη τη σάλτσα ώστε να μαλακώσει και να ψηθεί καλά το ρύζι.
Εάν δεν έχετε αρκετή ίσως χρειαστείτε λίγο ζεστό νεράκι.

Σε 10 λεπτά το ρύζι είναι έτοιμο σχεδόν.
Το αφήνετε να τραβήξει και τα τελευταία υγρά του, σκεπάζοντας με μια πάνινη πετσέτα.

Είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.  Στολίστε το ρυζάκι με λίγη τριμμένη παρμεζάνα ή κεφαλοτύρι και ψιλοκομμένο μαϊντανό. Μοναδικό άρωμα θάλασσας στο πιάτο σας.

Παραλλαγμένα ναι... αλλά άκρως παραδοσιακά κουλουράκια. Kι ένα βραβείο!

Τα κουλουράκια της φωτογραφίας μην νομίζετε ότι μας παραψήθηκαν και μας «μαυρίσανε».

Όχι, βέβαια.  Απλώς είναι μια άκρως παραδοσιακή γεύση που την βρίσκουμε σε πολλές παραλλαγές σε πολλές γωνιές της πατρίδας μας, ειδικά όταν μιλάμε για περιοχές που είναι παραγωγοί ελαιολάδου, με μια μικρές όμως προσθήκες που θα σας περιγράψω πιο κάτω, που έκαναν την διαφορά στο χρώμα αλλά και την τελική γεύση.

Από τα παιδικά μου χρόνια, αυτή η γεύση συνόδευε το πρωϊνό  μας γάλα αλλά και το δεκατιανό μας πολλές φορές στο σχολείο. Τόσο η μάνα μου, όσο και οι γιαγιάδες μου τα έφτιαχναν συχνά, γιατί τα λατρεύαμε όλοι μέσα στην οικογένεια.
Τις δε περιόδους νηστείας εμείς ως πιτσιρικάδες χορταίναμε την πείνα μας, τρώγοντας 5-6 την κάθε φορά!

Μιλώ για τα παραδοσιακά κουλουράκια λαδιού με πορτοκάλι χυμό και ξύσμα.

Στην νέα οικογένεια, που μπήκα πια ως νύφη εδώ και μερικά χρόνια, ανακάλυψα ότι τα αγαπούν επίσης το ίδιο. Και τώρα πια που και το δικό μου παιδί έχει «άποψη» επί των γεύσεων φάνηκε ότι τα αγαπά και αυτό εξίσου.

Τι να πω;

Προφανώς είναι θέμα γονιδιακό! Η μεταφορά γεύσης με το πέρασμα των χρόνων και από γενιά σε γενιά… σαφώς και έχει να κάνει με το πώς αναπτύσσονται τα αισθητήρια που έχουν οι γευστικοί μας κάλυκες!!

Τα λαδένια κουλουράκια πορτοκαλιού μου, όμως αυτή τη φορά ενισχύθηκαν και με σοκολάτα ενώ εξωτερικά, τα μισά τουλάχιστον, πασπαλίστηκαν με σουσάμι ενώ αρωματίστηκαν με μαστίχα και μαχλέπι!

Έγιναν εξίσου συναρπαστικά και τα 6 ταψιά φούρνου κοντεύουν να γίνουν πια «ιστορία», αφού μοιράσαμε και φάγαμε ήδη αρκετά.

Υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για περίπου 80-90 κομμάτια (6 ταψιά φούρνου)

Ήταν:

1,5 κιλό αλεύρι (και λίγο παραπάνω)

3 κουταλάκια του γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,

1,5 κουταλάκι σόδα μαγειρική,

1,5 ποτήρι ελαιόλαδο,

1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού (6 μέτρια πορτοκάλια)

το ξύσμα από τα 6 πορτοκάλια (να μην είναι κερωμένα και γυαλιστερά)

3 κούπες ζάχαρη,

3 κουταλάκια κοπανισμένης μαστίχας, μαζί με μαχλέπι και λίγη ζάχαρη (εάν δεν θέλετε το άρωμα της μαστίχας χρησιμοποιήστε βανίλια σκέτη ή αρωματισμένη με πορτοκάλι).

1 κούπα ρόφημα σοκολάτας (δηλαδή 6 κουταλιές σοκολάτας διαλυμένες μέσα σε γάλα ελαφρώς ζεστό).

Και βρεγμένο σουσάμι προαιρετικά για τον στολισμό τους.

Εσείς προσαρμόζετε τα υλικά σύμφωνα με τις ανάγκες, τα άτομα στο σπίτι σας καθώς και τον διαθέσιμο χρόνο σας.

Μέσα σε μεγάλη λεκάνη θα βάλετε τη ζάχαρη με το ξύσμα των πορτοκαλιών.
Θα ανακατέψετε καλά μ’ ένα κουτάλι και θα τα αφήσετε να σταθούν για 10 λεπτά.

Στην συνέχεια θα ρίξετε το λάδι, τον χυμό, το μπέϊκιν πάουντερ, την αρωματισμένη βανίλια και
την σόδα.
Θα χτυπήσετε με τον αυγοδάρτη για να ενωθούν τα υλικά και εκεί θα δείτε την σόδα ελαφρώς ν’ αφρίζει.  Ενσωματώνετε το ρόφημα της σοκολάτας και σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι, μέχρι να το πάρει όλο.

Εκεί κάπου θα αφήσετε τον αυγοδάρτη κατά μέρος και θα συνεχίζετε το ζύμωμα με το χέρι.

Ενδεχομένως να σας χρειαστεί ακόμη λίγο αλεύρι και λίγο λάδι, μέχρι η ζύμη να είναι ελαστική και να μην κολλά στα χέρια.

Την αφήνετε να ξεκουραστεί κανένα μισάωρο και ετοιμάζεστε για το πλάσιμο.

Μικρά χαριτωμένα κουλουράκια (ή ότι σχήμα σας αρέσει) που κάποια από αυτά ή όλα θα τα πασπαλίσετε με το βρεγμένο σουσάμι.

Για να βρέξετε το σουσάμι. Βάλετε το σ’ ένα σουρωτηράκι και περάστε με προσοχή κάτω από την βρύση. Το στραγγίζετε και το βάζετε σ’ ένα πιάτο ή μπολ.

Μεταφέρετε τα πλασμένα κουλουράκια σε ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 12-15 λεπτά, στους 180 βαθμούς (και πάντα ανάλογα με τον φούρνο). Αφήνετε να κρυώσουν και μπορούν να διατηρηθούν, αν τα καταφέρετε δηλαδή, για μέρες 
μέσα σε αεροστεγές δoχείο.
Εχουν άρωμα τσουρεκιού, είναι όμως τραγανά όσο ένα κουλουράκι και σκουρούτσικα χάρη στο κακάο!

Και πριν  σας αφήσω να ευχηθώ Χρόνια Πολλά στους εορτάζοντες σήμερα του Αγίου Δημητρίου.
Χρόνια Πολλά στην Πατρίδα μας για την Επέτειο του ΟΧΙ και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να την κάνουμε περισσότερο ΔΥΝΑΤΗ. 
Γιατί  Η ΕΛΛΑΔΑ είμαστε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ είτε ζούμε μέσα στην χώρα, είτε μακριά από αυτή.

Να ευχαριστήσω επίσης την φίλη Ελένη Gr, για το βραβείο της Διαφορετικότητας.

Ο καθένας μας καλή μου Ελένη είναι Διαφορετικός και για τον λόγο αυτό είναι και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.
Το θέμα είναι να καταφέρουμε να εκτιμήσουμε και να αξιοποιήσουμε σωστά αυτή τη Διαφορετικότητά μας και να το νοιώσουν και τα παιδιά μας καθώς θα μεγαλώνουν.
Σ' ευχαριστώ και πάλι για την επιλογή.
Εγώ με την σειρά μου θα το χαρίσω μόνον σε μια φίλη bloger γιατί ενώ απολύτως "φωτεινή"
επέλεξε να κινείται και να αναζητά το "φως" της, στα "σκοτάδια".
Στην φίλη Dark Shef λοιπόν.  Για την δική της Διαφορετικότητα...

Καρμελωμένος Χαλβάς, με άρωμα βουτύρου

Δεν ξέρω αν ο τίτλος σας προϊδεάζει για το τι θα διαβάσετε πιο κάτω, αλλά η φωτογραφία σίγουρα θα σας δώσει μια καλύτερη εικόνα, αφού ως γνωστόν μια εικόνα αξίζει όσο χίλες λέξεις!

Ο απλός κλασσικός σιμιγδαλένιος χαλβάς μπορεί να «μεταμορφωθεί» σ’ ένα υπέροχο γλυκό που ίσως δεν το έχετε έτσι φανταστεί, αν και είναι ένα γλυκό που μπορεί να συνδυαστεί με πολλά άλλα αρώματα. Δείτε για παράδειγμα τις τελευταίες δημιουργίες της Έρης αλλά και της Μαρίνας (που με ξεσήκωσαν) και να σας βγάλει ασπρο-πρόσωπους σ' ένα τραπέζι.

Για τον χαλβά (για μεγάλη φόρμα γλυκού) θα χρειαστείτε:

1 πακέτο σιμιγδάλι χοντρό,

1/4 πακέτου σιμιγδάλι ψιλό,

150 γραμ. αγελαδινό βούτυρο ανάλατο,

100 γραμ. ελαιόλαδο,

1 φλιτζάνι αποξηραμένα cranberries, σταφίδες ξανθές, σταφίδες μαύρες, χοντροκομμένα αμύγδαλα και φουντούκια (ανάλατα πάντα).

Για το σιρόπι θα χρειαστείτε:

3 κούπες ζάχαρη

1 και ½ κούπα νερό,

1 μεγαλούτσικο ξυλαράκι κανέλλας.

Ή διαφορετικά κάποιο σιρόπι από γλυκό κουταλιού που θα σας έχει μείνει που θα το αραιώσετε με λίγο ζεστό νερό και ανάλογα την ποσότητα θα συμπληρώσετε σε νερό και ζάχαρη μέσα στην κατσαρόλα που θα βάλετε τα υλικά να βράσουν.

Εγώ έβαλα από το αρωματισμένο με φλούδες λεμονιού σιρόπι μου και συμπλήρωσα αντίστοιχα τα υπόλοιπα υλικά μου.

Για την πιο πάνω ποσότητα σιμιγδαλιού θέλετε στην ουσία δύο ποτήρια του νερού, σιρόπι.

Για το «καραμέλωμα» θα χρειαστείτε:

10 καραμέλες γάλακτος (τις κλασσικές τετράγωνες στο χρυσό χαρτάκι)

και 1 και ½ κουταλιά της σούπας γάλα πλήρες.

Βάζετε σε βαθιά κατσαρόλα το βούτυρο μαζί με το ελαιόλαδο να ζεσταθούν μέχρι να αρχίσουν να καίνε, και ρίχνετε μέσα τα δύο είδη σιμιγδαλιού. Ανακατεύετε συχνά μέχρι το σιμιγδάλι να αρχίσει 

να παίρνει χρώμα και να ροδίζει. Εδώ βέβαια μπαίνει και το θέμα του γούστου, πόσο καβουρδισμένο επιθυμείτε να έχετε τον χαλβά σας.

Προσωπικά προτιμώ κάτι ενδιάμεσο. Ούτε άσπρο αλλά ούτε και παραψημένο.

Όταν αρχίσει να παίρνει χρώμα ρίχνετε μέσα όλα τα ξηρό-κάρπια και συνεχίζετε το ανακάτεμα για να ενωθούν καλά τα υλικά και να ψηθούν λίγο και τα αμύγδαλα με τα φουντούκια.

Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε σε διπλανή κατσαρόλα το σιρόπι σας. 

Είτε απλά με ζάχαρη, νερό και κανέλα. 

Είτε με την παραλλαγή με το σιρόπι, ζάχαρη, ζεστό νερό και κανέλα.

Από την στιγμή που θα αρχίσει να βράζει το σιρόπι, ίσως βγάλει λίγο σκούρο αφρό οπότε αν θέλετε το ξαφρίζετε, αφήνετε 5 λεπτά και το σβήνετε. Τότε με κουτάλα σερβιρίσματος σούπας (και αφού ο χαλβάς έχει πια πάρει χρώμα και άρωμα) ρίχνετε λίγο-λίγο το σιρόπι με την βοήθεια της κουτάλας μέσα στον χαλβά και ανακατεύετε συνεχώς. 

Παρακαλώ να είστε προσεκτικές/οί γιατί  «πιτσιλάει» και καίει πάρα πολύ. Γι’ αυτό και συστήνω να έχετε βαθιές κατσαρόλες προς χρήση.

Στο μείγμα αυτό του χαλβά πασπαλίστε τώρα και λίγη κανέλα σκόνη (1/2 κοφτό κουταλάκι).

Αποσύρετε από την φωτιά. Ακουμπάτε στον πάγκο εργασίας σας και παίρνετε μια φόρμα με την οποία θα δώσετε το επιθυμητό σχήμα στον χαλβά σας.

Αφήνετε την φόρμα κατά μέρος (για ¾ της ώρας) και ξεφορμάρετε με προσοχή.

Καραμελώνετε την επιφάνεια του χαλβά με το μείγμα από τις δέκα καραμέλες γάλακτος που θα βάλετε μαζί με το γάλα σ’ ένα μπολάκι και είτε θα τις ζεστάνετε στον φούρνο μικροκυμάτων, είτε σ’ ένα μικρό μπεν μαρί.

Θα φροντίστε να ενσωματωθούν καλά τα δύο υλικά και να έχετε μια παχύρρευστη σάλτσα καραμέλας. Στολίζετε με αυτήν την επιφάνεια του χαλβάς σας και νομίζω πως κανείς δεν θα
πει : όχι για ένα, αλλά και δεύτερο κομματάκι, από τούτο το κλασσικό γλυκό, με την μοντέρνα
πια εμφάνιση :-))

Καλή σας απόλαυση.

Σπανακόπιτα με ξυνομιζύθρα και φέτα, αλλά και με ωραίο φύλλο

Είμαι πάντα της λογικής ότι όταν συναντάς το καλό, πρέπει να το αναφέρεις και με τον τρόπο σου να το βοηθάς να γίνει γνωστό και να το χαρούν και να το «κανακέψουν» και οι άλλοι γύρω σου.

Να το στηρίξεις δηλαδή, για να συνεχίσει να είναι καλό. Και ίσως να γίνει και καλύτερο.

Γι’ αυτό λοιπόν θα σας γράψω για ένα εξαιρετικό έτοιμο φύλλο χωριάτικο, που από τύχη επέλεξα να αγοράσω σε μεγάλο SM.
Και η επιλογή μου έγινε, με απλά χαρακτηριστικά: είχε πολύ καλύτερη τιμή από άλλες πιο γνωστές μάρκες, ήταν ελληνικό προϊόν και είχε ένα εξαιρετικά ωραίο πράσινο χρώμα στη συσκευασία του.
Τελείως διαφορετικό από τα συνηθισμένα και αυτό ως καταναλωτής και άνθρωπος που εργάζεται στον χώρο του Marketing χρόνια μου τράβηξε το μάτι σχεδόν αμέσως.

Μιλώ για το πακέτο με χωριάτικο φύλλο της εταιρίας  Χαβέλας – Ζαγορίσιο.

Δεν κάνω διαφήμιση, ούτε έχω καμμία σχέση με την εταιρία, αλλά πρέπει να πω όνομα για να μπορέσετε να το αναγνωρίσετε αν το βρείτε εμπρός σας. Είχε μέσα 6 μεγάλα φύλλα (βάρος 750 γραμμάρια) τόσο προσεγμένα στη συσκευασία, με το καθένα να χωρίζετε με ψηλή μεμβράνη που
δεν χάλασαν ούτε για δείγμα. Ενώ η μεμβράνη αυτή βοηθά και να τα διπλώσεις όπως επιθυμείς
(στην δική μου περίπτωση έγιναν στριφτή σπανακόπιτα).

Εάν θέλετε να δείτε περισσότερα το www.zagorisio-filo.gr είναι στην διάθεσή σας.

Και πάμε τώρα στην πίτα μου: Σπανακόπιτα με ξυνομιζύθρα και φέτα.

Η οποία και έγινε με:

1 μεγάλο κρεμμύδι κόκκινο ψιλοκομμένο,

1 κιλό σπανάκι καθαρό και ψιλοκομμένο,

1 ματσάκι άνηθο επίσης ψιλοκομμένο,

2 μέτρια αυγά,

1/3 φλιτζανιού ρύζι καρολίνα,

½ κουταλάκι πιπέρι τριμμένο,

½ κουταλάκι κουρκουμά σε σκόνη,

λίγο αλάτι,

και τέλος, 250 γραμ. ξυνομιζύθρα τριμμένη με το χέρι μαζί με 150 γραμμάρια φέτα σκληρή και ελαφρώς πικάντικη,  επίσης τριμμένη με το χέρι.

Σωτάρουμε τα τρία πρώτα υλικά σε ελαιόλαδο μέχρι να μαραθούν και αποσύρουμε από την φωτιά.

Μετά μέσα στο μείγμα ρίχνουμε όλα τα υπόλοιπα και ανακατεύουμε καλά να ενωθούν.

H αλήθεια είναι ότι θα ήθελα περισσότερα άγρια χόρτα στην πίτα μου, αλλά και με σκέτο σπανάκι έγινε γευστική, ενώ όλα τα υπόλοιπα υλικά της έδωσαν το άρωμα που ήθελα.

Το φύλλο εξαιρετικό, επαναλαμβάνω κι' ας γίνω κουραστική :-)
Κάθε ένα το δίπλωσα στα 2/3, το λάδωσα με πινελάκι, έβαλα γέμιση κατά μήκος του φύλλου. Δίπλωσα σε ρολό και μετέφερα σε ελαφρώς λαδωμένο ταψί σχηματίζοντας με το κάθε ρολό – σαλίγκαρο.

Λάδωσα ελαφρώς την επιφάνεια των φύλλων και πάλι, αν και  στη συσκευασία μιλούσαν για ράντισμα με γάλα ή νερό μιας και το φύλλο είναι πολύ απορροφητικό.

Τέλος πάντως εγώ προτίμησα τα δικά μου χούγια!

Ψήθηκε καλά και ρόδισε σε όλα τα μέρη, ενώ το φύλλο έγινε πολύ τραγανό.

Αν το πετύχετε κάπου, κάντε κι’ εσείς την δική σας πίτα.
Καλή εβδομάδα να έχετε και με αλλαγές προς το φθινόπωρο καθώς φαίνεται...

Με άρωμα βανίλιας…αλλά και κανέλας

Κεκάκια για όλες τις ώρες…με άρωμα βανίλιας (μιας και έχουμε και το όνομα…) που όμως έχουν και άρωμα κανέλας (σαφώς πιο έντονο) και δεν θα σας αφήσουν εύκολα ασυγκίνητους νομίζω.
Την συνταγή αυτή θα μου επιτρέψετε ν' αφιερώσω στην φίλη Αγγελική Ν, μιας και με το τελευταίο της σχόλιο με προκαλούσε ;-)) "να δω τι άλλο άρωμα θα μας βάλεις ακόμη μέσα στα πιάτα μας"!
Δεν θα βάλω κάτι νέο Αγγελική μου, αλλά κάτι κλασσικό και αγαπημένο μέσα σ' ένα γλάσσο που σου προτείνω να δοκιμάσεις, αφού η κανέλα είναι από τα υλικά που αγαπάς.
Φιλιά πολλά και με ευχές για πολλά όμορφα ωραία ταξίδια και πολλές ωραίες χειροποίητες δημιουργίες.

Σημαντικό δε να πω στο σημείο αυτό, πως φτιάχνονται πάρα πολύ εύκολα και καταναλώνονται εξίσου εύκολα, με υλικά που λίγο έως πολύ, έχουμε σχεδόν πάντα στο σπίτι.

Για 12 φορμάκια muffins  τα υλικά που θα σας χρειαστούν είναι τα ακόλουθα:

Για τα κεκάκια:

¾ φλιτζανιού ζάχαρη,

½ φλιτζάνι ελαιόλαδο,

2 μέτρια αυγά,

½ κούπα χυμός βερίκοκο ή ροδάκινο (από συσκευασία). Αν δεν έχετε χυμό, βάζετε γάλα.

1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

1 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ

1 κουταλάκι κανέλα σε σκόνη,

2 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Για το γλάσσο:

3 κουταλιές βανίλια υποβρύχιο,

1 κουταλιά χυμός βερίκοκο ή ροδάκινο,

½ κοφτό κουταλάκι κανέλα

Σ’ ένα βαθύ μπολ βάζετε την ζάχαρη μαζί με το ελαιόλαδο και τα χτυπάτε καλά με το σύρμα μέχρι να ενωθούν. Στη συνέχεια προσθέτετε τ’ αυγά, τη βανίλια, τον χυμό, το μπέκιν πάουντερ και συνεχίζετε το χτύπημα ενώ ενσωματώνετε σταδιακά και το αλεύρι.

Την κανέλα δεν θα την ρίξετε. Θα πάει στο επόμενο στάδιο.

Στην φόρμα των muffins στρώνετε τα σχετικά χαρτάκια ή αν δεν υπάρχουν, λαδώνετε – βουτυρώνετε ελαφρώς την κάθε θήκη.  Βάζετε σε κάθε θήκη από δύο γεμάτες κουταλιές (της σούπας) μείγμα.
Στο υπόλοιπο μείγμα που θα μείνει, ενσωματώνετε την κανέλα χτυπώντας καλά και προσθέτοντας ίσως ένα κουταλάκι έξτρα χυμό. 

Το νέο μείγμα το μοιράζετε ισόποσα πάνω σε κάθε φορμάκι.
Έτσι θα έχετε δύο διαφορετικά επίπεδα στο muffin: αυτό της βανίλιας και αυτό της κανέλας.
Κάπου εδώ επίσης, οφείλω να αναφέρω πως την ιδέα μου την έδωσε η Vita με το πανέμορφο Συννεφιασμένο κέικ της. Ευχαριστώ σε, πολύ Βαγγελιώ μου :-)).
Εγώ απλώς της έδωσα μια άλλη οπτική τόσο στα κεκάκια, όσο και μέσα στο γλάσσο.

Ψήνετε σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο για 25 περίπου λεπτά στους 180 βαθμούς.
Τα αφήνετε λίγο να κρυώσουν και ετοιμάζετε το γλάσσο κανέλας.

Ζεσταίνοντας σ’ ένα μικρό μπρίκι ή στον φούρνο μικροκυμάτων το υποβρύχιο με τον χυμό.
Ανακατεύετε μ’ ένα μικρό πιρουνάκι να ενωθούν καλά και προσθέτετε και το τελευταίο υπόλοιπο της κανέλας και το μοιράζετε πάνω από τα κεκάκια σας, όχι όμως πολύ ζεστό για να μπορέσει να σταθεί και στην επιφάνεια.

Συνοδεύουν τέλεια καφέ, τσάι ή κάποια άλλο αφέψημα της αρεσκείας σας.
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι, με πολύ αντοχή, δύναμη και τρυφερότητα μέσα στις ζωές σας