Κάπως σαν...εκμέκ πολίτικο!

Όταν ήμουν πιτσιρίκα μια από τις αγαπημένες βόλτες που έκανα με την γιαγιά μου και τις αδελφές της μάνας μου, ήταν ο περίπατος (με τα λεωφορεία της εποχής μιλάμε...) στην περιοχή του Καρέα.
Να πάμε στον μοναστήρι και να εκκλησιαστούμε.
Να κάνουμε μια βόλτα, στους πρόποδες του βουνού του Υμηττού.
Και τέλος, να γευτούμε εκμέκ πολίτικο στης "Κορίνας" στον Καρέα, αφού βέβαια είχαμε κάνει και μια στάση για φαγητό σε μια από τις διάσημες ταβέρνες της περιοχής. Να σημειώσω, εδώ ότι τα πράγματα τότε στην περιοχή του Καρέα, δεν ήταν όπως είναι σήμερα.
Τότε ήταν ΕΞΟΧΗ.
Για όσους δε, γνωρίζουν περισσότερα από εμένα, στην περιοχή του Καρέα, όπως και: της Νέας Σμύρνης, του Παλαιού Φαλήρου, της Νέα Χαλκηδόνας της Νέας Φιλαδέλφειας υπήρχαν πολλοί συμπολίτες μας που είτε είχαν έρθει με την Καταστροφή του 1922, ή από το 1955 και μετά, που άρχισαν να έρχονται κι' άλλοι  Έλληνες  "διωγμένοι" πια από την Πόλη και τα εκεί δρώμενά τους.

Στην μνήμη μου κάπως έτσι έχω καταχωρήσει και τη κυρία Κορίνα  με την οικογένειά της.
Χωρίς να ξέρω περισσότερα γι' αυτήν και ταυτόχρονα να την θυμάμαι αμυδρά, την "τοποθετώ" στους ανθρώπους αυτούς, που ήρθαν από την Πόλη και για να ζήσουν εδώ στην Ελλάδα, άρχισαν να δημιουργούν και να πωλούν τις "γεύσεις" και τις "μυρωδιές" της Πόλης στα μικρά μαγαζιά τους.
Έφτιαχνε το καλύτερο Πολίτικο Εκμέκ που έχω φάει στην ζωή μου.

Εκμέκ  ψωμί. Βάση που μύριζε μαστίχα και βούτυρο. Σιροπιαστό τόσο που να ισορροπεί τέλεια με την πλούσια κρέμα του και από πάνω μια καλή μπάλα παγωτού καϊμάκι που μύριζε επίσης μαστίχα και να είναι τέλειο στην "κόρδα" του, τη "κλωστή'  δηλαδή που πρέπει να κάνει το σωστό παγωτό καϊμάκι, μέσα στην υφή του.
Και τέλος  στολισμένο με κεράσι γλυκό. Αλησμόνητο!

Το Πολίτικο Εκμέκ  είναι αυτό κυρίες και κύριοι και όχι το συνηθισμένο με κανταϊφι, που συναντάμε συχνά ως εκδοχή σήμερα.

Το τσουρέκι που είχε μείνει λοιπόν μέσα στο ψυγείο, από τις μέρες του Πάσχα και ήταν πραγματικά μυρωδάτο με την μαστίχα και το μαχμλέπι του, σκέφτηκα να το κάνω κάπως σαν εκμέκ, (υποσχόμενη στον εαυτό μου, πως την επόμενη φορά θα προσπαθήσω να κάνω μια πιο αυθεντική συνταγή όπως αυτή, από τις Συνταγές της Παρέας)

Για το δικό μου, το "σαν Πολίτικο Εκμέκ" χρησιμοποίησα περίπου 10 φέτες τσουρέκι, κομμένες σε πάχος ενός εκατοστού.
Έστρωσα τις φέτες μου σε πυρέξ, και κάλυψα και όλα τα σημεία που ενδεχομένως υπήρχε κενό.
Είχα διαθέσιμο γλυκό κουταλιού από φλούδες λεμονιού.
Σιρόπιασα τις φέτες τσουρεκιού με με 10 κουταλάκια σιρόπι.
Πάνω από τις φέτες έκοψα σε καρεδάκια ψιλά από το γλυκό μου και τις σκόρπισα πάνω στις φέτες διάσπαρτα.
Και τώρα πάμε στην κρέμα, που έχει το ιδιαίτερο άρωμα της μαστίχας.
1 φυτική σαντιγύ 500 γραμ., αυτή στο πράσινο κουτί, που μας έρχεται από την Ιταλία.
200 γραμ. τυρί κρέμα.
1/2 κούπα τσαγιού ζάχαρη άσπρη, από την οποία κρατάμε στην άκρη μια κουταλιά.
1 φακελάκι ζελέ με άρωμα λεμόνι (ή ανανά - αν δεν βρείτε λεμόνι).
1/2 φλιτζάνι ζεστό νερό για να διαλύσετε το ζελέ (όχι περισσότερο).
4-5 δάκρυα μαστίχας μέτριο μέγεθος, αν είναι μικρά θα βάλετε περισσότερα.

Χτυπάμε στο multi την μαστίχα με τη μια κουταλιά ζάχαρης, μέχρι να γίνουν τα δάκρυα της μαστίχας σκόνη.
Σε βαθύ μπολ βάζουμε την ζάχαρη μαζί με το τυρί και το χτυπάμε μέχρι να ενωθούν.
Στο ζεστό νερό έχουμε διαλύσει καλά το ζελέ και το αφήνουμε στην άκρη.
Μέσα στο μπολ που χτυπήσαμε το τυρί με τη ζάχαρη, ρίχνουμε την σκόνη μαστίχας καθώς και τη φυτική σαντιγύ και χτυπάμε με το μίξερ χειρός μέχρι να αφρατέψει.
Σταδιακά προσθέτουμε και το χλιαρό ζελέ.
Η κρέμα μας δεν είναι πολύ σφιχτή, αλλά δεν πειράζει γιατί θα σφίξει όσο χρειάζεται στο ψυγείο.
Την στρώνουμε πάνω από τις σιροπιασμένες φέτες τσουρεκιού και το κομματάκια γλυκού και αφήνουμε το πυρέξ για ένα 8-10 ώρες στο ψυγείο.
Έτοιμο για κατανάλωση.
Η κρέμα του είναι πραγματικά τόσο αφράτη και μυρωδάτη, που με πήγε πίσω στα χρόνια μου τα παιδικά, με τις αναμνήσεις από την "Κορίνα" που έφτιαχνε έτσι κι' αλλιώς απίθανα παγωτά εκείνη την εποχή (δεκαετία του 70).

Σερβίρεται σκέτο ή στολισμένο κατά το δοκούν.
Στην δική μου περίπτωση με ελαφριά σάλτσα φράουλας, αγαπημένο "φετίχ'" της εποχής.
Και καθώς το "κουταλιάζει" κανείς έχει εναλλάξ αρώματα: μαστίχας, μαχλεπιού, λεμονιού, φράουλας και ότι άλλο επιθυμεί η ψυχή του.
Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα σε όλους.

Τα πρώτα γεμιστά... της ζέστης!

Μας έπιασε η ζέστη και η πρώτη μου σκέψη για φαγητό, ήταν τα γεμιστά!!
Προσωπικά τα λατρεύω σε όλες τους τις εκδοχές και παραλλαγές.

Τα τρώω σκέτα, με ρύζι και λαχανικά, με σταφίδες και κουκουνάρια, με κιμά ή χωρίς.
Με φέτα, με τριμμένα τυράκια ... Όμως τούτη τη φορά επιστρατεύθηκαν δύο κονσέρβες τόνου σε νερό, πλιγούρι  λαχανικά τριμμένα και  με μπόλικος μαϊντανός και  φρέσκος δυόσμος.

Και να σου οι μελιτζάνες μαζί με μερικές πιπεριές κέρατο (πράσινες) έτσι για να κάνουν καλή παρέα. μέσα στο ταψί μου. Από δίπλα και μερικές κομμένες πατατούλες με μπόλικη  φρέσκια ντομάτα, που πραγματικά ήταν ευωδιαστή, αν και νωρίς ως εποχή και ιδού το αποτέλεσμα.

Γεμιστές μελιτζάνες και πιπεριές με τόνο και πλιγούρι.

Υλικά
5 μελιτζάνες μέτριες,
4-5 πιπεριές πράσινες κέρατο,
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο καρότο τριμμένο στον τρίφτη,
2 ντομάτες κόκκινες μόνον η σάρκα τους κομμένη σε μικρά κομματάκια.
2 σκελίδες σκόρδο λιωμένες με την πρέσα
1 καλό μάτσο ψιλοκομμένο μαϊντανό,
1 μικρό μάτσο φρέσκο δυόσμο (ή 2 κουταλάκια κοφτά ξερό)
2-3 πατατούλες κομμένες κυδωνάτες,
1 κονσέρβες τόνου σε νερό,
1 φλιτζανάκι πλιγούρι
ντομάτα χυμό, αλάτι, πιπέρι, λίγη πάπρικα και αρκετό ελαιόλαδο.

Έπλυνα καλά τις μελιτζάνες μου.
Τις άδειασα από την ψίχα τους και τις έβαλα σε αλατισμένο νερό που έβραζε για 6-7 λεπτά "καπακωμένες" μ' ένα πυρίμαχο πιάτο για να μαλακώσουν και να ξεπικρίσουν.  Αν και οι "σύγχρονες" μελιτζάνες δεν έχουν την πίκρα των προγόνων τους :-)
Τις σούρωσα και τις άφησα κατά μέρος να κρυώσουν, οπότε και πέρασα στην φάση να ετοιμάζω την γέμιση.
Σε βαθύ τηγάνι έβαλα ελαιόλαδο για να σοτάρω το κρεμμύδι μου.
Μέσα ' σ' αυτό έριξα το τριμμένο καρότο, την μισή ψίχα από τις μελιτζάνες (αυτή που δεν είχε σπόρους) επίσης ψιλοκομμένη.
Στη συνέχεια έριξα τις κομμένες ντομάτες μόνον την σάρκα, επίσης χωρίς σπόρους.
Αφού πήραν μια πρώτη βράση, έριξα μέσα τον μαϊντανό, τον δυόσμο, το λιωμένο σκόρδο, τον τόνο - ελαφρώς σπασμένο μ' ένα πιρούνι και στραγγισμένο από το νερό του.
Αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και τελευταίο το πλιγούρι.
Ανακάτεψα πολύ καλά και μοίρασα την γέμιση στις μελιτζάνες και τις πιπεριές μου.
Μπήκαν στο ταψί με τις κομμένες πατατούλες ανάμεσά τους.
"Λούστηκαν" με χυμό ντομάτας, ελαιόλαδο, λίγο αλατάκι και 3/4 ποτηριού νερό και μπήκαν στον φούρνο για ψήσιμο στους 180 βαθμούς με αέρα για μία ώρα περίπου.

Έτοιμα. Λαχταριστά και μυρωδάτα...και τα πιάτα μας γεμάτα!
Δοκιμάστε τα, αν σας αρέσουν  φυσικά τα γεμιστά όπως συμβαίνει με μένα τουλάχιστον, γιατί αυτή την φορά δεν σκέφτηκα καθόλου τα υπόλοιπα στόματα που είχα να ταϊσω...
Ώρες-ώρες με πιάνει ένας εγωϊσμός :-)))
 

Καλαμπόκι + Παρμεζάνα = μπισκότα αλμυρά και λαχταριστά

Τα κουλούρια του Πάσχα, αλλά και τα νηστίσιμα μπισκότα όλων των ειδών είχαν την τιμητική τους όλο το προηγούμενο διάστημα, εμένα όμως μου ήρθε επιθυμία για αλμυρό μπισκοτάκι!

Για σκεφτείτε τα μπατόν-σαλέ, τα αλμυρά κρακεράκια μικρά και μεγάλα και μην μου πείτε ότι δεν έχω ένα τόσο δα, όσο πατάει η γάτα, δίκιο :-))

Είχα παρμεζάνα τριμμένη, είχα και μπόλικο καλαμποκάλευρο, και πάλευα μέσα μου να τα συνδυάσω.

Νομίζω πως πραγματικά τα κατάφερα, αφού όσοι τα δοκίμασαν  είπαν καλά λόγια!!

Μπισκότα αλμυρά, με αλεύρι καλαμποκιού και παρμεζάνα λοιπόν, όπου για 60-70 κομμάτια περίπου χρησιμοποίησα:

500 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,

200 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

2,5 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,

2 μεγάλα αυγά,

1 πορτοκάλι (μόνον το χυμό του)

3 κουταλάκια ζάχαρη,

1 κουταλάκι κοφτό αλάτι (γιατί έχουμε και το τυρί)

1,5 ποτήρι χλιαρό νερό,

1 ποτήρι ελαιόλαδο,

1 μεγάλο φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα  ή και ελληνικό κεφαλοτύρι.

Σε βαθιά λεκάνη, βάζετε το αλεύρι καλαμποκιού, το χλιαρό νερό, τα αυγά, το μπεϊκιν πάουντερ και τον χυμό. Τα χτυπάτε με την χαμηλή ταχύτητα ενός μίξερ χειρός, μέχρι να πάρετε έναν παχύρρευστο χυλό.

Στον χυλό αυτό σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι για όλες τις χρήσεις, το λάδι και την τριμμένη παρμεζάνα (εναλλάξ τα υλικά σας). Εκεί προς το τέλος ζυμώνετε πλέον με το χέρι.

Μια ζύμη που ελαφρώς κολλάει στα χέρια θα είναι το αποτέλεσμά σας.

Με λίγο λαδάκι στα χέρια θα τελειώσετε το ζύμωμα.

Αφήνετε την ζύμη να σταθεί για μισή ώρα με τρία τέταρτα.

Και είστε έτοιμοι για τα μπισκότα σας.

Προσωπικά η αρχική μου σκέψη ήταν να χρησιμοποιήσω κορνέ για να τους δώσω πιο δελεαστικό σχήμα, αλλά ανακάλυψα πως αυτό που είχα με είχε πλέον «ενγκαταλήψει».

Έτσι τα έπλασα μπαλάκια (όσο ένα καρύδι) και μετά τα πάτησα με τα δάχτυλα, για να τους δώσω το σχήμα που βλέπετε.

Ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170 βαθμούς (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) για 8-10 λεπτά μέχρι να ροδίσουν, τρία ταψιά ταυτόχρονα.

Όσο κρύωναν, τόσο πιο λαχταριστά ήταν, αν και το μικρό αντράκι τελικά είχε και πάλι αντιρρήσεις, αφού δεν ήταν γλυκά!!!

Δοκιμάστε τα να τα φτιάξετε, γίνονται πολύ γρήγορα και τρώγονται επίσης πάρα μα πάρα πολύ γρήγορα :-))

Τα δώρα της φύσης ...απαιτούν απλότητα!

Όταν η φύση σου χαρίζει κάτι γενναιόδωρα...και αυτό το κάτι, είναι από μόνο του ένας μικρός γευστικός θησαυρός, δεν χρειάζονται πολλά να κάνεις για να πάρεις ένα πεντανόστιμο πιάτο.

Η απλότητα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι από μόνη της  οδηγός και μπούσουλας στην κουζίνα μας.

Η πρώτη ύλη που θέλουμε να αναδείξουμε μας "καθορίζει" και το πως θα πρέπει να την μαγειρέψουμε.

Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι τα φρέσκα μανιτάρια.

Αυτά τα εκπληκτικά μανιτάρια που βλέπετε στην φωτογραφία, μου χαρίστηκαν από συγγενικό πρόσωπο.

Η μοναδική μου σκέψη όταν τα αντίκρισα είναι ότι έπρεπε να τα φτιάξω άμεσα.

Ο χρόνος με πίεζε έτσι κι' αλλιώς... και τελικά κατέληξα στην λύση του ψησίματος.

Καθαρίστηκαν με βρεγμένο πανί, κόπηκαν στην βάση τους μίσχου τους, τα ξεχώρισα σε μεγάλες και μικρότερες βεντάλιες, πραγματικά βεντάλιες σου θυμίζει το σχήμα τους.

Τα έβαλα σε ταψί στρωμένο με λαδόχαρτο και οι επιλογές μου ήταν πολύ απλές.

Ράντισμα με εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, λίγο αλάτι, 1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου, 2 κουταλιές φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό και λίγο αλάτι. Ψήθηκαν στον αέρα, στους 180 βαθμούς μέχρι που ρόδισαν καλά και στην ουσία έχασαν περισσότερο από τον μισό τους όγκο.

Τα άρτησα ως τελευταία πινελιά με λίγο σιρόπι Balsamico και ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.

ΘΕΪΚΑ.

Αγαπημένα Δελφίνια, χαρά μικρών και μεγάλων

Τις μέρες του Πάσχα, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια ακόμη επίσκεψη στο Αττικό Πάρκο, για χάρη των μικρών της οικογενείας μας που τους το είχα κατά κάποιον τρόπο, τάξει.
Αν δεν έχετε μέχρι σήμερα περάσει τις πύλες του, αξίζει να το κάνετε μόνον και μόνον για το θέαμα των αγαπημένων δελφινιών, που μέσα στην ζεστή μέρα που βρεθήκαμε εκεί, μας δρόσισαν με την πανέμορφη και παιχνιδιάρικη, στην κυριολεξία, παρουσία τους.

Τα δελφίνια θεωρούνταν από πάντα φιλικά πλάσματα και με αγάπη για τους ανθρώπους, καθώς πολλοί είναι οι μύθοι αλλά και οι πραγματικές ιστορίες που έχουν καταγραφεί για σωτηρία ναυαγών και ανθρώπων που "παγιδεύτηκαν" κατά κάποιον τρόπο μέσα στη θάλασσα.

Ενώ όταν  ακολουθούν πλοιάρια αλλά και πιο μεγάλα πλοία, μέσα στην ανοικτή θάλασσα, προσφέρουν μοναδικό θέαμα για όσους τα αντικρίζουν μέσα στον δικό τους θαλάσσιο δρόμο, φροντίζοντας πάντα με τα παιχνίδια τους, να ικανοποιήσουν τους θεατές τους :-))
Εάν δεν σας έχει δοθεί ποτέ η ευκαιρία να τα δείτε έτσι, μπορείτε να τα χαζέψετε με την άνεσή σας, στο Αττικό Πάρκο.

Η αγάπη και το δέσιμο που έχουν με τους εκπαιδευτές τους, που στην πραγματικότητα τους θεωρούν φίλους και συντρόφους τους, δεν κρύβεται με τίποτε :-))

To Δελφινάριο στο Αττικό Πάρκο δεν έχει να ζηλέψει τίποτε, με άλλα παρόμοιο Ευρωπαϊκά στα οποία έχει τύχει να βρεθώ, τόσο στην Γαλλία όσο και στην Ισπανία.
Πραγματικά δείτε το, σαν μια ευκαιρία για ημερήσια εκδρομή με τα αγαπημένα σας πρόσωπα και κάντε την επίσκεψή σας.

Ανοιξιάτικα Φραουλοπιτάκια

Μέρες είχα να φτιάξω κάποιο γλυκάκι.
Εντάξει τα Λαζαράκια και τα Τσουρέκια του Πάσχα, δεν πιάνονται :-))) είναι σαφώς κάτι που γίνεται στις περισσότερες κουζίνες, ειδικά αν οι μαγείρισσες καταπιάνονται και με τα παραδοσιακά εδέσματα.
Αυτά λοιπόν δεν πιάνονται είπαμε... αλλά κάτι ελαφρύ και μυρωδάτο και ταυτόχρονα πανεύκολο, όπως τα  Ανοιξιάτικα Φραουλοπιτάκια, μετράει πραγματικά, για όσους αρέσκονται σε τέτοιου είδους γλυκά.

Υλικά λίγα και ταυτόχρονα με συνδυασμό που γλυκαίνει κάθε ουρανίσκο.
Χρειάζεστε για 12 κομμάτια:
8 κουταλιές σπιτική μαρμελάδα φράουλα, και αυτό γιατί σαφώς είναι πιο αρωματική από του εμπορίου.
150 γραμ. φρέσκο ανθότυρο,
1/2 κουταλάκι αποξηραμένη μέντα,
6 φύλλα κρούστας.

Λιώνετε το ανθότυρο μέσα σ' ένα μπολ με την βοήθεια ενός πιρουνιού.
Το ανακατεύετε με την μαρμελάδα της φράουλας και τέλος προσθέτετε την αποξηραμένη μέντα καλά τριμμένη, ώστε να ενωθεί με το μείγμα.

Παίρνετε τα φύλλα κρούστας, το κόβετε μ' ένα καλό μαχαίρι στη μέση και μετά βάζετε τα κομμένα μισά και τα ξανακόβετε στην μέση. Δηλαδή ένα φύλλο θα χωριστεί σε 4/4.
Κάθε κομμάτι τώρα θα το βουτυρώστε ελαφρά μ' ένα πινελάκι.
Ταυτόχρονα θα έχετε βουτυρώσει καλά και 12 θήκες muffins.
Στρώνετε από ένα διπλωμένο στα δύο, τέταρτο φύλλου, σε κάθε θήκη, και να περισσεύει λίγο στα πλαϊνά. 
Γεμίζετε με μείγμα τυριού, μαρμελάδας κατά τα 2/3 και σκεπάζετε μ' ένα επίσης βουτυρωμένο και διπλωμένο στα δύο, τέταρτο φύλλου.
Γυρίζετε όλες τις άκρες προς τα μέσα, και βουτυρώνετε και την επιφάνεια της κάθε μικρής πίτας.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 170-180 βαθμούς, με αέρα και πάντα ανάλογα με τον φούρνο, μέχρι να ροδίσουν.
Τα βγάζετε και αφήνετε λιγάκι να σταθούν.
Με την βοήθεια μεγάλου κουταλιού, τα βγάζετε από τις θήκες των muffins.
Τ' αναποδογυρίζετε γιατί θέλουμε την πλευρά με την γέμιση να έρθει προς τα πάνω κι' ενδεχομένως να σας ανοίξουν λίγο κατά τη μεταφορά. Αυτό δεν μας πειράζει, μάλλον είναι το ζητούμενο, καθώς  θέλουμε να φαίνεται κάπως η γέμισή τους.
Τα στολίζετε με μια καλή κουταλιά σως φράουλας, ή και περισσότερη αν το επιθυμείτε, που θα την φτιάξετε με την ίδια μαρμελάδα, ελαφρώς αραιωμένη με ελάχιστο κονιάκ, κόκκινο γλυκό κρασί ή κάποιο λικέρ από κόκκινο φρούτο κατά προτίμηση.
Καλή σας απόλαυση και ένα γλυκό και ήρεμο Σαββατοκύριακο σε όλους.

Μακαρονάδα, έτσι…κι αλλιώς!

Χριστός Ανέστη, φίλες και φίλοι.

Χρόνια Πολλά σε όλους μας...
Πάει πέρασε κι' αυτή η Πασχαλιά.

Τα κεφάλια μέσα και "πάμε" με δύναμη, να δούμε που θα μας οδηγήσουν και οι επόμενοι μήνες...

Τι να σας πω;
Ότι έπιασα κουτάλες και κατσαρόλες και πάλι...

Ε, ναι το έκανα, αλλά πρέπει να σας εξομολογηθώ ότι έγινε με πολύ μεγάλο μέτρο.

Δημιουργίες απλές, που είχαν να κάνουν περισσότερο με τα "θέλω" όλων μας, ειδικά μετά το σουβλιστό αρνί (να ναι καλά ο πεθερός) και τα φουρνιστά λεμονάτα γαρδουμπάκια μου.

Κι όταν εννοώ "θέλω" μιλώ για παράδειγμα, για το "θέλω μακαρόνια" πάει τέλειωσε.

Τα θέλω,  εδώ και τώρα!

Και τ’ αγόρια της παρέας "θέλουν" πλέον, μόνον «μακριά» ο ένας... κι άλλος «μακριά και λεπτά»...

Τα βάζεις κάτω λοιπόν όλα τα δεδομένα …και πράττεις τα δέοντα έτσι ώστε να ξεμπερδεύεις με όλα τα "θέλω".

Ξεχνάς τις πένες, τα κοχυλάκια, τα κοφτά, τα χοντρά, τα έτσι… τα αλλιώς… γιατί αλλιώς τα  τρως μόνη σου :-))

Αλλά αυτό το «αλλιώς» μπορεί να μεταφραστεί και σ’ ένα διαφορετικό «αλλιώς»

Σε μακαρόνια με κιμά που όμως δεν έγιναν με τον παραδοσιακό τρόπο μαγειρέματος!

Έγιναν κάπως αλλιώς, δηλαδή :-))).

Σε μια κατσαρόλα έγινε η όλη προετοιμασία σχεδόν ταυτόχρονα, με τον κιμά σε πρώτο πλάνο και  σε δεύτερο, ένα αντικολλητικό τηγάνι όπου και πήρε μέρος η διαδικασία για τα Αρωματικά Ντοματίνια που τον συνόδευσαν.

Αρωματικά Ντοματίνια

1 κουτάκι φρέσκα μικρά στρογγυλά ντοματίνια, πλυμένα καλά χωρίς τα κοτσανάκια τους και κομμένα στα δύο.

1 κλαράκι φρέσκο βασιλικό ψιλοκομμένο,

2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,

αλάτι, πιπέρι και τέλος  2,5 κουταλιές σιρόπι βαλσάμικο.

Τα ντοματίνια μπαίνουν στο ελαιόλαδο να «μαραθούν» επίσης για 7-8 λεπτά και ν’ ανακατευτούν με τον βασιλικό, το αλάτι, το πιπέρι και το σιρόπι βαλσάμικο, σαν να θέλαμε να τα "καραμελώσουμε".

Σάλτσα Κιμά

(πάντα ανάλογα με τα άτομα που θα φάνε) εμείς υπολογίζουμε πάντα τα τρία μας.

250 γραμ. κιμά μοσχαρίσιο,

1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

2-3 κλαράκια μαϊντανό ψιλοκομμένο,
½ κοφτό κουταλάκι ρίγανη,
αλάτι, πιπέρι, σκόνη σκόρδου, λίγη πάπρικα και λίγη κανέλλα σκόνη ή ξυλαράκι.

Σοτάρουμε καλά τα υλικά μας μαζί με τον κιμά περισσότερο χρόνο, ώστε να μαγειρευτούν μέσα στο ελαιόλαδο και με ότι υγρά βγάλουν τα ίδια τα υλικά, ανακατεύοντας συχνά.

Και αφού πια είναι έτοιμος, τον φέρνουμε σε επαφή και αρμονία με τα ντοματίνια και την σαλτσούλα τους, μέσα στο πιάτο μας.

Σερβίρετε πάνω από μακαρονάδα (με μακαρόνια της αρεσκείας σας) και φυσικά με μπόλικο τριμμένο τυράκι πάνω από την σάλτσα ή και σκέτα αν έτσι, τραβά η όρεξή σας!

Υ.Γ. η σάλτσα αυτή μπορεί να γίνει εξαιρετική και με τόνο, αντί για κιμά, μόνον που θα αλλάξουν λιγάκι τα μυριστικά της, αφήνοντας σίγουρα έξω την κανέλα και την πάπρικα και στην θέση τους να βάλετε περισσότερο άνιθο ή φρέσκο μάραθο, που είναι και στην εποχή του.

Σιρτζίρτζουλα ...

... Θα μπορούσε να είναι η λέξη που χαρακτήριζε την κουζίνα μου και τις δημιουργίες της, το τελευταίο μήνα.
 Η Κεφαλονίτισσα γιαγιά μου Πηνελόπη, την έλεγε συχνά...και αυτό φυσικά θα έλεγε και για μένα, αν ήταν από μια μεριά να  με βλέπει, καθώς προσπαθούσα να συνδυάσω διαθέσιμα υλικά και χρόνο.
Η άλλη μου γιαγιά,  η Ευτυχία (άρα δύο επιλογές θα είχα τελικά ως προς το όνομά μου, όπως καταλαβαίνετε...) με ρίζες από την Πάργα αλλά γέννημα θρέμμα Πλακιώτισσα και μετά Εξαρχειώτισσα, θα έλεγε:  ότι μπορείς κάνε ... με τα χρήματα που έχεις!
Αυτή βλέπετε,  είχε 8 στόματα να θρέψει, συν κάποιους που είχαν ανάγκη ένα πιάτο φαϊ, σε πολύ δύσκολα πολεμικά και μεταπολεμικά χρόνια.
Άρα μάλλον την ευχή τους έχω τελικά, αφού τα κατάφερα και "επιβιώσαμε" και τούτο το πολύ δύσκολο και "πιεσμένο" διάστημα" :-)))

Τα Σιρτζίρτζουλα όμως μην νομίσετε ότι δεν υπάρχουν!!!
Φυσικά και υπάρχουν ...και να τα!

Είναι ένα μικρό και εύκολο σνακ Κεφαλλονίτικης προέλευσης και φτιάχνετε παραδοσιακά με ελάχιστα υλικά, αυτά που τους βρίσκονταν δηλαδή, για να έχει η πιτσιρικαρία ένα υγιεινό σνακ για κολατσιό. Αλευράκι, αλατάκι, λαδάκι και κρασί (άσπρο ή κόκκινο) και μετά άχνη και κανέλλα.
Προσωπικά, όπως πάντα σχεδόν, έδωσα την δική μου αρωματική πινελιά και χροιά.
Τους έβαλα μέλι, τους έβαλα βανίλια, τα ράντισα με ανθόνερο και τα έκανα πιο εορταστικά!

Για ένα πιάτο μεγάλο, χρειάστηκα:
350-400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1/3 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
3 κουταλάκια μέλι,
150 γραμ. καλό ελαιόλαδο,
1/2 φλιτζάνι κόκκινο κρασί
και λάδι για τηγάνισμα (ελιάς ή καλαμποκιού)
.

Σε μπολ έβαλα το αλεύρι, το λάδι, το αλάτι, τη βανίλια και το μέλι, ανακάτεψα για να έχω ένα μείγμα με την μορφή της άμμου και σταδιακά πρόσθετα λίγο-λίγο το κόκκινο κρασί.
Πήρα μια ζύμη μέτρια σε ελαστικότητα.
Την άφησα να σταθεί μισή ώρα και μετά έπλασα μπαστουνάκια που έκοψα με το μαχαίρι διαγώνια σε μικρά "κουτσουράκια". Δεν τα θέλουμε πολύ μεγάλα, γιατί θα πάμε μετά για τηγάνισμα.
Τα θέλουμε ελαφρώς τραγανά και όχι "ψωμένια".

Τηγάνισα  σε καυτό λάδι, λίγα-λίγα.
Γύρισα και από την άλλη πλευρά να ροδίσουν και μετά τα έβαλα σε πιάτα στρωμένο με χαρτί κουζίνας, για να στραγγίξει το περίσσιο λάδι.
Όπως ήταν ζεστά τα ράντισα με ανθόνερο, κάθε φορά, κάθε τηγανιά.
Μπήκαν σε πιατελίτσα και από δίπλα μαρμελάδα φράουλας εποχής, που πρόλαβα κι΄ έφτιαξα τις προηγούμενες μέρες.
Kαι η λιωμένη σάλτσα σοκολάτας ταιριάζει εξίσου ωραία, επίσης.
Τέλειο οικογενειακό πρωϊνό για το σημερινό Σάββατο του Λαζάρου.
Χρόνια Πολλά σε όσους γιορτάζουν και με το καλό στην Ανάσταση του Κυρίου.

Υ.Γ. Ευχαριστίες και πάλι σε όσους με σκέφτηκαν αυτόν τον καιρό, και πρωτίστως στις
αγαπημένες μου:  Μάρθα, Ζαμπία, Ξανθή και Αμαλία (άντε να δω, εσένα πότε θα σε δω απo  κοντά...) για την σκέψη τους αλλά και την προσωπική τους επικοινωνία.

Λεμονάτο Γαριδοπίλαφο

Γαρίδες, ένα θαλασσινό αγαπητό θαρρώ στους περισσότερους, εκτός και είσαι από τους «άτυχους» που ενδεχομένως τις αγαπούν αλλά έχουν αλλεργία στα θαλασσινά κάτι που συμβαίνει συχνά.

Τα θαλασσινά την έχουν αυτήν την ιδιαιτερότητα, δυστυχώς.

Προσωπικά τις μαγειρεύω σε τακτά χρονικά διαστήματα, και προσπαθώ κάθε φορά να τους δίνω και μια άλλη γευστική νότα.

Έτσι έκανα και τούτη τη φορά και μου βγήκε ένα φαγητό με άρωμα και γεύση λεμονιού, που μας αρέσει ιδιαίτερα μέσα στην οικογένεια, και που φυσικά έχινε γρήγορα γιατί οι χρόνοι  έχουν ξεφύγει εκτός 24ώρου πια...

Λεμονάτο γαριδό-πίλαφο
Υλικά για 3 άτομα.

500 γραμ. γαρίδες μεσαίου μεγέθους φρέσκες, ή κατεψυγμένες (με κεφάλια ή χωρίς) καθαρισμένες.

3-4 κουταλιές ελαιόλαδο,

1 μεγάλο λεμόνι, χυμό και ξύσμα,

2 κουταλάκια μέλι,

1,5 κουταλάκι σάλτσα σόγιας,

1/3 κοφτό κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη,

1/3 κοφτό κουταλάκι σκόνη σκόρδου,

2 μεγάλες κουταλιές (της σούπας) μουστάρδα, και λίγο φρέσκο τριμμένο πιπέρι, παρέα με λίγο φρέσκο ψιλοκομμένο σέλινο.
Ως μικρή σημείωση: όλα τα προαναφερόμενα υλικά δίνουν μια πραγματικά ευωδιαστή σάλτσα, γι' αυτό μην παραλείψετε κάποιο, ενώ τελευταίως με βλέπετε να εκμεταλλεύομαι το σέλινο, που βγαίνει καθώς καλοκαιριάζει πια, στις ζαρτινιέρες της ταράτσας μας.

Για μένα οι γαρίδες ήσαν κατεψυγμένες, χωρίς τα κεφάλια τους αλλά με τα κελύφη τους. 

Τις καθάρισα, τις έπλυνα και τις άφησα να στραγγίξουν.

Σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι έβαλα το ελαιόλαδο να ζεσταθεί. Μόλις άρχισε να ανεβάζει θερμοκρασία έριξα μέσα τις γαρίδες, και κατόπιν όλα τα υπόλοιπα υλικά, εκτός από το πιπέρι και το ψιλοκομμένο σέλινο.  Ανακάτευα καλά για 4-5 περίπου λεπτά να πάρουν χρώμα οι γαρίδες και στην συνέχεια έριξα και το πιπέρι και το σέλινο. Άφησαν να βράσουν όλα μαζί για 6-7 λεπτά ακόμη και κατέβασα από την φωτιά.

Όπως θα διαβάσετε στα υλικά δεν υπάρχει αλάτι, γιατί υπάρχει αρκετό λεμόνι και η σάλτσα σόγιας. Σερβιρίστηκαν πάνω σε ρύζι λευκό και σκούρο ανάμεικτα, μαγειρεμένο απλά (με λαδάκι, νερό και λίγο αλάτι) 1,5 ποτήρι για 3 άτομα και κάτι "ψιλά" ;-))

Μπορεί βεβαίως να σερβιριστούν και με ζυμαρικά αλλά και με πλιγούρι. 

Η απόφαση της επιλογής δική σας, καλή σας απόλαυση.

Χαλβαδο-φραουλένια...

"Μαμά με είπε χαλβά!! Φτιάξε με λίγο μιας και με τον θύμισε"!

Κλασσική ατάκα από την ελληνική ταινία «Νύχτα Γάμου»  με τον αγαπημένο Κώστα Βουτσά (ως Κοπέογλου).

Και όταν μιλούσε για χαλβά, θαρρώ ότι μιλούσε για τον παραδοσιακό χαλβά με σιμιγδάλι και μάλιστα στην Πολίτικη Εκδοχή του.

Όμως εγώ εδώ, θα σας μιλήσω για τον ταχινένιο. Τον παραδοσιακό του μπακάλη, που λένε οι παλαιότεροι ως προσθήκη μέσα σε Muffins, καθώς μέσα στον απίστευτο φόρτο εργασίας του τελευταίου διαστήματος, πρέπει να γλυκάνουμε τους εαυτούς μας και τους συναδέλφους μας.

Muffins φράουλας, με χαλβά βανίλιας και φυστίκια Αιγίνης

Χρειάζεστε  για 12 μαφφινάκια:

20-25 φράουλες, ανάλογα το μέγεθός τους,

4 κουταλιές ζάχαρη καστανή.

1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

80 γραμ. χαλβά βανίλιας (την ιδέα μου την έβαλε η φίλη Ελένη - με το δικό της κεϊκ με χαλβά σοκολάτας).

80 γραμ. φυστίκι Αιγίνης ανάλατο,

1/3 φλιτζανιού φυτική μαργαρίνη λιωμένη ή ελαφρύ ελαιόλαδο,

2 φλιτζάνια (τσαγιού) αλεύρι,

1 κουταλάκι γεμάτο μπεϊκιν πάουντερ,

Πλένετε καλά τις φράουλες και τις κόβετε σε κομματάκια. 

Τις βάζετε σε αντικολλητική κατσαρόλα μαζί με την ζάχαρη και τη βανίλια  για 10 λεπτά να βράσουν και να γίνουν μια ελαφριά κομπόστα.

Κατεβάζετε την κατσαρόλα από την φωτιά. Αφήνετε για 5 λεπτά και μέσα στις ζεστές φράουλες ρίχνετε τον χαλβά της βανίλιας και ανακατεύετε με ξύλινο κουτάλι. Θα έχετε μια παχύρρευστη κομπόστα ως αποτέλεσμα.

Προσθέτετε στο μείγμα, την λιωμένη μαργαρίνη (ή το ελαιόλαδο).

Κατόπιν τα φυστίκια Αίγινης, αφού προηγουμένως τα έχετε κόψει μ’ ένα μαχαίρι στα δύο.

Το μπεϊκιν πάουντερ και σταδιακά ενσωματώνετε το αλεύρι και έτοιμο το τελικό μας μείγμα.

Μοιράζετε το μείγμα με την βοήθεια κουταλιού, σε θήκες muffins που έχετε καλύψει με τα ειδικά χαρτάκια ή αντικολλητικό χαρτί.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 18-20 λεπτά, κάνοντας το τεστ με το μαχαιράκι, να βγαίνει στεγνό.

Αφήνετε να κρυώσουν και απολαμβάνετε.

Υ.Γ. εάν δεν νηστεύετε, στο μείγμα μπορείτε να προσθέσετε 2 μέτρια αυγά για ακόμη πιο αφράτο αποτέλεσμα. Αλλά και χωρίς αυγά είναι πραγματικά πολύ νόστιμα και με την γεύση της φράουλας να κυριαρχεί.

Σας εύχομαι ένα ξεκούραστο και όμορφο Σαββατοκύριακο.
Και για όσους δουλεύουν... ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ...θα περάσει κι' αυτό!!

Νηστίσιμα, μεθυσμένα και λεμονάτα!

Όλα σας τα λέει ο τίτλος τούτης της ανάρτησης.
Εκείνο που δεν σας λέει και το κρατά μυστικό είναι ότι είναι και σιροπιαστά και φτιάχνονται πανεύκολα, ενώ καταναλώνονται ακόμη ευκολότερα, αφού το σιρόπι τα βοηθά να «γλιστρούν» στη γλώσσα, γλυκαίνοντάς την.

Τα παραδοσιακά μεθυσμένα σκαλτσουνάκια που συναντάμε την εποχή της Σαρακοστής σε πολλά μέρη της πατρίδας, μπήκαν επίσης μέσα στο πρόγραμμα «αλχημείας» την κουζίνας μου και ως τελική μορφή είχαν αυτή, που ακολουθεί με φωτογραφίες και περιγραφή.

Για 30 κομμάτια (μετρίου μεγέθους) τα υλικά μου ήσαν τα εξής:

Για την ζύμη

2/3 φλιτζανιού τσίπουρο,

170 γραμ. λιωμένη φυτική μαργαρίνη,

100 γραμ. ελαιόλαδο (δεν έβαλα όλη την ποσότητα σε ελαιόλαδο, γιατί δεν ήθελα να έχουν βαριά ενδεχομένως μυρωδιά, αλλά τελικά την επόμενη φορά μπορεί να τα κάνω μόνον με λάδι, αφού το τσίπουρο έδωσε άρωμα μαζί με το πορτοκάλι).

Χυμός από ένα πορτοκάλι,

3-4 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού,

2 κουταλιές του σούπας καστανή ζάχαρη,

1/4 κοφτό κουταλάκι αλάτι,

650 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 κουταλάκι γλυκού, γεμάτο, μπεϊκιν πάουντερ.

Όλα τα πιο πάνω υλικά, εγώ τα έβαλα στον αρτοπαρασκευαστή μου για ζύμωμα, μιας και έκανα κι’ άλλα πράγματα ταυτόχρονα μέσα στην κουζίνα μου (όπως η φραουλένια τάρτα του προηγούμενου post για παράδειγμα μιας και μέσα σ' ένα ΣΚ ξεπέρασα κάθε προηγούμενο "ζαχαροπλαστικής δημιουργίας").
Εσείς αν θέλετε μπορείτε να τα ζυμώσετε παραδοσιακά στο χέρι, με το αλεύρι και το μπεϊκιν πάουντερ να ενσωματώνονται τελευταία στο μείγμα της ζύμης.

Όταν είναι έτοιμη η ζύμη, την αφήνετε για μισή ώρα να ξεκουραστεί και προχωράτε στο στάδιο σύνθεσης των μεθυσμένων σκαλτσουνιών.

Προσωπικά είχα σπιτική μαρμελάδα λεμόνι, που μου έγινε πολύ αρωματική και αυτήν ήθελα να αξιοποιήσω. Γιατί με το μυαλό μου έκρινα πως το άρωμά της θα ταίριαζε τέλεια με τούτη τη ζύμη με το τσίπουρο. Όχι όμως μόνη της!

Παρέα με καβουρδισμένο σουσάμι.

Για την γέμιση

1 φλιτζάνι μαρμελάδα λεμόνι

4 καλές κουταλιές σουσάμι.

Καβουρδίζετε το σουσάμι σε αντικολλητικό τηγάνι, χωρίς καθόλου λιπαρή ουσία. Όταν αρχίζει να παίρνει χρώμα και να μυρίζει, το κατεβάζετε από την φωτιά και το αφήνετε στην άκρη να κρυώσει λίγο. Το ανακατεύετε με την μαρμελάδα και ετοιμάζεστε για το έργο.

Χωρίζετε την ζύμη σε μπαλάκια ίσα μ’ ένα καρύδι, την ανοίγετε στο χέρι και βάζετε ένα κουταλάκι γλυκού γέμιση. Κλείνετε την ζύμη μισοφέγγαρα (όπως κάνουμε τα τυροπιτάκια) και βάζετε τα σκαλτσούνια σε ταψιά στρωμένα με χαρτί ψησίματος.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα (για τον δικό μου φούρνο τουλάχιστον) μέχρι να ροδίσουν καλά (περίπου 25 λεπτά).

Στο ενδιάμεσο διάστημα ή και όταν αρχίσετε την διαδικασία, ετοιμάζετε το σιρόπι σας.

Για το σιρόπι

3 φλιτζάνια (τσαγιού) ζάχαρη,

2,5 φλιτζάνια νερό,

λίγο λεμόνι,

και 3 αστεράκια γλυκανίσου (το άρωμά του ταιριάζει πολύ με το άρωμα της ζύμης, αλλά και της γέμισης, γι’ αυτό και θα έλεγα να μην το παραλείψετε αν τα κάνετε «λεμονάτα» τα μεθυσμένα σκαλτσουνάκια. Διαφορετικά, ανάλογα με την γέμιση σας θα αρωματίσετε και το σιρόπι σας.

Το σιρόπι θα είναι δεμένο μετά από 6-7 λεπτά, από την στιγμή που αρχίσει να βράζει.

Το κατεβάζετε από την φωτιά και το αφήνετε να χλυάνει.

Όταν τα μεθυσμένα σας, βγουν από τον φούρνο ζεστά, θα τα περιχύσετε με την βοήθεια κουτάλας, 

με το σιρόπι. Θα τα γυρίσετε και από τις δύο πλευρές τους, ανά δύο-τρία λεπτά και θα πιουν όσο χρειάζονται. Όπως ας πούμε θα κάναμε με τα μελομακάρονα. 

Τα αφήνετε για λίγο ακόμη μέσα στο ταψί. Και είναι έτοιμα.

Αν περισσέψει σιρόπι κρατήστε το σ’ ένα βαζάκι για ένα άλλο γλυκό.

Σερβίρονται σκέτα, με λίγο σουσάμι  ή με λίγη τριμμένη καρύδα.

Μοναδικό άρωμα και απίστευτη γεύση πραγματικά.

Γλυκό, σαν μέλι...

Τούτο το γλυκό νηστίσιμο δεν είναι, είναι όμως πολύ ελαφρύ και φτιάχτηκε για να προσφερθεί σε φιλικό γεύμα καθώς οι φράουλες είναι πια για τα καλά εδώ.

Επειδή λοιπόν εισέπραξε καλές κριτικές, σκέφτηκα να σας το βάλω έγκαιρα κι’ ας διανύουμε μια περίοδο που αρκετοί νηστεύουν. Θα το «κρατήσουν» ίσως γι’ αργότερα, με την ελπίδα ότι θα προλάβουν τις φράουλες στο φόρτε τους. 

Τάρτα με κρέμα Μελιού και κόκκινα φρούτα

Η τάρτα ετοιμάστηκε με τα ακόλουθα υλικά:

1, 5 κούπα αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

2 κουταλιές της σούπας αλεύρι καλαμποκιού,

2 κουταλιές σούπας παγωμένο βούτυρο,

2 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο,

1 μεγάλο αυγό,

2 κουταλιές ζάχαρη,

1 πρέζα αλάτι.

Ανακατεύετε όλα τα υλικά της ζύμης για να την φτιάξετε.

Στρώνετε ταρτιέρα με χαρτί ψησίματος και απλώνετε επάνω ομοιόμορφα την ζύμη.
Τοποθετείτε την ταρτιέρα στο ψυγείο για μία - δύο ώρες, ώστε να σφίξει η ζύμη.

Ετοιμάζετε την κρέμα μελιού με:

150 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό (προσωπικά έβαλα με 2% λιπαρά)

150 γραμ. τυρί κρέμα,

100 γραμ. μέλι ανθέων ή θυμαρίσιο,

1 μεγάλο αυγό,

½ κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.

Ανακατεύετε με τον αυγοδάρτη όλα τα υλικά σε βαθύ σκεύος ώστε να ενωθούν καλά και να γίνουν μια ωραία κρέμα.

Βγάζετε την ταρτιέρα από το ψυγείο.

Τρυπάτε την επιφάνειά της με ένα πιρούνι και την ψήνετε για 8 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο.

Την βγάζετε με προσοχή και γεμίζετε την επιφάνειά της με την κρέμα μελιού. 

Κατόπιν βάζετε πάνω στην κρέμα τα κόκκινα φρούτα (φράουλες κομμένες στην μέση εάν είναι μεγάλες) και μαύρα ή κόκκινα βατόμουρα.
Τα δικά μου βατόμουρα ήταν καταψυγμένα που ξεπάγωσαν καλά.
Και τέλος, πασπαλίζετε την επιφάνεια με αμύγδαλο φιλέ.

Ψήνετε για 20-25 λεπτά στους 170 βαθμούς με αέρα, μέχρι να σταθεροποιηθεί η κρέμα. 

Την βγάζετε από τον φούρνο, αφήνετε να κρυώσει ώστε να μπορέσετε να σερίβερετε.

Καλή σας απόλαυση και μια όμορφη εβδομάδα να έχουμε όλοι μας.

Ταραμάς (ταραμοσαλάτα) Κέϊκ

Όταν κάποια πράγματα ξεμένουν μέσα στο ψυγείο ή τα ντουλάπια μου, βάζω ένα στοίχημα με τον εαυτό μου, να μην τα πετάξω και να καταφέρω να τα αξιοποιήσω.
Και επειδή πραγματικά είμαι της λογικής, να μην πατάμε φαγητό, φροντίζω να "σώζω" και να αξιοποιώ κάθε υλικό. Έτσι λοιπόν τούτη την φορά, προσπάθησα να "σώσω"  το ταπεράκι της ταραμοσαλάτας :-) που είχε ξεμείνει από την Καθαρά Δευτέρα.
Για δείτε το μεταμορφωμένο!

Μιλάμε δηλαδή, για Κέϊκ Ταραμοσαλάτας, το οποίο φυσικά είναι νηστίσιμο, αλλά και όσοι δεν νηστεύουν θα το βρουν ενδιαφέρον, νομίζω.
Έγινε  χωρίς ιδιαίτερο κόπο, με τα ακόλουθα υλικά:
500 γραμ αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1,5 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
3/4 ποτηριού ελαιόλαδο,
2 κούπες (τσαγιού), σπιτική ετοιμασμένη ταραμοσαλάτα (όχι σκέτο ταραμά),
15 ελιές πράσινες και μαύρες, χωρίς το κουκούτσι,
2 πορτοκάλια μεγάλα, χυμό και ξύσμα
1 μεγάλη πιπεριά Φλωρίνης Ψητή από βάζο,
1 κουταλάκι ρίγανη,
3-4 κλωναράκια φρέσκο σέλινο,
λίγο φρεσκο-τριμμένο πιπέρι και λίγο κουρκουμά.

Ξεπλένετε τις ελιές από την άλμη τους, αφαιρείτε το κουκούτσι (ή παίρνετε έτοιμες κομμένες χωρίς κουκούτσι) και τις κόβετε σε ροδελίτσες.
Στραγγίζετε την ψητή πιπεριά από τα υγρά της και την κόβετε σε μικρά καρεδάκια.
Ψιλοκόβετε επίσης και τα κλωναράκια του σέλινου.
Πλένετε καλά τα πορτοκάλια και παίρνετε αρχικά το ξύσμα και μετά τον χυμό τους.

Σε βαθύ μπολ βάζετε την μισή ποσότητα ελαιόλαδου μαζί με την ταραμοσαλάτα, τις κομμένες ελιές, τη πιπεριά, το σέλινο, τη ρίγανη και το ξύσμα.
Ανακατεύετε καλά με τον αυγοδάρτη να ενωθούν τα υλικά.
Ρίχνετε το μπεϊκιν πάουντερ, το μισό αλεύρι, τον χυμό και ανακατεύετε και πάλι.
Τέλος στο μείγμα βάζετε το πιπέρι και τον κουρκουμά ενσωματώνετε το υπόλοιπο αλεύρι εναλλάξ με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.

Το μείγμα θα είναι αρκετά σφιχτό. Αλλά μην προσθέσετε κάτι άλλο.
Λαδώνετε καλά και αλευρώνετε μια κλασσική φόρμα του κεϊκ και βάζετε μέσα το μείγμα. Απλώνετε καλά με την βοήθεια ενός κουταλιού και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για τα 10 πρώτα λεπτά στους 190-200 βαθμούς και μετά χαμηλώνετε την θερμοκρασία στους 180 και ψήνετε για 25-30 λεπτά ακόμη μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια και το μαχαιράκι που θα βυθίσετε μέσα να βγαίνει στεγνό.
Κλείνετε τον φούρνο και αφήνετε το κεϊκ να κρυώσει για 20 λεπτά.
Ξεφορμάρετε και σερβίρετε.
Ήταν το βραδινό μας και θα είναι και το δεκατιανό μας για αύριο.
Εξαιρετικό και πραγματικά ήμουν περίεργη αν το πείραμα θα πετύχει :-)) και αυτή τη φορά.

Υ.Γ. δεν χρησιμοποιούμε καθόλου αλάτι, επειδή η ταραμοσαλάτα είναι ήδη αλμυρή.

Μεζεδάκι με ούζο και για ούζο!

Ένα μεζεδάκι που δεν θες, να σταματήσεις...να το μασουλάς!
Γιατί για μεζεδάκι το έφτιαξα εγώ, αλλά τελικά μάλλον το χαρήκαμε ως φαγάκι τελικά αφού χορτάσαμε, μαζί με την σαλάτα που το συνόδευε.

Καλαμαράκια σε ούζο

Ανάλογα με τα άτομα θα χρειαστείτε από 700 γραμμάρια έως ένα κιλό καλαμαράκια ολόκληρα, φρέσκα ή και κατεψυγμένα.
Καθαρίζετε τα καλαμαράκια από την εξωτερική τους μεμβράνη καθώς και το κεντρικό τους κόκκαλο, χωρίζοντας το κεφάλι από το σώμα.
Καθαρίζετε επίσης τα κεφάλι-πλοκαμάκια από το κεντρικό δόντι και κατόπιν τα πλένετε πολύ καλά.
Τα αφήνετε στο σουρωτήρι σας, να στραγγίξουν καλά από τα νερά τους και στη συνέχεια τα βάζετε σ' ένα μεγάλο μπολ.
Μέσα στο μπολ θα ρίξετε δύο κρασοπότηρα ούζο και θα αφήσετε τα καλαμαράκια για 3-4 ώρες, μέσα στο ψυγείο να μαριναριστούν.

Στην συνέχεια τα περνάτε από ένα ελαφρύ κουρκούτι που θα φτιάξετε με λίγο αλεύρι και την μισή ποσότητα από το  ούζο, που τα μαρινάρατε, καθώς και λίγο αλάτι και λίγη ζάχαρη (περίπου μισό κουταλάκι).
Τηγανίζετε σε καυτό λάδι, παρέα για 4-5 λεπτά, τα βγάζετε με κουτάλα τρυπητή και τα βάζετε για λίγο σε χαρτί κουζίνας ώστε να απορροφήσει το περίσσιο λάδι.

Σερβίρετε πάνω σε φύλλα πράσινης σαλάτας παρέα με λεμονάκι φρεσκοκομμένο και λίγο αλάτι.
Και μια ωραία σαλάτα της αρεσκείας σας.
Καλή  όρεξη.

Σοκολατένια και νηστίσιμα τσουρεκάκια

Λίγα κι΄εύκολα σχετικά υλικά, μπορούν να σας δώσουν ένα νόστιμο και νηστίσιμο κολατσιό για το σχολείο, ή για το πρωϊνό σας.
Όχι ότι και για το απογευματινό σας, δεν θα είναι μια χαρά :-)))

Σοκολατένια (στη γεύση και λίγο στη μορφή) τσουρεκάκια

Χρειάζεστε:

½ κούπα νερό,

½ κούπα χυμό πορτοκαλιού,

½ κούπα ελαιόλαδο,

1 φακελάκι βανίλια αρωματισμένη (με πορτοκάλι)

¾ κούπας ζάχαρη άσπρη,

2 κουταλιές (της σούπας) γεμάτες τρούφα Υγείας,

1/3 κουταλάκι κοφτό, αλάτι,

400 γραμ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

80 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού (αλλιώς κανονικό κι' αυτό)

1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Αν διαθέτετε μηχάνημα παρασκευής ψωμιού, τα υλικά μπαίνουν με αυτήν ακριβώς τη σειρά στο μηχάνημα, στο πρόγραμμα ζυμώματος.
 Όταν αυτό τελειώσει εσείς αναλαμβάνετε την διαμόρφωση μ’ ελαφρώς λαδωμένα χεράκια.
Μετά ένα ζεστό μέρος, για μια ώρα περίπου, θα ν’ αναλάβει την φιλοξενία και την τελική φάση φουσκώματος.

Εκεί λιγάκι πριν μπουν στον φούρνο για ψήσιμο θα τα ραντίσετε με λίγο ανθόνερο (από σπρέϋ).

Θα προσθέσετε λίγη σοκολατένια τρούφα, έτσι για ντεκόρ και έτοιμα για ψήσιμο στους 170 βαθμούς με αέρα, για 30 περίπου λεπτά.

Πεντανόστιμα, αφράτα και μυρωδάτα και να επισημάνω, όχι πολύ γλυκά.

Αν σε αρέσουν τα γλυκά, αυξήστε την ζάχαρη σε μια ολόκληρη κούπα.
Καλό Μήνα και καλή Εβδομάδα σας εύχομαι.

Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά...

Στα Σάλωνα σφάζουν αρνιά, Μαρία Πενταγιώτισσα

Αχ, και στο Χρυσό κριάρια, μωρή δασκαλοποόλα
Και στης Μαρίας την ποδιά, Μαρία Πενταγιώτισσα
Αχ, σφάζουνται παλικάρια, παιδιά σαν τα βλαστάρια
Μαρία, πού 'ν' τ' αδέρφια σου; Μαρία Πενταγιώτισσα
Αχ, μωρή δασκαλοποόλα, που 'σύ τα κάνεις ούλα!!!

Τραγούδι παραδοσιακό, γνωστό στο Πανελλήνιο, για όποιον ασχολείται με την παραδοσιακή μας μουσική. Ρουμελιώτικος Τσάμικος και όποιος έχει δει «φουστανελάδες» χορευτές να τον χορεύουν πράγματι κάθεται και χαζεύει, όπως ο γιός μου πολύ πρόσφατα :-))

Για χάζεμα όμως, είναι και όλα τα μέρη που είναι γύρω από τα περιβόητα Σάλωνα, την σημερινή  Άμφισσα, δηλαδή.  Η παλιά συνοικία της πόλης,  η Χάρμαινα, αλλά και το Κάστρο της Ωριάς,  σε οδηγούν σε μια εποχή που η επεξεργασία του δέρματος, είχε δώσει στην οικονομία της πόλης τεράστια οφέλη, σε συνδυασμό με μια ακμάζουσα αγροτική οικονομία, που  φυσικά χάρησαν τον πλούτο με τον οποίο κατασκευάστηκαν τα πανέμορφα Νεοκλασσσικά της Άμφισσας που σώζονται και σήμερα. Αρχαιολογικό και Λαογραφικό Μουσείο θα σας δώσουν μια σχεδόν πλήρη εικόνα για την ζωή στην πόλη των Σαλώνων, σε άλλους καιρούς.

Σε μικρή απόσταση, από την Άμφισσα θα δείτε: την  Ιτέα.
Προσωπικά λάτρεψα την άπλα της παραλιακής περαντζάδας της, χωρίς τον φόβο των αυτοκινήτων και των μηχανών, για παιδιά και τετράποδα.
Και  χάρηκα πραγματικά, γιατί με δικαίωσε που την επέλεξα ως βάση της εκεί διαμονής μας

Για το γραφικό Γαλαξίδι, τα λόγια δεν μπορεί παρά να είναι μόνον καλά, αλλά είναι και λίγο στενάχωρο να περπατάς παρέα με τους «τροχοφόρους».

Δείτε και την όμορφη Ερατεινή αλλά και όλα τα παράλια χωριά μέχρι να φτάσετε, σε μια ώρα το πολύ, μέχρι την πανέμορφη Ναύπακτο.

  

Τεράστιος ο ρόλος της Ναυμαχίας της Ναυπάκτου στην εξέλιξη της ΙΣΤΟΡΙΑΣ μας, και μάλιστα δύο φορές. Το 429 Π.Χ. μέσα στα δρώμενα του Πελοποννησιακού Πολέμου, αλλά και το 1571 Μ.Χ. πια, όπου οι ιππότες και οι δούκες της Δύσης, μάχονται εναντίον των Οθωμανών (με τους έρμους τους Έλληνες πάντα ανάμεσα…).  Στη Ναυμαχία αυτή έλαβε μέρος, ως υπαξιωματικός της γαλέρας Μαρκέσα, ο διάσημος (αργότερα πια)  για τον Δον Κιχώτη του,  Ισπανός συγγραφέας Μιχαήλ Θερβάντες.

Από την άλλη μεριά, θα έχετε την ευκαιρία να δείτε τον «Ομφαλό» της  Γης, τους Δελφούς, και να μάθετε όλο και κάτι παραπάνω για το γνωστό Ιστορικό Μαντείο, την Πυθία του (που σαφώς δεν ήταν μόνον μια …) και τον ιερό ναό του Θεού Απόλλωνα, για μας η μυθολογία αποτελεί βλέπετε την περίοδο αυτή... πηγή νέας γνώσης!

Πιο κάτω θα φανεί και η Αράχωβα, που αν και πολυσύχναστη τουριστικά, και με δυσκολία στην κίνηση, αφού μια σταλιά τόπος είναι όλος κι’ όλος… θα βρείτε σίγουρα κάτι που θα σας εντυπωσιάσει. Για μένα προσωπικά, αυτό το κάτι, είναι η φημισμένη Φορμαέλα!

Και γυρίζοντας πια προς την Αθήνα, περάστε και από την Λιβαδειά. Μια βόλτα μέχρι την όμορφη και δροσερή Κρύα, μέσα από την οποία περνά το νερό του ποταμού Έρκυνα που προσφέρει μέχρι σήμερα την χάρη των άφθονων νερών του, σε ντόπιους αλλά και περαστικούς ταξιδευτές...

Σημαδιακό θα έλεγα γι’ εμάς, το ότι  κάναμε αυτό το ταξίδι  3ήμερο της 25^ης Μαρτίου, μιας και όλοι τούτοι οι τόποι, έπαιξαν πολύ σπουδαίο ρόλο στα δρώμενα της Ιστορίας που μας έφεραν στο ιστορικό του 1821.

Ελάχιστες ώρες από την Αθήνα και με αρκετές επιλογές διαμονής, που εσείς μπορείτε να καθορίσετε σύμφωνα με το δικό σας πρόγραμμα και χρόνο.

Με τις δικές μου ελάχιστες  αράδες και εικόνες απλώς προσπάθησα να σας μεταφέρω κάτι από την οικογενειακή μας εμπειρία ταξιδιού.

Εύχομαι σε όλους πάντα ΔΥΝΑΜΗ  και ΥΓΕΙΑ και φυσικά... ευκαιρίες για ταξίδια, αφού τα ταξίδια αποτελούν το "αλάτι" της ζωής μας.