Κις Λορέν (Quiche Lorraine ) αλλά Ελληνικά...

Επαναφορά στα της κουζίνας, τουλάχιστον για μένα σημαίνει, πρώτα από όλα πιτούλα!
Κάτι που πραγματικά μου έλειψε στην διατροφή των διακοπών, μιας και σε ελάχιστα μέρη κατάφερα να βρω μια αξιοπρεπή πίτα.
Γιατί έτσι βρε παιδιά (και απευθύνομαι στους εστιάτορες ανά την Ελλάδα);
Πολύ κρεατικό, αρκετός ψαρομεζές, αρκετά μαλάκια, αρκετές τοματοσάλτες, αρκετοί μουσακάδες και τζατζίκια, αρκετές καυτερές τυρεοκαυτερές!
Η ελληνική κουζίνα έχει και άλλα νόστιμα.
Μια καλή πιτούλα με μερικά αξιόλογα λαχανικά της εποχής (ή και όχι, αρκεί να είναι φρέσκα) και τυράκια που παράγει ο κάθε τόπος...χάθηκε ο κόσμος να φτιάξετε;

Τον καημό μου έκανα πράξη λοιπόν...και μπήκα στα γρήγορα στην κουζίνα για να κάνω πίτα και να παρηγορηθώ.
Δεν είχα όμως την δύναμη να ανοίξω σπιτικό φύλλο όπως το ήθελα και το επιθυμούσα, καθώς βρίσκομαι στην διαδικασία για βάψιμο όλου του σπιτιού (με όλες του τις συνέπειες δηλαδή...).
Έτσι αρκέστηκα σε μια εκδοχή ανοικτής πίτας-τάρτας ή κις λορέν αλλά ελληνικά...ας πούμε.

Κις Λορέν με κολοκυθάκι, φινόκιο, πράσο και ελληνικά τυράκια 

Υλικά για την ζύμη της:
150 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,
350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 μέτρια αυγά,
120 γραμ. παγωμένο βούτυρο και λίγο ακόμη για το άλειμμα του ταψιού,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο,
2 κουταλάκια ούζο ούζο.

Για την γέμιση της:
1 μεγάλο κολοκύθι τριμμένο στον τρίφτη,
1 μεγάλο πράσο ψιλοκομμένο,
1 μεγάλο φινόκιο επίσης τριμμένο στο τρίφτη,
1 μικρό ματσάκι φρέσκο ψιλοκομμένο δυόσμο,
3 μέτρια αυγά,
150 γραμ. ξυνομηζύθρα,
400 γραμ. φέτα,
150 γραμ. κασέρι,
3 κουταλιές σούπας γιαούρτι στραγγιστό,
2 κουταλιές σούπας τραχανά,
2 κουταλιές ελαιόλαδο,

1 ποτηράκι ζωμό από κοτόπουλο,
μοσχοκάρυδο, πιπέρι και ελάχιστο αλάτι.
Και τέλος 2 κουταλάκια σουσάμι για στόλισμα και νοστιμιά.

Αρχικά έπλυνα και καθάρισα τα λαχανικά μου. Έτριψα το κολοκύθι και το φινόκιο και μαζί με το ψιλοκομμένο πράσο τα σοτάρισα με δύο κουταλιές ελαιόλαδο και λίγο ζωμό από κοτόπουλου που είχα βράσει.
Μέσα στο μείγμα έριξα τον ψιλοκομμένο δυόσμο, τον τραχανά και τα μπαχαρικά ανακάτεψα καλά και τ' άφησα στην άκρη να κρυώνουν. Να επισημάνω πως ο τραχανάς βοηθά στο να τραβήξει τα όποια υγρά βγάλουν τα λαχανικά και δένει πολύ καλά με το όλο μείγμα.

Κατόπιν ετοίμασα την ζύμη μου, ανακατεύοντας όλα τα προανεφόρομενα υλικά αλλά προσθέτοντας σταδιακά το ελαιόλαδο.  Η συγκεκριμένη ζύμη παραμείνει ελαφρώς τριφτή, δεν γίνεται συμπαγής χάρη στο αλεύρι καλαμποκιού.

Στην συνέχεια βουτύρωσα καλά το ταψί μου (ένα 32άρι στρογγυλό) και άπλωσα με τα δάχτυλα τη ζύμη πατώντας την καλά, ώστε να γίνει ομοιογενής.

Σε βαθύ μπολ έτριψα την φέτα, το κασέρι και την ξυνομηζύθρα, πρόσθεσα το γιαούρτι, το μείγμα λαχανικών-τραχανά και τ' αυγά και ανακάτεψα όλα μαζί.

Πάνω στην ζύμη άπλωσα την γέμιση μου. Πασπάλισα με σουσάμι και έψησα σε προθερμασμένο φούρνου στους 180 βαθμούς με αέρα, για 40 λεπτά.

Άφησα λίγο να τραβήξει και έτοιμη για σερβίρισμα.
Ένα πλήρες μεσημεριανό πιάτο που δεν χρειάστηκε απολύτως τίποτε άλλο ως συνοδεία!
Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να την φτιάξετε.

Επιστροφή ... με γευστικές εικόνες.

Καθώς σιγά-σιγά ο φετινός Αύγουστος μας αποχαιρετά, θέλουμε δεν θέλουμε μπαίνουμε και πάλι στην καθημερινότητά μας, προετοιμαζόμενοι για τα όσα θα μας φέρει το φθινόπωρο.
Ένα φθινόπωρου που κατά πως πάνε τα πράγματα, θα είναι ακόμη πιο "σύνθετο" από ότι το περιμέναμε.
Κρατάμε λοιπόν όσο γίνεται τις "άμυνες" μας με τις εικόνες και τις γεύσεις του καλοκαιριού και κοιτάμε κατάματα τις φωτογραφικές μας στιγμές για να πάρουμε κουράγιο.
Μέσα όμως στις εικόνες... προσωπικά έχω "καταγράψει" και γεύσεις, αν μπορεί φυσικά να γίνει κάτι τέτοιο :-) για να τις μοιραστώ μαζί σας, σαν μια "επάνοδο" για το blog που έχω καιρό να το ενημερώσω.

Εικόνες και γεύσεις ουκ ολίγες δοκιμάστηκαν στην πανέμορφη Κρήτη. Από την μια άκρη της στην άλλη...

Μυζυθροπιτάκια σε πιο γκουρμέ παρουσίαση αλλά με παραδοσιακή γεύση στον Λούκουλο Ηρακλείου.

Ντολμαδάκια με αμπελόφυλλα και γιαούρτι στραγγιστό στο Κρητικό Σπίτι στην Αμμουδάρα Ηρακλείου.

Φυσικά ο παραδοσιακός Ντάκος με ξυνομηζύθρα, ντοματούλα, ελιές και ρίγανη, δεν λείπει ποτέ από ένα τραπέζι κρητικό που σέβεται τον εαυτό του :-)

Αλλά. και τηγανιά με μοσχαρίσιο συκώτι. Μεζές που προσωπικά είχα χρόνια να φάω. Σε τραβάει από την μύτη, αν έχεις από δίπλα και ένα καλό ποτηράκι παγωμένη ρακί ή ένα καλό κρασί.



Όμως μια XXL οικογενειακή πίτσα στην όμορφη παλιά πόλη του Ρεθύμνου, έκλεψε την καρδιά μικρών και μεγάλων, φυσικά όχι άδικα!

Και μετά την Κρήτη που αφήσαμε τις ρακές και τους αγαπημένους φίλους ετών με βαθιά συγκίνηση, πήραμε δρόμο και στρατί  (με ενδιάμεση στάση στην Αθήνα και την Κορινθία) και πιάσουμε τα ουζάκια και τα τσιπουράκια εκεί προς τον Νομό Λάρισας, με έδρα το μαγευτικό Κόκκινο Νερό, στον ξενώνα Καλυψώ.

Τα πασίγνωστο ούζο Τυρνάβου, δεν χρειάζεται συστάσεις... Χρειάζεται όμως καλό μεζέ.

Μεζές για ούζο ή τσίπουρο αν το προτιμάτε, στην Καλλιπεύκη Λάρισας κάτω από τα θεόρατα πλατάνια της πλατείας. Μελιτζάνα τουρσί (πύραυλος γεύστικος) και σπετζοφάϊ με μικρές πιπεριές.

Είχαμε κι' άλλα βέβαια ωραία...μην νομίζετε. Αλλά πρέπει να σας γλυκάνω και λιγάκι έτσι δεν είναι; Και θα χρειαστώ χώρο.

Χανιώτικα παραδοσιακά λουκουμαδάκια με σουσάμι και κανέλα. Από τα πιο καλά στο είδος τους.

 

Κλασσική αξία! Σοκολατίνα ποντικάκι και "κάθε παιδάκι νοιώθει ευτυχισμένο, μέχρι τον ουρανό" (ατάκα του κανακάρη μου).

Παλιά τα λέγαμε συκωμαϊδες... Εδώ όμως μιλάμε για μια άλλη εκδοχή. "Πίτα Σύκου" με κονιάκ, σοκολάτα και μπαχαρικά, φτιαγμένα σαν σαλάμι.  Ένα εκλεκτό δώρο, πραγματικά.

... που συνδυάστηκε θαυμάσια  με σκόνη και τσαϊ από χαρούπια. Ακόμη δεν τα έχω χρησιμοποιήσει, αλλά θα το κάνω σύντομα ελπίζω.

Καρυδάτα.  Γλυκάκι που αξίζει να το γευτείτε αν φτάσετε στην Λάρισα, από τα ζαχαροπλαστεία Πρώτο.

Η χάρη μας, όμως έφτασε και μέχρι την Κατερίνη, καθώς ήταν κοντά στην έδρα μας, που την αγαπήσαμε σε προηγούμενο ταξίδι μας. Εκεί γευτήκαμε Φλωρεντίνες με αμύγδαλα και σουσάμι. Φλωρεντίνες Καρδούλες, ωραία ιδέα για δοκιμές στο μέλλον.

Πέρα όμως από τα γλυκάκια...είχαμε ροφήματα και αναψυκτικά για τις ενδιάμεσες στάσεις ξεκούρασης και χαλάρωσης, ώστε να πάμε πάρα κάτω.

Μπυράλ Φήμη.  Η γεύση "τσιχλόφουσκας" σε ξεσηκώνει κι αν είσαι παιδάκι...δεν μπορείς να σταματήσεις να το πίνεις. Ένα, δεν είναι ποτέ αρκετό! 

Παίρνεις μερικά παγωμένα μπουκάλια στην τσάντα και συνεχίζεις το οδοιπορικό σου... με το παρεάκι σου αντάμα.

Όμως, όταν σου έρθει ο αχνιστός διπλός ελληνικός, παρέα με λουκουμάκι περγαμόντο, κάτω από τον πλάτανο της πλατείας στα Αμπελάκια Λάρισας... απλά θέλεις να σταματήσεις τον χρόνο!!

Καλό φθινόπωρο φίλες και φίλοι αναγνώστες.

Υγεία και Δύναμη σε όλους σας.

Και η τούρτα του Ιουλίου

Με τούρτα σας άφησα τον Ιούνιο...με τούρτα σας ξαναβρίσκω τον Ιούλιο, έτσι για να δω τι κάνετε και πως μου είστε.
Πάνε κι' τούτα τα γεννέθλια...
Το πως μεγαλώνουν οι μικροί...και πως "μικραίνουν" οι μεγάλοι, είναι η μοναδική αδιαπραγμάτευτη αλήθεια της ζωής όλων μας!

Τούρτα για "οργισμένους" σκεϊτερς... 

Και όσο αντέξουν ακόμη τα πατίνια τους :-)) με την φόρα που έχουν πάρει!!!

 
Για ένα μεγάλο τετράγωνο τσέρκι ή πυρέξ (όπως το δικό μου) αναλυτικά χρησιμοποίησα:
2 μεγάλα πακέτα μπισκότα τύπου σαβαγιάρ,
500 γραμ. φυτική σαντιγύ,
2 κουτάκια τυρί μασκαρπόνε,
450 γραμ. μαρμελάδα φράουλα κατά προτίμηση σπιτική,
1/2 φακελάκι ζελέ με γεύση φράουλα,
1/2 φλυτζάνι ζεστό νερό,
1/2 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,
150 γραμ. πραλίνα φουντουκιού,
2 φλιτζάνια γάλα φρέσκο,
1/2 φλιτζάνι σιρόπι γρεναδίνης.

Για το ντεκόρ: πουράκια σοκολάτας, μπισκότα βάφλας, ζαχαρωτές βρώσιμες mini πράσινες πέρλες, βοτσαλάκια με σοκολάτα και σαφώς μερικά χαριτωμένα παιχνίδια από το μεγάλο στοκ του κατόχου και εορτάζοντος!

Αρχικά χτύπησα το μασκαρπόνε μαζί με την βανίλια να αφρατέψει και μετά πρόσθεσα την σαντιγύ και συνέχισα το χτύπημα για 4-5 λεπτά ακόμη.
Συνέχισα με την προσθήκη της μαρμελάδας φράουλας σταδιακά μέσα στο μείγμα τυριού-κρέμας και ως τελευταίο υλικό ενσωμάτωσα το ζελέ φράουλας που είχα διαλύσει μέσα στο ζεστό νερό.

Έβαλα το μπολ με την κρέμα στο ψυγείο για 35 λεπτά ώστε να σφίξει λίγο για να μπορέσω να την χρησιμοποιήσω πιο άνετα μετά.

Επόμενο βήμα ήταν η ανάμειξη της γρεναδίνης με το γάλα.
Αυτό χρησιμοποιήθηκε, ώστε να βρέχω ελαφρώς τα σαβαγιάρ μου. Δεν χρειάζονται παρά ένα γρήγορο βάπτισμα μέσα στο υγρό.

Πρώτη στρώση μπισκότα. Δεύτερη στρώση κρέμα φράουλας. Τρίτη στρώση πάλι μπισκότα και μετά πάλι κρέμα φράουλας.  Κράτησα περίπου δύο φλιτζάνια κρέμας, που την ανάμειξα με τη πραλίνα φουντουκιού ώστε να γίνει ο σοκολατένιος δρόμος για τα σκεϊτς, όταν πια θα πήγαινα προς την φάση του ντεκόρ.

Το πυρέξ μου στο ψυγείο για πάγωμα δύο ώρες περίπου και μετά η ώρα της φαντασίας!
Σοκολατένιος δρόμος, ξύλινα λοφάκια (βάφλες), καυσόξυλα (πουράκια) γρασιδάκι (πράσινες πέρλες) πέτρες (σοκολατένια βοτσαλάκια) και τα σχετικά σκέϊτς με τους κατόχους τους... έτοιμα για τους αγώνες και κουταλοδρομίες!

Χρόνια σου Πολλά και πάντα γλυκά να είναι ΟΛΑ γύρω σου παλικάρι μου.

Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους μας και να κρατάτε για "άμυνα" σε όσα μας συμβαίνουν, τις ωραίες στιγμές με τα αγαπημένα σας πρόσωπα.

Κέρασμα...για τον χρόνο που περνά Cheesecake με κρέμα Oreo και καραμέλα σοκολάτας

Γλυκάκι επετειακό... λόγω προσεχών γενεθλίων (ε, τα γιορτάσαμε μια βδομάδα νωρίτερα...) αλλά και κέρασμα αποχαιρετιστήριο για κάποιο διάστημα, καθώς για μένα το πρώτο μέρος των φετινών διακοπών πλησιάζει με ταχύ βήμα :-))

Ήρθε καιρός να βρεθώ σε μέρη αγαπημένα, να δω παλιούς φίλους (που έχω χρόνια να συναντήσω) και να απολαύσουμε κουβέντες γεμάτες από το άρωμα των αναμνήσεων της νιότης μας αλλά και όλων αυτών των χρόνων που είμαστε μακριά.

Γλυκόπικρη αίσθηση, μιας και ο χρόνος που περνά, μας δίνει εμπειρίες που άλλοτε είναι θετικές και άλλοτε αρνητικές και τώρα θα πρέπει να τις επαναφέρουμε στην μνήμη και να τις μοιραστούμε λέγοντας τα με τις ώρες (όπως τουλάχιστον το σκέφτομαι...).

Αυτόν τον καιρό που περνάει, πρέπει να τον καλοπιάσουμε και να τον γλυκαίνουμε, για να πάει πιο εύκολα στα επόμενα, προσφέροντας του ίσως ένα γενναίο κομματάκι από την επετειακή τουρτίτσα μου.

Cheesecake με κρέμα Oreo και καραμέλα σοκολάτας

Για την βάση
1 και 1/2 πακέτου μπισκότα diegistive ολικής άλεσης,
100 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
80 γραμ. αλεσμένο φουντούκι ψημένο (αλλά ανάλατο).

Για την κρέμα
1 κουτί φυτική σαντιγύ στο πράσινο κουτί,
400 γραμ. κρεμώδες τυρί σε θερμοκρασία δωματίου,
1 μεγάλο πακέτο μπισκότα Oreo (χοντροαλεσμένα)
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια,
1/2 φακελάκι ζελέ με άρωμα πορτοκάλι,
1/2 ποτηράκι χυμό πορτοκαλιού ζεστό,
και 1 κουταλάκι ξύσμα πορτοκαλιού.

Για την σοκολατένια καραμέλα
150 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα,
50 γραμ. μερέντα,
120 γραμ. κρέμα γάλακτος,
100 γραμ. ζάχαρη καστανή,
2-3 σταγόνες από χυμό πορτοκαλιού (ή νερό)

Αρχικά άλεσα τα μπισκότα της βάσης με το multi, και το ίδιο έκανα και για τα φουντούκια.
Μετά τα ανακάτεψα με το λιωμένο βούτυρο και τα έστρωσα σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο που είχα προηγουμένως επενδύσει με χαρτί ψησίματος.
Έψησα το μπισκότο μου για 5 λεπτά σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς.
Το έβγαλα και το άφησα να κρυώνει.

Όση ώρα το μπισκότο της βάσης, έμεινε να κρυώνει ετοίμασα την κρέμα μου.
Άλεσα τα μπισκότα Oreo στο multi (όχι πολύ πούδρα) που θα έμπαιναν στην κρέμα.
Χτύπησα την φυτική κρέμα μαζί με την βανίλια μέχρι να γίνει σαντιγύ.
Μετά χτύπησα και το τυρί μου και ενοποίησα τα δύο υλικά με ελαφρές κινήσεις.
Μέσα στο μείγμα ενσωμάτωσα το ζελέ πορτοκάλι που είχα προηγουμένως διαλύσει μέσα στον ζεστό χυμό, μαζί με το ξύσμα και τα αλεσμένα Oreo.
Έστρωσα την κρέμα πάνω από την βάση του μπισκότου και έβαλα την φόρμα στο ψυγείο να παγώσει για 4 ώρες.
Στην τρίτη φάση είχα την επίστρωση της τούρτας-cheesecake,  με την σοκολατένια καραμέλα.

Για την σοκολατένια καραμέλα, έβαλα σε αντικολλητικό τηγάνι τη ζάχαρη να κάψει μαζί με τις σταγόνες του χυμού.
Μόλις άρχισε να παίρνει χρώμα έριξα μέσα την κρέμα γάλακτος και ανακάτεψα καλά με μια μαρίζ σιλικόνης.
Στην συνέχεια πρόσθεσα και την κουβερτούρα σπασμένη σε μικρά κομμάτια.
 Όταν πια έλιωσε και απέσυρα από την φωτιά το μείγμα ανακάτεψα και την μερέντα.
Άφησα το μείγμα για τουλάχιστον 20 λεπτά να κρυώνει και μετά το έστρωσα πάνω στην κρέμα του cheesecake.  Ξανά στο ψυγείο για 2 ώρες και έτοιμο για σερβίρισμα.
Ήθελε ίσως λίγο περισσότερο πάγωμα, αλλά που να "κρατηθούμε" οι γλυκατζήδες όλοι μας :-))

Και με τούτο το κέρασμα σας χαιρετώ και εύχομαι τα καλύτερα για όλο το επόμενο διάστημα.

Καλή εβδομάδα από αύριο σε όλες και όλους και επισήμως Καλό Καλοκαίρι, αφού οι ζέστες μας ήρθαν για τα καλά.

Με το καλό να ξαναπούμε.

Υ.Γ. κεράκια δεν έβαλα φέτος...μιας και σκέφτηκα πως είναι καιρός να ξεκινήσω να μετρώ αντίθετα "κλέβοντας" τον χρόνο!

Γεμιστά...καλοκαιρινά...σνίτσελ

Και μόνον που γράφεις την λέξη γεμιστά, φτάνει!
Σε παραπέμπει αμέσως στο λαχταριστό λαδερό φαγητό που έχει την τιμητική του το καλοκαίρι και το αγαπάμε όλοι μας.
Αλλά εδώ τα γεμιστά, ήταν σνιτσελάκια ατομικά με μυρωδιές και αρώματα όπως τα προστάζει το καλοκαίρι.

Καλοκαιρινά γεμιστά σνίτσελ

Υλικά για 4 άτομα.
4 μεγάλα σνίτσελ χοιρινά, όσο το δυνατόν πιο συμμετρικά στο σχήμα τους,

Για την "κρέμα".
100 γραμ. τυρί κρέμα,
2 κουταλιές μουστάρδα απαλή (ή πικάντικη αν την αντέχετε φυσικά...)
1 κουταλιά κέτσαπ,
1 κοφτό κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη
1,5 κουταλάκι φυλλαράκια από φρέσκο λεμονοθύμαρο (εξαιρετικό μυρωδικό)
2 κουταλιές worcester sause.

Για την γέμιση.
12-14 μπαστουνάκια (2 εκατοστών) πικάντικης κεφαλογραβιέρας ή γραβιέρας,
φέτες από μια μεγάλη ντομάτα χωρίς όμως τους σπόρους.

Λοιπά υλικά.
Ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι.

Αρχικά σ' ένα μπολ ένωσα μ' ένα πιρούνι όλα τα υλικά για την κρέμα.
Μετά πήρα ένα-ένα τα σνίτσελ και τα χτύπησα λίγο με το σφυράκι για τα κρέατα έτσι ώστε να τα πλατύνω λίγο ακόμη.

Αλατο-πιπέρασα ελαφρώς και κατόπιν άλειψα σε όλη τους την επιφάνεια με την κρέμα.
Στην συνέχεια σε κάθε σνίτσελ έβαλα εναλλάξ φέτες ντομάτας και κομμάτια κεφαλογραβιέρας.
Ρολλάρισα και στερέωσα στην ένωση με ξύλινες οδοντογλυφίδες.
Μετέφερα το κάθε ρολό σε κόλλα ψησίματος, αλάτισα ελαφρώς και πάλι, ενώ έριξα και λίγο ελαιόλαδο (περίπου μια κουταλιά σε κάθε σνίτσελ) από πάνω.

Έκανα πακετάκια με το χαρτί (την ένωση προς τα κάτω) και τα μετέφερα στο ταψί μου.
Μέσα στο ταψί έβαλα μισό ποτήρι νερό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς  για 45 λεπτά.

Έσβησα και άφησα να σταθούν για 5-6 λεπτά.
Άνοιξα κάθε πακετάκι, έβαλα το σνίτσελ στο πιάτο του καθενός, έριξα και το ζουμάκι που είχε συγκρατηθεί μέσα στο χαρτί ψησίματος και στη συνέχεια το έκοψα σε ροδέλες χοντρούτσικες. Έτοιμο προς κατανάλωση!

Η συνοδεία για τους μισούς από εμάς ήταν πατατούλες τηγανιτές και για τους άλλους μισούς, πράσινη σαλάτα. Εσείς διαλέγετε αυτό που σας ταιριάζει :-)
Καλή απόλαυση, αν αποφασίσετε να τα δοκιμάσετε.
Και Καλό Καλοκαίρι να έχουμε πια... όλοι μας.

Αιτήματα...αποτυχίες...διαγνώσεις... και μοναδικό Κεϊκ Λεμονιού.

Γύρισε το μικρό το παλλικάρι από το σχολείο (και που πάμε ακόμη...χάρη τους κάνουμε, των δασκάλων εννοώ...) και είχε αρκετά αιτήματα προς υλοποίηση καθώς είχε έρθει για τα καλά η μεσημεριανή πείνα!
Και ω, του θαύματος τίμησε και το κοτοπουλό-φιλέτο που είχε μαγειρευτεί μέσα σε γιαούρτι, μπαχαρικά, μελιτζάνες και πιπεριές, περισσότερο από την σπαγεττίνη!

Αλλά ήθελε και ντόντας το παιδί, και μάλιστα γλασσαρισμένα με σοκολάτα!
Είπα κι' εγώ να καταπιαστώ μαζί τους παράλληλα με άλλες δουλειές... το διάβασμα της επόμενης μέρας... και παρά την διάγνωση για σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα και στα δυο μου χέρια (γεγόνος που σημαίνει οπωσδήποτε ξεκούραση και την αγωγή που θα επιβληθεί από τον σχετικό γιατρό).

Τι τα θες όμως...άμα κάτι πάει από την αρχή στραβά και ανόρεχτα... πάει και τέλειωσε.
Ήρθαν τα ντόνατς κι' έγιναν μια μικρή αποτυχία :-)
Παραφούσκωσαν και δεν μπορούσα να τα "συμμαζέψω" μέσα στον φούρνο μου.
Φαγώθηκαν μεν, αλλά με νευρίασαν μέχρι εκεί που δεν παίρνει και φυσικά δεν γλασσαρίστηκαν με σοκολάτα .
Η αποτυχία ωστόσο, με έκανε να θέλω να επανορθώσω το σφάλμα μου και ξέσπασα σε κεϊκ.
Αλλά το ήθελα αρωματικό οπωσδήποτε, οπότε να πως οδηγήθηκα σε...

Κεκάκι λεμονιού, με μαχλέπι, καρύδα και έξτρα γλάσσο λεμονιού.

Το μαχλέπι μπήκε, γιατί καθώς άνοιξα το ντουλάπι για να συγκεντρώσω τα υλικά μου, το είδα να με κοιτά με το παράπονο της λησμονιάς!! Κρίμα ήταν να το αφήσω παραπονεμένο :-)

Τα υλικά μου για το κεϊκ σε μια κανονική φόρμα με αποσπώμενο πάτο ήταν:
1 μέτριο λεμόνι καλά πλυμένο,
1 πακέτο αλεύρι αυτοδιωγκούμενο,
2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,
1/3 κοφτό κουταλάκι μαχλέπι σκόνη,
1,5 φλιτζάνι ζάχαρη ψιλή,
4 μέτρια αυγά,
2/3 ποτηριού γάλα,
1 φλιτζάνι λιωμένο βούτυρο αγελάδος,
1 φακελάκι βανίλια με άρωμα λεμόνι,
4 κουταλιές της σούπας καρύδα.

Αρχικά έπλυνα το λεμόνι πολύ καλά και το έβαλα να το βράσω με νερό για 10 λεπτά.
Στα 10 λεπτά του άλλαξα το νερό και το έβρασα για ακόμη 5 λεπτά.
Μέθοδος που εφαρμόζω αρκετά συχνά για να ξεπικρίσω ένα λεμόνι ή πορτοκάλι, αλλά και για να μαλακώσει, καθώς το χρησιμοποιώ ολόκληρο.
Μόλις ήταν έτοιμο, το έκοψα στην μέση και μετά στα 4 αφαίρεσα κουκούτσια και το κεντρικό σημείο με την χοντρή ίνα και το άλεσα στο multi μαζί με λίγο γάλα.
Γίνεται αλοιφή που θα ενσωματωθεί εύκολα στο κεϊκ.

Κατόπιν σε βαθύ μπολ χτύπησα το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι ν' ασπρίσουν και σταδιακά πρόσθεσα ανά δύο τα αυγά και χτύπησα εκ' νέου.
Μετά έριξα μέσα στο μείγμα την αρωματική βανίλια, το αλεσμένο λεμόνι, την καρύδα και το γάλα και χτύπησα εκ΄ νέου για 2 λεπτά.

Τελευταία ενσωματώθηκαν στο μείγμα: το αλεύρι,το μπεϊκιν και το μαχλέπι που τα είχα προηγουμένως ανακατέψει μαζί.
Έτοιμο. Μπήκε σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο, στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και πήγε για. ψήσιμο σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά.
Το τεστ με το μαχαιράκι και έτοιμο.

Έμεινε να κρυώσει και στολίστηκε με το γλάσσο του.

Το γλάσσο το δημιούργησα από:
1 κούπα ζάχαρη άχνη,
5-6 σταγόνες εσσάνς κίτρου,
και σταγόνες από όλο τον χυμό ενός μικρού λεμονιού, που έσταζα σταδιακά μέσα στην άχνη, για να έχω την σωστή πυκνότητα.

Αρωματικό όσο δεν παίρνει ενώ με βοήθησε να "ανακτήσω" το κύρος μου μετά την αποτυχία των ντόνατς :-)) αλλά και να πάρω κουράγιο, για την αυριανή μου επίσκεψη στον ορθοπεδικό, μετά από την σχετική έρευνα στο internet σχετικά με το θέμα.

Καλή δύναμη σε όλες και όλους εύχομαι.

Μπανανοπιτάκια!

Ο τίτλος έχει θαυμαστικό, γιατί το συγκεκριμένο γλυκό σνακ έκανε μεγάλη εντύπωση και είχε βαθύτατη αποδοχή σε μικρούς και μεγάλους.
Όταν οι μπανάνες ωριμάζουν πολύ, δεν είναι για κατανάλωση ως φρούτο. Προσωπικά μου φαίνονται σκέτο άμυλο, αλλά και ο μικρός μου τις σνομπάρει...
Ωστόσο γίνονται πολύ καλή πρώτη ύλη, για χρήση σε κεϊκς, muffins ή κρέμες τυριού με άρωμα μπανάνας, ζελέ ή ότι άλλο εσείς σκέφτεστε αυτή τη στιμγή.
Στην συγκεκριμένη συνταγή πάντως, έγιναν γλυκά πιτάκια σφολιάτας με εξαιρετικό αποτέλεσμα.

Μπανανοπιτάκια

Για 24 κομμάτια χρησιμοποίησα:
3 μεγάλες ώριμες μπανάνες,
3/4 κούπας αλεσμένο και ψημένο φουντούκι,
2 κουταλιές musli
4 κουταλιές πραλίνα φουντουκιού,
μερικές σταγόνες χυμό λεμονιού,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
4 μπισκότα ολικής άλεσης χωρίς ζάχαρη.

Αρχικά άλεσα το φουντούκι.
Κατόπιν έλιωσε σε βαθύ μπολ τις μπανάνες μ' ένα πιρούνι και τους έσταξα τις σταγόνες λεμονιού.
Ανακάτεψα μαζί τους την βανίλια και στην συνέχεια πρόσθεσα μέσα στις μπανάνες, όλα τα υλικά μου: αλεσμένο φουντούκι, musli, αλεσμένα τα μπισκότα ολικής και την πραλίνα.
Έτοιμη η γέμιση για τα πιτάκια.

Ξεπάγωσα σταδιακά ένα-ένα τα φύλλα της σφολιάτας, γιατί δεν πρέπει να μαλακώσουν πολύ έτσι ώστε να είναι εύκολο να τα δουλέψει κανείς.
Κάθε φύλλο το χώρισα κάθετα σε τέσσερεις λωρίδες ισομεγέθης (όσο γίνεται) είτε με το μάτι είτε με χάρακα και μετά οριζόντια σε τρεις λωρίδες.
Έτσι προκύπτουν 12 τετράγωνα σφολιατάκια.
Στο κέντρο κάθε τετραγώνου, έβαλα μισή κουταλιά της σούπας γέμιση και ένωσα τις άκρες τους διαγώνια έτσι ώστε να σχηματίσω τρίγωνο.
Γύρισα και προς τα μέσα τα υπόλοιπα και πάτησα στην άκρη της ζύμης μ' ένα πιρούνι.

Ταψιά στρωμένα με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος υποδέχτηκαν τα πιτάκια που ψήθηκαν σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, με αέρα μέχρι που ρόδισαν και φούσκωσε η ζύμη.

Χλιαρά αλλά και πιο μετά κρύα, έκαναν τα στοματάκια των μικρών να βγάζουν χαρούμενα επιφωνήματα.
Ένα πολύ ωραίο γλυκό σνακ για το σχολείο, για απογευματινό ή και για τα πάρτι των μικρών σας.
Καλό Σαββατοκύριακο εύχομαι σε όλους σας.

Χωριάτικο Λουκάνικο με "κριθαρότο" κατσαρόλας

Ένα φαγητό εύκολο και μεστό σε γεύση, σας έχω σήμερα.
Άλλωστε είναι και της μόδας στην μαγειρική, η έκφραση "κριθαρότο"... αν κι' εμένα η η γιαγιά μου και η μάνα μου το έφτιαχναν το κριθαράκι στην κατσαρόλα, ειδικά το καλοκαίρι με φρέσκια σάλτσα ντομάτας και άλλα λαχανικά που περίσσευαν από άλλη μαγεριά, οπότε το έχω καταγράψει στις γευστικές μου αναμνήσεις, ως αγαπημένο πιάτο.

Εδώ απλώς θα σας δώσω μια εκδοχή, που ήρθε να αξιοποιήσει τα χωριάτικα λουκάνικα που ήταν σε αναμονή καιρό τώρα.

Κριθαρότο με χωριάτικο λουκάνικο

Υλικά για 3 άτομα.
2 μετρίου μεγέθους λουκάνικα χωριάτικα με πράσο,
1 μεγάλη ντομάτα ξεφλουδισμένη κομμένη σε μικρά καρεδάκια,
1 μεγάλη πράσινη πιπεριά επίσης κομμένη σε καρεδάκια,
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο,
1/2 κοφτό κουταλάκι πάπρικα γλυκιά,
1/4 κοφτό κουταλάκι κάρυ,
1/5 κοφτό κουταλάκι πιπέρι,
1/4 κοφτό κουταλάκι αλάτι (ή λίγο περισσότερο αν θέλετε)
1 ποτηράκι κρασί λευκό ή ροζέ,
2 κουταλάκια worcester sause,
1 φλιτζάνι κριθαράκι μέτριο,
2 φλιτζάνια ζεστό νερό ή ζεστό ζωμό από κοτόπουλου,
1 κουταλάκι γλυκού γεμάτο βούτυρο γάλακτος.

Αφού έκανα την προετοιμασία για τα λαχανικά μου και τα λουκάνικα που τα έκοψα σε καρεδάκια και ροδέλλες.
Ξεκίνησα με το μισό ελαιόλαδο στην κατσαρόλα για να σοτάρω την πιπεριά.
Μαζί με την πιπεριά έριξα μέσα στην κατσαρόλα την πάπρικα και το κάρυ για να ζεσταθούν και να βγάλουν τα αρώματά τους.

Στην συνέχεια έριξα μέσα την ντομάτα και άφησα να πάρει μια καλή βράση.
Προχώρησα με το κρασί και το λουκάνικο που τα άφησα για 8 λεπτάκια να μαγειρευτούν όλα μαζί.
Πρόσθεσα το πιπέρι, το αλάτι, την worcester saus και το υπόλοιπο ελαιόλαδο και έριξα μέσα το κριθαράκι ανακατεύοντας για να λαδωθεί καλά.
Κατόπιν τμηματικά άρχισα να προσθέτω το ζεστό νερό (ή τον ζωμό αν έχετε έτοιμο) ανακατεύοντας συχνά-πυκνά με ξύλινη κουτάλα, για να χυλώνει το φαγητό.
Μετά τα πρώτα 8 λεπτά βρασμού του ζυμαρικού έριξα μέσα και το βούτυρο γάλακτος για περίσσια γεύση και νοστιμιά! Αξίζει πραγματικά αυτή η πινελιά.
Καλό ανακάτεμα και πάλι για 2-3 φορές μέχρι να φουσκώσει ικανοποιητικά πια το κριθαράκι και το φαγητό ήταν έτοιμο.
Κατέβασα από την  φωτιά το άφησα να σταθεί για 5 λεπτά και σερβίρισα με τυράκι τριμμένο.
Καλή χωριάτικη μυζήθρα και καπνιστό ρεγκάτο στην δική μας περίπτωση, εσείς χρησιμοποιήστε ότι σας αρέσει περισσότερο.

Ένα πιάτο "ρουστίκ" με πολύ άρωμα υπαίθρου που θυμίζει μαμάδες και γιαγιάδες. Ότι δηλαδή πιο αγαπημένο από τα προηγούμενα χρόνια της ζωής του καθενός μας.
Καλή σας απόλαυση.

Υ.Γ Νο1.: στο φαγητό προσωπικά δεν έβαλα κρεμμύδι, γιατί το πράσο από το λουκάνικο δίνει αρκετό τόνο.
Υ.Γ. Νο2.: το μυστικό για καλό "χύλωμα" είναι το συχνό ανακάτεμα. Μην το βάλετε στην φωτιά και το αφήσετε στην τύχη του...γιατί θα το "κλαίτε" :-))

Γρήγορη galette φράουλας

Και όταν θέλεις γλυκάκι απελπισμένα και δεν έχει προγραμματίσει κάτι ιδιαίτερο για να έχεις και τα χρειαζούμενα υλικά, αλλά δεν έχεις και πολύ χρόνο για να "ξοδέψεις" στην κουζίνα, τι κάνεις;
Όπως πάντα βάζεις σε λειτουργία τις αισθήσεις γεύσης και φαντασίας να κάνουν τον "μπούσουλα"
Στην συνέχεια ανοίγεις ντουλάπια και ψυγείο και προχωράς με τον καλό άγιο Ευφρόσυνο (τον άγιο των μαγείρων για όσους δεν τον γνωρίζετε) προστάτη!!

Κάπως έτσι έβγαλα κι' εγώ στα γρήγορα την galette φράουλας που ακολουθεί, τούτη την μέρα, καθώς η υπογλυκαιμία είχε βαρέσει κάποιους (ονόματα δεν λέμε...) κατακούτελα.

Galette Φράουλας 

Τα υλικά μου πολύ απλά, αρκεί να έχετε έτοιμη ζύμη κουρού στο ψυγείο σας, κάτι που προσωπικά συνηθίζω με τις ζύμες, καθώς σε σώζουν αρκετές φορές, και ειδικά όταν δεν έχεις διάθεση και χρόνο για ζυμώματα.
Χρησιμοποίησα λοιπόν:
1 φύλλο ζύμης που το άφησα να ξεπαγώσει για μια ώρα εκτός ψυγείου,
150 γραμ. αλεσμένο φουντούκι ψημένο αλλά ανάλατο (ή αμύγδαλο επίσης ανάλατο)
80 γραμ. μούσλι,
50 γραμ. cranberries (χωρίς ζάχαρη) ή βύσσινα αποξηραμένα,
15 φράουλες φρέσκιες, πλυμμένες, καθαρισμένες και κομμένες στην μέση,
7-8 κουταλιές σπιτικής σάλτσας φράουλας (που ήδη είχα έτοιμη στο ψυγείο)
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
και τέλος, λίγο παγωμένο βούτυρο γάλακτος.

Πάμε τώρα να σας πω, αλλά και να σας δείξω τι έκανα.
Πάνω σ' ένα κομμάτι λαδόχαρτο, άνοιξα την ζύμη που είχε ξαπαγώσει, με την ακάλυπτη πλευρά της προς το λαδόχαρτο.

Της έβγαλα την διαφάνεια που συνήθως καλύπτει τις ζύμες και με το λαδόχαρτο την μετέφερα σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο.
Την άπλωσα και την έστησα έτσι που κάλυπτε τα πλαϊνά τοιχώματα.
Εδώ απλώς επεμβαίνει κανείς κόβοντας με μαχαίρι από το σημείο που περισσεύει η ζύμη και την κολλάει εκεί που υπάρχει ανάγκη για περισσότερη...
Κοπτοραπτική ένα πράγμα δηλαδή :-))

Στην συνέχεια στον πάτο της έβαλα την μισή ποσότητα του αλεσμένου φουντουκιού.
Από πάνω το μούσλι και πιο πάνω τα αποξηραμένα cranberries.
Αν δεν έχετε μπορείτε να τα παραλείψετε, αλλά η αλήθεια είναι ότι ελαφριά υπόξινη γεύση τους, προσδίδει πόντους στο αποτέλεσμα και ισορροπεί την γλύκα της σάλτσας φράουλας.
Από πάνω 3-4 κουταλιές σάλτσας φράουλας.

Και μετά σε όλη την επιφάνεια έστρωσα τις φράουλες με την κομμένη πλευρά τους προς τα κάτω.
Πασπάλισα με την λίγη βανίλια και από πάνω μοίρασα το υπόλοιπο αλεσμένο φουντούκι και την υπόλοιπη σάλτσα φράουλας.

Γύρισα τις άκρες της ζύμης προς τα μέσα και πάνω στην ζύμη σκόρπισα τις "τσιμπιές" του παγωμένου βουτύρου γάλακτος, το οποίο έδωσε και στην ζύμη ωραιότατο άρωμα όταν έλιωσε.
Αν προσέξετε την πιο κάτω φωτογραφία θα δείτε για τι μικρές ποσότητες μιλάμε, ενώ το άρωμα που προσδίδει στην έτοιμη ζύμη είναι εξαιρετικό.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς με αέρα, για 15-18 λεπτά περίπου μέχρι δηλαδή που η ζύμη είχε πάρει ωραίο χρώμα στην επιφάνειά της.
Ένα γλυκό με την μοναδικότητα της εποχιακής φράουλας και με υλικά αρκετά εύκολα, που όμως είχε εξαιρετική γεύση.

Υ.Γ. το γλυκό δεν έχει καθόλου ζάχαρη, καθώς χρησιμοποίησα την σάλτσα φράουλας. 
Είναι για τα δικά μου γούστα αρκετά γλυκό και δεν νομίζω πως χρειάζεται περισσότερο. 
Αν εσείς πάλι το θέλετε πιο γλυκό, δύο κουταλιές ζάχαρη πάνω από τις φράουλες είναι πιστεύω υπέρ-αρκετές.