Ελληνικά γλυκά κεράσματα ... για τον Έρασμο

Στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus σε Ελληνικά Γυμνάσια και Λύκεια, ήρθε η σειρά του  σχολείου που εργάζεται ο άντρας μου, να φιλοξενήσει τους καθηγητές και τους μαθητές που συμμετέχουν στο ίδιο πρόγραμμα, με θέμα τα Ποτάμια και τα Νερά, από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες για μια εβδομάδα.

Όπως καταλαβαίνετε μου "δώθηκε" μια καλή πάσα, για να συμβάλλω κι' εγώ με μερικές μαγειρικές προτάσεις (μαζί με τις μαμάδεςτων παιδιών μας) στα πιάτα που θα προσφερθούν στην γιορτή υποδοχής αλλά και στο πάρτι αποχαιρετισμού που έπεται.

Η φιλοσοφία φυσικά ήταν να παρουσιάσουμε ελληνικές γεύσεις εποχής, που να στηρίζονται αποκλειστικά και μόνον σε δικά μας προϊόντα και προϊόντα που είναι στο φόρτε τους τούτο τον καιρό.

Κάπως έτσι λοιπόν, βγήκαν τα μπισκότα χαρουπιού με μαύρη σταφίδα, σε μια παραλλαγή παλαιότερης συνταγής για τα μπισκότα νεγράκια τα οποία και είναι εξαιρετικά καθώς δεν περιέχουν σχεδόν καθόλου ζάχαρη αφού την μείωσα σε σχέση με την πρώτη εκτέλεση, διπλασιάζοντας την χαρουπόσκονη που προσφέρει την απαραίτητη γλύκα που έχουν τα μπισκότα αυτά.

Τα μεθυσμένα κουλουράκια ούζου, επίσης από την παλαιότερη συνταγή κουλουράκια μεθυσμένα με ούζο, μαστίχα και γλυκάνισο.

Και μετά συνέχισα μ' ένα κέϊκ πορτοκαλιού με σταγόνες πικρής σοκολάτας και γλάσσο,

αλλά κι' ένα σάμαλι με μαστίχα, λεμόνι και τριμμένο αμυγδαλάκι εντός του (για την συνταγή θα επανέλθω σύντομα, καθώς έκανα μια προσαρμογή από δύο συνταγές που είχα στην διάθεσή μου).

Πάνω που είπα ωστόσο: Ο.Κ. "καθάρισα"...

Ήρθε και το αίτημα για μια μηλόπιτα με cranberries (ξενική προσθήκη αλλά δίνουν ωραία υπόξυνη γεύση στο γλυκό) σταφίδες και καρύδια που είναι αγαπημένη του μεγάλου αγοριού τον τελευταίο καιρό και βασίζεται επίσης σε παλαιότερη συνταγή  για το σκεπαστό μηλόκεκο της Νέλλης, με τις ανάλογες προσαρμογές φυσικά :-)) καθώς έχω αλλάξει κάποια υλικά στην ζύμη.

Αλλά και φρέσκο ψωμάκι με δύο είδη άλευρου (λευκό και ολικής) και γλυκάνισο, για να προσφερθεί με ελαιόλαδο, ρίγανη και ελιές...

Και τέλος, έτσι για να μας βρίσκεται ...  και κάτι τυρένιο, μια τάρτα φέτας με ζύμη κουρού, της οποίας έπεται το ψήσιμο για την αυριανή ημέρα... καθώς ο φούρνος μου σήμερα κοντεύει να βγάλει φλόγες από την χρήση!

Όλα αυτά μέσα σ' ένα Σαββατοκύριακο (μαζί με το καθιερωμένο μαγείρεμα για το φαγητό της οικογένειας...). 
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Γενάρη, για τον οποίο είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου, πως δεν θα κάνω κανένα γλυκό!!!
Ε, καλά την κράτησα την υπόσχεση...ότι δεν έκανα για 30 ημέρες, το έκανα την 31ή!!
(Μην σας περάσει, από το μυαλό, ότι τα πράγματα δεν έγιναν έτσι, γιατί έχω μάρτυρες για όλα αυτά τα δρώμενα, καθώς και μια μέση που έχει πάθει υπερκόπωση σε έσχατο βαθμό, πέραν όλων των άλλων...).

Ευτυχώς που όλα θα μοιραστούν σε τούτη την γιορτή υποδοχής και το μόνο που εύχομαι είναι ν' αρέσουν, καθώς εγώ δεν θα δοκιμάσω απ' όλα για να ξέρω πως τελικά μου βγήκαν...

Καλή εβδομάδα σε όλους σας και με το καλό στον Φλεβάρη του 2016 (καλά πότε φτάσαμε κιόλας... μέχρι προχθές κόβαμε ακόμη τη βασιλόπιτα!!).
Όσο για μένα θα ξαναμπώ στην κουζίνα σε καμμιά τριανταριά μέρες :-)))

Η "πράσινη" πέρκα

"Πάμε για ψάρι";
Είναι η κλασσική ερώτηση του μεγάλου άντρα του σπιτιού, όταν βρισκόμαστε στο κέντρο της Αθήνας.
Και μιλάει φυσικά, για την Κεντρική Ψαραγορά της Βαρβακείου, όπου πάντα είναι σίγουρο πως θα βρει κανείς (και μιλάμε για τους ψαροφάγους και όχι μόνον...) κάτι να τον συγκινήσει και να τον κάνει να φανταστεί ένα πιάτο νόστιμο και γεμάτο θαλασσινή αύρα.

Εγώ όμως αυτή την φορά δεν ανταποκρίθηκα, γιατί η κατάψυξη ήταν "τίγκα" από διάφορα... και είχα ήδη: καλαμάρια, σαρδελίτσα, γαλέο, μια μέτρια ροφό-σφυρίδα (την ετοιμάζω για σούπα) αλλά κι' ένα μεγάλο φύλλο από φιλέτο πέρκας.
Αυτό το τελευταίο ήταν και το τυχερό!!
Να μπει στον φούρνο, με ιδιαίτερη, μα πολύ ιδιαίτερη (σας το λέω) συνοδεία :-))

Πέρκα φιλέτο με φρέσκα σέσκουλα, πράσα και μαύρη σταφίδα

Η επονομαζόμενη "πράσινη" πέρκα για να γίνει χρειάστηκε τα ακόλουθα υλικά, ενώ μας έδωσε τέσσερεις πολύ καλές μερίδες φαγητού:

1 φιλέτο πέρκας βάρους 900-1000 γραμμαρίων,
1 κιλό καθαρισμένα και πλυμένα φρέσκα σέσκουλα,
3-4 πράσα καλά πλυμένα επίσης, το άσπρο μέρος αλλά και λίγο από το πράσινο που ήταν τρυφερό,
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
1,5 κουταλιά (της σούπας) μαύρη σταφίδα,
1 ντομάτα ψιλοκομμένη,
1 πορτοκάλι για τον χυμό του,
1 λεμόνι επίσης για τον χυμό του αλλά και λίγο από το ξύσμα του,
1 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,
1 κουταλάκι αλάτι,
1/2 κουταλάκι κοφτό πιπέρι μαύρο,

1 κοφτό κουταλάκι κουρκουμά σε σκόνη.
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο.

Τα πράγματα απλά και πάρα μα πάρα πολύ εύκολα, ενώ στο σημείο αυτό πρέπει να πω, πως "στηρίχτηκα" στην παραδοσιακή συνταγή που κάνουμε στα μέρη της Πελοποννήσου για τον μπακαλιάρο σπανάκι και σταφίδες αλλά και τον μπακαλιάρο πλακί.

Ξεπαγώσα το ψάρι το πέρασα λίγο κάτω από κρύο νερό και το άφησα να στραγγίξει καλά.
Στη συνέχεια έπλυνα καλά τα σέσκουλα και τα πράσα (που είχα την τύχη να μου έρθουν φρέσκα-φρέσκα από φιλικό χωράφι).
Τα καθάρισα και τα έκοψα αφαιρώντας τα πιο σκληρά τους μέρη. Ψιλόκοψα το κρεμμύδι μου καθώς και την ντομάτα, αφαιρώντας ωστόσο την φλούδα  της.

Κατόπιν σωτάρισα τα πράσα και το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με λίγο ελαιόλαδο παρέα με τον αποξηραμένο δυόσμο, την σκόνη κουρκουμά  και το ξύσμα λεμονιού, μέχρι που μαλάκωσαν αρκετά αλλά και μοσχομύρισαν.

Σε ένα ταψί που λάδωσα προηγουμένως,  έστρωσα τη μισή ποσότητα από τα σέσκουλα μου (ωμά) και από πάνω έβαλα τη μισή ποσότητα με τα σωταρισμένα πράσα-κρεμύδι.

Πάνω στο " πράσινο στρωματάκι" ξάπλωσα το φιλέτο της πέρκας, την αλατοπιπέρωσα και γύρω-γύρω σκόρπισα τις σταφίδες και την κομμένη ντομάτα.

Την σκέπασα με το υπόλοιπο μείγμα από τα σοταρισμένα πράσα και τελείωσα με την δεύτερη στρώση από τα σέσκουλα.
Αλάτισα και πιπέρωσα εκ' νέου και τα λαχανικά. Ράντισα με φρέσκο ελαιόλαδο και έτοιμη για τον φούρνο.

Σκέπασα το ταψί μου μ' ένα φύλλο αλουμινόχαρτο και έψησα στους 170 βαθμούς με αέρα, για 40 λεπτά. Κατόπιν αφαίρεσα το αλουμινόχαρτο και έψησα για άλλα 8 περίπου λεπτά. Έτοιμη.
Ένα πιάτο άκρως υγιεινό και με πολύ μα πάρα πολύ ενδιαφέροντα αρώματα!

Σας συνιστώ να το δοκιμάστε ακόμη και οι μη λάτρεις του ψαριού, καθώς το φιλέτο αυτό δεν έχει κόκκαλα, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει και την "ιδιαίτερη" μυρωδιά του ψαριού.

Καλή σας απόλαυση, αν το αποφασίσετε και καλή εβδομάδα από αύριο.

Πανδαισία κοτόπουλου με άρωμα θυμαριού και κόλιανδρου

Κοντέψαμε  δύο εβδομάδες χωρίς υπολογιστή και σύνδεση Internet!
Για να δούμε θα καταφέρουμε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα του νέου αποκτήματος ή θα μας πάρει χρόνο...

Οπότε για να κερδίσω λίγο χαμένο έδαφος με ολική (ή έστω μερική επαναφορά...) σας έχω μια συνταγή που έγινε για να καλυφθούν κατ’ ουσία, όλα τα γούστα! 

Με αγαπημένα λαχανικά, ελαφρύ κοτοπουλάκι, αλλά και πολλά αρώματα.

Συνταγή που χάρη στον πιο πάνω συνδυασμό κατάφερε να ξεπεράσει τα οποία  εμπόδια (Δόξα τον καλό Θεό) που συνήθως προβάλλει η "οικιακή μου παρέα" κάθε φορά :-))

Κοτόπουλο (πανδαισία) με άρωμα θυμαριού και κόλιανδρου

Για 4 άτομα, χρησιμοποίησα :
2 λεμόνια μέτρια για τον χυμό τους,

1 μέτριο πορτοκάλι σαγκουίνι για τον χυμό του αλλά και το χρώμα του,
1 μανταρίνι μεγάλο επίσης για τον χυμό του αλλά και την γλύκα που διαθέτει,
4 μικρές πατάτες κομμένες κυδωνάτες (ή κύβους)
½ κόκκινη πιπεριά κομμένη σε καρέ,
½ πράσινη πιπεριά κομμένη σε καρέ,
3 καρότα κομμένα σε ροδέλες,
1 μέτριο κόκκινο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,
2-3 κλαράκια σέλερι ψιλοκομμένο,
1 κουταλάκι σκόνη σκόρδου,
3 κουταλιές μουστάρδα απαλή,
1 κουταλάκι σπόρους κόλιανδρου σπασμένους με το χέρι,

αλάτι, πιπέρι, θυμάρι, 

1/2 φλυτζάνι ελαιόλαδο καλής ποιότητας,

1/3 ποτηριού νερό χλιαρό.

Και τέλος, 4 μεγάλα κομμάτια από κοτόπουλο (στήθος φιλέτο και μπούτια).

Αρχικά έστυψα τα λεμόνια, το πορτοκάλι και το μανταρίνι. Μέσα στον χυμό ανακάτεψα την μουστάρδα και το νερό.

Κατόπιν έπλυνα και καθάρισα τις πατάτες  σε κύβους καθώς και τα λαχανικά μου σε καρεδάκια και ροδέλες (πιπεριές και καρότα αντίστοιχα).

Είχα ξεπλύνει και τα κομμάτια κοτόπουλου αφήνοντας τα να στραγγίζουν.
Σε μια βαθιά σοτέζ, έβαλα το ελαιόλαδο να ζεσταθεί και σοτάρισα το ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με  την σκόνη σκόρδου.

Μετά σοτάρισα  όλα τα λαχανικά και τις πατατούλες για πέντε λεπτά και τελευταία πρόσθεσα το κομμάτια κοτόπουλου, κάνοντας σχετικό χώρο ανάμεσα στα λαχανικά και τις πατάτες.

Περίχυσα με το μείγμα χυμών-μουστάρδας-νερού και έριξα και τον σπασμένο κόλιανδρο παρέα με το θυμάρι.

Άφησα να μαγειρευτούν για 10 λεπτά, γύρισα με μια λαβίδα τα κομμάτια κοτόπουλου μέσα στη σοτέζ και αλατό-πιπερώσα.

Το μαγείρεμα συνεχίστηκε σε μέτρια φωτιά για 50 λεπτά ακόμη μέχρι που οι πατατούλες μαγειρεύτηκαν καλά και το φαγητό έμεινε με αρωματικά ζουμάκια του.

Απολαυστικό! Όπως είπε δε και μια «ψυχή» σκέτη πανδαισία (εξού και η ονοματοδοσία της συνταγής).

Καλή σας απόλαυση αν το αποφασίσετε...και λίγο ζεστό ψωμάκι από δίπλα (μην το αμελήσετε) μιας και η σαλτσούλα του είναι επίσης εξαιρετική!

Τάρτα...με στιφάδο κάστανων & μανιταριών

Μερικά κάστανα, που ήταν αρκετά όπως φάνηκε τελικά...στάθηκαν αφορμή για να δοκιμάσω για μια ακόμη φορά το στιφάδο με κάστανα και μανιτάρια που είναι εξαιρετικό και πολλά φιλικά blogs (εδώ, εδώ, εδώ κι εδώ...) το έχουν μαγειρέψει.
Το βάλαμε πάνω σε μακριά λαζάνια με αρκετό τριμμένο κεφαλοτύρι και ήταν (για μένα προσωπικά) εξαιρετικό.
 Όμως περίσσεψε κάτι περισσότερο από μια πολύ καλή μερίδα και ομολογώ πως δεν θέλησα να πάει χαμένο...
Και όταν η υποφαινόμενη κάνει τέτοιες σκέψεις εσείς να σκέφτεστε απλά... "συνδυασμός εν' όψη"!!! Και ο Θεός μαζί μας :-)).

Τάρτα με στιφάδο από κάστανα και μανιτάρια παρέα με πράσα, πράσινη πιπεριά και τυράκια

Για την ζύμη της τάρτας
350 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος παγωμένο και σε μικρά κομμάτια,
100 γραμ. ελαιόλαδο,
1 μεγάλο αυγό,
1/2 κουταλάκι αλάτι,
1/4 κουταλάκι ζάχαρη καστανή,
2 κουταλάκια παπαρουνόσπορο.

Για την γέμιση
2 μέτρια πράσα ψιλοκομμένα,
1 πιπεριά (όχι πολύ μεγάλη) πράσινη επίσης κομμένη,
2 φλιτζάνια από στιφάδο κάστανου με μανιτάρια (όποια ενδεχομένως συνταγή σας αρέσει πιο πολύ) μόνο που εγώ την έκανα με κανονικά κόκκινα κρεμμύδια κομμένα σε μισοφέγγαρα,
250 γραμ. κασέρι ψιλοκομμένο ή τριμμένο στον τρίφτη (ρεντέ)
100 γραμ. edam επίσης ψιλοκομμένο,
2 μέτρια αυγά,
1/2 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,
λίγο ελαιόλαδο (για το σοτάρισμα).

Αρχικά  ανακάτεψα όλα τα υλικά μου για την ζύμη, εκτός από το ελαιόλαδο, μέσα σε βαθύ μπολ δουλεύοντας με το χέρι και προσθέτοντας σταδιακά το ελαιόλαδο.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να πω για μια ακόμη φορά, ότι με το ελαιόλαδο μπορείτε να κάνετε μια πολύ ωραία βάση τάρτας (κυρίως αλμυρής) χωρίς να χρειάζεται να χρησιμοποιήσετε για όλη την απαιτούμενη ποσότητα λιπαρής ουσίας αποκλειστικά βούτυρο. Και δίνει μια πραγματικά πολύ ωραία γεύση στη ζύμη.

Μόλις ήταν έτοιμη λοιπόν έτοιμη η ζύμη μου, την άφησα για μια ώρα στο ψυγείο σκεπασμένη με μεμβράνη.

Στη συνέχεια καθάρισα και έπλυνα τα πράσα και την πιπεριά.
Τα έκοψα και τα σοτάρισα με λίγο ελαιόλαδο παρέα με τον αποξηραμένο δυόσμο.
Στο ζεστό μείγμα άδειασα κατόπιν και το στιφάδο κάστανων-μανιταριών και ανακάτεψα ώστε να ενωθούν καλά αυτά τα υλικά.
Τελευταία στο μείγμα μπήκαν τα τριμμένα τυριά και τ' αυγά ελαφρώς  χτυπημένα.
Ένα καλό ανακάτεμα ακόμη και η γέμιση μου ήταν έτοιμη.

Πάνω σ' ένα κομμάτι από χαρτί ψησίματος (λίγο μεγαλύτερο από το μέγεθος της ταρτιέρας μου) άνοιξα την ζύμη με τα δάχτυλα (ή μικρό πλάστη αν θέλετε) σε όσο το δυνατόν πιο στρογγυλό μέγεθος.

Μετέφερα μαζί με το χαρτί ψησίματος, στην ελαφρώς λαδωμένη ταρτιέρα μου, διόρθωσα σε σχήμα, έκοψα με το μαχαίρι του χαρτί που περίσσευε στα πλαϊνά και έστρωσα στην επιφάνεια ομοιόμορφα όλη την γέμιση.

Έψησα την τάρτα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά με αέρα (πάντα ανάλογα με το φούρνο και τον τρόπο που εσείς ψήνετε παρόμοια φαγητά).

Την άφησα να σταθεί για 10 λεπτά και να πέσει η θερμοκρασία της και έτοιμη για σερβίρισμα. Εξαιρετική συνοδεία, ένα ποτήρι αρωματικό λευκό ή ροζέ κρασί, αλλά και μια ωραία μπύρα σε κατάλληλη θερμοκρασία.

Συμπέρασμα...πάντα υπάρχει τρόπος να αξιοποιήσετε υλικά που έχουν μείνει και να τα "μεταμορφώσετε" σε κάτι διαφορετικό, με λίγη θετική (και πρακτική) σκέψη! Θα εκπλαγείτε με την γεύση που θα σας προσφέρουν.
Καλή σας απόλαυση, αν αποφασίσετε να την φτιάξετε.

Ένα Μουσείο με ανέλπιστες γεύσεις ... στη Θεσσαλία

Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι σ' ένα Μουσείο Φυσικής Ιστορίας, θα μπορούσα να βρω προϊόντα που θα είχαν εξαιρετική χρήση μέσα στην κουζίνα μου... Το είδα όμως, στο σύντομο οδοιπορικό μας στα Τρίκαλα και την Καλαμπάκα!

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων και Μουσείο Μανιταριών που βρίσκεται στην Καλαμπάκα και το οποίο έχει ιδρυθεί εδώ κι' έναν χρόνο (τα Χριστούγεννα του 2016 που είχαμε πάλι βρεθεί στα μέρη αυτά δεν υπήρχε) διαθέτει προϊόντα: όπως μανιτάρια και τρούφα σε τουρσάκια ή αποξηραμένα που πραγματικά είναι αξιαγάπητα.

Δείτε τι όμορφα πράγματα έχουν στο Πωλητήριο της ιστοσελίδας του και νομίζω πως θα δικαιώσετε την όμορφη εντύπωση που σχημάτισα, για τους ανθρώπους εκεί και την όλη τους προσπάθεια.

Πραγματικά αξίζει τον κόπο, να το δει κάποιος από κοντά αν φτάσει στην Καλαμπάκα, ενώ φυσικά μπορεί να κάνει τις αγορές του και ηλεκτρονικά, αν δεν μπορεί να κάνει ταξίδι προς τα μέρη αυτά.
Πραγματικά αξίζει να υποστηρίζουμε τις προσπάθειες που γίνονται στον κάθε τόπο της πατρίδας μας, δίνοντας τους μια προβολή μέσα από το δικό του "βήμα" ο καθένας  (όπως είναι ένα ερασιτεχνικό μαγειρικό blog) όταν τα δει εμπρός του.

Περισσότερες πληροφορίες για το Μουσείο και τα προϊόντα του μπορείτε να βρείτε στην διεύθυνση: Μeteroramuseum.gr ή και στην ιστοσελίδα που διαθέτει στο Facebook το Μουσείο:  www.facebook.com/meteoramuseum. 

Το άλλο που μου έκλεψε την καρδιά στην mini απόδραση μέχρι τα μέρη των Τρικάλων και της Καλαμπάκας ήταν το μαγαζί με τα παιχνίδια, καθώς περπατούσαμε στους εμπορικούς δρόμους, Μαγαζί που είχε μια άλλη ατμόσφαιρα, από αυτή των τόσο εμπορικών του είδους στην Αθήνα!!

Καλή επάνοδο στην καθημερινότητα όλων μας...και πάνω από όλα Υγεία και Δύναμη για ν' αντέξουμε και το 2016 καθώς και τον κάθε του "πόνο"!!
2016 Συνταξιούχος και επισήμως...

Θράψαλα στον φούρνο

Επανέρχομαι μετά από αρκετές ημέρες, με μαγειρέματα και τραπεζώματα, κάτι που οι περισσότερες και οι περισσότεροι είχαμε την τύχη να πραγματοποιήσουμε μέσα στο εορταστικό 10νθήμερο ή και 15ήμερο, καθώς οι προετοιμασίες είχαν αρχίσει νωρίτερα και φυσικά ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί καθώς μας απομένουν μερικές ακόμη γιορτές...

Ομολογώ πως έκανα ηθελημένη αποχή γραψίματος από το Blog για: γεύσεις, κατσαρόλες και τηγάνια αν και έφτιαξα αρκετά πράγματα, είτε δικά μου, είτε δοκιμάζοντας συνταγές φιλικών Blogs.
Το εορταστικό 15νηθήμερο Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς "σηκώνει" πολλά πειράματα αλλά ταυτόχρονα απαιτεί και πατροπαράδοτες γεύσεις, καθώς αποτελούν "σταθερή αξία" ζωής και μας συνδέουν με τις αναμνήσεις μας.

Επανέρχομαι λοιπόν, με πιο χαλαρούς ρυθμούς αλλά και με γεύσεις "αποτοξίνωσης" καθώς είναι "προαπαιτούμενο" μετά τις όποιες καταχρήσεις και υπερβολές μας στην κουζίνα.
Σας έχω λοιπόν φαγάκι γρήγορο, νόστιμο και θαλασσινό!

Μαριναρισμένα Θράψαλα με πατάτες στον φούρνο

Υλικά για 4 άτομα
Για τα ταψί
6-7 μεγάλα θράψαλα καθαρισμένα (είτε φρέσκα που εσείς θα καθαρίσετε, είτε έτοιμα καταψυγμένα)
5 μεγαλούτσικες πατάτες καθαρισμένες και κομμένες κυδωνάτες,
2 πράσινες πιπεριές κομμένες σε μεγάλα καρέ,
4-5 κλαράκια φρέσκο ψιλοκομμένο άνηθο.
αλάτι, πιπέρι, κάρυ (σύμφωνα με το πόσο αλατισμένο θέλετε ένα φαγητό)
2 κουταλιές μουστάρδα,
1/3 ποτηριού ελαιόλαδο,
1/2 ποτήρι νερό
και τα υγρά της μαρινάδας.

Για την μαρινάδα
χυμό από δύο μέτρια πορτοκάλια καθώς και λίγο από το ξύσμα τους,
1 ποτηράκι (κρασιού) ούζο,
2 κουταλιές μουστάρδα απαλή (μια και μισή απαλή και μισή καυτερή αν την αντέχετε και δεν θα φάνε μικρά παιδιά)
2 κουταλιές σάλτσα σόγιας,
1 κουταλάκι κάρυ γλυκό,
1 κουταλάκι αποξηραμένη ρίγανη.

Αρχικά καθάρισα τα φρέσκα θράψαλα και τα ξέπλυνα καλά. Τα έβαλα σ' ένα βαθύ τάπερ με όλα τα υλικά της μαρινάδας και τα άφησα σκεπασμένα στο ψυγείο για 3 ώρες, κάνοντας άλλες δουλειές...

Όταν ήρθε η ώρα να κάνω το φαγητό, έστρωσα σ' ένα ταψί σταυρωτά δύο φύλλα αλουμινόχαρτο και δύο φύλλα λαδόχαρτο αντίστοιχα.

Έστρωσα στην επιφάνειά τους τις πατάτες και από πάνω έβαλα τα φράψαλα.
Σκέπασα με τα κομμάτια της πιπεριάς και τον ψιλοκομμένο άνηθο.
Αλατοπιπέρωσα, πασπάλιδα με κάρυ και ρίγανη.  Και τέλος περίχυσα με τα υγρά (μαρινάδα, ελαιόλαδο, επιπλέον μουστάρδα και νερό) που είχα φροντίσει να ανακατέψω όλα μαζί.

"Πακετάρισα" καλά κλείνοντας τα χαρτιά μέσα στο ταψί και έψησα σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο με αέρα, στους 180 βαθμούς για 55 λεπτά. Μετά άνοιξα με προσοχή το πακέτο και έψησα για 4-5 λεπτά ακόμη ώστε να πάρει λίγο χρώμα το φαγητό.

Έτοιμο για σερβίρισμα, γεμάτo αρώματα και με μια άλλη νότα από αυτή των προηγούμενων ημερών, συν το ότι είναι νηστίσιμο για κάποιον που θα θελήσει να κρατήσει νηστεία για πιει Αγιασμό την ημέρα των Θεοφανίων.

Και στο σημείο αυτό να κάνω μια αναφορά στην λήξη του διαγωνισμού των Πρώτων Ελληνικών Food Blog Awards, που σύμφωνα με τους διοργανωτές ολοκληρώνεται με την απονομή των βραβείων στις 16 Ιανουαρίου 2016.
Φίλοι και συγγενείς συμμετεχόντων είναι ευπρόσδεκτοι όπως μας ενημερώνουν σ' αυτήν την εκδήλωση.

ΚΑΛΗ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ (σε όλα τα επίπεδα) ΧΡΟΝΙΑ  σε όλες και όλους, για μια φορά ακόμη.

Βασιλόπιτα ... και το πολυπόθητο φλουρί

Αισίως φτάσαμε δύο ημέρες πριν τον ερχομό του Νέου Χρόνου... 2016.
Πραγματικά οι ημερομηνίες των χρόνων "μοιάζουν" να με "ξεπερνούν" σε καρδιά και ψυχή.
Πότε ήμουν εγώ παιδί...και πως τώρα έχω εγώ ένα παιδί...

Διάβαζα στον γιο μου την ιστορία και το έθιμο για τη Βασιλόπιτα της Πρωτοχρονιάς, θέλοντας να κάνω και μια "σύνδεση" με τα Θρησκευτικά που έκανε πριν λίγες μέρες στο σχολείο του.
Η πιο γλαφυρή και εύκολη για το μυαλό ενός παιδιού της ηλικίας του, είναι αυτή που θα διαβάσετε πιο κάτω και είναι αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα του Δόγματος.

Η ιστορία της βασιλόπιτας λοιπόν ξεκινά πριν από εκατοντάδες χρόνια, περίπου 1500, στη Μικρά Ασία και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας. Την εποχή που ο  Μέγας Βασίλειος (ο ένας από τους τρεις Ιεράρχες - προστάτες της εκπαίδευσης) ήταν δεσπότης της Καισαρείας (και εδώ θυμηθήκαμε και τα Κάλαντα) όπου ζούσε αρμονικά με τους συμπολίτες του, χαρίζοντας αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.  Κάποια μέρα όμως, ένας στρατηγός, τύραννος της περιοχής και άκρως αχόρταγος (όπως φάνηκε) ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να τη λεηλατήσει.

Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία. Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη.

Ο Μ. Βασίλειος απάντησε: ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχεια,  οπότε και δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό. Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.

Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και έτσι θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν, ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός που κόντευε να σκάσει από το κακό του, διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.

Ο Δεσπότης, Μ. Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι, τη στιγμή όμως, που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, έγινε το θαύμα!

Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι συνοδοί του αφανίστηκαν. 
Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι. Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. 

Όμως, ο δεσπότης, Μ. Βασίλειος, βρέθηκε σε δύσκολη θέση, καθώς έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ότι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο! Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μ. Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. 

Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας. Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της. 
Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι, η βασιλόπιτα . Έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί!
Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Φίλες και φίλοι, να έχετε όλοι μια πραγματικά όμορφη Πρωτοχρονιά. 

Οι συνταγές για βασιλόπιτα είναι πάμπολλες και κάθε νοικοκυρά σε κάθε περιοχή της πατρίδας μας έχει την δική της. Την φτιάχνει κάθε χρόνο, διατηρώντας τα έθιμα και τις παραδόσεις της ιδιαίτερης πατρίδας της, οπότε μια ακόμη συνταγή ίσως να μην έχει και πολύ αξία ως καταγραφή, από τούτο το μαγειρικό blog...

Αλλά το, να θυμηθούμε την ιστορία της βασιλόπιτας νομίζω πως έχει πραγματικά Ιδιαίτερη Αξία στις δύσκολες ημέρες που ζούμε. 

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ. 
Ευτυχισμένο το 2016 και μακάρι να είστε όλοι τυχεροί με το πολυπόθητο φλουρί :-))
Χρόνια Πολλά στις Βασιλικούλες και τους Βασίληδες των οικογενειών σας.

Υ.Γ. αν πάλι θέλετε μια συνταγή δείτε: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κι' εδώ προσαρμόζοντας υλικά και ντεκόρ.

Γιορτινές ευχές

Τις πιο θερμές ευχές μου για τα φετινά Χριστούγεννα φίλες και φίλοι.  

Να έχετε όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάτε και σας αγαπούν. 

Είθε το Πνεύμα των Χριστουγέννων να φωτίσει κάθε γωνιά της ψυχής και του νου σας,
χαρίζοντας σας ότι ποθείτε και ονειρεύεστε.

Καλά Χριστούγεννα και με Καλό Ποδαρικό στο  σπιτικό σας, το  επερχόμενο 2016.

Φωλιές Κάστανου για τα Χριστούγεννα

Και αφού φτιάξαμε: χριστουγεννιάτικα μπισκότα, γεμιστά γλυκά ψωμάκια, κάναμε και μελομακάρονα με άρωμα λεμονιού για φέτος, πρέπει πω, πως είμαστε σωστοί με το πνεύμα το ημερών.
Α ξέχασα! Πήραμε πεσκέσι και κουραμπιέδες αμυγδάλου οπότε τα έχουμε όλα σχεδόν τα παραδοσιακά των ημερών
.
Όμως, είμαι λίγο ανήσυχο πνεύμα (κάτι που μάλλον ξέρετε όσοι με διαβάζετε) και ειδικά όταν έχω υλικά σε αναμονή ή σε περίσσεμα. Μπαίνω αυτόματα σε "πρίζα" για φάση πειραματισμών και δεν σταματώ τους συλλογισμούς μέχρι να το ολοκληρώσω μέσα στο μυαλό μου :-) για να πάει μετά και προς "εκτέλεση" στις κατσαρόλες και τα ταψιά μου.
Το τελευταίο λοιπόν εορταστικό πείραμα, θα μοιραστώ μαζί σας σήμερα.

Πεσκέσι μου ήρθαν επίσης και μπόλικα κάστανα, οπότε είπα να ασχοληθώ μαζί τους, μ' έναν διαφορετικό τρόπο...
Περίσσεμα είχα αλεσμένο καρύδι, από τα μελομακάρονα, καθώς και μισό (σχεδόν) φλιτζάνι από το μελένιο σιρόπι τους (που είχα κρατήσει από την προηγούμενη σε βαζάκι) οπότε το μυαλό πήρε στροφές (ανάποδες ή θετικές εσείς θα το κρίνετε...) και σκάρωσε :

Φωλιές Κάστανου με καρύδι, σιρόπι μελιού 

και για να συμπληρωθεί η εικόνα :-)) σάλτσα σοκολάτας.

Υλικά για 6 φωλιές:
1,5  κουταλάκι  βούτυρο αγελάδος ανάλατο,
1/2 φύλλο έτοιμης σφολιάτας (το υπόλοιπο μισό έγινε τυρόπιτες για το κολατσιό στο σχολείο)
200 γραμ. κάστανα βρασμένα (καθαρό βάρος) και ελαφρώς λιωμένα μ' ένα πιρούνι ή το χέρι.
Μιλάμε για 10-12 μεγάλα κάστανα δηλαδή.
80 γραμ. καρύδι χοντροαλεσμένο,
ξύσμα από μισό πορτοκάλι,
1/2 φλιτζάνι σιρόπι μελιού (εάν δεν σας έχει περισσέψει, όπως στην περίπτωσή μου, γίνεται πολύ εύκολα με ένα μέρος νερό, μισό μέρος χυμό πορτοκάλι ή μανταρίνι, ένα μέρος μέλι και ένα ξύλο κανέλας μ' ένα ελαφρύ βράσιμο).

Αφού η σφολιάτα έχει ξεπαγώσει αρκετά (αλλά να μπορεί να δουλευτεί χωρίς να κολλάει) βουτύρωσα πολύ καλά τις φόρμες των muffins.

Μέσα σε κάθε θήκη έβαλα ένα κομμάτι σφολιάτας (το μισό φύλλο το έκοψα σε έξη ίσα τετράγωνα μέρη) και την σήκωσα μέχρι τα τοιχώματα.

Σ' ένα μπολ ανακάτεψα τα βρασμένα λιωμένα κάστανα, με το αλεσμένο καρύδι, το ξύσμα και το σιρόπι κάνοντας μια γέμιση με πηχτή μορφή.

Σήκωσα μετά τα φύλλα της σφολιάτας προς τα πάνω, ώστε να εγκλωβίσω εσωτερικά την γέμιση και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 180 βαθμούς μέχρι που ρόδισε καλά η σφολιάτα στην επιφάνεια.

Έβγαλα τις φωλιές μου από τις θήκες (πολύ εύκολα χάρη στο καλό βουτύρωμα) τις άφησα λίγο να κρυώσουν και μετά τις στόλισα με την σάλτσα σοκολάτας,

Υλικά για την σάλτσα σοκολάτας (που έφτιαξα)
1 κουταλιά γάλα φρέσκο ζεστό και
2 κουταλιές σταγόνες σοκολάτας πικρής, καλό ανακάτεμα και έτοιμη!

Προσωπικά έφαγα μία σκέτη  χωρίς σοκολάτα (αυτήν που μοστράρει στην πιο πάνω φωτογραφία) και την βρήκα εξαιρετική αφού η  γεύση του κάστανου ήταν αυτή που ήθελα να γευτώ αυτούσια.

Δοκιμάστε να τις φτιάξετε.  Γίνονται πολύ εύκολα, με ελάχιστα υλικά και σε σχετικά λίγο χρόνο, αν εξαιρέσετε την διαδικασία με το βράσιμο και το καθάρισμα των κάστανων.
Έχω την αίσθηση, ότι θα στολίσουν όμορφα τις μέρες των Χριστουγέννων που μας έρχονται.