Κερί... Μυρωμένο Αεράκι... και Μεγάλη των Παθών Εβδομάδα

Αυτό το κερί που άναψα
περαστικός από τον οίκο Σου,
δεν είναι η προσευχή μου
για να Σε φτάσει εκεί ψηλά
δεν είναι οι παρακλήσεις μου
ούτε βεβαίως καμιά ελπίδα
που εναπέθεσα σε Σένα.
Η καθαρότητα της ύλης του
δε συμβολίζει το ακηλίδωτο
της πρόθεσής μου
και η μαλακή υφή του
καθόλου δεν υπόσχεται
την εύπλαστη μεταστροφή μου
στη μετάνοια
όπως οι αλληγορίες εγγράματων πιστών Σου
ξέρουν να τυλίγουν.
Μπορεί να μοιάζει μ’ όλα τ’ άλλα
όμως αυτό
ανάφτηκε για να Σου πει
πως ευτυχώς
στέκομαι εδώ αβοήθητος
και πως ακόμα
όσο μπορώ θα λάμπω.

Γιάννης Βαρβέρης 

(ποιητική συλλογή: Ο άνθρωπος μόνος - Εκδόσεις Κέδρος)

Με το πιο πάνω ποίημα θέλω να ευχηθώ ολόψυχα, η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών να οδηγήσει τις ψυχές και τις καρδιές όλων, σε μια πραγματική και ουσιαστική Ανάσταση με το λαμπρό φως της Ελπίδας (της όποιας ελπίδας τρέφει και μεγαλώνει μέσα στον καθένα μας) πάντα οδηγό.

Καλή Ανάσταση φίλες και φίλοι αναγνώστες.

666 ...και ο Θεός βοηθός!

666 (!!) Τι αριθμός κι' αυτός :-))

Ένας αριθμός που σύμφωνα με την Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι ο "Αριθμός του Θηρίου" και είναι συνυφασμένος σχεδόν με όλες τις αμαρτίες του κόσμου, ενώ κατά  καιρούς έχει "σηκώσει" θύελλα αντιδράσεων για το πως πρέπει να αντιμετωπιστεί και να υπολογιστεί.

Έχουν γίνει άπειρες μελέτες και διατριβές, για το τι αντιπροσώπευε στους παλαιότερους πολιτισμούς, καθώς και τι υποδείκνυε για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Σύμφωνα, με τον αγαπημένο (για εμένα) Αρκά είναι απλώς η "Στρογγυλοποίηση"!

Όμως αν τον δούμε από την άποψη των μαθηματικών που μάθαμε στο σχολείο... 
Είναι ένας ωραίος φυσικός αριθμός που βρίσκεται μετά από το 665 και πριν από το 667 και είναι καθόλα μα καθ' όλα "τέλειος" αφού, ως τέλειος άρτιος διαιρείται ακριβώς με το 2 και δίνει ως αποτέλεσμα έναν εξίσου ωραίο αριθμό, το 333!!!

Τι να σας πω, περισσότερο για να ενδιαφερθείτε για τούτον τον αριθμό;
Δεν ξέρω...
Πέρα από το γεγονός ότι τούτο το blog, με το άρωμα της βανίλιας, έφτασε αισίως τις 666 αναρτήσεις και έχει σχεδόν 8 χρόνια ζωής (παρά έναν μήνα...) καθώς ξεκίνησα να γράφω τον Μάιο του 2009.

Αισθάνομαι πραγματικά, πως ο κύκλος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί (άντε να του μένει κάτι λίγο ακόμη) και πάει σιγά-σιγά να κλείσει.

Ο χρόνος που πέρασα συντροφιά με το blog, με έκανε σίγουρα καλύτερη μαγείρισσα, είναι πέρα για πέρα βέβαιο :-))

Στις 666 αυτές αναρτήσεις (και στα 8 χρόνια προσωπικού Blogging γιατί υπήρχαν και προηγούμενα με ομαδικές προσπάθειες) πρέπει να πω, πως:
Μαγείρεψα πολλά.
Πειραματίστηκα με υλικά αταίριστα.
Αξιοποίησα υπολείμματα που ενδεχομένως θα πέταγα.
Πήγα επισκέψεις σε μαγαζιά που είχαν ενδιαφέρον.
Έγραψα για οδοιπορικά που μέσα τους έκρυβαν μαγικές εικόνες φαγητών και γλυκών.
Δοκίμασα συνταγές  άλλων που με γοήτευσαν  με το που τις διάβασα (ως τακτικός αναγνώστης πολλών φιλικών blogs).
Αγόρασα πρωτότυπα και μοναδικά προϊόντα ελληνικά αλλά και ξένα.
΄Εκανα τους αγαπημένους μου ανθρώπους "πειραματόζωα" (τι έχω ακούσει κατά καιρούς δεν λέγεται...).
Μοίρασα φαγητά, μεζεδάκια και γλυκά σε φίλους και γνωστούς (κάνοντας και προσωπικό delivery ενίοτε...).
Τάισα αλλαδαπούς και Έλληνες...
Μαγείρεψα στην δική μου κουζίνα, αλλά και σε κουζίνες φίλων, που αλληλοτραπεζωθήκαμε.... και  πάντα θα πιστεύω ότι το καλό φαγητό είναι αυτό που "φέρνει" τους ανθρώπους κοντά, γιατί έχει γίνει με αγάπη. Και η ΑΓΑΠΗ είναι το μόνο που ΜΕΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ!!

666 αναρτήσεις που άφησαν και μερικά παραπανήσια κιλά, μην νομίσετε πως δεν είχαν δηλαδή και το τίμημά τους :-))
Ας τις γιορτάσω λοιπόν μαζί σας, ευχαριστώντας σας για τα σχόλια που γράψατε, για τις δοκιμές που κάνατε (όσες και όσοι τις κάνατε).
Για το ότι μου δώσατε μεγάλη χαρά, με το ότι μπήκατε στον κόπο να με διαβάσετε, όλο αυτό το διάστημα.
Και τέλος, για τις ευκαιρίες που είχα να γνωρίσω προσωπικά (με αφορμή τούτο το blog) αρκετούς από τους συνοδοιπόρους Bloggers στον μοσχομυριστό κόσμο της κουζίνας.

Σας ευχαριστώ.
Εύχομαι σε όλες και όλους: ΥΓΕΙΑ, ΔΥΝΑΜΗ, ΚΟΥΡΑΓΙΟ και ΑΓΑΠΗ.

Υ.Γ. Μικρό (ή μεγαλύτερο) διάλειμμα για να πάρω ανάσες Ανοιξιάτικες, καθώς οι κήποι μοσχοβολούν. 
Θα επανέρχομαι με ότι νεώτερο ...αφού θα θεωρώ πως αξίζει να το μοιραστώ μαζί σας και θα έχει κάτι σημαντικό να προσφέρει και στις δικές σας γευστικές δοκιμές.
Καλή εβδομάδα. 

Λεμονάτο...αφιέρωμα

Πριν λίγο καιρό έκανα ένα "αφιέρωμα" στις αγαπημένες φράουλες καθώς ήρθαν πια για τα καλά στην εποχή τους, κοιτώντας τις συνταγές και τις ρετσέτες των παλαιότερων ετών.

Τώρα όμως που ξεμπέρδεψα σχεδόν με όλα τα λεμόνια που είχα για επεξεργασία...σκέφτηκα να κάνω και ένα "λεμονάτο" αφιέρωμα, καθώς αυτός ο ευλογημένος καρπός δεν μπορεί να αφήσει σχεδόν κανέναν ασυγκίνητο.
Είναι και η διάθεση κάπως "ξινή"  το τελευταίο διάστημα, οπότε μπορούμε και να την γλυκάνουμε με την γλύκα του λεμονιού (σχήμα οξύμωρο...)

Αρχίζω, με πρώτη και καλύτερη την συνταγή για τα πολύ αγαπημένα (σ' εμένα τουλάχιστον)
Νηστίσιμα, μεθυσμένα και λεμονάτα (καθώς διανύουμε περίοδο Σαρακοστής).

Θα περάσω μετά με την σειρά στην άκρως λαχταριστή  Lemon Gurd.

Θα γλυκάνω τις απογευματινές ώρες του καφέ σας με Κέικ Λεμονιού άκρως αφράτου.

Αλλά θα σας "προκαλέσω" με λαχταριστή  Σοκολατένια τάρτα λεμονιού που έγινε με περισσεύματα.

Για να σας οδηγήσω ξανά σ' ένα  Κέικ Λεμονιού με νιφάδες σοκολάτας και κρέμα γάλακτος.

Και μετά θα πάω σε ατομικές και υγιεινές τάρτες που είχαν απίστευτη γεύση, κι ας μην ήταν και πολύ φωτογενείς.  Ατομικές τάρτες με κρέμα λεμονιού με υγιεινή "βάση".

Γεμιστές γλυκές βαρκούλες λεμονιού, που είναι ότι πρέπει για να τρατάρετε όποιον αγαπά ιδιαίτερα τα αρτοπαρασκευάσματα που μυρίζουν λεμόνι!

Το "κατάστημα" όμως διαθέτει και Ταρτάκια  λεμονιού σε μέγεθος μπουκιάς και μην τα προσπεράσετε αδιάφορα λόγω μεγέθους...

Και ωραιότατα μπισκότα λεμονιού για το σχολείο ή το γραφεία σας έχω....αλλά και Κριτσίνια που είναι για όλες τις ώρες και "σταθερό μασούλημα επίσης.

 

 

Μιλφέιγ Λεμονιού, απολύτως αφράτο και αρωματικό. Φτιαγμένο για κέρασμα γιορτής.

Και τέλος (υπάρχουν και άλλα βέβαια....αλλά είπα να σας θυμίσω τα πιο νόστιμα για τα δικά μου τουλάχιστον γούστα) μια Σιροπιαστή Λεμονόπιτα που έχει φανατικούς φίλους θα έλεγα, όπως και η αντίστοιχη έκδοσή της στην κλασσική πορτοκαλόπιτα.

Δεν μπορεί με τόση γλυκιά  (ξινή) γεύση... κάπου θα καταφέρουμε να γλυκάνουμε τον χρόνο. Να μεταμορφώσουμε το "γκρίζο" σε "λαμπερό κίτρινο" σαν αυτό του ελληνικού ήλιου αλλά και του πανέμορφου λεμονιού!

Καλή Δύναμη εύχομαι σε όλες και όλους και ελπίζω να αποφασίσετε να φτιάξετε όποιο από τα πιο πάνω σας κάνει "κλικ". 

Σκουμπρί...το ιδιαίτερο ψάρι

Οι τελευταίες ημέρες είναι απολύτως "γκρίζες" ως σκηνικό.
Σήμερα ειδικά, με τούτη την σκόνη και τον αέρα που επικρατεί, μοιάζει να έχουμε περάσει σε άλλους παράλληλους της γης...

Η διάθεση στο ναδίρ.
Οι τηλεοράσεις και τα ραδιόφωνα σε "στέλουν" πραγματικά "αδιάβαστο" και όσο κι' αν το προσπαθείς να δεις τα πράγματα μέσα από το πρίσμα της λογικής...αυτή φαίνεται πως έχει εγκαταλείψει παντελώς το άνθρωπο και την καθημερινότητά του...

Πραγματικά δεν ξέρω πως να "ξεσπάσω" τα νεύρα μου.

Κάνω μακρινές βόλτες με τα πόδια σε διάφορα σημεία της πόλης, μην πω και του λεκανοπεδίου...συλλέγοντας εικόνες και εντυπώσεις για το πως είναι δομές του και μετά τις επεξεργάζομαι προσπαθώντας να δω τι θα μπορούσε να αλλάξει (λέμε τώρα...) και να ομορφύνουν τα πράγματα!

Πηγαίνω στο SM και κοιτώ μετά προσοχής κάθε προϊόν που ψώνιζα ενώ σκέφτομαι αν θα πρέπει να συνεχίσω να το ψωνίζω ή όχι.  Πάνω στις σκέψεις αυτές... ρίχνω στο καλάθι άλλα πράγματα που καιρό θέλω να δοκιμάσω και για κάποιο λόγο δεν το έχω κάνει ίσαμε σήμερα...

Είναι δε αλήθεια, πως η βόλτα στα μεγάλα SMs μπορεί να σε φέρει μπροστά σ' ένα "καινοτόμο" προϊόν, που όμως είναι πέρα για πέρα κλασσικό και  φυσικά να σε κάνει ν' αναθεωρήσεις ή να θυμηθείς "διατροφικές αξίες" των παππούδων σου!
Ε, κάπως έτσι έγινε καθώς "έπεσα" για πρώτη φορά πάνω σε ημικατεψυγμένο φιλεταρισμένο σκουμπρί!

Δεν είχα ξαναβρεί ψάρι σκουμπρί και μάλιστα καθαρισμένο σε φιλέτο, ολόκληρο δηλαδή το ψάρι, άψογα ξεκοκαλισμένο και έτοιμο για μαγείρεμα, μετά το ξεπάγωμά του!

Δεν το πολυσκέφτηκα, αν και είχα έναν μικρό ενδοιασμό καθώς το σκουμπρί είναι λιγάκι βαρύ στην μυρωδιά
Από την άλλη όμως, είναι ένα ψάρι πλούσιο σε Ωμέγα 3 λιπαρά οξέα, βιταμίνες Α και Β12.
Λέγεται δε, πως αποτελούσε και ένα από τα κύρια συστατικά του γάρου των αρχαίων Ελλήνων και  Ρωμαίων.
Το καλό μαγείρεμα θα το κάνει να ξεχωρίσει, σκέφτηκα αμέσως...και έτσι το αγόρασα σε μια εξαιρετικά καλή τιμή, καθώς ήταν και ψάρι ελληνικών θαλασσών σύμφωνα με την ετικέτα του, με το πακέτο να περιέχει 8 διπλά φιλέτα (το ψάρι ανοιγμένο στα δύο δηλαδή).

Σκουμπρί φιλέτο λοιπόν (με τα πρώτα 4 φιλέτα, τ' άλλα περιμένουν την σειρά τους).

Ξεπάγωσα τα τέσσερα φιλέτα, τα ξέπλυνα καλά και τα έβαλα να μαριναριστούν για δύο ώρες μέσα στο σκεύος που θα τα μαγείρευα.

Η μαρινάδα μου έγινε από τα ακόλουθα υλικά:
1/3 ποτηριού ελαιόλαδο,
1/2 κουταλάκι πάπρικα γλυκιά,
1/2 κουταλάκι σκόνη σκόρδου,
1/2 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,
1/2 φλιτζάνι χυμό τομάτας,
2 κουταλιές ξύδι μπαλσάμικο με ρόδι και άρωμα βανίλιας,
1 μικρό ματσάκι ψιλοκομμένο μαϊντανό και,
3 κουταλιές μαύρες και πράσινες ελιές χωρίς κουκούτσι (ξεπλυμένες από την άλμη τους).
Επιπλέον, λίγο αλάτι και λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι στο τέλος του μαγειρέματος.

Μην σας φανεί περίεργο αυτό το είδος μαριναρίσματος. Απλώς σκέφτηκα, πως το ψάρι θα "απαλλαγεί" από την όποια βαριά μυρωδιά του αν το άφηνα μέσα στα υλικά που θα το μαγείρευα.
Και έτσι είχα οικονομία χρόνου και σκευών.

Όταν ήρθε η ώρα για το μαγείρεμα, άναψα την εστία, έβαλα το σκεύος  σε μέτρια φωτιά και όλα έγιναν πολύ γρήγορα.
Μόλις πήρε να βράζει η σάλτσα (στα πρώτα 5-6 λεπτά δηλαδή)  αλατοπιπέρωσα και γύρισα με μια λαβίδα τα φιλέτα.
Τα άφησα για 4-5 λεπτά ακόμη και ήταν έτοιμα για σερβίρισμα.

Παρέα με την σάλτσα τους, μια πράσινη σαλάτα και φρέσκο ζεστό ψωμάκι ήταν εξαιρετικά για το μεσημεριανό μας γεύμα. Έγινε στο "άψε - σβήσε" καθώς πολύ διάθεση για μαγειρέματα δεν έχω...
Και τελικά, χάρηκα που η "τόλμη" μου στην επιλογή του, είχε ως ανταμοιβή ένα ωραίο και υγιεινό γεύμα.
Δοκιμάστε το, αν βρείτε το συγκεκριμένο προϊόν στα ψυγεία των μαγαζιών που επισκέπτεστε, ενώ μπορείτε να το δείτε σαν μια καλή εναλλακτική πρόταση-αλλαγή για τον πατροπαράδοτο μπακαλιάρο της 25ης Μαρτίου.
Ευχές προς όλους τους εορτάζοντες την ημέρα αυτή. Με Υγεία και Δύναμη.
 

Σοκολατένια pancakes

Όταν πρέπει να "κανακέψεις" αρρωστούλικο παιδί, που δεν έχει όρεξη (παρά τις συνήθειες του...) ο καλύτερος τρόπος είναι να βρεις κάτι που θα το κάνει να χαλαρώσει και να νοιώσει αίσθημα θαλπωρής, ανακούφισης αλλά και γλύκας.
Σ' εμένα προσωπικά τέτοιο συναίσθημα, δημιουργούσαν πάντα, οι τηγανίτες και οι αφράτοι πατατοκεφτέδες της μάνας μου (και τούτες τις μέρες την σκέφτομαι όλο και πιο πολύ, καθώς συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τότε που δεν είναι πια κοντά μου. Τόσο εκείνη όσο κα ο πατέρας μου...).

Τηγανίτες (!!)... σκέφτηκα και αμέσως μια γλύκα και μια μυρωδιά κανέλας και μελιού μου ήρθε στην μύτη.
Η μνήμη είναι  "τρανός αρωματοποιός" φίλες και φίλοι.

Τηγανίτες!
Αλλά το δικό μου το παιδί με το μέλι δεν έχει καλές σχέσεις, εκτός και δεν το πάρει χαμπάρι, όπως ας πούμε μέσα σε κουλουράκια, μπισκότα ή κέικς...
Έχει όμως εξαιρετικές σχέσεις με την σοκολάτα και σχεδόν όλα τα περί αυτής (!!!) οπότε και η ζυγαριά έκλεινε υπέρ της.
Άνοιξα ντουλάπια και να τα υλικά που συνδυάστηκαν, για τα σοκολατένια pancakes της  τελευταίας Κυριακής της Αποκριάς.

Σοκολατένια Pancakes

 

 

Για τον χυλό των pancakes:
1 φλιτζάνι βρώμη αλεσμένη,
1/2 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 μεγάλη μπανάνα,
2 μέτρια αυγά,
2 κουταλάκια κακάο σκόνη,
1 κουταλιά της σούπας πραλίνα φουντουκιού,
1 κουταλάκι καστανή ζάχαρη,
ξύσμα λεμονιού και πορτοκαλιού ανακατεμένα,
λίγη βανίλια,
λίγο αλάτι (μια τσιμπιά που λένε...)
1/2 κοφτό κουταλάκι κανέλα,
1/2 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/2 κούπα γάλα.

Για το τηγάνισμα:
40 γραμ. λιωμένο βούτυρο και 30 γραμ. ελαιόλαδο.

Για το σερβίρισμα:
Πραλίνα φουντουκιού, μαρμελάδα μανταρίνι ή πορτοκάλι.

Μέσα σ' ένα μεταλλικό μπολ έβαλα όλα τα στερεά υλικά μου (εκτός από το κακάο) : αλεσμένη βρώμη (στο Multi), αλεύρι, ξύσμα, βανίλια, μπέϊκιν πάουντερ, κανέλα, αλάτι και  τη ζάχαρη.

 

Μέσα στο multi που είχα προηγουμένως αλέσει την βρώμη, έβαλα: τη μπανάνα κομμένη σε ροδέλες, τα αυγά, το κακάο, την πραλίνα φουντουκιού και το γάλα. Χτύπησα καλά να ενωθούν τα υλικά και μετά τα ανακάτεψα με τον αυγοδάρτη μέσα στο μπολ με τα στερεά υλικά.
Ανακάτεψα για 2-3 λεπτά για πλήρη ένωση και έτοιμο το μείγμα των pancakes.

Ζέστανα αντικολλητικό τηγάνι στην φωτιά και το άλειψα με μείγμα λιωμένου βουτύρου-ελαιόλαδου, που ανανέωνα με το πινέλο μου απευθείας πάνω στο τηγάνι. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγει κανείς το περίσσιο λιπαρό στοιχείο και έτσι το βούτυρο δεν καίγεται και δεν μαυρίζει πολύ.
Μια καλή κουταλιά (χρησιμοποίησα κουτάλα μαγειρέματος) από το μείγμα και τηγάνισμα, πρώτα από την μία πλευρά (μέχρι να κάνει τις πρώτες φουσκαλίτσες στο πλάι) και μετά γύρισμα από την άλλη.

Κάθε τηγανίτα πάνω σε χαρτί απορροφητικό και μετά σερβίρισμα με πραλίνα ή μαρμελάδα μανταρίνι, που προσωπικά εμένα με ενθουσίασε καθώς ταιριάζει ιδιαίτερα με την σοκολατένια γεύση της τηγανίτας αλλά και τα αρώματα των εσπεριδοειδών και της κανέλας.

Τα σοκολατένια pancakes ήταν πραγματικό comfort food για τον μικρό της παρέας, αλλά και για όλους τους μεγάλους που τα δοκίμασαν, μας "έφτιαξαν" πραγματικά το πρωινό της Κυριακής.

Και με αυτό το post περνάμε πια στην Σαρακοστή... εύχομαι σε όλες και όλους ότι καλύτερο.
Καλά Κούλουμα και καλή Σαρακοστή.

Μια ιδιαίτερη μαραθόπιτα

Μια βόλτα προς τα χωράφια της Παλλήνης (υπάρχουν ακόμη τέτοια μέρη...σχεδόν απάτητα... μέσα στην Αττική) με έφερε πίσω στην Αθήνα μ' ένα μάτσο ανεμώνες και ένα μάτσο μάραθο φρέσκο-φρεσκότατο!!
Τον κράτησα μια μέρα στο ψυγείο και σκεφτόμουν τι να τον κάνω...
Να τον κάνω με σουπιές στην αρχή σκέφτηκα...
Μετά είπα να τον κάνω με αγκινάρες, πατάτες και καρότα...
Μετά είπα, να φυλάξω και λίγο για καμμιά πίτα, στην κατάψυξη...
Ε, τελικά δεν έκανα τίποτε από όλα αυτά (ε, καλά κράτησα λίγο, στην κατάψυξη...) και μπήκα στην λογική της πίτας.
Ναι, αλλά όχι μιας πίτας με την κλασσική έννοια της μαραθόπιτας που αγαπούν πολύ στην Κρήτη και πρόσφατα είχε ανάρτηση εξαιρετική, η Βαγγελιώ, από το blog: Κρήτη Γαστρονομικός Περίπλους.
Όχι, πήγα σε μια άλλη πίτα με μάραθο, φρέσκα κρεμμυδάκια, φρέσκο ανθότυρο, μπαχαρικά και  το εκπληκτικό φύλλο-ζύμη της Χρυσαυγής από το blog: Food for thought, που έχω υιοθετήσει πια, με μικρές παραλλαγές κάθε φορά ανάλογα τα διαθέσιμα υλικά την στιγμή που αποφασίζω να το φτιάξω...

 

Μαραθόπιτα με φρέσκο ανθότυρο
 

Για τούτη λοιπόν την πίτα,

η ζύμη έγινε από τα ακόλουθα υλικά:

2 φλιτζάνια αλεύρι ολικής,
2 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 μεγάλο αυγό,
80 γραμ. βούτυρο παγωμένο,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο,
1/3 ποτηριού νερό,
1 κουταλιά σούπας ξύδι,
2 κουταλιές γιαούρτι στραγγιστό,
1 κουταλιά ηλιόσπορους,
1 κουταλιά κολοκυθόσπορους,
λίγο αλάτι και 1/3 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουτερ.

Τα υλικό όλα σε βαθιά λεκάνη για ζύμωμα, με τελευταίο να μπαίνει στο μείγμα το άσπρο αλεύρι και να το προσθέτω σταδιακά και εναλλάξ με το ελαιόλαδο.
Αφού έκανα την ζύμη μου την άφησα να ξεκουραστεί και προχώρησα στην προετοιμασία της γέμισης.


Υλικά για την γέμιση:
8-9 κρεμμυδάκια φρέσκα,
1 καλό μάτσο φρέσκος μάραθος,
2 μεγάλα αυγά,
800 γραμ. φρέσκο ανθότυρο,
λίγο αλάτι,
λίγο κάρυ, λίγο μοσχοκάρυδο, λίγος κουρκουμάς (1/2 κοφτό κουταλάκι από το κάθε ένα).
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Ξέπλυνα καλά τον μάραθο και τα κρεμμυδάκια.
Καθάρισα τα κρεμμυδάκια και τα ψιλόκοψα μέσα στο τηγάνι που θα έκανα και το σοτάρισμα.

Από τον μάραθο έκοψα όλα τα χοντρά κοτσάνια και κράτησα τα φρέσκα φυλλαράκια-κλωναράκια.
Τα έκοψα λιγάκι (όχι ψιλά) και όλα μαζί τα σοτάρισα με το ελαιόλαδο που είχα ενισχύσει με τον κουρκουμά και το κάρυ.

Άφησα λίγο να κρυώσουν τα λαχανικά και στην συνέχεια έτριψα μέσα το ανθότυρο (με τα χέρια).
Έριξα τ' αυγά, το τριμμένο μοχοκάρυδο και το αλάτι και ανακάτεψα εκ΄ νέου ώστε να ενωθούν τα υλικά.

Στη συνέχεια χώρισα την ζύμη μου. Σε 2/3 και 1/3. 
Το πρώτο κομμάτι το άνοιξα πάνω σε χαρτί ψησίματος με το πλαστιράκι μου, σε στρογγυλό φύλλο που θα έμπαινε μέσα στην φόρμα με τον αποσπώμενο πάτο.
Και μετά το "μοντάρισα" στην φόρμα.

Κατόπιν άπλωσα σε όλη την επιφάνεια την γέμιση, ομοιόμορφα.
Στην συνέχεια άνοιξα πάλι επάνω σε αντικολλητικό χαρτί το δεύτερο κομμάτι ζύμης.
Το μετέφερα πάνω από την γέμιση (με το χαρτί προς τα πάνω) και το έστρωσα καλύπτοντας όλη την επιφάνεια.

Χάραξα την πίτα με κοφτερό μαχαίρι σε ίσα μέρη.
Άφησα την φόρμα μέσα στο ψυγείο για δύο ώρες (για να ενωθούν τα αρώματα) και μετά ήρθε η ώρα του ψησίματος.

Σε αέρα, στους 180 βαθμούς για 35 περίπου λεπτά (και πάντα σύμφωνα με τις οδηγίες που έχει κανείς για τον φούρνο του). 
Την άφησα να κρυώσει για 15 περίπου λεπτά και μετά ήταν έτοιμη για σερβίρισμα.
Ακόμη και δύο ημέρες μετά τρώγεται πολύ-πολύ ευχάριστα, με την ζύμη της να παραμένει τραγανή και την γέμιση άκρως αρωματική.

Μια πίτα που σου "σφυρίζει" σαν την Άνοιξη :-))) 
Δοκιμάστε την αν βρεθείτε με  αρκετό φρέσκο μάραθο.
Καλή εβδομάδα σε όλες και  όλους, με κουράγιο και δύναμη.

Γλυκά κριτσίνια λεμονιού

Τα "τετράδιμα" λεμόνια που βλέπετε ήταν μέρος από την συγκομιδή της λεμονιάς στην αυλή των παππούδων μας. Πραγματικά άξιο θαυμασμού, το πως κατάφερε ένα τόσο δα κλαδάκι να κρατήσει ενωμένα τέσσερα μεγάλα και βαριά λεμόνια.

Τους άξιζε να φωτογραφηθούν και να βρουν έναν καλό λόγο για να καταναλωθούν κι' αυτά με τη σειρά τους, καθώς φέτος τα λεμόνια που έφτασαν στα χέρια μου, είναι και πάλι ουκ' ολίγα :-)

Αγαπημένη η γεύση του λεμονιού (και κατά το παρελθόν έχω κάνει πολλά καλούδια μαζί τους) έτσι και τώρα έφτιαξα: λεμονάδα σπιτική, παγάκια λεμονιού (για να τα έχω έτοιμα για προσθήκη σε φαγητά ή κάποιο αφέψημα). Έκανα γλυκό κουταλιού με τις φλούδες, έκανα κέικ αλλά και muffins.

Και τώρα προχώρησα στα κριτσίνια λεμονιού που βλέπετε για συνοδεία σε καφεδάκι ή άλλο ρόφημα.
Μάλλον έπεται και συνέχεια καθώς έχω, αρκετά ακόμη.

Τούτα τα κριτσίνια είναι πολύ αρωματικά και γλυκά στην εκδοχή τους, αλλά είναι η πρώτη φορά που έφτιαξα κάτι με κρυσταλλική μορφή στέβιας σχεδόν αποκλειστικά, αν εξαιρέσω τη μια κουταλιά καστανής ζάχαρης που ανακάτεψα με το ξύσμα των τεσσάρων λεμονιών για να πάρω όλο τους το άρωμα.

Με τα υλικά που αναφέρω, βγήκαν τρία γεμάτα σχεδόν ταψιά φούρνου, κάπου 60 κομμάτια.
Πιο αναλυτικά τα υλικά θα τα δείτε πιο κάτω και βεβαίως λαμβάνετε υπόψη την ανάλογη προσαρμογή τους, αν θέλετε περισσότερα ή λιγότερα κριτσινάκια για εσάς και τ' αγαπημένα σας πρόσωπα.


Απλώς εφιστώ την προσοχή σας, στο ότι καταναλώνονται αρκετά γρήγορα :-))

Υλικά:

150 γραμ. βούτυρο (ή φυτική μαργαρίνη αν τα κάνετε νηστίσιμα)
100 γραμ. ελαιόλαδο,
100 γραμ. αλεσμένο αμύγδαλο (ανάλατο) με την φλούδα του,
100 γραμ. καρύδα αποξηραμένη,
250 γραμ. βρώμη ελαφρώς αλεσμένη,
400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κούπα κρυσταλλική στέβια (φυσικά και μπορείτε να βάλετε κανονική ζάχαρη)
1 κουταλιά καστανή ζάχαρη,
4 λεμόνια για το ξύσμα,
1 λεμόνι για τον χυμό του,
2 μέτρια πορτοκάλια για τον χυμό τους επίσης,
2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι κοφτό σόδα μαγειρική,
1 μεγάλο αυγό (προαιρετικά και φυσικά όχι, αν τα κάνετε νηστίσιμα)

Αρχικά έπλυνα καλά τα λεμόνια και πήρα το ξύσμα τους με τον τρίφτη. Μέσα σε βαθιά λεκάνη που θα έκανα το ζύμωμα μετά, το έβαλα μαζί με την κουταλιά της καστανής ζάχαρης.
Τα ανακάτεψα καλά μ' ένα κουταλάκι και τα άφησα στην άκρη για μία ώρα.

Στη συνέχεια ζέστανα το βούτυρο να λιώσει.
΄Αλεσα ελαφρώς την βρώμη και τα αμύγδαλα (αλλά όχι σκόνη) και έβαλα όλα τα στερεά υλικά (εκτός από το αλεύρι) βρώμη, αμύγδαλο, στέβια, καρύδα,  μέσα στην λεκάνη με το ξύσμα και την καστανή ζάχαρη.
Ανακάτεψα με τον αυγοδάρτη και μετά πρόσθεσα: το λιωμένο βούτυρο, το ελαιόλαδο, το αυγό, τον χυμό των πορτοκαλιών και του λεμονιού μέσα στον οποίο διέλυσα την σόδα.
Σταδιακά ενσωμάτωσα το αλεύρι που είχα ανακατέψει με το μπέικιν πάουντερ ανακατεύοντας συνεχώς και μετά δούλεψα την ζύμη με ελαφρώς λαδωμένο χέρι.

Την άφησα να ξεκουραστεί για 20 λεπτά και άρχισα να πλάθω τα κριτσίνια μου, που γίνονται εύκολα και γρήγορα, με τα δάχτυλα.
Τα αράδιασα σε ταψιά στρωμένα με χαρτί ψησίματος και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 13-15 λεπτά με αέρα, αφού άλλαξα μια-δύο φορές την θέση τους μέσα στον φούρνο μου.

Κρύωσαν και είναι απολαυστικά και μυρωδάτα, όσο δεν παίρνει :-))
Δοκιμάστε τα, ανεπιφύλακτα!
Καλή εβδομάδα σε όλους και με το καλό στον Μάρτη, από αύριο.

Χρωματιστό Χειμωνιάτικο Μπριαμ

Όταν βρίσκεσαι μπροστά σε μια "παρέα" λαχανικών που προέρχονται από διαφορετικές πηγές...δεν ξέρω τι κάνεις φίλη και φίλε αναγνώστη... αλλά για σκέψου το και δώσε μου κι' εμένα μια απάντηση :-))
Προσωπικά τα κοίταζα για μια-δυο μέρες και ξαφνικά μου "καρφώθηκε" το πάντρεμα σ' ένα
Χρωματιστό Χειμωνιάτικο Μπριάμ.

Είχα ένα μάτσο καυκαλίθρες (που ήρθαν πεσκέσι, από το χωριό του πεθερού) αλλά η σπανακόπιτα είχε ήδη δημιουργηθεί δύο ημέρες πριν.
Είχα 6-7 ρέβες (ή αλλιώς γογγύλια) σε διαφορετικά μεγέθη (που ήρθαν από το κυνήγι του πεθερού, αντί θηράματος) και τις φύλαγα στο ψυγείο, μη αποφασίζοντας τι να τις κάνω σαλάτα ή κάτι άλλο.

Είχα 2 μελιτζάνες (που περίσσεψαν από το μαγείρεμα με το μοσχαράκι της Κυριακής) επίσης μέσα στο ψυγείο...
Είχα 2 κολοκυθάκια (υπόλοιπο, από την στραπατσάδα που έγινε χθες) που κάνανε παρέα με τις μελιτζάνες, στο ψυγείο...
Καρότα χοντρά (που τα αγαπώ πολύ τριμμένα ως σαλάτα, αλλά τα βάζω και σε κάθε ευκαιρία στα φαγητά μου) μπόλικα.
Πατάτες πάντα υπάρχουν... όπως και κρεμμύδια και σκόρδα...

Πορτοκάλια (το must του χειμώνα και να έχετε πάντα στην φρουτιέρα σας) μιας και προσθέτουν πόντους γεύσεις στα πάντα!
Λάδι, μπαχαρικά και κονκασέ ή και φρέσκια ψιλοκομμένη ντομάτα.

Και να πως ετοιμάστηκε ετούτο το φαγητό:
Οι καυκαλίθρες ήταν το μυρωδικό του φαγητού (αντί μαϊντανού και δυόσμου) που ψιλοκόπηκε.
Τα λαχανικά πλύθηκαν, καθαρίστηκαν και κόπηκαν σε μετρίου μεγέθους κύβους.

Οι μελιτζάνες μπήκαν για 20 λεπτάκια σε αλατόνερο για να ξεπικρίσουν (αν και τώρα πια δεν είναι όπως παλιά τούτα τα λαχανικά...).
Η πατάτα καθαρίστηκε και κόπηκε σε κύβους (εγώ έβαλα μόνον μια, καθώς είχαμε ήδη φάει άμυλο την προηγούμενη μέρα, αλλά μπορεί κανείς να βάλει και περισσότερες).
Το κρεμμύδι (ένα μεγάλο κόκκινο) ψιλοκόπηκε.
Ταυτόχρονα καθαρίστηκαν και  δύο σκελίδες σκόρδου, που έμειναν ολόκληρες στις άκρες του ταψιού, για ν' αρωματίσουν το φαγητό.

Το ξύσμα από ένα καλά πλυμένο πορτοκάλι, ήρθε να δώσει την ιδιαίτερη νότα εσπεριδοειδών στο φαγητό.
Ενώ ο χυμός του ανακατεύτηκε με ένα ποτήρι νερό και μισό ποτήρι λάδι για να μελώσουν πιο καλά τα λαχανικά.
Ένα κουτί ντομάτα κονκασέ, μισό φλιτζάνι χυμός ντομάτας και δύο κουταλιές κέτσαπ, ήρθαν να συμπληρώσουν τα υλικά.

Και τέλος αλάτι, πιπέρι, πάπρικα (από 1 κουταλάκι κοφτό) καθώς και λίγη κανέλα σκόνη (που αγαπά ιδιαίτερα η μελιτζάνα) πρόσθεσαν γεύση και άρωμα, στο φαγητό.

Όλα τα υλικά μπήκαν σε ταψί, ανακατεύτηκαν καλά μ' ένα κουτάλι για να πάνε παντού μπαχαρικά και υγρά και ψήθηκαν με αέρα, στους 180 βαθμούς, 35-40 λεπτά. Με ένα-δύο ανακατέματα με το κουτάλι κατά την διάρκεια του ψησίματος τους.

Μοσχομυριστά!
Τρώγονται σκέτα (για όσους κάνουν νηστεία).
Αλλά συνοδεύουν ωραία κι' ένα ψητό μπιφτέκι ή φιλέτο κοτόπουλο, με απαραίτητη θα έλεγα συνοδεία, ένα κομμάτι φέτα ελληνική.
Καλή σας απόλαυση, αν αποφασίστε να το φτιάξετε.