"Αρωματικό" χοιρινό

Το έχω γράψει και στο παρελθόν...με ορισμένα κρεατικά δεν τα πάω και πολύ καλά, αντίθετα με το έτερο μου ήμισυ που χωρίς κρέας είναι σαν να μην έχει φαγητό εμπρός του.
Το χούι μου δε, το έχει πάρει και το παιδάκι μας... οπότε πρέπει πάντα να έχω μια ειδική συμπεριφορά σε ότι αφορά το κρέας που σερβίρω στο τραπέζι μας.

Πρόσφατα στα όρια της γειτονιάς μας, άνοιξε ένα νέο κρεοπωλείο με την επωνυμία Κρεατόκοσμος (δεν το βρίσκω και πολύ εύηχο ομολογώ, αλλά έχει ωραία παρουσία και ευγενικό προσωπικό) απέναντι από τον σταθμό του Μετρό Ανθούπολη.
Έχει δε και πολύ καλές τιμές, εναλλάσσοντας τις προσφορές του σε τακτικά χρονικά διαστήματα.
Έτσι λοιπόν αγόρασα πολύ ωραία Ροπαλάκια Γαλοπούλας (1.50 το κιλό) Ιταλίας αλλά και σπάλα χοιρινή Ελληνική (4.70 το κιλό) ενώ οι μπριζόλες λαιμού (2.39 το κιλό) ήσαν εξίσου δελεαστικές.
Βρίσκει ο πελάτης ότι τραβάει η ψυχή του και βεβαίως έχει κανείς την δυνατότητα να κάνει και κάποια ειδική παραγγελία αν το επιθυμεί.

Με το που έφθασε η χοιρινή σπάλα, στο σπίτι, κομμένη σε κομμάτια ήδη από την κυρία που με εξυπηρέτησε, χωρίστηκε στα δύο γιατί ήταν αρκετή ως ποσότητα και η μισή μπήκε να κάνει το "μπάνιο" της σε μαρινάδα ώστε να ετοιμαστεί την άλλη μέρα και η υπόλοιπη στην κατάψυξη για μελλοντική χρήση.

Τα κομμάτια μπήκαν σε βαθύ σκεπαστό τάπερ με: 1 ποτήρι κρασί ροζέ, 2 κουταλιές σούπας μουστάρδα Dijon, χυμό από 2 μέτρια μανταρίνια και 1 κουταλιά σόγια σως.

Την επόμενη μέρα ήρθε η ώρα της να μαγειρευτεί όσο πιο καλά γινόταν ώστε να γίνει δελεαστική για όλα τα μέλη της οικογένειας... Είπαμε είμαστε λίγο προβληματικοί στο θέμα κατανάλωση κρέατος :-))

Χρησιμοποίησα μια βαθιά σωτέζα όπου έριξα μέσα 4 κουταλιές ελαιόλαδο και 1 μέτριο ψιλοκομμένο κρεμμύδι να σοταριστεί.

Κατόπιν έριξα τα κομμάτια του χοιρινού (700 γραμ. ήταν το κρέας) μαζί με την μαρινάδα του και το σοτάρισα επίσης από όλες τις πλευρές το κάθε κομμάτι.

Όταν άρχισε να παίρνει χρώμα έριξα μέσα 2 κουταλάκια σπασμένους σπόρους κόλιανδρου και 1 κουταλάκι κάρυ, 1 κομματάκι φρέσκο τζίντζερ τριμμένο στο ψιλό του τρίφτη καθώς και την φλούδα από το 1 μανταρίνι που είχα κρατήσει σε σακουλάκι μέσα στο ψυγείο.

Ανακάτεψα καλά και στην συνέχεια έριξα μέσα 3 πατάτες μετριού μεγέθους κομμένες σε κύβους.
Συμπλήρωσα με 1,5 φλιτζάνι ζεστό ζωμό μέσα στον οποίο είχα ανακατέψει 1 μεγάλη κουταλιά μουστάρδας.

Σκέπασα με το καπάκι και άφησα να μαγειρευτούν το κρέας και οι πατάτες για 40 λεπτά.

Στο διάστημα αυτό καθάρισα 300 γραμμάρια φρέσκα μανιτάρια και όπως ήταν ολόκληρα τα έριξα μέσα στο φαγητό. Αλάτι 1/2 κουταλάκι και 1/4 πιπέρι και συνέχισα το μαγείρεμα για 20 λεπτά ακόμη.
Έσβησα και άφησα το φαγητό να "ηρεμήσει"  σε 10 λεπτάκια σερβίρισα και ευτυχώς ήμασταν όλοι ικανοποιημένοι, στο μεσημεριανό μας γεύμα.

Μια ζύμη... σε δύο παραλλαγές

Με μια ζύμη...δύο παραλλαγές του ίδιου γλυκού!
Μιλάω για την κλασσική νηστίσιμη ζύμη με ρετσίνα ή λευκό κρασί, λάδι, αλεύρι που είναι γνωστή σε πολλά μέρη της πατρίδας μας και φτιάχνεται για να φιλοξενήσει εντός της, γέμιση μήλου (ή άλλου φρούτου) με τους συνδυασμούς που καθένας επιθυμεί (ξηρούς καρπούς, σταφίδες, cranberries κ.λ.π). Είναι πολύ υγιεινή και αν προσέχει κανείς ως προς τις διατροφικές του συνήθειες μπορεί και να μην χρησιμοποιήσει στο ελάχιστο ζάχαρη.

Με την συγκεκριμένη ζύμη, επειδή είχα σφοδρή και έντονη επιθυμία για μηλοπιτάκια (είναι η εποχή βλέπετε...) έκανα δύο παραλλαγές μέσα σε μια ωρίτσα.
Μια πίτα τύπου galette αλλά και ατομικά πιτάκια, αφού για αυτά είχα ξεκινήσει :-))

 

Για την ζύμη χρησιμοποίησα:
1 μεγάλο φλιτζάνι λευκό κρασί,

1 μεγάλο φλιτζάνι ελαιόλαδο (μιλάμε για το ίδιο φλιτζάνι μέτρησης των υγρών),
500 γραμ. αλεύρι (που προστέθηκε σταδιακά)
1,5 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ
2 κουταλιές σούπας ζάχαρη
και τέλος 1 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη.

Για την γέμιση χρησιμοποίησα:
5 κουταλιές πελτέ-μαρμελάδα κυδώνι που έφτιαξα τούτες τις μέρες,
1 μεγάλο μήλο τριμμένο στον τρίφτη,
1 μεγάλο αχλάδι,
1/2 κούπα σταφίδες,
ξύσμα από 2 μανταρίνια,
τον χυμό από τα μανταρίνια,
1 κουταλιά σούπας σιμιγδάλι ψιλό,
10 μπισκότα κανέλας τριμμένα,
1/2 κοφτό κουταλάκι κανέλα.

Επιπλέον : ένα μήλο ολόκληρο σε λεπτά μισοφέγγαρα, άχνη και κανέλα.

Αρχικά έφτιαξα την ζύμη μου ανακατεύοντας το κρασί με το λάδι και την ζάχαρη μέχρι να λιώσει η ζάχαρη. Πρόσθεσα το μπέικιν πάουντερ και την κανέλα και μετά σταδιακά ενσωμάτωσα το αλεύρι μου.

Άφησα την ζύμη να σταθεί για 15 λεπτά και μετά χώρισα αρχικά 8 μπαλάκια για τα ατομικά μηλοπιτάκια και την υπόλοιπη την άνοιξα με το ρολάκι μου πάνω σε αντικολλητικό χαρτί ψησίματος σ' ένα στρογγυλό φύλλο μεγαλύτερο από την ταρτιέρα μου.

Μετέφερα το φύλλο με το χαρτί πάνω στην ταρτιέρα. Άπλωσα εντός του τα 3/4 της γέμισης που είχα ετοιμάσει με τα φρούτα. Πάνω στην γέμιση έστρωσα κομματάκια από ένα ακόμη μήλο και μετά γύρισα την υπόλοιπη ζύμη προς τα μέσα δημιουργώντας μια galette.

Τα μπαλάκια τώρα της ζύμης, τ' άνοιξα ένα προς ένα, μέσα έβαλα ένα κουταλάκι γλυκού (γεμάτο) γέμιση φρούτων, έκλεισα καλά την ζύμη και την τομή την έβαλα προς τα κάτω πάνω στο ταψί μου που ήταν επίσης στρωμένο με χαρτί ψησίματος.

Έψησα και τα δύο μαζί σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι που ρόδισε καλά η επιφάνεια της ζύμης.
Τα μηλοπιτάκια βγήκαν πιο γρήγορα από τον φούρνο, ενώ η galette έμεινε 6-7 λεπτά πιο πολύ.
Άφησα να κρυώσουν μετέφερα σε πιατέλα και πασπάλισα με άχνη ανακατεμένη με την κανέλα.

Τέλεια συνοδεία για το απογευματινό μας ρόφημα, ειδικά μετά από μια αρκετά κοπιαστική μέρα για όλους μας στο σπίτι.
Σας εύχομαι ένα όμορφο Σαββατοκύριακο και μακάρι όλα να πάνε καλά και χωρίς επεισόδια στην πόλη, καθώς είμαστε λίγο πριν το γνωστό 3ημερο της 17ης Νοέμβρη...

Η εναλλακτική πίτσα της Χρυσαυγής

Η εναλλακτική πίτσα της Χρυσαυγής με την πραγματικά "πρωτοποριακή" ζύμη της ήταν μια μικρή αποκάλυψη ;-).  Μπορεί να άργησα λίγο να σας την δείξω, αλλά ομολογώ ότι την έφτιαξα το ίδιο βράδυ που την διάβασα.
Το σχολίασα και τότε στην Χρυσαυγή ότι: πάω τώρα αμέσως να την κάνω...

Το πρόβλημα που αντιμετώπισα ήταν ότι δεν είχα όλα τα υλικά που η φίλη μας χρησιμοποίησε, οπότε πάντα σ' αυτήν την περίπτωση αυτοσχεδιάζω με τα υπάρχοντα.

Με μικρές τροποποιήσεις αλλά μάλλον είμαι κοντά στο γευστικό αποτέλεσμα που είχε η αυθεντική.

Αντί για λιναρόσπορο, έβαλα αλεσμένη βρώμη μαζί με δύο κουταλιές σούπας αλεύρι ολικής άλεσης.
Πρόσθεσα και δύο κουταλιές νεράκι για να ενωθεί το μείγμα παρέα με το ελαιόλαδο, ελάχιστο αλάτι.
Σπιτική ελαφριά σάλτσα ντομάτας.
Αντί για μοτσαρέλα... χαλούμι ψιλοκομμένο παρέα επίσης με λίγο ψιλοκομμένο ένταμ.
Μια πρέζα πάπρικα και ρίγανη αποξηραμένη στην επιφάνεια.

Πιστεύω πως κάπως τα κατάφερα :-))
Άλλωστε η πίτσα είναι "καμβάς" ζωγραφίζεις και γράφεις όπως θες... ακόμη κι' αν έχει αυτήν την τόσο διαφορετική υφή στη  ζύμη της.

Πραγματικά εμένα μου θύμισε κράκερ με λιωμένο τυρί και ντομάτα.
Την έφαγα δε, μέχρι το τελευταίο κομμάτι την επόμενη μέρα για δεκατιανό.
Μια ωραία εναλλακτική για κάτι που θα σας χορτάσει χωρίς να σας βαρύνει.
Ευχαριστούμε σε Χρυσαυγή και για  αυτή τη ιδέα!

Το αρωματικό κέικ του φθινοπώρου

Παρά τον ηλιόλουστο καιρό των τελευταίων ημερών, είναι σίγουρο πως είμαστε στο φθινόπωρο και το φθινόπωρο έχει τις δικές του μυρωδιές και αρώματα.
Όλα γύρω μας συνηγορούν σ' αυτό, ενώ τα χρώματα από: τα μήλα, τα ρόδια, τα κυδώνια, τ' αχλάδια, τις κολοκύθες, τους λωτούς, τα πρώτα μυρωδάτα μανταρίνια δεν σ' αφήνουν να ησυχάσεις όταν σεργιανάς ανάμεσα στους πάγκους της Λαϊκής αγοράς.
Έτσι την "πατάω" κάθε εποχή :-))
Κοιτάω, αγγίζω, μυρίζω και σκέφτομαι τι θα μπορούσα να φτιάξω για την οικογένεια με την πρώτη ύλη που έχω εμπρός μου.
Φαντάζομαι πως λίγο-πολύ όλες οι νοικοκυρές και καλό μαγείρισσες (και μάγειροι βεβαίως) τα ίδια σκέφτονται, οπότε και δεν "κομίζω γλαύκας εις Αθήνα" όπως λέει και η γνωστή έκφραση, αλλά "κομίζω" σίγουρα ένα απίστευτα μυρωδάτο και αφράτο κέικ εποχής.

Κέικ Μελιού με μήλο, σταφίδες και γλάσσο κανέλας

Για μια κανονική φόρμα του κέικ τα υλικά μου ήταν τα ακόλουθα:
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος μαλακό,
100 γραμ. ελαιόλαδο καλής ποιότητας,
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη με στέβια (ή κανονική αν θέλετε)
1 φλιτζάνι ανθόμελο αραιωμένο με 2 κουταλιές ζεστό νερό,
1 φλιτζάνι σταφίδες ξανθιές και μαύρες ανάμεικτο,
60 γραμ. μήλο αποξηραμένο με ζάχαρη και κανέλα (θα το βρείτε σε μεγάλα καταστήματα ξηρών καρπών).
1 μεγάλο μήλο κομμένο σε κύβους,
1 μεγάλο πορτοκάλι χυμό και ξύσμα,
3 μεγάλα αυγά,
1,5 κουταλάκι μείγμα μπαχαρικών Σμυρνιό,
1/2 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη,
200 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι (1 κεσεδάκι δηλαδή)
500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει,
1,5 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1 ποτηράκι κρασιού λικέρ κανέλας και 1 κουταλιά ζεστό νερό.

Για το γλάσσο
2 κουταλιές από το λικέρ κανέλας που περίσσεψε, 1/2 κουταλάκι κανέλα σκόνη και 2/3 φλιτζανιού ζάχαρη άχνη,

Ως πρώτη κίνηση έβαλα τις σταφίδες σε μπολ να μουλιάζουν μέσα στο λικέρ κανέλας το οποίο αραίωσα με μια κουταλιά ζεστό νερό για να μην είναι πολύ έντονη η μυρωδιά του αλκοόλ.

Κατόπιν έκοψα το μήλο σε κυβάκια και το έβαλα να μαρινάρετε με τον χυμό από το πορτοκάλι, αφού προηγουμένως είχα πάρει το ξύσμα του.

Σε βαθύ μπολ έβαλα την ζάχαρη μαζί με το ξύσμα, ανακάτεψα καλά και άφησα να σταθούν για 8-10 λεπτά, να ενωθούν τα αρώματα.
Μέσα στο μπολ έριξα το μαλακωμένο βούτυρο και το ελαιόλαδο και χτύπησα καλά με το μίξερ μέχρι που άσπρισε το μείγμα. Σταδιακά πρόσθεσα ένα-ένα τ' αυγά.

Μετά σειρά είχαν το γιαούρτι, τα μπαχαρικά (Σμυρνιό και τζίντζερ) πάλι ανακάτεμα και μετά οι σταφίδες σουρωμένες από το λικέρ (το οποίο κράτησα στην άκρη) τα μήλα μαζί με τον χυμό του πορτοκαλιού και το αποξηραμένο μήλο κομμένο κι' αυτό σε μικρά κομμάτια.
Καλό ανακάτεμα και πάλι...

Τελευταίο προστέθηκε στο μείγμα το αυτοδιωγκούμενο αλεύρι μαζί με το μπέικιν πάουντερ το οποίο ενσωματώθηκε σταδιακά.

Σε καλά βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα του κέικ μπήκε όλο το μείγμα.
Το κέικ ψήθηκε σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα αρχικά στους 180 βαθμούς και μετά από 15 λεπτά στους 170.
 Ήταν έτοιμο σε 35 περίπου λεπτά (κάνοντας το κλασσικό τεστ με το μαχαίρι εντός του).

Έκλεισα τον φούρνο και το άφησα να κρυώσει καλά στην σχάρα του (με ανοικτή την πόρτα) το ξεφορμάρισα και μετά το στόλισα με το γλάσσο κανέλας.
Το γλάσσο το έφτιαξα με 2 κουταλιές από το λικέρ κανέλας (που το είχα κρατήσει όταν σούρωσα τις σταφίδες μου) μισό κουταλάκι κανέλα σκόνη και 2/3 φλιτζανιού ζάχαρη άχνη.

Πραγματικά μοναδικό άρωμα αλλά και εξαιρετική γεύση για να συνοδεύσετε τον καφέ ή το τσάι σας με την προϋπόθεση ότι σας αρέσει το άρωμα της κανέλας.

Καλό Σαββατοκύριακο σε όλες και όλους.

Χαλβάς με σιρόπι ροδιού

Τα ρόδια είναι πανέμορφα όταν τα βλέπεις πάνω στο δέντρο ή στους πάγκους των πωλητών.
Είναι φρούτο που το εκτιμάς κυρίως όταν σου το φέρουν "καθαρισμένο" αν σου αρέσει αυτή η μαγική αίσθηση των σπόρων που "σκάνε" στο στόμα καθώς τους μασάς.
Αλλά είναι και μπελάς στο καθάρισμα (όσο κι΄αν υπάρχουν κάποια μικρά μυστικά που βοηθούν σ' αυτό).
Τα δικά μου ρόδια δεν ήταν ούτε πολλά μα ούτε και λίγα. 10 Συνολικά.
Να τα καθαρίσω, η αλήθεια είναι πως το σκεφτόμουνα...οπότε ήρθε η σκέψη για χυμό και  μετά ο χυμός να γίνει σιρόπι ... και φυσικά αυτή η σκέψη μου έδωσε την "ώθηση" που χρειαζόμουν.

Αποχυμωτή δεν διαθέτω, αλλά με τον ηλεκτρικό στύφτη μου μια χαρά την έκανα την δουλειά.
Κόψιμο του ροδιού στα δύο. Στύψιμο με λίγο τρόπο, σούρωμα από ψιλό σουρωτήρι και έτοιμος ο χυμός. Aμέσως μετά έβρασα τον χυμό, που ήταν περίπου 2,5 ποτήρια του νερού με μια κούπα ζάχαρη και λίγη βανίλια κρυσταλλική για 10-12 λεπτά οπότε και ήταν έτοιμο το σιρόπι μου.
Όταν κρύωσε μπήκε σε μπουκάλι στο ψυγείο και περίμενε την δική του ευκαιρία.

Η ευκαιρία ήρθε με την μορφή του κλασσικού σιμιγδαλένιου χαλβά.
Χαλβάς στον οποίο πρόσθεσα ξασπρισμένο αμύγδαλο, γλασσαρισμένες φλούδες από εσπεριδοειδή (που μου είχαν μείνει από άλλη χρήση) cranberries, κανέλα, βανίλια, σιμιγδάλι και έτοιμο το γλυκάκι μου.

Για το σώμα του χαλβά
250 γραμ. σιμιγδάλι χονδρό,
150 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό,
120 γραμ. βούτυρο αγελάδος,
1 κουταλάκι κοφτό κανέλα,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
2 κουταλιές cranberries αποξηραμένα χωρίς ζάχαρη,
2 κουταλιές κομματάκια από φλούδες εσπεριδοειδών γλασσαρισμένες,

Για το σιρόπι
1,5 ποτήρι σιρόπι ροδιού,
1/2 ποτήρι νερό,
2 κουταλιές σούπας μέλι,
και λίγη βανίλια κρυσταλλική.

Σε βαθύ τηγάνι έριξα το βούτυρο και όταν άρχισε να ζεσταίνει έριξα τα δύο είδη σιμιγδαλιού.

Ανακάτεμα σε μέτρια φωτιά μέχρι που άρχισε να ροδίζει ελαφρώς. Έριξα την κανέλα και την βανίλια συνέχισα το ανακάτεμα και τελευταία μπήκαν: τα αμύγδαλα, cranberries και τα κομματάκια φλούδας.

Όταν το σύνολο πήρε το χρώμα που επιθυμούσα, είχε δηλαδή γίνει το σιμιγδάλι χρυσαφένιο και μύριζαν τα ξηροκάρπια, έριξα σταδιακά και με προσοχή το ζεστό σιρόπι που είχα φτιάξει από τα πιο πάνω υλικά.

Φορμάρισα το γλυκό, το άφησα να κρυώσει μέσα στην φόρμα για 2 ώρες και μετά "τούμπα" σε πιατέλα και έτοιμο προς κατανάλωση!
Με ιδιαίτερο χρώμα.
Με πινελιές λευκές, βυσσινί, πορτοκαλί και κίτρινες, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση όταν εμφανίστηκε στο τραπέζι μας.

Ωραία εικόνα και με ακόμη ωραιότερη γεύση σας διαβεβαιώ, οπότε αν ετοιμάσετε σιρόπι από ρόδια που είναι άλλωστε στην εποχή τους, κάντε μια δοκιμή και ελπίζω να σας αρέσει.
Καλό υπόλοιπο στο 3ημερο όλων σας και ΔΥΝΑΜΗ σε όσες και όσους δουλεύουν.

Ψωμί Μπύρας ή αλλιώς το ψωμάκι της Ελένης

Όταν ο καιρός είναι βροχερός και πέφτει Σαββατοκύριακο, με πιάνουν κάτι νεύρα...μα κάτι νεύρα...
Πολλά πράγματα μαζεύονται και πρέπει να βρουν τον χρόνο τους για να πραγματοποιηθούν μέσα σ' αυτό το έρμο το Σαββατοκύριακο. Αλλά φευ η βροχή οπότε δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις...

Όμως ούτε και τις δουλειές του σπιτιού πάλι μπορείς να κάνεις με την άνεσή σου, καθώς ο καιρός είναι εναντίον σου και είναι και όλοι μαζεμένοι μες στο σπίτι. Ένας απ' εδώ...άλλος από εκεί...η τρίτη και καλύτερη μέσα στα πόδια σου συνέχεια για να απαιτεί παιχνίδια και χαδάκια, αφού βόλτα ξέρει πως δεν θα βγει..

Οπότε τι κάνεις;  "Τσάρκα" στα φιλικά blogs και μετά ξεσπάς... ως συνήθως στα ταψιά και τα τηγάνια :-)) έτσι για να βρουν όλα την απαιτούμενη ισορροπία τους.
Καθώς δε, ψωμάκι δεν είχαμε...είπα να σκαρώσω αυτό το γρήγορο με την μπύρα που μας έδειξε η Ελένη με τα Ταξίδια της.

Ψωμί Μπύρας με μαραθόσπορο

Όλα τα υλικά είναι ίδια με όσα μας έγραψε η Ελένη, εγώ απλώς δεν χρησιμοποίησα βούτυρο στο ζύμωμα, αλλά αγνό παρθένο ελαιόλαδο και νομίζω πως ήταν εξίσου γευστικό το καρβελάκι μου.
Το ταψί μου το έστρωσα με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος και ιδού το αποτέλεσμα.

Για ένα κανονικό καρβέλι τα υλικά μου ήταν:
500 γραμ. αλεύρι γ.ο.χ.,
3 κουτ. γλυκού κοφτά Baking Pοwder,
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1 κουταλάκι ζάχαρη (λιγότερη από της Ελένης) και απλώς στην δική μου περίπτωση ήταν καστανή,
1 κουταλιά κοπανισμένους μαραθόσπορους (για την ζύμη),
1 κουτάκι μπύρας (σε θερμοκρασία δωματίου) δηλαδή 330ml
και τέλος 60-70 γραμ. ελαιόλαδο στην ζύμη (το οποίο πρόσθετα σταδιακά στο πλάσιμο του ψωμιού).

Για το στόλισμα λίγο μαραθόσπορο ακόμη, ολόκληρο αυτή τη φορά και ελάχιστο νεράκι στο οποίο είχα αραιώσει και λίγο μέλι με το οποίο πέρασα την επιφάνεια  του ψωμιού (ή αλλιώς απλώς λίγο βρεγμένα χεράκια) για να κολλήσει ο μαραθόσπορος καλύτερα.

Όλα τα υλικά μέσα σε μια βαθιά λεκάνη για ζύμωμα με το ελαιόλαδο τελευταίο καθώς ζύμωνα.
Σε 10 λεπτά ήταν έτοιμο το καρβελάκι.

Μπήκε στο ταψί στρωμένο με το χαρτί, πάτησα λίγο με τα δάχτυλα για να πάρει ένα ομοιόμορφο σχήμα, κατόπιν έβρεξα λίγο την επιφάνεια, όπως έγραψα πιο πάνω προκειμένου να κολλήσουν οι μαραθόσποροι και τέλος χάραξα 3 μαχαιριές στην επιφάνεια και μπήκε στον φούρνο για ψήσιμο.

Στους 170 (ίσως λίγο παραπάνω) με αέρα και σε 45-50 λεπτά ήταν ζεστό και μοσχομυριστό.

Ότι έπρεπε δηλαδή για το τόσο βροχερό περασμένο Σάββατο.
Δοκιμάστε την συνταγή της φίλης Ελένης, αξίζει πραγματικά τον πολύ ελάχιστο κόπο που θα κάνετε.

Κεκάκια μπανάνας

Η εποχή των "κεκακίων" είναι εδώ!
Μας χτύπησε για τα καλά και πάλι την πόρτα κι' αφού τελειώσαμε με τα αλμυρά muffins κίτρινης κολοκύθας (που είχα σε προηγούμενο post) ας πάμε και στα γλυκά (όχι πολύ είναι η αλήθεια) muffins (κεκάκια) μπανάνας που μπήκαν σε παραγωγή σήμερα... για να πάνε και μια βόλτα στο σχολείο να μάθουν γράμματα :-))

Συνταγές υπάρχουν ουκ ολίγες, οπότε απλώς εδώ θα καταγράψω μια ακόμη εκδοχή που ωστόσο έδωσε πολύ ωραίο αποτέλεσμα και τιμήθηκε πολύ από τα φιλαράκια του υιού στο σχολείο. Συμβουλή προς τις μαμάδες, αν φτιάχνετε τέτοιες λιχουδιές για τα παιδιά σας, βάζετε 2-3 κομμάτια πάρα πάνω στο ταπεράκι γιατί πάντα θα υπάρχει κάποιος φίλος ή φίλη που θα το ζητήσει (ή και θα το απαιτήσει με την βία ενίοτε) και το παιδάκι σας μάλλον με χαρά θα το μοιραστεί μαζί τα φιλαράκια του.

Muffins (κεκάκια) μπανάνας

Υλικά για 12-14 muffins
3 αρκετά ώριμες μπανάνες
καθώς και 1 πιο άγουρη (για την δεύτερη φάση)
3/4 από ένα κουτάκι γάλα ζαχαρούχο,
120 γραμ. λιωμένο βούτυρο αγελάδος,
2 κουταλιές της σούπας τυρί κρέμα,
2 μεγάλα αυγά,
1 πορτοκάλι για τον χυμό του,
1/4 κοφτό κουταλάκι κρυσταλλική βανίλια,
2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι (γεμάτο) μπέικιν πάουτερ,
1/3 κουταλάκι σόδα μαγειρική.
1,5 περίπου κουταλιά καστανή ζάχαρη.

Εκτέλεση
Σ' ένα βαθύ σκεύος έλιωσα τις ώριμες μπανάνες μ' ένα πιρούνι.
Τις περίχυσα με τον χυμό από το πορτοκάλι και ανακάτεψα να πάει παντού, έτσι ώστε να μην μαυρίσουν.
Στην συνέχεια πρόσθεσα το τυρί κρέμα και το λιωμένο βούτυρο και χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Μετά μπήκαν τα αυγά και η βανίλια. Ξανά καλό ανακάτεμα και σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι που προηγουμένως είχα ανακατέψει με το μπέικιν και την σόδα.

Έτοιμο το μείγμα που μοιράστηκε στα φορμάκια μου και όσο περίσσεψε το έβαλα σε μια ατομική θήκη για τάρτες ντυμένη με ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος.

Κατόπιν στην επιφάνεια κάθε muffin έβαλα μια ροδέλα από την αγουρωπή μπανάνα και την πασπάλισα με καστανή ζάχαρη για να την κάνω πιο "καραμελένια"  κατά το ψήσιμο.

Κεκάκια στο σχολείο για κολατσιό αλλά και στο καφεδάκι εκεί κατά τις 10.00  στο σπίτι ή την δουλειά. Και φυσικά και για τον απογευματινό καφέ, αν έχει καταφέρει κανένα να "διασωθεί".
Ήταν απολαυστικά, γι' αυτό και θα σας πρότεινα να τα δοκιμάσετε, χωρίς επιφυλάξεις.

Με λωτούς και πορτοκάλι...

Για πρώτη φορά (δεν ξέρω αν θα είναι και η τελευταία...) έπεσαν στα χέρια μου, λωτοί.
Πάντα τα ταξίδια του πεθερού προς την ύπαιθρο χώρα, έχουν σαν συνοδεία διάφορα πεσκέσια.
Το γεγονός ότι είναι μάλλον στυφά φρούτα ως προς την γεύση δεν το έχω ξεπεράσει, αλλά θυμήθηκα μια παλιά ανάρτηση της φίλης Ελένης Γρηγοριάδου για πάστα φλώρα με λωτούς και ανέτρεξα στο παρελθόν του blog της.
Είδα πως της είχα δώσει μάλιστα και υπόσχεση, πως αν βρεθώ με λωτούς στα χέρια... θα δοκιμάσω την συνταγή της καθώς πραγματικά φαινόταν απολαυστική.
Καιρός λοιπόν, να τηρήσω την υπόσχεση προς την αξιότιμη φίλη Ελένη. (Ελένη σ' ευχαριστώ για την έμπνευση!).

Το μόνο πρόβλημα ήταν πως εγώ δεν διέθετα μαρμελάδα πορτοκάλι, που είχε χρησιμοποιήσει εκείνη. Αλλά κάνεις, την ανάγκη...φιλοτιμία... αυτοσχεδιάζεις και λιγάκι...και περνάς σε εκτέλεση έστω και με κάποιες μικρές ανατροπές.

Έκανα μαρμελάδα (ή περίπου...) τους λωτούς που τους χρησιμοποίησα αυτούσιους, με προσθήκη ξύσματος πορτοκαλιού στην ζύμη και καραμελωμένες φέτες πορτοκαλιού πάνω από την μαρμελάδα λωτού.

Τάρτα Λωτού παρέα με πορτοκάλι

Για την ζύμη:

ξύσμα από ένα μεγάλο ακέρωτο πορτοκάλι,
1,5 κουταλάκι ζάχαρη με στέβια,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
1 μεγάλο αυγό,
125 γραμ. βούτυρο αγελάδος ανάλατο,
80 γραμ. αλεσμένο καρύδι,
1/5 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλική,
1/3 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη,
1 πρέζα αλάτι
1 κουταλιά ελαιόλαδο (για το τέλος του ζυμώματος)

Για την γέμιση:
4 λωτοί καθαρισμένοι, πλυμμένοι και κομμένοι σε κομμάτια,
1/2 φλιτζάνι νερό,
1/2  φλιτζάνι ζάχαρη καστανή,
1 κουταλάκι χυμό λεμονιού,
και λίγο επιπλέον ξύσμα πορτοκαλιού,
τις φέτες από ένα μεγάλο πορτοκάλι καθαρισμένες καλά από την άσπρη μεμβράνη)
και 2 κουταλάκια καστανή ζάχαρη.

Επί το έργον...
Πρώτα έξυσα το πορτοκάλι και ανακάτεψα το ξύσμα μ' ένα κουταλάκι με τη ζάχαρη που περιέχει στέβια (έχω ξαναπεί γι' αυτήν) και το άφησα στην άκρη για 7-8 λεπτά.
Μέσα σε μπολ ανάμειξης έβαλα το βούτυρο,
το αυγό, την κανέλα, την βανίλια, τη ζάχαρη με το πορτοκάλι και την επιπλέον ζάχαρη της ζύμης, το μισό αλεσμένο καρύδι (το άλλο το κράτησα για το τελείωμα της τάρτας) και τέλος το αλεύρι δουλεύοντας τα με το χέρι.
Προς το τέλος του ζυμώματος απλώς χρησιμοποίησα λιγάκι το ελαιόλαδο για να διώξω τη ζύμη από το χέρι μου.

Σε μια ταρτιέρα, έστρωσα ελαφρώς βρεγμένο χαρτί ψησίματος και μετά άπλωσα την ζύμη με τα δάχτυλα, παντού και σε όσο το δυνατό πιο ομοιόμορφο πάχος.

Έβαλα την ταρτιέρα στο ψυγείο για τρεις ώρες να σφίξει η ζύμη, ώστε να γίνει πιο τριφτή στο τελικό ψήσιμο.

Όταν την έβγαλα πια από το ψυγείο η μαρμελάδα λωτού ήταν έτοιμη και είχε πάρει να κρυώνει, ενώ είχα καραμελώσει και τις φέτες πορτοκαλιού.

Την μαρμελάδα την έκανα, βράζοντας πρώτα ένα ελαφρύ σιρόπι με το νερό και τη ζάχαρη. Μετά έριξα μέσα τους κομμένους λωτούς.

Οι δύο ήταν πιο ώριμοι από τους άλλους και σχεδόν έλιωσαν πριν καν πάρουν να βράζουν. Ξάφρισα ελάχιστα και μετά έριξα και τον χυμό λεμονιού. Άφησα να βράσει για 12 λεπτά ακόμη και την έβγαλα από την φωτιά.

Το πορτοκάλι αφού το καθάρισα από την ήδη ξυσμένη φλούδα του, το καθάρισα επίσης όσο καλύτερα μπορούσα και από την άσπρη μεμβράνη του.

Ξεχώρισα τα φετάκια του και τα έβαλα σε αντικολλητικό κατσαρολάκι μαζί με τα δύο κουταλάκια καστανή ζάχαρης.  Σε 5-6 λεπτά είχε μια ωραία υφή καραμέλας.

Βγάζοντας την ταρτιέρα από το ψυγείο, έστρωσα την μαρμελάδα και από πάνω τοποθέτησα τις φέτες πορτοκαλιού όσο πιο συμμετρικά.
Έριξα και την καραμέλα από το κατσαρολάκι και τέλος πασπάλισα με το υπόλοιπο τριμμένο καρύδι.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι που ρόδισε καλά η ζύμη μου.

Έτοιμη για σερβίρισμα, με λίγη έξτρα κανέλα και άχνη αν θέλετε, αλλιώς μια μπαλίτσα παγωτό πολύ θα της ταιριάξει.
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι φίλες και φίλοι.