Στρασβούργο...το κέντρο αποφάσεων

Καθώς οι τελευταίες ημέρες είναι δύσκολες για την χώρα και τον λαό μας, το μόνο που μπορώ να πω, είναι ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ.
Δεν ξέρω πραγματικά, τι άλλο μπορεί να μας φέρει το μέλλον, πέρα από το γεγονός ότι τα πάντα έχουν απορρυθμιστεί στη ζωή του 90% του πληθυσμού τούτης της χώρας και φυσικά ότι όποιο σταθμό τηλεοπτικό ή ραδιοφωνικό κι' αν δεις ή ακούσεις θα "πλακωθεί" εντελώς η ψυχή σου.

Κάποτε πίστευα ότι μπορώ να δημιουργήσω την τύχη μου, με την προσπάθειά και τα έργα μου!
Τώρα πια ξέρω, πως αυτή την καθορίζει ένα κέντρο αποφάσεων, στο οποίο εγώ δεν έχω "φωνή" πέρα από αυτή των Ευρωβουλευτών που εκπροσωπούν την χώρα μου... Tι λέω τώρα :-))))

Έτυχε να βρεθώ λοιπόν, στην πόλη που εδρεύει αυτό το κέντρο αποφάσεων και να σχηματίσω μια άποψη για την ζωή όπως είναι εκεί και βεβαίως τον πολιτισμού που επικρατεί στο Στρασβούργο.

Το Στρασβούργο είναι όντως μια παραμυθένια πόλη και πρωτεύουσα της ιστορικής Αλσατίας.
Ο λόγος που επιλέχτηκε για έδρα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου είναι συμβολικός καθώς πάντα αποτελούσε την "γέφυρα" των δύο πιο σημαντικών εταίρων της παλαιάς ΕΟΚ, της Γαλλίας και της Γερμανίας. Ανά τους αιώνες άλλαζε "χέρια" καθώς μια γίνονταν Γαλλικό και μια Γερμανικό, μέχρι που οριστικά το 1944, μετά την ήττα των Γερμανών, περνά στην Γαλλική κυριαρχία και βεβαίως δικαιώνει απολύτως το όνομά του που σημαίνει: "η Πόλη Σταυροδρόμι".

Πολλά μπορώ ακόμη να σας γράψω για την ιστορία της πόλης, αλλά λέω να αρκεστώ σε ένα φωτογραφικό ρεπορτάζ για "γευστικές" εμπειρίες καθώς το blog έχει χαρακτήρα μαγειρικό και όχι ιστορικό.
Εκείνο που για μένα είναι σίγουρο, πως για μια ακόμη φορά η Γαλλική αλλά και η Γερμανική κουζίνα, καθώς στο Στρασβούργο υπάρχει μια έντονη μείξη, δεν είναι η ιδανική.
Προτιμώ την Ελληνική, την Ιταλική και ότι έχει να κάνει με τη μεσογειακή μας διατροφή.

Πόσα λουκάνικα, μπορεί ν' αντέξει ο άνθρωπος; Πόσα χοιρινά κότσια και πατάτες;
Μόνο η ποικιλία αρτοπαρασκευασμάτων σώζει την κατάσταση (τουλάχιστον σ' ότι με αφορά)!
Και πείτε μου, αν έχω δίκιο...

Η "πίτσα" της Αλσατίας! Μιλάμε για την συνταγή της tarte flambee. Τραγανή λεπτή ζύμη καλυμμένη με κρέμα τυριού (fromage blanc) κρεμμύδια και ψιλοκομμένο μπέικον, ψημένη σε ξυλόφουρνο.

Ποικιλία λουκάνικων και χοιρινής πανσέτας, με λάχανο τουρσί, πατάτα βραστή, κέτσαπ ή μουστάρδα καυτερή ανάλογα την όρεξη.

Χοιρινό κότσι με πατάτες μαγειρεμένες με κρέμα, λίγο ψιλοκομμένο εστραγκόν αλλά με πλήρη απουσία οποιουδήποτε άλλου μπαχαρικού. Ωραία μαγειρεμένο, αλλά πολύ βαρύ, λόγω λίπους (προσωπικά του έκανα χειρουργική επέμβαση...).

Μους από αφρόγαλα με σχοινόπρασσο και λίγο μοσχοκάρυδο, σαν εισαγωγικό για να μας έρθει η όρεξη. Εδώ απλώς βλέπετε τα συμπαθέστατα καρδαράκια  παντελώς άδεια!
Περισσότερο γαλλική γεύση σαφώς!

Κλασσική γαλλική κρεμμυδόσουπα με τυράκι τριμμένο και φρυγανισμένο ψωμί. Το μόνο ίσως φαγητό που μου άρεσε για μια ακόμη φορά στη Γαλλία. Το έχω δοκιμάσει 4-5 φορές και πάντα μου ήταν αρεστό.

Κοτόπουλο τηγανιτό (για τα πιτσιρίκια της παρέας) με κάτι πατάτες ας τις πούμε τηγανιτές επίσης...και σαλάτα. Ε, δεν το λες και συναρπαστικό πιάτο!

Για τα κρασάκια δεν μπορώ να πω... Ήταν όλα όσα δοκίμασα, αν και δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις, απολαυστικά. Οι μπύρες πάλι είχαν διάφορες γεύσεις και χρωματικές αποχρώσεις και προτίμησα τις μαύρες.

Και τώρα η χαρά του κάθε ανθρώπου που αγαπά τα γλυκά!!
Μακαρόν, σοκολάτες, σοκολατάκια, νουγκά σ' όλες τις γεύσεις και σ' όλες αποχρώσεις.
Μάρτζιπαν σε διάφορα σχήματα και συνθέσεις όπως τα σπαράγγια που θα δείτε πιο κάτω.

Ψωμάκια αρωματικά, μπρέτζελ, κρουασάν, μπακέτες, κέικς, με πιο χαρακτηριστικό το Kοugelhοpf που γίνεται από αφράτη μαλακή ζύμη, ολόκληρα αμύγδαλα, σταφίδες και γαλλικό μπράντι. Εξαιρετική επιλογή για συνοδεία σε πρωινό ή απογευματινό καφέ.

Αλλά και τα τυριά έχουν πολύ σημαντική θέση στο τραπέζι της περιοχής αυτής. Είναι δε, η δοκιμή τους μια αποκάλυψη κάθε φορά, καθώς προέρχονται ως επί το πλείστον από επιχειρήσεις και φάρμες της περιοχής της Αλσατίας και υποστηρίζονται απόλυτα στα τοπικά εστιατόρια.

Ένα ακόμη ταξίδι, που μας γέμισε με εμπειρίες και κυρίως με όμορφες εικόνες μιας πόλης που περπατιέται με άνεση από άκρη σε άκρη, αν θέλεις να την γνωρίσεις όσο περισσότερο μπορείς.

Αλλιώς υπάρχουν τραμ και λεωφορεία, πλήθος ενοικιαζόμενων ποδηλάτων αλλά και το κλασσικό ποταμόπλοιο για μια γρήγορη γνωριμία με τα περισσότερα αξιοθέατα της πόλης.

Υπόσχομαι να επανέλθω και με άλλο οπτικό υλικό. Ως τότε σας εύχομαι ολόψυχα ΔΥΝΑΜΗ και ΥΓΕΙΑ.

Φυστίκι τσάγαλο γλυκό

Η βόλτα στην εξοχή τούτη τη περίοδο πέρα από το γεγονός ότι είναι χαρά και απόλαυση είναι και μια "μικρή γιορτή όπως το κυνήγι Θησαυρού" που μπορεί να σε οδηγήσει πάντα εμπρός σε μια έκπληξη!
Όταν δε, μιλάμε για έκπληξη που έχει να κάνει με την γεύση, είναι ότι πιο ευπρόσδεκτο ως δώρο από τη μητέρα φύση, αλλά και από τους καλλιεργητές που φροντίζουν για τα δένδρα και τα φυτά της.
Κάπως έτσι, για να μην μακρηγορώ, βρέθηκα ξαφνικά εμπρός σε φιστικιές.
Μιλάμε για φιστικιές Αιγίνης μέσα στα περιβόλια της Αττικής που ο καρπός ακόμη είναι πράσινος και γεμάτος χυμούς χωρίς να έχει σφίξει για να μας δώσει το γνωστό κελυφωτό φιστίκι το τόσο πλούσιο σε γεύση και άρωμα.
Πως ν' αντισταθείς;
Μαζεύεις μερικά τσαμπιά με καρπούς πράσινους, πρασινό-κόκκινους και χαίρεσαι με την σοδειά αλλά και την άδεια που σου δόθηκε απλόχερα.

Φιστίκι Τσάγαλο γλυκό του Κουταλιού.
Ένα από τα πιο ακριβά γλυκά της κατηγορίας του και συνήθως σε περιορισμένη ποσότητα και μόνον σε τόπους όπου παράγουν το συγκεκριμένο προϊόν, όπως η Αίγινα με ότι παράγωγο μπορείτε να φανταστείτε, λιγότερο η Χίος με τεράστια φήμη στα γλυκά κουταλιού, αλλά και η Κύπρος με ποσότητες που έρχονται από το Χαλέπι, εξού και η ονομασία Χαλεπιανό για γλυκά σιροπιαστά που περιέχουν φιστίκι πράσινο.

Ο γλυκατζής ο άνθρωπος δεν μπορεί κρυφτεί λοιπόν, αλλά ούτε και ν' αντισταθεί στον πειρασμό, όταν βρει τέτοια μοναδική πρώτη ύλη εμπρός του.
Μαζεύει και ελπίζει ότι θα τα καταφέρει, έστω κι' αν το κάνει για πρώτη φορά στη μαγειρική ζωή του.

Φίλες και φίλοι αναγνώστες, φιστίκι τσάγαλο γλυκό κουταλιού.
Μου πήρε 3 μέρες για να το ολοκληρώσω, αλλά αισθάνομαι πραγματικά ευτυχής γιατί κατάφερα να βγάλω την μοναδική του γεύση, όπως ακριβώς την είχα στην μνήμη μου.

Υλικά:
900 γραμ. φιστίκι πράσινο καθαρό (από φύλλα και κοτσανάκια)
1250 γραμ. ζάχαρη κρυσταλλική,
3 μέτρια σε μέγεθος, ποτήρια νερό,
3 κουταλιές γλυκόζη (πρώτη φορά ομολογώ πως έκανα χρήση της σε γλυκό κουταλιού)
χυμό από ένα λεμόνι
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.

Αφού μάζεψα τα φιστίκια με το κοτσανάκι τους (μοιάζουν με φούντα γεμάτη καρπούς) τα καθάρισα από φύλλα και μίσχους και τα έπλυνα πάρα πολύ καλά 4-5 φορές με κρύο νερό.
Τ' άφησα στο στραγγιστήρι μου και μετά μπήκα σε βιβλία και Internet για να διαβάσω τρόπους παρασκευής.
Βρήκα συνταγή από την Μάνα του Λόχου (την Έφη) καθώς και σε κάποιες άλλες σελίδες.
Διάβασα και τις παλαιότερες συνταγές για γλυκά κουταλιού από την μαγειρική  εγκυκλοπαίδεια του Φυτράκη και τελικά προχώρησα σε μια μικτή κατάσταση.

Ζεμάστισμα των φιστικιών για 3-4 λεπτά σε βραστό νερό για 3 συνεχόμενες φορές, αφού άλλαξα το νερό κάθε φορά και αφού βεβαίως κάθε φορά έβραζε.
Αυτό για να έρθει το φιστίκι να μαλακώσει όπως έπρεπε.
Μετά στράγγισμα καλό μέσα στο στραγγιστήρι και έμειναν να κρυώσουν.
Αφού κρύωσαν με μια οδοντογλυφίδα με μύτη (ή χοντρή βελόνα) τα τρύπησα από το σημείο που κρέμονται με το μίσχο στο κοτσάνι.

Έφτιαξα το σιρόπι με το νερό και την ζάχαρη, μέχρι που έλιωσε καλά η ζάχαρη και τα έβαλα να βράσουν μαζί για 6-7 λεπτά.
Τα άφησα μέσα στο σιρόπι για 24 ώρες (ίσως και λίγο πάρα πάνω γιατί έκανα άλλες δουλειές)
και μετά δοκίμασα ένα για να δω αν είναι αρκετά γλυκό στην γεύση και αρκετά μαλακό.

Τα έβρασα ξανά για 5 λεπτά ρίχνοντας αυτή τη φορά την γλυκόζη, τον χυμό λεμονιού και την βανίλια και τ' άφησα πάλι μέσα στο σιρόπι για 4-5 ώρες.
Τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα από την κατσαρόλα και τα έβαλα μέσα σε αποστειρωμένα βάζα και βαζάκια, ενώ έβρασα για 4-5 λεπτά ακόμη το σιρόπι ώστε να το δέσω λίγο περισσότερο (ίσως και να μην χρειαζόταν, αλλά ομολογώ πως μου φάνηκε λίγο αραιό).

 Έτοιμο!!!
Ένα από τα πιο περίεργα αλλά πραγματικά πολύ γευστικά παραδοσιακά γλυκά.
Άξιζε τον κόπο και κυρίως την αναμονή.

Ατομικές πουτίγκες με αρώματα Άνοιξης

Αφορμή για το γλυκάκι που ακολουθεί στάθηκε η φίλη Μαρίνα με την κρέμα της αλλά και μια κομπόστα-σάλτσα φράουλας που έφτιαξα.
Πρώτα πρέπει να πω, πως έφτιαξα την κομπόστα και μετά διάβασα το post της Μαρίνας, οπότε το να μπω σε διαδικασία παραγωγής δεν ήθελε και πολύ κόπο, αφού το ένα μέρος για την δημιουργία του γλυκού ήταν ήδη έτοιμο...
Όμως το γλυκάκι έπρεπε και να συνδυάσει μια όρεξη για άρωμα καφέ που μου ήρθε την ώρα που το αποφάσισα...
Οπότε τα έβαλα όλα κάτω και ιδού το αποτέλεσμα.

Στο σημείο αυτό θέλω όμως να επισημάνω πως για τις πουτίγκες, χρησιμοποίησα τα πυρίμαχα ράμκιν, που ήταν δώρο από κλήρωση, της αγαπητής μου Marion και που ομολογώ πως είχα καθυστερήσει να τα δείξω.
Σ' ευχαριστώ για άλλη μια φορά, Marion.
Τώρα δε, που το σκέφτομαι έχω κερδίσει ήδη 3 φορές από φιλικά bloggs (από την Ερμιόνη, την Μarion και πρόσφατα από την αγαπημένη Αχτίδα).  Τρίτωσε δηλαδή το πράγμα, οπότε μάλλον πρέπει να πάρω και κανένα λαχείο, μπας και δεν έχει απομακρυνθεί η θεά Τύχη από κοντά μου.
Βρε λες;

Ατομικές Πουτίγκες  με άρωμα καφέ-βανίλιας,  φράουλες και αμύγδαλο

Για 6 φορμάκια αυτομικά, χρησιμοποίησα:

Για την κρέμα καφέ-βανίλιας
100 γραμ. ζάχαρη demerara,
3 μεγάλα αυγά,
250 γραμ. κρεμώδες τυρί,
50 γραμ. βούτυρο αγελάδος λιωμένο,
120 γραμ. αλεσμένο αμύγδαλο,
2 κουταλιές αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
1,5 ποτηράκι λικέρ καφέ,
1 κουταλάκι καφέ εσπρέσο διαλυμένο σε 1,5 κουταλάκι ζεστό νερό,
2 κουταλάκια ανθόνερο,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική.

Για την κομπόστα-σάλτσα φράουλας (επειδή έφτιαξα 2 βάζα σας γράφω αυτές τις αναλογίες)
1/2 κιλό φράουλες κομμένες σε χοντρά κομμάτια,
1,5 φλιτζάνι ζάχαρη κρυσταλλική,
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική
1/2 λεμόνι για τον χυμό του.

Από την σάλτσα χρησιμοποίησα για κάθε ράμκιν  2 κουταλιές κομπόστας, τα δε ράμκιν τα είχα προηγουμένως ελαφρώς βουτυρώσει.

Σ΄ ένα μπολ έβαλα όλα τα υλικά της κρέμας αφήνοντας τελευταία: το αλεσμένο αμύγδαλο και το αλεύρι.  Χτύπησα καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά και μετά σταδιακά πρόσθεσα και τα εναπομείναντα υλικά.

Μέσα στα βουτυρωμένα ράμκιν έβαλα τις δύο κουταλιές κομπόστας φράουλας, όπως έγραψα και πιο πάνω και μετά τα γέμισα με το μείγμα της κρέμας μου.

Τοποθέτησα όλα τα πυρίμαχα σκεύη μέσα σ' ένα βαθύ ταψί, το οποίο γέμισα μέχρι τη μέση των μπολ με νερό και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά περίπου.
Η επιφάνεια ρόδισε και έκανε μια ιδιαίτερα γευστική κρούστα χάρη στο αμύγδαλο αλλά και τα αρώματα που το συνόδευσαν.

Τα έβγαλα με τη βοήθεια μιας φαρδιάς σπάτουλας μέσα από το καυτό νερό και τ' άφησα να κρυώσουν πάνω σε μια ξύλινη επιφάνεια κοπής.
Σε μισή ωρίτσα ήταν έτοιμα προς κατανάλωση.
Πραγματική  γεύση και υφή ... αποκάλυψη!!
Κάντε μια δοκιμή θα με θυμηθείτε πιστεύω  :-))
Φυλάγονται και στο ψυγείο όταν κρυώσουν και καταναλώνονται άνετα με λίγο ζέσταμα και 2-3 μέρες μετά, καθώς το άρωμα τους αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο.

Καλό μήνα σας εύχομαι, έστω και με μια μικρή καθυστέρηση.
Ενώ με τη ζέστη που κρατεί πάμε φουλ για καλοκαίρι, όπως φαίνεται...

Πατατόπιτες....

Τις ημέρες που πέρασαν έκανα πολλά και διάφορα μαγειρέματα στην κουζίνα μου, αλλά όπως φαίνεται μιαν υπερκόπωση την έπαθα γιατί τώρα βλέπω κατσαρόλα και στρίβω γωνία :-))

Με έπιασε ο καιρός και δεν θέλω με τίποτε να καταγίνομαι εντός των ορίων της κουζίνας και καθώς "έρχεται" και η ώρα των θερινών αλλαγών με: χαλιά, κουρτίνες, ρούχα, παπλώματα και όλα τα σχετικά λέω να αφήσω την ηλεκτρική κουζίνα στην ησυχία της και να "αλλάξω τα φώτα" στο πλυντήριο, που έτσι κι' αλλιώς δεινοπαθεί κι' αυτό το καημένο!!

Γρήγορα και απλά μαγειρέματα ώστε να έχουμε κι' ένα συμπληρωματάκι την επομένη μέρα...είναι ο στόχος κάθε διημέρου, οπότε την συνταγή που θα δείτε, την σκάρωσα λίγο πριν την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά είναι παντός καιρού με κάποιες προσθήκες, όπως θα διαβάσετε πιο κάτω.

Πατατόπιτες (νηστίσιμες) ή όχι (όπως εσείς τις θέλετε)

Υλικά για 15 κομμάτια (ανάλογα με το μέγεθος).
Για την γέμιση
4-5 πατάτες μέτριου μεγέθους βραστές,
1 κρεμμύδι κόκκινο ψιλοκομμένο,
1 πιπεριά πράσινη ή κόκκινη ψιλοκομμένη επίσης,
3-4 κλαράκια άνηθο ή μάραθο ψιλοκομμένο,
1 κουταλιά δυόσμο αποξηραμένο,
1/2 κουταλάκι γλυκού, αλάτι, πάπρικα γλυκιά, κουκουμά και σκόνη σκόρδου
2 κουταλιές ελαιόλαδο.

Για την ζύμη
450 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
120 γραμ. αλεύρι κίτρινο,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο ή αραβοσιτέλαιο,
2/3 ποτηριού νερό,
1 ποτηράκι κρασιού τσίπουρο ή ρακή,

1 και 1/2 κουταλάκι ρίγανη αποξηραμένη,
1/2 κουταλάκι αλάτι.

Επιπλέον υλικά: λίγο ελαιόλαδο, 2 κουταλάκια παπαρουνόσπορος (1 αυγό και μια κούπα τριμμένο τυρί αν δεν χρειάζεται να γίνουν νηστίσιμες).

Αρχικά έβρασα τις πατάτες (καθαρισμένες) μέχρι να μαλακώσουν. Τις σούρωσα και τις άφησα να κρυώσουν.

Στη συνέχεια καταπιάστηκα με τη ζύμη, βάζοντας μέσα σε μια λεκάνη όλα μου τα υλικά εκτός από το λάδι το οποίο πρόσθετα σταδιακά μέχρι που πήρα μια εύπλαστη και μυρωδάτη ζύμη.
Την άφησα για μισή ώρα να ξεκουραστεί και  πέρασα στην φάση της γέμισης.

Σε βαθύ τηγάνι έβαλα το λάδι μου να ζεσταθεί και έριξα μέσα το κομμένο κρεμμύδι και την πιπεριά να σοταριστούν παρέα με μπαχαρικά μου.
Κατόπιν έβαλα τον ψιλοκομμένο άνηθο, τον δυόσμο και το αλάτι και τα μαγείρεψα για 2-3 λεπτά ακόμη.
Μετά πρόσθεσα το μείγμα από το τηγάνι μέσα στις λιωμένες μ' ένα πιρούνι πατάτες, μαζί με το λαδάκι του.
Έτοιμη η γέμιση για τις πιτούλες μου.

Αν δεν χρειάζεται να γίνουν νηστίσιμες σ' αυτό το στάδιο μπορεί κανείς να προσθέσει και μια κούπα τριμμένο κεφαλοτύρι ή κεφαλογραβιέρα καθώς και ένα αυγό.

Καλό ανακάτεμα και  πάμε για το μοντάρισμα.

Κομματάκι ζύμης, σε μέγεθος μεγάλου καρυδιού, άνοιγμα με το πλαστηράκι πάνω σε λαδόχαρτο ή σε επιφάνεια ελαφρώς πασπαλισμένη με νισεστέ.
Μια-δυο καλές κουταλιές της σούπας γέμισης, τύλιγμα σε μισοφέγγαρο και κορδονάκι τις άκρες....και μέσα στο ταψί.
Ελαφρύ τρύπημα μ' ένα μικρό πιρουνάκι στην επιφάνεια της ζύμης, για να κάνω και σχεδιάκι  αλλά και να μην φουσκώσουν ανομοιόμορφα.

Τις συγκεκριμένες τις άλειψα με λίγο ελαιόλαδο και πασπάλισα λίγο παπαρουνόσπορο.
Εσείς προχωρήστε σύμφωνα με τα γούστα αλλά και τα διαθέσιμα υλικά.
Σουσάμι, μαυροσούσαμο αλλά και μαραθόσπορος τους ταιριάζουν πολύ.

Ψήσιμο στους 170 βαθμούς για 20-25 λεπτά, με αέρα σε προθερμασμένο φούρνο.
Μια ωραία πιτούλα για όλες τις ώρες.
Καλή απόλαυση σας εύχομαι. 

Η τελευταία μηλόπιτα της χειμερινής σαιζόν

Χριστός Ανέστη φίλες και φίλοι.
Το Πάσχα με τα έθιμά του και τις μυρωδιές του ανήκει πια στην ιστορία (την προσωπική του καθενός...)
Ελπίζω να περάσατε καλά και έτσι όπως ενδεχομένως το είχατε σχεδιάσει.
Και του χρόνου λοιπόν!

Αλλά τώρα είμαστε εδώ... και  αναρωτιώμαστε τι έγινε και πάλι με τον καιρό;
Μας έμειναν οι ωραίες θερμοκρασίες της Μεγάλης Εβδομάδας, καθώς και από τη μέρα της Λαμπρής... Και τώρα πάλι μια πάνω... μια κάτω!

Προσωπικά τον αποχαιρέτισα εδώ και μέρες τον χειμώνα και δεν θέλω να γυρίσει πίσω με τίποτε, οπότε θα τον γλυκάνω με τα δικά του αρώματα μπας και το πάρει απόφαση και φύγει :-))
Αντίο χειμώνα με την τελευταία μηλόπιτα σου.

Μηλόπιτα που έφτιαξα πειραματικά με τα φύλλα του Νώε, είχα άλλωστε πει ότι είχα και μια σκέψη για γλυκάκι με τούτο το προϊόν, όταν σας πρωτοέγραψα για τα φύλλα του Νώε και τα λαζάνια χορταρικών που έκανα, καθώς και μερικά μήλα που έπρεπε να αξιοποιηθούν το συντομότερο.

Υλικά για ένα τετράγωνο πυρέξ
Για την γέμιση:
80 γραμ. βούτυρο αγελάδος,
6-7 μήλα διάφορα καθαρισμένα και κομμένα σε κύβους,
2 αχλάδια επίσης καθαρισμένα και κομμένα σε κύβους,
χυμός από ένα λεμόνι,
2 κουταλιές της σούπας μαύρη σταφίδα,
3 κουταλιές καστανή ζάχαρη
1,5 κουταλάκι κανέλα σκόνη,
1/2 κουταλάκι μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1,5 κουταλιά  κόρν φλάουερ,
1 ποτηράκι κρασιού κονιάκ.

Για την κρέμα επικάλυψης:
40 γραμ. λιωμένο βούτυρο,
200 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι,
100 γραμ. γάλα φρέσκο
1 μεγάλο αυγό,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη ή μέλι ανθέων
2 κουταλάκια υγρό εσάνς βανίλιας.

Επιπλέον υλικά: 
2 φύλλα πίτας του Νώε.

Αφού αρχικά καθάρισα και έκοψα τα φρούτα σε κύβους τα ανακάτεψα με τον χυμό λεμονιού να μην μου μαυρίσουν.
Σ' ένα τηγάνι έβαλα τα 80 γραμ. βούτυρου (σε μέτρια φωτιά να λιώνει) και καθώς έλιωνε μ' ένα πινέλο έπαιρνα ποσότητα με την οποία άλειψα το πυρέξ μου.

Έστρωσα το πρώτο φύλλο πίτας και μετά το άλειψα και από την πάνω πλευρά του.
Μέσα στο τηγάνι έριξα τα κομμένα φρούτα για να σωταριστούν και να μαλακώσουν ελαφρώς.
Πρόσθεσα τη ζάχαρη, την κανέλα, το μοσχοκάρυδο, το κονιάκ, τις σταφίδες και τέλος το  κορν φλάουερ ανακατεύοντας για 2-3 λεπτά με μια ξύλινη κουτάλα.
Κατέβασα από την φωτιά και τοποθέτησα το μείγμα φρούτων πάνω στην βουτυρωμένη πίτα.

Στη συνέχεια και αφού άδειασα το τηγάνι έβαλα τα 40 γραμ. βούτυρο (αυτά της κρέμας...) να λιώνουν και βουτύρωσα το δεύτερο φύλλο και από τις δύο πλευρές πατώντας πια καλά πάνω από το μείγμα των φρούτων.

Μέσα το τηγάνι είχε μείνει λίγο βούτυρο ακόμη και σ' αυτό πρόσθεσα το γιαούρτι, τη ζάχαρη, το εσάνς βανίλιας καθώς και το αυγό που είχα χτυπήσει με το κρύο γάλα.
Ανακάτεψα για λίγο με τον αυγοδάρτη και η κρέμα ήταν έτοιμη.  Δεν ήθελα κάτι πολύ βαρύ στη γεύση και νομίζω πως αυτό το μείγμα ήταν αρκετά καλό για την σκέψη εκείνης της ώρας.

Το έστρωσα πάνω από το δεύτερο φύλλο πίτας του Νώε, πασπάλισα και με λίγη καστανή ζάχαρη ακόμη και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα για 20-25 λεπτά.
Το άφησα να σταθεί άλλη μισή ώρα ώστε να κρυώσει και έτοιμο για σερβίρισμα.

Σας εύχομαι ότι καλύτερο για το Σαββατοκύριακο που έρχεται και μακάρι να μην είναι πολύ "χειμωνιάτικο".

Μια ζύμη...δυο παρασκευάσματα

Όταν οι απόψεις διαφέρουν και δεν μπορείς να ικανοποιήσεις όλα τα γούστα...καθώς εσύ είσαι ένας άνθρωπος με μόνον δύο χέρια... δεν έχεις παρά να μοιράσεις τα πράγματα στη μέση.
Στο σπιτικό μου συμβαίνει συχνά αυτό, ειδικά όταν μιλάμε για το φαγητό της επόμενης μέρας ή το "μπινελικάκι" της ίδιας μέρας!!
Προσέξατε πως τοποθέτησα τον όρο, μπινελικάκι της ίδιας μέρας. Γλυκό θέλω...τώρα το θέλω!

Έτσι λοιπόν προσπαθώ πάντα να βρίσκω λύσεις σαν αυτή που ακολουθεί, κάνοντας τα χατίρια όλων μας.
Με μία ζύμη, που ετοιμάστηκε στον αρτοπαρασκευαστή, όσο έκανα κάτι άλλο (σιδέρωμα στην συγκεκριμένη περίπτωση) έφτιαξα δύο διαφορετικά πράγματα.

Κρουασανάκια νηστίσιμα και μαλακά κουλουράκια κανέλας

Για τη ζύμη, έβαλα στον αρτοπαρασκευαστή μου τα ακόλουθα υλικά: 

1 μπουκαλάκι πορτοκαλάδα με ανθρακικό,

1/2 κούπα ελαιόλαδο,

1,5 κουταλάκι κανέλα σκόνη,

1/2 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική (ή υγρό εσάνς)

ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι,

3 κουταλάκια καστανή ζάχαρη,

1/2 κουταλάκι αλάτι,

180 γραμ. αλεύρι καλαμποκιού,

320 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

1 φακελάκι ξηρή μαγιά.

Επιπλέον υλικά: 3 κουταλιές καστανή ζάχαρη ανακατεμένη με 2 κουταλάκια κανέλα. 2 κουταλιές ζεστό νερό ανακατεμένο μ' ένα κουταλάκι θυμαρίσιο μέλι.
Και για τα κρουασάν: 3 κουταλιές ζεστό σοκολατένιο ταχίνι και λίγη κανέλα.
Βέβαια μπορείτε να βάλετε κανονική πραλίνα φουντουκιού ανακατεμένη με 80 γραμ. κρεμώδες τυρί, αν δεν νηστεύετε, και θα έχετε ένα εξαιρετικά γευστικό κρουασανάκι..

Η ζύμη μου ήταν έτοιμη σε 1 ώρα και 20 λεπτά, οπότε μετά το 1/3 της έγινε κουλουράκια και η υπόλοιπη ανοίχτηκε σ' ένα μεγάλο στρογγυλό φύλλο, τραβώντας τον δικό της δρόμο :-)

Τα κουλουράκια, όσο ένα μεγάλο καρύδι στο μέγεθος το ζυμαράκι που το έπλασα μπαστουνάκι και μετά το έκλεισα σε κύκλο αλείφτηκαν με υδρόμελο και μετά έκαναν ένα μπανάκι μέσα σε ζάχαρη καστανή ανακατεμένη με κανέλα σκόνη.

Μπήκαν στο ταψί πάνω σε αντικολλητικό χαρτί και μετά σε ελαφρώς ζεστό φούρνο για το δεύτερο φούσκωμα.

Η ζύμη που ανοίχτηκε σε φύλλο στρογγυλό, αλείφτηκε με ελαφρώς ζεσταμένο σοκολατένιο ταχίνι και μετά χωρίστηκε  σε 8 ίσα τρίγωνα, τα οποία μεταμορφώθηκαν ρολλάροντας από την φαρδιά πλευρά προς στην στενή σε κρουσάν.

Αλείφτηκαν επίσης με υδρόμελο και μετά με την υπόλοιπη καστανή ζάχαρη και κανέλα και μπήκαν και αυτά στον φούρνο για μισή ώρα, ώστε να φουσκώσουν.

Έψησα στους 170 βαθμούς με αέρα (ταυτόχρονα τα δύο ταψιά μου) για 25 περίπου λεπτά.
Όλοι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι θέλω να πιστεύω..., καθώς μέχρι την επομένη το απόγευμα δεν είχε μείνει παρά μόνον ένα μονάκριβο κουλουράκι που το γεύτηκα παρέα με τον απογευματινό καφέ μου!

Κουλουράκια τραγανιστά απ' έξω και μαλακά πιο μέσα χάρη στο μέλι και την κρούστα ζάχαρης
Κρουασανάκια μαλακά μέσα κι' έξω καθώς η ζύμη με το λάδι τα βοηθά να είναι πιο συμπαγή και πιο "ψωμένια" στην υφή τους.

Σας εύχομαι δύναμη και αντοχή και με το καλό στις μέρες της Εβδομάδας των Παθών και της Ανάστασης, που όλο και πλησιάζουν.