Μαχλεπένιο σταφιδόψωμο

Στο προηγούμενο post σας έγραψα για το ψωμί με τα καρύδια, νόστιμο όσο δεν παίρνει και με μια γρήγορη μα πάρα πολύ γρήγορη παρασκευή.

Οι πειραματισμοί μου όμως με ψωμιά συνεχίστηκαν τις προηγούμενες ημέρες και τώρα σας έχω ένα: γλυκό, αφράτο, νηστίσιμο (για όσους νηστεύουν το σαραντήμερο των Χριστουγέννων) με άρωμα από μαχλέπι και μανταρίνι σταφιδόψωμο που θα σας συναρπάσει, αν το δοκιμάσετε!

Θυμίζει κάτι από τσουρέκι, αλλά είναι ελαφρώς πιο συμπαγές ως προς την ζύμη.

Μαχλεπένιο Σταφιδόψωμο

Για μια μακρόστενη φόρμα του κέικ τα υλικά είναι τα ακόλουθα:
2/3 φλιτζανιού ελαφρύ ελαιόλαδο ή αραβοσιτέλαιο,
1/2 φακελάκι ξηρή μαγιά (5 γραμ.),
1/2 φλιτζάνι χυμό μανταρίνι,
1/2 φλιτζάνι νερό χλιαρό,
ξύσμα από 2 μέτρια μανταρίνια,
350 γραμ. αλεύρι γ.ο.χ.
1 φακελάκι μαχλέπι αλεσμένο (8 γραμ.)
1/4 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
1/4 κοφτό κουταλάκι κανέλα σκόνη,
3 κουταλιές σταφίδες μαύρες.

Εάν τώρα δεν νηστεύετε, μπορείτε να βάλετε μισή ποσότητα λάδι και την άλλη μισή ποσότητα λιωμένο βούτυρο αγελάδος, πολύ καλής ποιότητας, που δίνει άρωμα και γεύση υπέροχη, ενώ το νερό που αναφέρεται πιο πάνω να το αντικαταστήσετε με γάλα πλήρες, καθώς και ένα μεγάλο αυγό.

Προσωπικά έβαλα όλα τα υλικά με την σειρά που τ' αναφέρω στον αρτοπαρασκευαστή μου στο πρόγραμμα για ζύμωμα και πρώτο φούσκωμα.

Όταν τελείωσε ο χρόνος του, μετά από μια ώρα και δέκα λεπτά, πήρα την ζύμη και με ελαφρώς λαδωμένα χέρια, έφτιαχνα μπαλλάκια σε μέγεθος μανταρινιού και τα έβαζα δίπλα-δίπλα μέσα στην μακρόστενη φόρμα του κέικ που είχα στρώσει προηγουμένως με αντικολλητικό χαρτί ψησίματος, ελαφρώς βρεγμένο.
Το πλάσιμο αυτό βοήθησε στο να έχω μια πιο "παιχνιδιάρικη" εμφάνιση στο ψωμάκι μου, όπως θα δείτε στις φωτογραφίες (στην επιφάνεια) αλλά και να φουσκώσει πιο εύκολα.

Κατόπιν άφησα την φόρμα μέσα στον ζεστό φούρνο (από προηγούμενο μαγείρεμα) για 35-40 λεπτά μέχρι που η ζύμη μου σχεδόν τριπλασιάστηκε σε όγκο.

 Έψησα με αέρα στους 180 βαθμούς για 25 λεπτά, έχοντας βάλει μέσα στο φούρνο και ένα πυρίμαχο μπολάκι με νερό για να βοηθήσει στο να γίνει πιο τραγανή η κόρα του σταφιδόψωμου.

Μοσχομύρισε μαχλέπι και μανταρίνι το σπίτι, ενώ το ψωμάκι μου ήταν αφράτο και δύο ημέρες μετά, μέχρι το τελευταίο του κομμάτι!
Σας εύχομαι ολόψυχα έναν όμορφο γιορτινό Δεκέμβρη.

Ψωμί με καρύδια .... το ψωμί της βροχής

Η τελευταία κακοκαιρία που οι μετεωρολόγοι την ονόμασαν "Βικτώρια", μας είχε πλακώσει στα νερά και στους νοτιάδες και στάθηκε αφορμή για το ψωμί που θα δείτε πιο κάτω, οπότε ευλόγως χαρακτηρίστηκε ως το ψωμί της βροχής!
Δεδομένου ότι το μικρό διάλειμμα των δύο καλούτσικων ημερών (σήμερα και αύριο) θα μας οδηγήσει και πάλι σε βροχές, όπως μας λένε, ίσως να αξίζει και πάλι το σπιτικό ψωμάκι, να φτιαχτεί εκ' νέου.
Σκεφτείτε το και σεις με την σειρά σας...

Εμείς είχαμε λοιπόν ως μεσημεριανό ωραία φακή σούπα, στην οποία παρεπιπτόντως πρόσθεσα και λίγα βρασμένα κάστανα πέρα από τα καρότα, για περισσότερο φθινοπωρινή γεύση εκείνη την μέρα. Καθώς το υπάρχον ψωμί δεν ήταν αρκετό, ενώ έξοδος δεν προβλέπονταν λόγω βροχής, ανασκουμπώθηκα για κάτι γρήγορο και ελκυστικό συνάμα, προκειμένου να συνοδευτεί η φακή.

Ψωμί με καρύδια, μπλε τυρί και μπαχαρικά

Για ένα μέτριο σε μέγεθος καρβέλι χρειάστηκαν τα ακόλουθα υλικά:
400-450 γραμ. αλεύρι Λήμνου (αυτό φαίνεται στην διάρκεια του ζυμώματος)
100 γραμ. μπλε τυρί,
100 γραμ. καρύδια χοντροαλεσμένα,
100 γραμ. αριάνι,
100 γραμ. γάλα φιστικιού Αιγίνης ή αμυγδάλου,
1 κουταλιά σούπας σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1 κουταλιά σούπας (όχι πολύ γεμάτη) ρίγανη αποξηραμένη,
1/2 κουταλιά σούπας μαραθόσπορος σπασμένος με το γουδί,
1/2 κοφτό κουταλάκι ζάχαρη,
ελάχιστο αλάτι γιατί ήδη το μπλε τυρί είναι αλμυρό,
3 κουταλιές ελαιόλαδο.

Όλα τα υλικά μπήκαν σ' ένα βαθύ μπολ για να δουλευτούν με το χέρι με τελευταίο το ελαιόλαδο που βοήθησε ώστε να δέσουν τα υλικά και να μην κολλά πολύ η ζύμη στο χέρι.

Μόλις ολοκλήρωσα το ζύμωμα έστρωσα ένα μέτριο (προς μικρό μέγεθος) ταψάκι με χαρτί ψησίματος και μετέφερα εκεί την ζύμη την έστρωσα μέσα στο ταψί με λίγο αλευρωμένο χέρι και χάραξα την επιφάνεια της με κοφτερό μαχαίρι.

Έψησα με αέρα, σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 50 λεπτά.
Μετά έσβησα τον φούρνο και άφησα για λίγο ακόμη το ψωμί πάνω στην σχάρα, με το λαδόχαρτο αλλά χωρίς το ταψάκι αυτή την φορά.

Ένα ψωμί γεμάτο γήινο άρωμα, με γεύση τόσο μεστή που σε έβαζε σε άλλες σκέψεις μεσημεριάτικα. Γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα χωρίς να χρειαστεί να περιμένετε φούσκωμα μαγιάς, ενώ συμπληρώνει ιδανικά ένα όχι και πολύ "λαχταριστό" φαγητό, όπως τα όσπρια ας πούμε.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και με όσο το δυνατόν  λιγότερες βροχές και υγρασία ... που μας έχει τσακίσει στην κυριολεξία!

Υ.Γ. η ιδέα ήρθε με αφορμή πρόσφατη τηλεοπτική μαγειρική εκπομπή, αλλά προσωπικά ακολούθησα τα δικά μου, σύμφωνα με τα διαθέσιμα υλικά εκείνης της ώρας.

Σαν φιστίκ ή şam-fıstığı κέικ

Αν ψάξετε τη έκφραση σαν φιστίκ, θα διαβάσετε τα ακόλουθα: πως το φιστίκι Αιγίνης στην Θεσσαλονίκη το αποκαλούν σαν φιστίκ και κάποιες φορές μονολεκτικά σανφιστίκ.
Η φράση όμως προέρχεται από την τουρκική έκφραση ή λέξη şam-fıstığı, που στην κυριολεξία αναφέρεται στα φιστίκια που προέρχονταν κατά αποκλειστικότητα από την Συρία και ήταν πολύ διάσημα (και είναι βεβαίως, αν και δυσκολεύομαι να σκεφτώ σήμερα με τις συνθήκες που επικρατούν εκεί, φυτείες με φιστικιές και παραγωγές λαμπρές και αρωματικές...) για τις παρασκευές στην γείτονα χώρα.

Όμως σαν το καθαρόαιμο φιστίκι Αιγίνης, εμείς εδώ στα μέρη μας (οι χαμουτζήδες) δεν έχουμε!!
Η τελευταία λοιπόν επίσκεψη στην Αίγινα είχε ως λάφυρο, ένα-δύο κιλά καθαρισμένο φιστίκι ανάλατο, συν κάτι παστέλια, για σπιτικές δημιουργίες αρχής γενομένης με το ακόλουθο κέικ.

Σαν φιστίκ κέικ

Υλικά για μια κανονική φόρμα
Για το κέικ
200 γραμ. ωμό ανάλατο φιστίκι Αιγίνης χοντρολασμένο,
400 γραμ. γάλα φιστικιού,
3 μεγάλα αυγά (ή 4 μέτρια)
500 γραμ. αλεύρι τύπου up,
1 κουταλάκι γλυκού γεμάτο μπέικιν πάουντερ,
1,5 φλιτζάνι ζάχαρη on stevia,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
220 γραμ. βούτυρο αγελάδος (καλής ποιότητας) λιωμένο.

Για το γλάσο
80 γραμ. αλεσμένο φιστίκι Αιγίνης,
1 κουταλιά σούπας γάλα φιστικιού,
3 κουταλιές σούπας ζάχαρη άχνη.

Αφού άλεσα το φιστίκι το έβαλα στην άκρη και ξεκίνησα με την υπόλοιπη διαδικασία.
Αρχικά με το παγωμένο βούτυρο και πριν το λιώσω, άλειψα την φόρμα του κέικ.

Στην συνέχεια χτύπησα τα αυγά με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν και σταδιακά έριξα το βούτυρο, με το μισό γάλα φιστικιού και το μισό αλεύρι ανακατεμένο με το μπέικιν πάουντερ.
Χτύπημα με το μίξερ χειρός για να ενσωματωθούν τα πρώτα υλικά, κατόπιν το υπόλοιπο γάλα, το αλεύρι, το αλεσμένο φιστίκι  (από το οποίο λίγο έριξα στη φόρμα μου) καθώς και την βανίλια.

Ένα ακόμη χτύπημα να ενωθούν όλα τα υλικά και μετά στρώσιμο στην φόρμα του κέικ.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 40-45 λεπτά (δοκιμή με το στεγνό μαχαίρι) στους 180 βαθμούς με αέρα και μετά το έβγαλα αφήνοντάς το να κρυώνει πάνω σε μια σχάρα.

Όταν το ξεφορμάρισα και αφού είχε αρκετά κρυώσει, έφτιαξα το γλάσο με τα υλικά που αναφέρονται πιο πάνω και περίχυσα σε όλη την επιφάνειά του.
Απολαυστική γεύση φιστικιού εντός και εκτός!
Υ.Γ. επειδή το συγκεκριμένο γλάσο έχει απίστευτη γεύση και υφή, φτιάξτε λίγο πάρα πάνω για να προσθέσετε αργότερα και στις κομμένες φέτες. Τους πάει πάρα πολύ!!!

Φιρίκια κομπόστα

Τα φιρίκια είναι ίσως τα πιο "παιχνιδιάρικα" μήλα.
Θυμηθείτε για παράδειγμα, τα μικρά κόκκινα μήλα γλειφιτζούρια να μοστράρουν δίπλα στα κόκκινα κοκοράκια στα διάφορα παζάρια και πανηγύρια...
Εικόνες που και σήμερα υπάρχουν σε ορισμένους γιορτινούς πάγκους και κάνουν κάποια παιδιά να τα λαχταρούν!

Σαν παιδί λοιπόν, θυμάμαι τον εαυτό μου, να ικετεύει τη μάνα μου ή τις γιαγιάδες  μου για γλυκό κουταλιού φιρίκι με αμύγδαλο... με το που τα έβλεπα να κυκλοφορούν στην λαϊκή αγορά.
Η λαϊκή αγορά γινόταν δε,  μπροστά από το φαρμακείο του πατέρα μου ή ένα δρόμο πιο πάνω, οπότε όπως καταλαβαίνετε η συνάντηση μαζί τους είναι αναπόφευκτη καθώς πήγαινα ή ερχόμουν από το σχολείο κάθε Τετάρτη (ημέρα λαϊκής).

Όταν λοιπόν στην δική μας λαϊκή ήρθαν τα φιρίκια, τι κι' αν είχα ψωνίσει, ήδη 6-7 κιλά μήλα... αγόρασα και φιρίκια!
Κάποια από αυτά τα έφαγα ωμά, αλλά μερικά (όχι πολλά...) αποφάσισα να τα κάνω κομπόστα και όχι γλυκό κουταλιού, καθώς είναι λίγο πιο μπελαλίδικο.
Έγινε πραγματικά πολύ καλή και αρωματική, χάρη στα μπαχαρικά της.
Την μισή την έφαγα σκέτη και την υπόλοιπη παρέα με στραγγιστό γιαούρτι!

Φιρίκια Κομπόστα

Για τα φρούτα
8-10 φιρίκια (καθαρισμένα από φλούδα και με το ειδικό εργαλείο καθαρισμένα και από τα κουκούτσια).
2 κουταλιές χυμό λεμονιού.

Για το σιρόπι
1/2 φλιτζάνι χυμό ροδιού,
2 κουταλιές σούπας μέλι ανθέων,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
1/2  φλιτζάνι νερό,
2 ξυλάκια κανέλας,
3-4 κεφαλάκια γαρύφαλλο.

Αρχικά έπλυνα και καθάρισα τα φιρίκια από φλούδες και κουκούτσια (με το ειδικό εργαλείο).
Στο σκεύος που τα έβαλα, έριξα και τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.

Σε μια αντικολλητική μικρή κατσαρόλα έβαλα όλα τα υλικά για το σιρόπι και τα άφησα να πάρουν μια καλή βράση, ώστε να λιώσει η ζάχαρη και μετά να ξαφρίσω το μείγμα καθώς είχα μέσα και το μέλι.
Μόλις έγινε αυτό, χαμήλωσα λίγο και έβαλα λίγα-λίγα μέσα τα φιρίκια μαζί με το μισό από τον χυμό  λεμονιού.
Βράσιμο για 6 περίπου λεπτά, μέχρι που μαλάκωσαν, αλλά προσοχή όχι να λιώσουν.

Τα έβγαλα με τρυπητή κουτάλα σε ένα γυάλινο τάπερ με καπάκι, άφησα το σιρόπι να βράσει για 3-4 λεπτά ακόμη και μετά στην άκρη. Όταν κρύωσε αρκετά το έριξα μέσα στο μπολ με τα φιρίκια.
Στο ψυγείο σκεπασμένα και μέσα σε 3 μέρες είχαν φυσικά καταναλωθεί!
Καλή εβδομάδα να έχετε.

Σνίτσελ τυλιχτά

Τα χοιρινά σνίτσελ είναι ένα από τα αγαπημένα μου κρεατικά, καθώς μπορούν να γίνουν πολύ εύκολα μαλακά κάτι που αρέσει στα παιδιά και ταυτόχρονα μπορείς να "παίξεις" μαζί τους με διάφορα υλικά, οπότε σου "λύνουν" τα χέρια!

Η συνταγή που ακολουθεί, έχει κατά καιρούς αλλαχτεί και τροποποιηθεί, ανάλογα με την όρεξη και τα διαθέσιμα συμπληρωματικά υλικά.
Δείτε τα λοιπόν και ενδεχομένως να σας κάνουν να θελήσετε να τα δοκιμάσετε.

Σνίτσελ τυλιχτά

Υλικά για 4-6 άτομα
7-8 σνίτσελ μεγάλα (γιατί για να τυχλιχθούν πρέπει να έχουν ένα ικανοποιητικό μέγεθος και σχήμα)
1 μεγάλη σφιχτή ντομάτα χωρίς τους σπόρους, ή δύο μέτρια πομοντόρια επίσης σφιχτά και χωρίς σπόρους κομμένα σε ροδέλες,
200 γραμ. μπλε τυρί σε κομμάτια,
3-4 κουταλιές μουστάρδα,
πάπρικα, πιπέρι και αλάτι για ελαφρό πασπάλισμα,
ελαιόλαδο για ράντισμα
και 7-8 κομμάτια χαρτί ψησίματος (ανάλογα με τα κομμάτια) που θα τυλιχτούν τα σνίτσελ.

Αρχικά πάνω σε σανίδα κοπής, χτυπάμε ελαφρώς το κάθε σνίτσελ με σφυράκι κρέατος ή με τον πάτο ενός από ένα βαρύ μπουκάλι.
Το αλείφουμε με μουστάρδα και βάζουμε δύο ροδέλες ντομάτας και από δύο-τρεις μπαστουνάκια μπλε τυρί.
Πασπαλίζουμε με: πάπρικα, πιπέρι, ελάχιστο αλάτι και τυλίγουμε σε ρολό.

Ραντίζουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο το ρολό και το μεταφέρουμε σε χαρτί ψησίματος του. Τυλίγουμε το χαρτί σαν "καραμέλα" γύρω από το κρέας.

Επαναλαμβάνουμε την διαδικασία για όλα τα σνίτσελ και τα τοποθετούμε στην σειρά, σε ταψί όχι πολύ μεγάλο, στο οποίο θα βάλουμε μισό φλιτζάνι νερό. Το νερό βοηθά στο να γίνουν πιο μαλακά τα σνίτσελ κατά το ψήσιμο και να μην στεγνώσουν.

Ψήνουμε με αέρα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180-190 βαθμούς για 40 λεπτά.
Βγάζουμε τα σνίτσελ από τον φούρνο και ανοίγουμε προσεκτικά κάθε πακέτο σε πιάτο γιατί έχουμε νόστιμα ζουμάκια εντός του χαρτιού, που θέλουμε να σερβίρουμε μαζί με το κρέας μας.

Κόβουμε σε μικρότερες ροδέλες και σερβίρουμε με ένα ρύζι λαχανικών (όπως έκανα προσωπικά) ή με πατάτες τηγανιτές και πράσινη σαλάτα.

Σας εύχομαι ένα ξεκούραστο Σαββατοκύριακο με όσους και με ότι αγαπάτε.

Κουνουπίδι φούρνου

Τα σταυρανθή λαχανικά (όπως τα μαθαίναμε παλιά στην φυσική ιστορία, τώρα δεν λέγεται έτσι πια το μάθημα (!!). Έχω αρχίσει να ξεχνάω κι' αυτά που ήξερα δηλαδή ...) όπως το λάχανο, το μπρόκολο, το κουνουπίδι κατακλύζουν πια τους πάγκους της λαϊκής αγοράς αλλά και των Super Markets.

Ήρθαν για τα καλά και θα μείνουν αρκετό καιρό, οπότε ας τα εκμεταλλευτούμε και ας πειραματιστούμε μαζί τους όσο γίνεται περισσότερο καθώς έχουν πολλά οφέλη για τον οργανισμό μας. Ένα ωραίο κουνουπίδι που έπεσε λοιπόν, στα χέρια μου εχτές, είχε εξαιρετική υποδοχή σήμερα, με τον τρόπο που ετοιμάστηκε.

Θα σας θυμίσει το κλασσικό ίσως ογκρατέν, αλλά πρέπει να πω πως δεν έχει γίνει με μπεσαμέλ, οπότε και διαφέρει ως προς τον τρόπο σύνθεσής του.

Κουνουπίδι στον φούρνο

Υλικά για ένα πυρέξ κανονικό

1 μεγαλούτσικο κουνουπίδι κομμένο σε μπουκετάκια,

100 γραμ. φρέσκα μανιτάρια καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κομμάτια,

1 γιαούρτι στραγγιστό 200 γραμ.

1 μεγάλο αυγό,

100 γραμ. αριάνι,

30 γραμ. γάλα φρέσκο,

2 κουταλιές τραχανά ψιλό (μπαίνει να για απορροφήσει τα υγρά)

1 κουταλάκι πάπρικα,

1/3 κοφτό κουταλάκι τριμμένο μοσχοκάρυδο,

1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,

20 γραμ. βούτυρο σε μικρούς κύβους,

100 γραμ. τριμμένη μοτσαρελα,

80 γραμ. τριμμένο κεφαλοτύρι.

2-3 κουταλιές ελαιόλαδο,

1 λίτρο νερό αλατισμένο.

Αρχικά έπλυνα καλά το κουνουπίδι και έκοψα όλα τα πράσινα πιο σκληρά μέρη του. 

Κράτησα μόνον τα πιο τρυφερά φύλλα και το έκοψα σε μπουκετάκια. 

Αν ήταν μεγάλα, αυτά τα έκοψα σε δύο ή τρία μέρη αντίστοιχα.

Έβαλα ένα λίτρο νερό μαζί με δύο κουταλάκια αλάτι να βράζει και όταν άρχισε να κοχλάζει έριξα τα μπουκετάκια και τα φύλλα για να βράσουν για πέντε λεπτά, μετά τα σούρωσα και τα ξέπλυνα με κρύο νερό και  τ' άφησαν να κρυώσουν.

Στην συνέχεια μέσα σ' ένα μπολ ανάμειξης ανακάτεψα: το αριάνι, το γάλα, το γιαούρτι, το αυγό, την πάπρικα, το μοσχοκάρυδο και το αλάτι, χτυπώντας καλά ώστε να ομογενοποιηθούν.

Λάδωσα το πυρέξ μου, έστρωσα τα μπουκετάκια κουνουπιδιού με το κεφαλάκι προς τα επάνω και ανάμεσά του έβαλα τα κομμάτια μανιταριών.  Σκόρπισα τον τραχανά σε όλη την επιφάνεια καθώς και την μισή τριμμένη μοτσαρέλα ανακατεύοντας ελαφρώς μ ' ένα κουτάλι.

Στην συνέχεια περίχυσα με την κρέμα που δημιουργήθηκε από τα γαλακτομικά και τα μπαχαρικά.

Μια στρώση τριμμένα τυριά σε όλη την επιφάνεια και τα κομματάκια βούτυρο σκόρπια γύρω-γύρω.

Έψησα σε αέρα, στους 180 βαθμούς για 25-30 λεπτά, έχοντας αρχικά σκεπάσει μ' ένα αλουμινόχαρτο. Στα μισά του χρόνου έβγαλα το αλουμινόχαρτο και συνέχισα ως το τέλος. 

Έκλεισα τον φούρνο και άφησα το φαγητό για μισή ώρα μέχρι να το σερβίρω και να τραβήξει η κρέμα.

Μια εναλλακτική πρόταση "οκγρατέν" που πλαισιώθηκε με ψητό χωριάτικο λουκάνικο με πορτοκάλι, από την Καλαμάτα, για όσους το επιθυμούν βέβαια, μιας και τρώγεται και σκέτο το ίδιο ευχάριστα. 

Δοκιμάστε το και νομίζω πως θα σας εκπλήξει ευχάριστα.

Καπνιστά Σφολιατίνια

Η έτοιμη σφολιάτα είναι μεγάλη βοήθεια για μια οικιακή μαγείρισσα σε δύσκολες ώρες.
Είναι δε, ένα υλικό που με λίγη προσοχή μπορεί να σε αποζημιώσει είτε με αλμυρά, είτε με γλυκά αποτελέσματα.
Για τον λόγο αυτό έχω πάντα διαθέσιμα στην ψυγείο μου 2-3 πακέτα. Ποτέ δεν ξέρεις;

Τα κρουασίνια είναι μια λιχουδιά που μικροί και μεγάλοι λατρεύουν, οπότε τους έδωσα και κατάλαβαν με την εφαρμογή (δεν την λέω καν συνταγή όπως βλέπετε...) που θα διαβάσετε.

Καπνιστά Σφολιατίνια

Για ένα μεγάλο ταψί φούρνου
2 φύλλα σφολιάτας ξεπαγωμένα, αλλά όχι να έχει ζεσταθεί πολύ η σφολιάτα.
300 γραμ. καπνιστό τυρί τριμμένο,
1 μεγάλο αυγό,
2 κουταλιές γάλα πλήρες,
λίγο επιπλέον γάλα για το άλειμα,
1 κουταλάκι πάπρικα,
1,5 κουταλάκι σουσάμι.

Έτριψα το τυρί στον τρίφτη μου, το ανακάτεψα με το γάλα και το αυγό μέσα σ' ένα μπολ.
Άνοιξα το πρώτο φύλλο σφολιάτας και άπλωσα επάνω την μισή ποσότητα από το μείγμα τυριού.

Με κοφτερό μαχαίρι έκοψα σε 6 λωρίδες κάθετα και μετά κάθε λωρίδα την έστριψα ως πλεξούδα και την ακούμπησα στο αντικολλητικό χαρτί.

Επανάληψη της διαδικασίας και με το δεύτερο φύλλο.
Όταν τελείωσα έβαλα το επιπλέον γάλα μέσα στο ίδιο μπολ που είχα το μείγμα τυριού και με αυτό άλειψα με πινελάκι κάθε πλεξούδα.
Τέλος, πασπάλισα με την πάπρικα και το σουσάμι.

Έψησα σε καλά προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 190 βαθμούς για 15 λεπτά περίπου λεπτά.
Απολαυστικά τόσο ζεστά όσο και λίγο πιο κρύα αργότερα.
Σας εύχομαι καλό 3ήμερο και Χρόνια Πολλά σε όλους τους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες της αυριανής ημέρας.

Παϊδάκια γαλοπούλας

Η γαλοπούλα κυρίες και κύριοι, δεν είναι το πτηνό των Χριστουγέννων καθώς και το γεύμα αυτής της γιορταστικής ημέρας.
Ξεπεράστε αυτή την "ιδέα" κι αν βρεθείτε σε καλό χασάπικο που να προσφέρουν παϊδάκια γαλοπούλας, μην τα προσπεράσετε σφυρίζοντας αδιάφορα.

Στο δικό μου χασάπικο, μου τα πρότειναν και μάλιστα με κάποια επιμονή.
Είχα τις αντιρρήσεις μου ομολογώ, αλλά μετά τους έδειξα εμπιστοσύνη.
Ήταν δε και μαριναρισμένα και, μου είπαν να μην κάνω τίποτε...αλλά εγώ πάλι δεν μπορώ να μην κάνω τα δικά μου. Είναι το χουι βλέπεται...και το χουι δεν κόβεται :-)

Έτσι τα μαριναρισμένα παϊδάκια με διάφορα μπαχαρικά και αρκετή θα έλεγα πάπρικα, τα έβαλα σε μπόλικο γάλα μαζί με μια κουταλίτσα μέλι και λίγο λευκό κρασί.

 Έμειναν εκεί σχεδόν μια μέρα και την επομένη ψήθηκαν πάνω σε σχάρα μέσα σε βαθύ ταψί, που προηγουμένως είχα στρώσει με αλουμινόχαρτο και χαρτί ψησίματος εσωτερικά για να μην μου λερώσουν όλο τον φούρνο, κάτω από το γκριλ.

Λαδώθηκαν ελαφρώς με το πινέλο αφού στραγγίστηκαν από την μαρινάδα τους, πασπαλίστηκαν με ρίγανη και ψήθηκαν στους 200 βαθμούς με γκρίλ και αέρα.
Μοναδικά!

Ζουμερά, μαλακά και αρκετά "τσουπωτά" καθώς η γαλοπούλα έχει πολύ περισσότερο κρέας από ένα απλό κοτόπουλο σε παϊδάκια.
Να τονίσω δε, ότι είχαν και πολύ καλή τιμή.

Συνοδεύτηκαν με φασολάκια πράσινα στρογγυλά που έγιναν σαλάτα με σος βινεγκρέτ-μουστάρδας.
Στρογγυλές φέτες από σφιχτά πομοντόρια και φρέσκο ζεστό ψωμί.

Τύφλα να έχουν οι χασαποταβέρνες...
Καλή εβδομάδα σας εύχομαι.

Λευκός κορμός Καρύδας

Μπορεί ο καιρός να μην βοηθά για άσπρα τοπία και χιόνια (τουλάχιστον εδώ στα μέρη μας) αλλά ένα λευκό γλυκό με άρωμα εξωτικό και γεύση εντυπωσιακή είναι ότι πρέπει για την εποχή!

Αφορμή για την όλη σύνθεση, στάθηκαν τα τσιπς καρύδας που είχα αγοράσει πρόσφατα και ήταν ακόμη αρκετά.
Αλλά η καρύδα είναι ένα ιδιαίτερο υλικό (με λάτρεις και μη λάτρεις) και πρέπει να της κάνεις όμορφο ταίριασμα.
Δείτε λοιπόν πως σκέφτηκα τούτο το ταίριασμα εγώ, σε μια ώρα δύσκολη ομολογουμένως καθώς "ταξίδευα" με το μετρό.

Λευκός κορμός Καρύδας

Υλικά για μια μακρόστενη φόρμα κέικ
12 μπισκότα πτι μπερ (σε χοντρο-σπασμένα κομμάτια),
1 κουτάκι (μεταλλικό) φυτική σαντιγί (καλά παγωμένο)
2 πλάκες λευκής σοκολάτας 125 γραμ. η κάθε μια,
1 κουτάκι κρέμα καρύδας 165 γραμ.
1 φλιτζάνι με τσιπς καρύδας 80 γραμ.
1/2 φακελάκι ζελέ με άρωμα ανανά,
1/2 φλιτζάνι ζεστό νερό,
1 σφηνάκι λικέρ μαστίχας,
50-60 γραμ. ανάλατα ωμά και ολόκληρα φιστίκια Αιγίνης.

Σε μια μέτρια κατσαρόλα έβαλα την κρέμα καρύδας να ζεσταίνεται και έσπασα μέσα τις πλάκες λευκής σοκολάτας.
Σε πολύ μέτρια φωτιά για 4-5 λεπτά μέχρι να λιώσει η σοκολάτα και ανακατεύοντας συνεχώς με μια μαρίζ. Κατέβασα από την φωτιά και άφησα να κρυώνει.

Σ' ένα βαθύ μπολ έβαλα την καλά παγωμένη φυτική σαντιγί (στην ουσία την είχα 2 μέρες στην συντήρηση μέχρι να καταπιαστώ με το γλυκό) και μαζί με το λικέρ μαστίχας χτύπησα με το μίξερ χειρός για 7-8 λεπτά μέχρι να αφρατέψει.

Σε ζεστό νερό έλιωσα το μισό από το φακελάκι με το ζελέ ανανά και ανακάτεψα καλά.

Μέσα στο μπολ με την φυτική σαντιγί έριξα σταδιακά το μείγμα κρέμας-σοκολάτας, ανακατεύοντας με το μίξερ σιγά-σιγά και κατόπιν πρόσθεσα και το ζελέ ανανά.

Τελευταίες προσθήκες μέσα στο μείγμα τα τσιπς καρύδας, τα σπασμένα μπισκότα και τα ολόκληρα φιστίκια.  Καλό ανακάτεμα με την μαρίζ για να ενωθούν και τα τελευταία υλικά μου.

Έστρωσα μια μακρόστενη φόρμα κέικ με δύο μεγάλα φύλλα μεμβράνης τροφίμων ώστε να καλυφθεί καλά, αλλά να εξέχουν και από τα πλαϊνά (για το μετέπειτα τύλιγμα) έβαλα μέσα το μείγμα μου και έστρωσα καλά προς όλες τις πλευρές.
Κάλυψα με την περίσσια μεμβράνη και το πάνω μέρος και την άφησα στο ψυγείο (στην συντήρηση όχι κατάψυξη) για 24 ώρες.

Μια αφράτη, στερεή (χάρη στο λίγο ζελέ) μυρωδάτη απολαυστική λευκή οπτασία!!
Δοκιμάστε την και ελπίζω να σας εκπλήξει ευχάριστα. 

Ένα γενικό σχόλιο....

Το άρθρο που επισυνάπτεται, γραμμένο το 2015, ενδεχομένως να είχε νόημα την εποχή που γράφτηκε.
https://www.forummagazines.gr/psito/articles/food-blogging-ergaleio-proothisis-gastronomias?page=3

Σήμερα όμως, 4 χρόνια μετά, τα πράγματα θεωρώ πως έχουν αλλάξει αρκετά, για να μην πω δραματικά και φανώ υπερβολική.

Οι ονομαζόμενοι foodd bloggers (πολλοί περισσότεροι από αυτούς που μνημονεύονται στο άρθρο) αρκετούς από τους οποίους είχα την τύχη να τους γνωρίσω προσωπικά σε συναντήσεις που οι ίδιοι διοργανώναμε αλλά και σε everts εταιριών και περιοδικών, δεν είναι ενεργοί πια και σταδιακά άφησαν το bloggin (ως χομπυ) πίσω τους.

Πολλοί (ανάμεσά τους κι' εγώ) γράφουμε όλο και λιγότερο. Άλλοι πάλι, γράφουν πιο στοχευμένα και με προσωπικούς ενδεχομένως περιορισμούς. Λίγοι παραμένουν πιστοί στη συνεχή ενημέρωση των blogs που δημιούργησαν (εκτός από αυτούς που ίσως δεσμεύονται με κάποια συμβόλαια με εταιρίες τροφίμων).

Το ερώτημα λοιπόν είναι, γιατί οι διαφημιστικές εταιρίες μας βομβαρδίζουν συνεχώς με δελτία τύπου για κάτι που έχει κάνει ο "x" διαφημιζόμενος (για ένα προϊόν που βραβεύτηκε, για έναν διαγωνισμό που τρέχει, για μια νέα συσκευασία που λάνσαραν κ.λ.π.).

Προσωπικά αναφέρω συνέχεια στα τηλεφωνήματα που δέχομαι, πως διατηρώ το blog γιατί μου αρέσει αυτό που κάνω, πειραματιζόμενη στην κουζίνα μου και μοιράζομαι απλώς αυτήν την εμπειρία με όσους κάνουν τον κόπο να με διαβάσουν και να σχολιάσουν κάποιες φορές. Διότι συμβαίνει να διαβάζουν αρκετοί αλλά να μην μπαίνουν στην λογική να σχολιάσουν.

Αναρτήσεις έτοιμων και υπαγορευμένων δελτίων τύπου ΔΕΝ κάνω και αναφέρομαι (όταν αναφέρομαι...) σε ελληνικά προϊόντα μόνον όταν τα έχω προσωπικά επιλέξει και δοκιμάσει. 

Αυτά τα ολίγα, προς όποια διαφημιστική εταιρία και εκπρόσωπο αυτής, κάνει τον κόπο να με διαβάσει πριν με πάρει ξανά τηλέφωνο.

Ρουστίκ Μηλόπιτα

Μετά τις τελευταίες ατομικές ροδακινόπιτες...ήρθε και η μηλόπιτα "καπάκι"!
Παρά την ζέστη και το καλοκαιρινό κλίμα των ημερών, τα μήλα είναι εδώ λαχταριστά, ζουμερά και τραγανά οπότε σε βάζουν στα "αίματα" να τα αξιοποιήσεις όπως τους πρέπει.

Η μηλόπιτα που έφτιαξα το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε πολύ κλασσική ως φόρμα, αλλά με μερικές νέες πινελιές, ήταν απολαυστικότατη.

Ρουστίκ Μηλόπιτα

Υλικά για μια φόρμα κανονική με έλασμα

Για την ζύμη
180 γραμ. αλεύρι για τσουρέκι (πρώτη διαφορά)
150 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γραμ. βούτυρο παγωμένο σε κύβους,
80 γραμ. αραβοσιτέλαιο,
1 μεγάλο αυγό,
1 κουταλιά σούπας ζάχαρη on stevia (ή κανονική)
1/4 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
2 κουταλάκια υγρό εσάνς πορτοκαλιού (ή ξύσμα από πορτοκάλι)
1/2 κοφτό κουταλάκι μπέικιν πάουτερ,
2 κουταλιές σούπας γάλα.

Για την γέμιση
3 μέτρια μήλα Στάρκιν κομμένα σε κύβους
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη demerara,
1,5 κουταλάκια του γλυκού, γεμάτα, κανέλα σκόνη,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
2 κουταλιές σούπας νιφάδες βρώμης (δεύτερη διαφορά)
χυμό από ένα μικρό λεμόνι και ένα πορτοκάλι (περισσότερο για να μην μαυρίσουν τα μήλα)
1 φλιτζάνι αμύγδαλα και φουντούκια ωμά χοντροκομμένα (τρίτη διαφορά αντί για καρύδια)
1 κουταλιά βούτυρο σε μικρά κομμάτια σκορπισμένα πάνω στα υλικά της γέμισης.

Οι διαφορές ήσαν μικρές αλλά έδωσαν ένα άλλο αποτέλεσμα στην κλασσική μηλόπιτα.
Η ζύμη έγινε πιο "αφράτη" με το αλεύρι για τσουρέκι, ενώ τα φουντούκια και τα αμύγδαλα έδωσαν νέο γευστικό τόνο σε σχέση με το πιο κλασσικό καρύδι.

Όλα τα υλικά της ζύμης μπήκαν σε βαθύ μπολ και έγινε το πλάσιμο. Μετά την άφησα στην άκρη για 3/4 της ώρας και ετοίμασα τα υλικά της γέμισης και πάλι όλα μαζί μέσα σ' ένα δεύτερο μπολ.

Όταν ήμουν έτοιμη και από το δεύτερο στάδιο της γέμισης, άνοιξα την ζύμη μου πάνω σε χαρτί ψησίματος σε μεγαλύτερη διάμετρο από αυτήν της στρογγυλής φόρμας.
Την μετέφερα με την βοήθεια του χαρτιού μέσα στην φόρμα.
Έβαλα από πάνω όλη την γέμιση, την έστρωσα συμμετρικά σκόρπισα τα κομματάκια του βουτύρου και κατόπιν γύρισα την ζύμη σκεπάζοντας γύρω-γύρω.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 180 βαθμούς για 30 περίπου λεπτά.
Μοσχομύρισε το σπίτι : κανέλα, μελωμένο μήλο και βούτυρο.
Μόλις πήρε να κρυώνει άρχισε η κατανάλωση της,  παρέα με αρωματικό ελληνικό καφέ.
Καλή εβδομάδα σας εύχομαι.

Ροδακινόπιτες φάκελλοι, οι τελευταίες καλοκαιρινές νότες

Ο καιρός βροχερός και σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει το επόμενο διάστημα.
Θέλει να σε βάλει με το έτσι θέλω σε κλίμα φθινοπωρινό!
Το μόνο που δεν αντέχω πια, επειδή μεγαλώνω δυστυχώς, είναι αυτή η συνεχής υγρασία που μου δημιουργεί αίσθημα αναπνευστικής δυσφορίας.
Όσο πιο υγρός ο καιρός, τόσο πιο βουλωμένη η δική μου μύτη...
Όμως σε πείσμα του, θα κρατήσω τις καλοκαιρινές μου ημέρες ακόμη!
Θα βάλω χρυσαφένιο φρούτο και μπόλικο άρωμα βανίλιας στο γλυκάκι μου και θα αναγκάσω την μύτη μου να "ξεβουλώσει" :-)

Οι σκέψεις ενός βροχερού και σχετικά ήρεμου, φθινοπωρινού απογεύματος...

Ατομικές Ροδακινόπιτες φάκελλοι

Υλικά για 4 άτομα
1 φύλλο σφολιάτας βουτύρου,
2 μεγάλα ροδάκινα (από τα τελευταία του φετινού καλοκαιριού)
1 κουταλιά σούπας σταφίδες μαύρες,
1 κουταλιά σούπας cranberries χωρίς ζάχαρη,
1 κουταλιά νιφάδες καρύδας,
1 κουταλιά σούπας κοφτή ζάχαρη on stevia (ή κανονική)
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
4 μικρά κομματάκια βούτυρο αγελάδος,
λίγο γάλα για το άλειμμα της σφολιάτας καθώς και λίγο σουσάμι για το πασπάλισμα
νιφάδες καρύδας και μέλι για το σερβίρισμα.

Το φύλλο της σφολιάτας ξεπάγωνε και εγώ έπλυνα, καθάρισα, και έκοψα σε μικρούς κύβους τα ροδάκινά μου.
Μέσα σ' ένα πιάτο τα πασπάλισα με την ζάχαρη, την βανίλια και τα ανακάτεψα με τις σταφίδες και τα crarberries.
Στην συνέχεια έκοψα την σφολιάτα σε τέσσερα μεγάλα κομμάτια.
Πάνω σε κάθε κομμάτι έβαλα από 2 κουταλιές καλές από το μείγμα των φρούτων σχηματίζοντας ένα "βουναλάκι".

Στην κορυφή του, έβαλα το κομματάκι το βούτυρο καθώς και μερικές νιφάδες καρύδας.

Με τα δάχτυλα έφερα τις τέσσερεις άκρες (για το κάθε κομμάτι σφολιάτας) και τις ένωσα στο κέντρο σχηματίζοντας έναν τετράγωνο φάκελλο.

Έβρεξα με ελάχιστο νεράκι τις ενώσεις για να κολλήσουν και μετέφερα τα "φακελλάκια" στο ταψί μου που ήταν στρωμένο με αντικολλητικό χαρτί.

Άλειψα την επιφάνεια τους με το γάλα που το έριξα μέσα στο ίδιο πιάτο που είχα τα κομμένα φρούτα για ν' ανακατευτεί με το ζουμάκι τους και πασπάλισα σουσάμι.

Ψήσιμο σε καλά προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, μέχρι που ρόδισαν καλά και μοσχοβόλησε η κουζίνα άρωμα βανίλιας και μελωμένου ροδάκινου (ω, ναι μύριζε υπέροχα...) μετά από 18-20 λεπτά.

Έτοιμες! Σερβίρισμα καθώς είναι ακόμη ζεστές με λίγο μέλι (ελαφρά μ' ένα κουταλάκι το ράντισα από πάνω) και νιφάδες καρύδας.
Δύναμη σε όλους μας εύχομαι και τούτο το φθινόπωρο.

Τάρτα Λαχανικών με άρωμα Κρήτης

Το φετινό καλοκαίρι έκλεισε με εικόνες και αρώματα από το ταξίδι μας στην Κρήτη.
Για μένα προσωπικά ήταν η όγδοη φορά που βρέθηκα στην Μεγαλόνησο, για την υπόλοιπη οικογένεια η δεύτερη.
Προσπάθησα λοιπόν, να βρεθώ όσο το δυνατόν λιγότερο σε τουριστικά μέρη και σε γενικές γραμμές τα κατάφερα.  Βοήθησε και το γεγονός ότι ήμασταν εκεί το τελευταίο 10ημερο του Αυγούστου, οπότε η τουριστική κίνηση δεν ήταν ίσως στο 100% της δυναμικότητας της, αν και τα αεροπλάνα δεν σταματούσαν να προσγειώνονται στο αεροδρόμιο του Ηρακλείου, όπως τα χαζεύαμε τα απογεύματα και τα βράδια καθισμένοι στην παραλία.

Ωραίες εικόνες, πολλές και διάφορες με: θάλασσες, λίμνες, καταρράκτες, βουνά, παραλίες, οροπέδια, περιβόλια, αμπέλια, ελιές, μπανανιές, τροπικές καλλιέργειες. Με ουρανό και γη ...αδελφέ!

 

 

Πολλά αρώματα, χρώματα και γεύσεις.

Με ιδιαίτερη μνεία στα τυριά, το φρέσκο κρητικό γάλα, τα λαχανικά, τις μυρωδιές από τα βότανα φρέσκα και αποξηραμένα, το καλό λάδι, τα χαρούπια, κ.λ.π.

Γύρισα πίσω, με σκέψεις πως η γη της Κρήτης είναι μοναδική (!!!) και πάνω σε αυτήν την μοναδικότητα πρέπει να στηριχτούν και οι νέες γενιές της (όχι μόνον οι μεγαλύτεροι και οι μεσόκοποι σαν και μένα).  

Καλός ο τουρισμός, αλλά σαν την γη και την αξία της ... δεν έχει, μωρέ κοπέλια!

 

 

Με αυτές τις σκέψεις που ακόμη δεν με έχουν εγκαταλείψει καθώς και με προϊόντα που έφερα μαζί μου, μπήκα στην κουζίνα και σκάρωσα την πρώτη μου αλμυρή τάρτα για την νέα σαιζόν.

Τάρτα με κολοκυθάκια, γραβιέρα, ξινομυζύθρα και μια "ολιά" ψιλοκομμένο απάκι

Υλικά για τη ζύμη

250 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,

2 κουταλιές βούτυρο ανάλατο,

3 κουταλιές ελαιόλαδο,

2-3 κουταλιές νερό

2 κουταλιές ρακί,

λίγο αλάτι και λιγότερη ζάχαρη.

Υλικά για την γέμιση

3 μέτρια κολοκυθάκια τριμμένα στον τρίφτη,

1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο,

1 κουταλάκι αποξηραμένο δυόσμο,

1 κουταλιά ψιλοκομμένο μάραθο (είχα στην κατάψυξη) ή άνηθο,

1/2 φλιτζάνι γραβιέρα Κρήτης ψιλοκομμένη,

1/2 φλιτζάνι ξινομυζύθρα Κρήτης σπασμένη με το χέρι μέσα στο σκεύος παρασκευής,

1/3 φλιτζάνι απάκι ψιλοκομμένο,

2 μικρά αυγά,

λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι,

ελαιόλαδο για το σοτάρισμα των πιο πάνω υλικών.

Κολοκυθόσπορο και μαυροκούκι για το στόλισμα.

Αρχικά έφτιαξα την ζύμη μου (όπως συνήθως την ετοιμάζω) και την άφησα για μια ώρα μέσα στο ψυγείο, τυλιγμένη σε λαδόχαρτο.

Κατόπιν καταπιάστηκα με την γέμιση. Κολοκυθάκια πλύσιμο, καθάρισμα, τρίψιμο, αλάτισμα και στύψιμο όταν ήρθε η ώρα να μπουν στο τηγάνι. 

Σοτάρισμα κρεμμυδιού και κολοκυθιών μέχρι να μαραθούν ελαφρώς.

Σταδιακή προσθήκη όλων των υπόλοιπον υλικών με την σειρά που αναφέρονται πιο πάνω.

Καλό ανακάτεμα και μαγείρεμα για 5-6 λεπτά. 

Έτοιμο και εκτός φωτιάς πια.

Μετά άνοιξα την ζύμη πάνω σε λαδόχαρτο και με την βοήθειά του την μετέφερα στο ταψί μου.

Έστρωσα την γέμιση.

Πασπάλισα κολοκυθόσπορο και μαυροκούκι σε όλη την επιφάνεια. 

Γύρισα προς το μέσα την περίσσια ζύμη την λάδωσα ελαφρώς.

Ψήσιμο σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς με αέρα, για 40 περίπου λεπτά.

Καλή απόλαυση, αν αποφασίσετε να την φτιάξετε, καθώς τα Κρητικά προϊόντα μπορείτε άνετα να τα βρείτε και σε Αθηναϊκά μαγαζιά, που ειδικεύονται σε τοπικές παραγωγές.