Για να μην παραπονιούνται οι Αθηναίοι

Και επειδή μιλήσαμε για το Φεστιβάλ Γεύσεων στην όμορφη Καβάλα, να ευλογήσουμε και λίγο τα γέννια μας. Οι αυτόχθονες ιθαγενείς, της πόλεως των Αθηνών μπορούν να χαρούν μια παρόμοια εκδήλωση στον πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι.

Μιλάω για το Agro Quality Festival  που θα πραγματοποιηθεί από τις 29/4/2010 - 2/5/2010 και σύμφωνα με τα όσα γράφονται στο δελτίο τύπου στο Site του Δήμου Αθηναίων θα έχει ενδιαφέρον.
Η είσοδος σε τούτην την εκδήλωση δεν είναι δωρεάν και αυτό μάλλον είναι λίγο "σκληρό" για τις μέρες που ζούμε, αλλά προφανώς υπάρχει  λόγος που έχει θεσπιστεί το συγκεκριμένο ποσό.

Καλή Διασκέδαση σε όσους θα έχουν τον χρόνο να την δουν από κοντά.

Φεστιβάλ Γεύσεων

H φίλη Στέλλα Σπανού είναι ένας άνθρωπος με ταλέντο κατά την προσωπική μου εκτίμηση.
Αφορμή για την προσωπική μας γνωριμία πριν μερικά χρόνια στάθηκε ένα σχόλιό μου στο παλιό Hungry για το βιβλίο της Ερώτας Γεύσεων όταν το αγόρασα εκείνη την εποχή και μου άρεσε ιδιατίτερα. Πέρασε ο καιρός, πολλά συνέβησαν στις ζωές μας και πολλές φορές ανταλλάξαμε συζητήσεις μέσω mails και  blogs για πράγματα που η Στέλλα έφτιαχνε και συμμετείχε.

Θεωρώ πως και τούτη την φορά η συμμετοχή της στο δεύτερο Φεστιβάλ Γεύσης της Καβάλας θα είναι καθοριστική για το καλό αποτέλεσμα της εκδήλωσης.

Λυπάμαι που για λόγους απόσταστης δεν θα μπορούσα να το παρακολουθήσω και που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να ταξιδέψω στην πραγματικά όμορφη Καβάλα.

Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε σχετικά με την 2η εκδήλωση Γαστρονομίας, η οποία οργανώνετε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καβάλας. Στην προσπάθεια της προβολής τοπικών προϊόντων διοργανώνει το 2ο Φεστιβάλ Γεύσεων στις 29 με 30 Μαΐου 2010. Προϊόντα απ’ την εύφορη Μακεδονική γη Καβάλα, την Δράμα και τις Σέρρες, πρώτες ύλες , παραδοσιακά γλυκά, σπάνιες συνταγές, αλιεύματα, κρασιά, θα είναι το σκηνικό του φεστιβάλ .

Το φεστιβάλ γεύσεων είναι ένα πρωτοποριακό γαστρονομικό γεγονός για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και θα πραγματοποιηθεί στο Εκθεσιακό Kέντρο της Καβάλας στη Νέα Καρβάλη .

Η διάρκεια του θα είναι δύο ημέρες και οι εκδηλώσεις του θα αλληλοσυμπληρώνονται, τη πρώτη ημέρα θα υπάρχουν παρουσιάσεις βιβλίων και ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί τον χώρο που θα παρουσιάζονται τα τοπικά προϊόντα, να παρακολουθήσει τις παρουσιάσεις και να συμμετέχει παράλληλα Την δεύτερη ημέρα θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις τοπικών συνταγών με δημοσιογράφους και σχολιαστές, γνωστά πρόσωπα της τηλεοπτικής γαστρονομικής σκηνής.

Σε άλλους χώρους οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν από τα stand των συμμετεχόντων για τα προϊόντα τους και ακόμη να δοκιμάσουν τις γευστικές προτάσεις που θα παρουσιάζονται από τους πολιτιστικούς συλλόγους του Νομού με τις χαρακτηριστικές συνταγές των τοπικών φαγητών των Δήμων του Νομού Καβάλας (για πληροφορίες – κα.Στέλλα Σπανού 2510-291284).

Καλή Επιτυχία Στέλλα.

Ζυμαρικά ... με πινελιές του κόσμου μας

Ζυμαρικά που συνδύασαν  γεύσεις νησιώτικες και θαλασσινές από δύο διαφορετικά μέρη, ήταν το πιάτο της χθεσινής μέρας.

Από το πρόσφατο ταξίδι μας στην Βαρκελώνη, εκείνες οι γεύσεις που επέλεξα να φέρω στην Ελλάδα ήταν τα  πικάντικα μύδια σε κονσέρβα, οι πλούσιες και «παχιές» σε γεύση σοκολάτες γάλακτος με αμύγδαλα και μπράντυ, κάποια μπαστούνια αλλαντικών καθώς και οι σαρδέλες σε αλάτι επιλογή του καλού μου.

Μια κοπέλα, μαθήτρια του, είχε την ευγενή καλοσύνη να του κάνει δώρο ένα μεγάλο κεφάλι χλωρής μυζήθρας από την Νάξο, τόπο καταγωγής της και καθώς την παρέλαβα επίσης την προηγούμενη εβδομάδα την είχα μέσα στο ψυγείο να με κοιτά και να μου κλείνει το μάτι ζητώντας μου αξιοποίηση. Πως μπορείς να της αντισταθείς;

Την κάνεις τυροπιτούλα με όλα τα σχετικά της….

Όμως ήταν αρκετή και περίσσεψε…

Έτσι λοιπόν ήρθε να κάνει έναν πολύ καλό συνδυασμό με κοκκινιστή σάλτσα μυδιών Ισπανίας.

Σε μικρή κατσαρόλα μπήκε λάδι μαζί με σάλτσα ντομάτας, προστέθηκε αλάτι, μια πρέζα ζάχαρη, μισό κουταλάκι σκόνη σκόρδου, μισό κουταλάκι αποξηραμένος βασιλικός καθώς και λίγος ψιλοκομμένος μαϊντανός για περισσότερο πράσινο. Τέλος λίγη γλυκιά πάπρικα μαζί με  νεράκι. Όταν τα υλικά άρχισαν να βράζουν προστέθηκαν τα μύδια κονσέρβας που ήταν ήδη σε λάδι με πικάντικα μπαχαρικά. Πήραν όλα μαζί μια καλή βράση. Χαμηλώσα την φωτιά και με τα χέρια έτριψα μέσα στην σάλτσα ένα καλούτσικο κομμάτι νωπής μυζήθρας. 
Το αφήσα λίγο χυλώσει και έτοιμη το συνοδευτικό για ζυμαρικά μας.

Νόστιμο, γρήγορο και χορταστικό πιάτο που έφερε κοντά την Νάξο με την Βαρκελώνη.

Μικρός ο κόσμος μας, ότι κι’ αν λέμε…

Να και η ΓΕΥΣΗ της Βαρκελώνης

Εδώ θα σας δείξω τι αγάπησα πιο πολύ σαν γεύση στην Βαρκελώνη.
Και η λέξη ΓΕΥΣΗ με κεφαλαία παρακαλώ πολύ...
Φαντάζομαι δε, ότι δεν είμαι η μόνη!
Σίγουρα όσοι έχουν ταξιδέψει στην Ισπανία τα έχουν γευτεί με κάποιον τρόπο.

Churros (τσούρος) με κανέλλα και ζάχαρη πασπαλισμένα και βουτηγμένα σε πηχτή (μα πολύ πηχτή) καυτή σοκολάτα.
Churros καλυμμένα με παχύ στρώμα σοκολάτας και σερβιρισμένα σε πιάτο, θυμίζοντας τις τηγανίτες των παιδικών (και όχι μόνον) χρόνων αλλά με πολύ σοκολάτα.
Churros με περιεχόμενο (κρέμα σοκολάτας, βανίλιας ή και μαρμελάδα) βουτηγμένα σε πηχτή σε σοκολάτα.
Τι να σας πω; Σκέτη απόλαυση η κάθε εκδοχή.

Το la Pallaresa Chocolate Restaurant που θα σας δώσω και το link που το αφορά, είναι ένα μαγαζί κόσμημα στο ιστορικό κέντρο της Βαρκελώνης. Παραδοσιακό μαγαζί, που προσωπικά μου θύμισε τον δημοφιλή ΚΡΙΝΟ (με τους λουκουμάδες του) την εποχή του 70, γιατί σήμερα δεν έχει πια το ίδιο χρώμα, με μαρμάρινα και ξύλινα τραπεζάκια,  βιεννέζικες καρέκλες με ψάθα.
Διακοσμημένο με εκπληκτικές απεικονίσεις εποχής με ζωγραφισμένα πλακάκια που δίνουν το στίγμα της ζωής της πόλης σε άλλες εποχές. Απεικονίσεις επαγγελμάτων που έχουν σχεδόν χαθεί, τοπικών ενδυμασιών κ.λ.π.

Τα φαγητά γενικά δεν μπορώ να πω, πως με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα. Η τοπική τους αγορά (λαϊκή, ψαράδικα, κρεατικά) είχε πολύ χρώμα και έβρισκες αρκετά "τροπικά" φρούτα που στην χώρα μας τουλάχιστον εγώ δεν τα έχω δει πουθενά. Προφανώς η "γειτονία" με την Αφρική βοηθούν σ’ αυτό, αλλά οι γεύσεις προσωπικά μου ήταν κάπως άνοστες έως και λίγο αδιάφορες.

Τα churros όμως εντυπωσίασαν. Και εντυπωσίασαν από τον πιο μικρό της παρέας μας, τον Θ. που καθώς τα γευόταν σιγοτραγουδούσε και μουρμούριζε, μέχρι και τον πιο μεγάλο που είναι αδιάφορος ως προς τα γλυκά.
Γι’ αυτό αν βρεθείτε στην Βαρκελώνη δοκιμάστε τα και ειδικά στην La Pallaresa.

Μια πολύ ωραία εμπειρία...

Χριστός Ανέστη!

Σας ευχαριστώ όλες θερμά για τις ευχές σας στο προηγούμενο post μου. Οι μέρες πέρασαν θα έλεγα ήρεμα και χαλαρά. Το πικρό εκείνο συναίσθημα το είχα κάπως καμουφλάρει, ...αλλά σ' αυτό με βοήθησε και  μια πολύ ωραία εμπειρία!
Το πρώτο μας μακρινό ταξίδι με το παιδί.


Ταξίδι στην Βαρκελώνη!
Πέντε ημέρες απόλυτης χαλάρωσης (για μένα) και ας είχε αρκετό περπάτημα, που άλλωστε προσωπικά λατρεύω.
Ήταν μια από τις ωραιότερες φάσεις της ζωής μου τα τελευταία 3,5 χρόνια!
Ο Θ. τα έβγαλε πέρα μια χαρά κι' ας είχε προηγηθεί μια εβδομάδα πριν μικροπεριπέτεια με πυρετούς και κρυώματα. Γύρισε πίσω κουρασμένος αλλά όλως περιέργως πολύ ακμαίος. Είδε πράγματα που συζητά καθημερινά από την μέρα της επιστροφής και γεμάτος με δώρα από μας και τους φίλους που είχαμε παρέα.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα παιδάκι (αλλά κι' ένας μεγάλος);

Γεροί λοιπόν να είμαστε και να το επαναλάβουμε όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν. 
Τα κεφάλια μέσα και άντε πάλι στα καθημερινά μας...


Εκείνο πάντως που προσωπικά μου έμεινε από αυτό το ταξίδι, είναι η άνεση στους δρόμους για την πρόσβαση με το καροτσάκι... Ράμπες και φάρδος σχεδόν παντού. Βρύσες και κρουνοί να πιείς νεράκι και να ξαπωστάσεις. Πλατείες με παγκάκια για να χαλαρώσεις. Και δεν σας μιλώ μόνον για τα τουριστικά μέρη, αλλά και τις συνοικίες που ζούν οι ίδιοι οι Καταλανοί. Η Αθήνα μας είναι πολύ μακριά από κάτι τέτοιο.... Γιατί όμως ρε γ........!



Ανθρωποί σοβαροί και με σύννεση ήταν οι ντόπιοι, αυτήν την εντύπωση σου έδιναν με το καλημέρα. Κι' αυτό τουλάχιστον προσωπικά μου αρέσει πολύ. Δεν υπήρξε κάτι στην συμπεριφορά τους που να με κάνει να ξανασκεφτώ ότι "κάτι" δεν είναι ωραίο εδώ που ήρθα!

Άσε, που αν εξαιρέσεις το ιστορικό κέντρο της πόλης (που είναι εύλογο, μιας και όλα είναι πολύ παλιά) ο αέρας και η θέα της θάλασσας σε κάνει να νοιώθεις ότι είσαι σε "καλοκαιρινές" διακοπές.
Με το καλό και στα επόμενα λοιπόν φίλες και φίλοι.

Ανάσταση ψυχών

Φέτος τα πράγματα είναι λιγάκι περίεργα, σουβλιστό αρνί δεν έχει (λόγοι πολλοί και διάφοροι). Μεγάλα τραπεζώματα επίσης δεν έχουν προγραμματιστεί, οπότε οι επιλογές μου υποχρεωτικά πρέπει να είναι επιλογές φούρνου ως προς το φαγητό και με λίγους, εξαιρετικά λίγους ανθρώπους στο τραπέζι μας φέτος.

Το αρνάκι δεν ξέρω αν θα είναι κλέφτικο, ή στις κληματόβεργες και μέσα στην γάστρα, ή ίσως στον φούρνο με μπόλικα μυρωδικά και ψημένο σε χυμούς λεμονιού και μουστάρδας.
Ακόμη δεν το έχω αποφασίσει.
Σαν να μην έχει κατασταλάξει μέσα μου το πράγμα που λένε…
Δεν ξέρω πως το έχω πάρει το πράγμα. Κάπως άχαρα μου φαίνονται φέτος όλα! 
Μόνον το άρωμα από τις νεραντζιές με συνεπέρνει...και κάτι μπουκέτα πασχαλιάς που είδα χθες σε γειτονικό κήπο.

Πάντως όπως και να χει, θα σας ευχηθώ με όλη μου την καρδιά να έχετε  ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Να είναι οι συνθήκες τούτο το Πάσχα ευχάριστες για όλους σας και πάνω από όλα να υπάρξει Ηρεμία και  Γαλήνη τις μέρες αυτές, γιατί με τα τόσα που ακούμε και διαβάζουμε το τελευταίο 3μηνο, νομίζω ότι όλοι μας είμαστε σε "οριακό" ψυχικά σημείο.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ φίλες και φίλοι και είθε το μήνυμα αυτών των ημερών να φτάσει βαθιά στα μυαλά και τις ψυχές όλων μας.

Ρεβύθια με άρωμα πορτοκαλιού

Τα όσπρια έχουν την τιμητική τους τις μέρες της Σαρακοστής. Προσωπικά μου αρέσουν ιδιαίτερα τα ρεβύθια σε κάθε εκδοχή τους, οι φακές και τα μαυρομάτικα φασόλια σε μορφή σαλάτας καθώς και το φακόρυζο με μπόλικο φρέσκο μανταϊνό, καροτάκι βρασμένο και ψιλοκομμένο μαζί με αγγουράκι τουρσί είναι από τις καλύτερες γεύσεις τούτων των ημερών.
Αλλά εγώ τα φτιάχνω...εγώ τα τρώω...Οι υπόλοιποι της "παρέας" ελάχιστα καιίσα για να μας πουν ότι έφαγαν!
Τέλος πάντων, δεν πτοούμαι και κάνω ότι μπορώ καλύτερο κάθε φορά για να τους δελεάσω.
Αγαπημένη εκδοχή είναι η Κοκκινιστή Ρεβυθάδα, όχι ότι η λεμονάτη με μπόλικο θυμάρι και ρίγανη δεν μου αρέσουν, αλλά η συγκεκριμένη κοκκινιστή είναι πεντανόστιμη.
Δοκιμάστε την αν έχετε την διάθεση.
Τι θα χρειαστείτε για την κοκκινιστή ρεβυθάδα σας λοιπόν (για 3 άτομα περίπου):

1/2 κιλό ρεβύθια,
1 (κοφτό) κουταλάκι του γλυκού σόδα φαγητού,
2 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα,
1/2 φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο,
μισό φλιτζάνι ντομάτα συμπυκνωμένη,
πάπρικα γλυκιά,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
ένα μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
μια μέτρια φλούδα από πορτοκάλι καλά πλυμένη και χωρίς την άσπρη εσωτερική πλευρά,
νεράκι και τέλος αλάτι σύμφωνα με τις συνήθειές σας (εγώ βάζω λίγο).

Μουσκεύετε λοιπόν, τα ρεβύθια σε νερό στο οποίο έχετε προσθέσει τη σόδα φαγητού. Τα αφήνετε για 12 με 15 ώρες, τα ξεπλένετε καλά και τα σουρώνετε.
Σωτάρετε στο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και το σκόρδο κι’ όταν ροδίσουν ελαφρά προσθέτετε τα ρεβίθια, την τομάτα, την πάπρικα, το πιπέρι και αρκετό νεράκι μέχρι να σκεπαστούν τα ρεβίθια.
Βράζετε σε δυνατή φωτιά (το μάτι της κουζίνας στο 8 βαθμούς, ας πούμε) για 20 λεπτά, μετά χαμηλώνετε (στους 6-7 βαθμούς ανάλογα το μάτι) την ένταση προσθέτετε την πορτοκαλόφλουδα και το μαϊντανό και από καιρό σε καιρό ανακατεύετε ελαφρά. Αφήνετε για 2 ώρες το φαγητό σας να σιγοβράσει.
Αν χρειαστεί ρίχνετε λίγο νεράκι χλιαρό. Λίγο πριν το τέλος ρίχνετε λίγο ακόμη φρέσκο λαδάκι καθώς και το αλάτι.
Σερβίρετε ζεστή την ρεβυθάδα σας με ότι συνοδευτικό τραβάει η ψυχή σας ή σκέτη με φρέσκο ψωμάκι.

Κέϊκ νηστίσιμο και πολλαπλά αρωματισμένο.

Ένα κεκάκι που συνήθως κάνω τα τελευταία χρόνια τις μέρες της νηστείας, σε συνδυασμό με τα αγαπημένα μου κουλούρια λαδιού-πορτοκαλιού-μπαχαρικών, είναι αυτά που μου θυμίζουν πως πλησιάζουμε προς το Πάσχα. Φέτος έχουν πέσει πια όλα μαζί, και τίποτε δεν μοιάζει να είναι ξεχωριστό και να το αναμένουμε με προσδοκία.
Άστε, που έχει μπλεχτεί και κείνο το έρμο το παιδάκι μου, και πάνω που έλεγε το «Τρίγωνα-Κάλαντα» έμαθε να τραγουδά το «Έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε...» και καπάκι ήρθαμε να του μάθουμε το ποίημα για την Σημαία (το σχολείο κι’ εγώ) και μαζί με την Σημαία να πρέπει να εμπεδώσει θέματα για: την άνοιξη, τα χελιδόνια, τα πασχαλινά αυγά και τα κουνέλια...
Μας βαρέθηκε ο φουκαράς ο Θ. και σήμερα δεν ήθελε να πάει σχολείο.
Τραγούδαγε μόνος του το «Τρίγωνα-Κάλαντα» γιατί αυτός θέλει να έχουμε Χριστούγεννα!
Δεν το βρίσκω και αφύσικο τελικά. Έχει μάλλον δίκιο.

Το μόνο που του γλύκανε το καημό ήταν το πρωϊνό με το κεκάκι και τα αγαπημένα και σε αυτόν κουλούρια. Από την μέρα που τα έφτιαξα έχει φάει πάρα πολλά, ζωή να ΄χει.
Αλλά εγώ εδώ θα σας γράψω την συνταγή για το νηστίσιμο και πολλαπλά αρωματισμένο κεκάκι.

Θα χρειαστείτε λοιπόν :

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 κ. γλ. μπεικιν πάουντερ,
1 κουταλιά σούπας σόδα,
1 κουταλιά σούπας κανέλλα,
1 κουταλιά σούπας τζίντζερ (πιπερόριζα)
1 ποτήρι μέλι (ή πετιμέζι) που θα το έχετε αραιώσει με λίγο νερό και θα το ζεστάνετε λίγο για να «αναλύσει» που έλεγε και η μάνα μου,
1/2 ποτηριού λάδι (ελαιόλαδο)
2-3 κουταλιές σούπας μαύρη ζάχαρη,
σταφίδες μαύρες και ξανθές,
1/2 κούπα αμύγδαλα καβουρδισμένα και ψιλοκομμένα,
2 μήλα τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη,
1/2 ποτηριού χυμό πορτοκαλιού ή μανταρινιού καθώς και το ξύσμα
και ζάχαρη άχνη για ντεκόρ.

Βάζετε σε βαθύ μπολ το λάδι με το μέλι και ανακατεύετε καλά με το χεράκι σας για να ενωθούν ως υγρά με διαφορετική πυκνότητα. Αμέσως μετά ρίχνετε το αλεύρι κοσκινισμένο καθώς και το μπέϊκιν. Συνεχίζετε το ανακάτεμα. Ρίχνετε την ζάχαρη, τις σταφίδες, το αμύγδαλα, τα τριμμένα μήλα και ενώνετε μ’ ένα κουτάλι, ενώ τέλος προσθέτετε τον χυμό πορτοκαλιού ή μανταρινιού, στον οποίο θα διαλύσετε έχετε την σόδα και θα τον δείτε να αφρίζει σαν σαμπάνια, γι’ αυτό κάντε το απευθείας πάνω από την λεκάνη σας με τα υπόλοιπα υλικά για να μην έχετε εκπλήξεις και απώλειες υλικών :-)
Έχετε στρώσει με λαδόκολλα (ή χαρτί φούρνου) ταψάκι 30αρι ή φόρμα με στεφάνι και απλώνετε το χυλό μ’ ένα κουτάλι ομοιόμορφα. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα περίπου (ή να βγει στεγνό το μαχαιράκι σας). Όταν κρυώσει πασπαλίζετε με άχνη και σερβίρετε.
Νόστιμο και πολύ υγιεινό. Μπορείτε να το χαρείτε και άλλες μέρες του χρόνου, χωρίς να περιμένετε περιόδους νηστίας.

Φάτε νησιά... και για επιδόρπιο να έχετε έτοιμη μια μερίδα ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Δεν μπορώ να μην το γράψω.... γιατί αν με πιάσετε απο την μύτη θα ΣΚΑΣΩ!

Αναδημοσίευση κάνω αυτού που μόλις διάβασα: Να πουλήσει νησιά για να πληρώσει το χρέος της καλούν την Ελλάδα Γερμανοί βουλευτές
«Το ελληνικό κράτος πρέπει να σταματήσει τη συμμετοχή του σε επιχειρήσεις και να πουλήσει κτηματική περιουσία, όπως για παράδειγμα ακατοίκητα νησιά», δήλωσε στην εφημερίδα ο βουλευτής του Κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών Φρανκ Σέφλερ.

Επίσης, ο βουλευτής της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης Μάρκο Βάντερβιτς δήλωσε ότι «εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση και άρα και η Γερμανία βοηθήσει οικονομικά την Ελλάδα, αυτή θα πρέπει να δώσει εγγυήσεις σε αντάλλαγμα. Λίγα νησιά μπορούν να κάνουν τη δουλειά».

Εχει δρόμο πολύ το πράγμα όπως φαίνεται ... και Εθνική κυριαρχία την άλλη της όψης φυσικά!
Αυτήν δηλαδή, που χρόνια πολλά έχουν στην πίσω πλευρά του μυαλού τους οι σημερινοί μας εταίροι και σύμμαχοι.
Γιατί πράγμα μιλάνε τελικά;
Και εμείς τι έχουμε να πούμε και να απαντήσουμε;
Πραγματικά έχει χαθεί κάθε μέτρο...

Δήλωσαν και προτιμήσεις... η Κέρκυρα τους κάνει!
Μήπως να τους δώσουμε μαζί και τα υπόλοιπα Επτάνησα καθώς και την μισή νότια Πελοπόννησο που έτσι κι' αλλιώς πολλοί συμπατριώτες τους έχουν επιλέξει ως δεύτερη (ή και πρώτη κατοικία)...

Τα άλλα γεμιστά

Όταν το μυαλό μου κολλάει σε κάτι, πρέπει πάση θυσία να το κάνει πράξη, γιατί αλλιώς του μένει απωθημένο. Έτσι λοιπόν πεθύμησα γεμιστά αλλά όχι τα κλασσικά: ούτε κιμά, ούτε ρύζι, ούτε πληγούρι. Κάτι άλλο!
Τι κάνουμε λοιπόν;
Αυτοσχεδιάζουμε, και ότι μας βγει.
Μας βγήκε λοιπόν ως γέμιση : πουρές λαχανικών με προσθήκη τόνου, τυριού κρέμα και αρωματικών.

Για 10-12 κομμάτια πιπεριές και ντομάτες γεμιστές η γέμιση είχε ως εξής
6 μεσαίου μεγέθους πατάτες και 4 καρότα που έβρασα σε αλατισμένο νερό.
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο που σωταρίστηκε στο τηγάνι μαζί με μια κομματάκια ψιλοκομμένης πράσινης πιπεριάς.

Όταν έβρασαν τα καρότα και οι πατάτες τα έλιωσα στο multi με ελάχιστο λάδι.
Ανακάτεψα τον πουρέ με τα σωταρισμένα κρεμμύδια και πιπεριές, προσέθεσα μπόλικο ψιλοκομμένο άνηθο καθώς και το περιεχόμενο από 3 κονσέρβες τόνου σε νερό που είχα προηγουμένως θρυμματίσει με τα χέρια. Αλάτι, πιπέρι, λίγο μοσχοκάρυδο, κάρυ καθώς και λίγη ντομάτα σάλτσα. Τέλος ένα μεγάλο κουτί τυρί κρέμα της αρεσκείας σας (αλλά αν θέλετε να τα κάνετε νηστίσιμα μπορείτε να την παραλείψετε).
Όλα μαζί ανακάτευμα με την κουτάλα και έτοιμη η γέμιση.

Γεμίζουμε πιπεριές και ντομάτες κατά τα γνωστά και περιχύνουμε με λαδάκι, ντομάτα ψιλοκομμένη  από τις ντομάτες που αδειάσαμε. ντομάτα σάλτα έτοιμη καθώς και και λίγο νεράκι. Αν περισσέψει γέμιση μην την πετάξετε ανακατέψτε την με τα υλικά της σάλτσας και μέσα στο ταψί σας :-))
Νοστιμεύει ιδιαίτερα το τελικό αποτέλεσμα.

Ψήνουμε το φαγητό μας σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 3/4 της ώρας περίπου.
Καλή απόλαυση.

Γευστικά Αρωματικά Μπουτάκια

Ομολογώ ότι «βαριέμαι» αρκετά τον τελευταίο καιρό να μαγειρεύω.
Με έπιασε μάλλον η Άνοιξη που χτυπάει την πόρτα και τα παράθυρά μας…Όλες οι φρέζιες έχουν ανθίσει στις ζαρτινιέρες του μπαλκονιού μου καθώς και τα ζουμπούλια μου! Ωραία εικόνα. Αλλά είναι και η κούραση που μας έφεραν κάτι αρρώστιες με ξενύχτια, οπότε τα πράγματα είναι κάπως οριακά.

Το θέμα βέβαια είναι ότι «βαριέμαι» και τις ίδιες γεύσεις στα πιάτα…Οπότε εκεί πια του δίνω και καταλαβαίνει. Ότι μου έρθει στο μυαλό το κάνω…κι’ αν τρώγεται το αποτέλεσμα έχει καλώς, αλλιώς ας πρόσεχα (εγώ και η παρέα μου στο σπίτι)!

Όμως τα μπουτάκια κοτόπουλου που έφτιαξα χθες μύριζαν πολύ ωραία (δεν τα έχω δοκιμάσει ακόμη, το απόγευμα θα ξέρω) και έτσι γράφω την συνταγή για να μην την ξεχάσω σε περίπτωση που θελήσω να την επαναλάβω.

Πλένετε καλά τα μπουτάκια και τα σωτάρετε σε καυτό ελαιόλαδο.
Σε βαθύ μπολ αναμειγνύετε τώρα : ένα κεσεδάκι γιαούρτι, τριμμένο σκόρδο (σε σκόνη ή λιωμένο καλά με στο μπλέντερ) ένα κουταλάκι του γλυκού περίπου σε ποσότητα. Μισό κουταλάκι καπνιστή πάπρικα, δύο κουταλάκια του γλυκού τριμμένο δυόσμο και ένα ποτηράκι λευκό κρασί.
Αφού ροδίσετε τα μπουτάκια από όλες τις πλευρές τα περιχύνετε με το γιαουρτένιο μείγμα και τα αφήνετε να σιγοβράσουν μέσα στην σάλτσα τούτη πασπαλίζοντας προς το τέλος με αλατάκι και πιπεράκι. Σε 3/4 της ώρας περίπου θα είναι έτοιμα.

Συνοδεύονται ωραία με πατατούλες βραστές που θα τις σπάσετε με το πιρούνι και θα τις γαρνίρετε με την υπόλοιπη μυρωδάτη σάλτσα από τα μπουτάκια σας.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αλληλεγγύη.
Η λέξη είναι μια και μόνον αυτή ταιριάζει στα όσα έγιναν πριν λίγες μέρες.

Οι αναφορές στα Blogs του Arkoudou, της Κατερίνας και της Κατερίνας θα σας πουν περισσότερα από όσα εγώ θα μπορούσα εδώ να γράψω.
Νομίζω όμως που την διάθεση να βοηθήσουμε μπορούμε να την μεταφέρουμε, να την αναγγείλουμε και να την κάνουμε πράξη πολλοί από εμάς.

Καλημέρα και βάλτε μέσα στις σκέψεις σας και τους ανθρώπους που ζουν και κινούνται γύρω μας, σίγουρα θα μας βοηθήσει ως κοινωνία για το καλύτερο.

Ουζάτες γαρίδες

Μέρες Σαρακοστής αρχής γενομένης από την Καθαρά Δευτέρα.
Η νηστεία βέβαια δεν είναι πια απλή υπόθεση για τον καθένα σήμερα, ούτε και έχει την έννοια που της έδιναν οι παλαιότερες γενιές, τουλάχιστον έτσι πιστεύω.
Τα καλούδια στο τραπέζι σας το Σαρακοστιανό σίγουρα θα είναι πολλά, γιατί μέσα στην τάση μας για απόλαυση (έστω και με περιορισμούς) πάντα υπερβάλουμε.

Προσωπικά προσπαθώ να μην το παρακάνω, γι’ αυτό «καθορίζω» κάπως το μενού της μέρας λίγο νωρίτερα.

Φτιάχνω συνήθως ένα «κυρίως» πιάτο και μερικά συνοδευτικά που ανάμεσά τους είναι η ταραμοσαλάτα, ο χαλβάς, η λαγάνα και κάποιο είδος σαλάτας με τουρσάκια, φασόλια βρασμένα, καλαμπόκι και μαρούλι.

Για κύριο πιάτο λοιπόν έχω επιλέξει φέτος : Ουζάτες γαρίδες.

Είναι πολύ εύκολο και απλό …αλλά η γεύση του είναι η μοναδική.

Θα χρειαστείτε λοιπόν  ενάμιση κιλό γαρίδες (για 5 άτομα) είτε φρέσκιες, είτε κατεψυγμένες. Θα τις πλύνετε καλά. Θα τις αφήσετε να στραγγίξουν. Στην περίπτωση που είναι κατεψυγμένες αφήστε για λίγο μέσα σε ξυδό-νέρο, τραβά αυτή την ελαφριά οσμή του κατεψυγμένου.

Στην συνέχεια τις βάζετε να βράσουν μέσα σε βαθιά κατσαρόλα, και τις λούζετε με τον χυμό από ένα μεγάλο πορτοκάλι, ένα ποτηράκι κρασιού ούζο, λίγο νερό ίσα για να σκεπαστούν, λίγο αλάτι,μισή κουταλιά του γλυκού θρούμπι καθώς και λίγους σπόρους γλυκανίσου. Όταν έχουν αλλάξει χρώμα και σκουρύνει είναι πια έτοιμες.

Τις στραγγίζετε.

Λαμβάνετε πυρέξ ή άλλο πυρίμαχο σκεύος και τις ξαπλώνετε μέσα, τις ψήνετε για 3-4 λεπτά στο γκριλ για να πάρουν κάπως την γεύση του ψητού και τις βγάζετε από τον φούρνο.

Σ’ ένα σέϊκερ έχετε χτυπήσει το χυμό από 2 μέτρα λεμόνια, 2 καλές κουταλιές μουστάρδας και με το μείγμα περιχύνετε τις γαρίδες, πασπαλίζετε με ψιλοκομμένο μαϊντανό και έτοιμοι όλοι στο τραπέζι για να τις απολαύσετε.

Αν βαριούνται κάποιοι στη παρέα να καθαρίζουν…φυσικά μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αποφλοιωμένες γαρίδες, αλλά καλό θα είναι να είναι μεγάλες σε μέγεθος, για να μην τις «χάσετε» κατά την διαδικασία βρασίματος-ψησίματος.

Καλή Αποκριά και Καλά Κούλουμα σας εύχομαι.

Αρωματική τάρτα πορτοκαλιού. Γρήγορα και εύκολα.

Εύκολη και γρήγορη, αλλά μοναδικά αρωματική τάρτα πορτοκαλιού. Δεν θα έλεγα πως δεν είχει θερμίδες, αλλά πιστεύω ότι αν την είχατε ελαφρώς ζεστή και με την αντίστοιχη συνοδευτική μπάλα παγωτού, δεν θα μπορούσατε να της αντισταθείτε.
Την έφτιαξα ως επιδόρπιο για την Τσικνοπέμτη, αλλά επειδή γίνεται πολύ γρήγορα και θέλω να πιστεύω ότι θα αρέσει σε όποιον την δοκιμάσει γι' αυτό και σας την γράφω, αν και κάπως ετεροχρονισμένα.

Θα χρειαστείτε: 1 φύλλο σφολιάτας βουτύρου, 6 πορτοκάλια, 1 φλυτζάνι ζάχαρη άσπρη, 1/2 κουταλάκι του γλυκού βανίλια κρυσταλλική, 3 αυγά, 50 γραμμάρια λιωμένη μαργαρίνη ή βούτυρο, 2 κουταλάκια κόρν φλάουερ.
Και παγωτό βανίλια σε επαρκή ποσότητα :-))

Σ' ένα μικρό κατσαρολάκι βάζετε το ένα πορτοκάλι (αφού το έχετε προηγουμένως πλύνει πολύ καλά) με νερό ώστε να το σκεπάζει και του έχετε κάνει με ένα πηρούνι σε 4-5 μεριές τρύπες την φλούδα του. Στο πεντάλεπτο που έχει αρχίσει να βράζει, χύνετε το πρώτο νερό και βάζετε νέο (για το ξεπίκρισμα γίνεται τούτη η δουλειά). Συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσει, περίπου 3/4 της ώρας δηλαδή. Χύνετε και τώρα το πολύ νερό και στην συνέχεια χτυπάτε το βρασμένο πορτοκάλι στο multi με ελάχιστο από το νερό του.
Το βάζετε να βράσει πάλι μαζί με 3 κουταλιές ζάχαρη (σαν να φτιάχνατε μαρμελάδα ας πούμε) αλλά για 6-7 λεπτά. Αποσύρετε από την φωτιά και αφήνετε να χλυάνει.
Την διαδικασία αυτήν μπορείτε να την κάνετε από την προηγούμενη μέρα ή απλά να την παραβλέψετε τελείως αν διαθέτε μαρμελάδα πορτοκάλι στα ντουλάπια σας, από την οποία θα χρησιμοποιήσετε 4 γεννές κουταλιές της σούπας.

Συνεχίζουμε. Σε βαθύ μπολ θα στίψετε τον χυμό από τα υπόλοιπα 5 πορτοκάλια (να είναι ζουμερά χρειάζεται) μέσα στον χυμό θα ρίξετε την υπόλοιπη ζάχαρη και θα την ανακατέψετε καλά για να διαλυθεί. Στον χυμό μέσα θα προσθέσετε πια όλα τα υπόλοιπα υλικά : την μαρμερλάδα πορτοκαλιού, την βανίλια, τα αυγά, το βούτυρο. Ανακατεύεται καλά μ' ένα αυγοδάρτη και αφού το μείγμα πάρει ενιαία μορφή ρίχνετε και το κορν φλάουρ και ανακατεύετε και πάλι ώστε να διαλυθεί και αυτό.

Σε αντικολλητική φόρμα ταύρτας ή στρογγυλό αντικολλητικό ταψί φούρνου (αντίστοιχου μεγέθους στρώνετε το φύλλο της σφολιάτας και φτιάχνετε με χάρη τα πλαϊνά του.  Τρυπάτε ελαφρά με ένα πιρουνάκι σε  5-6 σημεία. Στην συνέχεια ρίχνεται το μείγμα πορτοκαλιών επισημαίνω και τονίζω είναι πολύ υγρό, αλλά μην φοβάστε, θα πήξει και θα ψηθεί πολύ όμορφα. Χρειάζεται απλώς να είστε προσεκτικοί στην μεταφορά του προς τον φούρνο για να μην σας χυθεί.
Ψήνετε σε καλά προθερμασμένο φούρνο στους 190-200 βαθμούς ανάλογα με τον φούρνο για μισή ώρα.
Η επιφάνεια του γλυκού θα γίνει αρκετά ρόδινη, λόγω αυγών και χρώματος πορτοκαλιού, ελπίζω ότι φαίνεται κάπως καλά στην φωτογραφία, για να πάρετε μια εικόνα.
Την βγάζετε να κρυώσει και την σερβίρετε συνοδεία παγωτού βανίλιας.

Πιτό-τυρόψωμο με άρωμα μαστίχας...και όχι μόνον

Δεν "κομίζω γλαύκας" στην οθόνη σας και στην κουζίνα σας. Ψωμιά και πίτες ξέρετε σίγουρα να κάνετε όσες και όσοι με διαβάζετε (και σας ευχαριστώ γι’ αυτό) καλύτερα από μένα.

Αλλά την χθεσινή μέρα, πρόλαβα τελικά κι’ έφτιαξα κι’ ένα ψωμάκι που μοιάζει ίσως και με πίτα για να συνοδεύσουμε τα κρεατικά της.

Ως εκ’ περισσού όπως φάνηκε, μιας και είχα και πίτες για σουβλάκια. Έτσι σήμερα το έχω μαζί μου στην δουλειά για κολατσιό. Μια χαρά τρώγεται!

Πιτο-ψωμάκι με φέτα, πατέ ελιάς, θυμάρι, σουσάμι και ελαφρώς αρωματισμένο με μαστίχα.

Σε βαθύ μπολ ανακατεύετε με το μίξερ : αλεύρι (600 γραμμάρια), μαγιά ξερή (1 φακελάκι) αλάτι (1 κουταλάκι, όχι περισσότερο γιατί έχετε την φέτα και το πατέ), ζάχαρη  (1 κουταλάκι κοφτό που έχετε κοπανίσει μαζί με ένα – δυο δάκρυα μαστίχας), ¾ φλιτζανιού ελαιόλαδο και 200 γραμμάρια φέτα (θα χρειαστείτε άλλα 200 περίπου στο τέλος). Αρχίζετε το ανακάτεμα όλων των πιο πάνω υλικών και σταδιακά προσθέτετε νεράκι ελαφρώς χλιαρό (όχι ζεστό).

Όταν η ζύμη σφίξει κάπως, αποσύρετε το μίξερ και  μπορείτε να την ζυμώσετε λίγο με το χέρι ώστε να σχηματιστεί μια ωραία εύπλαστη μπάλα.

Την σκεπάζετε να χουχουλιάσει και την αφήνετε για μισή ώρα με τρία τέταρτα στην ησυχία της.

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και αλείφετε μέτριο ταψί με ελαιόλαδο. Πασπαλίζετε λίγο θυμάρι την επιφάνεια του και με τα χέρια όπως είναι από το άλειμμα του λαδιού στρώνετε την ζύμη να απλωθεί παντού στο ταψί.

Στην συνέχεια αλείφετε την επιφάνεια με 2-3 κουταλιές πατέ ελιάς, πασπαλίζετε πάλι με θυμάρι και κατόπιν προσθέτετε άλλα 200 γραμμάρια τριμμένης φέτας.

Πατάτε το τυρί λίγο με το χέρι για να «κολλήσει» και να χωθεί κάπως. Τελειώνετε με λίγο σουσάμι και λαδάκι γύρω-γύρω στην επιφάνεια.

Φουρνίζετε για 30 λεπτά μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να μοσχομυρίσει το πιτο-ψωμάκι. 

Υ.Γ. την διαδικασία ζύμωσης των υλικών μπορείτε να την κάνετε και στον αρτοπαρασκευαστή σας αν διαθέτετε, χρησιμοποιώντας τον μόνον στο πρόγραμμα του ζυμώματος. Τα υπόλοιπα σε διαδικασία φούρνου πια...
Καλημέρα, Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι...και καλή διασκέδαση σε όσους συμμέτεχουν σε καρναβάλια και σχετικές εκδηλώσεις. 

Μασκαρεμένη Μπουγάτσα

Τις μέρες της Αποκριάς παραδοσιακά, τα γλυκά είναι : γαλακτομπούρεκο, μπουγάτσα γλυκιά με κρέμα, χαλβάς σιμιγδαλένιος με ότι πρόσθετο τραβά η ψυχή σας και η όρεξή σας και σταδιακά φτάνουμε την Καθαρά Δευτέρα στον πασίγνωστο χαλβά από ταχίνι.
Όλες οι καλό-νοικοκυρές έχουν τα δικά τους τερτίπια και tips για να φτιάξουν τούτα τα γλυκά.
Εγώ απλώς θα σας περιγράψω τι έκανα προχθές για να φτιάξω μια μπουγάτσα με ότι υπόλοιπο
είχα :-)

Φύλλο κρούστας διέθετε το κατάστημα ένα πακέτο, βούτυρο επίσης, γάλα, αυγά, λίγο σιμιγδάλι που μου είχε ξεμείνει, αλλά είχα και μια κουβερτούρα και μισό σακουλάκι σταγόνες σοκολάτας. Να τα «εξολοθρεύσω» σκέφτηκα και να φύγουν από το ντουλάπι μονολόγησα!
Και στρώθηκα να την φτιάξω την μπουγάτσα μου.

Έβαλα το γάλα στην κατσαρόλα, ένα λίτρο, του έριξα μέσα και λίγη κρυσταλλική βανίλια, για άρωμα (γιατί μου αρέσει ιδιαίτερα τα έχουμε ξανά πει) και τα άφησα σε πολύ χαμηλή φωτιά μέχρι να ετοιμάσω και τα υπόλοιπα.

Μέσα σ’ ένα μπολ ανακάτεψα: την ζάχαρη, το ξύσμα από 2 μέτρια πορτοκάλια καθώς και το σιμιγδάλι (τώρα μην ρωτάτε για γραμμάρια με το μάτι δουλεύω καλύτερα, ας πούμε ότι ήταν μισό φλιτζάνι ζάχαρη και μισό φλιτζάνι σιμιγδάλι) τα άφησα λίγο να σταθούν γιατί έτσι το ξύσμα βγάζει πιο καλά το αιθέριο έλαιο που διαθέτει, το έχει πει ο κύριος Μαμαλάκης σε κάποια εκπομπή του και φυσικά έχε απόλυτο δίκιο ο καλός αυτός άνθρωπος, ενώ στην συνέχεια έριξα 3 μεγάλα αυγά. Ανακάτεψα καλά με το σύρμα.

Στο σημείο αυτό έριξα και την κουβερτούρα μαζί με τις σταγόνες μέσα στο γάλα ενώ πρόσθεσα και το μείγμα αυγών-σιμιγδαλιού-ζάχαρης-ξύσματος μέσα στην κατσαρόλα. Δυνάμωσα λίγο την φωτιά και άρχισα το ανακάτεμα μέχρι να αρχίσει να δένει η κρέμα.

Κατέβασα από την φωτιά..

Την άφησα λίγο στην άκρη και ξεκίνησα το στρώσιμο των φύλλων μέσα στο ταψί μου αλείφοντας τα ένα – ένα με βούτυρο. 6-7 φύλλα κάτω, στρώση η κρέμα και τα υπόλοιπα από πάνω, χάραγμα και στον φούρνο.  Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο μέχρι να ροδίσει όμορφα και αφού κρύωσε ελαφρώς προσφέρθηκε σε όσους ήταν εκεί κοντά (και στους απο κάτω ορόφους δηλαδή) με ζάχαρη άχνη, κανέλα και λίγη σκόνη κακάο μέσα στο μείγμα για περισσότερο «σοκολατένιο» χρώμα.

Καλή Τσικνοπέμπτη σας εύχομαι από σήμερα.
Να έχουμε όλοι Υγεία, ώστε να μπορούμε να κρατάμε τις «άμυνες» που μας χρειάζονται.

Φωτογραφία, δανεική από άλλες εποχές και καιρούς ... με μουντζούρηδες και σοκολατοπόλεμο!

Πίτα με ψάρι παστό ή αλλιώς μπακαλιαρόπιτα

Αγαπημένη γεύση, που μου θυμίζει επίσης αγαπημένα πρόσωπα "φευγάτα" από καιρό, καθώς και αγαπημένα μέρη. Τούτη η πίτα είναι χορταστική, μιας και μπορεί να την γευτεί κανείς σαν κύριο πιάτο παρέα με μια ωραία πράσινη σαλάτα και είναι ένα από τα κλασσικά πιάτα της Κεφαλονιάς, αλλά και άλλων σημείων της Ελλάδας τώρα πια.

Για να φτιάξετε ένα μέτριο ταψί φούρνου θα χρειαστείτε :

Ένα μεγαλούτσικο φύλλο μπακαλιάρου παστού, 
μισό φλιτζάνι ρύζι, 

δύο-τρεις κουταλιές σούπας ντομάτα πελτέ,
Δυο μέτρια ξερά κρεμμύδια ψιλοκομμένα,

δύο σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένο
ένα καλό ματσάκι άνηθο.

Προσωπικά  τούτη την φορά αντί για τον άνηθο έβαλα μισή μαραθόριζα που χτύπησα στο multi μαζί με λίγο άσπρο κρασί. Έκανε την διαφορά...

Ένα κουταλάκι κοφτό πιπέρι, 
μισό κουταλάκι κοφτό κανέλα
3/4 φλυτζανιού λάδι για την γέμιση. Και τέλος, ένα πακέτο φύλλο κρούστας μαζι με ελαιόλαδο  για το άλλειμα των φύλλων.

Κόβετε τον μπακαλιάρο σε κομμάτια και τον βάζετε στο νερό από την προηγούμενη για να ξαλμυρίσει. Αλλάζετε οπωσδήποτε 4-5 νερά κατά την διάρκεια της πρώτης μέρας. Την επομένη που ετοιμάζεστε να φτιάξετε την πίτα σας  τον στραγγίζετε και αρχίζετε το ξεψάχνισμά και το μάδημα σε μικρά κομματάκια.

Βάζετε τα κομματάκια σε λεκάνη όπου μέσα θα ψιλοκόψετε τα κρεμμύδια, το σκόρδο, τον άνηθο ή την αλεσμένη μαραθόριζα. Ανακατεύετε όλα τα υλικά και αμέσως μετά ρίχνετε το πιπέρι, την κανέλα και το ρύζι. Τέλος προσθέτετε τον πελτέ που τον έχετε διαλύσει σε λίγο νεράκι και ρίχνετε και το λάδι. Ανακατεύετε και πάλι όλα τα υλικά μαζί και αφήνετε το μείγμα για μια με μιάμιση ώρα στο ψυγείο, να σφίξει λίγο και να ενωθούν τα αρώματα.
Λαδώνετε  το ταψί σας, στρώνετε τα πρώτα 5 φύλλα που λαδώνετε το καθένα από πάνω  και στην συνέχεια στρώνετε την γέμιση καλά να πάει παντού.

Συνεχίζετε με τα υπόλοιπα φύλλα (λαδώνοντας πάντα) μέχρι να τελειώσουν και αμέσως μετά χαράζετε σε κομμάτια τριγωνικά (ή σύμφωνα με τον τρόπου που εσείς επιθυμείτε). Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο περίπου στους 190 για μία ώρα περίπου μέχρι να ροδίσει καλά η μπακαλιαρόπιτάς σας. Ξεφουρνίζετε, αφήνετε λίγο να κρυώσει και προχωράτε στην απόλαυσή της.

Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.
Όσο για την ταμπελίτσα της φωτογραφίας (που είναι δανεική) δεν έχει πάντα δίκιο!

Γρήγορα τάρτα μήλου - μπανάνας, για κρίσεις υπογλυκαιμίας

Το κρύο αρκετό και τσουχτερό τις τελευταίες μέρες. Είναι σίγουρο πως σε κάνει να μην θες να ξεμυτίσεις από το σπίτι σου. Ο καιρός αυτός προσωπικά μου αρέσει ιδιαίτερα ειδικά δε, αν δεν βρέχει επιθυμώ να βαδίζω μέσα στο κρύο ώρες. Όμως με μικρό παιδί αυτό δεν είναι εύκολο...και έτσι τι να κάνεις, αρχίζεις να το απασχολείς σε άλλα θέματα, όπως : παιχνίδια, ζωγραφιές ... και γιατί όχι και μαγειρικές δημιουργίες.

Χθες λοιπόν το απογευματάκι επιδωθήκαμε παρέα με τον γιόκα μου, σε γρήγορη ζαχαροπλαστική παρασκευή τάρτας μήλου - μπανάνας με την ζυμή που μας έδωσε η Κική  για την τάρτα με κιμά του Κωνσταντίνου.
Οι αναλογίες και τα υλικά που αναφέρονται σε αυτήν, απλώς πειράχτηκαν λιγάκι μιας κι' εμείς κάναμε γλυκιά τάρτα και όχι αλμυρή.
1 και 1/2 φλιτζανιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1/2 φλιτάνι  καλαμποκάλευρο,
2/3 φλιτζανιού λιωμένο βούτυρο τύπου Βιτάμ (αλλά με ελαιόλαδο),
1 αυγό,
1/2 φλιτζανιού γάλα,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
λίγο αλάτι,
λίγη ζάχαρη άχνη.

Ετοιμάζουμε την ζύμη, πρέπει στο σημείο αυτό να πω, πως η προσθήκη του καλαμποκάλευρου την κάνει πιο γρήγορα "ψιχουλιαστή"  όπως είναι το επιθυμητό για μια ζύμη τάρτας. Την αφήνουμε για λίγο στο ψυγείο.

Όσο η ζύμη μας είναι σε αναμονή. Καθαρίζουμε 4 μήλα σε φέτες ή μισοφέγγαρα καθώς και 2 μεγάλες μπανάνες σε ροδέλες. Τα λούζουμε με λίγο χυμό πορτοκαλιού (κάνει την ίδια δουλειά με το χυμό λεμονιού  - βοηθά στο να μην μαυρίσουν τα φρούτα - ενώ προσθέτει άρωμα).
Βγάζουμε την ζύμη μας και την απλώνουμε σε ανάλογου μεγέθους ταψί ή ταρτιέρα. Την τρυπάμε με ένα πιρουνάκι σε διάφορα σημεία και την ψήνουμε για 5 λεπτά σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο. Την βγάζουμε και αλοίφουμε την επιφάνεια της μ' ένα ελαφρύ στρωματάκι μαρμελάδας (ροδάκινο, βερίκκοκο, φράουλα) στην συνέχεια στρώνουμε πρώτο στρώμα με μήλα.
Πασπαλίζουμε με κανέλα και μαύρη ζάχαρη.
Δεύτερο στρώμα με ροδέλες μπανάνας. Πασπαλίζουμε πάλι με κανέλα και μαύρη ζάχαρη.
Τελειώνουμε με τα υπόλοιπα μήλα, κανέλα και ζάχαρη αντίστοιχα.
Ψήνουμε στους 170 περίπου βαθμούς μέχρι να μαλακώσουν αρκετά τα μήλα και να πάρουν χαρακτηριστικό ρόδινο χρώμα.
Να αναφέρω πως η μαύρη ζάχαρη δεν χρειάζεται να είναι σε μεγάλη ποσότητα, γιατί η μαρμελάδα και η μπανάνα προφέρουν από μόνες τους αρκετή γλυκιά γεύση στο γλυκό μας.

Αφήνουμε λίγο να κρυώσει και είμαστε έτοιμοι να την σερβίρουμε πασλαπίζοντας με ζάχαρη άχνη, άντε και καμμιά μπαλίτσα παγωτό καϊμάκι αν μας βρίσκεται.

Ευγενική συμπεριφορά

Οι τελευταίες 2 ημέρες είναι πολύ «κουραστικές» για τα αυτιά μου, σε επαγγελματικό επίπεδο. Ίσως είναι το timing κακό, στο να πρέπει δηλαδή να εκπαιδεύσεις ανθρώπους για το πως να βγάλουν τον καλό τους εαυτό μέσα από το τηλέφωνο, σε μια κακή για τον κόσμο οικονομική συγκυρία.
Κάνω αυτήν την δουλειά σχεδόν 10 χρόνια. Και κάθε φορά το «νέο ανθρώπινο υλικό» μου φαίνεται να μοιάζει παντελώς «ανεκπαίδευτο», μιας και δύσκολα καταλαβαίνουν ότι είναι μέρος ενός συνόλου (και πρέπει να βλέπουν και πιο μακριά) ενώ το θέμα της ευγένειας μάλλον δεν τους έχουν θίξει μέχρι σήμερα σε καμμια από τις σχολές που τελείωσαν.

Αλλά είναι και η άλλη πλευρά…εκείνη που θεωρεί ότι σαν πελάτης έχει πάντα δίκιο!
Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου έτσι.
Είναι δε, παρατηρημένο ότι αυτοί που φωνάζουν και διαμαρτύρονται εντονότερα, είναι και αυτοί που έχουν κάνει τα πιο πολλά σφάλματα στην διαχείρηση των αγορών τους.
Γι’ αυτό φίλοι που με διαβάζετε (όσοι έχετε διάθεση και χρόνο δηλαδή) δείτε τις οδηγίες που δίνω κάθε φορά στην όποια νέα ομάδα εκπαιδεύω.

Μιλάω για τους κανόνες της τηλεφωνικής συμπεριφοράς (που μπορείτε να τους επεκτείνετε με λίγη καλή θέληση και στην καθημερινή σας συμπεριφορά προς τρίτους).
Επειδή η τηλεφωνική συμπεριφορά έχει από μόνη της μια ιδιαιτερότητα που συνίσταται στο
ότι το επίπεδο επικοινωνίας είναι περιορισμένο, αν αναλογιστούμε ότι κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας δεν έχουμε την δυνατότητα να δούμε τον συνομιλητή μας και να διαπιστώσουμε τυχόν ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια του, αλλά και να «κρίνουμε» από την φάτσα του βρε αδελφέ τι «καπνό φουμάρει»!

Υπάρχουν λοιπόν δέκα συμβουλές, κάτι σαν τις 10 εντολές που έδωσε ο Θεός στον Μωϋσή, που ακολουθούν. Δεν είναι δικές μου, είναι υλικό από τα πρώτα μαθήματα Επικοινωνίας τον καιρό που μάθαινα κι’ εγώ…
Σας τις γράφω όχι για άλλο λόγο, αλλά για να σας κάνω να σκεφτείτε ένα πράγμα… πως το να είστε αγενείς με τους ανθρώπους που «συναντάτε» πίσω από μια τηλεφωνική γραμμή εξυπηρέτησης δεν είναι και ότι καλύτερο, όπως επίσης και στο ότι πρέπει να είστε σαφής με αυτό που ζητάτε.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΧΕΙΡΙΖΕΣΤΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ: Όσον αφορά τα εισερχόμενα τηλεφωνήματα, έχετε πάντα δίπλα σας (σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή): απαραίτητες πληροφορίες για την εταιρία και τα προϊόντα σας, τα τηλέφωνα και τα e-mails των συναδέλφων σας, απαντημένες τις τεχνικές ερωτήσεις που συνήθως δέχεστε, καθώς και πληροφορίες για τις διαδικασίες που συνήθως η εταιρία ακολουθεί. Για τα εξερχόμενα τηλεφωνήματα σας, σχεδιάστε γραπτώς το τι θα πείτε, ώστε να αποφύγετε τυχόν συμπληρωματικά τηλεφωνήματα για κάτι που πιθανώς θα ξεχαστεί...

ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ: Η ζεστασιά του χαμόγελου, ταξιδεύει πολύ εύκολα, ακόμα και μέσα από ένα καλώδιο. Αν θέλετε, μπορείτε ακόμα και να γελάσετε, σπάζοντας με ακόμα φυσικότερο τρόπο τον πάγο. Ο Ανδρέας Μικρούτσικος έλεγε ότι «είναι μεταδοτικό» και είχε απόλυτο δίκιο…

ΑΠΑΝΤΗΣΤΕ ΣΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΜΕΣΑ: Μην επιτρέπετε «να χτυπήσει» πάνω από δύο φορές. Αναλογισθείτε ότι εκείνος που σας καλεί, μίλησε πρώτα με την receptionist, ή και πιθανόν και με άλλους συναδέλφους σας, επαναλαμβάνοντας αρκετές φορές το μήνυμα του, πριν φτάσει τελικά σε εσάς. Τώρα, προσθέστε και τον χρόνο αναμονής μεταξύ όλων αυτών των κλήσεων…

ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟΝ ΤΥΠΙΚΟ ΤΡΟΠΟ: Μιλήστε στον πληθυντικό αν δεν έχετε πάρει την προηγούμενη «άδεια» του συνομιλητή σας για να περάσετε στον ενικό. Δεν έχουν σημασία η «θέση» και η ηλικία, η δική σας και του συνομιλητή σας. Μόλις νοιώσει πιο ζεστά μαζί σας, θα σας το προτείνει εκείνος.

ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΣΑΣ ΣΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΤΟΥ ΤΗΛΕΦΩΝΟΥ: Διατηρήστε πάντα έναν ήρεμο αλλά αποφασιστικό τόνο. Ακόμα και αν σας μιλήσουν απότομα ή σας προσβάλλουν, δεν επιτρέπεται να παρασυρθείτε και να ανταποδώσετε. Θυμηθείτε ότι η συμπεριφορά γεννάει συμπεριφορά…

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΜΕ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ: Συμπεριλάβετε στοιχεία όπως: ονοματεπώνυμο και τηλέφωνο, mail ή fax (μπορεί να τα χρειαστείτε αργότερα), λόγο κλήσης (αναλυτικά), καθώς και ποιος και πότε πρέπει να προβεί στην επόμενη ενέργεια (και φυσικά ποια θα είναι αυτή). Χρησιμοποιείστε προτυπωμένα, ειδικά για το συγκεκριμένο σκοπό χαρτάκια, τα οποία σας ζητούν να συμπεριλάβετε τα παραπάνω. Τελειώνοντας, επαναλάβετε στον συνομιλητή σας τα όσα σημειώσατε.

ΡΩΤΗΣΤΕ ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΩΡΑ ΓΙΑ ΟΜΙΛΙΑ: Ξεκινήστε με τη φράση «έχετε δύο λεπτά διαθέσιμα;»

ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ «ΝΕΚΡΑ ΣΗΜΕΙΑ» (ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ): Ακόμα και αν «κολλήσετε» χρησιμοποιείστε τις φράσεις: «που είχαμε μείνει;» ή «ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν…»

ΜΗΝ ΑΦΗΝΕΤΕ ΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑΤΑ ΝΑ ΔΙΑΚΟΠΤΟΥΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ: Δεν πρέπει, δείχνει αγένεια από την πλευρά σας. Είναι πάντα σπουδαιότερη η προσωπική συνάντηση από την τηλεφωνική επικοινωνία. Αν πρέπει όμως οπωσδήποτε να απαντήσετε σε μία κλήση, ενημερώστε από την αρχή τον συνομιλητή σας, ζητήστε συγνώμη πριν και μετά το τηλεφώνημα και μην το επαναλάβετε. Προς θεού όμως, μην χρησιμοποιείτε τη φράση «είναι σημαντικό», η οποία στα αυτιά του ανθρώπου που έχετε απέναντι σας ηχεί ως «! πιο σημαντικό από εσένα»…

ΠΑΡΤΕ ΞΑΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΗ ΣΑΣ ΕΑΝ ΔΙΑΚΟΠΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ: Αν διακοπεί η σύνδεση, είναι ευγενικό το να προσπαθήσετε αμέσως, ασχέτως του ποιος από τους δύο σας είχε αρχικά τηλεφωνήσει, ακόμα και αν κάνει το ίδιο και ο συνομιλητής σας.

Και η 11η για όσους είναι διευθυντές οι ιδιοκτήτες μιας επιχείρησης…
ΕΛΕΓΞΤΕ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΑΣ ΠΑΙΡΝΟΝΤΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΑΠ’ ΕΞΩ: Λειτουργήστε ως «mystery shopper». Θα λάβετε εξαιρετικά ενδιαφέροντα συμπεράσματα, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο υλοποιούνται στην πράξη οι κατευθύνσεις σας.

Ζητώ συγγνώμη, για το σεντόνι και το περιεχόμενο γενικού (επαγγελματικού) χαρακτήρα τούτου του post, αλλά έπρεπε να τα γράψω κι’ εγώ για να ξεθυμάνω βρε αδελφέ!!

Καλό Σαββατοκύριακο και καλά μαγειρέματα με μπόλικο άρωμα βανίλιας και αγάπη.

Μπριάμ πειραγμένο

Πώς κάνεις ένα κλασσικό φαγητό πιο νόστιμο;
Χωρίς το πείραμα να αποβεί σε βάρος σου δηλαδή…Εδώ σε θέλω μάστορα!
(και μάστορας είναι ο σεφ κάθε σπιτιού στην συγκεκριμένη περίπτωση)

Μπριάμ πειραγμένο

Πόσο διαφορετικό μπορείς να πεις ότι έγινε τούτο το φαγητό και ειδικά, όταν ξέρεις που θα «κατηγορηθείς» για την χρήση των κολοκυθιών;
Κάνεις αλχημεία και αλλάζεις τις αναλογίες υλικών. Δεν ανακαλύπτεις ξανά το «ταψί» από την αρχή :-)). Απλά πράγματα δηλαδή.

Βάζεις πατατούλες κομμένες σε ροδέλες (5 μέτριες), βάζεις μελιτζάνες (2 μεγάλες, μιας και οι μελιτζανιές του εξοχικού ακόμη παράγουν, θαυμαστό αυτό) επίσης κομμένες σε ροδέλες και ξεπικρισμένες κατά τα γνωστά, βάζεις υποψία από κολοκυθάκια ( 4 μικρά και χαριτωμένα για να μην πολύ-φανούν μέσα στο πλήθος των ζαρζαβατικών) βάζεις μπόλικα φρέσκα μανιτάρια σε μεγάλα κομμάτια (1 μεγάλο πακέτο) , μπόλικο φρέσκο ψιλοκομμένο μαϊντανό, 2 ντοματούλες φρέσκιες (εντάξει δεν είναι και ότι καλύτερο τούτη την εποχή) κομμένες σε κομματάκια, κρεμμυδάκι ξερό ψιλοκομμένο, σκόρδο 2-3 σκελίδες ανάλογα με τα γούστα σας, επίσης ψιλοκομμένες.

Και τώρα ερχόμαστε στην αλχημεία.
Ανακατεύουμε σ’ ένα βαθύ μπολ: σάλτσα ντομάτας (1/2 από το κουτί, ίσως κάτι παραπάνω γιατί δουλεύω με το μάτι), ελαιόλαδο αρκετό, αλάτι, πιπέρι, πάπρικα, ξερό βασιλικό ή δυόσμο, τυρί κρέμα με μυρωδικά (ένα μικρό πακέτο, την ιδέα την πήρα από την Αμαλία και την σούπα της με κολοκυθάκια) και 2/3 ποτηριού νερό. Χτυπάμε καλά να ενωθούν τα υλικά με έναν αυγοδάρτη και περιχύνουμε στα λαχανικά μας.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό) για μιάμιση περίπου ώρα, μέχρι να «μελώσει» όπως έλεγε και η γιαγιά μου το φαγητό.
Την ερχόμενη μέρα μπορώ να σας πω ότι είναι καλύτερο, γιατί οι πατατούλες έχουν αποκτήσει μια ιδιαίτερη γεύση μέσα στην σάλτσα τους.
Συνοδεύεται με ψωμάκι φρέσκο και τυράκι κατά τα γούστα σας.

Υ.Γ. η photo γελιογραφία δανεική από το site: http://www.ichef.com