Γιατί η παρέα ήταν γλυκιά ... σαν το μέλι της.

Η συνάντηση σε Λιλά φόντο, έδωσε χαρά θέλω να πιστεύω σε όσους και όσες βρεθήκαμε εκεί.
Είναι μια απο τις πιο όμορφες εμπειρίες στην ζωή μας να συναντάμε τελικά πρόσωπο με πρόσωπο, ανθρώπους που έχουν αποκτήσει υπόσταση μέσα από το Διαδίκτυο. Έτσι κι' εμείς βρεθήκαμε με την Λίλα και την οικογένειά της καθώς και το  Αστέρι, την Μαρία με τον σύντροφό της.

Σας ευχαριστούμε πολύ Λίλα που ανοίξατε (την πάντα ανοιχτή όπως αποδείχτηκε πόρτα) του σπιτιού σας.

Το συναίσθημα της όμορφης συνάντησης με συνόδευε καθ΄ όλη την διάρκεια της Κυριακής και επειδή είχα τα κέφια μου και είχα και την πρώτη ύλη...Μέλι φρεσκοτρυγιμμένο, έκατσα και σκάρωσα λουκουμάδες μετά τα σεκέρ παρέ που είχα κάνει στα γρήγορα για τον Σαββατιάτικο καφέ μας.

Λουκουμάδες όμως με μερικές έξτρα προσθήκες και κάπως σαν παραλλαγή.

Γράφω λοιπόν και αφιερώνω την συνταγή σε σένα και τους δικούς σου.
3 κούπες του τσ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3 μέτρια αυγά,
1/2 κοφτή κουτ.σούπας ξερή μαγιά,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού αλάτι,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού μείγμα σμυρνιό,
1/2 κοφτό κουτ. γλυκού βανίλια σκόνη,
3 κουτ. σούπας ζάχαρη,
1 ποτήρι γάλα πλήρες, σε θερμοκρασία δωματίου
1 σφυνάκι λιμοντσέλλο (λικέρ λεμόνι)
και τέλος λίγο νερό χλυαρό (εάν χυλός μοιάζει αρκετά σφυχτός)

Για το σιρόπιασμα χρειάστηκαν:
5 κουτ. σούπας μέλι (ίσως και παραπάνω, γιατί βάλαμε και σε κάποιους έξτρα)
1 κουτ. νερό
κανέλλα σκόνη (αρκετή γιατι εμένα μου αρέσει)
αμύγδαλα ξασπρισμένα και κοπανισμένα στο Multi (περίπου 1 φλυτζάνι του τσαγιού)
καθώς και λίγο σουσάμι.

Σε μια λεκανίτσα βάζουμε όλα τα στερεά και ρίχνουμε αμέσως μετά τα αυγά και το γάλα λίγο – λίγο, ανακατεύουμε. Στην συνέχεια ρίχνουμε στο μείγμα το λιμοντσέλλο (μπορείτε να βάλετε και ξύσμα λεμονιού). Ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να έχουμε έναν παχύρευστο χυλό. Μπορεί να σας φανεί σφυχτός ο χυλός οπότε εδώ θα χρειαστεί να προσθέσετε το χλυαρό νερό.

Σκεπάζουμε την λεκανίτσα με μια καθαρή πετσέτα και την αφήνουμε σ' ένα ζεστό μέρος (αν και τώρα με την ζέστη παντού ζεστά είναι μέσα στο σπίτι) χωρίς να την κουνάμε, για μια περίπου 2 ώρες.

Μετά από δύο ώρες και αφού ο χυλός μας έχει αυξήσει τον όγκο του και έχει κάνει φουσκαλίτσες και τρυπούλες στην επιφάνειά του είναι έτοιμος για την παραγωγή λουκουμάδων.
Βάζουμε σε μια κατσαρόλα μπόλικο ελαιόλαδο και το αφήνουμε να ζεσταθεί καλά.
Ετοιμάζουμε το κουτάλι μας προς χρήση.
Προσωπικά δεν έχω καταφέρει ποτέ να τους κάνω με το κόλπου που αναφέρουν πολλοί, με τον αντίχειρα και τα λοιπά. Απλώς έχω ένα αρκετά στρογγυλό κουτάλι και με αυτό παίρνω κουταλιές από τον χυλό και τις ρίχνω γρήγορα και κοφτά στο καφτό λάδι.  Μόλις πάρουν χρώμα είναι έτοιμοι για εξαγωγή, πάνω σε απορροφητικό χαρτί κουζίνας και μετά έτοιμοι προς κατανάλωση αφού τους περιχύσουμε με μέλι (ατόφιο ή ελαφρώς αραιωμένο με νερό) πασπαλισμένους με κανέλα, σουσάμι και τριμμένο αμύγδαλο ή καρύδι.

Όπου κι΄ αν βρεθώ η Ελλάδα με πληγώνει…

Καλά θα μου πείτε, εσύ τώρα τι θες και μας τα λες έτσι.

Είπαμε να πας να δεις και τον τόπο αυτό, αλλά μην μας τα λες τόσο ΤΡΑΓΙΚΑ.

Φίλες και φίλοι, τούτο το ταξίδι στην ΜΑΛΤΑ, σύντομο, λίγων ημερών μόνον, μου έδωσε απλώς να καταλάβω πόσο εύκολα μπορείς να βγεις ή να μπεις σε μια καθημερινότητα.

5 μέρες,
27 άνθρωποι,
από διάφορα μέρη της χώρας μας (γιατί έχει και αυτό την σημασία του, όταν ανταλλάσεις εμπειρίες): είδαν, σχολίασαν, διάβασαν, άκουσαν, αναζήτησαν, γεύτηκαν, φωτογράφησαν, γέλασαν, έπεσαν (είχαμε και κάτι πτώσεις σε βράχια για μερικούς της παρέας) γνωρίστηκαν και αντάλλαξαν απόψεις μεταξύ τους και μόνον πριν τις τελευταίες ώρες από την επιστροφή συμφώνησαν όλοι σε κάτι, από κοινού. Την χώρα μας την θέλουμε πίσω και μακριά από την μιζέρια και την μουρμούρα που βιώνουμε τόσο καιρό. Προσωπικά εντυπωσιάστηκα, γιατί είπα μέσα μου πως αυτό είναι ΔΕΙΓΜΑ ΥΓΕΙΑΣ.
Αρχίσαμε κάπως να αντιδρούμε στα όσα με κάθε τρόπο μας "πασάρουν" καιρό τώρα.

Όσο για τις συγκρίσεις σε πολλά πράγματα αναπόφευκτες δυστυχώς.

2 καφεδάκια καπουτσίνο και ένα milk sake σε μαγαζί κάπου ας πούμε στο Λουτράκι... έχουν 14-16 Euros.  Σε αντίστοιχο τουριστικό θέρετρο, την Qawra (Λουτράκι της δεκαετίας του 70 το χαρακτηρίσαμε εμείς)  4.90 Εuros. Και φυσικά παντού παρόμοιες οι τιμές τους.

Κατώτερος μισθός Μαλτέζου 720 Euros, κάπου εκεί και ο δικός μας.
Ένα 3άρι σπίτι ας πούμε κάπου στα όρια Ταύρου - Φαλήρου, σημέρα πρέπει να έχει 150-180.000 Euros και διορθώστε με αν κάνω λάθος. Στην Μάλτα δεν ξεπερνά τις 70.000 άντε 80.000 Euros.

Ενδεικτικά είναι όλα θα μου πείτε, ναι αλλά οι δικές μας ενδείξεις είναι "αρνητικές".

Κατά τα άλλα, τα τοπία σε ορισμένες περιοχές μάλλον θυμίζουν Μαρόκο και Αλγερία. Οι βαθύτατες επιρροές από τους κατακτητές τους είναι εκεί και κάποιες τις έχουν εκμεταλλευτεί με τον καλύτερο τρόπο. Αραβικά, Ιταλικά και Αγγλικά στοιχεία είναι ένα σύμπλεγμα που δίνει ιδιόμορφες καταστάσεις.

Άνθρωποι φιλικοί και ήσυχοι. Με λαϊκά στοιχεία, της Ελλάδας του 50 μέχρι και το 70, αυτή την εντύπωση τουλάχιστον έδωσαν σε μενα. Πιστοί καθολικοί. Με έντονο το λατρευτικό στοιχείο.

Γεύσεις και αρώματα που θυμίζουν Ελλάδα κυρίως νησιωτική. 

Κάστρα, πανοπλίες, ιππότες, σταυροφόροι.

Πειρατές, αλλά και Ελληνικοί μύθοι (Οδυσσέας και Καλυψώ)

Σπίτια φτιαγμένα στο χρώμα της ξεροληθιάς (από πορόλυθο) που δίνουν ταυτότητα στα χωριά τους.

Αλλά και τέχνη στο γυαλί που σε κάνει να τρέχεις στην Μεγάλη Γαληνοτάτη, την Βενετία.

Ψαρόβαρκες με χρώματα χαρούμενα σε τυρκουάζ νερά.
Παλιά αστικά λεωφορεία, βγαλμένα μέσα από ελληνικές ταινίες με το τόσο έντονα αναγνωρίσιμο χρώμα τους. Κάτι που σαν "ατραξιόν" θα εκλείψει μετά το πέρας του 2010, σύμφωνα με εντολές και απαιτήσεις της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Προλάβετε λοιπόν, γιατί θα είναι σαν να πηγαίνετε στην Κούβα και να έχουν αποσυρθεί πλήρως τα παλαιά μοντέλα αμερικανικών αυτοκινήτων!

Αλλά και πανάκριβες θαλαμηγοί και κότερα. Ένας άλλος οικονομικός πόρος, για ένα τόσο μικρό νησί που ωστόσο έχει όμορφα και καλά οργανωμένα φυσικά λιμάνια.

Μεγάλες μερίδες φαγητού και πολύ καλές τιμές (τουριστικό δέλεαρ για τους Ευρωπαίους γειτονές τους) γευστικά καλές και μέσα στα δικά μας γούστα. Ωραιτότατα τα "παστίτσι". Οι δικές τους τυρόπιτες δρόμου με ριγκότα και αυγό μόνον στην γέμιση και εξωτερικά φύλλο, σε σχήμα βαρκούλας ή μικρού πενιρλύ. Αξία : 0.50 έως 0.65 λεπτά το ένα. Εδώ μια απλή τυρόπιτα ξεπερνά πια το 1.20!! Τις βλέπετε κάτω δεξιά στην εικόνα, παρέα με κουλουράκια μελιού και γλυκάνισου (ιδιαίτερη γεύση).
Ενώ τα κουλουράκια γλυκανίσου με σουσάμι, ομολογώ πως τα έτρωγα δύο-δύο στον πρωϊνό καφέ μου. Πολύ γευστικά.

Ζέστη όμως πολύ και υγρασία με το νεράκι να μην επαρκεί (αφαλάτωση τουλάχιστον για το νησί της Μάλτας, όχι όμως και για το Gozo) και ακριβά τα νεράκια αν δεν τα πάρεις απο το mini market που βρίσκεται σίγουρα κάπου δίπλα στο ξενοδοχείο διαμονής σου.

Μια ωραία εμπειρία και τούτο το ταξίδι στην Μάλτα, στο νησί των Ιπποτών της Μεσογείου. Τα ωραιότερα, το ταξιδιωτικό μας γραφείο τα επιφύλαξε για τις 2 τελευταίες ημέρες, γιατί δεν σας το κρύβω η αρχική εντύπωση που μου έδωσε το νησί ήταν σαφώς κατώτερη των περιγραφών των τουριστικών οδηγών.

Καλώς σας βρήκα και πάλι.

Και να είμαστε αισιόδοξοι.
Ίσως θα πρέπει να κλείσουμε και για αρκετό καιρός τα αυτιά μας στις "σειρήνες του  πολέμου" που μαίνεται γύρω μας και μέσα μας.

Θες να τα πεις "παπουτσάκια"...

"Θες να τα πεις, παπουτσάκια,...πες τα!
Εγώ τα λέω μελιτζάνες με τυρί κρέμα και μανιτάρια".
Αυτή ήταν η στιχομυθία με τον καλό μου, πάνω από ένα ταψάκι με μελιτζάνες χθες το βραδάκι.
Δεν μας φτάνει η ζέστη, δεν μας φτάνουν τα διάφορα που ενοχλούν όλους μας κατά καιρούς, δεν μας φτάνουν τα τρένα, και τα αεροπλάνα που θα θέλαμε να είμαστε μέσα και δεν είμαστε…
Έχουμε τώρα προβληματισμό και για το πες ονομάζεται το πιάτο ημέρας, που ετοιμάσαμε νύχτα!

Ήμαρτον λέμε,  ήμαρτον.

Έχω νεύρα ...Φταίει η ηλικία ...

Φταίνε κι’ άλλα, αλλά που να τα απαριθμώ τώρα.

Μεγαλώνω και τα περιθώρια στενεύουν όπως στενεύουν και οι αντοχές και οι ανοχές μου (όχι μόνον οι δικές μου, αλλά όλων μας).

Τέλος πάντων.

Εγώ μελιτζάνες γεμιστές έκανα, με ότι βρήκα μπροστά μου στο ψυγείο και στον φοριαμό τροφίμων (δόκιμος όρος)!

Υλικά για ένα μέτριο ταψί:
5 μεγάλες μελιτζάνες (σημειώστε ότι είναι από τις γλάστρες μας)
250 γρ. τυρί κρέμα,

1 γιαουρτάκι στραγγιστό,

1 κρεμμύδι κόκκινο γλυκό και ψιλοκομμένο,

1 κουτάκι μανιτάρια φρέσκα,
4 αυγά,
2 φλιτζάνια τριμμένα σκληρά τυριά (ρεγκάτο και γραβιέρα Τριπόλεως)
1 μικρή χούφτα φρέσκο ψιλοκομμένο βασιλικό (από τις γλάστρες μου) και λίγο μαϊντανό επίσης,
ελαιόλαδο,

ντομάτα σάλτσας (από κουτί)
αλάτι, μοσχοκάρυδο τριμμένο και πιπέρι.

Σε βαθύ τηγάνι, σοτάρισα το κρεμμύδι και στην συνέχεια έριξα τα μανιτάρια κομμένα σε κομμάτια, μαζί με την σάρκα από τις μελιτζάνες αφού είχα αφαιρέσει τους σπόρους όσο περισσότερο μπορούσα. Σοταρίστηκαν όλα μαζί για 7-8 λεπτά και στην συνέχεια τ΄ ανακάτεψα με το τυρί κρέμα, το γιαούρτι, τα αυγά, τα τριμμένα τυριά, τον βασιλικό και τον μαϊντανό.

Αλατοπιπέρασα (σύμφωνα με τα γούστα μου) πρόσθεσα και το μοσχοκάρυδο και με το μείγμα γέμισα τις μελιτζάνες. Αφού προηγουμένως τις είχα αδειάσει και ζεματίσει σε ελαφρώς αλατισμένο νερό (την σάρκα την βάλαμε στην γέμιση, όπως καταλάβατε από τα πιο πάνω).

Στο ταψάκι λοιπόν και στον φούρνο για ψήσιμο, αφού τις περίχυσα με χυμό ντομάτας, λαδάκι και λίγο νεράκι. Σε 40 λεπτάκια περίπου ήταν έτοιμες και σήμερα το μεσημέρι μας περιμένουν, εφόσον θα έχουν «μελώσει» καλύτερα όπως έλεγε και η γιαγιά μου. Μιας και έτσι πρέπει με το λαδερό φαγητό.

Σας χαιρετώ για λίγες μέρες και πάλι.
Εύχομαι όταν γυρίσω, να είμαστε όλοι γεροί και δυνατοί στις θέσεις και τις επάλξεις μας!
Και το γέλιο να μην έχει εξαφανιστεί οριστικά από την καθημερινότητά μας.
Η φωτογραφία της ανάρτησης από το site http://www.cartoonstock.com

Παραλαγμένη Κασόπιτα

Το οδοιπορικό στην Ήπειρο ήταν όμορφο και γεμάτο εικόνες για όλους μας. Όμως ωφείλω να γράψω και μια συνταγή από κείνα τα μέρη, για να τα τιμήσουμε όπως τους πρέπει. Τι καλύτερο λοιπόν από μια συνταγή για πίτα;
Ξέρω πως δεν θα γράψω κάτι πρωτότυπο ή πολύ ιδιαίτερο, αλλά σίγουρα είναι καλό και νόστιμο, άστε που γίνεται σε χρόνο dt!
Και το θέμα του χρόνου είναι γεγονός "καυτό" μέσα σε τούτες τις ζεστές μέρες που τίποτε δεν με κάνει να θέλω να μπω στην κουζίνα...ούτε και κείνα τα κουλουράκια πορτοκαλιού που τόσο αγαπώ με τον καφέ μου κάθε πρωί.  ΒΑΡΙΕΜΑΙ σας λέω...
Αμαρτία εξομολογουμένη, δεν είναι αμαρτία. Σωστά;

Έτσι λοιπόν τα μόνα πράγματα που έχω φτιάξει από το Σάββατο που επιστρέψαμε, είναι μπιφτέκια με λαχανικά και κάρυ καθώς και πατάτες στον φούρνο. Έναν αρακά, με μπόλικα καροτάκια, λαδερό. Και την Κασόπιτα (Ηπειρώτικη εύκολη τυρόπιτα) για βραδινό και κολατσιό στο γραφείο...με προσθήκη μελιτζάνας (που είχαμε παραγωγή στις γλάστρες της ταράτσας μας). Γιατί όποιος έχει αρκετό πιπέρι βάζει και στα λάχανα, την οποία και ονομάζω πλέον : Παραλαγμένη Κασόπιτα.

Τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν για τούτην την παραλαγή ήταν :

1 και μισή κούπα του τσαγιού αλεύρι (που φουσκώνει μόνο του),

3 κουταλιές βούτυρο μαζί με μισό φλυτζάνι ελαιόλαδο,

2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό,

4 αυγά - από τις κότες του χωριού του πεθερού. Βγήκαμε γύρα με τον Θ. και εισπράξαμε τους μπουναμάδες για το παιδί, βλέπετε :-)

1/2 του κιλού φέτα,
1/2 κουταλάκι γλυκού τριμμένο μοσχοκάρυδο,
1 μικρό ματσάκι ψιλοκομμένο μαϊντανό,

λίγο τρυμμένο μπλέ τυρί,

φρυγανιά τριμμένη,

2 μελιτζάνες στρογγυλές κομμένες σε ροδέλες και ψημμένες στο γκριλ,

2 κουταλάκια του γλυκού σουσάμι.

Τα πιο πάνω βέβαια υλικά δεν είναι τα αντίστοιχα για την παραδοσιακή Κασόπιτα, αλλά είναι γνωστό σε όσες και όσους μπαίνετε στον κόπο να με διαβάζετε, ότι κάπου την "βρίσκω" με τους αυτοσχεδιασμούς.

Τι πράτουμε τώρα λοιπόν:
Βήμα 1ο : κόβουμε τις μελιτζάνες σε ροδέλες και τις αφήνουμε για κανένα μισάωρο (μέχρι να κάνουμε δηλαδή όλα τα υπόλοιπα) σε αλατόνερο για να ξεπικρίσουν.  Μετά τις ψήνουμε στο γκριλ για 10 λεπτά αφού τις έχουμε προηγουμένες ελαφρά λαδώσει μ' ένα πινέλο.
Βήμα 2ο :  ανακατεύουμε το βούτυρο (που πρέπει να είναι σε θερμοκρασία δωματίου) μαζί με το λάδι και την φέτα που την έχουμε τρίψει μ' ένα πιρούνι, τ' αυγά, το γιαούρτι, το μοσχοκάρυδο, τον μαϊντανό και το αλεύρι, μέχρι να πάρουμε έναν ωραίο και ομοιωγενή χυλό (εάν είναι αρκετά σφιγχτός προσθέστε λίγο γάλα).
Βήμα 3ο: λαδώνουμε ένα ταψί φούρνου ελαφρά και πασπαλίζουμε με την φρυγανιά.
Βήμα 4ο: βάζουμε τον χυλό στο ταψί. Στην επιφάνεια στρώνουμε τώρα τις φέτες μελιτζάνας, το μπλέ τυρί τριμμένο με το χέρι και πασπαλίζουμε με το σουσάμι.
Βήμα 5ο: ψήνουμε στο φούρνο για 40-45 λεπτά στους 180 βαθμούς, πάνω - κάτω αντίσταση στην δεύτερη σκάλα (από κάτω προς τα πάνω). Βέβαια αυτό εξαρτάται και από την λειτουργία του φούρνου σας. Και τέλος.
Βήμα 6ο: την βγάζουμε από τον φούρνο. Την αφήνουμε ελαφρά να κρυώσει και την απολαμβάνουμε παρέα με κρύα μπύρα ή κρασάκι λευκό παγωμένο.
Καλή συνέχεια στις διακοπές σας, μιας και η Αθήνα φαίνεται τουλάχιστον άδεια και σήμερα το πρωί.

Αθήνα - Γιάννενα ... με δυό παπούτσια πάνινα

Αθήνα (και όχι Θεσσαλονίκη όπως λέει το τραγούδι του Γ. Νταλάρα...) 

Γιάννενα με δυό παπούτσια πάνινα... και ακόμη παραπέρα!

Φαράγγι Βίκου, Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο,

Κλειδωνιά, Αρίστη, Κόνιτσα, Μπουραζάνι, Μερτζιανή, Παναγιά Μολυβδοσκέπαστη, Καλπάκι.

Τόποι και ονόματα γεμάτα ιστορία!
Ιστορία Ελληνική, που δεν μπορείς να την παραχαράξεις όσο κι' αν προσπαθήσεις.
Αυτή είναι η δική μου τουλάχιστον αίσθηση και πεποίθηση από το δεύτερο οδοιπορικό μας στα μέρη αυτά τα τελευταία 7 χρόνια.

Σαρανάπορος, Βοϊδομάτης, Αώος.

Ποτάμια που τρέχουν και σε καλούν να σκεφτείς περισσότερο και με βάθος, την ζωή σου.
Την ζωή σου που τρέχει σαν ποτάμι που δεν έχει γυρισμό.
Ενώ, η "ζωή" που προσφέρουν τα νερά τους στα τοπία και τα μέρη που ρέουν είναι ανυπολόγιστης αξίας!
Όσων λοιπόν οι ζωές σας είναι στην Αθήνα και γενικά στην νότια Ελλάδα, βρείτε χρόνο στις όποιες διακοπές προγραμματίζετε και φτάσετε μέχρι την Ήπειρο. Αξίζει τον κόπο.

Γιατί θα νοιώσετε ότι η πρόσφατη ιστορία της χώρας μας (δεν είναι πολύ μακρινό το ΕΠΟΣ του '40) είναι εκεί και μας περιμένει.
Οι άνθρωποι της Ηπείρου έχουν μια ντομπροσύνη στα μάτια.
Ναι, ίσως όχι όλοι... αλλά παντού υπάρχουν προβληματικοί χαρακτήρες είναι βέβαιο.
Και οι ρυθμοί που μάθαμε να ζούμε μας έχουν κάνει να μην κοιτάμε τους άλλους στα μάτια.

Αγαπούν ιδιαίτερα τα παιδιά (με εντυπωσίασε σφόδρα αυτό τους το χαρακτηριστικό). Ισως γι' αυτό και να δικαιολογείται το γεγονός ότι η Ήπειρος είναι γενέτειρα δασκάλων πολλών, πέρα από την φτώχεια των παλαιότερων χρόνων που τους έστρεφε προς αυτό το επάγγελμα.

Τα τοπία δίνουν την ομορφιά ορεινής πράσινης Ελλάδας.
Που είναι υπέροχη.
Του ορεινού όγκου, του επιβλητικού, του βαθύ πράσινου και καθάριου ποταμίσιου νερού. Των χρωμάτων που συναλλάσονται αντίστοιχα ανάλογα με τις εποχές του χρόνου.

Και οι γεύσεις από παραδοσιακά πιάτα σε μικρές τοπικές ταβέρνες (μιας και έχουμε και την μαγειρική τέχνη σε ημερήσια διάταξη σε τούτο το blog μην ξεχνιόμαστε) είναι αυτές που θέλουμε να γευόμαστε, χωρίς να αισθανόμαστε ότι μας κοροϊδεύουν.
Όλων των ειδών οι ΠΙΤΕΣ (ο προσωπικός μου παράδεισος δηλαδή, με πρώτη την κασόπιτα και μετά την πρασόπιτα), καπνιστό χέλι (πρώτη φορά στην ζωή μου έφαγα. Δεν ξέρω αν θα ξαναφάω, αλλά ήταν μια εμπειρία) πέστροφες (ωραιότατες) και ωραία κρεατικά (αν και δεν είναι η αδυναμία μου) που με έκαναν να πω πως αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Και τέλος πολύ νόστιμα τυριά με φρέσκο ζυμωτό ζεστό ψωμί για δεκατιανό :-))
Για γλυκά τι να σας πω;
Χάθηκα σε κάτι ταψιά με μπακλαβάδες και δεν λέω να γυρίσω πίσω.Τα υπόλοιπα, αν υπάρχουν, απλώς δεν τα γεύτηκα. 'Οσο για τα γλυκά του κουταλιού αγόρασα μερικά, δεν ξέρω αν είναι καλά. Και με τον καιρό θα τα δοκιμάσω, αν και πιστεύω πως κι' εγώ φτιάχνω πολύ καλά γλυκάκια.

Τέλος να ευχηθώ σε όλους όσους γιόρταζαν χθες με την Χάρη της, να είναι γεροί και δυνατοί και να προχωράνε στην ζωή με αισιοδοξία.
 
Δείτε πληροφορίες στα ακόλουθα links  :
http://www.about-ioannina.gr
http://www.epirusnews.gr/
http://www.epirus-history.gr/
http://ipiros.blogspot.com/2007/12/blog-post.html
http://www.sfeva.gr/
http://www.travelsecrets.gr/
http://eleytherospoliorkimenos.blogspot.com/2009/10/1940-1941.html


Και η παλαιά φωτογραφία της λίμνης από το Internet (από την ατομική συλλογή της Ιφιγένειας Χριστιάς Μπάη - ΠΗΓΗ: http://www.zosimaia.gr/?page=home)

Στην Οξφόρδη μαθαίνουν αρχαία ελληνικά

Τα αρχαία ελληνικά είναι μια υπέροχη γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και εντυπωσιακά νοήματα, τόνισε η Λόρνα Ρόμπινσον η διευθύντρια του προγράμματος.

Αυτά διαβάζω κι' αναρρωτιέμαι, την ώρα που εμείς έχουμε ξεχάσει να μιλάμε και τα νεολληνικά, που στην ευχή πάει τούτος ο έρμος τόπος!


Δείτε το σχετικό link και απλώς αναρρωτηθείτε κι' εσείς σαν και μένα!  Γιατί πέρα από το ΔΝΤ και τα όποια οικονομικά προβλήματα, την ύφεση, την ανεργεία και την έλλειψη βασικών αγαθών για πολλούς συμπατριώτες μας, υπάρχει και κάτι άλλο που θα μας φέρουν τα επόμενα χρόνια. Αυτό που λέγεται "έλλειψη ελληνικότητας" και έλλειψη ιστορικής μνήμης και ταυτότητας. Ίσως να πρέπει να αρχίσουμε "αντιδράσεις" και "απεργείες" και για τούτο το "καυτό" θέμα.

Σαντουϊτς Πατάτας

Είπαμε το καλοκαίρι δεν μαγειρεύουμε  :-))
Άστε, που δεν μαγειρεύουμε όπως μαγειρεύαμε πριν 2-3 μήνες...
Θα ξεχάσω την τέχνη τελικά!
Όμως πριν την ξεχάσω να σας γράψω για ένα ωραίο σνακ, που μπορεί να το χρησιμοποιήσετε και για φαγητό αν έχετε κάτι συμπληρωματικό όπως ας πούμε μπιφτέκια, ή φιλετάκια κρέατος που σας έχουν περισσέψει.

Σάντουϊτς Πατάτας λοιπόν, που βγήκαν από έμπνευση της στιγμής και από υλικά που είχαμε προς κατανάλωση, αφού την επόμενη μέρα θα φεύγαμε από τον τόπο διαμονής των διακοπών μας. Που να τα κουβαλάμε πίσω στην Αθήνα κι' αυτά...

3 μεγάλες πατάτες,

1 κουτάκι τυρί κρέμα,

3 κουταλιές σούπας μπλε τυρί (τύπου ροκφόρ),

μαϊντανό ψιλοκομμένο,

λίγο βασιλικό φρέσκο ψιλοκομμένο επίσης,

1 ποτηράκι κρασιού λάδι,

2 κουταλιές μουστάρδας,

λίγη καπνιστή πάπρικα,

λίγο αλάτι,

λίγη ρίγανη

Καθαρίζετε και κόβετε τις πατάτες σε ροδέλες κατά το πλάτος τους. Τις ξεπλένετε και τις αραδιάζετε σε ταψί φούρνου που προηγουμένως έχετε στρώσει με λαδόχαρτο (χαρτί φούρνου). Τις αλατίζετε ελαφρά.

Σ' ένα μπολάκι ανακατεύετε το λάδι, την μουστάρδα, και την πάπρικα. Με το υγρό αυτό μείγμα περνάνετε τις πατάτες με πινέλο. Πασπαλίζετε με την ρίγανη και τις βάζετε στον φούρνο. Ψήνετε με αέρα για 20 λεπτά περίπου. Κατά την διάρκεια του ψησίματος τις γυρίζετε και από τις δύο πλευρές τους και αφού έχουν ροδίσει τις βγάζετε.

Για το μείγμα τυριών: τρίβετε το μπλέ τυρί με το πιρούνι, το ανακατεύετε με το τυρί κρέμα και τα ψιλικομμένα μυριστικά. Αφήνετε το μείγμα στο ψυγείο μέχρι να γίνουν οι πατάτες σας.  Όταν οι πατάτες είναι έτοιμες  τις αφήνετε για 2-3 λεπτά να κρυώσουν και στην συνέχεια με κουτάλι πάνω στην επιφάνεια από τις μισές πατάτες βάζετε το μείγμα τυριού και μυριστικών. Σκεπάζετε με τις άλλες μισές και έτοιμα τα σάντουϊτς προς κατανάλωση.

Καλή σας απόλαυση φίλες και φίλοι.

Και βέβαια το μείγμα των τυριών μπορείτε να το εμπλουτίσετε με ψιλοκομμένο ζαμπόν ή με φέτες ζαμπόν πάνω στις φέτες της πατάτας και να τα συνθέσετε πια όλα μαζί.

Επιστροφή με εικόνες ... και περίεργα συναισθήματα.

Πέρασαν 15 μέρες ΚΙΟΛΑΣ.
Πάνω που είχα ξεχαστεί, πάνω που είχαν σβήσει οι διακόπτες μου (αν και πάντα υπάρχει ένα ανοικτό κανάλι για να σε διαπερνά το ρεύμα, και να μην σε αφήνει να χαλαρώσεις ολοκληρωτικά, είχαμε και τέτοια φυσικά..) ήρθε η ώρα της επιστροφής.
Δεν λυπάμαι, απλά ήθελα να έχω περισσότερο χρόνο με το παιδί μου καθημερινά, έστω κι' αν ήταν αρκετές οι φορές που οι αταξίες του με προβλημάτισαν.
Σήμερα που ξύπνησε στην Αθήνα και του είπα (για μία ακόμη φορά ότι πάω στην δουλειά) βούρκωσαν τα  ματάκια του και παρακαλούσε να μην πάω...
Πως το ξεπερνάς αυτό;
Με υποσχέσεις μόνον... που ελπίζεις δε πάντα, να τηρήσεις!
Είναι η πρώτη φορά που συνειδητά πια το παιδί μου (που έχει αρχίσει να καταλαβαίνει σχεδόν τα πάντα) παρακαλούσε για παράταση διακοπών και διαμονής μου στο σπίτι.



Καλές Διακοπές σε όσους τώρα ξεκινάτε ή τις συνεχίζετε. Πάρτε ανάσες και επωφεληθείτε του ελεύθερου χρόνου σας παρέα με τα παιδιά σας και όσους αγαπάτε.

Και  κρατήστε όσες περισσότερες αναμνήσεις μπορείτε από τα μέρη και τα τοπία που θα πάτε.

Χρειάζονται ως άμυνα, για τον χειμώνα που θα μας έρθει αλλά και τα όσα θα μας φέρει ως γεγονότα σε προσωπικό αλλά και εύρυτερα κοινωνικό επίπεδο.

Φωτογραφίες από μέρη που πήγαμε: Πόρος (Γαλατάς), Κοιλάδα Κρανιδίου, Ναύπλιο, Αρχαία και Νέα Επίδαυρος... και πάλι θα ξαναπάμε, μιας και είναι κοντά σχετικά στην αρχική μας βάση.

Ήρθε ο καιρός να μας δει και μας λίγο ο ήλιος και η θάλασσα.

Και φέτος ένα ακόμη καλοκαίρι, που άργησε για μας. 

Πως τα πάει, πως τα φέρνει έτσι η ζωή μου, εδώ και 4 χρόνια... τα καλοκαίρια μου όλα ξεκινούν κάπου στα μέσα Ιουλίου και βάλε...
Έχει αλλάξει βέβαια ριζικά εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε μάλλον και τα καλοκαίρια μου το κατάλαβαν αυτό :-)

Απουσία 10 ημερών λοιπόν, για να αλλάξουμε περιβάλλον, παραστάσεις, εικόνες και αέρα.

Σας χαιρετώ και σας εύχομαι τα καλύτερα και για τις δικές σας διακοπές φίλες και φίλοι.

Happy birthday to you...

Από την τούρτα αυτής της φωτογραφίας έχουν περάσει 26μηνες (ήταν αυτή της βάφτισής του).

Σήμερα 7/7/2010 ο Πράκτορ 777 (όπως τον αποκαλούμε εμείς οι γονείς για την πλάκα μας) είναι ένας μικρός επαναστάτης, ας είναι καλά η πρώτη εφηβεία ή αλλιώς η περίοδος γνωστή ως το «ποδάρι της κατσίκας» που τον κάνουν να μην σταματά μπροστά σε τίποτε.  

Πολύ λίγα πράγματα καταφέρνουν να τον αναχαιτίζουν. Καμμιά φορά ο πόνος από κάποιο χτύπημα, που σύντομα ωστόσο ξεπερνά ή κάποιο άγνωστο ζώο που ξεπροβάλλει μπροστά του :-) και ενώ τα αγαπά ιδιαίτερα και είναι περίεργος γι' αυτά, μπορεί να τον φοβίσει το μέγεθός του ή η φωνή του.

Σήμερα συμπληρώνει τα 3 του και μοιάζει σαν να ήταν χτες που τον έφεραν στα χέρια μου Σάββατο απόγευμα τον Ιούλιο του 2007.

Να ναι πάντα γερός του εύχομαι. 

Να έχει δύναμη για να αντέχει στην ζωή όλες τις στιγμές που θα του φέρει: καλές, κακές, αδιάφορες, μέτριες, άχαρες ή χαρούμενες.

Μα πάνω απ’ όλα εύχομαι του μονάκριβού μου, να έχει ανοιχτό μυαλό και γερή κρίση για να τον οδηγήσουν σωστά στις επιλογές του.

Χρόνια Πολλά Θοδωρή μου.

Μανιτάρια ως συνοδευτικό πιάτο.

Προετοιμασίες αρκετές, δουλειές στο σπίτι, δουλειές με φούντες στην δουλειά,

Σαββατοκύριακο για μπάνιο (τα πρώτα μας για φέτος), χρόνος για να σας γράφω πράγματα ελάχιστος πια.

Αλλά είδα τα μανιτάρια γίγαντες στο blog της Δήμητρας και έμεινα κι’ εγώ άφωνη όπως όλοι όσοι τα είδαν!

Κι’ έτσι σκέφτηκα να σας βάλω την συνταγή που έκανα τα μανιτάρια που θα έχω σαν σαν ένα ακόμη συνοδευτικό πιάτο στον αυριανό μου μπουφέ.

Μανιτάρια αρωματισμένα με άνηθο.

3 κουτάκια φρέσκα μανιτάρια διαφορετικά είδη εάν θέλετε (αν δεν βρείτε φρέσκα θα βάλετε κονσέρβας αφού προηγουμένως τα ξεπλύνετε αρκετά καλά) κομμένα σε φέτες.

1 μικρό ματσάκι άνηθο.

3 κουταλιές σούπας μουστάρδας

1 μικρή κρέμα γάλακτος

μισή κουταλιά του γλυκού κάρυ

μισή κουταλιά του γλυκού φρεσκοτριμμένο πιπέρι (από μείγμα: κόκκινου, πράσινου και μαύρου).

1 μεγάλη σκελίδα σκόρδο.

Αλάτι σύμφωνα με τα γούστα σας (εγώ γενικώς ρίχνω λίγο)

Λίγο ελαιόλαδο.

Σε βαθύ τηγάνι ρίχνετε το ελαιόλαδο, το αφήνετε να ζεσταθεί και ρίχνετε μέσα την σκελίδα το σκόρδο την οποία αφήνετε να πάρει χρώμα (να αρωματίσει το λάδι) και στην συνέχεια την αφαιρείτε.

Κατόπιν ρίχνετε τα κομμένα μανιτάρια τα αφήνετε να σοταριστούν μόνα τους για 2-3 λεπτά και στην συνέχεια ρίχνετε την μουστάρδα, την κρέμα γάλακτος, το κάρυ, το πιπέρι και τέλος τον άνηθο με το αλάτι. Ανακατεύετε καλά και αφήνετε τα υλικά να μαγειρευτούν για 10 λεπτά περίπου.

Είστε έτοιμοι για σερβίρισμα…

Τα υπόλοιπα πιάτα για το μπουφέ θα είναι: τυρόπιτα με 3 τυριά και άνηθο (με έχει πιάσει η μανία της γεύσης του τελευταίως), μακαρονοσαλάτα, πράσινη σαλάτα με τα όλα της, ντιπ γιουρτιού, κεφτεδάκια φούρνου καθώς και κρεατικά ψητά. Και η απαραίτητη τούρτα...με τον Spiderman.

Κυδωνάτες πατάτες με χυμό ροδάκινο….και χοιρινό άντε για συνοδεία

Τι να σας πω, τόσο μέρες που έχω κάτι να γράψω;

Απλά πως η κούρασή μου είναι αρκετή.

Το τρέξιμό μου περισσότερο (ναι δεν είναι πρωτότυπο πολλοί από σας το βιώνουν τούτες τις μέρες όπως σας διαβάζω…και δεν ξέρω τι φταίει, μιας και με τα άστρα δεν ασχολούμαι).

Αλλά και το κλίμα και ο καιρός χάλια!!

Σαν να έχει πέσει βαριά  η σκιά των σύννεφων επάνω μας, δεν νομίζετε;

Τέλος πάντων κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιδράσουμε.
Κάτι δημιουργικό…και έτσι ξανάπιασα χθες τις κατσαρόλες μου.

«Ενάμιση» τα άτομα στο σπίτι, τι να μαγειρέψεις τώρα;

Μέχρι και το καρπούζι που έκοψα την Κυριακή μια βδομάδα θα το τρώω και είναι ωραίο και ψιλόφλουδο!

Ξεπάγωσα λοιπόν δύο ωραίες μπιζολίτσες χοιρινές. Αλλά το πιάτο δεν ήθελα να είναι κρέας (δεν του έχω αδυναμία το έχουμε ξαναπεί) γι’ αυτό το αποφάσισα να είναι πατάτες με κρέας και όχι κρέας με πατάτες, αν με καταλαβαίνετε :-))

Πήρα 3 μεγάλες πατάτες τις καθάρισα, τις έπλυνα κατά τα γνωστά και τις έκοψα κυδωνάτες.  Σε βαθύ τηγάνι έβαλα τις μπριζόλες να τις ροδίσω, αφού προηγουμένως τις είχα μαρινάρει για μια ώρα σε κρασί, λάδι, και χυμό από μισό λεμόνι.

Στο ίδιο τηγάνι έβαλα τις πατάτες με την μαρινάδα, που εμπλουτίστηκε στην συνέχεια με δύο κουταλιές μουστάρδας, φρεσκό-τριμμένο πιπέρι 3 ειδών, μισό ποτήρι νερού χυμό ροδάκινο (από μπουκάλι), μισό ποτηράκι κρασιού σόγια σος και ελάχιστο νεράκι. Τα άφησα να σιγοβράζουν όλα τα υλικά μαζί για περίπου μία ώρα και 15 λεπτά, ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό και γυρίζοντας δυό-τρεις φορές τις μπιζόλες μου.
Προς το τέλος έριξα αλάτι και λίγο πιπεράκι ακόμη.

Το αποτέλεσμα ήταν μια ωραία σάλτσα μυρωδάτη για τις πολύ ωραίες πατάτες.

Κρέας φάγαμε λίγο εγώ και ο κανακάρης μου. Ότι έμεινε το έφαγε ο σκύλος του γείτονά μας (που τον έχουμε πάρει υπό την προστασία μας, εδώ και  δύο χρόνια πετώντας του ότι μπορούμε για να τον διατηρήσουμε στη ζωή).

Οι πατατούλες ήταν τέλειες. 

Μπορείτε να τις κάνετε και χωρίς κρέας, ίσως χρησιμοποιώντας λίγο ζωμό εάν έχετε, και σας αρέσουν τέτοιου είδους πειράματα!

"Κατσαρολάτα" της μαρμίτας, για μερικές μέρες...

Οι ειδικές διατροφικές ανάγκες ενός εκ’ των μελών της οικογενείας, αλλάζει στην ουσία και την καθημερινότητα μας μέσα στην κουζίνα, ειδικά όταν μιλάμε για οικογένεια με λίγα μέλη.

Έτσι λοιπόν προσαρμόζεσαι στα δεδομένα που έχεις και προχωράς.

Το είδα να μου συμβαίνει από προχθές και τελικά, αν θέλεις όλα μπορείς να τα αξιοποιήσεις μέσα στην κουζίνα (αυτό το πίστευα πάντα και τώρα πια είμαι και απολύτως σίγουρη πως γίνεται και στην πράξη).

Τα βραστά μέρη που σουρώνονται μόνον για να φάει κάποιος του ζουμάκι τους, έγιναν πολύ ωραίες σαλάτες όταν μιλάμε για λαχανικά και πατάτες, για τους υπολοίπους.

Τα κρεατικά (πέρα από το ότι τρώγονται και από τους άλλους ως βραστά) μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε προσθήκη (κοτόπουλο βραστό) μέσα στην πράσινη σαλάτα, σε ομελέτα (ας είναι καλά το Αστέρι) σε μπουκίτσες πανέ για να φάει και ο πιο μικρός, ακόμη και σε τηγανιτό πιάτο με μικρή προετοιμασία.

Το μοσχάρι πάλι, με ξυδάκι και λαδάκι είναι από μόνο του ωραίο μεζεδάκι και ελαφρύ για να χάσουν και οι άλλοι της παρέας κανένα κιλό.

Το ψαράκι το ίδιο. ΒΡΑΣΤΟ για μένα είναι ότι πρέπει με σαλατούλα από κολοκυθάκια, καροτάκια και βλίτα.

Και τέλος οι γαρίδες και τα μύδια που μας δίνουν ωραιότατο ζουμάκι, γυρίζουν μετά σε εξαιρετικό ριζότο ή μακαρόνια κοφτά που αρέσουν σε όλους.

Μέχρι και καβούρια βραστά σκέφτηκα να κάνω…αλλά είπα να κρατηθώ. Γιατί που χρόνος μετά για να τα απολαύσω όπως θα τους έπρεπε.

Τέλος, μέχρι και τα όσπρια μας επετράπησαν σουρωμένα (αυτό πάλι δεν το περίμενα, μιας και θεωρώ πως το ζουμάκι τους μαζί με τα μυρωδικά του θα ήταν βαρύ για το νέο στομάχι).

Όλοι ικανοποιημένοι λοιπόν…Και για έναν περίεργο τρόπο, όλα μου φάνηκαν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο τα περίμενα. Το ωραιότερο δε, ότι με μικρές ποσότητες νοιώσαμε όλοι χορτασμένοι και  ικανοποιημένοι.

:-))

Ψαρικών συνέχεια...Μπακαλιαροκεφτέδες.

Πάνω στην τρεχάλα μου, αρκετές φορές τυχαίνει να ανακαλύψω στον καταψύκτη υλικά που έχω βάλει και απλώς δεν τα θυμόμουνα. Έτσι λοιπόν προχθές μέσα στην ανασκαφή μου στα βάθη του ανακάλυψα ένα πακέτο με ξαλμυρισμένο μπακαλιάρο-ξεχασμένο από την 25ή Μαρτίου!

Καλά  δεν είναι;

Αλλά τούτο το πακετάκι μου έδωσε και μια πολύ καλή λύση για γρήγορο και ζεστό φαγητό την επόμενη μέρη, μιας και είχα την τύχη να είμαι μεσημέρι καιρός στο σπίτι μου.

  

Όχι κροκέτες, όπως ίσως σκεφθήκατε, αλλά κεφτέδες.

Τους είχα δει στο παρελθόν σε εκπομπή του κυρίου Μαμαλάκη, αλλά αναλογίες και υλικά δεν παίρνω και όρκο ότι ήταν αυτά, που έβαλα εγώ :-)). Άλλο ένα πείραμα δηλαδή.

Και σας γράφω ευθής τι έπραξα.

Ξεπάγωσα τον μπακαλιάρο, τον μάδησα με τα δάχτυλα (γιατί τον είχα ήδη ξαλμυρίσει) έβγαλα τα λίγα κοκκαλάκια που είχε και το έβαλα σε μια βαθιά λεκανίτσα.

Στην συνέχεια έτριψα ένα μεγαλούτσικο κρεμμύδι στο multi, το έριξα μέσα στον μπακαλιάρο, ένα καλό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο επίσης, ένα σφυνάκι ούζο, μισό κουταλάκι του γλυκού σκόρδο σε σκόνη, λίγο πιπέρι και ένα μεγάλο αυγό.

Ανακάτεψα καλά μ’ ένα κουτάλι και στην συνέχεια έριξα ένα φλιτζάνι αλεύρι (ίσως κάτι πάρα πάνω γιατί εδώ έβαλα με το μάτι την αναλογία) το οποίο δούλεψα με λίγο νεράκι και ελάχιστο λαδάκι μέχρι να έχω ένα ωραίο μείγμα.

Σκέπασα την λεκάνη με μεμβράνη και την άφησα στο ψυγείο για 5-6 ώρες να σφίξει και να ενωθούν τα αρώματα.

Το μεσημέρι ήρθε η ώρα για τηγάνισμα. Μπαλίτσες καλές από το μείγμα σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσουν απ’ όλες τις πλευρές και μετά πάνω σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθεί το πολύ λάδι.

Συνοδεύσαμε με σαλτσούλα που έγινε από τέσσερεις κουταλιές σούπας έτοιμης μαγιονέζα, μια κουταλιά μουστάρδα, χυμό από ένα λεμόνι και λίγο ούζο για να ενωθούν όλα τα υλικά μέσα στο σέϊκερ.   Το έργο ολοκληρώθηκε με μια ωραία πράσινη λαχταριστή σαλάτα που τα είχε όλα. Από αγγουράκια φρέσκα μέχρι κόκκινη πιπεριά και καλαμπόκι.

Τέλος, ένα ποτηράκι με ούζο και με παγάκια, έτσι για να ξαλεγράρουμε λιγάκι, μιας και σπάνια ημέρα καθημερινή μας δίνετε μια τέτοια ευκαιρία στο σπίτι μας.



Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Υ.Γ. Κικίτσα …αυτή να δεις κι’ αν ήταν συνταγή «πατέντα» με πινελιές Πηνελόπης.

Δοκιμάστε την.

Πράσινη σαλάτα με μαριναρισμένα καλαμάρια

Ναι μεν αλληλό-ευχηθήκαμε για καλό καλοκαίρι αφού επισήμως μπαίνει σήμερα.

Ο καιρός όμως μοιάζει να μας τα χαλάει. Συννεφιά σχεδόν όλη μέρα, μικρή πτώση της θερμοκρασίας και βροχές που αναμένονται. Παρά ταύτα εμείς την προσπάθεια για καλοκαιρινή γεύση θα την κάνουμε…

Είδα  σήμερα σε αρκετά φιλικά blogs πολλές σαλάτες και είναι όλες μια και μια. Λαχταριστές.  Σε ότι με αφορά με μια καλή σαλάτα και τυράκι  (άντε και μια φέτα φρέσκο ψωμάκι για παπάρες) μπορεί να περάσω μέρες. Δεν έχω πρόβλημα. Ίσα-ίσα που μου αρέσει κιόλας. Πρέπει όμως να την κάνω πιο χορταστική όταν μιλάμε και για τους άλλους που πρέπει να την φάνε ως κύριο «φαγάκι».

Έτσι λοιπόν θα σας πω μια σαλατούλα θαλασσινή, που την έφτιαξα πέρσι το καλοκαίρι για πρώτη φορά.  Έκτοτε την έχω κάνει 3-4 φορές και φαγώθηκε από όλους εξίσου ευχάριστα, ακόμη και σ’ ένα τραπέζι με ανθρώπους που δεν αγαπούν το κρέας και έπρεπε να έχω αρκετά ψαρικά και θαλασσινά στα πιάτα μου.

Πράσινη σαλάτα με μαριναρισμένα καλαμάρια.

Ένα πακέτο καλαμαράκια σε ροδέλες. Θα το αφήσετε να ξεπαγώσει, θα τα καθαρίστε και θα τα ξεπλύνετε με ξυδόνερο.  Σε βαθύ μπολ θα βάλετε τις ροδέλες να μαριναριστούν, για κανένα 2ώρο περίπου, μέσα σε 3 κουταλιές σάλτσα σόγιας την οποία θα ανακατέψετε μ’ ένα ποτηράκι κρασιού ούζο. Θα βγάλετε και θα τα αφήσετε να στραγγίξουν για λίγο (σ’ ένα σουρωτήρι) από τα πολλά υγρά τους. Στην συνέχεια θα καλύψετε με  λαδόχαρτο ένα ταψί φούρνου, θα απλώσετε τις ροδέλες καλαμαριών πάνω στο χαρτί  και  θα τις ψήσετε σε δυνατό γκρίλ (εκτός και έχετε ειδικό σκεύος τύπου tefal για το μάτι της κουζίνας, που μπορείτε να τα τηγανίσετε χωρίς σχεδόν καθόλου λάδι) για 3-4 λεπτά μέχρι να ροδίσουν καλά.

Στα ζαρζαβατικά τώρα. Έχετε πάρει μια μεγάλη πράσινη σαλάτα την οποία έχετε πλύνει καλά και χοντροκόψει. Μια λόλα ρόκα επίσης το ίδιο. Μερικά  αγγουράκια τουρσί κομμένα σε ροδέλες, ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι κατά προτίμηση γλυκό και κόκκινο ψιλοκομμένο, ένα καρότο τριμμένο στον τρίφτη (περισσότερο για χρώμα το κάνουμε) και τέλος ένα ματσάκι μέτριο άνηθο ψιλοκομμένο επίσης. Βάζετε όλα τα πιο πάνω υλικά σε βαθιά σαλατιέρα και τα περιχύνετε με ένα τρέσσινγκ: από μισή κούπα ελαιόλαδο, χυμό ενός λεμονιού και ενός πορτοκαλιού ανακατεμένα με  2 κουταλιές μουστάρδα.

Μέσα στην σαλατιέρα τοποθετείτε τις ψημένες ροδέλες καλαμαριών και πασπαλίζετε με λίγο σουσάμι. Ανακατεύετε καλά να ενωθούν όλα τα υλικά και είστε έτοιμοι να την απολαύσετε.

Νομίζω πως θα δώσει μια ωραία ευχάριστη καλοκαιρινή νότα στο τραπέζι σας.

Φωτογραφία με τίτλο: Summer is here, από το  site :Treak Erth

Πικάντικη εύκολη τυρόπιτα

Τούτο το Σαββατοκύριακο πέρασε πολύ εύκολα, γρήγορα, χαλαρά και όμορφα. Ίσως γιατί οι δουλειές μου ήταν λιγότερες, μπήκαμε βλέπετε πια σε έναν δρόμο μετά την αλλαγή της εποχής που θέλει από σήκωμα χαλιών μέχρι πλύσιμο ντουλάπας :-)))

Κάτι η όμορφη ημερήσια εκδρομή στην Αίγινα, κάτι η παρέα για καφεδάκι με φίλες νέες και παλιές, κάτι που τελικά ενώ μαγείρεψα για την Κυριακή τελικά φάγαμε έξω…οποία τύχη!!

Ήρθαν τα πράγματα πιο άνετα.

Και μάλλον πρέπει να το κάνω αυτό πιο συχνά.

Λέμε τώρα!

Μέσα όμως στα μαγειρέματα: παπουτσάκια μελιτζάνες, τυρόπιτα και γλυκό ψυγείου, εκείνο που για μένα προσωπικά ιδιαίτερη επιτυχία, ήταν  η πιττούλα.. Και η επιτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι έγινε πολύ γρήγορα χωρίς κόπο πολύ δηλαδή και ήταν πολύ νόστιμη (για τα δικά μου γούστα).

Περιγράφω λοιπόν.

Υλικά:

1 πακέτο φύλλο σφολιάτας

300 γραμμάρια φέτα

150 γραμμάρια μπλε τυρί

1 κεσεδάκι γιούρτι 2%

3 αυγά μέτρια

μισό φλιτζάνι γάλα φρέσκο

1 ματσάκι μικρό άνηθο

½ κουτ. Γλυκού μοσχοκάρυδο τριμμένο

1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού κάρυ

½  κουτ. Γλυκού μπέϊκιν πάουντερ

Εκτέλεση ολίγων λεπτών :

ξεπαγώνετε την σφολιάτα, στρώνετε το ένα φύλλο σε βαθύ πυρέξ (κατά προτίμηση τετράγωνο γιατί παίρνει σχεδόν το φύλλο αυτούσιο)

Σε βαθύ μπολ τρίβετε με το πιρούνι την φέτα και το μπλέ τυρί, στην συνέχεια ρίχνετε το γιαούρτι, τα αυγά, το γάλα, τον άνηθο αφού τον ψιλοκόψετε, τα μπαχαρικά και το μπεϊκιν.  Ανακατεύετε καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά και είστε έτοιμοι.

Ρίχνετε το μείγμα πάνω στην σφολιάτα και σκεπάζετε με το δεύτερο φύλλο.

Εάν τύχει να περισσεύουν κάπως οι γωνίες της σφολιάτας, τις κόβετε με το μαχαίρι και δεν τις πετάτε, τις κάνετε σχηματάκια με τα δάχτυλα και τις βάζετε από πάνω ως ντεκόρ.

Δημιουργείτε έναν «κόθρο», χαρακώνετε με το μαχαίρι και είστε έτοιμοι για ψήσιμο.

Σε καλά προθερμασμένο φούρνο (απαραίτητα για το φούσκωμα της σφολιάτας) ψήνετε για 25-30 λεπτά στους 200 βαθμούς με πάνω κάτω αντιστάσεις.

Γίνεται πικάντικη λόγω των υλικών (μπλέ τυρί, άνηθος και κάρυ) και πολύ αφράτη ως γέμιση (χάρη στα αυγά, το μπέϊκιν και το γιαούρτι).

Για καλό πρωϊνό...ραντεβού στο Μετρό Συντάγματος.

Ένα καλό και ευχάριστο Σαββατοκύριακο, σίγουρα περιέχει μέσα στις δραστηριότητες του τουλάχιστον δύο καλά πρωϊνά (breakfast κατά την κοινή ορολογία).  Σας δίνετε λοιπόν η ευκαιρία να μάθετε περισσότερα γι' αυτήν την καλή συνήθεια σε μια ειδική εκδήλωση που θα γίνει στον χώρο πολλαπλών εκδηλώσεων του Μετρό στην Πλατεία Συντάγματος.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το σχετικό δημοσίευμα μέσα από το In Gr

Ανανέωση και στο "εδώ" σπίτι.

Μια μικρή ανανέωση την χρειαζόμασταν!
Το χρώμα επιλέχτηκε ως πιο αισιόδοξο και πιο κοντά στην φύση, ενώ μπορεί να είναι και πιο εύκολο στο μάτι για την ανάγνωση των κειμένων.
Σαν τους παλιούς πράσινους πίνακες των σχολικών μας χρόνων  :-))

Κάπως έτσι έκανα και με το σπίτι μου απλώς εκεί επέλεξα ως κύριο χρωματικό στοιχείο το πορτοκολί με φόντο τα μπέζ, μιας και ήθελα περισσότερο χαρά και φωτεινότητα τούτην την περίοδο.
Φως με αποχρώσεις πρωϊνής ανατολής για να αιστανθούμε κάπως καλύτερα.

Κεφαλλονίτικη Κρεατόπιτα με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι

Η φιλή Κική στην Μικρή της Κουζίνα έγραψε την ιστορία της για την Κολοκυθόπιτα με ανοιγμένο στο χεράκι φύλλο που τόσο την έχει συνδυάσει με τις κατά καιρούς επισκέψεις στην Κεφαλλονιά (το δικό μου κατά ¼ καταγωγής νησί). 

Στην Κεφαλλονιά συνηθίζουν πολύ την Μπακαλιαρόπιτα (post έχω βάλει κατά το παρελθόν) αλλά και την Κρεατόπιτα με κομμάτια κρέατος και όχι κιμά, όπως συνηθίζεται ως επί το πλείστον.

Υποσχέθηκα να γράψω τούτη την πίτα λοιπόν, όχι γιατί δεν θα την βρείτε αλλού άμα ψάξετε στο διαδίκτυο, αλλά γιατί τούτη την έφτιαχνε η νόνα μου με τον δικό της τρόπο.

Που οι Κεφαλλονίτες να ξέρετε έχουν ένα άλλο τρόπο, πιότερο «βουρλισμένο» από ούλους τους Επτανήσιους :-))

Χρειάζεστε ψιλοκομμένο κρέας από μπουτάκι αρνίσιο (παλιά έβαζαν από τράγο, αλλά νομίζω πως μυρίζει ιδιαίτερα) και χοιρινό ψαχνό. Θα πλύνετε καλά τα κρεατικά, θα τα ξεκοκαλιάσετε και θα τα κόψετε σε μπουκίτσες (όσο πιο μικρές μπορείτε). Προσωπικά τα πλένω καλά, τα βράζω για κανένα μισάωρο και μετά τα μαδώ με τα χέρια και τα αφήνω στην άκρη.

Σε κατσαρόλα βαθιά βάζω λάδι για σοτάρω ένα μεγάλο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, 3-4 σκελίδες σκόρδο και αφού μαραθούν ελαφρά προσθέτω τα ψιλοκομμένα κρεατικά, ελάχιστο αλάτι (θα καταλάβετε γιατί ελάχιστο πιο κάτω), πιπέρι και τα αφήνω να  σωταριστούν μαζί και να πάρουν χρώμα.

Στην συνέχεια ρίχνω ψιλοκομμένη ντομάτα (χωρίς φλούδα και σπόρους), ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, μια πατάτα κομμένη σε μικρά κομματάκια, λίγο χυμό ντομάτας, κανέλα και τα αφήνω να βράσουν όλα μαζί. Ίσως να χρειαστεί λιγάκι επιπλέον υγρό, νεράκι και κρασάκι ανάμεικτα θα κάνουν την δουλειά τους καλά. 

Κατεβάζω από την φωτιά, αφήνω την γέμιση λίγο να χλυάνει και προσθέτω ένα φλιτζανάκι του καφέ ρύζι. Τέλος προσθέτω κεφαλοτύρι κομμένο σε μικρά κομματάκια, ανακατεύω καλά και είμαιε έτοιμη να γεμίσω την πίτα.

Αν φτιάξετε σπιτικό φύλλο, όπως η Κική (οι οδηγίες της είναι πολύ καλές και να μην τις γράφω πάλι), μην ξεχάσετε να βάλετε το ξύδι, μπορείτε δε αντί για ξύδι να βάλετε και κρασάκι. Βοηθούν στο να γίνει το φύλλο τραγανό και πιο νόστιμο.

Εναλλακτικά αν δεν φτιάξετε φύλλο, δοκιμάστε τα έτοιμα του εμπορίου με την ένδειξη χωριάτικο. Νόστιμη θα βγει και με αυτά η πίτα σας.

Το μυστικό είναι το κρέας να είναι ψιλοκομμένο, να βάλετε κρασάκι οπωσδήποτε στο τσιγάρισμά του καθώς και κανέλλα και κεφαλοτύρι. Αν δε, βρείτε πικάντικο Κεφαλλονιάς να το προτιμήσετε.

Καλή σας όρεξη. 
Αφιερωμένο στην Μικρή Κουζίνα και τα καλούδια που με μοναδικό τρόπο δημιουργεί και περιγράφει.

Φωτογραφίες και πληροφορίες, αλλά και ιστορίες και έθιμα για το νησί, θα βρείτε στον Κεφαλλονίτη, αξίζει να τον επισκεφθείτε.

Τα άσπρα γεμιστά

Τα ζαρζαβατικά και τα τυροκομικά είναι πολύ του γούστου μου, αλλά όχι και του καλού μου.
Πρέπει λοιπόν κάθε φορά να σκέφτομαι και να σκαρφίζομαι καταστάσεις προκειμένου να τα κάνω πιο «ελκυστικά» προς βρώση και κατανάλωση από όλα τα μέλη της οικογενείας.

Ο μικρός μας πάλι δεν είναι του κρέατος (μάλλον  μου μοιάζει δηλαδή) και κάπως έτσι μας προέκυψαν τα χθεσινά μας γεμιστά.
Κολοκυθάκια χοντρούτσικα και πατατούλες μετρίου μεγέθους. Συνολικά 12 κομμάτια.
Αρχικά έπλυνα καλά πατάτες και κολοκύθια, τα καθάρισα από φλούδες και χνούδι και άρχισα το «άδειασμά» τους με το ειδικό εργαλείο, αφού προηγουμένως τους έκοψα κομματάκι για να δημιουργήσω «καπάκι» και να διαμορφώσω σαν «βαρκούλες» τα κολοκυθάκια και σας «βραχάκια» τις πατατούλες, πρέπει να βάλουμε και το παιχνίδι στην ζωή μας, όταν έχουμε για βοηθό ένα 3χρόνο!

Σε βαθύ τηγάνι σοτάρισα δύο μέτρια ψιλοκομμένα κρεμμύδια και στην συνέχεια έριξα το περιεχόμενο από τα κολοκύθια και τις πατάτες αφού προηγουμένως τα είχα περάσει για λίγο από το multi για να τα κάνω κάπως σαν πουρέ. Πρόσθεσα: αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, σκόρδο σκόνη, αρκετό ξερό δυόσμο και λίγη σόγια σος. Τα άφησα να λίγο να μαραθούν και να ενωθούν τα αρώματα τους αφού ανακάτεψα μια – δυο φορές με κουτάλα ξύλινη. Κατέβασα από το μάτι και στην συνέχεια πρόσθεσα ένα ποτήρι του κρασιού ρύζι Basmati (αρωματικό) και 150 περίπου (γιατί είναι με το μάτι) ξυνομηζύθρα την οποία ενσωμάτωσα μέσα στο μείγμα.  Ανακάτεψα καλά και γέμισα τα κολοκυθάκια και τις πατάτες.

Στρώθηκαν στο ταψί. Τα περίχυσα με λαδάκι, λίγο αλάτι και νεράκι (δύο κουταλιές γέμιση που έμεινε τις έριξα μέσα στο ταψί μου).

Έψησα σε μέτριο φούρνο για μιάμιση περίπου ώρα, μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν τα κολοκυθάκια και οι πατατούλες. Το αποτέλεσμα μάλλον με δικαίωσε, μιας και ήταν μια άλλη εκδοχή για τα αγαπημένα γεμιστά.

Εγώ τα ονόμασα «άσπρα» γιατί δεν είχαν ίχνος ντομάτας και όλα τα υλικά της γέμισης (πλην των μυρωδικών) ήταν άσπρα ως προς τον χρωματισμό τους  :-)))