Κυδωνάτες πατάτες με χυμό ροδάκινο….και χοιρινό άντε για συνοδεία

Τι να σας πω, τόσο μέρες που έχω κάτι να γράψω;

Απλά πως η κούρασή μου είναι αρκετή.

Το τρέξιμό μου περισσότερο (ναι δεν είναι πρωτότυπο πολλοί από σας το βιώνουν τούτες τις μέρες όπως σας διαβάζω…και δεν ξέρω τι φταίει, μιας και με τα άστρα δεν ασχολούμαι).

Αλλά και το κλίμα και ο καιρός χάλια!!

Σαν να έχει πέσει βαριά  η σκιά των σύννεφων επάνω μας, δεν νομίζετε;

Τέλος πάντων κάτι πρέπει να κάνουμε για να αντιδράσουμε.
Κάτι δημιουργικό…και έτσι ξανάπιασα χθες τις κατσαρόλες μου.

«Ενάμιση» τα άτομα στο σπίτι, τι να μαγειρέψεις τώρα;

Μέχρι και το καρπούζι που έκοψα την Κυριακή μια βδομάδα θα το τρώω και είναι ωραίο και ψιλόφλουδο!

Ξεπάγωσα λοιπόν δύο ωραίες μπιζολίτσες χοιρινές. Αλλά το πιάτο δεν ήθελα να είναι κρέας (δεν του έχω αδυναμία το έχουμε ξαναπεί) γι’ αυτό το αποφάσισα να είναι πατάτες με κρέας και όχι κρέας με πατάτες, αν με καταλαβαίνετε :-))

Πήρα 3 μεγάλες πατάτες τις καθάρισα, τις έπλυνα κατά τα γνωστά και τις έκοψα κυδωνάτες.  Σε βαθύ τηγάνι έβαλα τις μπριζόλες να τις ροδίσω, αφού προηγουμένως τις είχα μαρινάρει για μια ώρα σε κρασί, λάδι, και χυμό από μισό λεμόνι.

Στο ίδιο τηγάνι έβαλα τις πατάτες με την μαρινάδα, που εμπλουτίστηκε στην συνέχεια με δύο κουταλιές μουστάρδας, φρεσκό-τριμμένο πιπέρι 3 ειδών, μισό ποτήρι νερού χυμό ροδάκινο (από μπουκάλι), μισό ποτηράκι κρασιού σόγια σος και ελάχιστο νεράκι. Τα άφησα να σιγοβράζουν όλα τα υλικά μαζί για περίπου μία ώρα και 15 λεπτά, ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό και γυρίζοντας δυό-τρεις φορές τις μπιζόλες μου.
Προς το τέλος έριξα αλάτι και λίγο πιπεράκι ακόμη.

Το αποτέλεσμα ήταν μια ωραία σάλτσα μυρωδάτη για τις πολύ ωραίες πατάτες.

Κρέας φάγαμε λίγο εγώ και ο κανακάρης μου. Ότι έμεινε το έφαγε ο σκύλος του γείτονά μας (που τον έχουμε πάρει υπό την προστασία μας, εδώ και  δύο χρόνια πετώντας του ότι μπορούμε για να τον διατηρήσουμε στη ζωή).

Οι πατατούλες ήταν τέλειες. 

Μπορείτε να τις κάνετε και χωρίς κρέας, ίσως χρησιμοποιώντας λίγο ζωμό εάν έχετε, και σας αρέσουν τέτοιου είδους πειράματα!

"Κατσαρολάτα" της μαρμίτας, για μερικές μέρες...

Οι ειδικές διατροφικές ανάγκες ενός εκ’ των μελών της οικογενείας, αλλάζει στην ουσία και την καθημερινότητα μας μέσα στην κουζίνα, ειδικά όταν μιλάμε για οικογένεια με λίγα μέλη.

Έτσι λοιπόν προσαρμόζεσαι στα δεδομένα που έχεις και προχωράς.

Το είδα να μου συμβαίνει από προχθές και τελικά, αν θέλεις όλα μπορείς να τα αξιοποιήσεις μέσα στην κουζίνα (αυτό το πίστευα πάντα και τώρα πια είμαι και απολύτως σίγουρη πως γίνεται και στην πράξη).

Τα βραστά μέρη που σουρώνονται μόνον για να φάει κάποιος του ζουμάκι τους, έγιναν πολύ ωραίες σαλάτες όταν μιλάμε για λαχανικά και πατάτες, για τους υπολοίπους.

Τα κρεατικά (πέρα από το ότι τρώγονται και από τους άλλους ως βραστά) μπορούν να μετατραπούν εύκολα σε προσθήκη (κοτόπουλο βραστό) μέσα στην πράσινη σαλάτα, σε ομελέτα (ας είναι καλά το Αστέρι) σε μπουκίτσες πανέ για να φάει και ο πιο μικρός, ακόμη και σε τηγανιτό πιάτο με μικρή προετοιμασία.

Το μοσχάρι πάλι, με ξυδάκι και λαδάκι είναι από μόνο του ωραίο μεζεδάκι και ελαφρύ για να χάσουν και οι άλλοι της παρέας κανένα κιλό.

Το ψαράκι το ίδιο. ΒΡΑΣΤΟ για μένα είναι ότι πρέπει με σαλατούλα από κολοκυθάκια, καροτάκια και βλίτα.

Και τέλος οι γαρίδες και τα μύδια που μας δίνουν ωραιότατο ζουμάκι, γυρίζουν μετά σε εξαιρετικό ριζότο ή μακαρόνια κοφτά που αρέσουν σε όλους.

Μέχρι και καβούρια βραστά σκέφτηκα να κάνω…αλλά είπα να κρατηθώ. Γιατί που χρόνος μετά για να τα απολαύσω όπως θα τους έπρεπε.

Τέλος, μέχρι και τα όσπρια μας επετράπησαν σουρωμένα (αυτό πάλι δεν το περίμενα, μιας και θεωρώ πως το ζουμάκι τους μαζί με τα μυρωδικά του θα ήταν βαρύ για το νέο στομάχι).

Όλοι ικανοποιημένοι λοιπόν…Και για έναν περίεργο τρόπο, όλα μου φάνηκαν πολύ πιο εύκολα απ’ όσο τα περίμενα. Το ωραιότερο δε, ότι με μικρές ποσότητες νοιώσαμε όλοι χορτασμένοι και  ικανοποιημένοι.

:-))

Ψαρικών συνέχεια...Μπακαλιαροκεφτέδες.

Πάνω στην τρεχάλα μου, αρκετές φορές τυχαίνει να ανακαλύψω στον καταψύκτη υλικά που έχω βάλει και απλώς δεν τα θυμόμουνα. Έτσι λοιπόν προχθές μέσα στην ανασκαφή μου στα βάθη του ανακάλυψα ένα πακέτο με ξαλμυρισμένο μπακαλιάρο-ξεχασμένο από την 25ή Μαρτίου!

Καλά  δεν είναι;

Αλλά τούτο το πακετάκι μου έδωσε και μια πολύ καλή λύση για γρήγορο και ζεστό φαγητό την επόμενη μέρη, μιας και είχα την τύχη να είμαι μεσημέρι καιρός στο σπίτι μου.

  

Όχι κροκέτες, όπως ίσως σκεφθήκατε, αλλά κεφτέδες.

Τους είχα δει στο παρελθόν σε εκπομπή του κυρίου Μαμαλάκη, αλλά αναλογίες και υλικά δεν παίρνω και όρκο ότι ήταν αυτά, που έβαλα εγώ :-)). Άλλο ένα πείραμα δηλαδή.

Και σας γράφω ευθής τι έπραξα.

Ξεπάγωσα τον μπακαλιάρο, τον μάδησα με τα δάχτυλα (γιατί τον είχα ήδη ξαλμυρίσει) έβγαλα τα λίγα κοκκαλάκια που είχε και το έβαλα σε μια βαθιά λεκανίτσα.

Στην συνέχεια έτριψα ένα μεγαλούτσικο κρεμμύδι στο multi, το έριξα μέσα στον μπακαλιάρο, ένα καλό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο επίσης, ένα σφυνάκι ούζο, μισό κουταλάκι του γλυκού σκόρδο σε σκόνη, λίγο πιπέρι και ένα μεγάλο αυγό.

Ανακάτεψα καλά μ’ ένα κουτάλι και στην συνέχεια έριξα ένα φλιτζάνι αλεύρι (ίσως κάτι πάρα πάνω γιατί εδώ έβαλα με το μάτι την αναλογία) το οποίο δούλεψα με λίγο νεράκι και ελάχιστο λαδάκι μέχρι να έχω ένα ωραίο μείγμα.

Σκέπασα την λεκάνη με μεμβράνη και την άφησα στο ψυγείο για 5-6 ώρες να σφίξει και να ενωθούν τα αρώματα.

Το μεσημέρι ήρθε η ώρα για τηγάνισμα. Μπαλίτσες καλές από το μείγμα σε καυτό λάδι μέχρι να ροδίσουν απ’ όλες τις πλευρές και μετά πάνω σε χαρτί κουζίνας για να απορροφηθεί το πολύ λάδι.

Συνοδεύσαμε με σαλτσούλα που έγινε από τέσσερεις κουταλιές σούπας έτοιμης μαγιονέζα, μια κουταλιά μουστάρδα, χυμό από ένα λεμόνι και λίγο ούζο για να ενωθούν όλα τα υλικά μέσα στο σέϊκερ.   Το έργο ολοκληρώθηκε με μια ωραία πράσινη λαχταριστή σαλάτα που τα είχε όλα. Από αγγουράκια φρέσκα μέχρι κόκκινη πιπεριά και καλαμπόκι.

Τέλος, ένα ποτηράκι με ούζο και με παγάκια, έτσι για να ξαλεγράρουμε λιγάκι, μιας και σπάνια ημέρα καθημερινή μας δίνετε μια τέτοια ευκαιρία στο σπίτι μας.



Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι.

Υ.Γ. Κικίτσα …αυτή να δεις κι’ αν ήταν συνταγή «πατέντα» με πινελιές Πηνελόπης.

Δοκιμάστε την.

Πράσινη σαλάτα με μαριναρισμένα καλαμάρια

Ναι μεν αλληλό-ευχηθήκαμε για καλό καλοκαίρι αφού επισήμως μπαίνει σήμερα.

Ο καιρός όμως μοιάζει να μας τα χαλάει. Συννεφιά σχεδόν όλη μέρα, μικρή πτώση της θερμοκρασίας και βροχές που αναμένονται. Παρά ταύτα εμείς την προσπάθεια για καλοκαιρινή γεύση θα την κάνουμε…

Είδα  σήμερα σε αρκετά φιλικά blogs πολλές σαλάτες και είναι όλες μια και μια. Λαχταριστές.  Σε ότι με αφορά με μια καλή σαλάτα και τυράκι  (άντε και μια φέτα φρέσκο ψωμάκι για παπάρες) μπορεί να περάσω μέρες. Δεν έχω πρόβλημα. Ίσα-ίσα που μου αρέσει κιόλας. Πρέπει όμως να την κάνω πιο χορταστική όταν μιλάμε και για τους άλλους που πρέπει να την φάνε ως κύριο «φαγάκι».

Έτσι λοιπόν θα σας πω μια σαλατούλα θαλασσινή, που την έφτιαξα πέρσι το καλοκαίρι για πρώτη φορά.  Έκτοτε την έχω κάνει 3-4 φορές και φαγώθηκε από όλους εξίσου ευχάριστα, ακόμη και σ’ ένα τραπέζι με ανθρώπους που δεν αγαπούν το κρέας και έπρεπε να έχω αρκετά ψαρικά και θαλασσινά στα πιάτα μου.

Πράσινη σαλάτα με μαριναρισμένα καλαμάρια.

Ένα πακέτο καλαμαράκια σε ροδέλες. Θα το αφήσετε να ξεπαγώσει, θα τα καθαρίστε και θα τα ξεπλύνετε με ξυδόνερο.  Σε βαθύ μπολ θα βάλετε τις ροδέλες να μαριναριστούν, για κανένα 2ώρο περίπου, μέσα σε 3 κουταλιές σάλτσα σόγιας την οποία θα ανακατέψετε μ’ ένα ποτηράκι κρασιού ούζο. Θα βγάλετε και θα τα αφήσετε να στραγγίξουν για λίγο (σ’ ένα σουρωτήρι) από τα πολλά υγρά τους. Στην συνέχεια θα καλύψετε με  λαδόχαρτο ένα ταψί φούρνου, θα απλώσετε τις ροδέλες καλαμαριών πάνω στο χαρτί  και  θα τις ψήσετε σε δυνατό γκρίλ (εκτός και έχετε ειδικό σκεύος τύπου tefal για το μάτι της κουζίνας, που μπορείτε να τα τηγανίσετε χωρίς σχεδόν καθόλου λάδι) για 3-4 λεπτά μέχρι να ροδίσουν καλά.

Στα ζαρζαβατικά τώρα. Έχετε πάρει μια μεγάλη πράσινη σαλάτα την οποία έχετε πλύνει καλά και χοντροκόψει. Μια λόλα ρόκα επίσης το ίδιο. Μερικά  αγγουράκια τουρσί κομμένα σε ροδέλες, ένα μέτριο ξερό κρεμμύδι κατά προτίμηση γλυκό και κόκκινο ψιλοκομμένο, ένα καρότο τριμμένο στον τρίφτη (περισσότερο για χρώμα το κάνουμε) και τέλος ένα ματσάκι μέτριο άνηθο ψιλοκομμένο επίσης. Βάζετε όλα τα πιο πάνω υλικά σε βαθιά σαλατιέρα και τα περιχύνετε με ένα τρέσσινγκ: από μισή κούπα ελαιόλαδο, χυμό ενός λεμονιού και ενός πορτοκαλιού ανακατεμένα με  2 κουταλιές μουστάρδα.

Μέσα στην σαλατιέρα τοποθετείτε τις ψημένες ροδέλες καλαμαριών και πασπαλίζετε με λίγο σουσάμι. Ανακατεύετε καλά να ενωθούν όλα τα υλικά και είστε έτοιμοι να την απολαύσετε.

Νομίζω πως θα δώσει μια ωραία ευχάριστη καλοκαιρινή νότα στο τραπέζι σας.

Φωτογραφία με τίτλο: Summer is here, από το  site :Treak Erth

Πικάντικη εύκολη τυρόπιτα

Τούτο το Σαββατοκύριακο πέρασε πολύ εύκολα, γρήγορα, χαλαρά και όμορφα. Ίσως γιατί οι δουλειές μου ήταν λιγότερες, μπήκαμε βλέπετε πια σε έναν δρόμο μετά την αλλαγή της εποχής που θέλει από σήκωμα χαλιών μέχρι πλύσιμο ντουλάπας :-)))

Κάτι η όμορφη ημερήσια εκδρομή στην Αίγινα, κάτι η παρέα για καφεδάκι με φίλες νέες και παλιές, κάτι που τελικά ενώ μαγείρεψα για την Κυριακή τελικά φάγαμε έξω…οποία τύχη!!

Ήρθαν τα πράγματα πιο άνετα.

Και μάλλον πρέπει να το κάνω αυτό πιο συχνά.

Λέμε τώρα!

Μέσα όμως στα μαγειρέματα: παπουτσάκια μελιτζάνες, τυρόπιτα και γλυκό ψυγείου, εκείνο που για μένα προσωπικά ιδιαίτερη επιτυχία, ήταν  η πιττούλα.. Και η επιτυχία οφείλεται στο γεγονός ότι έγινε πολύ γρήγορα χωρίς κόπο πολύ δηλαδή και ήταν πολύ νόστιμη (για τα δικά μου γούστα).

Περιγράφω λοιπόν.

Υλικά:

1 πακέτο φύλλο σφολιάτας

300 γραμμάρια φέτα

150 γραμμάρια μπλε τυρί

1 κεσεδάκι γιούρτι 2%

3 αυγά μέτρια

μισό φλιτζάνι γάλα φρέσκο

1 ματσάκι μικρό άνηθο

½ κουτ. Γλυκού μοσχοκάρυδο τριμμένο

1 κοφτό κουταλάκι του γλυκού κάρυ

½  κουτ. Γλυκού μπέϊκιν πάουντερ

Εκτέλεση ολίγων λεπτών :

ξεπαγώνετε την σφολιάτα, στρώνετε το ένα φύλλο σε βαθύ πυρέξ (κατά προτίμηση τετράγωνο γιατί παίρνει σχεδόν το φύλλο αυτούσιο)

Σε βαθύ μπολ τρίβετε με το πιρούνι την φέτα και το μπλέ τυρί, στην συνέχεια ρίχνετε το γιαούρτι, τα αυγά, το γάλα, τον άνηθο αφού τον ψιλοκόψετε, τα μπαχαρικά και το μπεϊκιν.  Ανακατεύετε καλά να ομογενοποιηθούν τα υλικά και είστε έτοιμοι.

Ρίχνετε το μείγμα πάνω στην σφολιάτα και σκεπάζετε με το δεύτερο φύλλο.

Εάν τύχει να περισσεύουν κάπως οι γωνίες της σφολιάτας, τις κόβετε με το μαχαίρι και δεν τις πετάτε, τις κάνετε σχηματάκια με τα δάχτυλα και τις βάζετε από πάνω ως ντεκόρ.

Δημιουργείτε έναν «κόθρο», χαρακώνετε με το μαχαίρι και είστε έτοιμοι για ψήσιμο.

Σε καλά προθερμασμένο φούρνο (απαραίτητα για το φούσκωμα της σφολιάτας) ψήνετε για 25-30 λεπτά στους 200 βαθμούς με πάνω κάτω αντιστάσεις.

Γίνεται πικάντικη λόγω των υλικών (μπλέ τυρί, άνηθος και κάρυ) και πολύ αφράτη ως γέμιση (χάρη στα αυγά, το μπέϊκιν και το γιαούρτι).

Για καλό πρωϊνό...ραντεβού στο Μετρό Συντάγματος.

Ένα καλό και ευχάριστο Σαββατοκύριακο, σίγουρα περιέχει μέσα στις δραστηριότητες του τουλάχιστον δύο καλά πρωϊνά (breakfast κατά την κοινή ορολογία).  Σας δίνετε λοιπόν η ευκαιρία να μάθετε περισσότερα γι' αυτήν την καλή συνήθεια σε μια ειδική εκδήλωση που θα γίνει στον χώρο πολλαπλών εκδηλώσεων του Μετρό στην Πλατεία Συντάγματος.

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το σχετικό δημοσίευμα μέσα από το In Gr

Ανανέωση και στο "εδώ" σπίτι.

Μια μικρή ανανέωση την χρειαζόμασταν!
Το χρώμα επιλέχτηκε ως πιο αισιόδοξο και πιο κοντά στην φύση, ενώ μπορεί να είναι και πιο εύκολο στο μάτι για την ανάγνωση των κειμένων.
Σαν τους παλιούς πράσινους πίνακες των σχολικών μας χρόνων  :-))

Κάπως έτσι έκανα και με το σπίτι μου απλώς εκεί επέλεξα ως κύριο χρωματικό στοιχείο το πορτοκολί με φόντο τα μπέζ, μιας και ήθελα περισσότερο χαρά και φωτεινότητα τούτην την περίοδο.
Φως με αποχρώσεις πρωϊνής ανατολής για να αιστανθούμε κάπως καλύτερα.

Κεφαλλονίτικη Κρεατόπιτα με φύλλο ανοιγμένο στο χέρι

Η φιλή Κική στην Μικρή της Κουζίνα έγραψε την ιστορία της για την Κολοκυθόπιτα με ανοιγμένο στο χεράκι φύλλο που τόσο την έχει συνδυάσει με τις κατά καιρούς επισκέψεις στην Κεφαλλονιά (το δικό μου κατά ¼ καταγωγής νησί). 

Στην Κεφαλλονιά συνηθίζουν πολύ την Μπακαλιαρόπιτα (post έχω βάλει κατά το παρελθόν) αλλά και την Κρεατόπιτα με κομμάτια κρέατος και όχι κιμά, όπως συνηθίζεται ως επί το πλείστον.

Υποσχέθηκα να γράψω τούτη την πίτα λοιπόν, όχι γιατί δεν θα την βρείτε αλλού άμα ψάξετε στο διαδίκτυο, αλλά γιατί τούτη την έφτιαχνε η νόνα μου με τον δικό της τρόπο.

Που οι Κεφαλλονίτες να ξέρετε έχουν ένα άλλο τρόπο, πιότερο «βουρλισμένο» από ούλους τους Επτανήσιους :-))

Χρειάζεστε ψιλοκομμένο κρέας από μπουτάκι αρνίσιο (παλιά έβαζαν από τράγο, αλλά νομίζω πως μυρίζει ιδιαίτερα) και χοιρινό ψαχνό. Θα πλύνετε καλά τα κρεατικά, θα τα ξεκοκαλιάσετε και θα τα κόψετε σε μπουκίτσες (όσο πιο μικρές μπορείτε). Προσωπικά τα πλένω καλά, τα βράζω για κανένα μισάωρο και μετά τα μαδώ με τα χέρια και τα αφήνω στην άκρη.

Σε κατσαρόλα βαθιά βάζω λάδι για σοτάρω ένα μεγάλο ψιλοκομμένο κρεμμύδι, 3-4 σκελίδες σκόρδο και αφού μαραθούν ελαφρά προσθέτω τα ψιλοκομμένα κρεατικά, ελάχιστο αλάτι (θα καταλάβετε γιατί ελάχιστο πιο κάτω), πιπέρι και τα αφήνω να  σωταριστούν μαζί και να πάρουν χρώμα.

Στην συνέχεια ρίχνω ψιλοκομμένη ντομάτα (χωρίς φλούδα και σπόρους), ένα ποτήρι κόκκινο κρασί, μια πατάτα κομμένη σε μικρά κομματάκια, λίγο χυμό ντομάτας, κανέλα και τα αφήνω να βράσουν όλα μαζί. Ίσως να χρειαστεί λιγάκι επιπλέον υγρό, νεράκι και κρασάκι ανάμεικτα θα κάνουν την δουλειά τους καλά. 

Κατεβάζω από την φωτιά, αφήνω την γέμιση λίγο να χλυάνει και προσθέτω ένα φλιτζανάκι του καφέ ρύζι. Τέλος προσθέτω κεφαλοτύρι κομμένο σε μικρά κομματάκια, ανακατεύω καλά και είμαιε έτοιμη να γεμίσω την πίτα.

Αν φτιάξετε σπιτικό φύλλο, όπως η Κική (οι οδηγίες της είναι πολύ καλές και να μην τις γράφω πάλι), μην ξεχάσετε να βάλετε το ξύδι, μπορείτε δε αντί για ξύδι να βάλετε και κρασάκι. Βοηθούν στο να γίνει το φύλλο τραγανό και πιο νόστιμο.

Εναλλακτικά αν δεν φτιάξετε φύλλο, δοκιμάστε τα έτοιμα του εμπορίου με την ένδειξη χωριάτικο. Νόστιμη θα βγει και με αυτά η πίτα σας.

Το μυστικό είναι το κρέας να είναι ψιλοκομμένο, να βάλετε κρασάκι οπωσδήποτε στο τσιγάρισμά του καθώς και κανέλλα και κεφαλοτύρι. Αν δε, βρείτε πικάντικο Κεφαλλονιάς να το προτιμήσετε.

Καλή σας όρεξη. 
Αφιερωμένο στην Μικρή Κουζίνα και τα καλούδια που με μοναδικό τρόπο δημιουργεί και περιγράφει.

Φωτογραφίες και πληροφορίες, αλλά και ιστορίες και έθιμα για το νησί, θα βρείτε στον Κεφαλλονίτη, αξίζει να τον επισκεφθείτε.

Τα άσπρα γεμιστά

Τα ζαρζαβατικά και τα τυροκομικά είναι πολύ του γούστου μου, αλλά όχι και του καλού μου.
Πρέπει λοιπόν κάθε φορά να σκέφτομαι και να σκαρφίζομαι καταστάσεις προκειμένου να τα κάνω πιο «ελκυστικά» προς βρώση και κατανάλωση από όλα τα μέλη της οικογενείας.

Ο μικρός μας πάλι δεν είναι του κρέατος (μάλλον  μου μοιάζει δηλαδή) και κάπως έτσι μας προέκυψαν τα χθεσινά μας γεμιστά.
Κολοκυθάκια χοντρούτσικα και πατατούλες μετρίου μεγέθους. Συνολικά 12 κομμάτια.
Αρχικά έπλυνα καλά πατάτες και κολοκύθια, τα καθάρισα από φλούδες και χνούδι και άρχισα το «άδειασμά» τους με το ειδικό εργαλείο, αφού προηγουμένως τους έκοψα κομματάκι για να δημιουργήσω «καπάκι» και να διαμορφώσω σαν «βαρκούλες» τα κολοκυθάκια και σας «βραχάκια» τις πατατούλες, πρέπει να βάλουμε και το παιχνίδι στην ζωή μας, όταν έχουμε για βοηθό ένα 3χρόνο!

Σε βαθύ τηγάνι σοτάρισα δύο μέτρια ψιλοκομμένα κρεμμύδια και στην συνέχεια έριξα το περιεχόμενο από τα κολοκύθια και τις πατάτες αφού προηγουμένως τα είχα περάσει για λίγο από το multi για να τα κάνω κάπως σαν πουρέ. Πρόσθεσα: αλάτι, πιπέρι, μοσχοκάρυδο, σκόρδο σκόνη, αρκετό ξερό δυόσμο και λίγη σόγια σος. Τα άφησα να λίγο να μαραθούν και να ενωθούν τα αρώματα τους αφού ανακάτεψα μια – δυο φορές με κουτάλα ξύλινη. Κατέβασα από το μάτι και στην συνέχεια πρόσθεσα ένα ποτήρι του κρασιού ρύζι Basmati (αρωματικό) και 150 περίπου (γιατί είναι με το μάτι) ξυνομηζύθρα την οποία ενσωμάτωσα μέσα στο μείγμα.  Ανακάτεψα καλά και γέμισα τα κολοκυθάκια και τις πατάτες.

Στρώθηκαν στο ταψί. Τα περίχυσα με λαδάκι, λίγο αλάτι και νεράκι (δύο κουταλιές γέμιση που έμεινε τις έριξα μέσα στο ταψί μου).

Έψησα σε μέτριο φούρνο για μιάμιση περίπου ώρα, μέχρι να μαλακώσουν και να ροδίσουν τα κολοκυθάκια και οι πατατούλες. Το αποτέλεσμα μάλλον με δικαίωσε, μιας και ήταν μια άλλη εκδοχή για τα αγαπημένα γεμιστά.

Εγώ τα ονόμασα «άσπρα» γιατί δεν είχαν ίχνος ντομάτας και όλα τα υλικά της γέμισης (πλην των μυρωδικών) ήταν άσπρα ως προς τον χρωματισμό τους  :-)))

Ανάλαφρη γεύση λεμονιού

Όσο κι’ αν ψύχρανε ο καιρός το τελευταίο διήμερο, το θέρος είναι προ των πυλών και τα ελαφριά επιδόρπια και γλυκά είναι αυτά που του αρμόζουν. Καλή η σοκολάτα και λίγοι καταφέρνουν να της αντισταθούν σθεναρά, αλλά η ελαφριά υπόξινη mousse λεμονιού έχει στο δικό μας τουλάχιστον περιβάλλον, φανατικούς φίλους με πρώτη και καλύτερη την πεθερά μου.


Σας γράφω λοιπόν και νομίζω πως θα αρέσει ιδιαίτερα στην Αμαλία, την συνταγή για τούτη την πολύ εύκολη και ελαφριά mousse, που θα σας γλυκάνει αλλά και θα σας χαρίσει ωραία γεύση μετά από ένα χορταστικό γεύμα ή δείπνο. Χωρίς αυγά, σε μια αρκετά light εκδοχή, που αν δεν είχε και ζάχαρη θα ήταν το «ιδανικό» επιδόρπιο :-))

Θα χρειαστείτε το λοιπόν (που έλεγε κι’ ένας παλιός τυπογράφος μας):

·        1 κουτί φυτική κρέμα γάλακτος, αυτή στο πράσινο κουτί (προσωπικά έβαλα τα ¾ του περιεχομένου, γιατί η φόρμα που είχα δεν είναι από τις μεγάλες).

·        3 κουταλιές της σούπας τυρί κρέμα (τύπου Φιλαδέλφεια).

·        1 φλιτζάνι τσαγιού ψιλή ζάχαρη, χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι καθώς και το ξύσμα του.

·        1 φλιτζάνι του τσαγιού νερό και το μισό περιεχόμενο ενός φακέλου ζελέ λεμόνι.

Αρχικά ζεσταίνετε το νερό σ’ ένα κατσαρολάκι, αδειάζετε το μισό φάκελο από το ζελέ ανακατεύετε καλά να λιώσει το ζελέ και το αφήνετε λίγο στην άκρη να κρυώσει.
Χτυπάτε την κρέμα γάλακτος μαζί με την ζάχαρη, μέχρι να κάνετε μια ελαφριά σαντιγύ (3 – 4 λεπτάκια) προσθέτετε την κρέμα τυριού, ανακατεύετε 2 λεπτά ακόμη ώστε να ενωθούν καλά τα υλικά και στην συνέχεια ρίχνετε το ξύσμα του λεμονιού, τον χυμό και το ζελέ. Ανακατεύετε καλά μ’ ένα κουτάλι και είστε έτοιμοι.
Βάζετε το μείγμα σε φόρμα πλαστική για ζελέ, αυτές με το άνοιγμα για πιο εύκολο ξεφορμάρισμα και πιο εντυπωσιακό αποτέλεσμα. Ή σε μπολάκια για ατομικό σερβίρισμα και την αφήνετε στο ψυγείο για 3-4 ώρες, να πήξει. Επισημαίνω ότι θα ξεφορμαριστεί τέλεια, αλλά θα είναι ανάλαφρη και όχι συμπαγής σαν ένα ζελέ.
Διακοσμείτε με ξύσμα από λεμόνι και καραμελωμένο  αμύγδαλο φιλέ.
Καλή σας απόλαυση.

Στραπατσάδα... τα πάντα μέσα μου. Για έξω τι να σας πω τώρα;

Το τελευταίο διάστημα δεν έχω διάθεση να γράψω κάτι, ούτε να αναρτήσω συνταγή, ίσως γιατί δεν έχω φτιάξει και κάτι που θα παρουσίαζε δημιουργικό ενδιαφέρον για να το μοιραστώ μαζί σας.

Φαγητά απλά και καθημερινά με κάποιες ίσως δικές μου παραλλαγές για να ταιριάζουν στα γευστικά γούστα μας.

Το κλίμα είναι άλλωστε πολύ βαρύ εδώ και μέρες και δεν μου κάνει «καρδιά» για πολλά ιδιαίτερα. Είναι και κάποια προσωπικά πράγματα που με «βάρυναν» επίσης.

Αν βάλει δε, κανείς και τα πρόσθετα της εποχής «μας έπιασε η άνοιξη και αλλού θα θέλαμε να είμαστε, αλλά είμαστε εδώ και πρέπει να δίνουμε παρόν»… τότε το φορτίο είναι ακόμη βαρύτερο και τι να γράφουμε τώρα για συνταγές και τηγάνια, για μαριναρίσματα και παναρίσματα!  Άστε τα να πάνε φίλες και φίλοι…

Όμως νοιώθω την ανάγκη να σας πω, γιατί βλέπω και στα φιλικά και αδελφά blogs (πλην καλών εξαιρέσεων και μπράβο σας κόρες καλό-νοικοκυρές και κύρηδες καλό-νοικοκύρηδες) παρόμοια συναισθήματα με τα δικά μου, ότι θα γυρίσει σιγά – σιγά ο τροχός και πάλι θα έρθουν τα καθημερινά μας ενδιαφέροντα στην θέση τους. Αλλά να είναι για καλό εύχομαι.

Μέχρι  τότε, η θαλπωρή και η αγάπη που νοιώθουμε για τους δικούς μας ανθρώπους μπορεί να βγει «δημιουργικά» και με μια στραπατσάδα βρε αδελφέ!

Στραπατσάδα

6 αυγά μεγάλα

3 μεγάλες ώριμες ντομάτες ψιλοκομμένες (χωρίς φλούδα και σπόρια)

2 μέτρια κολοκυθάκια τριμμένα στον τρίφτη και ελαφρώς αλατισμένα για να στραγγίξουν από τα νερά τους.

200 γραμμάρια φέτα τριμμένη ή ξυνομηζύθρα.

1 ψιλοκομμένη πράσινη πιπεριά.

1 κουταλάκι κοφτό δυόσμο ξερό.

πιπέρι, πάπρικα γλυκιά,

λίγη ζάχαρη (πρέζα δηλαδή που λέμε)

λίγο αλάτι (αν είναι αλμυρή η φέτα ίσως καθόλου).

λίγο γάλα και

ένα κουταλάκι κοφτό κορν φλαοϋερ.

και λίγο γάλα.

Σε βαθύ αντικολλητικό τηγάνι βάζουμε λίγο λάδι να ζεσταθεί. Στην συνέχεια ρίχνουμε την ψιλοκομμένη ντομάτα μαζί με την πιπεριά καθώς την ζάχαρη και το πιπέρι, αφήνουμε να σοταριστούν λίγο και στην συνέχεια ρίχνουμε και το τριμμένο κολοκύθι. Τα αφήνουμε λίγο να μαραθούν. Σε μπολ τώρα σπάμε τα αυγά τα οποία και χτυπάμε μαζί με το γάλα και το κορν φλάοϋερ μέχρι να ενωθούν καλά.

Τα ρίχνουμε στο τηγάνι, προσθέτοντας τον δυόσμο, την πάπρικα και την φέτα (ή την ξυνομηζύθρα). Ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα μέχρι το μείγμα μας να αρχίσει να πήζει. Σβήνουμε την φωτιά και αποσύρουμε σταδιακά αφήνοντας ελαφρώς το φαγητό να κρυώσει και να μπορεί να σερβιριστεί. Συνοδεύεται με φρέσκο ψωμάκι και καμμιά παγωμένη μπυρίτσα μιας και η ζέστη μας ήρθε …για να μείνει τους επόμενους 4-5 μήνες.  Καλή δύναμη.

Υ.Γ. 1^ον  Η στραπατσάδα  σηκώνει πολύ πείραγμα και πείραμα, οπότε ότι σας βρίσκεται στο ψυγείο σας μπορείτε να το αξιοποιήσετε.

Υ.Γ 2^ον  Η φωτογραφία είναι δανεική από το Internet, και την αναρτώ γιατί μου δίνει ένα πολύ έντονο αίσθημα αισιοδοξίας.

Παγωτό Μπανάνα στα γρήγορα...

Μερικές πολύ ώριμες μπανάνες (που δεν θα την έβγαζαν καθαρή) βρήκαν τον δρόμο τους προς την κατάψυξη… έγιναν δηλαδή παγωτό :-)

Απλά σχετικά, και με μια σκέψη που αρχικά ξεκίνησε για μαρμελάδα μπανάνας, την οποία στο τέλος εγκατέλειψα μιας και μετά σκέφτηκα πως θα είναι πολύ γλυκιά και αμυλώδης ως μαρμελάδα και ίσως δεν αρέσει σε κανένα.

Έτσι το γύρισα σε παγωτό…

Καθάρισα  8 ή 9 μεγάλες ώριμες μπανάνες κόπηκαν με το μαχαίρι σε κομματάκια όπως της φωτογραφίας και μπήκαν στο multi μαζί με χυμό από ένα μεγάλο πορτοκάλι και δύο λεμόνια (για να τις προστατεύσουν από το μαύρισμα). 

Στην συνέχεια προωθήθηκαν σε κατσαρόλα αντικολλητική μαζί με μία κούπα ζάχαρη (η μπανάνα είναι ήδη αρκετά γλυκιά), μισό κουταλάκι κοφτό βανίλια που προστέθηκε προς το τέλος του βρασμού και λίγη σκόνη σαφράν για περισσότερο χρώμα.

Πήραν μια βράση μέχρι να δέσει κάπως η μαρμελάδα, την οποία ανακάτευα συχνά με ξύλινη κουτάλα γιατί το άμυλο της μπανάνας είναι επιρρεπές στο κόλλημα στον πάτο της κατσαρόλας.

Στην συνέχεια άφησα την μαρμελάδα (ας την πούμε έτσι) να κρυώσει.

Και μετά από κανένα 2-ωρο περίπου χτύπησα μια μεγάλη φυτική κρέμα (αυτή στον πράσινο κουτί) σε σαντιγύ (με ελάχιστη ζάχαρη άχνη) 3 φύλλα ζελατίνας διαλυμένα σε νερό (2-3 κουταλιές νερό στο οποίο θα μουλιάσουν τα φύλλα μέχρι να μαλακώσουν, μετά λίγο ζεστό νεράκι για να διαλυθούν τελείως) και ένωσα πια όλα τα πιο πάνω υλικά με την βοήθεια του μίξερ για 2-3 λεπτά ακόμη.

Τοποθέτησα το μείγμα σε βαθύ και αρκετά σκληρό πλαστικό τάπερ και μπήκε στην κατάψυξη. Σε λίγες ώρες (και επειδή ομολογώ πως το ξέχασα) το έβγαλα και ήταν έτοιμο προς κατανάλωση.

Δεν το ξαναχτύπησα, όπως συμβαίνει συνήθως με τα παγωτά που γίνονται με το χέρι, είπαμε το ξέχασα, αλλά δεν είχε πιάσει κρυστάλλους. Απλώς θέλει λίγο να το αφήσετε να ξεπαγώσει για πιο εύκολο σερβίρισμα και θυμίζει  κάπως στην υφή του το παρφέ παγωτό όταν μαλακώσει.

Συνοδεύεται πολύ ωραία από σάλτσα σοκολάτας ή καραμέλας αλλά και ξηρούς καρπούς ή καραμελωμένες μπανάνες σε φέτες (αυτές τις έφτιαξα την επόμενη μέρα).

Πολύ αρωματικό και όχι ιδιαίτερα παχυντικό θα έλεγα (αφού η ζάχαρη είναι σχετικώς περιορισμένη και η κρέμα γάλακτος είναι με φυτικά λιπαρά).

Για να μην παραπονιούνται οι Αθηναίοι

Και επειδή μιλήσαμε για το Φεστιβάλ Γεύσεων στην όμορφη Καβάλα, να ευλογήσουμε και λίγο τα γέννια μας. Οι αυτόχθονες ιθαγενείς, της πόλεως των Αθηνών μπορούν να χαρούν μια παρόμοια εκδήλωση στον πολυχώρο του Δήμου Αθηναίων στο Γκάζι.

Μιλάω για το Agro Quality Festival  που θα πραγματοποιηθεί από τις 29/4/2010 - 2/5/2010 και σύμφωνα με τα όσα γράφονται στο δελτίο τύπου στο Site του Δήμου Αθηναίων θα έχει ενδιαφέρον.
Η είσοδος σε τούτην την εκδήλωση δεν είναι δωρεάν και αυτό μάλλον είναι λίγο "σκληρό" για τις μέρες που ζούμε, αλλά προφανώς υπάρχει  λόγος που έχει θεσπιστεί το συγκεκριμένο ποσό.

Καλή Διασκέδαση σε όσους θα έχουν τον χρόνο να την δουν από κοντά.

Φεστιβάλ Γεύσεων

H φίλη Στέλλα Σπανού είναι ένας άνθρωπος με ταλέντο κατά την προσωπική μου εκτίμηση.
Αφορμή για την προσωπική μας γνωριμία πριν μερικά χρόνια στάθηκε ένα σχόλιό μου στο παλιό Hungry για το βιβλίο της Ερώτας Γεύσεων όταν το αγόρασα εκείνη την εποχή και μου άρεσε ιδιατίτερα. Πέρασε ο καιρός, πολλά συνέβησαν στις ζωές μας και πολλές φορές ανταλλάξαμε συζητήσεις μέσω mails και  blogs για πράγματα που η Στέλλα έφτιαχνε και συμμετείχε.

Θεωρώ πως και τούτη την φορά η συμμετοχή της στο δεύτερο Φεστιβάλ Γεύσης της Καβάλας θα είναι καθοριστική για το καλό αποτέλεσμα της εκδήλωσης.

Λυπάμαι που για λόγους απόσταστης δεν θα μπορούσα να το παρακολουθήσω και που δυστυχώς μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να ταξιδέψω στην πραγματικά όμορφη Καβάλα.

Βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε σχετικά με την 2η εκδήλωση Γαστρονομίας, η οποία οργανώνετε από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καβάλας. Στην προσπάθεια της προβολής τοπικών προϊόντων διοργανώνει το 2ο Φεστιβάλ Γεύσεων στις 29 με 30 Μαΐου 2010. Προϊόντα απ’ την εύφορη Μακεδονική γη Καβάλα, την Δράμα και τις Σέρρες, πρώτες ύλες , παραδοσιακά γλυκά, σπάνιες συνταγές, αλιεύματα, κρασιά, θα είναι το σκηνικό του φεστιβάλ .

Το φεστιβάλ γεύσεων είναι ένα πρωτοποριακό γαστρονομικό γεγονός για την ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μακεδονίας και θα πραγματοποιηθεί στο Εκθεσιακό Kέντρο της Καβάλας στη Νέα Καρβάλη .

Η διάρκεια του θα είναι δύο ημέρες και οι εκδηλώσεις του θα αλληλοσυμπληρώνονται, τη πρώτη ημέρα θα υπάρχουν παρουσιάσεις βιβλίων και ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να επισκεφθεί τον χώρο που θα παρουσιάζονται τα τοπικά προϊόντα, να παρακολουθήσει τις παρουσιάσεις και να συμμετέχει παράλληλα Την δεύτερη ημέρα θα ακολουθήσουν παρουσιάσεις τοπικών συνταγών με δημοσιογράφους και σχολιαστές, γνωστά πρόσωπα της τηλεοπτικής γαστρονομικής σκηνής.

Σε άλλους χώρους οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να ενημερωθούν από τα stand των συμμετεχόντων για τα προϊόντα τους και ακόμη να δοκιμάσουν τις γευστικές προτάσεις που θα παρουσιάζονται από τους πολιτιστικούς συλλόγους του Νομού με τις χαρακτηριστικές συνταγές των τοπικών φαγητών των Δήμων του Νομού Καβάλας (για πληροφορίες – κα.Στέλλα Σπανού 2510-291284).

Καλή Επιτυχία Στέλλα.

Ζυμαρικά ... με πινελιές του κόσμου μας

Ζυμαρικά που συνδύασαν  γεύσεις νησιώτικες και θαλασσινές από δύο διαφορετικά μέρη, ήταν το πιάτο της χθεσινής μέρας.

Από το πρόσφατο ταξίδι μας στην Βαρκελώνη, εκείνες οι γεύσεις που επέλεξα να φέρω στην Ελλάδα ήταν τα  πικάντικα μύδια σε κονσέρβα, οι πλούσιες και «παχιές» σε γεύση σοκολάτες γάλακτος με αμύγδαλα και μπράντυ, κάποια μπαστούνια αλλαντικών καθώς και οι σαρδέλες σε αλάτι επιλογή του καλού μου.

Μια κοπέλα, μαθήτρια του, είχε την ευγενή καλοσύνη να του κάνει δώρο ένα μεγάλο κεφάλι χλωρής μυζήθρας από την Νάξο, τόπο καταγωγής της και καθώς την παρέλαβα επίσης την προηγούμενη εβδομάδα την είχα μέσα στο ψυγείο να με κοιτά και να μου κλείνει το μάτι ζητώντας μου αξιοποίηση. Πως μπορείς να της αντισταθείς;

Την κάνεις τυροπιτούλα με όλα τα σχετικά της….

Όμως ήταν αρκετή και περίσσεψε…

Έτσι λοιπόν ήρθε να κάνει έναν πολύ καλό συνδυασμό με κοκκινιστή σάλτσα μυδιών Ισπανίας.

Σε μικρή κατσαρόλα μπήκε λάδι μαζί με σάλτσα ντομάτας, προστέθηκε αλάτι, μια πρέζα ζάχαρη, μισό κουταλάκι σκόνη σκόρδου, μισό κουταλάκι αποξηραμένος βασιλικός καθώς και λίγος ψιλοκομμένος μαϊντανός για περισσότερο πράσινο. Τέλος λίγη γλυκιά πάπρικα μαζί με  νεράκι. Όταν τα υλικά άρχισαν να βράζουν προστέθηκαν τα μύδια κονσέρβας που ήταν ήδη σε λάδι με πικάντικα μπαχαρικά. Πήραν όλα μαζί μια καλή βράση. Χαμηλώσα την φωτιά και με τα χέρια έτριψα μέσα στην σάλτσα ένα καλούτσικο κομμάτι νωπής μυζήθρας. 
Το αφήσα λίγο χυλώσει και έτοιμη το συνοδευτικό για ζυμαρικά μας.

Νόστιμο, γρήγορο και χορταστικό πιάτο που έφερε κοντά την Νάξο με την Βαρκελώνη.

Μικρός ο κόσμος μας, ότι κι’ αν λέμε…

Να και η ΓΕΥΣΗ της Βαρκελώνης

Εδώ θα σας δείξω τι αγάπησα πιο πολύ σαν γεύση στην Βαρκελώνη.
Και η λέξη ΓΕΥΣΗ με κεφαλαία παρακαλώ πολύ...
Φαντάζομαι δε, ότι δεν είμαι η μόνη!
Σίγουρα όσοι έχουν ταξιδέψει στην Ισπανία τα έχουν γευτεί με κάποιον τρόπο.

Churros (τσούρος) με κανέλλα και ζάχαρη πασπαλισμένα και βουτηγμένα σε πηχτή (μα πολύ πηχτή) καυτή σοκολάτα.
Churros καλυμμένα με παχύ στρώμα σοκολάτας και σερβιρισμένα σε πιάτο, θυμίζοντας τις τηγανίτες των παιδικών (και όχι μόνον) χρόνων αλλά με πολύ σοκολάτα.
Churros με περιεχόμενο (κρέμα σοκολάτας, βανίλιας ή και μαρμελάδα) βουτηγμένα σε πηχτή σε σοκολάτα.
Τι να σας πω; Σκέτη απόλαυση η κάθε εκδοχή.

Το la Pallaresa Chocolate Restaurant που θα σας δώσω και το link που το αφορά, είναι ένα μαγαζί κόσμημα στο ιστορικό κέντρο της Βαρκελώνης. Παραδοσιακό μαγαζί, που προσωπικά μου θύμισε τον δημοφιλή ΚΡΙΝΟ (με τους λουκουμάδες του) την εποχή του 70, γιατί σήμερα δεν έχει πια το ίδιο χρώμα, με μαρμάρινα και ξύλινα τραπεζάκια,  βιεννέζικες καρέκλες με ψάθα.
Διακοσμημένο με εκπληκτικές απεικονίσεις εποχής με ζωγραφισμένα πλακάκια που δίνουν το στίγμα της ζωής της πόλης σε άλλες εποχές. Απεικονίσεις επαγγελμάτων που έχουν σχεδόν χαθεί, τοπικών ενδυμασιών κ.λ.π.

Τα φαγητά γενικά δεν μπορώ να πω, πως με εντυπωσίασαν ιδιαίτερα. Η τοπική τους αγορά (λαϊκή, ψαράδικα, κρεατικά) είχε πολύ χρώμα και έβρισκες αρκετά "τροπικά" φρούτα που στην χώρα μας τουλάχιστον εγώ δεν τα έχω δει πουθενά. Προφανώς η "γειτονία" με την Αφρική βοηθούν σ’ αυτό, αλλά οι γεύσεις προσωπικά μου ήταν κάπως άνοστες έως και λίγο αδιάφορες.

Τα churros όμως εντυπωσίασαν. Και εντυπωσίασαν από τον πιο μικρό της παρέας μας, τον Θ. που καθώς τα γευόταν σιγοτραγουδούσε και μουρμούριζε, μέχρι και τον πιο μεγάλο που είναι αδιάφορος ως προς τα γλυκά.
Γι’ αυτό αν βρεθείτε στην Βαρκελώνη δοκιμάστε τα και ειδικά στην La Pallaresa.

Μια πολύ ωραία εμπειρία...

Χριστός Ανέστη!

Σας ευχαριστώ όλες θερμά για τις ευχές σας στο προηγούμενο post μου. Οι μέρες πέρασαν θα έλεγα ήρεμα και χαλαρά. Το πικρό εκείνο συναίσθημα το είχα κάπως καμουφλάρει, ...αλλά σ' αυτό με βοήθησε και  μια πολύ ωραία εμπειρία!
Το πρώτο μας μακρινό ταξίδι με το παιδί.


Ταξίδι στην Βαρκελώνη!
Πέντε ημέρες απόλυτης χαλάρωσης (για μένα) και ας είχε αρκετό περπάτημα, που άλλωστε προσωπικά λατρεύω.
Ήταν μια από τις ωραιότερες φάσεις της ζωής μου τα τελευταία 3,5 χρόνια!
Ο Θ. τα έβγαλε πέρα μια χαρά κι' ας είχε προηγηθεί μια εβδομάδα πριν μικροπεριπέτεια με πυρετούς και κρυώματα. Γύρισε πίσω κουρασμένος αλλά όλως περιέργως πολύ ακμαίος. Είδε πράγματα που συζητά καθημερινά από την μέρα της επιστροφής και γεμάτος με δώρα από μας και τους φίλους που είχαμε παρέα.
Τι άλλο μπορεί να θέλει ένα παιδάκι (αλλά κι' ένας μεγάλος);

Γεροί λοιπόν να είμαστε και να το επαναλάβουμε όταν οι συνθήκες μας το επιτρέψουν. 
Τα κεφάλια μέσα και άντε πάλι στα καθημερινά μας...


Εκείνο πάντως που προσωπικά μου έμεινε από αυτό το ταξίδι, είναι η άνεση στους δρόμους για την πρόσβαση με το καροτσάκι... Ράμπες και φάρδος σχεδόν παντού. Βρύσες και κρουνοί να πιείς νεράκι και να ξαπωστάσεις. Πλατείες με παγκάκια για να χαλαρώσεις. Και δεν σας μιλώ μόνον για τα τουριστικά μέρη, αλλά και τις συνοικίες που ζούν οι ίδιοι οι Καταλανοί. Η Αθήνα μας είναι πολύ μακριά από κάτι τέτοιο.... Γιατί όμως ρε γ........!



Ανθρωποί σοβαροί και με σύννεση ήταν οι ντόπιοι, αυτήν την εντύπωση σου έδιναν με το καλημέρα. Κι' αυτό τουλάχιστον προσωπικά μου αρέσει πολύ. Δεν υπήρξε κάτι στην συμπεριφορά τους που να με κάνει να ξανασκεφτώ ότι "κάτι" δεν είναι ωραίο εδώ που ήρθα!

Άσε, που αν εξαιρέσεις το ιστορικό κέντρο της πόλης (που είναι εύλογο, μιας και όλα είναι πολύ παλιά) ο αέρας και η θέα της θάλασσας σε κάνει να νοιώθεις ότι είσαι σε "καλοκαιρινές" διακοπές.
Με το καλό και στα επόμενα λοιπόν φίλες και φίλοι.

Ανάσταση ψυχών

Φέτος τα πράγματα είναι λιγάκι περίεργα, σουβλιστό αρνί δεν έχει (λόγοι πολλοί και διάφοροι). Μεγάλα τραπεζώματα επίσης δεν έχουν προγραμματιστεί, οπότε οι επιλογές μου υποχρεωτικά πρέπει να είναι επιλογές φούρνου ως προς το φαγητό και με λίγους, εξαιρετικά λίγους ανθρώπους στο τραπέζι μας φέτος.

Το αρνάκι δεν ξέρω αν θα είναι κλέφτικο, ή στις κληματόβεργες και μέσα στην γάστρα, ή ίσως στον φούρνο με μπόλικα μυρωδικά και ψημένο σε χυμούς λεμονιού και μουστάρδας.
Ακόμη δεν το έχω αποφασίσει.
Σαν να μην έχει κατασταλάξει μέσα μου το πράγμα που λένε…
Δεν ξέρω πως το έχω πάρει το πράγμα. Κάπως άχαρα μου φαίνονται φέτος όλα! 
Μόνον το άρωμα από τις νεραντζιές με συνεπέρνει...και κάτι μπουκέτα πασχαλιάς που είδα χθες σε γειτονικό κήπο.

Πάντως όπως και να χει, θα σας ευχηθώ με όλη μου την καρδιά να έχετε  ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ.
Να είναι οι συνθήκες τούτο το Πάσχα ευχάριστες για όλους σας και πάνω από όλα να υπάρξει Ηρεμία και  Γαλήνη τις μέρες αυτές, γιατί με τα τόσα που ακούμε και διαβάζουμε το τελευταίο 3μηνο, νομίζω ότι όλοι μας είμαστε σε "οριακό" ψυχικά σημείο.

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ φίλες και φίλοι και είθε το μήνυμα αυτών των ημερών να φτάσει βαθιά στα μυαλά και τις ψυχές όλων μας.

Ρεβύθια με άρωμα πορτοκαλιού

Τα όσπρια έχουν την τιμητική τους τις μέρες της Σαρακοστής. Προσωπικά μου αρέσουν ιδιαίτερα τα ρεβύθια σε κάθε εκδοχή τους, οι φακές και τα μαυρομάτικα φασόλια σε μορφή σαλάτας καθώς και το φακόρυζο με μπόλικο φρέσκο μανταϊνό, καροτάκι βρασμένο και ψιλοκομμένο μαζί με αγγουράκι τουρσί είναι από τις καλύτερες γεύσεις τούτων των ημερών.
Αλλά εγώ τα φτιάχνω...εγώ τα τρώω...Οι υπόλοιποι της "παρέας" ελάχιστα καιίσα για να μας πουν ότι έφαγαν!
Τέλος πάντων, δεν πτοούμαι και κάνω ότι μπορώ καλύτερο κάθε φορά για να τους δελεάσω.
Αγαπημένη εκδοχή είναι η Κοκκινιστή Ρεβυθάδα, όχι ότι η λεμονάτη με μπόλικο θυμάρι και ρίγανη δεν μου αρέσουν, αλλά η συγκεκριμένη κοκκινιστή είναι πεντανόστιμη.
Δοκιμάστε την αν έχετε την διάθεση.
Τι θα χρειαστείτε για την κοκκινιστή ρεβυθάδα σας λοιπόν (για 3 άτομα περίπου):

1/2 κιλό ρεβύθια,
1 (κοφτό) κουταλάκι του γλυκού σόδα φαγητού,
2 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα,
1/2 φλιτζάνι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο,
μισό φλιτζάνι ντομάτα συμπυκνωμένη,
πάπρικα γλυκιά,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
ένα μικρό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο,
μια μέτρια φλούδα από πορτοκάλι καλά πλυμένη και χωρίς την άσπρη εσωτερική πλευρά,
νεράκι και τέλος αλάτι σύμφωνα με τις συνήθειές σας (εγώ βάζω λίγο).

Μουσκεύετε λοιπόν, τα ρεβύθια σε νερό στο οποίο έχετε προσθέσει τη σόδα φαγητού. Τα αφήνετε για 12 με 15 ώρες, τα ξεπλένετε καλά και τα σουρώνετε.
Σωτάρετε στο ελαιόλαδο τα κρεμμύδια και το σκόρδο κι’ όταν ροδίσουν ελαφρά προσθέτετε τα ρεβίθια, την τομάτα, την πάπρικα, το πιπέρι και αρκετό νεράκι μέχρι να σκεπαστούν τα ρεβίθια.
Βράζετε σε δυνατή φωτιά (το μάτι της κουζίνας στο 8 βαθμούς, ας πούμε) για 20 λεπτά, μετά χαμηλώνετε (στους 6-7 βαθμούς ανάλογα το μάτι) την ένταση προσθέτετε την πορτοκαλόφλουδα και το μαϊντανό και από καιρό σε καιρό ανακατεύετε ελαφρά. Αφήνετε για 2 ώρες το φαγητό σας να σιγοβράσει.
Αν χρειαστεί ρίχνετε λίγο νεράκι χλιαρό. Λίγο πριν το τέλος ρίχνετε λίγο ακόμη φρέσκο λαδάκι καθώς και το αλάτι.
Σερβίρετε ζεστή την ρεβυθάδα σας με ότι συνοδευτικό τραβάει η ψυχή σας ή σκέτη με φρέσκο ψωμάκι.

Κέϊκ νηστίσιμο και πολλαπλά αρωματισμένο.

Ένα κεκάκι που συνήθως κάνω τα τελευταία χρόνια τις μέρες της νηστείας, σε συνδυασμό με τα αγαπημένα μου κουλούρια λαδιού-πορτοκαλιού-μπαχαρικών, είναι αυτά που μου θυμίζουν πως πλησιάζουμε προς το Πάσχα. Φέτος έχουν πέσει πια όλα μαζί, και τίποτε δεν μοιάζει να είναι ξεχωριστό και να το αναμένουμε με προσδοκία.
Άστε, που έχει μπλεχτεί και κείνο το έρμο το παιδάκι μου, και πάνω που έλεγε το «Τρίγωνα-Κάλαντα» έμαθε να τραγουδά το «Έλα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε...» και καπάκι ήρθαμε να του μάθουμε το ποίημα για την Σημαία (το σχολείο κι’ εγώ) και μαζί με την Σημαία να πρέπει να εμπεδώσει θέματα για: την άνοιξη, τα χελιδόνια, τα πασχαλινά αυγά και τα κουνέλια...
Μας βαρέθηκε ο φουκαράς ο Θ. και σήμερα δεν ήθελε να πάει σχολείο.
Τραγούδαγε μόνος του το «Τρίγωνα-Κάλαντα» γιατί αυτός θέλει να έχουμε Χριστούγεννα!
Δεν το βρίσκω και αφύσικο τελικά. Έχει μάλλον δίκιο.

Το μόνο που του γλύκανε το καημό ήταν το πρωϊνό με το κεκάκι και τα αγαπημένα και σε αυτόν κουλούρια. Από την μέρα που τα έφτιαξα έχει φάει πάρα πολλά, ζωή να ΄χει.
Αλλά εγώ εδώ θα σας γράψω την συνταγή για το νηστίσιμο και πολλαπλά αρωματισμένο κεκάκι.

Θα χρειαστείτε λοιπόν :

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
2 κ. γλ. μπεικιν πάουντερ,
1 κουταλιά σούπας σόδα,
1 κουταλιά σούπας κανέλλα,
1 κουταλιά σούπας τζίντζερ (πιπερόριζα)
1 ποτήρι μέλι (ή πετιμέζι) που θα το έχετε αραιώσει με λίγο νερό και θα το ζεστάνετε λίγο για να «αναλύσει» που έλεγε και η μάνα μου,
1/2 ποτηριού λάδι (ελαιόλαδο)
2-3 κουταλιές σούπας μαύρη ζάχαρη,
σταφίδες μαύρες και ξανθές,
1/2 κούπα αμύγδαλα καβουρδισμένα και ψιλοκομμένα,
2 μήλα τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη,
1/2 ποτηριού χυμό πορτοκαλιού ή μανταρινιού καθώς και το ξύσμα
και ζάχαρη άχνη για ντεκόρ.

Βάζετε σε βαθύ μπολ το λάδι με το μέλι και ανακατεύετε καλά με το χεράκι σας για να ενωθούν ως υγρά με διαφορετική πυκνότητα. Αμέσως μετά ρίχνετε το αλεύρι κοσκινισμένο καθώς και το μπέϊκιν. Συνεχίζετε το ανακάτεμα. Ρίχνετε την ζάχαρη, τις σταφίδες, το αμύγδαλα, τα τριμμένα μήλα και ενώνετε μ’ ένα κουτάλι, ενώ τέλος προσθέτετε τον χυμό πορτοκαλιού ή μανταρινιού, στον οποίο θα διαλύσετε έχετε την σόδα και θα τον δείτε να αφρίζει σαν σαμπάνια, γι’ αυτό κάντε το απευθείας πάνω από την λεκάνη σας με τα υπόλοιπα υλικά για να μην έχετε εκπλήξεις και απώλειες υλικών :-)
Έχετε στρώσει με λαδόκολλα (ή χαρτί φούρνου) ταψάκι 30αρι ή φόρμα με στεφάνι και απλώνετε το χυλό μ’ ένα κουτάλι ομοιόμορφα. Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 1 ώρα περίπου (ή να βγει στεγνό το μαχαιράκι σας). Όταν κρυώσει πασπαλίζετε με άχνη και σερβίρετε.
Νόστιμο και πολύ υγιεινό. Μπορείτε να το χαρείτε και άλλες μέρες του χρόνου, χωρίς να περιμένετε περιόδους νηστίας.