16.12.09

Φάτε μάτια ψάρια ... μαζί με μανιτάρια.

Οι γρήγορες και νόστιμες συνταγές μου έχουν γίνει «έμμονη» ιδέα και γι’ αυτό θα σας γράψω ένα όμορφο πιάτο που είναι πολύ γευστικό (τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα), με το οποίο ξεπερνώ τις κρίσεις «πανικού» που με πιάνουν όταν ο χρόνος με πιέζει!
Και ΝΑΙ, δεν είναι μακαρόνια :-))

Μιλάω για τα φιλέτα πέρκας με μανιτάρια (που κατά προτίμηση θα ήθελα να είναι πλευρώτους)

Υλικά που θα χρειαστείτε:
4 μεγαλούτσικα φιλέτα πέρκας,
½ κιλού μανιτάρια πλευρώτους,
1 κουταλιά σούπας δεντρολίβανο,
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες,
1/2 κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο,
2 μέτριες ντομάτες χωρίς την φλούδα και τους σπόρους επίσης ψιλοκομμένες.
Λίγη ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα.
1 ποτηράκι κρασιού καλό ξύδι από κόκκινο κρασί, ή βαλσάμικο.
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.

Ξεπλένετε τα φιλέτα πέρκας και τα αφήνετε να στραγγίσουν τα νερά τους.
Βάζετε το λάδι να ζεσταθεί και μέσα ρίχνετε το κρεμμυδάκι και το σκόρδο ψιλοκομμένα.
Αφήνετε λίγο να γυαλίσουν και μετά ρίχνετε την ντομάτα και την ζάχαρη, καθώς και τα μανιτάρια που τα έχετε προηγουμένως καθαρίσει, ξεχωρίσει. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και τα αφήνετε να τηγανιστούν για 5-6 λεπτάκια όλα μαζί.

Αμέσως μετά ρίχνετε το δεντρολίβανο, τοποθετείτε ανάμεσα τα φιλέτα της πέρκας, ρίχνετε και το ξυδάκι και αφήνετε το φαγητό να βράσει για άλλα 5-6 λεπτά, και να απορροφηθούν τα υγρά του.

Την συνταγή την έχω γράψει και στο παρελθόν, στο H.F.L. αλλά την θυμήθηκα ξανά την Δευτέρα που μας πέρασε και ήταν μια από τις δυσκολότερες μέρες των τελευταίων μηνών. Το μεσημεριανό-απογευματινό-βραδυνό φαγητό μας έγινε με υλικά που πήρα την τελευταία στιγμή από το SM.
Να πάει και να μην ξανάρθει...
Ελπίζω ο Αϊ Βασίλης να μην μου φέρει, άλλη τέτοια μέρα με την νέα χρονιά. Δεν θα την αντέξω.
Και βρέχει συνέχεια... να πω, πως δεν το αντέχω ούτε και αυτό!

Χάθηκε πια... ένα κρύο, ένα χιόνι... κάτι πολύ τσουχτερό τέλος πάντων, να παγώσουν μύτες και μάτια. Να έρθει με κάποιον τρόπο το μυαλό να πάρει τις "ψυχρές" ανάσες του.

9.12.09

Μήπως τα έχω κάνει ρόϊδο;

Στο μπαλκόνι μου εδώ και 3,5 χρόνια περίπου, υπάρχει μια μικρή ροδιά νάνος. Την είχα φέρει από ένα καλοκαιρινό ταξίδι μας στην Σκιάθο. Χθες που βγήκα για να συνεφέρω λίγο την κατάσταση του μπαλκονιού από πεσμένα φύλλα και ελαφρώς «ξεστασχιασμένους» χειμωνιάτικους βασιλικούς είδα πως η μικρούλα ήταν σχεδόν φορτωμένη με ρόδια.

Μπόϊ όχι μεγαλύτερο από 40 πόντους και είχε πάνω της 7 ροδάκια! Μου έκανε φοβερή εντύπωση, αλλά το θεώρησα καλό σημάδι για το σπίτι μας. Είναι σύμβολο ευφορίας, καλής τύχης και μακροζωϊας το ρόδι όπως καλά γνωρίζετε, οπότε με έκανε να χαμογελάσω αισιόδοξα!

Και μες την ώρα να ΄σου ο πεθερός με μια σακούλα λεμόνια και ρόδια από την γενέτειρά του! Ε! αυτό ήταν άλλο ένα σημάδι μην μου πείτε; Και καθώς σκεφτόμουνα, στα γρήγορα τα μενού που έπρεπε να φτιάξω μέχρι το βράδυ για τα γεννέθλια του καλού μου, είχα να σκεφτώ και τα ρόδια. Μου αρέσουν ιδιαίτερα σαν χρώμα, αλλά τα θεωρώ λίγο κοπιαστικά στο καθάρισμα και μετά πώς να τα αξιοποιήσεις; Λικέρ ξέρω, σάλατες φρέσκες ξέρω, πρόσφατα διάβασα και την συνταγή για μαρμελάδα κυδώνι με χυμό ροδιού από την Ξανθή… Ε! και εκεί μου ήρθε το «φλας» που λένε.

Θα τα κάνω χυμό, με την βοήθεια του αποχυμωτή και μετά θα δοκιμάσω να τα κάνω κάτι σαν ρετσέλι, σαν πελτέ φρούτου με την προσθήκη κυδωνιού για να το βοηθήσει να πήξει όπως πρέπει. Τα έφτιαξα αργά το βράδυ, τα έχω αφήσει στην κατσαρόλα για να δω το αποτέλεσμα όταν θα επιστρέψω στο σπίτι.

Ρετσέλι Ροδιού

3 ποτήρια χυμός ροδιού

¾ κιλού άσπρη ζάχαρη

1 κούπα μέλι

και 2 μεγάλα κυδώνια κομμένα σε κομμάτια (έχω βάλει δε, τα κουκούτσια και μέρος από τις φλούδες τους σε τούλι μέσα στην κατσαρόλα για να βοηθήσουν περισσότερο στο πήξιμο του ρετσελιού). Για να δούμε θα πετύχει το πείραμα; Ή απλώς θα τα έχω κάνει ρόϊδο που λέει και ο σοφός λαός!


Υ.Γ. η φωτογραφία συμβολική για ευχές τις μέρες που μας έρχονται.


Το πείραμα δείχνει να είναι πετυχημένο με την τελευταία πινελία που μπήκε την επόμενη μέρα. 2 φύλλα δάφνης μαζί με λίγη ζάχαρη στο δεύτερο βράσιμο (όπως θα δείτε στα τελικά σχόλια μου).

3.12.09

Κρασάτα Μηλοπιτάκια


Η αγαπητή Big Mama έγραψε προ ημερών μια νηστίσιμη και νόστιμη εκδοχή για μηλοπιτάκια που αγαπά ιδιαίτερα η μητέρα της. Με αφορμή αυτήν την συνταγή θυμήθηκα μια άλλη που φτιάχνει η θεία μου και είναι νομίζω μια πολύ καλή εκδοχή για μηλοπιτάκια και μάλιστα νηστίσιμα. Υποσχέθηκα στην Big Mama να την βρω και να την γράψω. Το έπραξα και επανέρχομαι, ενώ πρέπει να σας πω ότι αυτή η πολύ αρωματική κρασάτη ζύμη είναι κατάλληλη και για πιροσκί με κιμά. Ξέρω πως δεν είναι νηστίσιμα τα πιροσκί :-) αλλά όταν θα τελειώσει η νηστεία δοκιμάστε την και θα με δικαιώσετε. Βασική προϋπόθεση ότι ο κιμάς θα είναι αρωματισμένος με άνηθο και κρεμμυδάκι, γιατί η γεύση του δένει τέλεια με την κρασάτη ζύμη.
Αλλά ας επανέλθω στην γλυκιά εκδοχή. Για την ζύμη θα χρειαστείτε λοιπόν: ½ κιλού αλεύρι κόκκινο (δεν μιλώ για αυτά που φουσκώνουν μόνα τους) αλλά το αλεύρι σε κόκκινη συσκευασία, 1 ποτήρι του νερού καλαμποκέλαιο, ¾ του (ίδιου) ποτηριού κρασί λευκό (μπορεί να βάλετε και ρετσίνα αν σας αρέσει η γεύση της).
Πλάθετε με τα πιο πάνω υλικά την ζύμη σας και την αφήνετε λίγο να σταθεί.
Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε την γέμιση για τα μηλοπιτάκια όπου και θα χρειαστείτε: 4 μήλα τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη, 3 κουταλιές της σούπας γαλέτα (τριμμένη φρυγανιά) , 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη, 1 κουταλιά σούπας κανέλα τριμμένη, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο καρύδι, 2 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα (βερίκοκο, φράουλα ή ότι έχετε στην διάθεσή σας), 2 κουταλιές της σούπας κονιάκ. Ενώνετε όλα τα πιο πάνω υλικά και είστε έτοιμοι να φτιάξετε τα μηλοπιτάκια.
Την ζύμη την ανοίγετε είτε με την βοήθεια του πλάστη σε 2 -3 μεγάλα φύλλα και κόβετε δίσκους με την βοήθεια εργαλείου ή ενός μεγάλου ποτηριού. Είτε την χωρίζετε σε μπαλάκια μέγεθος καρυδιού και τα ανοίγετε μέσα στο χέρι σας σαν φυλλαράκια.
Γεμίζετε με μια κουταλιά γέμιση και διπλώνετε σε μισοφέγγαρα. Τα αραδιάζετε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος και φουρνίζετε στους 180 περίπου μέχρι να ροδίσει ελαφρώς η επιφάνεια. Έτοιμα, τρώγονται σκέτα ή πασπαλισμένα με άχνη και κανέλα.
Υ.Γ. η φωτογραφία δανεική από το Internet για να δούμε και λίγο πράσινο…και τα μήλα κάτω από την μηλιά!

2.12.09

Αστεροειδής Γλυκάνισος, Βανίλια και Αχλάδια

Φόρτος εργασίας!!

Πάντα ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι επιβαρημένος με πολλά θέματα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Τόσα που συνήθως μας κάνουν να «ξεφεύγουμε» τελείως από τους ήδη περίεργους ρυθμούς που δουλεύουμε. Φαντάζομαι ότι αρκετοί από εσάς που με διαβάζετε, μάλλον με καταλαβαίνετε…

Έτσι ο χρόνος που μου μένει για όλα τα υπόλοιπα είναι πιο πιεσμένος και περιορισμένος, αν θέλεις δε, να στολίσεις Χριστουγεννιάτικο το σπίτι, να κάνεις πράγματα διαφορετικά, να κάνεις τα «χατήρια» του παιδιού σου, να το πας να δει και άλλα πράγματα π.χ. παιχνιδοκατασκευές, θέατρο ή κάτι άλλο, μάλλον πρέπει να γίνεις πολλά - πολλά κομμάτια. Σαν ένα πολυδιάστατο παζλ ένα πράγμα.

Όμως οι συνήθειες είναι συνήθεις και το χούϊ – χούϊ. Δεν γίνεται μέσα σ’ αυτόν τον πιεσμένο χρόνο, να μην φτιάξεις και το γλυκάκι σου. Δεν γίνεται για έναν βασικό λόγο για μένα, γιατί θέλω να μοσχομυρίζει το σπίτι μου τούτες τις μέρες (και τις επόμενες δηλαδή…)

Γι’ αυτό χθες σκάρωσα ένα πολύ γρήγορα κεκάκι με αχλάδια και αρωματισμένο με αστεροειδή γλυκάνισο και βανίλια. Βγήκε πολύ νόστιμο, γι’ αυτό και σας γράφω τούτη την απλή συνταγή.

Χρειάστηκα:

1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (εγώ έβαλα μισό και το υπόλοιπο μισό έβαλα κανονικό αλεύρι με ένα κουταλάκι κοφτό μπεϊκιν), 2 κούπες ζάχαρη, 1 πακέτο μαργαρίνη με ελαιόλαδο, 4 μέτρια αυγά, 1 ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, λίγη κρυσταλλική βανίλια, 3 αστεράκια γλυκάνισου που χτύπησα στο multi (και τα οποία κοσκίνισα με ψιλό σουρωτηράκι για να πάρω την σκόνη και όχι και το ξυλώδες μέρος τους). Τέλος 6 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κομμάτια σαν μισοφέγγαρα.

Χτύπησα μαργαρίνη μαζί με την ζάχαρη, την βανίλια και την σκόνη γλυκάνισου. Κατόπιν έριξα τα αυγά (για θέμα χρόνου τα έριξα όλα μαζί και όχι ένα-ένα όπως κανονικά λένε οι οδηγίες για ένα καλό κέϊκ) συνέχισα το χτύπημα μέχρι το μείγμα μου να γίνει ομοιόμορφο και μετά ενσωμάτωσα τμηματικά το αλεύρι και τον χυμό μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μου.

Τον έτοιμο πια χυλό, τον έβαλα σε στρογγυλή βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα (χωρίς τρύπα, αλλά με σχέδιο λουλουδιού) τον έστρωσα όμορφα μ’ ένα κουτάλι και και τον «στόλισα» κυκλικά με τα κομμάτια αχλαδιού σε όλη την επιφάνεια (3 κύκλοι στην ουσία). Έψησα στους 180 για 45 περίπου λεπτά (μέχρι να βγει στεγνό το μαχαιράκι μου) και μοσχομύρισε το σπίτι γλυκάνισο και βανίλια.

Αρωματικότατο και πολύ αφράτο, αλλά συνάμα και δροσερό χάρη στα αχλάδια που καθώς το κεϊκ είχε φουσκώσει είχαν πάρει πολύ ωραίες θέσεις μέσα στην ζύμη του, δίνοντας και ένα σχέδιο επιπλέον. Το άφησα να κρυώσει και το έβαλα στην πιατέλα μου έτοιμο για κατανάλωση.