16.12.09

Φάτε μάτια ψάρια ... μαζί με μανιτάρια.

Οι γρήγορες και νόστιμες συνταγές μου έχουν γίνει «έμμονη» ιδέα και γι’ αυτό θα σας γράψω ένα όμορφο πιάτο που είναι πολύ γευστικό (τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα), με το οποίο ξεπερνώ τις κρίσεις «πανικού» που με πιάνουν όταν ο χρόνος με πιέζει!
Και ΝΑΙ, δεν είναι μακαρόνια :-))

Μιλάω για τα φιλέτα πέρκας με μανιτάρια (που κατά προτίμηση θα ήθελα να είναι πλευρώτους)

Υλικά που θα χρειαστείτε:
4 μεγαλούτσικα φιλέτα πέρκας,
½ κιλού μανιτάρια πλευρώτους,
1 κουταλιά σούπας δεντρολίβανο,
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες,
1/2 κρεμμυδάκι ψιλοκομμένο,
2 μέτριες ντομάτες χωρίς την φλούδα και τους σπόρους επίσης ψιλοκομμένες.
Λίγη ζάχαρη, αλάτι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα.
1 ποτηράκι κρασιού καλό ξύδι από κόκκινο κρασί, ή βαλσάμικο.
Ελαιόλαδο για το τηγάνισμα.

Ξεπλένετε τα φιλέτα πέρκας και τα αφήνετε να στραγγίσουν τα νερά τους.
Βάζετε το λάδι να ζεσταθεί και μέσα ρίχνετε το κρεμμυδάκι και το σκόρδο ψιλοκομμένα.
Αφήνετε λίγο να γυαλίσουν και μετά ρίχνετε την ντομάτα και την ζάχαρη, καθώς και τα μανιτάρια που τα έχετε προηγουμένως καθαρίσει, ξεχωρίσει. Προσθέτετε αλάτι, πιπέρι, πάπρικα και τα αφήνετε να τηγανιστούν για 5-6 λεπτάκια όλα μαζί.

Αμέσως μετά ρίχνετε το δεντρολίβανο, τοποθετείτε ανάμεσα τα φιλέτα της πέρκας, ρίχνετε και το ξυδάκι και αφήνετε το φαγητό να βράσει για άλλα 5-6 λεπτά, και να απορροφηθούν τα υγρά του.

Την συνταγή την έχω γράψει και στο παρελθόν, στο H.F.L. αλλά την θυμήθηκα ξανά την Δευτέρα που μας πέρασε και ήταν μια από τις δυσκολότερες μέρες των τελευταίων μηνών. Το μεσημεριανό-απογευματινό-βραδυνό φαγητό μας έγινε με υλικά που πήρα την τελευταία στιγμή από το SM.
Να πάει και να μην ξανάρθει...
Ελπίζω ο Αϊ Βασίλης να μην μου φέρει, άλλη τέτοια μέρα με την νέα χρονιά. Δεν θα την αντέξω.
Και βρέχει συνέχεια... να πω, πως δεν το αντέχω ούτε και αυτό!

Χάθηκε πια... ένα κρύο, ένα χιόνι... κάτι πολύ τσουχτερό τέλος πάντων, να παγώσουν μύτες και μάτια. Να έρθει με κάποιον τρόπο το μυαλό να πάρει τις "ψυχρές" ανάσες του.

9.12.09

Μήπως τα έχω κάνει ρόϊδο;

Στο μπαλκόνι μου εδώ και 3,5 χρόνια περίπου, υπάρχει μια μικρή ροδιά νάνος. Την είχα φέρει από ένα καλοκαιρινό ταξίδι μας στην Σκιάθο. Χθες που βγήκα για να συνεφέρω λίγο την κατάσταση του μπαλκονιού από πεσμένα φύλλα και ελαφρώς «ξεστασχιασμένους» χειμωνιάτικους βασιλικούς είδα πως η μικρούλα ήταν σχεδόν φορτωμένη με ρόδια.

Μπόϊ όχι μεγαλύτερο από 40 πόντους και είχε πάνω της 7 ροδάκια! Μου έκανε φοβερή εντύπωση, αλλά το θεώρησα καλό σημάδι για το σπίτι μας. Είναι σύμβολο ευφορίας, καλής τύχης και μακροζωϊας το ρόδι όπως καλά γνωρίζετε, οπότε με έκανε να χαμογελάσω αισιόδοξα!

Και μες την ώρα να ΄σου ο πεθερός με μια σακούλα λεμόνια και ρόδια από την γενέτειρά του! Ε! αυτό ήταν άλλο ένα σημάδι μην μου πείτε; Και καθώς σκεφτόμουνα, στα γρήγορα τα μενού που έπρεπε να φτιάξω μέχρι το βράδυ για τα γεννέθλια του καλού μου, είχα να σκεφτώ και τα ρόδια. Μου αρέσουν ιδιαίτερα σαν χρώμα, αλλά τα θεωρώ λίγο κοπιαστικά στο καθάρισμα και μετά πώς να τα αξιοποιήσεις; Λικέρ ξέρω, σάλατες φρέσκες ξέρω, πρόσφατα διάβασα και την συνταγή για μαρμελάδα κυδώνι με χυμό ροδιού από την Ξανθή… Ε! και εκεί μου ήρθε το «φλας» που λένε.

Θα τα κάνω χυμό, με την βοήθεια του αποχυμωτή και μετά θα δοκιμάσω να τα κάνω κάτι σαν ρετσέλι, σαν πελτέ φρούτου με την προσθήκη κυδωνιού για να το βοηθήσει να πήξει όπως πρέπει. Τα έφτιαξα αργά το βράδυ, τα έχω αφήσει στην κατσαρόλα για να δω το αποτέλεσμα όταν θα επιστρέψω στο σπίτι.

Ρετσέλι Ροδιού

3 ποτήρια χυμός ροδιού

¾ κιλού άσπρη ζάχαρη

1 κούπα μέλι

και 2 μεγάλα κυδώνια κομμένα σε κομμάτια (έχω βάλει δε, τα κουκούτσια και μέρος από τις φλούδες τους σε τούλι μέσα στην κατσαρόλα για να βοηθήσουν περισσότερο στο πήξιμο του ρετσελιού). Για να δούμε θα πετύχει το πείραμα; Ή απλώς θα τα έχω κάνει ρόϊδο που λέει και ο σοφός λαός!


Υ.Γ. η φωτογραφία συμβολική για ευχές τις μέρες που μας έρχονται.


Το πείραμα δείχνει να είναι πετυχημένο με την τελευταία πινελία που μπήκε την επόμενη μέρα. 2 φύλλα δάφνης μαζί με λίγη ζάχαρη στο δεύτερο βράσιμο (όπως θα δείτε στα τελικά σχόλια μου).

3.12.09

Κρασάτα Μηλοπιτάκια


Η αγαπητή Big Mama έγραψε προ ημερών μια νηστίσιμη και νόστιμη εκδοχή για μηλοπιτάκια που αγαπά ιδιαίτερα η μητέρα της. Με αφορμή αυτήν την συνταγή θυμήθηκα μια άλλη που φτιάχνει η θεία μου και είναι νομίζω μια πολύ καλή εκδοχή για μηλοπιτάκια και μάλιστα νηστίσιμα. Υποσχέθηκα στην Big Mama να την βρω και να την γράψω. Το έπραξα και επανέρχομαι, ενώ πρέπει να σας πω ότι αυτή η πολύ αρωματική κρασάτη ζύμη είναι κατάλληλη και για πιροσκί με κιμά. Ξέρω πως δεν είναι νηστίσιμα τα πιροσκί :-) αλλά όταν θα τελειώσει η νηστεία δοκιμάστε την και θα με δικαιώσετε. Βασική προϋπόθεση ότι ο κιμάς θα είναι αρωματισμένος με άνηθο και κρεμμυδάκι, γιατί η γεύση του δένει τέλεια με την κρασάτη ζύμη.
Αλλά ας επανέλθω στην γλυκιά εκδοχή. Για την ζύμη θα χρειαστείτε λοιπόν: ½ κιλού αλεύρι κόκκινο (δεν μιλώ για αυτά που φουσκώνουν μόνα τους) αλλά το αλεύρι σε κόκκινη συσκευασία, 1 ποτήρι του νερού καλαμποκέλαιο, ¾ του (ίδιου) ποτηριού κρασί λευκό (μπορεί να βάλετε και ρετσίνα αν σας αρέσει η γεύση της).
Πλάθετε με τα πιο πάνω υλικά την ζύμη σας και την αφήνετε λίγο να σταθεί.
Στο διάστημα αυτό ετοιμάζετε την γέμιση για τα μηλοπιτάκια όπου και θα χρειαστείτε: 4 μήλα τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη, 3 κουταλιές της σούπας γαλέτα (τριμμένη φρυγανιά) , 3 κουταλιές της σούπας ζάχαρη, 1 κουταλιά σούπας κανέλα τριμμένη, 3 κουταλιές ψιλοκομμένο καρύδι, 2 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα (βερίκοκο, φράουλα ή ότι έχετε στην διάθεσή σας), 2 κουταλιές της σούπας κονιάκ. Ενώνετε όλα τα πιο πάνω υλικά και είστε έτοιμοι να φτιάξετε τα μηλοπιτάκια.
Την ζύμη την ανοίγετε είτε με την βοήθεια του πλάστη σε 2 -3 μεγάλα φύλλα και κόβετε δίσκους με την βοήθεια εργαλείου ή ενός μεγάλου ποτηριού. Είτε την χωρίζετε σε μπαλάκια μέγεθος καρυδιού και τα ανοίγετε μέσα στο χέρι σας σαν φυλλαράκια.
Γεμίζετε με μια κουταλιά γέμιση και διπλώνετε σε μισοφέγγαρα. Τα αραδιάζετε σε ταψί στρωμένο με χαρτί ψησίματος και φουρνίζετε στους 180 περίπου μέχρι να ροδίσει ελαφρώς η επιφάνεια. Έτοιμα, τρώγονται σκέτα ή πασπαλισμένα με άχνη και κανέλα.
Υ.Γ. η φωτογραφία δανεική από το Internet για να δούμε και λίγο πράσινο…και τα μήλα κάτω από την μηλιά!

2.12.09

Αστεροειδής Γλυκάνισος, Βανίλια και Αχλάδια

Φόρτος εργασίας!!

Πάντα ο τελευταίος μήνας του χρόνου είναι επιβαρημένος με πολλά θέματα στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα. Τόσα που συνήθως μας κάνουν να «ξεφεύγουμε» τελείως από τους ήδη περίεργους ρυθμούς που δουλεύουμε. Φαντάζομαι ότι αρκετοί από εσάς που με διαβάζετε, μάλλον με καταλαβαίνετε…

Έτσι ο χρόνος που μου μένει για όλα τα υπόλοιπα είναι πιο πιεσμένος και περιορισμένος, αν θέλεις δε, να στολίσεις Χριστουγεννιάτικο το σπίτι, να κάνεις πράγματα διαφορετικά, να κάνεις τα «χατήρια» του παιδιού σου, να το πας να δει και άλλα πράγματα π.χ. παιχνιδοκατασκευές, θέατρο ή κάτι άλλο, μάλλον πρέπει να γίνεις πολλά - πολλά κομμάτια. Σαν ένα πολυδιάστατο παζλ ένα πράγμα.

Όμως οι συνήθειες είναι συνήθεις και το χούϊ – χούϊ. Δεν γίνεται μέσα σ’ αυτόν τον πιεσμένο χρόνο, να μην φτιάξεις και το γλυκάκι σου. Δεν γίνεται για έναν βασικό λόγο για μένα, γιατί θέλω να μοσχομυρίζει το σπίτι μου τούτες τις μέρες (και τις επόμενες δηλαδή…)

Γι’ αυτό χθες σκάρωσα ένα πολύ γρήγορα κεκάκι με αχλάδια και αρωματισμένο με αστεροειδή γλυκάνισο και βανίλια. Βγήκε πολύ νόστιμο, γι’ αυτό και σας γράφω τούτη την απλή συνταγή.

Χρειάστηκα:

1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (εγώ έβαλα μισό και το υπόλοιπο μισό έβαλα κανονικό αλεύρι με ένα κουταλάκι κοφτό μπεϊκιν), 2 κούπες ζάχαρη, 1 πακέτο μαργαρίνη με ελαιόλαδο, 4 μέτρια αυγά, 1 ποτήρι φρέσκο χυμό πορτοκαλιού, λίγη κρυσταλλική βανίλια, 3 αστεράκια γλυκάνισου που χτύπησα στο multi (και τα οποία κοσκίνισα με ψιλό σουρωτηράκι για να πάρω την σκόνη και όχι και το ξυλώδες μέρος τους). Τέλος 6 αχλάδια καθαρισμένα και κομμένα σε μεγάλα κομμάτια σαν μισοφέγγαρα.

Χτύπησα μαργαρίνη μαζί με την ζάχαρη, την βανίλια και την σκόνη γλυκάνισου. Κατόπιν έριξα τα αυγά (για θέμα χρόνου τα έριξα όλα μαζί και όχι ένα-ένα όπως κανονικά λένε οι οδηγίες για ένα καλό κέϊκ) συνέχισα το χτύπημα μέχρι το μείγμα μου να γίνει ομοιόμορφο και μετά ενσωμάτωσα τμηματικά το αλεύρι και τον χυμό μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μου.

Τον έτοιμο πια χυλό, τον έβαλα σε στρογγυλή βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα (χωρίς τρύπα, αλλά με σχέδιο λουλουδιού) τον έστρωσα όμορφα μ’ ένα κουτάλι και και τον «στόλισα» κυκλικά με τα κομμάτια αχλαδιού σε όλη την επιφάνεια (3 κύκλοι στην ουσία). Έψησα στους 180 για 45 περίπου λεπτά (μέχρι να βγει στεγνό το μαχαιράκι μου) και μοσχομύρισε το σπίτι γλυκάνισο και βανίλια.

Αρωματικότατο και πολύ αφράτο, αλλά συνάμα και δροσερό χάρη στα αχλάδια που καθώς το κεϊκ είχε φουσκώσει είχαν πάρει πολύ ωραίες θέσεις μέσα στην ζύμη του, δίνοντας και ένα σχέδιο επιπλέον. Το άφησα να κρυώσει και το έβαλα στην πιατέλα μου έτοιμο για κατανάλωση.

25.11.09

Χρόνια Πολλά Αγαπημένη μου

Η σημερινή γιορτή είχε (και έχει) πάντα μεγάλη ΑΞΙΑ για μένα.
Γιόρταζε η μάνα μου και πολλά αγαπημένα πρόσωπα της ευρύτερης οικογένειάς μας από την προ-γιαγιά μου μέχρι κάποιες θείες και εξαδέλφες. Ήταν και η απαρχή στην ουσία για τις γιορταστικές μέρες που θα έρθουν, όπου και σε αυτές πάλι είχαμε μέλη της οικογένειας που γιόρταζαν. Η μάνα μου έχει φύγει σχεδόν 4 χρόνια τώρα, αλλά την αισθάνομαι πολύ συχνά δίπλα μου ενώ είναι πάντα μέσα στην σκέψη μου, σε κάθε κίνηση που θέλω να κάνω. Από τις απλές καθημερινές μου δουλειές μέχρι την απόφαση για κάτι πολύ σημαντικό. Το δέσιμό μας ήταν μεγάλο. Όσοι μας γνώρισαν κατά το παρελθόν, είχαν να το λένε. Είχαμε καταφέρει να επικοινωνούμε μεταξύ μας με ιδιαίτερο τρόπο και δικό μας κώδικα. Αν την είχα κοντά, θα της ευχόμουν ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ και να είναι γερή.
Δεν την έχω όμως, μου λείπει αφάνταστα ομολογώ και γι' αυτό εύχομαι από καρδιάς σε όλες που γιορτάζουν να είναι ΓΕΡΕΣ και ΔΥΝΑΤΕΣ με πρώτη και καλύτερη την φίλη Katerina ante Portas.

Για κέρασμα σε όσες γιορτάζουν: Μαστιχένια Μπισκότα για το καφέ με τις φίλες τους (αλλά και τον φίλο Γιώργο, ως ανταπόδοση για την εξαιρετική του αφιέρωση προς εμένα με τα αρωματικά κουλουράκια Βανίλιας του).

Για 3 κανονικά ταψιά φούρνου, θα χρειαστείτε: 1 πακέτο βούτυρο μαλακό, μισή κούπα ζάχαρη άχνη, 3 κούπες αλεύρι (κατάλληλο για μπισκότα είναι το κλασσικό κόκκινο ή ότι διαθέτετε εσείς) 2 κοφτά κουταλάκια μπέικιν πάουντερ, 1/4 κουταλάκι (γλυκού) αλάτι
1 ποτήρι (κρασιού) λικέρ μαστίχας, 2 αυγά, 4-5 (μέτριου μέγεθους) δάκρυα μαστίχας που θα χτυπήσετε στο Multi μαζί με 2 κουταλιές της σούπας κρυσταλλική ζάχαρη.

Αρχικά, χτυπάτε την μαστίχα μαζί με την κρυσταλλική ζάχαρη, ανακατεύετε το αλεύρι μαζί με το μπέϊκν πάουντερ. Χτυπάτε σε βαθύ μπολ το βούτυρο μαζί με τα δύο αυγά μέχρι ν’ ασπρίσουν και αμέσως μετά ενσωματώνετε όλα τα υλικά. Μαστίχα/Ζάχαρη, Αλεύρι/ Μπέϊκιν, Ζάχαρη Άχνη, Λικέρ Μαστίχας, Αλάτι. Ζυμώνετε μέχρι να έχετε μια ομοιογενή ζύμη και την αφήνετε να ξεκουραστεί για κανένα μισάωρο.

Στρώνετε με λαδόχαρτο (κατά τα γνωστά) 2 ταψιά (θα φουρνίσετε ξανά στο πρώτο κατά πάσα πιθανότητα). Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς και ξεκινάτε να δώσετε το επιθυμητό για σας σχήμα στα μπισκότα σας. (Προσωπικά, πλάθω μετρίου μεγέθους κορδόνια, τα οποία κόβω σε κομμάτια μ’ ένα μαχαίρι και κάθε κομματάκι το πατάω με τα δάχτυλα πάνω σε επιφάνεια εργασίας και έχω άμεσα και γρήγορα μπαστουνάκια φαρδιά σαν 2 δάκτυλα). Τα στρώνετε στο ταψί και ψήνεται σε αέρα, στους 180 Βαθμούς για 15 λεπτά περίπου. Η μυρωδιά της μαστίχας σπάει ρουθούνια! Είναι βέβαιο.

Και πάλι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.


18.11.09

Γαλέος αρωματισμένος με εστραγκόν

Μέσα στο menu της εβδομάδας που συνήθως προγραμματίζω, προσπαθώ να έχω πάντα κάποια μέρα ψάρι ή κάποιο άλλο θαλασσινό προκειμένου να κάνουμε έναν καλούτσικο κύκλο διατροφής. Και λέω καλούτσικο, γιατί καλό θα σήμαινε να έχω τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα ψάρι. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά για σήμερα το menu έχει γαλέο. Και μάλιστα φρέσκο, που μας ήρθε πεσκέσι, με μια συνταγή που έχω γράψει και στο παρελθόν στο HFL. Επειδή ωστόσο μου αρέσει γευστικά, την κάνω μια φορά στις τρείς, όταν έχω γαλέο ή πέρκα σε μεγάλο φιλέτο.

Για 3 άτομα θα χρειαστείτε: 6 μεγάλες φέτες γαλέου φρέσκου ή αντίστοιχα (κατεψυγμένου), μία μεγαλούτσικη σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη, μία πολύ «καλή» κουταλιά της σούπας ξερό εστραγκόν (πρόσφατα έκανα και αγκινάρες αλλά πολίτα με εστραγκόν, αντί για άνηθο που δεν είχα διαθέσιμο, έγιναν πολύ καλές και αρωματικές), 3 κουταλιές σούπας μουστάρδα ελαφρώς πικάντικη, 1 ποτηράκι κονιάκ, μισό φλιτζάνι γάλα εβαπορέ με λίγα λιπαρά, αλάτι, πιπέρι κόκκινο και μαύρο ανάμεικτα και φρεσκοτριμμένα, λίγο λαδάκι για το σοτάρισμα.

Πλένετε το ψάρι (αν ήταν κατεψυγμένο προϋποθέτει ξεπάγωμα) και το αφήνετε στο σουρωτήρι να στραγγίζει τα νερά του καλά. Σε βαθύ αντικολλητικό σκεύος βάζετε το λαδάκι να ζεσταθεί μαζί με την ψιλοκομμένη σκελίδα του σκόρδου. Όταν ελαφρώς ροδίσει το σκόρδο, βάζετε τις φέτες του γαλέου για να σοταριστούν για 2 λεπτά και από τις δύο πλευρές. Ρίχνετε αμέσως μετά το αλάτι και τα πιπέρια, συμπληρώνετε με το κονιάκ και αφήνετε να πάρει μια βράση. Στην συνέχεια ρίχνετε την μουστάρδα, το εστραγκόν και το γάλα και αφήνετε να σιγοβράσει για 5-6 λεπτά μέχρι να δέσει η σάλτσα. Αν σας βγει λίγο αραιή η σάλτσα μια μικρή κουταλιά κορν φλάουρ θα δέσει πολύ όμορφα.

Είστε έτοιμοι για να σερβίρετε με την σαλάτα της αρεσκείας σας.
Στην περίπτωσή μας σήμερα, έχει βραστά λαχανικά: καρότα, πατάτες, κάπαρη, λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο σέλερι και λίγο μπαντζαράκι για χρώμα, που θα τα κάνουμε όλα μαζί σαλάτα με μια ωραία βινεγκρέτ μάλλον.

13.11.09

Απόλαυση σοκολάτας σε όλα τα επίπεδα

Εγκαινιάζοντας την νέα φόρμα σιλικόνης για τάρτες, με την ιδέα αγοράς της οποίας καιρό φλερτάριζα, είπα να φτιάξω κάτι απολύτως αμαρτωλό. Το πιο αμαρτωλό γλυκό που μου ερχόταν εκείνη την στιγμή στο μυαλό, με τα υλικά που είχα στη διάθεσή μου ήταν η τάρτα σοκολάτας.

Έχω και μια αδυναμία στις τάρτες γενικά, οπότε και ξεκίνησα χωρίς άλλη ιδιαίτερη σκέψη. Απλώς ήθελα κάπως να την κάνω διαφορετική…και το διαφορετικό μου προέκυψε στην ζύμη της τάρτας. Την έκανα σοκολατένια.

Η βασική ζύμη για γλυκές τάρτες είναι λίγο πολύ γνωστή σε όσους, βούτυρο, ζάχαρη, λίγο αλάτι, ένα αυγό, ξηροί καρποί αλεσμένοι (όχι απαραίτητα), αλεύρι. Σ’ αυτήν την εκδοχή πρόσθεσα 3 κουταλιές σκόνη σοκολάτας (για ρόφημα) και επειδή έχει ήδη ζάχαρη, μείωσα την ποσότητα ζάχαρης που έβαλα αρχικά στην ζύμη. Το βούτυρο μισό – μισό με λάδι καθώς και λίγη βανίλια κρυσταλλική για περισσότερο άρωμα και λίγο κρύο γάλα (αντί για νερό) που με βοήθησε στο πλάσιμο της ζύμης. Η ζύμη ετοιμάστηκε και μπήκε για μια ώρα στο ψυγείο.

Στην συνέχεια την έστρωσα στην φόρμα σιλικόνης και έψησα (σκεπασμένη με όσπρια πάνω σε λαδόχαρτο). Την έβγαλα από τον φούρνο και την άφησα να κρυώσει. Μοσχομύριζε και είχε φυσικά σοκολατένιο χρώμα.

Στο διάστημα που η τάρτα κρύωνε, ετοίμασα την γέμιση σοκολάτας για την οποία χρειάστηκα : 1 κουτί κρέμα γάλακτος φυτική πολύ καλά παγωμένη, 1 μικρό πακετάκι τυρί κρέμα, 1 κούπα ζάχαρη άχνη, 2, 5 πλάκες κουβερτούρα λιωμένη μαζί με 3 κουταλιές βούτυρο που έλιωσα στο φούρνο μικροκυμάτων.
Τριμμένο καραμελωμένο φουντούκι και σοκολατοσταγόνες για ντεκόρ.

Χτύπησα την κρέμα γάλακτος μαζί με την άχνη έτσι ώστε να πάρω μια πλούσια σαντιγύ και στα μισά του χτυπήματος έβαλα και το τυρί κρέμα. Στην συνέχεια έριξα μέσα στην κρέμα, την λιωμένη σοκολάτα / με το βούτυρο και ένωσα απαλά με μια πλαστική κουτάλα.

Τοποθέτησα την γέμιση πάνω στην ψημένη τάρτα και την άφησα στο ψυγείο για 3 ώρες περίπου. Λίγο πριν το σερβίρισμα την στόλισα με σταγόνες σοκολάτας και καραμελωμένο τριμμένο φουντούκι. Απόλαυση σοκολάτας σε όλα τα επίπεδα.

9.11.09

Κεκάκι διπλά αρωματισμένο

Τούτο το Σαββατοκύριακο έκανα ένα ωραίο κεκάκι για να μας γλυκάνω. Τα δύο βασικά υλικά έδεσαν πολύ ωραία μεταξύ τους και έδωσαν ένα διπλά αρωματισμένο γλυκό.

Κέϊκ Καρύδας με Πορτοκάλι.

Τα υλικά που χρησιμοποίησα: 200 γραμμάρια βούτυρο μαλακωμένο, 4 αυγά (χωριστά κρόκοι από ασπράδια χτυπημένα σε μαρέγκα), λίγη βανίλια σκόνη, 1 φλιτζάνι άσπρη ζάχαρη, 1 φλιτζάνι καρύδα τριμμένη, 1 φλιτζάνι χυμό πορτοκαλιού, ξύσμα πορτοκαλιού, 2-3 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού, ½ φλιτζάνι γάλα εβαπορέ αδιάλυτο και 1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.

Χτύπησα το βούτυρο με την βανίλια και τους κρόκους των αυγών μέχρι να αφρατέψουν καλά. Στην συνέχεια πρόσθεσα την ζάχαρη και συνέχισα τα χτύπημα μέχρι να πάρουν τα υλικά μου κρεμώδη υφή. Έριξα την καρύδα, το ξύσμα, τον μισό χυμό του πορτοκαλιού, το εσάνς και το μισό αλεύρι, συνέχισα το χτύπημα να ενωθούν καλά τα υλικά και κατόπιν έριξα το υπόλοιπο αλεύρι, μαζί με το γάλα και τον υπόλοιπο χυμό πορτοκαλιού.

Χτύπησα τα ασπράδια σε μαρέγκα με την προσθήκη λίγου αλατιού και αφού ολοκληρώθηκε η διαδικασία την ένωσα με απαλές κινήσεις με το υπόλοιπο μείγμα του κέϊκ.

Σε ταψάκι στρογγυλό που είχα στρώσει με λαδόχαρτο έβαλα τον χυλό μου και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς, για περίπου 45 λεπτά.Έβγαλα το κέϊκ και άφησα κατά μέρος να κρυώσει ελαφρά για να μπορέσω να το ξεφορμάρω και να αφαιρώσω το λαδόχαρτο.

Τελική πινελιά. Διακόσμησα με γλάσσο πορτοκαλιού και καρύδας, που το έφτιαξα με τον χυμό από ένα πορτοκάλι, μια σταγόνα εσσάνς πορτοκαλιού, ¾ φλιτζανιού ζάχαρη άχνη (ίσως κάτι παραπάνω) και από πάνω πασπάλισα με καρύδα τριμμένη. Νοστιμότατο, αφράτο (δεν φουσκώνει πολύ πρέπει να επισημάνω) και πολύ αρωματικό. Γλασσάρισμα μπορείτε να κάνετε και με ελαφρώς αραιωμένη μαρμελάδα πορτοκάλι στην οποία από πάνω θα πασπαλίσετε τριμμένη καρύδα. Ωραίο και αυτό το αποτέλεσμα, το έχω κάνει παλαιότερα.

5.11.09

Pesto... για τον λαιμό

Οι ωραίες παχουλούτσικες χοιρινές μπριζόλες λαιμού που πήρα πρόσφατα από τον χασάπη μου ήταν πειρασμός, αν και προσωπικά δεν είμαι και πολύ fun του κρέατος το ομολογώ.Επειδή όμως στην οικογένεια έχουμε και μικρό παιδί, πρέπει να κάνουμε το κρέας δελεαστική πρόταση τώρα που έχει αρχίσει κάπως να το μασά και να το τρώει πιο άνετα (χωρίς να το κάνει τσίχλα εννοώ).

Προσπάθησα λοιπόν να σκεφτώ κάτι που θα τις κρατήσει ζουμερές και καλά ψημένες ώστε να είναι μαλακές (περισσότερο απ’ ότι συνήθως είναι αυτές οι μπριζόλες)

Σκέψη πρώτη λοιπόν: φούρνος και λαδόχαρτο – βοηθά στο να κρατά το κρέας το ζουμάκι του. Στρώνετε ένα ταψί φούρνου με λαδόχαρτο που έχετε ελαφρώς βρέξει με νεράκι. Από πάνω βάζετε τις μπριζόλες σας στην σειρά, τις αλατοπιπερώνετε, τις λαδώνετε ελαφρώς και τις πασπαλίζετε με ρίγανη. Στο ταψάκι μέσα ρίχνετε και λίγο νεράκι. Φουρνίζετε. Αφήνετε να γίνει το πρώτο ψήσιμο να παίρνει δηλαδή το κρέας να βγάζει τα υγρά του και τις γυρνάτε από την άλλη πλευρά.

Σκέψη δεύτερη: Σάλτσα Pesto. Στο διάστημα που το κρέας βρίσκεται στο αρχικό στάδιο ψησίματος, ετοιμάζετε το pesto, που θα τις αρωματίσει αλλά και θα τους δώσει άλλη γεύση και υφή κρατώντας τες μαλακές.

Χρειάζεστε: ένα μέτριο ματσάκι φρέσκο μαϊντανό, μερικά κλαράκια φρέσκο βασιλικό (ή μια κουταλιά αποξηραμένο αν δεν έχετε φρέσκο) μια μεγάλη πιπεριά κόκκινη φλωρίνης φρέσκια, και μια κίτρινη, μια σκελίδα σκόρδο, χυμό από ένα λεμόνι, τρεις κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο, δύο κουταλιές της σούπας μουστάρδα.

Ψιλοκόβετε: μαϊντανό, βασιλικό, πιπεριά φλωρίνης, σκόρδο μέσα στον κάδο του multi, προσθέτετε τον χυμό του λεμονιού, το ελαιόλαδο, την μουστάρδα και τα χτυπάτε όλα μαζί. Αν τώρα το Pesto σας φανεί πολύ πηχτό, ρίξτε λίγο νεράκι ή λίγο κόκκινο κρασάκι και χτυπήστε ξανά.

Βγάζετε τις μπριζόλες στα μισά του ψησίματος και στρώνετε επάνω το Pesto με την βοήθεια ενός κουταλιού, μέσα στο ταψί στρώνετε και την κίτρινη πιπεριά κομμένη σε λωρίδες ανάμεσα στις μπριζόλες σας. Συνεχίζετε το ψήσιμο μέχρι να ροδίσει το κρέας σας και στο ενδιάμεσο γυρίζετε μια – δυό φορές ακόμη τις μπριζόλες μέσα στο ταψί σας.

Μαλακό και αρωματισμένο κρέας. Ζουμερό και εκπληκτικά νόστιμο. Συνοδεύετε με πατατούλες μαγειρεμένες σύμφωνα με την όρεξη και την διάθεσή σας. Εμείς τις κάναμε σύμφωνα με την πρόταση της Big Mama (από τον κο Β. Δρίσκα), αλλά μειώνοντας το βούτυρο και βάζοντας περισσότερο ελαιόλαδο. Πολύ νόστιμες και χορταστικές.

4.11.09

Μια διαφορετική πρόταση

Την Τρίτη που μας πέρασε (χθές δηλαδή) βρέθηκα από καθαρή σύμπτωση στο βιβλιοπωλείο Ιανός, ψάχνοντας παιδικά βιβλία με θέμα τα Χριστούγεννα και τον Αί' Βασίλη.

"Έπεσα" πάνω στην παρουσίαση ενός βιβλίου λευκώματος, που θεωρώ πως έχει εξαιρετικό περιεχόμενο, γι’ αυτό και σας το αναφέρω.

Πρόκειται για μια έκδοση άκρως πολυτελή θα έλεγα, αλλά είναι προφανές, ότι θα έπρεπε να είναι τέτοια, μιας και το περιεχόμενο είναι πολύ ιδιαίτερο ενώ προ των πυλών την πόλης, της χώρας και της υφηλίου γενικότερα είναι τα Χριστούγεννα (και το Marketing ποντάρει πολύ σ’ αυτόν τον παράγοντα, δεν το συζητώ καθόλου).

Μιλώ για την έκδοση, με τίτλο Επαγγέλματα που άντεξαν στο χρόνο από τις εκδόσεις Τοπίο (προσωπικά δεν τις γνώριζα καθόλου κι' ας είμαι καλός φίλος του βιβλίου γενικά). Φωτογραφίες εξαιρετικές, κείμενα ενδιαφέροντα και οι παρουσιαστές του βιβλίου πολύ γνωστά πρόσωπα (αλλά δεν θεωρώ πως πρέπει να τα αναφέρω εδώ).

Θα σας έλεγα λοιπόν, πως αν την συναντήσετε μπροστά τις επόμενες μέρες μην την αγνοήσετε. Αξίζει τον κόπο (και τα χρήματά της) με περιεχόμενο άκρως σημαντικό για τις μέρες μας καθώς και την κληρονομιά που κουβαλάμε.

27.10.09

Εύκολη Τούρτα Πορτοκαλιού

Ο μικρός μου έχει «μαγευτεί» από τα κεράκια πάνω στις τούρτες γενεθλίων και κάθε φορά που υπάρχει ένα τέτοιο γεγονός στο ευρύτερο οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον είναι μέσα στην καλή χαρά!
Ειδικά δε, όταν πρόκειται να τραγουδήσει το γνωστό
τραγουδάκι : να ζήσεις Θ. και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνεις με άσπρα μαλλιά…
Προσωπικά αποφάσισα να φτιάξω τούτο το γλυκάκι την μέρα της αργίας, έτσι για να μας γλυκάνω και όχι γιατί είχαμε γενέθλια. Αλλά μόλις ο Θ. άκουσε ότι πάω να φτιάξω την τούρτα άρχισε να τραγουδά και ήρθε για να βοηθήσει! Τι να σας λέω δηλαδή;
Ανάστα ο Κύριος έγινε ο πάγκος εργασίας στην κουζίνα μου. Ευτυχώς που ήταν εύκολη και γρήγορη η κτέλεση γιατί αλλιώς ακόμη εκεί θα ήμασταν :-))

Υλικά που χρειάστηκαν για τούτη την τούρτα ήταν:
3 έτοιμες βάσεις παντεσπάνι (αν είστε καλό νοικοκυρές θα φτιάξετε μόνες σας φαντάζομαι, όχι σαν και μένα που τις αγοράζω).
1 μεγάλο κουτί κρεμώδες τυρί,
1 κουτί σαντιγύ,
½ φακελάκι ζελέ πορτοκαλιού,
1 ποτήρι χυμό πορτοκαλιού,
το ξύσμα από 2 πορτοκάλια,
1 και ½ φλιτζάνι ζάχαρη άχνη,
λίγη κρυσταλλική βανίλια,
λίγες σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού ή λικέρ πορτοκαλιού,
3-4 κουταλιές της σούπας γάλα.
Καραμελωμένες φλούδες πορτοκαλιού (έχει κάνει στο παρελθόν μια ωραία πρόταση η Αχτίδα, αλλά δυστυχώς δεν είναι πια διαθέσιμο το blog της).

Και τέλος μια φόρμα με έλασμα ή ένα τσέρκι ζαχαροπλαστικής χωρίς πάτο.

Ξεκινώντας από το τέλος προς την αρχή. Ντύνετε το τσέρκι εξωτερικά πρώτα με λαδόχαρτο και μετά με αλουμινόχαρτο, έτσι ώστε να αποκτήσει έναν εικονικό πάτο και το αφήνετε στην άκρη.
Σε βαθύ μπόλ χτυπάτε την σαντιγύ με την ζάχαρη άχνη και την βανίλια, ώστε να αφρατέψει και να γίνει ωραία κρέμα, στην συνέχεια ρίχνετε το κρεμώδες τυρί και ανακατεύετε λίγο ακόμη. Την βάζετε στο ψυγείο να παγώνει, όσο θα ετοιμάζετε το ζελέ σας.
Σε κατσαρολάκι ζεσταίνετε τον χυμό πορτοκαλιού (χωρίς να βράσει) και λιώνετε μέσα το ζελέ πορτοκάλι. Αποσύρετε από την φωτιά το αφήνετε λίγο να χλιάνει και στην συνέχεια το ανακατεύετε με την κρέμα σαντιγύ/τυριού, το ξύσμα του πορτοκαλιού. Αφήνετε και πάλι λίγο στο ψυγείο να σταθεροποιηθεί ελαφρώς.
Σ’ ένα μπολάκι ανακατεύετε το γάλα με το εσάνς πορτοκαλιού ή το λικέρ και ετοιμάζεστε να βρέξετε ελαφρά τα παντεσπάνια.. Τοποθετείτε το πρώτο μέσα στο τσέρκι που το έχετε ακουμπήσει σε μια σκληρή επιφάνεια (ίσως ένα ταψάκι φούρνου) βρέχετε ελαφρά και από πάνω στρώνετε μια δόση κρέμας.
Συνεχίζετε με το επόμενο παντεσπάνι (πάλι ελαφρύ βρέξιμο) στρώση κρέμας και τέλος το τελευταίο παντεσπάνι (βρέξιμο) και την υπόλοιπη κρέμα, στην οποία με μια μαρίζ μπορείτε να κάνετε κυματάκια και κορυφές. Ολοκληρώνετε το ντεκόρ με τις καραμελωμένες φλούδες πορτοκαλιού και παγώνετε για μερικές ώρες.
Ανάλαφρη στην γεύση και εύκολη στην δημιουργία τούρτα, έτσι για να κάνουμε και εμείς συχνά «γενέθλια» :-)) ενώ σίγουρα μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε προσθέτοντας πράγματα (σταγόνες σοκολάτας, κακάο, ξηρούς καρπούς καραμελωμένους, αμύγδαλ φιλέ κ.ά).

26.10.09

Η σάλτσα είναι που κάνει την διαφορά

Το κοτόπουλο προσωπικά το συμπαθώ ιδιαίτερα, γιατί μου δίνει την δυνατότητα να κάνω αρκετά πειράματα μαζί του σε σχέση με την γεύση του.
Τούτη λοιπόν την Κυριακή τα έτοιμα κομμένα μπούτια κοτόπουλου που είχα, θέλησα να τα κάνω «κάπως».Αυτό το κάπως μεταφράστηκε σε μπουτάκια κοτόπουλου στο φούρνο με σάλτσα γιαουρτιού και όχι μόνον θα έλεγα, μιας και η σάλτσα είναι που κάνει την διαφορά.
Λοιπόν αφού έπλυνα καλά τα μπουτάκια μου (μιλάμε για ολόκληρο το μηρό πάντα) τα έβαλα στο ταψί μου με ψιλοκομμένο κρεμμύδι (1 μέτριο κρεμμύδι) καθώς και φρέσκια ντομάτα κομμένη (2 ντομάτες μέτριες επίσης σε μέγεθος) σε κομματάκια χωρίς τους σπόρους και τα υγρά τους. Τα αλάτισα και τα «έλουσα» στην κυριολεξία με την ακόλουθη σάλτσα:
1 κεσεδάκι γιαούρτι πλήρες,
½ ποτηριού γάλα εβαπορέ,
½ ποτηριού ντομάτα σάλτσα,
1/3 ποτηριού ελαιόλαδο,
2 ποτήρια νερό χλιαρό,
χυμό από ένα πορτοκάλι,
πιπέρι,
κάρυ,
μοσχοκάρυδο τριμμένο,
ρίγανη,
σκόρδο σε σκόνη.
Τα αρωματικά είναι θέμα διάθεσης και γούστου θα έλεγα, αλλά ταίριαξαν ιδιαίτερα με το σύνολό μου. Όλα τα υλικά της σάλτσας τα ανακάτεψα καλά ώστε να έχω ένα ομοιογενές αποτέλεσμα και την έβαλα πάνω στα μπουτάκια. Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 190 Βαθμούς περίπου για μία ώρα και 10 λεπτά.Αποτέλεσμα, ένα πολύ γευστικό κοτόπουλο με πολύ ωραία σάλτσα που συνόδευσε ωραία το άσπρο πιλάφι μας.
Απλώς από καιρό σε καιρό, θα πρέπει να γυρίζετε μέσα στο ταψί σας τα κομμάτια κοτόπουλου για να ψηθεί ομοιόμορφα και να παίρνει τα αρώματα της σάλτσας αλλά και να ανακατεύετε λίγο την σάλτσα μιας και έχει την ιδιαιτερότητα να πήζει σχετικά γρήγορα.

22.10.09

Μαμά πεινάω


Ένα άρθρο, που συγκλονίζει με τα νούμερα τα οποία αναφέρει και που σίγουρα όλοι μας έχουμε κατά νου, αλλά ποτέ δεν "νοιώθουμε" ουσιαστικά και σε βάθος, όταν ακούμε το παιδί μας να λέει ΜΑΜΑ ΠΕΙΝΑΩ.

Ομολογώ πως από την στιγμή που το διάβασα, ήθελα οπωσδήποτε να κάνω μια αναφορά σ' αυτό. Έτσι επέλεξα να το βάλω σήμερα στο blog μου.
Κυρία Ιωάννα Σωτήρχου, ελπίζω (και εύχομαι μέσα μου) να μου επιτρέπετε αυτήν την αναφορά.

ΜΑΜΑ ΠΕΙΝΑΩ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του ΣΑΒΒΑΤΟΥ (17/10/2009)

Και που να δείτε πως αυτά τα νούμερα έχουν "εικόνα" και στην δική μας χώρα και κοινωνία. Σίγουρα δεν μοιάζουν να είναι πολύ μακριά από το κατώφλι της πόρτας μας.
Η φωτογραφία είναι δανεισμένη από τον παγκόσμιο ιστό και αποτελεί τον αντίποδα του άρθρου θα έλεγα.

21.10.09

Κέρασμα... Τραγανή Κολοκυθόπιτα

Λόγοι υγείας (μια επέμβαση που ανέβαλα καιρό) με κράτησαν μακριά για μια βδομάδα από αρκετές δραστηριότητες, αλλά η αλήθεια είναι πως τούτο το διάστημα χάρηκα το σπίτι μου και το παιδάκι μου χωρίς το άγχος και την καθημερινή ρουτίνα που έχει μια εργαζόμενη μάνα, νοικοκυρά, γυναίκα και άνθρωπος (είδατε με τη ωραία σειρά τα τοποθέτησα τα χαρακτηριστικά μου ε;)
Έφτιαχνα και τα φαγάκια μου αυθημερόν χωρίς να χρειάζεται να κάνω σκέψεις και συνδυασμούς για το πώς θα διατηρηθούν όσο το δυνατόν πιο φρέσκα!
Μιλάμε για την απόλυτη πολυτέλεια χρόνου και δεν αστιεύομαι καθόλου :-))

Μέσα στα πλαίσια αυτά, έφτιαξα και μια ωραία και τραγανή κολοκυθόπιτα που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Με χειροποίητο σπιτικό φύλλο (που είχα καιρό να φτιάξω) όχι πολύ σύνθετο γιατί η επέμβαση δεν επέτρεπε πολλά σκυψίματα και πιέσεις. Ένα όμως μεγάλο φύλλο με την μέθοδο του ήλιου ή του αστεριού της Βεργίνας που λένε στην Μακεδονία, όπως μας την είχε περιγράψει τόσο όμορφα η φίλη μου η Σταυρούλα στο HFL, που το γύρισα μετά μέσα στο ταψί μου (έχοντας έτσι σκεπάσει και την πάνω πλευρά του). Μιλάω για ένα μέτριο στρογγυλό ταψί φούρνου.

Για το φύλλο χρειάστηκα 500 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις,1 κουταλιά σούπας ξύδι, 3 κουταλιές σούπας λάδι, λίγο αλάτι και ένα φλιτζάνι χλιαρό νερό (ίσως λίγο παραπάνω) τέλος λάδι για άλειμμα και αλεύρι για το φύλλο όταν πια το άνοιξα.
Είναι από τις καλύτερες εκδοχές για σπιτικό φύλλο στα γρήγορα, τούτη η διαδικασία.

Για την γέμιση τώρα, γιατί εκεί ήταν η διαφορά, χρειάστηκα ¾ από ένα καλαθάκι τυρί Λήμνου, 4 μεγάλα αυγά, ½ φλιτζανιού κασέρι τριμμένο, μοσχοκάρυδο και πιπέρι τριμμένα, 1/3 από μια κουταλιά του γλυκού αποξηραμένο σκόρδο, 1 μέτρια (σε μέγεθος) κρέμα γάλακτος, επειδή έπρεπε να την καταναλώσω πια, 1 καλή κουταλιά της σούπας ξερό δυόσμο, 2 κουταλιές της σούπας γαλέτα και 2 μεγάλα πράσινα κολοκύθια τριμμένα στο χοντρό μέρος του τρίφτη.

Η προεργασία ξεκίνησε από το τέλος προς την αρχή. Έτριψα τα κολοκύθια, τα αλάτισα ελαφρώς και τα άφησα να στραγγίξουν τα υγρά τους. Στην συνέχεια έλιωσα με πιρούνι το τυρί Λήμνου σε βαθύ μπολ, όπου στην συνέχεια έριξα τα αυγά, το κασέρι, την κρέμα γάλακτος, το πιπέρι, το μοσχοκάρυδο, τον δυόσμο και τέλος το τριμμένο κολοκύθι. Επειδή μου φάνηκε το μείγμα λίγο αραιό, πρόσθεσα και την γαλέτα. Έτοιμο.

Σε καλά λαδωμένο ταψί (είπαμε μέτριο μέγεθος) άπλωσα το ανοιγμένο φύλλο μου, προσέχοντας να προεξέχει ομοιόμορφα από όλες τις πλευρές για να το γυρίσω μετά μέσα. Έριξα την γέμιση, έστρωσα καλά και σκέπασα με το υπόλοιπο φύλλο. Πέρασα καλά την επιφάνειά της με λαδάκι, χάραξα και έτοιμη για φούρνο.
Προθερμασμένος στους 170 βαθμούς. Μετά από σχεδόν τρία τέταρτα της ώρας, η κολοκυθόπιτα ήταν έτοιμη. Όταν κρύωσε δε, ήταν πολύ νόστιμη και αφράτη.

Κέρασμα στις ευχές σας για τα περαστικά μου.
Σας ευχαριστώ όλες και όλους.

12.10.09

Κονφί με φθινοπωρινά φρούτα


Τα τελευταία χρόνια - απ' όταν παντρεύτηκα στην ουσία, γιατί ήταν Σεπτέμβριος - το φθινόπωρο (αλλά και την άνοιξη) φτιάχνω μια συνταγούλα που δεν είναι μαρμελάδα, αλλά μοιάζει αρκετά.
Μια γλυκιά δημιουργία, που αρέσει σε όλους όσοι την έχουν δοκιμάσει και μιλάω για το κονφί (confit) φρούτων, με μήλα, αχλάδια και βατόμουρα.
Ανακάλυψα δε, πρόσφατα μια συνταγή με ανανά, βανίλια, μαύρη ζάχαρη και μαύρο ρούμι, αλλά δεν την έχω φτιάξει οπότε δεν μπορώ να πω και πολλά

Το κονφί δεν είναι κάτι δύσκολο ή πολύπλοκο στην παρασκευή του, απλώς χρειαζόμαστε ώριμα φρούτα πολύ καλής όμως ποιότητας, για να «αντέξουν» τα κομμάτια τους.
Την αφορμή τούτη τη φορά μου την έδωσε ένα ωραίο καφασάκι βατόμουρα που βρήκα στο SM.

Τα βατόμουρα σε όλες τους τις εκδοχές είνα στο φόρτε τους τώρα το φθινόπωρα, αλλά που βάτα (όπως τα λένε στο χωριό του πατέρα μου) στην Αθήνα. για να μαζέψεις;
Βάτα, τόσο δύσκολα να τα αγκουμπήσεις αφού έχουν πάμπολα αγκάθια, αλλά και τόσο δύσκολο να τους αντισταθείς αν τα βρεις μπροστά σου ώριμα και γεμάτα χρώματα, μιας και πάνω σ' έναν θάμνο μπορείς να βρείς από σκούρο μωβ, μέχρι ανοιχτό ρόζ ή ρουμπινί καρπούς.

Τα υλικά που χρειάστηκα για 3 μετρίου μεγέθους βαζάκια ήταν:
2 μεγάλα μήλα αρωματικά (Joanna κατά προτίμηση – γλυκόξυνα και τραγανά μήλα)
3 μεγάλα αχλάδια βουτυράτα
μισό κιλό μαύρα γλυκόξινα βατόμουρα (γίνεται εξίσου καλό και με φράουλες, το έχω κάνει αλλά φράουλες τούτη την εποχή δεν υπάρχουν οπότε κάντε υπομονή μέχρι την άνοιξη και τότε θα το ξαναφτιάξουμε).
Λίγο χυμό λεμονιού
2 μασουράκια κανέλλας
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική
1 μεγάλο φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη
και 3 κουταλιές λευκή
1 ποτηράκι κονιάκ.

Πλένουμε καλά τα φρούτα σας (μήλα και αχλάδια), τα καθαρίζουμε και τα κόβουμε σε κομμάτια, τα λούζουμε με τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Στην συνέχεια τα βάζουμε στην κατσαρόλα μαζί με τα βατόμουρα επίσης καλά πλυμένα (αλλά ολόκληρα) με την μαύρη ζάχαρη και το κονιάκ ανακατεύοντας τα ελαφρά και αφήνοντάς τα να μείνουν για μισή ώρα με τρία τέταρτα. Αυτή η διαδικασία βοηθά για να βγουν οι χυμοί των φρούτων και να μην χρειαστεί προσθέσουμε καθόλου νερό.

Στην συνέχεια της διαδικασίας βάζουμε την κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά προσθέτοντας τα μασουράκια της κανέλας και τη βανίλια. Αφήνουμε το κονφί να βράσει, ανακατεύοντας από καιρό σε καιρό απαλά με ξύλινη κουτάλα. Όταν πάρει καλή βράση, χαμηλώνουμε την φωτιά λίγο ακόμη και αφήνουμε μέχρι να αρχίσουν τα υγρά του να εξατμίζονται και να αρχίσει να δένει η σάλτσα των φρούτων.

Σβήνουμε και το αφήνουμε στην ηρεμία του. Όταν πια κρυώσει για καλά και ίσως δούμε ότι κρατά λίγο υγρό ακόμη ρίχνουμε και την άσπρη ζάχαρη και βράζουμε για 4-5 λεπτά επιπλέον.
Κατεβάζουμε από την φωτιά, αφήνουμε να κρυώσει και το τοποθετούμε σε καθαρά αποστειρωμένα βαζάκια.

Μπορεί να το απολαύσει κανείς στις φρυγανιές ή το ψωμάκι με βούτυρο ή και με τυράκι κρέμα.
Αν δε, το βάλει πάνω σε γιαουρτάκι μάλλον θα έχει επιτελέσει την αποστολή του!
Τέλος, ως ντεκόρ στην επιφάνεια του cheescake νομίζω πως θα σας προσφέρει μια ευχάριστη έκπληξη.
Κι' αυτό γιατι το κονφί δεν είναι μαρμελάδα, τα ολόκληρα κομμάτια φρούτων που περιέχει, είναι αυτό που το κάνουν "διαφορετικό".

Υ.Γ. η φωτογραφία είναι δανεική απο το Internet γιατί μας δίνει την γκάμα των χρωμάτων αλλά και των ποικιλιών που ανήκουν σ' αυτές τις κατηγορίες (είτε είναι καλλιεργήσιμες, είτε είναι άγριες) των βατόμουρων και μούρων, αλλά και φράουλας.

7.10.09

Λαζάνια φούρνου με τόνο και μελιτζάνες

Η γειτονιά της blogoσφαιρας σου δίνει πάντα ιδέες, όταν τριγυρνάς μέσα στα σοκάκια της. Προχθές η Ξανθή μίλαγε για τις μελιτζάνες παπουτσάκια που έκανε με τεμαχισμένο κοτόπουλο και εκεί ανέφερα ότι έκανα λαζάνια φούρνου με μελιτζάνες και τόνο. Μου ζήτησαν λοιπόν, να γράψω τούτη την συνταγή, που απλώς προέκυψε από μια δική μου αδυναμία, το ότι είχα ξεχάσει να βγάλω τον κιμά να ξεπαγώνει και έτσι στην θέση του χρησιμοποίησα 3 κονσέρβες τόνου σε νερό.

Τα υλικά που χρειάστηκαν:

Φαρδιά λαζάνια φούρνου (που δεν χρειάζονται βράσιμο) μισό πακετό για το πιρέξ που χρησιμοποίησα
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 πράσινες πιπεριές κομμένες σε μικρά κομματάκια
3 μεγάλες σφιχτές ντομάτες κομμένες σε κομματάκια (ξεφλουδισμένες και χωρίς τους σπόρους τους)
μισό φλιτζάνι ντομάτα σάλτσα συμπυκνωμένη
2 μεγάλες μελιτζάνες κομμένες σε κομματάκια (που είχα προηγουμένως ξεπικρίσει)
1 καλό ματζάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο
αλάτι, ζαχάρη, πιπέρι τριμμένο
3 κονσέρβες τόνου σε νερό, στραγγιγμένες και λιωμένες με πιρούνι.

Για την ψευτό-μπεσαμέλ μου χρειάστηκα:
1 κεσεδάκι γιαούρτι
2 αυγά
μισό φλιτζάνι γάλα φρέσκο
200 γραμμάρια φέτα τριμμένη με το πιρούνι
2 κουταλιές κορν φλάουρ και μοσχοκάρυδο τριμμένο (με το μάτι αυτό)

Επιπλέον 6-7 φέτες τυρί γκούντα.

Σε βαθύ τηγάνι έβαλα λίγο λάδι προκειμένου να σοτάρω το κρεμμύδι. Μόλις άρχισε να παίρνει λίγο, έριξα τις ψιλοκομμένες πιπεριές άφησα να μαραθούν και να πάρουν χρώμα. Στην συνέχεια έριξα τις ντομάτες και την συμπυκνωμένη σάλτσα ντομάτας, λίγη ζάχαρη, λίγο αλάτι και πιπέρι. Άφησα την σάλτσα μου να πάρει μια - δύο καλές βράσεις και στην συνέχεια έριξα τα κομμάτια της μελιτζάνας και τον μαϊντανό. Έβρασε για κανένα 10 λέπτο να μειωθούν τα υγρά και στην συνέχεια έριξα τον τριμμένο τόνο. Κατέβασα από την φωτιά.

Σε μέτριο, ελαφρώς λαδωμένο πυρέξ τώρα, έστρωσα τον πρώτο πάτο από λαζάνια. Από πάνω έβαλα μια στρώση σάλτσας τόνου, μελιτζάνας, ντομάτας. Στην συνέχεια πάλι λαζάνια (καλύπτοντας τα κενά με μικρότερα κομματάκια από λαζάνια) άλλη στρώση σάλτσας, ξανά λαζάνια και πάλι στρώση σάλτσας τόνου, μελιτζάνας, ντομάτας. Τελείωσα με λαζάνια πάνω στα οποία έβαλα τις φέτες του τυριού γκούντα και από πάνω την ψευτό-μπεσαμέλ που έφτιαξα με την τριμμένη φέτα, το γιαούρτι, το γάλα, τα αυγά, το μοσχοκάρυδο και τις δύο κουταλιές κορν φλάουρ.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 25 περίπου λεπτά, μέχρι που ρόδισε πολύ ωραία η επιφάνεια του φαγητού.
Ήταν πραγματικά πολύ γευστικό, και όχι βαρύ, παρά το γεγονός ότι είχε την μελιτζάνα.

6.10.09

Τάρτα λαχανικών και άλλα..

Αυτή είναι μια παλαιότερη συνταγή μου που είχα γράψει στο HFL, αλλά την επανέλαβα τούτο το Σαββατοκύριακο καθώς είχαμε μια φιλική παρέα σπίτι. Είναι μια τάρτα που φτιάχνεται γρήγορα και εύκολα και μπορεί να κάνει κανείς την προετοιμασία της, λίγη ώρα πριν την ψήσει. Έτσι ελευθερώνει τα χέρια της νοικοκυράς για να ετοιμάσει κάτι άλλο. Αυτό το άλλο, ήταν το ρυζάκι φούρνου, όπως το περιγράφει η φίλτατη Big Mama, με προσθήκες μανιταριών ολόκληρων κομμένα στα δύο καθώς και μπουτάκια κοτόπουλου επίσης ψημένα στον φούρνο μέσα σε σάλτσα από μέλι, σόγια, μουστάρδα, ελαιόλαδο, χυμό λεμονιού, ρίγανη, αλάτι και πιπέρι τριμμένο αλλά και σε κόκκους, πιπέρι.

Πάμε λοιπόν στην ετοιμασία της Τάρτας Λαχανικών
Σε τηγάνι αντικολλητικό σοτάρετε με ελάχιστο λάδι, 5-6 μικρά και τρυφερά κολοκυθάκια κομμένα σε ροδέλες, 2 καρότα επίσης σε ροδέλες και μια μεγάλη πράσινη πιπεριά σε κομματάκια. Φροντίστε οι ροδέλες να μην είναι πολύ χοντρές και τα λαχανικά σας να είναι μικρά σε μέγεθος και φρέσκα. Όταν μαλακώσουν και ροδίσουν ελαφρά τα κατεβάζετε από την φωτιά. Και ανακατεύετε μαζί με αυτά, 2 αυγά, 1 μικρή κρέμα γάλακτος, 1 φλιτζάνι τριμμένο τυρί ρεγκάτο και κεφαλοτύρι ή παρμεζάνα, λίγο πιπέρι, λίγο ξερό δυόσμο και λίγο ξερό βασιλικό. Μην στραγγίξετε το λαδάκι γιατί δίνει μια νοστιμιά (απλώς φροντίστε να μην βάλετε πολύ ευθύς εξαρχής). Έχετε έτοιμο το μείγμα γέμισης της τάρτας.

Για την ζύμη τώρα, προσωπικά χρησιμοποιώ μια φόρμα μετρίου μεγέθους με έλασμα (όπως την βλέπετε στη φωτογραφία) θέλουμε 2 & μισό φλιτζάνια αλεύρι, 100 γραμμάρια παγωμένο βούτυρο (βάζω αυτό με το ελαιόλαδο), 1 αυγό, λίγο αλάτι, 2 κουταλιές καβουρδισμένο σουσάμι (ή καβουρδισμένο και αλεσμένο φουντούκι, όταν βάλετε ως τυρί το ροκφόρ που του ταιριάζει πολύ) και λίγο λάδι (περίπου μισό φλιτζάνι) που το προσθέτω στο ζύμωμα, γιατί δεν θέλω να βάζω πολύ βούτυρο. Φτιάχνω σχεδόν πάντα την ζύμη από την προηγούμενη. Την διπλώνω σε λαδόχαρτο και μέσα σε σακκουλίτσα στο ψυγείο. Την βγάζω να ξεπαγώσει 5-10 λεπτά και μετά την στρώνω με τα δάχτυλά μου στην φόρμα ομοιόμορφα για να πάει παντού. Όμως τούτη την φορά την έφτιαξα την ίδια μέρα, λίγες ώρες πριν μάθω πως θα έρθουν οι φίλοι μας. Δεν υπήρξε φυσικά κανένα πρόβλημα.

Προσθέτω την γέμισή μου. Και ψήνω στους 180-190 βαθμούς μέχρι να ροδίσει ελαφρά η επιφάνειά της και να βλέπω πως έχουν ψηθεί τα πλαϊνά της τοιχώματα. Την έψησα αφού είχα ετοιμάσει το ρύζι και έτσι ο φούρνο μου ήταν στην ουσία και προθερμασμένος.

1.10.09

Πάστα καυτερής πράσινης πιπεριάς


Φέτος, το έχω ξαναγράψει, το "παίξαμε" αγρότες.
Είναι πολύ όμορφη εμπειρία να βλέπεις τα μποστανάκια να αυξάνονται κι' ας μην ξέρεις ΟΥΤΕ τα βασικά για να τα περιποιηθείς, που λένε.
'Eτσι, μας προέκειψαν οι μελιτζάνες, οι πιπεριές και ελάχιστες ντομάτες με φυσική γεύση στο εξοχικό. Αλλά βάλαμε και για πλάκα 4-5 ρίζες με πιπεριές και στην ταράτσα μας στην Αθήνα.
Όμως ο καλός μου επέλεξε 2 απο αυτές να είναι καυτερές. Και μιλάμε για πολύ καυτερές. Ούτε να τις κόψεις σε κομματάκια δεν μπορείς γιατί "ζεματάνε" τα χέρια.
Που να τις βάλω λοιπόν; Για σαλάτα ούτε λόγος, από λάθος μόνον το έκανα την πρώτη φορά.
Τις κράτησα λοιπόν ξεχωριστά και του υποσχέθηκα ότι θα τις αξιοποιήσω και ΔΕΝ θα τις πετάξω, μιας και η παραγωγή αυξάνονταν μέρα με την μέρα.
Το έπραξα λοιπόν.

Μερικές τις έκανα Τυροκαφτερή.
Άλεσα 3 μέτριες στο multi μαζί με λάδι και στην συνέχεια έριξα μέσα τριμμένη φέτα. Άλεσα ξανά και το τελικό αυτό αποτέλεσμα το ανακάτεψα με 2 καλές κουταλιές γιαούρτι, 2 καλές κουταλιές έτοιμη μαγιονέζα και λίγο σκόρδο σε σκόνη. Νομίζω πως ήταν καλή από το ελάχιστο που δοκίμασα, γιατί δεν τα αντέχω τα τόσο καυτερά.

Όμως τις πιο πολλές δεν ήξερα τι να τις κάνω.
Αρχικά είπα να τις αποξηράνω.
Αλλά μετά βαρέθηκα να κάθομαι να περνάω σε κλωστή με την σακοράφα.
Μετά είπα να τις κάνω σαν τουρσί όπως τις πιπεριές φλωρίνης.
Τελικά επέλεξα κάτι πιο απλό σαν διαδικασία.

Πάστα καυτερής πιπεριάς. Το είχα δει σ' ένα ταξίδι μας στην Βουδαπέστη, χειμώνα καιρό, με -16 βαθμούς, πριν 5 χρόνια. Αλλά ήταν με κόκκινες πιπεριές.
Γιατί όχι και με πράσινες σκέφτηκα; Αλλά ποιά να είναι η διαδικασία;
Στην τύχη λοιπόν και με την απλή "μαγειρική" λογική ξεκίνησα.
Τις ξέπλυνα καλά. Τις έβαλα να σταθούν και σε νεράκι (όπως κάνουμε με το ξεπίκρισμα των εσπεριδοειδών) για μια μέρα και μετά τις έβαλα σε ταψί στον φούρνο (γκριλ με αέρα) μόλις άρχισε να ροδοψήνεται η φλούδα έκλεισα τον φούρνο.
Αφήσα να κρυώσουν.
Και μετά έβγαλα το κοτσανάκι και τους σπόρους (η κάψα...κάψα ωστόσο... έκανα το λάθος να βάλω το χέρι στο στόμα και είδα αστεράκια) τις πέρασα στο multi μαζί με 2 κουταλιές valsamiko ξύδι και 2 κουταλιές ελαιόλαδο.
Την πάστα την φύλαξα σε αποστηρωμένο βάζο προσθέτοντας στην επιφάνεια λίγο λάδι (για να έχει και ρόλο συντηρητικού).
Οι δοκιμές στις επερχόμενες χειμωνιάτιες φασολάδες και σε κανένα κοκκινιστό κατσαρόλας οπότε και θα δούμε τα αποτελέσματα.

Γλυκά ψωμιά για το πρωϊνό σας

Και οι γλυκές εκδοχές μου για ψωμάκια στον αρτοπαρασκευαστή, με την ελπίδα ότι κάποιο που θα δοκιμάσετε να σας αρέσει για το πρωϊνό σας ή το κολατσιό των πιτσιρικάδων σας.

Γλυκό ψωμί ή Άρτος
Το πρώτο γλυκό ψωμί που έφτιαξα ήταν ο ΑΡΤΟΣ. Έτσι το ονόμασα εγώ δηλαδή, γιατί μου θύμισε στην γεύση και τη υφή τους μεγάλους άρτους που βλέπουμε στις αρτοκλασίες εορτών. Είναι πάντα μια απόλαυση να τους γεύεσαι. Και σπανίζουν κάπως πια.
Τα υλικά που χρησιμοποίησα ήταν:
340 γραμμάρια νερό
3 κουταλιές λιωμένο βούτυρο (αντί για λάδι)
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 κουταλάκι γλ. κοφτό αλάτι (ή το μικρό κουταλάκι μεζούρα που συνοδεύει το μηχάνημα)
4 κουταλάκια γλ. (ή μεζούρες) χτυπημένης μαστίχας μαζί με κρυσταλλική ζάχαρη
2,5 κουταλάκια κοφτά μπαχαρικού Σμυρνιό, (εάν δεν έχετε βάλτε κανέλα σκόνη 2 κουταλάκια καθώς και λίγο τριμμένο γαρύφαλλο)
2 κουταλιές της σούπας (ή το μεγάλο κουτάλι της μεζούρας) γάλα σκόνη (γνωστής μάρκας)
1 κουταλιά της σούπας σπόρους γλυκανίσου
μισό φακελάκι ξηρή μαγιά.
Στην ουσία έριξα όλα τα πιο πάνω υλικά με αυτήν την σειρά μέσα στο μηχάνημα.
Σημαντικό είναι να μην έρθει σε επαφή άμεσα η μαγιά με τα όποια υγρά ρίχνεται στο μείγμα σας.

Ψωμάκι με φρούτα και σταφίδες
Την ίδια εκδοχή μπορείτε να κάνετε με κανέλα, γαρύφαλλο,ς αφαιρώντας την μαστίχα και τον γλυκάνισο, αλλά προσθέτοντας κόντιτα ψιλοκομμένα και σταφίδες και την ζάχαρη αντί για άσπρη μπορείτε να την κάνετε με σκούρα κρυσταλλική 4 κουταλιές αντίστοιχα.

Ψωμί γλυκό με άρωμα σοκολάτας
Εδώ τώρα τι να σας πω; Είχα ένα κουτί HEMO που το πήρα μήπως και ξεγελάσω τον Θοδωρή να πιει το γάλα του, αλλά μπα, που τέτοια τύχη!
Για να το αξιοποιήσω λοιπόν, το χρησιμοποίησα αντί για κακάο. Επειδή δε, περιέχει ήδη ζάχαρη, την ζάχαρη την μείωσα σε 2 μόνον κουταλιές στα συνολικά υλικά μου.

340 γραμμάρια γάλα στο οποίο διέλυσα 5 κουταλιές HEMO
3 κουταλιές λιωμένο βούτυρο (αντί για λάδι)
2 μικρά αυγά (γιατί ήταν από κότες αλανιάρες)
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κουταλιές ζάχαρη κρυσταλλική
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι
μισό φακελάκι ξηρή μαγιά
Και μισό φακελάκι σοκολάτα σε σταγόνες.

Τα υλικά μπήκαν με αυτήν την σειρά στον αρτοπαρασκευαστή, εκτός από τις σταγόνες σοκολάτας που τις πρόσθεσα στα τελευταία 10 λεπτά, όταν το μηχάνημα μου χτυπάει για να κάνεις μια ανάλογη διαδικασία. Ποτέ μην τις προσθέσετε από την αρχή γιατί λιώνουν τελείως και χάνονται μέσα στο τελικό αποτέλεσμα, μια συμβουλή που είχα διαβάσει σε αμερικάνικο site, και την ακολούθησα.

Ψωμί γλυκό με αμύγδαλα
Εδώ τα πράγματα είναι επίσης απλά αλλά χρειάζονται μια-δυό μικρές πινελιές για να έχετε το επιθυμητό άρωμα. Τα υλικά μας σχεδόν τα βασικά:
340 γραμμάρια νερό, στο οποίο θα ρίξετε 3 σταγόνες εσσάνς πικραμύγδαλου
3 κουταλιές λιωμένο βούτυρο
2 αυγά
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
4 κουταλιές ζάχαρη κρυσταλλική
1 κουταλάκι κοφτό αλάτι
4 κουταλιές αμύγδαλόψυχα αλεσμένη στο multi
μισό φακελάκι ξηρή μαγιά.
Και για το τέλος 3 κουταλιές αμύγδαλο καβουρδισμένο και χοντρο-κοπανισμένο.

Και σ’ αυτήν την περίπτωση τα υλικά μπήκαν στο μηχάνημα με την σειρά που αναφέρονται και στα 10 τελευταία λεπτά, πρόσθεσα το καβουρδισμένο αμύγδαλο. Εμένα μου άρεσε πολύ, μιας και έχω αδυναμία στους ξηρούς καρπούς. Και στην δεύτερη εκδοχή του θα το κάνω με ωμό και καβουρδισμένο φουντούκι. Παρέα με μερέντα, πιστεύω πως θα κάνει «θραύση»!

30.9.09

Ψωμακια στον αρτοπαρασκευαστή

Έχοντας αποκτήσει έναν αρτοπαρασκευαστή, στην ουσία από ανταλλαγή μιας άλλης ηλεκτρονικής συσκευής που μου χάρησαν, έχω εδώ και περισσότερο από έναν χρόνο, λύσει το πρόβλημα με το ψωμί. Έκανα αρκετά πειράματα ψάχνοντας συνταγές από το Internet ως επί το πλείστον καθώς και από κάποια βιβλία μαγειρικής. Άλλες είχαν πολύ ωραία αποτελέσματα κάποιες άλλες πάλι όχι. Ακολούθησα και συμβουλές ή tips καλών φίλων από το HFL παλαιότερα, και κατέληξα στα δικά μου συμπεράσματα στα οποία συμβάλλει μάλλον η μηχανή με τον τρόπο της και η διάθεσή μου επίσης.
Όταν βάλετε περισσότερα υγρά, από αυτά που προτείνονται στις βασικές συνταγές του αρτοπαρασκευαστή σας έχετε ένα πιο συμπαγές αποτέλεσμα στην υφή του ψωμιού. Όχι ανάλαφρο, τριφτό και φουσκωτό. Αυτό σε κάποιους αρέσει σε άλλους όχι.
Μετά από παράκληση της αγαπητής Big Mama, παραθέτω μερικές συνταγές και ελπίζω να σας αρέσουν όταν τις δοκιμάσετε.

Ψωμί με σαφράν (κρόκο)

340 γραμμάρια νερό
15 γραμμάρια ελαιόλαδο
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 φακελάκι σαφράν (κρόκο) βιολογικό. Το επισημαίνω, γιατί με αυτήν την ονομασία το αγόρασα σε συσκευασία των 4 τεμαχίων και η δόση της σκόνης του σαφράν που είναι μέσα, αποδείχθηκε επαρκής για την συγκεκριμένη ποσότητα υλικών. Αλλιώς θα χρησιμοποιήσετε 3-4 στήμονες που θα τους αφήσετε αρκετή ώρα στο νερό, για να βγάλουν τα συστατικά τους.
1 κουταλάκι γλ. κοφτό αλάτι (ή το μικρό κουταλάκι μεζούρα που συνοδεύει το μηχάνημα)
2 κουταλάκια γλ. (ή μεσούρες) χτυπημένης μαστίχας μαζί με λίγη κρυσταλλική ζάχαρη (εγώ πια έχω έτοιμη χτυπημένη από το multi, αρκετή ποσότητα, μιας και φτιάχνω ψωμάκι κάθε 2-3 μέρες περίπου).
2 κουταλιές της σούπας (ή το μεγάλο κουτάλι της μεζούρας) γάλα σκόνη (γνωστής μάρκας)
μισό φακελάκι ξηρή μαγιά.
Βάζετε το σαφράν μέσα στο νερό και ανακατεύετε μ’ ένα κουτάλι για να διαλυθεί καλά. Τοποθετείτε τα υλικά με την σειρά αυτήν, στον αρτοκατασκευαστή και σύμφωνα με τις οδηγίες του προγράμματος βάζετε το ψωμάκι σας να ζυμωθεί και να ψηθεί. Εγώ χρησιμοποιώ το πρόγραμμα 1 που απαιτεί 3,20 ώρες και έτσι έχουμε ένα αρωματικό και άκρως γευστικό ψωμί με γλυκό κίτρινο χρώμα και μια εκπληκτική μυρωδιά λουλουδιού και μαστίχας. Αναφέρω εδώ, πως το λουλουδόψωμο υπάρχει σε αρκετές παλιές περιγραφές συνταγών για ψωμί και αυτό χάρη στο σαφράν.
Ψωμί με γλυκάνισο και μαστίχα
Η διαδικασία είναι η ίδια που αναφέρεται πιο πάνω. Αλλά στην περίπτωση αυτή δεν βάζω σαφράν. Ρίχνω μέσα στο μείγμα μου μιάμιση κουταλιά γλυκού σπόρους γλυκανίσου, που έχω τρίψει ελαφρώς με τα δάχτυλά μου. Οι οδηγίες του μηχανήματος λένε να τους ρίξω στα 5 πρώτα λεπτά, κάνει έναν χαρακτηριστικό ήχο, αλλά εγώ τους ρίχνω από την αρχή πριν ρίξω την μαγιά.
Μυρωδάτο και απολαυστικό που θυμίζει μέρες Χριστουγέννων μιας και τότε συνήθιζε η μάνα μου να φτιάχνει αυτό το ψωμί (με τα χέρια όμως).
Ψωμί με ηλιόσπορους
Τα ίδια με το γλυκάνισο, ρίχνω δύο καλές κουταλιές ολόκληρους ηλιόσπορους καθώς και μία κουταλιά άσπρο σουσάμι. Πάντα στην αρχή, χωρίς όμως να βάλω αυτήν την φορά μαστίχα με ζάχαρη, απλώς μόνον λίγη ζάχαρη. Μπορείτε και να αλέσετε τους ηλίοσπορους στο multi, εάν δεν τους θέλετε ολόκληρους.
Ψωμί με ρίγανη και πάστα ελιάς
Σ’ αυτήν την περίπτωση όταν θέλω να βγάλω πιο συμπαγές αποτέλεσμα αυξάνω λίγο το νερό στα 350 -360 γραμμάρια. Και μέσα στο μείγμα προσθέτω 1 κουταλάκι γλυκού γεμάτο ρίγανη καθώς και 3 κουταλάκια πάστα ελιάς. Ελάχιστη ζάχαρη (όχι μαστίχα). Τα υπόλοιπα υλικά μένουν ως έχουν.
Ψωμί σκούρο στο χρώμα και γεμάτο μεσογειακό άρωμα.
Σκέφτομαι να φτιάξω ένα και pesto βασιλικού που έχω φτιάξει μόνη μου. Θα το δοκιμάσω πρώτα και θα γράψω εντυπώσεις.
Ψωμί με καλαμποκάλευρο
Στην περίπτωση αυτή το αλεύρι μου είναι μισό-μισό. Μισό λευκό (για όλες τις χρήσεις) και μισό καλαμποκιού. Νερό, λάδι, 1 αυγό, αλάτι, ζάχαρη, μαγιά. Μπορείτε δε, να το συμπληρώσετε και με 2 κουταλάκια άσπρο σουσάμι. Του ταιριάζει πολύ.
Αυτά και θα επανέλθω, με γλυκές μάλλον εκδόσεις μιας και έχω πειραματιστεί και με αυτές.

29.9.09

Μελιτζανόπιτα Χωριάτικη


Με αφορμή τα μελιτζανομπουρεκάκια της αγαπητής Αχτίδας, και επειδή οι δυνάμεις μου μάλλον άρχισαν να επιστρέφουν μετά τα πρόσφατα κρυολογήματα, χθες μπήκα για καλά στην κουζίνα. 3 φαγάκια και κεκάκια πορτοκαλιού-σταφίδας. Tέλος ψωμάκι με ηλιόσπορο στον αρτοπαρασκευαστή, για να βγάλω τα σπασμένα!

3 φαγάκια μαζεμένα για να έχουμε για τις επόμενες 2-3 μέρες μιας και πρέπει να προλάβω να κάνω και καμμιά άλλη δουλειά. Φακές με καρότα και πατάτες για σήμερα, φιλέτο κοτόπουλο με σάλτσα μουστάρδας (που θα συμπληρωθεί με ρυζάκι) για αύριο και μια μελιτζανόπιτα με χωριάτικο φύλλο για να έχουμε για κολατσιό… Τα κεκάκια απλώς συμπλήρωμα και το ψωμάκι μέσα στα γενικά πλαίσια.

Θα σας γράψω ωστόσο για την μελιτζανόπιτα μιας και αποδείχτηκε καλή πρόταση τελικά.
Είχα μελιτζάνες τσακώνικες παραγωγής μας, πήρα 7 μεγαλούτσικες τις έπλυνα και τις έβαλα μέσα σε ταψί σε δυνατό φούρνο, σκεπασμένες με αλουμινόχαρτο για 2 ώρες περίπου (όσες ώρες δηλαδή έκανα τα υπόλοιπα μέσα στην κουζίνα μου).

Σε βαθύ τηγάνι σωτάρησα ένα μέτριο ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με μια μεγάλη ψιλοκομμένη πράσινη πιπεριά. Στο μείγμα αυτό έριξα μετά τις μελιτζάνες κομμένες σε όσο το δυνατόν πιο μικρά κομμάτια, αφού τις είχα ξεφλουδίσει και ξεσποριάσει αρκετά όταν είχαν αρχίσει να κρυώνουν. Συμπλήρωσα το μείγμα για την πίτα μου με : 2 αυγά, 300 γραμμάρια φέτα λιωμένη με πιρούνι, 1 κεσεδάκι γιούρτι, 1 κεσεδάκι ψιλοκομμένο καπνιστό κίτρινο τυρί, καθώς και λίγο τυρί κρέμα, πιπέρι, μοσχοκάρυδο τριμμένο και βασιλικό αποξηραμένο. Ανακάτεψα καλά και έτοιμο το μείγμα μου. Καθόλου αλάτι, μιας και είχα τα τυριά μου.

Ένα πακέτο χωριάτικο φύλλο για πίτες και λαδάκι για το άλλειμα ήταν τα τελευταία μου υλικά και έτοιμη πίτα μας! Ψήθηκε μέχρι να ροδοκοκκινίσει στους 190 βαθμούς. Και άρεσε σε όλους μας, ο δε κανακάρης μου ήθελε να φάει όλο το τραγανιστό φύλλο, γιατί του θύμιζε μάλλον πατατάκια.

25.9.09

Καροτόσουπα της παρηγοριάς

Έχοντας περάσει μια εβδομάδα με κρυολογήματα, πυρετούς και αδιαθεσίες σε όλα τα μέλη της οικογένειας τα πράγματα δεν ήταν και πολύ εύκολα με τις δημιουργίες στην κουζίνα. Χρειάζονταν χρόνος (που δεν υπήρχε) αλλά και φαγητά που να μπορούν να γιατρό-πορέψουν τα πονεμένα και κουρασμένα μας κορμιά. Έτσι λοιπόν μας προέκυψε τούτη η συνταγούλα για την καροτόσουπα, καθώς είχαμε μπόλικο ζωμό από βρασμένο μοσχάρι. Και έπρεπε να έχουμε λαχανικά για τις απαραίτητες βιταμίνες, ζεστασιά για το κρυολόγημα και σούπα για τα ταλαιπωρημένα μας στομάχια!


Υλικά

1 λίτρο ζωμό από κρέας ή κοτόπουλο (εμείς είχαμε από μοσχάρι που βράσαμε την Κυριακή, ελαφρύ με τα βραστά λαχανικά του και το ξυδάκι του)΄.

700 περίπου γραμμάρια καρότα καθαρισμένα και κομμένα σε ροδέλες

1 μεγάλη πατάτα κομμένη σε μεγάλους κύβους

1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο

1 κουταλάκι τζίντζερ σε σκόνη

1 κουταλάκι κάρυ

3-4 ίνες σαφράν

λίγο ψιλοκομμένο φρέσκο σέλινο (και το κοτσανάκι του)

ελαιόλαδο

αλάτι & πιπέρι

Σοτάρισα ελαφρά το ψιλοκομμένο κρεμμύδι μαζί με το τζίντζερ σε βαθιά κατσαρόλα (μιας και θα την χρησιμοποιούσα απευθείας για την δημιουργία της σούπας μου) . Στην συνέχεια έριξα μέσα τα καρότα, τα κομμένα σε ροδέλες, τους κύβους της πατάτας και τον ζωμό από το κρέας και τα άφησα να βράσουν για 10 περίπου λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα καρότα.

Έσβησα την φωτιά, άφησα λίγο να κρυώσουν και μετά τα πέρασα στο mutli (σε δόσεις μιας και ήταν μεγάλη η ποσότητα). Το πολτοποιημένο μείγμα το έβαλα σε άλλη κατσαρόλα όπου πρόσθεσα το σαφράν, το κάρυ, το ψιλοκομμένο σέλινο, αλάτι και πιπέρι και έβρασα ξανά για 5-6 λεπτά. Σερβίρισα ζεστή προς χλιαρή την σουπίτσα, μαζί μ’ ένα κομματάκι ανθότυρο και ψωμάκι για συνοδεία.

Παρηγοριά στον άρρωστο (μιας και οι σούπες δεν είναι και τόσο της αρεσκείας μας) αλλά τι να κάνεις όμως;


16.9.09

Άψητα μπισκότα για μπόμπιρες

Στην καθημερινότητά μας έχει μπει πια το πρωϊνό ξύπνημα και ο πηγαιμός μας στον παιδικό σταθμό.

Σιγά – σιγά και βήμα – βήμα τα εμπόδια δείχνουν να ξεπερνιούνται από τον μικρό μου άνδρα.

Και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό, μιας και πάντα πίστευα ότι τα παιδάκια πρέπει να έχουν την συμπαράσταση εκείνη που θα τα ωθήσει και θα τα βοηθήσει να γίνουν δυνατά και αυτόνομα στην ζωή τους (ταπεινή μου άποψη πάντα).

Το πρωί καθώς φτάνουμε στον παιδικό σταθμό, άλλοτε συναντάμε το σχολικό «κίνητο» και άλλοτε όχι, που φέρνει άλλα παιδάκια. Η συνάντηση πάντως αυτή, κάθε φορά μου δίνει και νέες εικόνες και νέα αισθήματα. Άλλοτε γελάω, όπως τα βλέπω να κατεβαίνουν ένα – ένα και να δίνουν οι συνοδοί τις τσαντούλες τους. Έχουν πραγματική «φάση» με τις αντιδράσεις τους. Άλλοτε με κάνουν να δακρύζω, όταν δω κάποιο από αυτά βουρκωμένο να ζητά την μαμά του. Άλλοτε να καμαρώνω για τον δικό μου, που δείχνει μια πιο «καλή» προσαρμογή. Άλλοτε θέλω να πάρω ένα χαριτωμένο μουτράκι (γιατί υπάρχουν πολλά ανάμεσα στο πλήθος) και να του σκάσω δυο φιλιά…

Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.

Μέσα λοιπόν από αυτά και μια συζήτηση που είχα με την διευθύντρια του σταθμού, με έκανε χθες να θέλω να φτιάξω κάποια λιχουδιά, για όλα τούτα τα μουτράκια. Να την πάμε μαζί με τον Θοδωρή στο «κολίο» και να τα κάνω κάπως να χαμογελάσουν…

Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις πάντα τα παιδάκια και μάλιστα όλα μέσα σε μια τάξη, αλλά νομίζω πως η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, περισσότερο για την δική μου "ψυχοθεραπεία", μην γελάτε. Ψυχοθεραπεία χρειάζεται τον πρώτο καιρό καθώς "αποχαιρετάς" το βλαστάρι σου στην πόρτα του σταθμού. Ενοχές σε πλυμμηρίζουν...

Έτσι σκέφτηκα να τους φτιάξω μπισκότα, που δεν θέλουν ψήσιμο, μια συνταγή που είχα διαβάσει πριν καιρό και μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ακριβώς γιατί δεν θέλουν ψήσιμο.

Υλικά που χρειάζονται:

1 πακέτο μεγάλα κράκερς ολικής αλέσεως και ανάλατα αν βρείτε,

1 κούπα σταφίδες,

1 κούπα φυστικοβούτυρο (εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα στα εφηβικά μου χρόνια – τότε το ανακάλυψα και προσπαθούσα να πείσω την μάνα μου να μου αγοράσει κάθε φορά που πηγαίναμε στα τότε πρώτα SMs της Αθήνας – τι θυμήθηκα πάλι…)

6 κουταλιές της σούπας μέλι (ίσως και μια παραπάνω, γιατί δουλεύω λίγο με το μάτι) και,

7 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη μέσα σε βαθύ πιάτο (έχω λόγω που το γράφω αυτό).

Αλέθετε τα κράκερς στο multi, και στην συνέχεια τα αναμειγνύετε με το φυστικοβούτυρο, το μέλι, τις σταφίδες. Έχετε μια πολύ όμορφη, σφυχτή και αρωματική ζύμη που με το χέρι πια θα πλάθεσε κουλουράκια στρογγυλά και τα οποία μετά πατάτε μέσα στην τριμμένη καρύδα (για να κολλήσει επάνω τους) εξού και το βαθύ πιάτο. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν πάνω σε μια λαδόκολλα και είναι έτοιμα να τα καταναλώσουν οι μικρές φάτσες που σας τριγυρίζουν και οι μεγάλες βέβαια δεν αποκλύονται :-) φυσικά.

Εμείς τα μεταφέραμε στον σταθμό μέσα σε ειδικό ταψάκι μιας χρήσης.

11.9.09

Καλοκαιρινό Πεπόνι ....μαρμελάδα

Όταν ξαφνικά βρίσκεσαι με αρκετά ώριμα πεπόνια, κάτι πρέπει να τα κάνεις, αυτό είναι βέβαιο, αλλά τι; Και μπαίνεις σε σκέψεις για το πώς θα κρατήσεις το άρωμα του καλοκαιριού, πως θα αξιοποιήσεις τα φρούτα, σε τι συνταγές μπορείς να ανατρέξει, από όσα μέχρι τώρα έχεις διαβάσει;

Ήξερα για γλυκό του κουταλιού καρπούζι (αλλά μιλάμε για την φλούδα).

Ήξερα για καρπουζόπιτα. Eίχα διαβάσει και για μαρμελάδα καρπούζι.

Οπότε γιατί όχι και πεπόνι; Ναι αλλά πως;

Δεν νομίζω πως έχω συναντήσει πουθενά κάτι παρόμοιο και ποιά να είναι η διαδικασία; Ήταν και βράδυ όταν το αποφάσισα, χρόνο για να μπω στο Internet δεν είχα... Και όταν ξεκίνησα την διαδικασία ήμουν μάλλον πεπεισμένη ότι θα αποτύγχανε το πείραμα :-) Όμως το τελικό αποτέλεσμα δεν ήταν καθόλου κακό τελικά και γι’ αυτό σας το γράφω.

Χρησιμοποίησα δύο μεγαλούτσικα ώριμα πεπόνια, πλυμένα, καθαρισμένα και κομμένα σε μέτριους κύβους (κάπου ενάμιση κιλό θα ήταν), 1 κιλό ζάχαρη, χυμό από ένα μεγάλο λεμόνι, 1 κουταλάκι κοφτό βανίλια και 3 μικρά κλαράκια από φρέσκια λοϋίζα.

Έβαλα το κομμένο πεπόνι σε μεγάλη κατσαρόλα, το έλουσα με τον χυμό λεμονιού και πρόσθεσα την ζάχαρη. Άφησα το φρούτο να βράζει και όταν έχει αρχίσει να δίνει μια πιο παχύρρευστη μορφή (γιατί στην αρχή ήταν αρκετά αραιό και το φοβήθηκα ομολογώ, μιας και το πεπόνι έβγαλε αρκετά υγρά) έριξα την βανίλια και τα κλαράκια λοϋίζας. Χαμήλωσα λίγο την φωτιά και άφησα μέχρι να αρχίσει να πήζει η μαρμελάδα. Από καιρό σε καιρό ανακάτευα με μια ξύλινη κουτάλα γιατί το χρειάζεται όπως φαίνεται το φρούτο και για να μην κολλήσει.

Μετά από μιάμιση (κάτι λιγότερο) περίπου ώρα, κατέβασα την κατσαρόλα από την φωτιά. Άφησα να κρυώσει λίγο και είδα ότι την ήθελα λίγο πιο πηχτή. Έτσι την έβρασα για πέντε λεπτά ακόμη.

Το άρωμα του πεπονιού ίσως να μην σας φανεί πολύ έντονο, αν την φτιάξετε. Αλλά σε συνδυασμό με το άρωμα της βανίλιας και της λοϋίζας θα έχετε έναν ωραιότατο γευστικό αποτέλεσμα. Αν την στρώσετε δε, πάνω από κρεμώδες τυράκι θα έχετε νοστιμότατο κολατσιό. Ενώ είναι πολύ καλή με βουτυράκι πάνω σε φρυγανιά και με μια ιδέα σκόνη κανέλας από πάνω.

7.9.09

Φράψαλα Γεμιστά με σφέλα.

Την συνταγή την είχα δώσει πέρσι στο Hungry for life.

Με την φετινή μας επίσκεψη στα Κύθηρα, την ξαναθυμήθηκα, μιας και θυμήθηκα τον ψαρά που χρόνια πριν, μου είχε πει ότι τα θράψαλα είναι πιο μαλακά για το μαγείρεμα απ’ ότι τα καλαμάρια., την ώρα που έτρωγα καλαμάρια τηγανιτά (αλλά με απογοήτευσαν πλήρως. Και ήταν το μόνο πιάτο που δεν χάρηκα στις φετεινές μας διακοπές. Πλαδαρό και λαδερό τηγάνισμα, χωρίς καμμιά ελπίδα να το καταπιείς).

Η αρχική μου ιδέα ήταν το σκληρό τυρί να είναι σφέλα (γι’ αυτό και ο τίτλος της συνταγής) αλλά δεν είναι εύκολο να την έχει πάντα στην διάθεσή σου οπότε αντί για σφέλα , η σκληρή φέτα, το καλαθάκι Λήμνου καθώς και το κεφαλοτύρι, μπορούν να κάνουν εξίσου καλά την δουλειά τους. Τα υλικά που θα σας γράψω ήταν για 4-5 άτομα, εσείς τώρα προσαρμόζετε ανάλογα την κατάσταση:

Ελαιόλαδο, 10 μεσαίου (προς μεγάλο) μεγέθους θράψαλα, 1 μάτσο φρέσκα κρεμμυδάκια ψιλοκομμένα,1 ματσάκι άνηθο, 1 ματσάκι μαϊντανό, 1 μεγάλη ντομάτα καθαρισμένη και κομμένη σε κύβους (χωρίς τα σπόρια), 2 ποτηράκια του κρασιού ρύζι, 300 γραμμάρια λευκό σκληρό τυρί (προσωπικά μου αρέσει η σφέλα, τα είπαμε και πιο πάνω) επίσης κομμένο σε κύβους. 2 ποτηράκια του κρασιού κονιάκ, 1 κουτί ψιλοκομμένης ντομάτας, 2 κουταλιές της σούπας πετιμέζι, πιπέρι και λίγη γλυκιά πάπρικα. Ελάχιστο αλάτι και μόνον για την σάλτσα (γιατί η σφέλα ή φέτα είναι ήδη αλμυρή).

Στα θράψαλα (ή μεγάλα καλαμάρια) σας που θα κάνετε όλη την σχετική προεργασία (αλλιώς προτιμήστε τα έτοιμα καθαρισμένα) καλό πλύσιμο, αφαίρεση εσωτερικού κόκκαλου και μετά χώρισμα κεφαλιού από σώμα, αφαίρεση κεντρικού δοντιού κ.λ.π και αφού ολοκληρώσετε θα κρατήσετε στην άκρη τα κεφάλια με τα πλοκάμια και τα ψιλοκόβετε με την βοήθεια ενός ψαλιδιού κουζίνας.

Σωτάρετε τα κρεμμυδάκια αφού τα ψιλοκόψετε, μέσα σε ελαιόλαδο, μόλις μαλακώσουν λίγο ρίχνετε τα κομμένα πλοκάμια, και την ντομάτα, αφήνετε να πάρουν μια πρώτη βράση. Στην συνέχεια ρίχνετε άνηθο και μαϊντανό, το ρύζι, το κονιάκ, την σφέλα καθώς και το πιπέρι και την πάπρικα. Χαμηλώνετε την φωτιά και αφήνετε να σιγοβράσουν για 5 λεπτά. Σβήνετε την φωτιά, αφήνετε την γέμιση λιγάκι να κρυώσει και αμέσως μετά γεμίζετε τα θράψαλα, κλείνοντάς με την βοήθεια χοντρής οδοντογλυφίδας (αν χρειαστεί και στο κάτω μέρος για να μην χυθεί η γέμιση).

Τα στρώνετε σε βαθύ σκεύος (κατσαρόλα ή τηγάνι) και τα σκεπάζετε με την σάλτσα ντομάτας την οποία έχετε ανακατέψει με το πετιμέζι και ελάχιστο αλάτι. Εάν δε, σας έχει περισσέψει γέμιση (99% συμβαίνει αυτό) δεν την πετάτε αλλά την βάζετε μέσα στην σάλτσα. Εκεί είναι και η νοστιμιά του φαγητού. Μαγειρεύετε στο μάτι της κουζίνας, μέχρι να μαλακώσουν τα θράψαλα (κάπου 40 λεπτά) σε μέτρια φωτιά. Εάν η σαλτσούλα είναι αραιή, μπορείτε να την δέσετε με λίγο κορνφλάουρ.

Απολαύστε τα παρέα με φρέσκια σαλάτα (κατά προτίμηση πράσινη), κρασάκι, ψωμάκι και η νοστιμιά θα ανταμείψει τον κόπο σας.

25.8.09

Φατουράδα, το Τσιριγώτικο Λικέρ

Οι μέρες των διακοπών του Αυγούστου, μας οδήγησαν στην γη του παππού μου.
Έφυγε μικρός από τον τόπο του (σχεδόν κυνηγημένος, όπως λένε οι ιστορίες της οικογένειας) γιατί ήταν λίγα τα υπάρχοντα και πολλά τα αδέλφια. Ο ίδιος δεν ξαναγύρισε ποτέ, πέθανε και νέος, αλλά με τα χρόνια γύρισαν οι κόρες όλες, εκτός από την μάνα μου.
Γύρισαν, είδαν, γνώρισαν και βρήκαν μια άκρη με την ρίζα τους.
Κάπως έτσι κι’ εγώ πήγα πριν από αρκετά χρόνια, για πρώτη φορά στα Κύθηρα.
Και μετά ξαναπήγα και ξαναπήγα...
Φέτος πήγα για πρώτη φορά τον γιο μου. Τον Θοδωρή, στην πατρίδα του προπάππου Θοδωρή.
Μοιάζει με προσκύνημα τελικά όλο αυτό το οδοιπορικό μέσα στον χρόνο.
Αλλιώς δεν μπορείς να το ονομάσεις, ειδικά αν δεν έχεις στο γεννέθλειο τόπο, ούτε λιθαράκι δικό σου.
Πολλά πράγματα αγαπώ στα Κύθηρα, ένα όμως που μου αρέσει ιδιαίτερα, μιας και δεν είμαι ιδιαίτερα πότης, είναι η Φατουράδα. Είναι το άρωμα της κανέλας και του γαρύφαλλου που με ενθουσιάζει.
Φέτος λοιπόν αξιώθηκα να μάθω πως την φτιάχνουν. Θα σας την μεταφέρω τούτη τη συνταγή για το λικέρ της φατουράδας, μιας και σύντομα τα μανταρίνια θα ΄ρθουν στην εποχή.
Θα χρειαστείτε 1500 γραμμάρια τσίπουρο καλό, 1 κιλό ζάχαρη, 800 γραμμάρια νερό, φλούδες από 10μανταρίνια.
Σ’ ένα καθαρό γυάλινο βάζο, που να κλείνει καλά με καπάκι (υπάρχουν ειδικά στο εμπόριο για την παρασκευή ποτών, αλλά μια μεγάλη γυάλα που βάζουν γλυκά κουταλιού ή τουρσιά – καθαρή όμως να μην μυρίζει κάτι άλλο – είναι επίσης κατάλληλη) θα βάλετε τις πλυμένες φλούδες του μανταρινιού αφού προηγουμένως έχετε αφαιρέσει αρκετό από το άσπρο μέρος τους και τις έχετε στεγνώσει καλά, μαζί με το τσίπουρο.
Θα κλείσετε το βάζο και θα το αφήσετε για μια εβδομάδα. Δυό - τρείς φορές την μέρα, θα το ανακινείτε καλά.
Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας, θα φτιάξετε ένα πηχτό σιρόπι, με την ζάχαρη και το νερό, στο οποίο θα προσθέσετε και 3 ξυλαράκια κανέλας και 6-7 μοσχοκάρφια (γαρύφαλλάκια).
Θα τα ανακατέψετε καλά όλα μαζί μέσα στο σιρόπι, και μετά θα τα ενώσετε με το μείγμα από τσίπουρο και μανταρίνι. Θα το αφήσετε μέσα στο μεγάλο βάζο για έναν μήνα περίπου και μετά θα περάσετε το ποτό από ένα καθαρό τουλπάνι και θα μοιράσετε σε μπουκάλια.
Να ξέρετε δε, ότι φατουράδα, μπορείτε να φτιάξετε και με φλούδες από πορτοκάλι και περγαμόντο. Εξίσου αρωματική θα είναι.

Στην υγειά μας. Και καλό Φθινόπωρο...

Μαύρισε και πάλι το μάτι μας με την επιστροφή, αλλά ας κρατήσουμε μια νότα αισιοδοξίας!
Και ας φυτέψουμε όπου μπορούμε δένδρα. Προσωπικά μαζί μου έφερα κυπαρισσόμηλα από το μοναστήρι της Αγίας Μόνης, για να τα φυτέψω στον Κόρφο. Εύχομαι να πιάσουν και κάποια χρόνια μετά να μεγαλώσουν κυπαρίσσια και εκεί.
Νομίζω πως αυτό, με κάνει πιο αισιόδοξη για το μέλλον.

5.8.09

To τσιςκεϊκ, που δεν ΓΕΥΤΗΚΑΜΕ


Πριν 2 μέρες είπαμε να πάμε επίσκεψη στις αδελφές της μητέρας μου. Θέλησα λοιπόν να φτιάξω στα γρήγορα ένα γλυκάκι για τον απογευματινό μας καφέ εκεί.
Τσις κέϊκ μπανάνας στον φούρνο
σκέφτηκα, μιας και είχα διαθέσιμα όλα τα υλικά. Μπανάνες, μπισκότα, καρύδι και αμύγδαλο, κανέλα, βούτυρο, ζάχαρη άχνη, χυμό λεμονιού, βανίλια, τυρί κρέμα, κρέμα γάλακτος, αυγά και ζάχαρη μαύρη (που μου αρέσει) για την καραμέλα. Όλα στην διάθεσή μου, καθώς και ο χρόνος προετοιμασίας και ψησίματος.

Ξεκίνησα λοιπόν, χτύπησα τα μπισκότα στο multi (1 μεγάλο πακέτο Μιράντα έβαλα). Επίσης μερικά καρύδια και αμύγδαλα (μια κούπα τσαγιού αλεσμένα και τα δύο). Στην συνέχεια ανακάτεψα τα αλεσμένα μπισκότα, με τα αλεσμένα ξηροκάρπια με (μισή κουταλίτσα) κανέλα σκόνη. Το μείγμα αυτό το έβρεξα με το λιωμένο βούτυρο (2/3 μιας κούπας τσαγιού) και το έστρωσα σε βάση με έλασμα και το πάτησα καλά μ’ ένα κουτάλι. Έψησα την μπισκοτο-βάση μου για 10 λεπτά. Μοσχομύρισε.

Στον χρόνο που ψηνόταν η βάση μπισκότου, έλιωσα τις μπανάνες (5 μεγάλες) μ’ ένα πιρούνι και τις έλουσα με τον χυμό από (μισό) λεμόνι. Στην συνέχεια χτύπησα σε μεγάλο μπολ την κρέμα γάλακτος (μικρό κουτί), μαζί με την άχνη ζάχαρη (3 κουταλιές της σούπας) και την βανίλια (στην μύτη του κουταλιού). Όταν έπηξαν λίγο πρόσθεσα το τυρί κρέμα (1 κουτάκι) και τα (2) αυγά, χτύπησα ξανά λίγο για να ενωθούν όλα τα υλικά. Έβγαλα την βάση μπισκότου εννοποίησα το μείγμα κρέμας με τις λιωμένες μπανάνες, ανακάτεψα εκ’ νέου όλα μου τα υλικά και τα έστρωσα πάνω στην βάση. Φούρνισα και έψησα για 25 λεπτά ακόμη με γκρίλ και αέρα, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια και να σφίξει η κρέμα μπανάνας.

Μετά από μισή ώρα ήμουν έτοιμη. Είχα ετοιμάσει και την καραμέλα (με 3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη και ελάχιστο νεράκι) για το γλασάρισμα μαζί με μερικές φέτες μπανάνας και το γλυκό απλώς έπρεπε κάπως να κρυώσει για να μπορώ να το μεταφέρω. Και απ’ εκεί άρχισαν τα ευτράπελα….

Ετοιμάστηκα, ετοίμασα τον κανακάρη μου, φορτώθηκα τις τσάντες μας, το γλυκό και φύγαμε… Ωραία μέχρι εδώ. Τα καταφέραμε! Κατεβήκαμε τις σκάλες, φορτώσαμε τα πράγματα στο αυτοκίνητό μας, μπήκαμε και εμείς… ΟΥΦ και πάλι τα καταφέραμε! Φτάσαμε στο Γαλάτσι σε χρόνο dt.Άδειοι οι απογευματινοί Αθηναϊκοί δρόμοι. Τα καταφέραμε και πάλι! Και όλα δείχνουν να πηγαίνουν καλά, βρήκαμε και πάρκινκ ακριβώς απ΄έξω από το σπίτι που θέλαμε… Μιλάμε για την απόλυτη επιτυχία! Τα καταφέραμε σας λέω! Και να ΄μαστε έτοιμοι για την αποβίβαση και την εκφόρτωση... Και πως κάνω έτσι…..και μου γλιστρά το γλυκό και τουμπάρει ανάποδα στον δρόμο.

Αυτό το συναίσθημα δεν το έχω βιώσει ξανά...

Είναι μάλλον, αυτό που περιγράφεται ως: «το μας έμεινε η χαρά στα δόντια» για ένα τσιςκέϊκ μπανάνας που δεν γευτήκαμε ΠΟΤΕ!

Λόγια παρηγοριάς άκουσα πολλά από τις θείες μου….αλλά το συναίσθημα ακόμη και τώρα που γράφω (γι’ αυτό άλλωστε το γράφω – κάνω ψυχοθεραπεία) δεν το έχω ξεπεράσει.

4.8.09

Χοιρινό καλοκαιρινό της παρέας

Το καλοκαίρι ζητά φαγητά γευστικά και όχι χρονοβόρα αν είναι δυνατόν στην προετοιμασία τους, μιας και οι μαγείρισσες αλλά και οι μάγειροι έχουν δικαίωμα στην καλοκαιρινή ραστώνη αλλά και τις βουτιές.
Έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον και μην με μαλώσετε...αδελφοί της μαρμίτας.
Μέσα στα πλαίσια αυτά,προσπαθώντας να συνδυάζω υλικά και γεύσεις, χρόνο και κόπο βγήκε το φαγητό της Κυριακής. Χοιρινές μπριζόλες λαιμού μαγειρεμένες σε μπύρα και μυρωδικά καλοκαιριού.
Θα χρειαστείτε για τα 5 άτομα:
10 χοιρινές μπριζόλες (μετρίου μεγέθους) λαιμού,
χυμό από ένα λεμόνι
χυμό από ένα πορτοκάλι
3 κουταλιές σούπας μουστάρδα
2 κρεμμύδια ψιλοκομμένα
2 πιπεριές κέρατο ψιλοκομμένες
αλάτι, πιπέρι,
θυμάρι, ρίγανη,
1 μπουκάλι μπύρα (μαύρη κατά προτίμηση, αλλά και ξανθιά μια χαρά θα είναι) και
μισό ποτήρι ελαιόλαδο.

Συνοδευτικό, θα είναι πατάτες κομμένες σε χοντρές ροδέλες (1 κιλό περίπου) καθώς και 2 μεγάλα καρότα επίσης σε ροδέλες.

Σ’ ένα μπολ ανακατεύετε τους χυμούς, την μουστάρδα, το θυμάρι, την ρίγανη.
Ψιλοκόβετε τα κρεμμύδια και τις πιπεριές και ανακατεύετε όλα μαζί. Στην συνέχεια στρώνετε ένα μεγάλο ταψί φούρνου με χαρτί φούρνου (για πιο εύκολο και γρήγορο καθάρισμα, αλλά και γιατί βοηθά να μην στεγνώνει το κρέας. Τοποθετείτε τις μπριζόλες σας και πασπαλίζετε με αλάτι & πιπέρι, περιχύνετε με το μείγμα των χυμών-μουστάρδας- μυρωδικών. Ρίχνετε και τα κρεμμύδια με τις πιπεριές, ανακατεύετε καλά τα υλικά με τα χέρια για να πάνε παντού και στην συνέχεια ρίχνετε την μπύρα και το ελαιόλαδο.
Ψήνετε στους 180-200 βαθμούς μέχρι το κρέας να μαλακώσει αρκετά (μιας και οι μπριζόλες λαιμού είναι από τα πιο μαλακά μέρη του χοιρινού κρέατος) γυρίζοντας τες κανά-δυό φορές.
Όταν το κρέας γίνει, το βγάζετε από το ταψί και το διατηρείτε ζεστό ενώ μέσα στο ζουμί που σίγουρα θα έχετε, βάζετε τις πατάτες και τα καρότα τα κομμένα σε ροδέλες και μαγειρεύετε με αέρα και γκριλ για 20 λεπτά περίπου. Εάν χρειαστεί να προσθέσετε λίγο νερό, μην δυστάσετε :-) αλλιώς βάλτε χυμό από πορτόκαλι.

Μετά από δύο ώρες περίπου και χωρίς να κάθεστε συνέχεια από πάνω του, έχετε ένα ωραίο και γευστικό φαγητό για σας και την παρέα σας.

Υ.Γ. ποτήρι μαύρης και ξανθιάς μπύρας, για να κάνουμε ατμόσφαιρα, αλλά και για να τονίσουμε την διαφορά.

28.7.09

Κουνελάκι (αχ, κουνελάκι, ξύλο που θα το φας)

Στο παρελθόν, με την συμμετοχή μου στο ομαδικό blog HFL, είχα γράψει για χάρη της φίλης Juanita, μερικές συνταγές για να μαγειρέψει κουνελάκι.
Χθες λοιπόν, περνώντας από τον χασάπη μας, προκειμένου να γεμίσουμε και πάλι το ψυγείο μας μετά από απουσία 15 ημερών, μεταξύ των άλλων αγόρασα και κουνελάκι. Το είδα και το λιμπίστηκα το κακόμοιρο!
Αγόρασα λοιπόν ένα, για να το μαγειρέψω με μια από τις εκδοχές που τότε είχα γράψει και που προσωπικά μου αρέσει πολύ.
Κουνελάκι στην γάστρα με μυζήθρα και χυμό πορτοκαλιού

Θα χρειαστείτε λοιπόν:
1 κουνέλι (περίπου 1.200 γρ.) ίσως και λίγο παραπάνω, αν μιλάμε για 4 άτομα,
2 σκελίδες σκόρδο τριμμένο
1 κουταλιά σούπας. κύμινο
1 κουταλιά γλυκού πάπρικα
1 φλιτζάνι λευκό κρασί
Χυμό και ξύσμα από ένα μεγάλο πορτοκάλι (όχι κερωμένο, όπως λένε και οι πιο ειδικοί)
1/3 φλιτζανιού ελαιόλαδο
1 κούπα μυζήθρα μαλακιά, κρητική ξυνό-μυζήθρα στην δική μου σημερινή εκδοχή (μπορείτε να βάλετε και πολύ μαλακιά φέτα, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση θα μειώσετε το αλάτι)
αλάτι & πιπέρι.

Κόβετε το κουνέλι σε μερίδες, το ξεπλένετε καλά και το βάζετε σε ένα τάπερ βαθύ με τα μπαχαρικά (κύμινο, τριμμένο σκόρδο, πάπρικα) το κρασί και το πορτοκάλι χυμό και ξύσμα. Το αφήνετε στο ψυγείο τουλάχιστον 6 ώρες , να μαριναριστεί καλά, γυρνώντας το από καιρό σε καιρό το πάνω – κάτω μέσα στην μαρινάδα.
Το βγάζετε από το ψυγείο και το στραγγίζετε, αφήνοντας στην άκρη την μαρινάδα, ετοιμάζοντας το τηγάνι σας για να το σωτάρατε ελαφρά. Αφού το σωτάρατε το βάζετε το βάζετε στην γάστρα (εάν έχετε πήλινη, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό). Προσθέτετε στη γάστρα τα υγρά της μαρινάδας, λίγο νερό, την μυζήθρα, αλάτι και πιπέρι, ανακατεύετε καλά και ψήνετε σε μέτριο φούρνο για 40 περίπου λεπτά.

Μπορείτε να συνοδεύσετε με τηγανιτές πατάτες ή πατάτες φούρνου (τύπου τηγανιτές) και σαλάτα της αρεσκείας σας. Ε! και κανένα ποτηράκι παγωμένο άσπρο κρασάκι μην το παραλείψετε, κρίμα θα είναι.

27.7.09

Ψητά Ροδάκινα και κους-κους

Σαν μια ανάσα δροσιά, μιας και ξαναγυρίσαμε στην πόλη, είπα να τρατάρω 2 φίλες που ήρθαν για καφεδάκι προκειμένου για να μοιραστούμε τα νέα μας μερικών μηνών πίσω (τι κακό κι’ αυτό, να μένεις στην ίδια πόλη και να κάνεις μήνες να συναντήσεις ανθρώπους που αγαπάς και σε ενδιαφέρουν) ένα γλυκάκι ανάλαφρο και αρωματικό.
Ροδάκινα φούρνου με παγωτό βανίλιας (ή αρωματισμένο με βανίλια γιαούρτι σακούλας).

Υλικά :
6 μεγάλα γερά και σφιχτά ροδάκινα
3 κουταλιές μαύρη ζάχαρη
2 κουταλιές μέλι
1 ποτηράκι γλυκό κρασί Σάμου (ή κάποιο λικέρ)
χυμό από ένα μέτριο λεμόνι καθώς
και ελάχιστη βανίλια σκόνη.

Παγωτό Βανίλια (της μάρκας που προτιμάτε) για συνοδευτικό.
Εάν τώρα, σας αρέσει το γιαούρτι σακούλας (σε κάποιους φαίνεται αρκετά σφιχτό), μπορείτε να το βάλετε αντί για παγωτό. Θα το αρωματίσετε με λίγη βανίλια σκόνη, στην μύτη του κουταλιού και θα προσθέσετε και 2 κουταλιές άχνη ζάχαρη. Θα τα ανακατέψετε καλά και θα έχετε ένα πολύ ωραίο συνοδευτικό για τα ψητά σας ροδάκινα.

Τα ροδάκινα θα τα πλύνετε καλά, θα τα κόψετε στην μέση θα αφαιρέσετε το κουκούτσι και θα τα βάλετε με την κομμένη πλευρά προς τα πάνω μέσα σ’ ένα μέτριο σκεύος φούρνου (πυρέξ ή κάτι ανάλογο). Σ’ ένα μπολάκι θα ανακατέψετε τα υπόλοιπα υλικά : μαύρη ζάχαρη, μέλι, κρασί, χυμό λεμονιού, βανίλια και με το μείγμα θα περιχύσετε τα ροδάκινα.
Τα ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 15 (ίσως κάτι περισσότερο) λεπτά – πάντα ανάλογα με τον φούρνο. Το ζητούμενο είναι να έχετε ψημένα χωρίς να διαλυθούν τα ροδάκινα. Αφήνετε λίγο να κρυώσουν και σερβίρετε με το συνοδευτικό παγωτό ή γιαούρτι μαζί με την σαλτσούλα τους.
Καφεδάκι και συνεχίστε τις αφηγήσεις σας.

6.7.09

Κοκκινιστό με μελιτζάνες και χταπόδι

Φέτος για πρώτη φορά στην ζωή μου φύτεψα κηπευτικά, μόνον και μόνον για την πλάκα όπως είπα, και για να «εγκαινιάσω» το φρέσκο χώμα στην νέα εξοχική κατοικία.
Φύτεψα λοιπόν, 5-6 ρίζες ντομάτες, αντίστοιχα πιπεριές, μελιτζάνες τσακώνικες και κολοκυθάκια.
Οι ντομάτες έδωσαν τους πρώτους καρπούς 2-3 σαββατοκύριακα πριν, αλλά δεν τις πρόλαβα, μιας και δεν πήγα για να τις μαζέψω, τις έφαγαν οι χρυσο-σκάθαροι.
Όμως την Παρασκευή που μας πέρασε μάζεψα τις πρώτες μου πιπεριές και μελιτζάνες. Και μία μονάκριβη ντομάτα. Σας βεβαιώ πως είχαν μεγάλη πλάκα και η γεύση της ντομάτας με οδήγησε στα χρόνια τα παλιά. Τότε που όλα είχαν την γεύση και το άρωμα που τα χαρακτήριζε.
Σκέφτηκα καλά, και είπα να αξιοποιήσω τούτα τα λίγα ζαρζαβατικά με χρώμα και άρωμα εξοχής, σε κάτι που θα συνδύαζε και την θάλασσα που αγναντεύαμε απεναντί μας.
Κι’ έτσι έκανα ένα χταποδάκι με μελιτζάνες. Αντί για το κρέας με τις μελιτζάνες όπως όλοι το γνωρίζουμε, έκανα χταποδάκι! Έπλυνα καλά το χταπόδι (περίπου ενάμιση κιλό ήταν) και το έκοψα σε κομμάτια. Το άφησα να στραγγίξει και στο ενδιάμεσο έπλυνα, καθάρισα τις μελιτζάνες μου καθώς και 2 μέτριες πατάτες. Τα έκοψα όλα σε χοντρούς κύβους.
Άφησα λίγο τις μελιτζάνες να ξεπικρύσουν σε αλατόνερο.

Σε βαθύ τηγάνι, έβαλα λαδάκι να κάψει μαζί με 3 σκελίδες σκόρδο για το άρωμα (τις οποίες αφαίρεσα, όταν πήραν χρώμα) και αμέσως μετά σοτάρισα τις μελιτζάνες και τις πατάτες κύβους. Τις έβγαλα με τρυπητή κουτάλα, τις άφησα στην άκρη και στο λάδι αυτό πλέον έβαλα ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι – να γυαλίσει λίγο – στην συνέχεια έριξα το κομμένο χταπόδι, ένα κουτί ντοματάκια κονκασέ και μια ντομάτα φρέσκια κομμένη σε κύβους χωρίς όμως τα σπόρια της, ένα καλό ματσάκι μαϊντανό επίσης ψιλοκομμένο, λίγο αποξηραμένο βασιλικό, μια πιπεριά (του μπαξέ επίσης) κομμένη σε κομματάκια ψιλά, δύο φύλλα δάφνης, πιπέρι και γλυκιά πάπρικα και από πάνω έριξα τις πατάτες.
Άφησα να βράσει για κανένα 10λεπτο, έριξα και τις μελιτζάνες καθώς και αλατάκι χαμήλωσα την φωτιά και άφησα το φαγητό να γίνει μέχρι να μαλακώσει το χταπόδι και να δέσει η σάλτσα.
Στο ενδιάμεσο χρειάστηκε να ρίξω λίγο νεράκι, αλλά δεν ανακάτευα την κατσαρόλα-τηγάνι απλώς κουνούσα με το χέρι, για να μην μου λιώσουν οι μελιτζάνες.

1.7.09

Πλιγούρι και Γαρίδες σε Πράσινες Πιπεριές

Τα γεμιστά έχουν την τιμητική τους τώρα το καλοκαίρι, αλλά και τον χειμώνα εγώ τα αγαπώ επίσης πολύ, το θέμα είναι ότι κάθε φορά θέλω να τα κάνω κάπως διαφορετικά για να μην τα «βαριέμαι» γευστικά.
Και φυσικά οι συνδυασμοί που μπορούμε να κάνουμε είναι αρκετοί.
Προσωπικά τούτη την φορά έκανα μόνον πιπεριές, μιας και ήθελα να τα συνδυάσω με ψαρικό.
Έτσι γέμισα μόνον πράσινες πιπεριές, αλλά για περισσότερο χρώμα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και κόκκινες και πορτοκαλί.
Χρησιμοποίησα 6 μεγάλες πράσινες πιπεριές με καλή βάση (για να κάτσουν ωραία στο ταψί).

Τα υπόλοιπα υλικά που χρειάστηκα ήταν: 1 πακέτο γαρίδες καθαρισμένες (μεσαίο μέγεθος), 2 φλιτζάνια φρέσκια ντομάτα ψιλοκομμένη χωρίς φλούδα και σπόρους, 1μεγάλη φλάσκα μελιτζάνα κομμένη σε μικρούς κύβους (που θα την είχα αφήσει σε αλατόνερο για 20 λεπτά ώστε να ξεπικρίσει),1 μεγάλο κρεμμύδι, ψιλοκομμένο, 2 σκελίδες σκόρδο επίσης ψιλοκομμένες, 1 μέτριο καρότο καθαρισμένο και επίσης κομμένο σε πολύ ψιλά κομματάκια, 4 κουτουλιές σούπας άνηθος, ψιλοκομμένο, 1 & 1/2/ κούπας πλιγούρι, χυμό ντομάτας συμπυκνωμένο 2 κουταλιές για την γέμιση και 3 κουταλιές για την σάλτσα, 3 κουταλιές σούπας ελαιόλαδο (για την γέμιση όπου έγινε το σοτάρισμα) και μισό περίπου φλιτζάνι για το ταψί. Αλατάκι, πιπεράκι και λίγη γλυκιά πάπρικα.

Έπλυνα τις πιπεριές καλά και τις άνοιξα τα καπάκια τους (όπως κάνουμε πάντα για τα γεμιστά) άδειασα το εσωτερικό τους από τα σπόρια, ξέπλυνα και άφησα στην άκρη.

Για να τα ετοιμάσω τώρα:
Έπλυνα την μελιτζάνα καλά, την έκοψα σε μικρά κομμάτια και την άφησα στο αλατόνερο για να ξεπικρίσει. Όσο η μελιτζάνα περιμένει, ψιλόκοψα τις ντομάτες αφού αφαίρεσα την φλούδα και τους πολλούς σπόρους, καθώς και το καρότο σε μικρά κομματάκια.
Σε βαθύ τηγάνι σοτάρισα το κρεμμύδι και το σκόρδο. Στην συνέχεια έριξα το καρότο, την μελιτζάνα και την ντομάτα και άφησα να πάρουν μια καλή βράση, ανακατεύοντας λιγάκι. Κατόπιν πρόσθεσα τις καθαρισμένες γαρίδες (που είχα αφήσει για 5-6 λεπτάκια σε ξυδόνερο) καθώς και τον άνηθο και συνέχισα το σοτάρισμα για ακόμα 3 - 4 λεπτά. Τέλος προσέθεσα το πλιγούρι (χωρίς να το έχω προηγουμένως μουλιάσει, δεν χρειάζεται σε αυτόν τον τρόπο εκτέλεσης) συμπλήρωσα με τις 2 κουταλιές χυμού ντομάτας και 2-3 κουταλιές νεράκι και ανακάτεψα καλά το περιεχόμενο, αλατάκι, πιπεράκι και πάπρικα.

Κατέβασα από την φωτιά, άφησα λίγο να «ηρεμήσει» και αμέσως μετά γέμισα με το μείγμα αυτό τις πιπεριές μου. Στο ενδιάμεσο προσθέρμανα τον φούρνο στους 180° C (ανάλογα πάντα με τον φούρνο).Έβαλα τις γεμιστές πιπεριές σε ένα μικρό ταψί (μιας και ήταν λίγες) την μία δίπλα στην άλλη, στερέωσα τα καπάκια τους με μερικές ξύλινες χοντρές οδοντογλυφίδες, περίχυσα με το 1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο ανακατεμένο με τις 3 κουταλιές συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας και 1/2 φλιτζάνι νερό, και το έβαλα για ψήσιμο. Σε μια ώρα και 10 λεπτά περίπου ήταν έτοιμο. Οι πιπεριές μου είχαν πάρει ωραίο ροδοψημένο χρώμα και το πλιγούρι είχε φουσκώσει πού ωραία.

Όπως θα παρατηρήσατε τα μυρωδικά μας εδώ δεν είναι τα παραδοσιακά για γεμιστά, μαϊντανός, δυόσμος…αλλά άνηθος. κι΄ αυτό γιατί έχουμε ψαρικό μέσα στην γέμιση και δένει εξαιρετικά και με την πράσινη πιπεριά. Καλή σας όρεξη.