Άψητα μπισκότα για μπόμπιρες

Στην καθημερινότητά μας έχει μπει πια το πρωϊνό ξύπνημα και ο πηγαιμός μας στον παιδικό σταθμό.

Σιγά – σιγά και βήμα – βήμα τα εμπόδια δείχνουν να ξεπερνιούνται από τον μικρό μου άνδρα.

Και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό, μιας και πάντα πίστευα ότι τα παιδάκια πρέπει να έχουν την συμπαράσταση εκείνη που θα τα ωθήσει και θα τα βοηθήσει να γίνουν δυνατά και αυτόνομα στην ζωή τους (ταπεινή μου άποψη πάντα).

Το πρωί καθώς φτάνουμε στον παιδικό σταθμό, άλλοτε συναντάμε το σχολικό «κίνητο» και άλλοτε όχι, που φέρνει άλλα παιδάκια. Η συνάντηση πάντως αυτή, κάθε φορά μου δίνει και νέες εικόνες και νέα αισθήματα. Άλλοτε γελάω, όπως τα βλέπω να κατεβαίνουν ένα – ένα και να δίνουν οι συνοδοί τις τσαντούλες τους. Έχουν πραγματική «φάση» με τις αντιδράσεις τους. Άλλοτε με κάνουν να δακρύζω, όταν δω κάποιο από αυτά βουρκωμένο να ζητά την μαμά του. Άλλοτε να καμαρώνω για τον δικό μου, που δείχνει μια πιο «καλή» προσαρμογή. Άλλοτε θέλω να πάρω ένα χαριτωμένο μουτράκι (γιατί υπάρχουν πολλά ανάμεσα στο πλήθος) και να του σκάσω δυο φιλιά…

Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.

Μέσα λοιπόν από αυτά και μια συζήτηση που είχα με την διευθύντρια του σταθμού, με έκανε χθες να θέλω να φτιάξω κάποια λιχουδιά, για όλα τούτα τα μουτράκια. Να την πάμε μαζί με τον Θοδωρή στο «κολίο» και να τα κάνω κάπως να χαμογελάσουν…

Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις πάντα τα παιδάκια και μάλιστα όλα μέσα σε μια τάξη, αλλά νομίζω πως η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, περισσότερο για την δική μου "ψυχοθεραπεία", μην γελάτε. Ψυχοθεραπεία χρειάζεται τον πρώτο καιρό καθώς "αποχαιρετάς" το βλαστάρι σου στην πόρτα του σταθμού. Ενοχές σε πλυμμηρίζουν...

Έτσι σκέφτηκα να τους φτιάξω μπισκότα, που δεν θέλουν ψήσιμο, μια συνταγή που είχα διαβάσει πριν καιρό και μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ακριβώς γιατί δεν θέλουν ψήσιμο.

Υλικά που χρειάζονται:

1 πακέτο μεγάλα κράκερς ολικής αλέσεως και ανάλατα αν βρείτε,

1 κούπα σταφίδες,

1 κούπα φυστικοβούτυρο (εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα στα εφηβικά μου χρόνια – τότε το ανακάλυψα και προσπαθούσα να πείσω την μάνα μου να μου αγοράσει κάθε φορά που πηγαίναμε στα τότε πρώτα SMs της Αθήνας – τι θυμήθηκα πάλι…)

6 κουταλιές της σούπας μέλι (ίσως και μια παραπάνω, γιατί δουλεύω λίγο με το μάτι) και,

7 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη μέσα σε βαθύ πιάτο (έχω λόγω που το γράφω αυτό).

Αλέθετε τα κράκερς στο multi, και στην συνέχεια τα αναμειγνύετε με το φυστικοβούτυρο, το μέλι, τις σταφίδες. Έχετε μια πολύ όμορφη, σφυχτή και αρωματική ζύμη που με το χέρι πια θα πλάθεσε κουλουράκια στρογγυλά και τα οποία μετά πατάτε μέσα στην τριμμένη καρύδα (για να κολλήσει επάνω τους) εξού και το βαθύ πιάτο. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν πάνω σε μια λαδόκολλα και είναι έτοιμα να τα καταναλώσουν οι μικρές φάτσες που σας τριγυρίζουν και οι μεγάλες βέβαια δεν αποκλύονται :-) φυσικά.

Εμείς τα μεταφέραμε στον σταθμό μέσα σε ειδικό ταψάκι μιας χρήσης.