16.9.09

Άψητα μπισκότα για μπόμπιρες

Στην καθημερινότητά μας έχει μπει πια το πρωϊνό ξύπνημα και ο πηγαιμός μας στον παιδικό σταθμό.

Σιγά – σιγά και βήμα – βήμα τα εμπόδια δείχνουν να ξεπερνιούνται από τον μικρό μου άνδρα.

Και είμαι χαρούμενη γι’ αυτό, μιας και πάντα πίστευα ότι τα παιδάκια πρέπει να έχουν την συμπαράσταση εκείνη που θα τα ωθήσει και θα τα βοηθήσει να γίνουν δυνατά και αυτόνομα στην ζωή τους (ταπεινή μου άποψη πάντα).

Το πρωί καθώς φτάνουμε στον παιδικό σταθμό, άλλοτε συναντάμε το σχολικό «κίνητο» και άλλοτε όχι, που φέρνει άλλα παιδάκια. Η συνάντηση πάντως αυτή, κάθε φορά μου δίνει και νέες εικόνες και νέα αισθήματα. Άλλοτε γελάω, όπως τα βλέπω να κατεβαίνουν ένα – ένα και να δίνουν οι συνοδοί τις τσαντούλες τους. Έχουν πραγματική «φάση» με τις αντιδράσεις τους. Άλλοτε με κάνουν να δακρύζω, όταν δω κάποιο από αυτά βουρκωμένο να ζητά την μαμά του. Άλλοτε να καμαρώνω για τον δικό μου, που δείχνει μια πιο «καλή» προσαρμογή. Άλλοτε θέλω να πάρω ένα χαριτωμένο μουτράκι (γιατί υπάρχουν πολλά ανάμεσα στο πλήθος) και να του σκάσω δυο φιλιά…

Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα λοιπόν.

Μέσα λοιπόν από αυτά και μια συζήτηση που είχα με την διευθύντρια του σταθμού, με έκανε χθες να θέλω να φτιάξω κάποια λιχουδιά, για όλα τούτα τα μουτράκια. Να την πάμε μαζί με τον Θοδωρή στο «κολίο» και να τα κάνω κάπως να χαμογελάσουν…

Είναι δύσκολο να ευχαριστήσεις πάντα τα παιδάκια και μάλιστα όλα μέσα σε μια τάξη, αλλά νομίζω πως η προσπάθεια έπρεπε να γίνει, περισσότερο για την δική μου "ψυχοθεραπεία", μην γελάτε. Ψυχοθεραπεία χρειάζεται τον πρώτο καιρό καθώς "αποχαιρετάς" το βλαστάρι σου στην πόρτα του σταθμού. Ενοχές σε πλυμμηρίζουν...

Έτσι σκέφτηκα να τους φτιάξω μπισκότα, που δεν θέλουν ψήσιμο, μια συνταγή που είχα διαβάσει πριν καιρό και μου είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ακριβώς γιατί δεν θέλουν ψήσιμο.

Υλικά που χρειάζονται:

1 πακέτο μεγάλα κράκερς ολικής αλέσεως και ανάλατα αν βρείτε,

1 κούπα σταφίδες,

1 κούπα φυστικοβούτυρο (εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα στα εφηβικά μου χρόνια – τότε το ανακάλυψα και προσπαθούσα να πείσω την μάνα μου να μου αγοράσει κάθε φορά που πηγαίναμε στα τότε πρώτα SMs της Αθήνας – τι θυμήθηκα πάλι…)

6 κουταλιές της σούπας μέλι (ίσως και μια παραπάνω, γιατί δουλεύω λίγο με το μάτι) και,

7 κουταλιές της σούπας καρύδα τριμμένη μέσα σε βαθύ πιάτο (έχω λόγω που το γράφω αυτό).

Αλέθετε τα κράκερς στο multi, και στην συνέχεια τα αναμειγνύετε με το φυστικοβούτυρο, το μέλι, τις σταφίδες. Έχετε μια πολύ όμορφη, σφυχτή και αρωματική ζύμη που με το χέρι πια θα πλάθεσε κουλουράκια στρογγυλά και τα οποία μετά πατάτε μέσα στην τριμμένη καρύδα (για να κολλήσει επάνω τους) εξού και το βαθύ πιάτο. Τα αφήνετε λίγο να σταθούν πάνω σε μια λαδόκολλα και είναι έτοιμα να τα καταναλώσουν οι μικρές φάτσες που σας τριγυρίζουν και οι μεγάλες βέβαια δεν αποκλύονται :-) φυσικά.

Εμείς τα μεταφέραμε στον σταθμό μέσα σε ειδικό ταψάκι μιας χρήσης.

15 σχόλια:

  1. Αυτό και αν είναι συνταγή! Γρήγορη ναί όμως και νόστιμη! Άσε που, ίσως αργότερα, γίνει και ..σύμπραξης μια και θα του θυμίζει τις χειροτεχνίες του!
    Καλή σας χρονιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Να συμπληρώσω την Κατερίνα, και Καλή Αρχή στους μικρούς αποχωρισμούς... στο μεγάλωμα... στην ανεξαρτητοποίηση... Να θυμάσαι ότι όσο και αν φεύγει, πάντα θα ανταποδίδει την αγάπη σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αυτό ακούγεται τέλειο έστω και να ο δικός μου μπόμπιρας τελειώνει φέτος το δημοτικό. Αλλά και για καφεδάκι με μαμάδες πάλι τέλειο μου κάνει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. εγώ θα πιώ το καφεδάκι μου μαζί με τη ΛΊΛΑΑ οπότε βάλε διπλή μερίδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή χρονιά και καλούς αποχωρισμούς!!
    Κάποια μέρα αυτά όλα θα σου φαίνονται πολύ μακρινά αλλά και πολύ κοντινά, ο χρόνος με όλα τα γεγονότα που σχετίζονται με τα παιδιά μας παίζει ένα περίεργο παιχνίδι!!
    Κι η λιχουδιά σας τέλεια!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή χρονιά για το παιδάκι σου και όλα τα μικρούλια! Πρωτότυπο και εύκολο το μπισκοτάκι!
    Το βραβείο μου είναι και δικό σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κατερίνα μου,
    πως με καταλαβαίνεις! Κοντεύω να κάνω "διατριβή" ψάχνοντας για γρήγορες και νόστιμες συνταγές.
    Οσο για την σύμπραξη, μάλλον δεν θα αργήσει. Έχω τα πρώτα δείγματα άλλωστε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Juanita μου, έχω κρατήσει μια κουβέντα που κάποτε μας είχε πει η Νένα (στις πρώτες μας συναντήσεις). "Όταν έκανα γυιό, ήξερα ότι δεν θα είναι πάντα δικός μου". Αυτό προσπαθώ να το θυμάμαι και να οπλίζομαι για το μέλλον. Ελπίζω ότι θα "γυρίζει" πάντα αλλά ταυτόχρονα θα είναι σε αυτάρκης και δυναμικός. Γιατί έτσι μόνον αντιμετωπίζεις την ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητές μου Λίλα και ΓΑΣΤΕΡΟΠΛΗΞ, καφεδάκι με μαμάδες ε; Γιατί όχι; Μερίδες διπλές και τρίδιπλες μιας και εμείς είμαστε μεγάλα παιδιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Ξανθή μου έχεις δίκιο.
    Ήδη μου φαίνεται τόσο μακρινό, που τον είχα μωρό μηνών...Και ξεπετάχτηκε και είναι πια ένα "μικρό ανθρωπάκι" όπως τον λέει ο άντρας μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Big Mama σ' ευχαριστώ για τις ευχές και το βραβείο. Όταν λίγο ο χρόνος μου το επιτρέψει, θα το "φερθώ" όπως του πρέπει.
    Καλημέρες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Έφτασε να πηγαίνει σταθμό;;; Πωωωωω! Μεγάλωσε!!! Καλή αρχή και καλή συνέχεια!
    Τα μπισκοτάκια χωρίς ψήσιμο, πολύ θα τα εκτιμήσουν και τα δικά μου μεγάλα μωρά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ωραία φαίνονται...Θα το αντιγράψω να το έχω...
    Καλημέρα και φιλιά απο ΝΖ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Κικίτσα μου, περνά ο καιρός και ούτε που νοιώθουμε το πως. Τα γεγονότα τα σημαντικά είναι αυτά που μας το κάνουν "φανερό".

    Θα τα εκτιμήσουν και τα δικά σου τα μωρά είμαι σίγουρη. Το είδα να συμβαίνει και με κάποιους άλλους xa,xa,xa.

    Φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Artanis μου είναι "ιδιαίτερα" στην γεύση και σου αφήνουν πολύ ωραίο άρωμα στον ουρανίσκο. Σκέφτηκα να τα ξανακάνω "βουτώντας" τα σε καβουρδισμένο και αλεσμένο φουντούκι, μέσα στο ΣΚ.

    Χαιρετισμούς στην ΝΖ και στους ανθρώπους σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή