30.7.12

Καλοκαιρινές διαδρομές 2012

Την τελευταία 5ετία, ήρθαν έτσι τα πράγματα που η ζωή μου και  οι συχνές επισκέψεις μου στην Κορινθία πήραν άλλους δρόμους...
Άφησα αυτούς,  που με πήγαιναν για πάνω από 25 χρόνια,  προς τα μέρη του Βραχατιού (με σταθερή βάση) Κιάτου, Ξυλοκάστρου και στις ενδιάμεσες ακτές του Κορινθιακού Κόλπου.
Και στράφηκα στην αντίθετη πλευρά του νομού.
Στους δρόμους προς: Λουτρά Ωραίας Ελένης, Σοφικό, Κόρφο και μετά Νέας Επιδαύρου καθώς και της ευρύτερης Αργολίδας, πιάνοντας δηλαδή τις ακτές Σαρωνικού και Αργολικού Κόλπου αντίστοιχα.
Όλα τα μέρη εκεί, έχουν την δικιά τους ομορφιά και φυσικά την ιστορία τους.
Εμείς όμως, αν κι έχουμε τώρα ως βάση τον Κόρφο, αγαπάμε ιδιαίτερα τα μέρη της Τροιζήνας με αδυναμία στα χωριά : Δρυόπη, Καλλονή, Σκαπέτι, Γαλατά αλλά και τον μαγευτικό Πόρο.
Από το φετεινό μας οδοιπορικό εκεί λοιπόν, οι φωτογραφίες που ακολουθούν. Μέσα από τις στιγμές των φωτεινών μας διακοπών του πρώτου μέρους.






















 


Αν εξαιρέσει κανείς τις δύσκολες στροφές του δρόμου που υπάρχουν μέχρι και τα μέρη της Νέας και Παλαιάς Επιδαύρου και μετά τις Κεχριές, τα πράγματα είναι εύκολα.
Μια διαδρομή που σε 2,5 ώρες από την Αθήνα σας φέρνει μπροστά σε εικόνες της Ελλάδας που όλοι λαχταρούμε και αγαπάμε.
Κάντε ένα ταξίδι προς τα κει εάν σας δωθεί η δυνατότητα. Θέλω να πιστεύω πως θα σας αρέσει πολύ.
Και ο τελικός σας προορισμός: ο Πόρος, όπως και η Αίγινα νησιά του Αργοσαρωνικού θα σας ανταμείψουν με την γραφική τους χάρη αλλά και τη κομψότητά τους.
Καλή συνέχεια στο καλοκαίρι σας, εύχομαι.

27.7.12

Σοκολάτα και παντζάρι ...και δεν πήρανε χαμπάρι!

Το κέϊκ παντζαριού είχε τελικά "δρομολογηθεί" μέσα μου από τη στιγμή που διάβασα το post της Βασιλικής (Royal Coconut).
Είχαν βέβαια ήδη προηγηθεί και άλλα σχετικά αναγνώσματα, αλλά τα σχόλια που δέχτηκε και απάντησε στο post της, όπως και η φωτογραφία του...του έδωσαν πολλούς πόντους στην ζαχαροπλαστική μου συνείδηση και είπα πως πρέπει τελικά να το δοκιμάσω.

Ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα και ένα μεγάλο μάτσο παντζάρια από τη λαϊκή που για άλλο λόγο είχα παραγγείλει...και η ποσότητα ήταν μεγάλη, οπότε τελικά δρομολογήθηκε και η δική μου εκτέλεση για το κέϊκ παντζαριού.
Κανείς δεν κατάλαβε ότι είχε μέσα παντζάρι!
Η πλούσια σοκολατένια εικόνα του στο κυρίως σώμα του κεϊκ, αλλά και το απολαυστικό γλάσσο σοκολάτας στάθηκαν άξια επιφωνημάτων όταν το αντίκρισαν μικροί και μεγάλοι.
Το μυστικό τους το ξεφούρνισα αφού είχαν φάει...και βέβαια άρχισαν οι αντιδράσεις!
Αλλά το είχαν απολαύσει, οπότε τι να πουν περισσότερο;
Ενδεικτικό ωστόσο ήταν, ότι το τελευταίο κομμάτι κανείς δεν ήθελε να το φάει...
Τι σου είναι όμως: η "καρφωμένη σκέψη"!!!
Αν λοιπόν θελήσετε να μπείτε στον πειρασμό να το φτιάξετε, τολμήστε το.


Η συνταγή υπάρχει στο blog της Βασιλικής. Εγώ έκανα απλώς ελάχιστες παρεμβάσεις.
Πρόσθεσα λίγες σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού παρέα με το άρωμα της βανίλιας, γιατί θεωρώ πως ταιριάζει πολύ στη σοκολάτα.
Στο γλάσσο έβαλα περισσότερη κουβερτούρα (μιάμιση πλάκα) δηλαδή διπλή ποσότητα από αυτή που γράφει η Βασιλική και τέλος στόλισα με λίγη χρωματιστή τρούφα. γιατί είχαμε και πιτσιρίκια στην παρέα.

Για ένα μέτριο στρογγυλό ταψί φούρνου, χρειάστηκαν:
Για το κέϊκ:
180 γραμ.  βούτυρο αγελάδος, και λίγο για το άλλειμα το ταψιού παρέα με ελάχιστο αλεύρι.
300  γραμ. ζάχαρη,
2  μεγάλα αυγά,
200 γραμ. γιαούρτι (εγώ έβαλα ένα μεγάλο κεσεδάκι πρόβειο που του αφαίρεσα προηγουμένως τη πέτσα)
350 γραμ. αλεύρι,
80 γραμ. κακάο σκόνη,
1/2 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
4 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού,
2 κουταλάκια σόδα μαγειρική,
2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ,
ελάχιστο αλάτι,
1 φλυτζάνι καφέ στιγμής, όπως θα φτιάχνατε ένα νες καφέ, αλλά χωρίς ζάχαρη.
3 μεγάλα γουλιά παντάρια βρασμένα και πολτοποιημένα.
Για το γλάσσο:
100 μλ κρέμα γάλακτος,
4 κουταλιές νερό,
4 κουταλιές ζάχαρη,
2 κουταλιές κακάο,
200  γρ. κουβερτούρα τεμαχισμένη.

Τα βήματα μπορείτε να τα διαβάσετε αναλυτικά στο post της Βασιλικής, αν και νομίζω πως είναι εύκολο να φτιάξετε το κεϊκ σύμφωνα με την δική σας τεχνική και γνώση.  
Καλό Σαββατοκύριακο σας εύχομαι και καλές διακοπές σε θα πάνε ή βρίσκονται ήδη.

25.7.12

Άλογα...και παράλογα.. και γεννέθλια!

Η γιορτή λένε πως κρατά 40 μέρες.
Φαντάζομαι πως και για τα γεννέθλια θα πρέπει να ισχύει το ίδιο, για να μην πω ότι εμείς επισήμως τα γιορτάσαμε 3 μέρες συνεχόμενες φέτος!
"Έχω γεννέθλια!" Ήταν η ατάκα που άκουσε κάθε άνθρωπος σε ακτίνα 2 χιλιομέτρων όπου κι' αν βρέθηκε ο κανακάρης μας :-))
Τα φετεινά λοιπόν γεννέθλια του Θ. που ήταν σαφώς τα πιο "συνειδητοποιημένα" για αυτόν, είχαν τρεις τούρτες!!
Μια, που έγινε παραγγελία για τα παιδάκια του σχολείου του, μαζί με τα διάφορα συνοδευτικά της, μιας και δεν δέχονται εύκολα σπιτικά παρασκευάσματα
Μια που κόπηκε 2-3 μέρες πριν, για κάποια συγγενικά πρόσωπα που δεν μπορούσαν να παρεβρεθούν στο πάρτυ του και ήταν τούρτα παγωτό με γεύση βανίλια-καραμέλα.
Και τέλος μια, που έφτιαξε η μαμά...με τα χεράκια της και την απόλυτη φαντασία της να "καλπάζει" έτσι για να το χαρεί κι' αυτή!
Σας την παρουσιάσω.
Φάρμα Εκπαίδευσης Αλόγων 
(γιατί έχουμε ως οικογένεια μεγάλη αδυναμία στα ζώα, όπως μάλλον έχετε καταλάβει).


Η τούρτα έγινε με χειροποίητα πατεσπάνια σε μέγεθος ταψιού, τα δύο εξ' αυτών χρωματισμένα,  γιατί την έφτιαξα σε μεγάλο δίσκο σερβιρίσματος μιας και είχαμε 20 άτομα (μικρά και μεγάλα) στο πάρτυ μας.
Με μαρμελάδα βερίκοκο επίσης έργο των χειρών της μαμάς.
Με κρέμα καραμέλας (έβαλε το χεράκι της γνωστή εταιρία) με φρέσκο γάλα και αλεσμένα maltesers (σοκολατο-καρεμελένια).
Διάφορα χρωματισμένα επίπεδα από: σαντιγύ, καρύδα (εδώ με βοήθησε η φίλη μας η Χρυσαυγή με την δική της δημιουργία πριν λίγο καιρό), μαρμελάδα χρωματισμένη, και αλεσμένο μπισκότο, smarties, λικέρ πορτοκάλι (επίσης έργο της μαμάς) που χρησιμοποιήθηκε μαζί με γάλα για το βρέξιμο των πατεσπανιών.


Και για ντεκόρ μικρά χαριτωμένα Playmobiles, που διαθέτουμε σε αφθονία!
Πλύθηκαν καλά και στεγνώθηκαν για να πάρουν με χάρη τη θέση τους πάνω στην τούρτα μας. Η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκα χρόνο ως προς τα στάδια της προετοιμασίας της, αλλά είναι απαραίτητο για να φτάσεις κανείς σταδιακά στο τελικό μοντάρισμα και πάγωμα των επιπέδων για να κάτσουν σωστά αυτά. Και τελικά τα πράγματα δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολα εάν έχει σκεφτεί κανείς τον συνδυασμό των υλικών που θα χρησιμοποιήσει τελικά.

Μια ιδέα που ίσως σας φανεί χρήσιμη λοιπόν στο μέλλον για τις δικές σας δημιουργίες και με τις θερμές μου ευχαριστίες σε όλες και όλους για τις ευχές που μου στείλατε.

Για 3 μεγάλα πατεσπάνια που έγιναν με τα ακόλουθα υλικά:
6  μέτρια αυγά για κάθε πατεσπάνι,
1 και 1/3 κούπας αλεύρι που φουσκώνει μόνο του.
1 κούπα ζάχαρη.
1/2 κ.γ. αλάτι.
1/2 κ.γ. βανίλια κρυσταλλική,
1 κουταλιά χυμό λεμονιού,
και  4 σταγόνες χρώμα ζαχαροπλαστικής για αυτά που χρωμάτισα. 
Η όλη προετοιμασία έγινε σε 2 φάσεις, μιας και τα πατεσπάνια ήταν μεγάλα και αρκετά σε αριθμό.

Για την παρασκευή τους τώρα: χτύπησα τα ασπράδια με το λεμόνι, μέχρι να γίνει σφιχτή μαρέγκα.
Μετά  σε άλλο μπωλ έβαλα τους κρόκους, με τη ζάχαρη, το αλάτι και τη βανίλια και τα χτύπησα μέχρι να ασπρίσουν. Κατόπιν έριξα το αλεύρι και ανακάτεψα σε σιγανή ταχύτητα.
Τέλος με τη σπάτουλα ενσωμάτωσα τη μαρέγκα και το χρώμα (σε αυτά που χρωμάτισα) με ελαφρές κινήσεις μέχρι να ενωθούν τα δύο μείγματα.
Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς για 20 λεπτά, σε ταψιά φούρνου που είχα στρώσει με αντικολλητικό χαρτί. Επειδή τα πατεσπάνια δεν ήθελα να γίνουν πολύ χοντρά σε πάχος χρησιμοποίησα τα μεγάλα τετράγωνα ταψιά του φούρνου.

Για τις  εσωτερικές στρώσεις της τούρτας τώρα χρησιμοποίσα:
600 γραμ. μαρμελάδα βερίκοκο, πάνω από κάθε πατεσπάνι.
600 γραμ. κρέμα καραμέλας (6 φακελάκια γνωστης φίρμας φτιαγμένα με τον τρόπο που αναφέρεται στη συσκευασία τους) ανακατεμένα με 4 φακελλάκια αλεσμένα καραμελάκια πραλίνας. Πάνω από τη στρώση της μαρμελάδας και σε όλη την επιφάνεια κάθε επιπέδου.

Για τη σαντιγύ: 1 και 1/3 συσκευασίας φυτικής σαντιγύ στο πράσινο κουτί χτυπημένη με λίγη ζάχαρη άχνη και λίγη βανίλια.
Από αυτήν το ένα τέταρτο την χρωματίσα με μπλε χρώμα ζαχαροπλαστικής, για να γίνει ουρανός, και όλη η υπόλοιπη που θα κάλυπτε την επιφάνεια της τούρτας την άφησα στο κανονικό της χρώμα.
Χρωματιστά Smarties.
Λίγη επιπλέον μαρμελάδα βερίκοκο για να φτιάξω τον ήλιο.
Καθώς και μια καλή κουταλιά με λίγο χρώμα (μπλε  ή πράσινο) για να την λιμνούλα νερού.
Μπισκότα Diegestive αλεσμένα για να φτιάξω το χώμα του διαδρόμου εκπαίδευσης των αλόγων, ιδέα από την τούρτα με θέμα την παραλία και τη θάλασσα της Ειρήνης.
3 καλές κουταλιές καρύδας χρωματισμένη πράσινη, για να γίνει το γρασίδι, έτσι όπως μας τα έγραψε η Χρυσαυγή.
Στο σημείο αυτό θα σας γράψω και το Συμπέρασμα: η μεγάλη παρέα της μπλόκ-γειτονιάς δίνει αφορμές για προσωπικές δοκιμές και πολύ καλή "εικαστική" εκτόνωση!!
Γεγονός που προσωπικά μου αρέσει πολύ και σας ευχαριστώ θερμά για τις ευκαιρίες δοκιμών που μου προσφέρετε.

Από κει και πέρα, τα γεννέθλια πέρασαν.
Είχαν επιτυχία ευτυχώς (αν κι' εγώ ελαφρώς ξεθεώθηκα) τα χάρηκε ο εορτάζων και περιμένει πια τα επόμενα....
Αλλά εγώ, έχω έναν χρόνο μπροστά μου για να δω αν και πως θα τα καταφέρω πάλι!!!

24.7.12

Μάπα το καρπούζι...

Και όταν το καρπούζι σας βγει "μάπα" τι κάνετε;
Το πετάτε!
Όχι δεν το πετάτε... Το κόβετε σε φέτες, λαμβάνετε και μια φαρδιά κατσαρόλα  φροντίζοντας δε, να έχετε σχετικό χρόνο στην διάθεσή σας και αρχίζετε το ξεσπόριασμα.
Θέλει λίγη τόλμη και φαντασία η κουζίνα μας ορισμένες φορές.
Στα νησιά των Κυκλάδων κάνουν γλυκιά καρπουζόπιτα και όσοι την έχουν γευτεί, λένε πως είναι εξαιρετική. Η φίλη μας η Ξανθή έχει δώσει την συνταγή στο blog της παλαιότερα. Προσωπικά δεν έτυχε να την φτιάξω ποτέ έτσι, αλλά ούτε και να την γευτώ από χέρια άλλου (μ' ακούς Ξανθούλα....) και έτσι δεν έχω άποψη.
Αλλά για την δικιά μου εκδοχή καρπουζόπιτας ή πάστα φλώρας με μαρμελάδα καρπούζι,


μπορώ να σας πω ότι έγινε ανάρπαστη και με πολλά θετικά σχόλια από όσους την δοκίμασαν (και ήσαν αρκετοί) οπότε θα έλεγα ότι μπορείτε να την φτιάξετε χωρίς φόβο και πάθος!  Απλώς θέλει τον χρόνο της. Γιατί η μαρμελάδα πρέπει να βράσει δύο φορές για να δέσει. Οπότε τη μια μέρα γίνεται η παρασκευή της μαρμελάδας και την επομένη θα γίνει το γλυκό σας.
Αφορμή λοιπόν για τούτο το γλυκό στην εξοχή μας, στάθηκε ένα καρπουζάκι πεσκέσι που ήταν όμως κάπως περίεργο στην γεύση, ίσως και παραγινωμένο. Λυπήθηκα να το πετάξω, είχα διαβάσει πρόσφατα και για μαρμελάδα καρπούζι σε γνωστό περιοδικό και έτσι μπήκα στην λογική να το κάνω μαρμελάδα με ότι συνέπειες μπορεί αυτό να είχε, δεδομένου ότι το καρπούζι έχει πολλά υγρά.

Το έκοψα σε φέτες, το ξεσπόριασα με κοφτερό μαχαίρι και το έκοψα πάνω από κατσαρόλα.
Ότι σποράκι μου έπεφτε μέσα το έβγαλα με κουταλάκι, αλλά και μετά στο ξάφρισμα της μαρμελάδας.
Αν δε, μείνει κανένα μικρούλικο άσπρο...μην το φοβηθείτε, κανείς δεν θα το καταλάβει στο τελικό αποτέλεσμα. Όταν τελείωσα με το κομμάτιασμα του φρούτου, σούρωσα ελαφρώς του ζουμί του και το έβαλα πάνω στο μάτι. Μέσα στην κατσαρόλα έκοψα επίσης και 3 νεκταρίνια τα οποία δεν είχαν καταναλωθεί. Συμπλήρωσα με 1 και 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη και άρχισα το βράσιμο.
Όταν άρχισε η μαρμελάδα να βράζει, έκανα το σχετικό ξάφρισμα και την άφησα να βράσει σε μέτρια φωτιά για 25 περίπου λεπτά. Έσβησα το μάτι και την ξέχασα για ένα 2ωρο.

Στη δεύτερη φάση βρασίματος, έριξα μέσα στο μείγμα μου 4 φύλλα αρμπαρόριζας (που υπάρχει στο μπαλκόνι του εξοχικού) 2 καρφάκια γαρύφαλλο και λίγη κρυσταλλική βανίλια (που αποτελεί την μόνιμη αγάπη μου). Έβρασα και πάλι για 20 λεπτά με προσοχή αρκετή και με ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα μην και μου κολλήσει. Μετά το βράσιμο, έβγαλα τα γαρύφαλλα και τα φύλλα της αρμπαρόριζας.
Η μαρμελάδα όταν κρύωσε ήταν τέλεια σε πυκνότητα και υφή, χωρίς καθόλου γλυκόζη όπως έγραφε η συνταγή του περιοδικού και με πολύ ωραίο χρώμα όπως ίσως φαίνεται και από την φωτογραφία της.
Την επομένη πια, την χρησιμοποίησα για την καρπουζόπιτά μου.

 Η ζύμη της πίτας μου έγινε με :
600 γραμ. αλεύρι,
2 κουταλιές παγωμένο βούτυρο (κομμένο σε κομματάκια)
4 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 κουτ. γλυκού κανέλα σκόνη,
1/2 κουτ. γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,
1/3 κουτ. γλυκού σόδα μαγειρική,
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη,
1 πρέζα αλάτι,
3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,
2 μέτρια αυγά,
1/2 κούπα γάλα εβαπορέ,
και τέλος 2 καλές κουταλιές καβουρδισμένο σουσάμι.

Τα υλικά ενώθηκαν όλα μαζί σε βαθύ μπόλ και δουλεύτηκαν με το χέρι, όπως θα κάναμε για μια απλή ζύμη τάρτας. Η ζύμη μπήκα δια μια ώρα στο ψυγείο να παγώσει. Και μετά τη χώρισα σε δύο μέρη. Το ένα λίγο μεγαλύτερο από το άλλο ανοίχτηκε σε φύλλο λαδόχαρτο πάνω στο ταψί μου.
Κάλυψα και τα πλαϊνά του.
Στη συνέχεια έριξα την μαρμελάδα και με το δεύτερο κομμάτι ζύμης έπαιξα ελαφρώς!
Έφτιαξα κύκλους κόβοντας μ' ένα ποτήρι και μπαστουνάκια ομοιόμορφα (όσο γινόταν) που τα έκοψα μετά στη μέση μ' ένα κοφτερό μαχαίρι.
Έτσι δημιουργήθηκαν τα σχήματα της επιφάνειας.
Έψησα σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο για 30 λεπτά στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια του γλυκού.
Έγινε υπέροχη και πολύ αρωματική.
Ενώ το φουκαριάρικο το καρπουζάκι γλίτωσε τον κάλαθο των αχρήστων :-)))

23.7.12

Να μαστε πάλι εδώ...

""Να μαστε πάλι εδώ Αντρέα, οι δρόμοι τρέχουν χιαστί
σημείο X και μεις παρέα και ας φύγαν χίλιοι δυο καιροί.

Μένω κατάπληκτος Μανώλη, δεν ξέρω αλήθεια τι να πω
Πώς γίνεται ο καθένας όλοι και όλοι πώς γίνονται εγώ.

Σαν μια Ιθάκη είναι το ΤΩΡΑ, που όλο γυρίζω να τη βρω
και με των Δαναών τα δώρα, γελώ τον δόλιο μου εαυτό.

Αμάν βαριά φιλοσοφία, ας πούμε κάτι πιο απλό
καλές οι Η.Π.Α. και η Ρωσία, μα έχω το δράμα μου και γω...""
Μανώλης Ρασούλης, Ανδρέας Μικρούτσικος

Έχω το δράμα μου κι' εγώ...
Πάει το φετεινό πρώτο μέρος διακοπών πέρασε πω-πω, σαν νερό!
Είναι πια πίσω καταχωρημένο στης ιστορίας τον καιρό!

Καλώς σας βρήκα. Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά όλες και όλους για τα καλά σας σχόλια σχετικά με το φωτογραφικό υλικό για τα "τρεχαντήρια", καθώς επίσης και για τις ευχές προς τον εορτάζοντα.
Μπήκα απλώς να γράψω και να σας πω ένα "ΓΕΙΑ" με την υπόσχεση ότι θα επανέλθω σύντομα με ότι υλικό έχω στην διάθεσή μου (και η αλήθεια είναι πως έχω κάποια ωραία πράγματα).

Μέχρι τότε θα μπω και θα δω τα δικά σας δρώμενα (έχω χάσει αρκετά επεισόδια όπως φαίνεται...)
Θα σχολιάσω τα όσα καλά (ή άσχημα) διαβάσω.

Και θα προσπαθήσω να συνέρθω από τα τόσο άσχημα της πραγματικότητας που με υποδέχτηκε με το "καλημέρα" σας.

Τι κακό έχει γίνει εκεί έξω...δεν λέγεται!
Εύχομαι δύναμη σε όλες τις οικογένειες που είχαν απώλειες (Χίος, Ντένβερ, Ιράκ).
Οι ανθρώπινες ζωές είναι παντού πολύτιμες! 
Όσο για την πραγματικότητα της οικονομίας... 
Είναι σαν να παρακολουθούμε Χίτσοκ παρέα με Αριστοφάνη!

Χαιρετισμούς πολλούς σε όλους σας και καλές διακοπές σε όσους ετοιμάζονται να φύγουν ή είναι ήδη εκεί.


Ο "έχων γεννέθλια" παρέα με το "δώρο" του ή την "αδελφούλα" του όπως αποκαλεί την σκυλίτσα Λίλη, μιας και εμείς όλοι είμαστε πλέον η οικογένειά της.
Καλή Δύναμη εύχομαι.

6.7.12

Με τα καϊκια και τα τρεχαντήρια


Με τα καϊκια και τα τρεχαντήρια... ήρθαν ... και έφυγαν τα καλοκαίρια!
Η ζωή μας είναι γεμάτη κύκλους και μέχρι και την τελευταία μας ανάσα (έτσι είναι η φύση του ανθρώπου) ο λαμπρός ήλιος, ο δροσερός μπάτης, η γαλάζια θάλασσα, ο ανοιχτός ορίζοντας που συναντά τον ουρανό, θα είναι αυτά που μας κάνουν να νοιώθουμε "ζωντανοί" και πάντα "παρόντες" στον δικό της χορό (μαζί με ακόμη ορισμένα πράγματα, βεβαίως...).








Σας χαιρετώ για λίγο καιρό, με φωτογραφικό υλικό από ταξίδια των προηγούμενων καλοκαιριών.
Το φετινό μας δεν έχει ακόμη ξεκινήσει και  πραγματικά δεν ξέρω σε τι θαλασσινές διαδρομές και δρώμενα θα μας βγάλει ή θα μας ξεβράσει!
Κλείνουμε σιγά-σιγά τις εκκρεμότητες μας.
Έχουμε να ετοιμάσουμε πάρτι γεννεθλίων,  παράλληλα με τις βαλίτσες μας!
Έχουμε να μάθουμε πολλά, για το νέο μας κατοικίδιο.
Έχουμε να κάνουμε πράματα και θαύματα!!

Καλές Διακοπές φίλες και φίλοι!

4.7.12

Χαλαρά...με μπισκοτάκια αρωματικά και καφεδάκι

Καλημέρες...
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ μπαίνω σε κλίμα αποχής (και διακοπών σιγά-σιγά) παρά το γεγονός ότι με "τρέχουν" απίστευτα περιστατικά το τελευταίο 10ημερο!
Δεν ξέρω επίσης γιατί, αλλά όλα (συνήθως) συμβαίνουν μαζί (κάτι που προσωπικά απεχθάνομαι) και μάλιστα λίγο πριν φτάσω στο να "κατεβάσω" ρολλά!

Όσο κι αν προσπαθώ, όσο κι αν "προειδοποιώ" τους "παροικούντες στην Ιερουσαλήμ" ότι δεν θέλω να μου αφήνουν πράγματα την τελευταία στιγμή! Τόσο το αντίθετο γίνεται!
 Έτσι λοιπόν από χθες το βράδι "δήλωσα" απλά "όσα πάνε και όσα έρθουν" και μπήκα στην λογική του να σκέφτομαι: χαλαρά απογεύματα καθισμένη στη βεράντα του εξοχικού, παρέα μ' ένα καλό βιβλίο αλλά κι' ένα κρύο καφεδάκι, να κοιτώ τη θάλασσα!
Το καφεδάκι θέλει απαραίτητα το συνοδευτικό του :-))
Και για να τους το κάνω και πιο σαφές!
Κάθισα και έφτιαξα και τα μπισκότα :-)))
Τα φάγανε, τα ευχαριστήθηκαν, πολύ τους άρεσαν... αλλά τελικά δεν ξέρω αν θα ξεφύγω από το τρέξιμο και τις παρεξηγήσεις!

Μπισκότα Λευκής  Σοκολάτας αρωματισμένα με λεμόνι, πορτοκάλι και καρύδα  πλασμένα να ικανοποιούν και τους πιο δύσκολους.


Χρειάζεστε:
120 γραμ. βούτυρο αγελάδος,
1 και ½ πλάκα λευκής κουβερτούρας,
3 μικρά αυγά (ή 2 μεγάλα)
1 κούπα ζάχαρη,
1 κούπα καρύδα τριμμένη,
1 κουταλάκι εσάνς πορτοκαλιού,
1 φακελάκι βανίλια με άρωμα λεμόνι ή πορτοκάλι,
1 κουταλάκι μπέϊκιν πάουντερ,
1 κουταλάκι σόδα μαγειρική,
400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φλυτζάνι ζάχαρη άχνη για το τύλιγμα

Σε μπαίν μαρί λιώνετε την σοκολάτα παρέα με το βούτυρο.
Σε βαθύ μπολ χτυπάτε τα αυγά μαζί με την ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν, χρησιμοποιώντας τον αυγοδάρτη (δεν χρειάζεται μίξερ). Προσθέτετε στο μείγμα την καρύδα, το εσάνς, την αρωματισμένη βανίλια, το μπεϊκιν πάουντερ, την σόδα  και ανακατεύετε επίσης. Σταδιακά προσθέτετε το αλεύρι και εκεί προς το τέλος του ζυμώματος θα χρησιμοποιήσετε το χέρι αφήνοντας τον αυγοδάρτη κατά μέρος, αφού ρίξετε ελάχιστο ελαιόλαδο πάνω στο χέρι σας.

Η ζύμη θα είναι πολύ εύπλαστη. Την βάζετε για μισή ώρα στο ψυγείο μέχρι να πλύνετε τα σκεύη και να στρώσετε 3 ταψιά του φούρνου με λαδόχαρτο.
Την βγάζετε παίρνετε με την βοήθεια κουταλιού ποσότητα ίση με ένα μικρό καρύδι, την πλάθετε μπαλάκι. Το ρολλάρετε  μέσα στην ζάχαρη άχνη και το βάζετε στο ταψί.
Πατάτε ελαφρά τα μπαλάκια με την πίσω πλευρά ενός κουταλιού για να πλατύνουν, ενώ θα πρέπει να έχουν μεταξύ τους 4 εκατοστών το ένα από το άλλο, γιατί θα φουσκώσουν.

Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 7-8 λεπτά στους 170 βαθμούς. Αν ο φούρνος σας ψήνει πολλά τα ταψιά ταυτόχρονα εκμεταλλευτείτε το. Μιας και το καλοκαίρι η ζέστη είναι ήδη αρκετή.
Καλή σας απόλαυση και καλές διακοπές για όσους έχουν τη τύχη!

2.7.12

Ανάλαφρη...αλλά μεστή γεύση βερίκοκου


Το καλοκαίρι τα φρούτα μας δίνουν ωραίες λύσεις για επιδόρπια ελαφριά από πλευράς θερμίδων, αλλά γεμάτα άρωμα και μεστή γεύση φρούτου.
Μια τέτοια τάρτα έφτιαξα προχθές θέλοντας να αξιοποιήσω 2-3 χούφτες μικρούτσικα βερίκοκα που μου πρόσφεραν. Βερίκοκα μπουκιάς!
Τα στάδια πρακτικής προετοιμασίας της, πολύ εύκολα και μπορείτε μέσα σε ¾ της ώρας να έχετε έτοιμο ένα πραγματικά ωραίο γλυκό.


Σε αντικολλητικό τηγάνι θα βάλετε τα πλυμένα και καθαρισμένα από κουκούτσι βερίκοκα μαζί με
4 καλές κουταλιές σκούρα ζάχαρη. Αν είναι μικρά όπως τα δικά μου θα τα βάλετε ολόκληρα τα δύο μέρη τους. Αν είναι πιο μεγάλα, το κάθε μισό θα το κόψετε στη μέση. Θα τα αφήσετε να ψηθούν για 6-7 λεπτά, από την ώρα που αρχίσει η ζάχαρη να λιώνει και να κοχλάζει, ανακατεύοντας ελαφρώς με μια ξύλινη κουτάλα. Κατόπιν θα κλείσετε τη φωτιά και θα τα αφήσετε να σταθούν.

Ετοιμάζετε τη ζύμη της τάρτας σας. Η δική μου έγινε με 100 γραμ. βούτυρο, 1 και ½ φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις, 1 μέτριο αυγό, 3 κουταλιές ζάχαρη, 1 πρέζα αλάτι και στο τελείωμα της 1 κουταλιά της σούπας καλαμποκάλευρο.
Ανακατεύετε το βούτυρο, το αυγό, τη ζάχαρη και το αλάτι με τη μισή ποσότητα αλευριού. Σταδιακά προσθέτετε και το υπόλοιπο αλεύρι και στο τελείωμα ρίχνετε και το καλαμποκάλευρο, το οποίο δίνει μια τραγανή υφή στην τάρτα στο ψήσιμο.
Βάζετε την ζύμη για λίγο στο ψυγείο, μέχρι να ετοιμάσετε την κρέμα που θα χρησιμοποιήσετε στην τάρτα.

Για την κρέμα της τάρτας αυτής χρησιμοποίησα δύο διαφορετικές παραλλαγές, μιας και έκανα δύο τάρτες, μια για εμάς και μία για δώρο.
Στην πρώτη εκδοχή  έβαλα: 150 γραμ. τυρί κρέμα, 150 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό με 2% λιπαρά, 1 μέτριο αυγό, ½ κούπα ζάχαρη, λίγη βανίλια σκόνη, λίγο μοσχοκάρυδο τριμμένο, 3-4 φύλλα μέντας αποξηραμένης τριμμένα σε σκόνη (αν δεν έχετε μέντα, αντίστοιχα λίγο δυόσμο), 1 ποτηράκι κρασιού χυμό βερίκοκο (από συσκευασία) ή ανάμεικτων φρούτων.

Στη δεύτερη εκδοχή (όπου το αποτέλεσμα ήταν ακόμη πιο ανάλαφρο πιστεύω) έβαλα  αντί για βερίκοκα, μηλο-ροδάκινα καραμελωμένα (μοιάζουν με τα νεκταρίνια) ενώ στην κρέμα τα υλικά μου ήταν : 250 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό 2%, 1 ποτηράκι κρασιού γάλα ζαχαρούχο, 1 ποτηράκι χυμό βερίκοκο, 1 μέτριο αυγό, 2 κουταλάκια κοφτά κανέλα σκόνη και 1 κουταλάκι βανίλια αρωματισμένη.



Χτυπάτε καλά όλα τα υλικά σε βαθύ μπολ με την βοήθεια αυγοδάρτη και είστε έτοιμοι. 
Μια ελαφριά και ελαφρώς ρευστή κρέμα όμως άκρως αρωματισμένη.

Παίρνετε τη ζύμη από το ψυγείο και ρολάκι ή μικρό πλάστη, την ανοίγετε σε φύλλο, πάνω σε χαρτί φούρνου (λαδόχαρτο). Θα το μεταφέρετε όπως είναι με το χαρτί πάνω στην ταρτιέρα σας και θα ψήσετε για 6-7 λεπτά στον φούρνο (που ήδη έχετε προθερμάνει) στους 170 βαθμούς. 
Θα την βγάλετε με προσοχή. Θα στρώσετε στην επιφάνεια τη κρέμα μ’ ένα κουτάλι και θα μεταφέρετε (μ’ ένα πιρούνι) στην επιφάνειά της όλα τα τηγανισμένα βερίκοκα. Στολίζετε με σπόρους κουκουναριού (προαιρετικά).
Ψήνετε για 20 λεπτά μέχρι να αρχίσει να ροδίζει η κρέμα, η οποία καθώς θα ψήνετε θα φουσκώνει κιόλας.
Όσο η τάρτα ψήνετε, εσείς μπορείτε να καραμελώσετε το σιρόπι ζάχαρης που έχει μείνει στο τηγάνι για να μην πάει χαμένο.

Η καραμέλα θα είναι έτοιμη μόλις κάνει αρκετές φουσκάλες στην επιφάνειά της. Την βγάζετε από την φωτιά. Την «χύνετε» με προσοχή πάνω σε ένα κομμάτι χαρτί φούρνου (λαδόχαρτο) και την αφήνετε να κρυώσει.
Όταν κρυώσει μπορείτε να στολίσετε με τα κομμάτια της την επιφάνεια της τάρτας.
Αν αυτό το στάδιο το βαριέστε ή σας φοβίζει…απλώς το παραλείπετε από την όλη διαδικασία.

Όταν σβήσετε τον φούρνο (ή βάλετε κάποιο άλλο φαγητό για να συνεχίσετε) αφήνετε την τάρτα να κρυώσει. Τρώγεται ευχάριστα χλιαρή αλλά και κρύα με ότι εσείς θελήσετε να την συνδυάσετε. 
Καφέ, ή μια ωραία μπάλα παγωτό βανίλια, ανάλογα με την ώρα, τη διαθεσιμότητα συνοδευτικών αλλά και τη διάθεση σας.