Μάπα το καρπούζι...

Και όταν το καρπούζι σας βγει "μάπα" τι κάνετε;
Το πετάτε!
Όχι δεν το πετάτε... Το κόβετε σε φέτες, λαμβάνετε και μια φαρδιά κατσαρόλα  φροντίζοντας δε, να έχετε σχετικό χρόνο στην διάθεσή σας και αρχίζετε το ξεσπόριασμα.
Θέλει λίγη τόλμη και φαντασία η κουζίνα μας ορισμένες φορές.
Στα νησιά των Κυκλάδων κάνουν γλυκιά καρπουζόπιτα και όσοι την έχουν γευτεί, λένε πως είναι εξαιρετική. Η φίλη μας η Ξανθή έχει δώσει την συνταγή στο blog της παλαιότερα. Προσωπικά δεν έτυχε να την φτιάξω ποτέ έτσι, αλλά ούτε και να την γευτώ από χέρια άλλου (μ' ακούς Ξανθούλα....) και έτσι δεν έχω άποψη.
Αλλά για την δικιά μου εκδοχή καρπουζόπιτας ή πάστα φλώρας με μαρμελάδα καρπούζι,

μπορώ να σας πω ότι έγινε ανάρπαστη και με πολλά θετικά σχόλια από όσους την δοκίμασαν (και ήσαν αρκετοί) οπότε θα έλεγα ότι μπορείτε να την φτιάξετε χωρίς φόβο και πάθος!  Απλώς θέλει τον χρόνο της. Γιατί η μαρμελάδα πρέπει να βράσει δύο φορές για να δέσει. Οπότε τη μια μέρα γίνεται η παρασκευή της μαρμελάδας και την επομένη θα γίνει το γλυκό σας.
Αφορμή λοιπόν για τούτο το γλυκό στην εξοχή μας, στάθηκε ένα καρπουζάκι πεσκέσι που ήταν όμως κάπως περίεργο στην γεύση, ίσως και παραγινωμένο. Λυπήθηκα να το πετάξω, είχα διαβάσει πρόσφατα και για μαρμελάδα καρπούζι σε γνωστό περιοδικό και έτσι μπήκα στην λογική να το κάνω μαρμελάδα με ότι συνέπειες μπορεί αυτό να είχε, δεδομένου ότι το καρπούζι έχει πολλά υγρά.

Το έκοψα σε φέτες, το ξεσπόριασα με κοφτερό μαχαίρι και το έκοψα πάνω από κατσαρόλα.
Ότι σποράκι μου έπεφτε μέσα το έβγαλα με κουταλάκι, αλλά και μετά στο ξάφρισμα της μαρμελάδας.
Αν δε, μείνει κανένα μικρούλικο άσπρο...μην το φοβηθείτε, κανείς δεν θα το καταλάβει στο τελικό αποτέλεσμα. Όταν τελείωσα με το κομμάτιασμα του φρούτου, σούρωσα ελαφρώς του ζουμί του και το έβαλα πάνω στο μάτι. Μέσα στην κατσαρόλα έκοψα επίσης και 3 νεκταρίνια τα οποία δεν είχαν καταναλωθεί. Συμπλήρωσα με 1 και 1/2 φλιτζάνια ζάχαρη και άρχισα το βράσιμο.
Όταν άρχισε η μαρμελάδα να βράζει, έκανα το σχετικό ξάφρισμα και την άφησα να βράσει σε μέτρια φωτιά για 25 περίπου λεπτά. Έσβησα το μάτι και την ξέχασα για ένα 2ωρο.

Στη δεύτερη φάση βρασίματος, έριξα μέσα στο μείγμα μου 4 φύλλα αρμπαρόριζας (που υπάρχει στο μπαλκόνι του εξοχικού) 2 καρφάκια γαρύφαλλο και λίγη κρυσταλλική βανίλια (που αποτελεί την μόνιμη αγάπη μου). Έβρασα και πάλι για 20 λεπτά με προσοχή αρκετή και με ανακάτεμα με ξύλινη κουτάλα μην και μου κολλήσει. Μετά το βράσιμο, έβγαλα τα γαρύφαλλα και τα φύλλα της αρμπαρόριζας.
Η μαρμελάδα όταν κρύωσε ήταν τέλεια σε πυκνότητα και υφή, χωρίς καθόλου γλυκόζη όπως έγραφε η συνταγή του περιοδικού και με πολύ ωραίο χρώμα όπως ίσως φαίνεται και από την φωτογραφία της.
Την επομένη πια, την χρησιμοποίησα για την καρπουζόπιτά μου.

 Η ζύμη της πίτας μου έγινε με :
600 γραμ. αλεύρι,
2 κουταλιές παγωμένο βούτυρο (κομμένο σε κομματάκια)
4 κουταλιές ελαιόλαδο,
1 κουτ. γλυκού κανέλα σκόνη,
1/2 κουτ. γλυκού μπέϊκιν πάουντερ,
1/3 κουτ. γλυκού σόδα μαγειρική,
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη,
1 πρέζα αλάτι,
3-4 σταγόνες εσσάνς πορτοκαλιού,
2 μέτρια αυγά,
1/2 κούπα γάλα εβαπορέ,
και τέλος 2 καλές κουταλιές καβουρδισμένο σουσάμι.

Τα υλικά ενώθηκαν όλα μαζί σε βαθύ μπόλ και δουλεύτηκαν με το χέρι, όπως θα κάναμε για μια απλή ζύμη τάρτας. Η ζύμη μπήκα δια μια ώρα στο ψυγείο να παγώσει. Και μετά τη χώρισα σε δύο μέρη. Το ένα λίγο μεγαλύτερο από το άλλο ανοίχτηκε σε φύλλο λαδόχαρτο πάνω στο ταψί μου.
Κάλυψα και τα πλαϊνά του.
Στη συνέχεια έριξα την μαρμελάδα και με το δεύτερο κομμάτι ζύμης έπαιξα ελαφρώς!
Έφτιαξα κύκλους κόβοντας μ' ένα ποτήρι και μπαστουνάκια ομοιόμορφα (όσο γινόταν) που τα έκοψα μετά στη μέση μ' ένα κοφτερό μαχαίρι.
Έτσι δημιουργήθηκαν τα σχήματα της επιφάνειας.
Έψησα σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο για 30 λεπτά στους 180 βαθμούς, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια του γλυκού.
Έγινε υπέροχη και πολύ αρωματική.
Ενώ το φουκαριάρικο το καρπουζάκι γλίτωσε τον κάλαθο των αχρήστων :-)))