Η φίλη Αγγελική Ν. πριν μήνες, με αφορμή μια συζήτηση που κάναμε θυμήθηκε την αδυναμία που έχω στην πέτρα του αμέθυστου. Με την υπομονή που την κατέχει, το τάλαντο που διαθέτει στα χεράκια της, αλλά και την αισθητική που την χαρακτηρίζει, ξεκίνησε να κατασκευάσει το όμορφο κολιέ που βλέπετε στην εικόνα (η φωτογραφία φυσικά είναι δική της και υπάρχει και στο blog της http://lemoncinnamon.blogspot.com/).
Η τύχη τα έφερε έτσι που χθες το απόγευμα, 2 μήνες μετά την προσωπική της αφιέρωση και την παρουσίασή του στο blog της, να παραλάβω το περί ου ο λόγος κολιέ.
Είναι υπέροχο.
Αγγελική μου σ΄ ευχαριστώ πολύ.
Εύχομαι κι΄ άλλες δημιουργίες σου να βρουν τον δρόμο τους σύντομα, και να βοηθήσουν στον καλό σκοπό στον οποίο συμβάλλεις.
Υ.Γ. έχω την εντύπωση καθώς το κοιτάω, πως η φωτογραφία το αδικεί, στην πραγματικότητα είναι πολύ όμορφο κόσμημα
Πηνελόπη μου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Ελπίζω να το χαρείς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά οι πέτρες δεν αποδίδουν στην φωτογραφία! Η Ξανθή μου είπε ένα κόλπο (soft box)για να φωτογραφίζω σωστά, μα δεν βρήκα χρόνο να το κάνω!
Και θα σε ενημερώσω από την Ν Αφρική τι θα γίνει στην συνέχεια!
Έχεις δίκιο το αδικεί η φωτογραφία. Αν το κράταγε κάποιος πιο όρθιο θα φαινόταν ίσως πιο καλά πόσο ωραίο είναι. Το αλλο... δεν φωτογραφίζεται. Πρέπει ναναι κι ο λαιμός μαζί! Το είπα ξανά πως προσπαθώ να φοράω ρούχα πόυ του πάνε όχι το αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφή