Και σας ερωτώ, υπάρχει άνθρωπος που αντιστέκεται σ' ένα ζεστό, αφράτο, μυρωδάτο, γεμιστό "ψωμάκι" με επικάλυψη σοκολάτας και παρουσίαση εορταστική και παιχνιδιάρικη;
Μην βιαστείτε να μου πείτε όχι, γιατί σας ενημερώνω πως θα πέσετε έξω... :-))
Σηκώθηκα η έρμη μάνα, μετά από άκρως κουραστική προηγούμενη ημέρα και είχα διάθεση να τους καλοπιάσω και να κάνω κάτι διαφορετικό για τις μέρες που έρχονται (κάνοντας τις σχετικές μου πρόβες...).
Διαφορετικό μεν, αλλά με υλικά απλά και σχετικά εύκολο να υπάρχουν σε μια κουζίνα σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου.
Είχα και λίγο επιθυμία για "παιχνίδι" και εντυπωσιασμό του κανακάρη μου, οπότε έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει και να συνδυάσει υλικά.
Υλικά για 25 κομμάτια περίπου
Για την ζύμη:
600 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
ξύσμα από 6-7 μανταρίνια χοντρόφλουδα καλά πλυμένα,
χυμό από τα πιο πάνω μανταρίνια,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
2 κουταλιές χαρουπόσκονη ή κακάο (στην περίπτωση που θα βάλετε κακάο θα αυξήσετε κατά μια ή δύο κουταλιές τη ζάχαρη που αναφέρεται πιο πάνω)
180 γραμ. λιωμένο βούτυρο ανάλατο,
80 γραμ. τυρί κρέμα,
1 μεγάλο αυγό (ή δύο πιο μικρά)
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1/2 κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1/2 ποτηράκι λικέρ πορτοκάλι ή κονιάκ ή μαύρο ρούμι.
Για την γέμιση
100 γραμ. αμύγδαλο ανάλατο αλλά καβουρδισμένο,
150 γραμ. σουσάμι καβουρδισμένο,
100 γραμ. cranberries και ξανθές σταφίδες μαζί.
Τα cranberries και οι σταφίδες αρχικά θα μουλιάσουν για μια ώρα (και περισσότερο) μέσα
στο λικέρ πορτοκάλι, το οποίο στην συνέχεια θα
χρησιμοποιηθεί στην ζύμη.
250 γραμ. μαρμελάδα μήλο-αχλάδι,που είχα φτιάξει τον προηγούμενο μήνα (εσείς ότι έχετε στην διάθεσή σας) και τέλος,
3 κουταλιές σούπας τρούφα σοκολάτας.
Για την επικάλυψη σοκολάτας
170 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα 50% κακάο κομμένη σε κομματάκια,
2 κουταλιές σούπας γάλα φρέσκο (ή λίγη κρέμα γάλακτος)
1 κουταλάκι γεμάτο βούτυρο ανάλατο,
1 κουταλιά μέλι.
Και για το ντεκόρ μερικά μικρά ζαχαρένια αστεράκια (ή κάτι που εσείς θα έχετε στην διάθεσή σας).
Πριν ξεκινήσω την όλη διαδικασία, ως πρώτη κίνηση έβαλα τις σταφίδες και τα cranberries να μουσκεύουν στο λικέρ πορτοκαλιού.
Στην συνέχεια καβούρδισα το σουσάμι σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς καθόλου λιπαρή ουσία, μέχρι να πάρει λίγο χρώμα.
Και μετά στο ίδιο τηγάνι καβούρδισα τα αμύγδαλα για 4-5 λεπτά επίσης.
Στο multi άλεσα καλά το σουσάμι, μιας και ήθελα να σπάσει για να μου δώσει όλο του το άρωμα.
Μετά άλεσα τα αμύγδαλα και το επόμενο άλεσμα ήταν τα μουλιασμένα αποξηραμένα φρούτα, αφού προηγουμένως τα στράγγιξα από το ποτό, το οποίο και κράτησα στην άκρη.
Τα έβαλα όλα μαζί σ' ένα μεταλλικό μπολ όπου και τα ανακάτεψα με την μαρμελάδα και την τρούφα
σοκολάτας. Η γέμιση ήταν έτοιμη.
Την άφησα να σταθεί για να ενωθούν τα αρώματα, όση ώρα εγώ θα δούλευα πια για να φτιάξω τη ζύμη.
Η ζύμη αυτή γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα, με την βοήθεια αυγοδάρτη και των χεριών εκεί προς το τελείωμα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Σε μια λεκάνη έβαλα το ξύσμα από τα μανταρίνια μαζί με την ζάχαρη και τα ένωσα μ' ένα κουταλάκι για να γίνουν "πάστα".
Στη συνέχεια έριξα μέσα: το αυγό και χτύπησα με τον αυγοδάρτη καλά μέχρι που ενώθηκαν καλά τα τρία αυτά υλικά.
Κατόπιν πρόσθεσα το τυρί κρέμα, το λιωμένο βούτυρο, τη χαρουπόσκονη, τον χυμό μανταριών, το εσάνς βανίλιας και συνέχισα το χτύπημα.
Επόμενα υλικά: η σόδα διαλυμένη μέσα στο λικέρ και μετά στο μείγμα.
Τελευταίο, σταδιακά προστέθηκε το αλεύρι, μέχρι που άφησα το σύρμα και έβαλα χεράκια μέχρι που πήρα μια ωραία ζύμη.
Όση ώρα καθάριζα τον πάγκο εργασίας και "έντυσα" τα ταψιά μου με χαρτί ψησίματος η ζύμη ξεκουραζόταν.
Για κάθε ψωμάκι, ζύμη όσο ένα μεγάλο βερίκοκο, άνοιγμα πάνω στην επιφάνεια μου με το χέρι για να πλατύνει, μια κουταλίτσα γέμιση στο κέντρο του και μετά ένωσα το ζυμαράκι σε μπαλάκι, ώστε να κολλήσει καλά η ζύμη.
Το πάτησα με το χέρι ελαφρώς και έτοιμο για το ταψί, με την ένωση προς τα κάτω.
Όλα με την ίδια σειρά μέσα στα ταψιά μου. Τα ταψιά ένα-ένα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170-180 βαθμούς για 12 λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι που ρόδισει η επιφάνειά τους και είχε ψηθεί η ζύμη.
Τα έβγαλα και ετοιμάστηκα για την τρίτη φάση, αυτή με την επικάλυψη σοκολάτας.
Σε μπεν μαρί, με μέτρια φωτιά, μπήκαν τα υλικά της επικάλυψη και με μια μαρίζ ανακάτευα μέχρι να λιώσει καλά η κουβερτούρα.
Χαμήλωσα τη φωτιά και με πινέλο έπαιρνα λιωμένη ζεστή σοκολάτα και "έβαφα" την επιφάνεια από τα ψωμάκια μου.
Πρώτα το ένα ταψί, μετά το άλλο.
Και μετά και δεύτερο χέρι "βερνικώματος" σε όλα τα ψωμάκια, μέχρι που τελείωσε η σοκολάτα.
Αστεράκια για τσαχπινιά...και έτοιμα προς κατανάλωση.
Και ήρθε που λέτε μια "ψυχή" γεμάτη ενθουσιασμό, απλώνει χεράκι παίρνει ένα, το βάζει στο πιατάκι (πάντα φωνάζω για το κάθε φαγώσιμο να μπαίνει σε πιάτο, για να μην μαζεύω παντού ψίχουλα) δαγκώνει με πάθος...και λέει : μπα δεν μου αρέσει!!
Άφωνη.
Τι δεν πήγε καλά κυρίες και κύριοι;
Ακόμη αναμένω απάντηση, παρά την αναλυτική παράθεση των υλικών προς τον ενδιαφερόμενο, μπας και προσδιορίσω τι έφταιξε...
Όλοι οι υπόλοιποι τα βρήκαν εξαιρετικά!
Αφήστε που την επόμενη μέρα (αλλά και δύο μέρες μετά) είναι εξίσου μαλακά και αφράτα ως ζύμη, χάρη στο τυρί κρέμα, όταν σκεπαστούν με μια προστατευτική πλαστική καμπάνα για κέικ, ενώ έχει "εξατμιστεί" και η πρώτη έντονη αίσθηση αλκοόλ, που υπάρχει όταν είναι ακόμη ζεστά.
Δοκιμάστε τα ανεπιφύλακτα και μην σας επηρεάσει η αρνητική αντίδραση από το "παραξενάκι" μας.
Μην βιαστείτε να μου πείτε όχι, γιατί σας ενημερώνω πως θα πέσετε έξω... :-))
Σηκώθηκα η έρμη μάνα, μετά από άκρως κουραστική προηγούμενη ημέρα και είχα διάθεση να τους καλοπιάσω και να κάνω κάτι διαφορετικό για τις μέρες που έρχονται (κάνοντας τις σχετικές μου πρόβες...).
Διαφορετικό μεν, αλλά με υλικά απλά και σχετικά εύκολο να υπάρχουν σε μια κουζίνα σχεδόν όλες τις μέρες του χρόνου.
Είχα και λίγο επιθυμία για "παιχνίδι" και εντυπωσιασμό του κανακάρη μου, οπότε έβαλα το μυαλό μου να δουλέψει και να συνδυάσει υλικά.
Δείτε τα Γιορτινά Γεμιστά Γλυκά Ψωμάκια μου (και θα σας πω και την συνέχεια των δρώμενων...)
Υλικά για 25 κομμάτια περίπου
Για την ζύμη:
600 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,
ξύσμα από 6-7 μανταρίνια χοντρόφλουδα καλά πλυμένα,
χυμό από τα πιο πάνω μανταρίνια,
2 κουταλιές καστανή ζάχαρη,
2 κουταλιές χαρουπόσκονη ή κακάο (στην περίπτωση που θα βάλετε κακάο θα αυξήσετε κατά μια ή δύο κουταλιές τη ζάχαρη που αναφέρεται πιο πάνω)
180 γραμ. λιωμένο βούτυρο ανάλατο,
80 γραμ. τυρί κρέμα,
1 μεγάλο αυγό (ή δύο πιο μικρά)
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1 κουταλάκι υγρό εσάνς βανίλιας,
1/2 κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1/2 ποτηράκι λικέρ πορτοκάλι ή κονιάκ ή μαύρο ρούμι.
Για την γέμιση
100 γραμ. αμύγδαλο ανάλατο αλλά καβουρδισμένο,
150 γραμ. σουσάμι καβουρδισμένο,
100 γραμ. cranberries και ξανθές σταφίδες μαζί.
Τα cranberries και οι σταφίδες αρχικά θα μουλιάσουν για μια ώρα (και περισσότερο) μέσα
στο λικέρ πορτοκάλι, το οποίο στην συνέχεια θα
χρησιμοποιηθεί στην ζύμη.
250 γραμ. μαρμελάδα μήλο-αχλάδι,που είχα φτιάξει τον προηγούμενο μήνα (εσείς ότι έχετε στην διάθεσή σας) και τέλος,
3 κουταλιές σούπας τρούφα σοκολάτας.
Για την επικάλυψη σοκολάτας
170 γραμ. σοκολάτα κουβερτούρα 50% κακάο κομμένη σε κομματάκια,
2 κουταλιές σούπας γάλα φρέσκο (ή λίγη κρέμα γάλακτος)
1 κουταλάκι γεμάτο βούτυρο ανάλατο,
1 κουταλιά μέλι.
Και για το ντεκόρ μερικά μικρά ζαχαρένια αστεράκια (ή κάτι που εσείς θα έχετε στην διάθεσή σας).
Πριν ξεκινήσω την όλη διαδικασία, ως πρώτη κίνηση έβαλα τις σταφίδες και τα cranberries να μουσκεύουν στο λικέρ πορτοκαλιού.
Στην συνέχεια καβούρδισα το σουσάμι σε αντικολλητικό τηγάνι χωρίς καθόλου λιπαρή ουσία, μέχρι να πάρει λίγο χρώμα.
Και μετά στο ίδιο τηγάνι καβούρδισα τα αμύγδαλα για 4-5 λεπτά επίσης.
Στο multi άλεσα καλά το σουσάμι, μιας και ήθελα να σπάσει για να μου δώσει όλο του το άρωμα.
Μετά άλεσα τα αμύγδαλα και το επόμενο άλεσμα ήταν τα μουλιασμένα αποξηραμένα φρούτα, αφού προηγουμένως τα στράγγιξα από το ποτό, το οποίο και κράτησα στην άκρη.
Τα έβαλα όλα μαζί σ' ένα μεταλλικό μπολ όπου και τα ανακάτεψα με την μαρμελάδα και την τρούφα
σοκολάτας. Η γέμιση ήταν έτοιμη.
Την άφησα να σταθεί για να ενωθούν τα αρώματα, όση ώρα εγώ θα δούλευα πια για να φτιάξω τη ζύμη.
Η ζύμη αυτή γίνεται πολύ εύκολα και γρήγορα, με την βοήθεια αυγοδάρτη και των χεριών εκεί προς το τελείωμα, χωρίς ιδιαίτερο κόπο.
Σε μια λεκάνη έβαλα το ξύσμα από τα μανταρίνια μαζί με την ζάχαρη και τα ένωσα μ' ένα κουταλάκι για να γίνουν "πάστα".
Στη συνέχεια έριξα μέσα: το αυγό και χτύπησα με τον αυγοδάρτη καλά μέχρι που ενώθηκαν καλά τα τρία αυτά υλικά.
Κατόπιν πρόσθεσα το τυρί κρέμα, το λιωμένο βούτυρο, τη χαρουπόσκονη, τον χυμό μανταριών, το εσάνς βανίλιας και συνέχισα το χτύπημα.
Επόμενα υλικά: η σόδα διαλυμένη μέσα στο λικέρ και μετά στο μείγμα.
Τελευταίο, σταδιακά προστέθηκε το αλεύρι, μέχρι που άφησα το σύρμα και έβαλα χεράκια μέχρι που πήρα μια ωραία ζύμη.
Για κάθε ψωμάκι, ζύμη όσο ένα μεγάλο βερίκοκο, άνοιγμα πάνω στην επιφάνεια μου με το χέρι για να πλατύνει, μια κουταλίτσα γέμιση στο κέντρο του και μετά ένωσα το ζυμαράκι σε μπαλάκι, ώστε να κολλήσει καλά η ζύμη.
Το πάτησα με το χέρι ελαφρώς και έτοιμο για το ταψί, με την ένωση προς τα κάτω.
Όλα με την ίδια σειρά μέσα στα ταψιά μου. Τα ταψιά ένα-ένα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα στους 170-180 βαθμούς για 12 λεπτά (πάντα ανάλογα με τον φούρνο) μέχρι που ρόδισει η επιφάνειά τους και είχε ψηθεί η ζύμη.
Τα έβγαλα και ετοιμάστηκα για την τρίτη φάση, αυτή με την επικάλυψη σοκολάτας.
Σε μπεν μαρί, με μέτρια φωτιά, μπήκαν τα υλικά της επικάλυψη και με μια μαρίζ ανακάτευα μέχρι να λιώσει καλά η κουβερτούρα.
Χαμήλωσα τη φωτιά και με πινέλο έπαιρνα λιωμένη ζεστή σοκολάτα και "έβαφα" την επιφάνεια από τα ψωμάκια μου.
Πρώτα το ένα ταψί, μετά το άλλο.
Και μετά και δεύτερο χέρι "βερνικώματος" σε όλα τα ψωμάκια, μέχρι που τελείωσε η σοκολάτα.
Αστεράκια για τσαχπινιά...και έτοιμα προς κατανάλωση.
Και ήρθε που λέτε μια "ψυχή" γεμάτη ενθουσιασμό, απλώνει χεράκι παίρνει ένα, το βάζει στο πιατάκι (πάντα φωνάζω για το κάθε φαγώσιμο να μπαίνει σε πιάτο, για να μην μαζεύω παντού ψίχουλα) δαγκώνει με πάθος...και λέει : μπα δεν μου αρέσει!!
Άφωνη.
Τι δεν πήγε καλά κυρίες και κύριοι;
Ακόμη αναμένω απάντηση, παρά την αναλυτική παράθεση των υλικών προς τον ενδιαφερόμενο, μπας και προσδιορίσω τι έφταιξε...
Όλοι οι υπόλοιποι τα βρήκαν εξαιρετικά!
Αφήστε που την επόμενη μέρα (αλλά και δύο μέρες μετά) είναι εξίσου μαλακά και αφράτα ως ζύμη, χάρη στο τυρί κρέμα, όταν σκεπαστούν με μια προστατευτική πλαστική καμπάνα για κέικ, ενώ έχει "εξατμιστεί" και η πρώτη έντονη αίσθηση αλκοόλ, που υπάρχει όταν είναι ακόμη ζεστά.
Δοκιμάστε τα ανεπιφύλακτα και μην σας επηρεάσει η αρνητική αντίδραση από το "παραξενάκι" μας.
:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα μεγαλώσει Πηνελόπη μου ο μικρός κύριος και τότε θα εκτιμήσει τη νοστιμιά όλων αυτών που φτιάχνει η μαμά.
Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ίσως η γεύση τους να είναι πιο σύνθετη και ιδιαίτερη για τα πολύ απλά παιδικά γούστα.
Οι περισσότερες από εμάς πάντως αντιμετωπίζουμε τέτοια φαινόμενα και πολύ συχνά μάλιστα.
Πάντως ναι κι εγώ εξαιρετικά τα βρήκα τα ψωμάκια. Όσο περισσότερο προχωρούσα στην ανάγνωση της ανάρτησης σου, τόσο περισσότερο ενθουισαζόμουν!
Σε φιλώ πολύ, καλό βράδυ και καλό μήνα!
Καλησπέρα Ερμιόνη μου.
ΔιαγραφήΈχεις δίκιο βέβαια ως προς το "μεγάλωμα" και την "εκτίμηση" που ενδεχομένως θα έχει στο μέλλον το παλικάρι μας, για τα όσα μαγειρεύει η μητέρα του.
Αλλά επειδή με έχει συνηθίσει στο να ενθουσιάζεται με την ύπαρξη σοκολάτας σε κάθε γλυκό, εδώ με ξάφνιασε πραγματικά.
Φιλιά πολλά σε όλους σας.
Αμ διαβάζω κι εγώ το αρχικό σου ερώτημα βρε Πηνελόπη και υποθέτω αυτόματα πως η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που μπορεί να αντισταθεί σε αυτά τα ψωμάκια (η αυτονόητη δηλαδή!). Λογάριαζα όμως χωρίς τον ξενοδόχο-κανακάρη που όπως όλα τα βλαστάρια μας είναι απρόβλεπτος! Η δικιά μου τη μία μέρα ενθουσιάζεται με κάποιο κέικ και την επόμενη το βρίσκει (το ίδιο κέικ) γεμάτο κουσούρια. Μάλλον πολύ καλομαθημένα τα έχουμε τα μικρά μας και μας τρέχουν! Πάντως τα ψωμάκια αυτά δείχνουν υπέροχα, γεμάτα όμορφες μυρωδιές και συνδυασμούς γεύσεων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑμ. γι' αυτό το έβαλα κι' εγώ Αμαλία μου, το ερώτημα... γιατί όλοι θα συμφωνούσαν μαζί μου και μαζί σου!
ΔιαγραφήΑλλά που τέτοια τύχη, καλή μου...
Σε νοιώθω. Γιατί αν πω, πως δεν σε νοιώθω...θα πω ψέματα και δεν το θέλω :-)
Και ήταν πραγματικά υπέροχα μέχρι και το τελευταίο τους.
Χαιρετισμούς πολλούς και καλό βράδυ.
Σοκολατένια και πεντανόστιμα Πηνελόπη μου!!! Τα μικρούλια δεν αγαπούν πάντα το καλό και το ξέρω καλά γιατί υπάρχουν φορές που νομίζω ότι θα ξετρελλαθούν και απορρίπτουν διάφορα!! Απρόβλεπτα!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως τα ψωμάκια φαίνονται τέλεια!!
Την καλημέρα μου!
Απρόβλεπτα δεν λες τίποτε... Κική μου!
ΔιαγραφήΑλλά κάνουμε υπομονή και περιμένουμε την "αναγνώρισή" μας στο μέλλον όπως λέει και η φίλη μας η Ερμιόνη πιο πάνω.
Καλό βράδυ από εμένα, εκεί στον όμορφο Βορρά.
Αν σκεφτώ όπως όταν ήμουνα μικρή (όχι τώρα φυσικά, χιχι) εμένα δε θα μου άρεσε η γέμιση! Αλλά Πηνελόπη μου ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις...ευτυχώς αλλάζουν αυτά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι Μαρία μου, σαν παιδί έτρωγα τα πάντα! Μέχρι και πατσά είχα δοκιμάσει αρκετές φορές...
ΔιαγραφήΣήμερα δεν τον τρώω βέβαια, αλλά αυτό έχει να κάνει με άλλα θέματα και όχι με τις αμέτρητες ιδιοτροπίες που βγάζουν τα πιτσιρίκια σήμερα στο καθημερινό μας φαγητό ή γλυκό.
Η ελπίδα πάντα πεθαίνει τελευταία...
Καλό βράδυ εύχομαι.
Ναι τα παιδιά είναι και απρόβλεπτα αλλά και δύσκολοι κριτές-δοκιμαστές. Και πόσα πρέπει να φας από αυτά για να τα χορτάσεις;;;;;;;; Γιατί εγώ μ ένα ψωμάκι στο χέρι θα βρισκόμουν συνέχεια. Γλυκιές καλημέρες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΧριστίνα μου σε διαβεβαιώ πως ήταν πολύ χορταστικά.
ΔιαγραφήΈνα-δυο το πολύ θα μπορούσες να φας με την μία, όχι πάρα πάνω...
Χαιρετισμούς πολλούς και καλό βράδυ να έχεις.
Τα παιδάκια είναι πολύ αυστηροί κριτές ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνονται πάντως υπερλαχταριστά στις φωτογραφίες σου Πηνελόπη!
Το θέμα είναι πότε θα "εξαντληθούν" αυτά τα περιθώρια αυστηρής κριτικής, Άρη μου;
ΔιαγραφήΕύχομαι να είναι πιο σύντομα από το ... ποτέ!
Ήταν όμορφα, γευστικά και άκρως αρωματικά. Και όπως είπα και στην φίλη Χριστίνα και αρκετά χορταστικά!
Καλό σου βράδυ, αγαπητέ φίλε.