Το Σαγκούνι...η Μάγδα...και το κεϊκ.

Είχα μια εκκρεμότητα μ' ένα κεκάκι... σχεδόν δύο χρόνια τώρα.
Ένα κεκάκι που με το που το πρωτοείδα στο blog της Μάγδας (My Little Expat Kitchen), άρχισα να λέω πως πρέπει να το φτιάξω.
Είπα να το ξαναψάξω, καθώς βρέθηκα με φρέσκα πορτοκάλια σαγκουίνι, αλλά με πρόδωσε το Internet για κάτι ημέρες, οπότε προσπάθησα να το κάνω από μνήμης, πλησιάζοντας το δικό της αποτέλεσμα έστω και με μικρές παραλλαγές...καθώς την ώρα που το ξεκίνησα δεν είχα όλα τα υλικά που εκείνη μας έγραφε.
Εξαιρετικά αρωματικό. Άρτιο "χρωματικά, καθώς προκαλεί το μάτι.
Και χάρη στο σιρόπι, μια άκρως γαργαλιστική γεύση και υφή.

Κεϊκ Πορτοκαλιού αποκλειστικά με Σαγκουϊνι 

Υλικά για μια κανονική φόρμα με τσέρκι:
Για το κεϊκ
100 γραμ βούτυρο αγελάδος,

80 γραμ. ηλιέλαιο,
1/2 κουτί γάλα ζαχαρούχο,
χυμό και ξύσμα από 4 φρέσκα πορτοκάλια σαγκούϊνι,
4-5 σταγόνες εσάνς πορτοκαλιού ή κίτρου,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
350 γραμ. αλεύρι αυτοδιωγκούμενο,
100 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό,
3 μεγάλα αυγά,
1,5 κουταλάκι μπεϊκιν πάουντερ,
1 ποτηράκι λικέρ γρεναδίνης για περισσότερο χρώμα και ελαφριώς "υπόξυνη" γεύση, χάρη στα φρούτα του δάσους!

Για το σιρόπι
χυμό από 5 σαγκούινι,

1/2 φλιτζάνι σκούρα ζάχαρη κρυσταλλική,
1/2 ποτηράκι λικέρ γρεναδίνης.

Αρχικά χτύπησα το βούτυρο, το ηλιέλαιο, το ξύσμα, την βανίλια και το ζαχαρούχο γάλα.
Σταδιακά πρόσθεσα τ' αυγά μου.
Κατόπιν τον χυμό από το πορτοκάλι ανακατεμένο με το λικέρ γρεναδίνης και το εσάνς.
Τέλος ενσωμάτωσα το αλεύρι που είχα ανακατέψει μαζί με το σιμιγδάλι και το μπεϊκιν πάουντερ.

Έβαλα το μείγμα μου σε φόρμα με τσέρκι, στρωμένη με αντικολλητικό χαρτί και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 180 βαθμούς για 40 περίπου λεπτά.

Στο ενδιάμεσο έφτιαξα και το σιρόπι με τον χυμό σαγκούϊνι και την γρεναδίνη.
 Όταν το κεϊκ βγήκε  από τον φούρνο το άφησα να σταθεί για 15 λεπτά και το σιρόπιασα (όπου είχε σκάσει πολύ με βοήθησε από μόνη του...) με το χλιαρό σιρόπι, σιγά-σιγά, κάνοντας στην επιφάνειά του μερικές εγκοπές μ' ένα μαχαίρι.

Αφού "'ήπιε" όλο το σιρόπι, το άφησα για λίγο να σταθεί και μετά ήταν έτοιμο για κόψιμο.
Και τις επόμενες μέρες η δροσιά και η μυρωδιά από τα πορτοκάλια ήταν εξίσου "δυνατή".

Υ.Γ. όπως διαβάσατε ζάχαρη, στο σώμα του κεϊκ δεν υπάρχει. Η γλυκύτητα στο μείγμα επιτυγχάνεται μόνον με το ζαχαρούχο γάλα και φυσικά ενδυναμώνεται στο τέλος με το σιρόπιασμα του γλυκού.
Το σιμιγδάλι βοηθά σημαντικά στο να απορροφηθεί εξ' ολοκλήρου όλο το σιρόπι.

Καλή σας απόλαυση, αν αποφασίσετε να το δοκιμάσετε, και σας τ διαβεβαιώ πως το χρώμα και το άρωμά του το έκαναν "είδος προς εξαφάνιση" μέσα σε δύο μέρες :-)))