Μια "τσαχπίνα" τυρόπιτα

Χωρίς πολλά - πολλά λόγια,  και επειδή από το προηγούμενο post οι πίτες ήταν αυτές που μας κάνουν συνέχεια να λιγουρευόμαστε... είπα να καταπιαστώ με πίτα κατά την ενεργή επάνοδο στην κουζίνα μου!
Είναι και η δεδομένη αγάπη που τους έχω άλλωστε, οπότε σήμερα έχω μια "τσαχπίνικη" παρουσίαση πίτας, που την οφείλουμε στην Μαρίνα από το blog Il laboratorio di mm και που ήρθε ο καιρός να σας την θυμίσω, καθώς τώρα την θυμήθηκα κι' εγώ ανατρέχοντας και πάλι στο blog της Μαρίνας, για περισσότερες λεπτομέρειες.

Η δική μου εσωτερική σύνθεση έγινε με:
μαλακά τυριά: γκούντα, πικάντικο κασέρι και φέτα σε αναλογία 2/3 προς ένα.
1/2 φλιτζάνι γιαούρτι,
δύο μεγάλα αυγά,
μοσχοκάρυδο τριμμένο και πιπέρι  περίπου μισό κοφτό κουταλάκι του γλυκού
και τέλος δύο κουταλιές απαλή σε γεύση μουστάρδα, και όχι με τα υλικά που περιγράφει η Μαρίνα στην λαχταριστή της κιμαδόπιτα με λάχανο, λόγω εποχής.

Για την επικάλυψη, χτύπησα ένα αυγό, μαζί με δύο κουταλιές γάλα εβαπορέ και μια κουταλιά ελαιόλαδο.

Αυτό που μετράει ωστόσο, είναι η όμορφη "φάτσα" της πίτας που κάνει και την έκπληξη σ' ένα φιλικό τραπέζι.
Δοκιμάστε την με την μέθοδο που μας περιγράφει η Μαρίνα και βεβαίως με μια γέμιση της αρεσκείας σας ή των υλικών που σας βρίσκονται.

Το μόνο που θα πρέπει να προσέξετε είναι να μην είναι πολύ υδαρής η γέμισή, γιατί θα σας δυσκολέψει πολύ στο κόψιμο για την αρχική σύνθεση της πίτας, καθώς και το πόσο "πλαγιαστά" θα βάλετε τα κομμένα κομμάτια το ένα δίπλα στο άλλο, μέσα στο ταψί σας, ανάλογα το αποτέλεσμα που επιθυμείτε να έχετε στην εμφάνιση, μιας και το κάθε κομμάτι μπορεί να σερβιριστεί σχεδόν αυτόνομα.
Καλή σας απόλαυση και καλή εβδομάδα σε όλους.
Ευχαριστούμε σε, Μαρίνα!