Όταν μιλάμε για παραδοσιακά γλυκά, που μπορεί να τα συναντήσετε με πολλαπλές παραλλαγές, ταξιδεύοντας (με την Aegean) σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας μας, πείτε μου τι σας έρχεται πρώτο στο μυαλό;
Την αλήθεια θέλω :-)) λέμε...
Έτσι για να κάνουμε και μια μικρή έρευνα για τα γούστα και τις συνήθειες των απανταχού γλυκατζήδων, μην αισθάνομαι μονάχη μου, όταν μου βγαίνουν τέτοιου είδους "υπαρξιακά" ερωτήματα!
Αμυγδαλωτά;
Χαλβάς σιμιγδαλένιος;
Την αλήθεια θέλω :-)) λέμε...
Έτσι για να κάνουμε και μια μικρή έρευνα για τα γούστα και τις συνήθειες των απανταχού γλυκατζήδων, μην αισθάνομαι μονάχη μου, όταν μου βγαίνουν τέτοιου είδους "υπαρξιακά" ερωτήματα!
Αμυγδαλωτά;
Χαλβάς σιμιγδαλένιος;
Μπακλαβάς;
Τηγανίτες με μήλο;
Τηγανίτες κλασσικές;
Σαραγλί;
Πορτοκαλόπιτα;
Βουτυρένιος Χαλβάς;
Ραβανί;
Μηλόπιτα;
Σοκολατόπιτα;
Σιροπιαστές φλογέρες;
Πολίτικα Σεκέρ Παρέ;
Γαλατόπιτα;
Γλυκιά Κολοκυθόπιτα;
Ή μήπως Λουκουμάδες;
Εμένα πάντως η ώρα της επιθυμίας για γλυκάκι, χθες βράδυ, ήρθε και βρήκε την απάντησή της στους λουκουμάδες ή αλλιώς σβίγγους, όπως τους θυμόμουν από φίλη οικογενειακή, με καταγωγή στα μέρη της της Δυτικής Μακεδονίας (ειδικότερα της Κοζάνης).
Έψαξα και τα κιτάπια μου, όπου συνάντησα την ίδια περίπου συνταγή, από την αείμνηστη και αγαπημένη Μαγείρισσα-Ερευνήτρια της ελληνικής κουζίνας Εύη Βουτσινά (στον δεύτερο τόμο των βιβλίων της " Γεύση Ελληνική" Καλούδια), που μου επιβεβαίωσε τις μνήμες μου από την κυρία Ευαγγελία.
Σβίγγοι (Λουκουμάδες) Κοζάνης (γιατί είναι κάπως μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τους συνηθισμένους λουκουμάδες) κι' ας μην γίνονται με βούτυρο και νερό, όπως γίνονται συνήθως οι σβίγγοι, αλλά με γιαούρτι.
Εγώ απλώς, πρόσθεσα αρώματα και λίγο μπέικιν πάουντερ για να γίνουν πιο αφράτοι και με απλά υλικά που υπάρχουν σίγουρα, ανά πάσα στιγμή, σε μια οικιακή κουζίνα, είχαμε ένα όμορφο απογευματινό (και χορταστικό) γλυκάκι.
3 μεγάλα αυγά,
320 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό,
1/2 κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική ή υγρό εσάνς,
ξύσμα από ένα μικρό πορτοκάλι,
αλεύρι όσο πάρει, λένε οι συνταγές, αλλά εγώ υπολόγισα πως ήταν περίπου 400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, καλά κοσκινισμένο.
Για το τηγάνισμα:
1 και 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο
Για το στόλισμα:
μέλι, κανέλα και σουσάμι.
Λίγο βύσσινο γλυκό (σπιτικό αν έχετε) για περισσότερη τσαχπινιά :-))
Και πραλίνα φουντουκιού αραιωμένη με ελάχιστο γάλα (για τους λάτρεις της σοκολάτας).
Σε μια βαθιά λεκάνη έβαλα το γιαούρτι με τα αυγά και τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Πρόσθεσα την σόδα, το μπέικιν πάουντερ, το ξύσμα και την βανίλια χτύπησα ξανά μέχρι να διαλυθούν τα νέα υλικά μέσα στο μείγμα αυγών-γιαουρτιού, όπου και πήραν μια πολύ ωραία μορφή "πάστας".
Τέλος, σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι, μέχρι που είχα έναν χυλό με την υφή "παχύρευστου" γιαουρτιού ας πούμε.
Έβαλα σε μια μικρή κατσαρόλα το λάδι να ζεσταθεί και όταν ήταν πια στην κατάλληλη θερμοκρασία, με κουτάλι της σούπας, έριξα τέσσερεις κουταλιές (σε κάθε τηγανιά) από τον χυλό μου.
Συνολικά το μείγμα μου έβγαλε 4 σβίγγους επί 5 φορές (20 κομμάτια δηλαδή).
Τους έβγαλα με τρυπητή κουτάλα πάνω σε πιατέλα που προηγουμένως είχα στρώσει απορροφητικό χαρτί και μετά ήταν έτοιμοι για σερβίρισμα σύμφωνα με την επιθυμία του καθενός.
Για μένα απολαυστικοί: με μέλι, κανέλα, σουσάμι και λίγο βυσσινάκι με την υπόξινη γεύση του.
Για τον μικρό της παρέας: με πραλίνα αραιωμένη με λίγο ζεστό γάλα.
Για τον μεγάλο άνδρα: μισή μερίδα και από τις δύο εκδοχές!!!
Υ.Γ. 1. όπως θα δείτε μέσα στο μείγμα δεν υπάρχει καθόλου ζάχαρη, καθώς το μέλι, τους είναι υπέρ αρκετό. Ενώ αν παραλείψετε τα αρώματα της βανίλιας και του πορτοκαλιού, μπορούν άνετα να μετατραπούν σε αλμυρό σνακ, αν φτιάξετε μια πικάντικη σάλτσα φέτας ή μπλε τυριού.
Υ.Γ. 2. Αν μπείτε στην διαδικασία να τους φτιάξετε, το κατσαρολάκι σας να έχει αρκετή ποσότητα ελαιόλαδου και να μην είναι οι κουταλιές που θα ρίχνετε μέσα πολύ μεγάλες σε όγκο (ώστε να ψηθούν και στο εσωτερικό τους).
Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να τους δοκιμάσετε και να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με τα πρόσωπα και τις δραστηριότητες που αγαπάτε.
Τηγανίτες με μήλο;
Τηγανίτες κλασσικές;
Σαραγλί;
Πορτοκαλόπιτα;
Βουτυρένιος Χαλβάς;
Ραβανί;
Μηλόπιτα;
Σοκολατόπιτα;
Σιροπιαστές φλογέρες;
Πολίτικα Σεκέρ Παρέ;
Γαλατόπιτα;
Γλυκιά Κολοκυθόπιτα;
Ή μήπως Λουκουμάδες;
Εμένα πάντως η ώρα της επιθυμίας για γλυκάκι, χθες βράδυ, ήρθε και βρήκε την απάντησή της στους λουκουμάδες ή αλλιώς σβίγγους, όπως τους θυμόμουν από φίλη οικογενειακή, με καταγωγή στα μέρη της της Δυτικής Μακεδονίας (ειδικότερα της Κοζάνης).
Έψαξα και τα κιτάπια μου, όπου συνάντησα την ίδια περίπου συνταγή, από την αείμνηστη και αγαπημένη Μαγείρισσα-Ερευνήτρια της ελληνικής κουζίνας Εύη Βουτσινά (στον δεύτερο τόμο των βιβλίων της " Γεύση Ελληνική" Καλούδια), που μου επιβεβαίωσε τις μνήμες μου από την κυρία Ευαγγελία.
Σβίγγοι (Λουκουμάδες) Κοζάνης (γιατί είναι κάπως μεγαλύτεροι σε μέγεθος από τους συνηθισμένους λουκουμάδες) κι' ας μην γίνονται με βούτυρο και νερό, όπως γίνονται συνήθως οι σβίγγοι, αλλά με γιαούρτι.
Εγώ απλώς, πρόσθεσα αρώματα και λίγο μπέικιν πάουντερ για να γίνουν πιο αφράτοι και με απλά υλικά που υπάρχουν σίγουρα, ανά πάσα στιγμή, σε μια οικιακή κουζίνα, είχαμε ένα όμορφο απογευματινό (και χορταστικό) γλυκάκι.
Αρωματικοί Σβίγγοι με γιαούρτι
Για την ζύμη:3 μεγάλα αυγά,
320 γραμ. γιαούρτι στραγγιστό,
1/2 κοφτό κουταλάκι σόδα μαγειρική,
1 κουταλάκι μπέικιν πάουντερ,
1/3 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική ή υγρό εσάνς,
ξύσμα από ένα μικρό πορτοκάλι,
αλεύρι όσο πάρει, λένε οι συνταγές, αλλά εγώ υπολόγισα πως ήταν περίπου 400 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις, καλά κοσκινισμένο.
Για το τηγάνισμα:
1 και 1/2 ποτήρι ελαιόλαδο
Για το στόλισμα:
μέλι, κανέλα και σουσάμι.
Λίγο βύσσινο γλυκό (σπιτικό αν έχετε) για περισσότερη τσαχπινιά :-))
Και πραλίνα φουντουκιού αραιωμένη με ελάχιστο γάλα (για τους λάτρεις της σοκολάτας).
Σε μια βαθιά λεκάνη έβαλα το γιαούρτι με τα αυγά και τα χτύπησα καλά με τον αυγοδάρτη.
Πρόσθεσα την σόδα, το μπέικιν πάουντερ, το ξύσμα και την βανίλια χτύπησα ξανά μέχρι να διαλυθούν τα νέα υλικά μέσα στο μείγμα αυγών-γιαουρτιού, όπου και πήραν μια πολύ ωραία μορφή "πάστας".
Τέλος, σταδιακά πρόσθεσα το αλεύρι, μέχρι που είχα έναν χυλό με την υφή "παχύρευστου" γιαουρτιού ας πούμε.
Έβαλα σε μια μικρή κατσαρόλα το λάδι να ζεσταθεί και όταν ήταν πια στην κατάλληλη θερμοκρασία, με κουτάλι της σούπας, έριξα τέσσερεις κουταλιές (σε κάθε τηγανιά) από τον χυλό μου.
Συνολικά το μείγμα μου έβγαλε 4 σβίγγους επί 5 φορές (20 κομμάτια δηλαδή).
Τους έβγαλα με τρυπητή κουτάλα πάνω σε πιατέλα που προηγουμένως είχα στρώσει απορροφητικό χαρτί και μετά ήταν έτοιμοι για σερβίρισμα σύμφωνα με την επιθυμία του καθενός.
Για μένα απολαυστικοί: με μέλι, κανέλα, σουσάμι και λίγο βυσσινάκι με την υπόξινη γεύση του.
Για τον μικρό της παρέας: με πραλίνα αραιωμένη με λίγο ζεστό γάλα.
Για τον μεγάλο άνδρα: μισή μερίδα και από τις δύο εκδοχές!!!
Υ.Γ. 1. όπως θα δείτε μέσα στο μείγμα δεν υπάρχει καθόλου ζάχαρη, καθώς το μέλι, τους είναι υπέρ αρκετό. Ενώ αν παραλείψετε τα αρώματα της βανίλιας και του πορτοκαλιού, μπορούν άνετα να μετατραπούν σε αλμυρό σνακ, αν φτιάξετε μια πικάντικη σάλτσα φέτας ή μπλε τυριού.
Υ.Γ. 2. Αν μπείτε στην διαδικασία να τους φτιάξετε, το κατσαρολάκι σας να έχει αρκετή ποσότητα ελαιόλαδου και να μην είναι οι κουταλιές που θα ρίχνετε μέσα πολύ μεγάλες σε όγκο (ώστε να ψηθούν και στο εσωτερικό τους).
Καλή απόλαυση αν αποφασίσετε να τους δοκιμάσετε και να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο με τα πρόσωπα και τις δραστηριότητες που αγαπάτε.
Τι ομορφους που τους εχεις στολισμενους με το σουσάμι τους! Απλό αλλα τοσο ακαταμηχητο γλυκο ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο!
Όμορφοι και χαριτωμένοι, όντως καλή μου Beauty!
ΔιαγραφήΕύχομαι να έχεις ένα ωραίο βράδυ.
Πραγματικά πάρα πολύ όμορφη και ξεχωριστή παρουσίαση :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο Πηνελόπη !!!
Ευχαριστώ σε αγαπητέ μου Άρη, καλό σου βράδυ σου εύχομαι.
ΔιαγραφήΜου αρέσουν πολύ αυτοί οι λουκουμάδες χωρίς μαγιά και με το αγαπημένο μου γιαούρτι!1
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε Πηνελόπη να έχεις ένα όμορφο-γλυκό Σαββατοκύριακο!!
Μάχη μου, νομίζω ότι είναι μια από τις πιο ωραίες συνταγές, για λουκουμάδες ή σβίγγους όπως τους έλεγε η φίλη των γονιών μου.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ εύχομαι.
Η παράδοση μας δίνει θησαυρούς γεύσεων!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι λουκουμάδες ανήκουν στην κατηγορία των πληθωρικών γλυκισμάτων με τους εναλλακτικούς τρόπους σερβιρίσματος να αφήνουν περιθώρια στην φαντασία και την έμπνευση να ακροβατεί ανάμεσα στην παράδοση κσι στον νεωτερισμό.
Ότι κσι να επιλέξεις θα βγεις κερδισμένος!
Η αλμυρή επίσης εκδοχή,όχι μόνο ασυγκίνητη δεν με αφήνει,αλλά θα έλεγα οτι ειναι και η πρώτη μου επιλογή!
Εξαιρετική η παρουσίαση Πηνελόπη,γεγονός που προσωπικά δεν μου προκαλεί έκπληξη πια....
Έχω συνδέσει το όνομα σου με οικογενειακές,μαμαδίστικες και πολύ φροντισμένες συνταγές.
Πιστεύω οτι σε κάθε άρωμα συνταγής σου, υπάρχει και ένα κλειδί πόρτας από πίσω....της δικής μας!
Πολλά,πολλά φιλιά!
Με τιμάς όλως ιδιαιτέρως με το τόσο όμορφο σχόλιό σου, καλή μου Φωτεινή.
ΔιαγραφήΧαίρομαι πραγματικά που έχεις κάνεις αυτόν τον "αγαπησιάρικο" συνδυασμό για εμένα και τις συνταγές που καταγράφω. Αυτό είναι που με κάνει ακόμη... να γράφω άλλωστε.
Πολλούς χαιρετισμούς και φιλιά σου στέλνω.
Να έχεις ένα όμορφο βράδυ.
Το γλυκάκι υπέροχο, και πάσης Ελλάδος! Το δίλημμα δύσκολο... Δεν ξέρω τι να ψηφίσω... Λέω τα αμυγδαλωτά και μετά πάω στην πορτοκαλόπιτα και νάσου και θα παραπονεθεί το σαραγλάκι και καταλήγω στη σοκολατόπιτα και τέλος πάντων πιο γλυκατζού από μένα δεν πρέπει να υπάρχει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε νοιώθω, αχ πως σε νοιώθω Βαγγελιώ μου!
ΔιαγραφήΚανένα δεν θα άφηνα κι' εγώ παραπονεμένο, αν τα είχα εμπρός μου μονομιάς :-)))
Καλό βράδυ εκεί στην όμορφη Κρήτη.
'Εχεις δίκιο Πηνελόπη μου είναι από τα αγαπημένα παραδοσιακά γλυκά μας και εγώ τα τρώω πάντα με σοκολάτα... όπως όμως και να τους φας είναι ακαταμάχητο γλυκό. Φιλιά και καλό ΣΚ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρίστινα μου,
Διαγραφήείναι λίγοι εκείνοι που θα αντιστέκονταν σε μια φρέσκια τηγανιά λουκουμάδες, με ότι κι' αν τους στόλιζες.
Και αυτοί οι λίγοι σίγουρα δεν θα ανήκαν με τίποτε στην κατηγορία των "απανταχού γλυκατζήδων"!!
Φιλιά πολλά κι' από εμένα.
Όταν ξεκίνησα να διαβάζω την ανάρτηση ήμουν μεταξύ των σεκέρ παρέ (που τα λατρεύω!) και της γαλατόπιτας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μετά ήρθαν οι σβίγγοι.... Και τώρα τους θέλω.... τώρα!!!!
Κρίμα που είσαι μακριά βρε Χρύσα μου.
ΔιαγραφήΜε τα τόσα που κατά καιρούς σκαρώνω και σκαρώνεις..θα είχαμε καθιερώσει τις μεταξύ μας ανταλλαγές!!!
Καλό βράδυ κορίτσι μου.
Σβίγγους έφτιαχνε η μαμά μου και ήταν υπέροχοι πραγματικά! Δε γνώριζα ότι η καταγωγή τους είναι από την Κοζάνη και μου κάνει εντύπωση που τους έφτιαχνε η μαμά μου μιας που είναι γέννημα θρέμμα Αθηναία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι μου θύμισες καλή μου Πηνελόπη!
Πολύ καλά έκανες και πρόσθεσες αρώματα, το συγκεκριμένο γλυκάκι τα χρειάζεται πιστεύω!
Φιλιά
Η συγκεκριμένη εκδοχή (με το γιαούρτι) έχει τις ρίζες της στα μέρη της Κοζάνης, Ερμιόνη μου.
ΔιαγραφήΓιατί οι άλλοι οι κλασσικοί, με το βούτυρο εννοώ, νομίζω πως έρχονται μάλλον από τα μέρη της Ανατολής.
Όπως και να ΄χει πάντως, είναι συναρπαστικοί και με το "στόλισμα" που καθένας αρέσκεται γίνονται σίγουρα απολαυστικοί και ακαταμάχητοι.
Φιλιά πολλά σε όλες σας.
Πεθαινω για λουκουμαδες και κοιτα συμπτωση, προχθες βραδυ εφτιαξα μαζι με τη μητερα μου. Μου αρεσει που δεν ειναι κουφιοι μεσα αλλα γεματοι μαλακο ζυμαρακι. Ετσι τους προτιμω κι εγω με μελι και κανελα μονο!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο βραδυ Πηνελοπη μου!!!
Ε, τα μεγάλα πνεύματα συναντιόνται Χρυσαυγή μου!
Διαγραφή"Χτύπα" βρε κορίτσι κανένα τηλέφωνο...Στέλνε κανένα SMS για να μου λες τι σκαρώνετε...και να πετάγομαι για καμιά μεριδούλα στα γρήγορα :-))
Καλό σας βράδυ και Χρόνια Πολλά κι' από εδώ για την εορτάζουσα.
Λουκουμάδες και σβίγγοι... λατρεμένοι...νοστιμότατοι!!! Ειδικά το καλοκαίρι τους τσακίζω!!! Κι εμένα μου αρέσουν με μέλι και κανέλα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!! :))
Αυτό το "τσάκισμα" είναι μεγάλη απόλαυση Κική μου :-)))
ΔιαγραφήΔεν υπάρχει άνθρωπος που δεν αγαπάει αυτό το γλύκισμα!Να είχα λίγο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην επόμενη παραγωγή, θα σε βάλω στο πρόγραμμα διανομής Λίλια :-))
Διαγραφή