Αφράτα λαδοκούλουρα Λευκάδας

Αυτή την φορά είπα να περάσουμε και από την αγαπημένη Λευκάδα, ένα ακόμη όμορφο νησί του Ιουνίου.
Είναι ένας προορισμός που δεν αφήνει κανέναν ασυγκίνητο, ειδικά αν καταφέρει να ανακαλύψει τις κρυφές ομορφιές που κρύβει.
Στην Λευκάδα οι νοικοκυρές συνηθίζουν κάποιες γεύσεις που ισορροπούν τέλεια μεταξύ του γλυκού και του αλμυρού.
Μια τέτοια ρετσέτα, είναι τα Αφράτα Λαδοκούλουρα τους.

Αφράτα, καθώς θυμίζουν στην υφή ατομικά τσουρεκάκια και με υλικά που υπάρχουν σχεδόν σε κάθε κουζίνα γίνονται συναρπαστικά με ότι κι' αν αποφασίσει κανείς να τα συνδυάσει.
Και θα καταλάβετε τι εννοώ διαβάζοντας παρακάτω.

Αφράτα Λαδοκούλουρα Λευκάδας 
Υλικά για 20-22 περίπου κομμάτια (ανάλογα το μέγεθος πλασίματος)

700 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
καλά κοσκινισμένο,
1 φακελάκι ξηρή μαγιά,
1/2 ποτήρι ελαιόλαδο καλής ποιότητας,
3/4 κρασοπότηρου ούζο,
1,5 κουταλάκι κανέλα σκόνη,
1/3 κουταλάκι γαρίφαλο τριμμένο,
2 κουταλιές σούπας μαραθόσπορο κοπανισμένο ή αλεσμένο,
3 κουταλιές ζάχαρη λευκή (προσωπικά έβαλα καστανή)
1/2 κοφτό κουταλάκι αλάτι,
1 μέτριο πορτοκάλι (καλά πλυμένο) για το ξύσμα και τον χυμό του,
1/2 φλιτζάνι χλιαρό νερό,
1,5 κουταλιά σούπας μέλι,
1/2 κουταλιά σούπας ζεστό νερό,
3 κουταλιές αλεσμένο ωμό αμύγδαλο,

Τα λαδοκούλουρα τα συνηθίζουν στην γλυκιά εκδοχή τους (αυξάνοντας την ποσότητα της ζάχαρης σε περίπου 5-6 κουταλιές) αλλά και στην πιο "αλμυρή" τους μειώνοντας την ζάχαρη κατά μια κουταλιά από αυτήν που έβαλα εγώ.

Στην συγκεκριμένη συνταγή, προσωπικά πρόσθεσα το πορτοκάλι, το γλασσάρισμα με το μέλι καθώς και το τριμμένο αμύγδαλο για να τα "φέρω" προς την γλυκιά εκδοχή τους και να τα έχω διαθέσιμα και για το σχολικό ταπεράκι της επόμενης μέρας.

Το ζύμωμα μπορεί να γίνει παραδοσιακά στο χέρι και μετά η ζύμη να σκεπαστεί και να μπει σε ζεστό μέρος για να ξεκουραστεί και να φουσκώσει.
Ή μπορεί να γίνει και στον αρτοπαρασκευαστή, όπως το έκανα εγώ.

Αρχικά άλεσα στο multi τον μαραθόσπορο μαζί με την ζάχαρη, μέχρι που έγιναν σκόνη.
Μέσα στον αρτοπαρασκευαστή μου έβαλα πρώτα τα υγρά: νερό, λάδι, ούζο και χυμό πορτοκαλιού.
Κατόπιν το αλεύρι μαζί με: το γαρύφαλλο, την κανέλα, τον αλεσμένο μαραθόσπορο με την ζάχαρη, το ξύσμα πορτοκαλιού, το αλάτι και τέλος το φακελάκι της μαγιάς.

Έβαλα το πρόγραμμα ζυμώματος και μετά από μια ώρα και 20 λεπτά, η ζύμη ήταν έτοιμη. Ελαστική και άκρως μυρωδάτη.

Την έπλασα σε μικρά "γ" παίρνοντας κάθε φορά μια ποσότητα ίση μ' ένα μέτριο μανταρίνι.
Τα "γ" μπήκαν σε ταψιά στρωμένα με χαρτί ψησίματος, με κάποια απόσταση μεταξύ τους, γιατί θα έμεναν και για δεύτερο φούσκωμα μέσα στον ελαφρώς ζεστό φούρνο, πριν ψηθούν, για 25 λεπτά.

Άλειψα την επιφάνειά τους με το μέλι αραιωμένο με την μισή κουταλιά ζεστό νερό και πασπάλισα με τριμμένο αμύγδαλο.
Αν παραλείψετε αυτό το στάδιο και τα αλείψετε με λίγο λάδι απλώς και προσθέσετε σουσάμι ή παπαρουνόσπορο μπορείτε να τα "οδηγήστε" προς την αλμυρή εκδοχή τους.

Τα έψησα στους 160 βαθμούς με αέρα (και τα δύο ταψιά μαζί) για 25 περίπου λεπτά, αλλάζοντας τους μια φορά θέση (σύμφωνα με τον τρόπο λειτουργίας του κάθε φούρνου).
Μοσχομύρισαν.

Σερβίρονται σκέτα. Σερβίρονται με μαρμελάδα. Σερβίρονται με πραλίνα (δεν θα ομολογήσω ποιος τα έφαγε αυτά) αλλά σερβίρονται και με μια ωραία γραβιέρα ή ακόμη πιο περίεργα με ωραίο Λευκαδίτικο σαλάμι αέρος ή άλλο παρόμοιου τύπου αλλαντικό.

Η γευστική τους "ισορροπία" αλμυρού και γλυκού εκπλήσσει πολύ ευχάριστα!!
Δοκιμάστε τα.
Κι' αν σας ικανοποιήσουν δώστε τους και μια ψήφο, στον διαγωνισμός για τα Food Blogs Awards του Βήματος Gourmet.
Καλή εβδομάδα σε όλες και όλους εύχομαι.