Αθήνα - Γιάννενα ... με δυό παπούτσια πάνινα

Αθήνα (και όχι Θεσσαλονίκη όπως λέει το τραγούδι του Γ. Νταλάρα...) 

Γιάννενα με δυό παπούτσια πάνινα... και ακόμη παραπέρα!

Φαράγγι Βίκου, Μικρό και Μεγάλο Πάπιγκο, Καπέσοβο, Τσεπέλοβο,

Κλειδωνιά, Αρίστη, Κόνιτσα, Μπουραζάνι, Μερτζιανή, Παναγιά Μολυβδοσκέπαστη, Καλπάκι.

Τόποι και ονόματα γεμάτα ιστορία!
Ιστορία Ελληνική, που δεν μπορείς να την παραχαράξεις όσο κι' αν προσπαθήσεις.
Αυτή είναι η δική μου τουλάχιστον αίσθηση και πεποίθηση από το δεύτερο οδοιπορικό μας στα μέρη αυτά τα τελευταία 7 χρόνια.

Σαρανάπορος, Βοϊδομάτης, Αώος.

Ποτάμια που τρέχουν και σε καλούν να σκεφτείς περισσότερο και με βάθος, την ζωή σου.
Την ζωή σου που τρέχει σαν ποτάμι που δεν έχει γυρισμό.
Ενώ, η "ζωή" που προσφέρουν τα νερά τους στα τοπία και τα μέρη που ρέουν είναι ανυπολόγιστης αξίας!
Όσων λοιπόν οι ζωές σας είναι στην Αθήνα και γενικά στην νότια Ελλάδα, βρείτε χρόνο στις όποιες διακοπές προγραμματίζετε και φτάσετε μέχρι την Ήπειρο. Αξίζει τον κόπο.

Γιατί θα νοιώσετε ότι η πρόσφατη ιστορία της χώρας μας (δεν είναι πολύ μακρινό το ΕΠΟΣ του '40) είναι εκεί και μας περιμένει.
Οι άνθρωποι της Ηπείρου έχουν μια ντομπροσύνη στα μάτια.
Ναι, ίσως όχι όλοι... αλλά παντού υπάρχουν προβληματικοί χαρακτήρες είναι βέβαιο.
Και οι ρυθμοί που μάθαμε να ζούμε μας έχουν κάνει να μην κοιτάμε τους άλλους στα μάτια.

Αγαπούν ιδιαίτερα τα παιδιά (με εντυπωσίασε σφόδρα αυτό τους το χαρακτηριστικό). Ισως γι' αυτό και να δικαιολογείται το γεγονός ότι η Ήπειρος είναι γενέτειρα δασκάλων πολλών, πέρα από την φτώχεια των παλαιότερων χρόνων που τους έστρεφε προς αυτό το επάγγελμα.

Τα τοπία δίνουν την ομορφιά ορεινής πράσινης Ελλάδας.
Που είναι υπέροχη.
Του ορεινού όγκου, του επιβλητικού, του βαθύ πράσινου και καθάριου ποταμίσιου νερού. Των χρωμάτων που συναλλάσονται αντίστοιχα ανάλογα με τις εποχές του χρόνου.

Και οι γεύσεις από παραδοσιακά πιάτα σε μικρές τοπικές ταβέρνες (μιας και έχουμε και την μαγειρική τέχνη σε ημερήσια διάταξη σε τούτο το blog μην ξεχνιόμαστε) είναι αυτές που θέλουμε να γευόμαστε, χωρίς να αισθανόμαστε ότι μας κοροϊδεύουν.
Όλων των ειδών οι ΠΙΤΕΣ (ο προσωπικός μου παράδεισος δηλαδή, με πρώτη την κασόπιτα και μετά την πρασόπιτα), καπνιστό χέλι (πρώτη φορά στην ζωή μου έφαγα. Δεν ξέρω αν θα ξαναφάω, αλλά ήταν μια εμπειρία) πέστροφες (ωραιότατες) και ωραία κρεατικά (αν και δεν είναι η αδυναμία μου) που με έκαναν να πω πως αξίζουν πραγματικά τον κόπο. Και τέλος πολύ νόστιμα τυριά με φρέσκο ζυμωτό ζεστό ψωμί για δεκατιανό :-))
Για γλυκά τι να σας πω;
Χάθηκα σε κάτι ταψιά με μπακλαβάδες και δεν λέω να γυρίσω πίσω.Τα υπόλοιπα, αν υπάρχουν, απλώς δεν τα γεύτηκα. 'Οσο για τα γλυκά του κουταλιού αγόρασα μερικά, δεν ξέρω αν είναι καλά. Και με τον καιρό θα τα δοκιμάσω, αν και πιστεύω πως κι' εγώ φτιάχνω πολύ καλά γλυκάκια.

Τέλος να ευχηθώ σε όλους όσους γιόρταζαν χθες με την Χάρη της, να είναι γεροί και δυνατοί και να προχωράνε στην ζωή με αισιοδοξία.
 
Δείτε πληροφορίες στα ακόλουθα links  :
http://www.about-ioannina.gr
http://www.epirusnews.gr/
http://www.epirus-history.gr/
http://ipiros.blogspot.com/2007/12/blog-post.html
http://www.sfeva.gr/
http://www.travelsecrets.gr/
http://eleytherospoliorkimenos.blogspot.com/2009/10/1940-1941.html


Και η παλαιά φωτογραφία της λίμνης από το Internet (από την ατομική συλλογή της Ιφιγένειας Χριστιάς Μπάη - ΠΗΓΗ: http://www.zosimaia.gr/?page=home)