Μια κότα στρουμπουλή, μια κάτασπρη πουλάδα
ξεκίνησε η τρελή για βόλτα στη λιακάδα
Κι ένα μαύρο πετεινάρι κικιρίκου την κορτάρει
κικιρίκου την κορτάρει, ένα μαύρο πετεινάρι....
Το μήνυμα κυρίες και κύριοι, είναι ότι η κότα και το κοκκοράκι, μπορούν να έχουν την τιμητική τους θέση στα γιορτινά σας καλέσματα, μαγειρεύοντας ελληνικά και παραδοσιακά.
Ο κοκκινιστός κόκκορας της Μπέττυ είναι παραδοσιακό πιάτο των εορτών Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς τουλάχιστον στην νότια Πελοπόννησο, αλλά νομίζω πως και σε άλλα μέρη.
Η κότα η στρουμπουλή δε, αφού μας δώσει με το βράσιμό της ωραίο ζουμάκι που γίνεται μια ελαφριά κοτόσουπα ως πρώτο πιάτο του τραπεζιού, συνεχίζει την πορεία της προς το τραπέζι μας, παίρνοντας με την αξία της την θέση της γαλοπούλας (που δεν είναι καθαρά ελληνικό πιάτο των ημερών).
Γίνεται γεμιστή, με ότι εσείς προτιμάτε, αλλά γίνεται επίσης υπέροχη στην γάστρα με πορτοκάλι και λεμόνι παρέα με πατατούλες.
Και εξηγούμαι.
Λαμβάνετε μια κότα γύρω στα 2 κιλά (η τιμή είναι και πιο φθηνή από της γαλοπούλας, ξέρετε..).
Την πλένετε, την καθαρίζετε και την βάζετε να βράσει προκειμένου το ζουμάκι της να το χρησιμοποιήσετε για να φτιάξετε σουπίτσα.
Μην την παραβράσετε βεβαίως, γιατί μετά θα μπει στον φούρνο.
Την αποσύρετε απο το βράσιμο και με πολύ προσοχή γιατί ζεματάει την τοποθετείτε μέσα σε μια γάστρα όπου και την αφήνετε λίγο να ηρεμήσει.
Κατά τον χρόνο που εκείνη ηρεμεί, εσείς ετοιμάζεστε να την κάνετε με τα πορτοκάλια!
2 μικρά πορτοκάλια πλυμένα καλά και κομμένα στην μέση,
1 κρεμμύδι καθαρισμένο και κομμένο σε 4 χοντρά μεγάλα κομμάτια,
2 σκελίδες σκόρδο καθαρισμένες και ολόκληρες,
1 μπουκετάκι από φρέσκα βότανα όπως: μαντζουράνα, φασκόμηλο, λούϊζα που θα τα δέσετε με σπάγγο μαγειρικής.
1 κουταλάκι μείγμα μπαχαρικών για κοτόπουλο (πολύ γνωστό νομίζω),
αλάτι, πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο,
Σην κοιλίτσα της κότας πασπαλίζετε το μείγμα των μπαχαρικών, βάζετε μέσα τα κομμένα πορτοκάλια,τα κομμάτια κρεμμυδιού, τις σκελίδες του σκόρδου, παρέα με τα φρέσκα βότανα.
Δένετε τα ποδαράκια της με σπάγγο, και αμέσως μετά την λούζεται με χυμό από δύο πορτοκάλια, ένα λεμόνι, μισό ποτήρι λευκό κρασί, μισό ποτήρι ελαιόλαδο, δύο κουταλιές μέλι και δύο κουταλιές μουστάρδα ανακατεμένες με λίγο χλυαρό νερό. Της κάνετε ένα ελαφρό μασαζάκι με τα χεράκια σας πασπαλισμένα με αλάτι και πιπέρι (κατά τα γούστα σας, αλλά όχι πάρα πολύ).
Τέλος, την στολίζετε με τις κομμένες πατατούλες σε ότι σχήμα προτιμάτε. Εμένα μου αρέσουν και σε χοντρούτσικες ροδέλλες, τις οποίες επίσης λούζετε με το ίδιο ζουμάκι και τις πασπαλίζετε και με αποξηραμένα μυρωδικά.
Σκεπάζετε την γάστρα και την βάζετε στον φούρνο για 35 περίπου λεπτά (δεδομένου ότι είναι ήδη βρασμένη η κοτούλα μας), στα 35-40 λεπτά αφαιρείτε το καπάκι και ψήνετε το φαγητό μέχρι να ροδίσει πια για κανένα δεκάλεπτο ίσως λίγο ακόμη.
Στο σημείο που θα αφαιρέσετε το καπάκι, θα ρίξετε μέσα στην γάστρα και χοντροκομμένα κομματάκια από κεφαλοτύρι ελληνικό. Και ίσως να χρειαστεί και λίγο υγρό ακόμη, θα το δείτε με το μάτι πια οπότε προσθέστε λίγο λαδάκι με πορτοκάλι ανακατεμένα.
Καλά Χριστούγεννα σε όλους μας και ελπίζω η Λίλα να θεωρήσει αυτήν την συνταγή παραδοσιακή. Η μάνα μου έφτιαχνε συχνά κότα γεμιστή ή πορτοκαλάτη τέτοιες μέρες. Δεν είχε βέβαια γάστρα, οπότε σκέπαζε όλο το ταψί της με 2-3 φύλλα λαδόχαρτο χοντρό και από πάνω αλουμινόχαρτο.
Κότα διάβασα και ήρθα..πω! πω! κι εγώ κότα λέω να κάνω γεμιστή.Φέτος θα είμαστε μόνοι στο σπίτι τις γιορτές μας φθάνει !
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν νομίζω πως θα σου χαλάσει το χατήρι ο κύριος Δημήτρης, Αχτίδα μου, αν επιμείνεις για κοτούλα φέτος :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε που μπορεί και να του αρέσει τελικά και περισσότερο και να μην το ξέρει (εδώ γελάμε).
Με αγάπη θα τα περάσετε όμορφα και τούτα τα Χριστούγεννα φίλη μου. Είμαι σίγουρη γι' αυτό.
Καλό ΣΚ.
βεβαιοτατα...κοκκινιστος κόκκορας με μακαρονι ή ρύζι ειναι αυτο που συνηθίζουμε κι εμεις την Παραμονη της πρωτοχρονιας...ανημερα τα χριστουγεννα παντα καναμε κοτοσουπα(μπλιαχ...)μα πρώτα,αμεσως μετά την εκκλησία, είχαμε και κάτι παιδάκια στο τζακι ψημενα...μμμμ...
ΑπάντησηΔιαγραφήη κότα η πορτοκαλάτη σου πολύ σουξε λεμε!...μου αρεσει επισης και το μπουκε μυρωδικων....
Ευτυχώς είχα φάει όταν διάβασα την συνταγή!!!! Θα με μάζευαν από κάτω με τέτοια αρώματα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις διάβασα ''μια κότα στρουμπούλη'' άρχισα και τραδούδαγα ''μια όμορφη πουλάδααααα...'' και μου κόλλησε τώρα χαχαχαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα
Εστίασε το βλέμμα μου στην πέτσα και δεν κατάλαβα τίποτα!! Τρελαίνομαι για ξεροψημένη πέτσα!!! Μιαμ μιαμ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού το ξεπέρασα, διάβαζα πιο ήρεμα και τη συνταγή...πολύ καλή ιδέα μου φαίνεται!! Έχει και το πορτοκαλάκι της!! Τέλεια!!
Τρελοτουρίστρια
πολύ ωραία εναλλακτική της γαλοπούλας...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι για το γιορτινό τραπέζι,αλλά και για Κυριακάτικο...
κάτι ήξερε η μανούλα...-:))
Κι εγώ συνηθίζω πολύ τα εσπεριδοειδή με τα πουλερικά Πηνελόπη."Κόβουν" εκείνη τη θρασίλα που έχουν ιδιαίτερα αυτά που δεν είναι χωριάτικα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνταγή σου είναι υπέροχη.
Τα δύο τελευταία χρόνια κόψαμε τη γαλοπούλα που στο κάτω κάτω τίποτα παραπάνω δεν έχει να δώσει...ίσα-ίσα είναι και πιο άνοστη αν περισσέψει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαλέγω αρκετά "μπαμπάτσικο" κοτόπουλο και μέχρι τώρα του έβαζα αγριόρυζο με διάφορα μέσα.
Θα δοκιμάσω αυτή τη συνταγή φέτος!
Καλό Σ/Κ!
Πολύ καλά τα λές Πηνελόπη!!!τι παραπάνω έχει η γαλοπούλα δηλαδή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ θυμάμαι την μητέρα μου να φτιάχνει πάντα γεμιστό κοτόπουλο τις γιορτές το οποίο τιμούσαμε ολοι!!!!
Ναί λοιπόν στην ''στρουμπουλή" κότα !!!
Η αλήθεια είναι ότι τη γαλοπούλα δεν πάω, αλλά επειδή έτσι το θέλει η παράδοση για χρόνια κι επειδή τον πρώτο λόγο σ' αυτά τα όμορφα εορταστικά τραπέζια -όπως και στα υπόλοιπά βεβαίως-βεβαίως!!- τον έχουν οι... αρμόδιοι, δεν μας βλέπω να ξεφεύγουμε και φέτος! Η ιδέα πάντως εξαιρετική κι αν κρίνω κι από το τρόπο ψησίματος, θα πρόκειται για μοναδική περίπτωση!.... Μια κουβέντα θα την κάνω οπωσδήποτε! (στους... αρμοδίους!!!) Καλά Χριστούγεννα επίσης!!
ΑπάντησηΔιαγραφήPenelope,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω πως καταφέρνεις να μας ανοίγεις την όρεξη με τις παρουσιάσεις σου.
Ωραία η ιδέα, θα την εφαρμόσω.
Xθες φάγαμε ένα κόκκορα γεμιστό μούρλια! Και βέβαια την θεωρώ την στρουμπουλή παραδοσιακή....βάλε της μπροστά κι ένα Μαγειρεύουμε Ελληνικά για να φαίνεται η καταγωγή της!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήCook μου καλημέρα, αυτό με τα παϊδάκια το έχουν και τα πεθερικά μου! Από τότε που παντρεύτηκα πάντα μετά την εκκλησία, έρχονται "οργανωμένοι" και μετά φεύγουν για να ξαναεπιστρέψουν το μεσημέρι. Στο πατρικό μου, κάναμε υπομονή (τρώγοντας λίγο χριστόψωμο παρέα με τυράκι) μέχρι να ετοιμαστεί πια το μεσημεριανό γιορταστικό τραπέζι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε υγεία λοιπόν και φέτος εύχομαι.
Αγγελικούλα μου, ευτυχώς καλή μου, γιατί που να φτάσω εκεί για να σε "μαζέψω" από το πάτωμα. Πω-πω τύψεις θα είχα αν σου συνέβαινε :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά.
Αστερομαράκι μου ειδικά άμα το ακούς το τραγουδάκι από τον Ν. Γούναρη αποκλείεται ν' αντισταθείς και να μην το τραγουδήσεις. Ο άνθρωπος είχε θεϊκή φωνή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελλοτουρίστρια η ξεροψημένη πετσούλα είναι το κάτι άλλο, και φυσικά όπως όλα τα ωραία πράγματα είναι "απαγορευτική"... αλλά ποιός νοιάζεται τέτοιες μέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα και με το καλό.
Spirtokoytaki μου, ειδικά η δική μου μανούλα ήξερε πολλά και ήταν πολύ καλή μαγείρισσα. Μου λείπει τόσο πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά φυσικά και η εναλλακτική αυτή χτυπά την γαλοπούλα, με μαύρη ζώνη, και νικά σε πιο πολλά σημεία :-))
Δίκαιο απολύτο Vita μου. Και ταιριάζουν με πολλές γεύσεις. Ακόμη και με το κουνελάκι, αλλά και με τις πράσινες σαλάτες τέλεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕφη, θα σου έλεγα να την κάνεις φέτος τούτην την δοκιμή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι θα περιμένουμε τις εντυπώσεις σας.
Με το καλό λοιπόν να πάμε και στην μεγάλη μέρα των Χριστουγέννων.
Καλή σου μέρα καλή μου.
Έτσι είναι Ειρήνη μου, τίποτε δεν έχει να χάσει η καλοψημένη κότα μπροστά σε μια γαλοπούλα. Είναι σίγουρα πιο τρυφερή, πιο νόστιμη, πιο προσιτή (γιατί και αυτό μετράει...) απλά δεν είναι πολύ μεγάλη, αν κάποιος θέλει κάτι πολύ εντυπωσιακό για το τραπέζι του. Δεν υπάρχουν κότες 4-5 κιλών όπως γαλοπούλες (και πολύ βαρύτερες συχνά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα σου εύχομαι.
Ευάγγελε, τύπωσε την συνταγή και προώθησέ την με τον κατάλληλο τρόπο στους αρμοδίους... μπορεί και να θελήσουν να αλλάξουν προς το ελληνικότερο φέτος :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το καλό να μας έρθουν και τα φετεινά Χριστούγεννα αγαπηπτέ μου.
Μάγδα μου σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά μεταφέρω σε τούτο δω το blog, πράγματα που μου αρέσουν και που θέλω να πιστεύω ότι μπορεί να αρέσουν και σε όσους έχουν τον χρόνο και την διάθεση να με διαβάζουν.
Καλημέρες πολλές καλή μου.
Λίλα μου γλυκειά, εσύ με καταλαβαίνεις από πρώτο χέρι! Φαντάζομαι τι θα έγινε με τον κοκκορίκο σας :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήH προσθήκη έγινε.
Φιλιά πολλά.
Εμείς στο σπίτι πάντα κότα τρώγαμε γιατί στον μπαμπά μου δεν άρεσε καθόλου η γαλοπούλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην πρότασή σου την βρίσκω καταπληκτική!
Μπράβο σου!
Αχ και να μπορούσα να βουτήξω ένα μπουτάκι και 2 πατατούλες από τον φούρνο σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝόστιμο και μυρωδάτο φαγάκι..
Υ.Γ. Έφτιαξα τα μαλακά μπισκοτάκια με το μανταρίνι....απλά εξαιρετικά!!!
Σε ευχαριστώ πολύ!!
Καλημέρες..
Πόπη μου, κι σε εμάς (στην πατρική ευρύτερη οικογένεια) δεν πολυάρεσε η γαλοπούλα, αν και προσωπικά την περίμενα με λαχτάρα, γιατί έτρωγα τα μπουτάκια πάντα! Και όταν μιλάμε για πάνω από 10 άτομα στο τραπέζια μια μέτρια κοτούλα δεν έφτανε, πηγαίναμε για δύο :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήMaria mas, θα την φτιάξω και θα αφήσω την πορτούλα του φούρνου ανοιχτή για να έρθεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι πάρα-πολύ. που σου άρεσαν τούτα τα μπισκοτάκια. Να φανταστείς ότι έχουν μείνει 3-4 μέσα σ' ένα μεταλλικο κουτί, από τότε που τα έφτιαξα και είναι σχεδόν σαν να τα έφτιξα χθες, ίσως λίγο πιο νωπά.
Κλασικό χριστουγενιάτικο πιάτο στο τραπέζι μας!!! Ακριβώς αυτό, πούλα με πορτοκάλι και λίγο λεμονάκι με τις δικες μας παραλλαγές στα πρόσθετα καθώς και πατατούλες!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)))
Τρέχουν σαλάκια!!!
Xa,xa,xa Kikop80, εξαρτήματα για τα σαλάκια δεν σας βρίσκονται; Δεν μπορεί με κουνενέ στα χάρια αποκλείεται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα μαστε καλά όλοι σε υγεία και θα την κάνουμε και την πουλάδα, αλλά και τον κοκκορίκο μας.