Όταν δεν έχω κάτι να κάνω, λέω πως θα ΚΑΤΣΩ και δεν θα ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μπας και ξεκουραστώ λιγάκι, αλλά να, που έχω και το κουσούρι να μην "κάθομαι στ' αυγά" μου με τίποτε.
Έτσι χθες το απογευματάκι, που όλα ήταν στην θέση τους (πρωτοφανές) είπα θα κάτσω! Όμως εκεί που καθόμουνα, σκέφτηκα το πρωϊ τι θα πάρεις μαζί σου στην δουλειά για κολατσιό;
Φρούτα, εντάξει, ίσως και κανένα γιαούρτι...
Μπα, δεν μου άρεσε και τόσο η ιδέα.
Και καθώς είχε έρθει το νέο τσουβαλάκι με αλεύρι, σκέφτηκα να κάνω μια γρήγορη πίτα.
Πίτα με χυλό, μπατζίνα την ξέρετε οι περισσότεροι ίσως,
Ναι, αλλά εδώ αυτοσχεδιάσαμε και πάλι, γιατί θέλαμε κάτι διαφορετικό και ως γνωστόν πιο αρωματικό.
Έτσι βγήκε μια άλλου είδους μπατζίνα (χωρίς κολοκύθι) που είχε μέσα:
300 γραμμάρια φέτα,
ρεγκάτο τριμένο περίπου μισό φλυτζάνι,
4 αυγά,
1 γιαούρτι,
1/2 πακέτου βούτυρο λιωμένο,
1 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/2 ποτηριού γάλα,
3/4 παριζάκι τριμμένο στον τρίφτη,
2 καλές κουταλιές μουστάρδα,
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο (που κάνει και την διαφορά)
2 κουταλάκια μπέϊκιν,
3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φλυτζάνι καλαμποκάλευρο
λάδι με το μάτι περίπου τα 3/4 φλυτζανιού (στο σύνολο μαζί με το άλειμα του ταψιού).
Και σουσάμι για το πασπάλισμα.
Σε μια βαθειά λεκάνη, τρίβουμε με το πιρούνι ένα κομμάτι φέτα, προσθέτουμε στην συνέχεια το τριμμένο ρεγκάτο, τα αυγά, το γιαούρτι, το λιωμένο βούτυρο, το μοσχοκάρυδο, το τριμμένο παριζάκι και τα ανακατεύουμε καλά με την βοήθεια ενός πηρουνιού. Στην συνέχεια ρίχνουμε το άσπρο αλεύρι, το μπέϊκιν και το γάλα, και συνεχίζουμε το ανακάτεμα να ενωθούν τα υλικά. Για το τέλος έχουμε αφήσει τον άνηθο, το καλαμποκάλευρο και το λάδι. Τα ρίχνουμε και συνεχίζουμε το ανακάτεμα με γρήγορες κινήσεις μέχρι ο χυλός μας, που είναι παχύρρευστος, να έχει ενωθεί καλά.
Σε ταψί αντικολλητικό, που το έχουμε λαδώσει και πασπαλίσει με καλαμποκάλευρο ρίχνουμε τον χυλό μας και τον μοιράζουμε μ' ένα κουτάλι να πάει παντού, χωρίς να είναι πολύ χοντρός σε πάχος για να ψηθεί καλά. Τέλος τον στολίζουμε με αρκετό σουσάμι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 βαθμούς με αέρα το έκανα εγώ) μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.
Την αφήνουμε να χλυάνει και είναι έτοιμη για κατανάλωση.
Και σήμερα το πρωί είναι μια χαρά συνοδευτικό στο γραφείο.
Έτσι χθες το απογευματάκι, που όλα ήταν στην θέση τους (πρωτοφανές) είπα θα κάτσω! Όμως εκεί που καθόμουνα, σκέφτηκα το πρωϊ τι θα πάρεις μαζί σου στην δουλειά για κολατσιό;
Φρούτα, εντάξει, ίσως και κανένα γιαούρτι...
Μπα, δεν μου άρεσε και τόσο η ιδέα.
Και καθώς είχε έρθει το νέο τσουβαλάκι με αλεύρι, σκέφτηκα να κάνω μια γρήγορη πίτα.
Πίτα με χυλό, μπατζίνα την ξέρετε οι περισσότεροι ίσως,
Ναι, αλλά εδώ αυτοσχεδιάσαμε και πάλι, γιατί θέλαμε κάτι διαφορετικό και ως γνωστόν πιο αρωματικό.
Έτσι βγήκε μια άλλου είδους μπατζίνα (χωρίς κολοκύθι) που είχε μέσα:
300 γραμμάρια φέτα,
ρεγκάτο τριμένο περίπου μισό φλυτζάνι,
4 αυγά,
1 γιαούρτι,
1/2 πακέτου βούτυρο λιωμένο,
1 κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο τριμμένο,
1/2 ποτηριού γάλα,
3/4 παριζάκι τριμμένο στον τρίφτη,
2 καλές κουταλιές μουστάρδα,
1 ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο (που κάνει και την διαφορά)
2 κουταλάκια μπέϊκιν,
3 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
1 φλυτζάνι καλαμποκάλευρο
λάδι με το μάτι περίπου τα 3/4 φλυτζανιού (στο σύνολο μαζί με το άλειμα του ταψιού).
Και σουσάμι για το πασπάλισμα.
Σε μια βαθειά λεκάνη, τρίβουμε με το πιρούνι ένα κομμάτι φέτα, προσθέτουμε στην συνέχεια το τριμμένο ρεγκάτο, τα αυγά, το γιαούρτι, το λιωμένο βούτυρο, το μοσχοκάρυδο, το τριμμένο παριζάκι και τα ανακατεύουμε καλά με την βοήθεια ενός πηρουνιού. Στην συνέχεια ρίχνουμε το άσπρο αλεύρι, το μπέϊκιν και το γάλα, και συνεχίζουμε το ανακάτεμα να ενωθούν τα υλικά. Για το τέλος έχουμε αφήσει τον άνηθο, το καλαμποκάλευρο και το λάδι. Τα ρίχνουμε και συνεχίζουμε το ανακάτεμα με γρήγορες κινήσεις μέχρι ο χυλός μας, που είναι παχύρρευστος, να έχει ενωθεί καλά.
Σε ταψί αντικολλητικό, που το έχουμε λαδώσει και πασπαλίσει με καλαμποκάλευρο ρίχνουμε τον χυλό μας και τον μοιράζουμε μ' ένα κουτάλι να πάει παντού, χωρίς να είναι πολύ χοντρός σε πάχος για να ψηθεί καλά. Τέλος τον στολίζουμε με αρκετό σουσάμι.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (στους 180 βαθμούς με αέρα το έκανα εγώ) μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνεια της πίτας.
Την αφήνουμε να χλυάνει και είναι έτοιμη για κατανάλωση.
Και σήμερα το πρωί είναι μια χαρά συνοδευτικό στο γραφείο.
Αυτού του είδους οι πίτες μου αρέσουν τρελά και είναι ότι πρέπει για κολατσιό στο γραφείο και όχι μόνο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερούδια
Αστέρι μου είμαι σίγουρη γι' αυτό :-) Δεν αφήνεις εσύ καρδιά τον πλάστη και τις ζύμες με τίποτε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες.
Αυτή η ομογενοποίηση των γεύσεων πολύ μου ταιριάζει...
ΑπάντησηΔιαγραφήEστέ σαφέστερη, τσουβαλάκι αλεύρι γράφετε; Τι εννοείτε παρακαλώ μανταμίτσα μας καλή; Ενδιαφέρομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για τη συνταγή, τι καλύτερο από την πεμπτουσία της απλότητας!
Τα υλικά ταιριάζουν όντως μεταξύ τους, η παραγωγή πολύ-πολύ εύκολη, και το γευστικό αποτέλεσμα 100% καλό για τα της δικής μου αρεσκειαίας τουλάχιστον, αγαπητέ Δημήτρη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνε μια προσπάθεια να την φτιάξεις πάντως :-)
Καλώς μου την γλυκειά μου Κατερίνα. Είστε καλά ελπίζω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤσουβαλάκι, εννοώ μεγάλο τσουβάλι αλευριού, απευθείας απο τους μύλους Σ. όπου εργάζεται ως χημικός τροφίμων ο "μπατζανάκης" μου. Κι΄ έτσι έχουμε άλευρο για πάσαν χρήση... Ακόμη και για να "μουτσουρώσουμε" τους υποψηφίους Δημάρχους :-))
Περισσότερα, επί προσωπικού, ξέρετε που.
Και γω τρελαίνομαι για αυτές τις πίτες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόπη μου, αυτές είναι οι πίτες της ευκολίας, που "σηκώνουν" ωστόσο και αρκετή δόση δημιουργικής φαντασίας. Σε αλμυρή ή και γλυκειά εκδοχή αν το καλοσκεφτείς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Σε είδα στο blog event, αλλά δεν κατάφερα να συστηθώ. Πάντως για όποιον με πρόσεξε είχα μαζί μου κι' ένα πιτσιρίκι (το οποίο ήταν λίγο δύσκολο να σταθεί ώρες πολλές).
Κι εμενα μ αρεσουν πολύ αυτες οι πίτες... ειδικα οταν δεν εχω ορεξη για μαγειρεμα το βραδυ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλια
Επρεπε να ρθεις να μου μιλήσεις, νομίζω λόγω του πιτσιρικίου χα χα ότι κατάλαβα ποια είσαι να τα πούμε κι από κοντά την άλλη φορά φιλιά πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ αυτοί οι επιτυχημένοι σου συνδυασμοί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧορταστική και πλούσια πίτα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ που τα λέμε, κάτι τέτοιες και σε ποιον δεν αρέσουν?
Μου αρέσουν πολύ αυτές οι πίτες! Τι κρίμα που δεν ειδωθήκαμε. Ελπίζω να τα ξαναπούμε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην κάνω πολύ συχνά η ..τεμπέλα γιατί βαριέμαι τα φύλλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αυτοσχεδιασμοί σου δεν έχουν τελειωμό!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλέ κάποια στιγμή είδα ένα πιτσιρικά κι είπα μπράβο έχουμε και τόσο μικρούς θαυμαστές!!!
Δεν πήρα είδηση όμως εσένα.
Καλό απόγευμα.
Eμένα πολύ μου αρέσουν αυτού του ειδους οι πίτες!!!και νόστιμες και ευκολες!!!μπράβο ξανά -να αυτοσχεδιάζης συχνά σε παρακαλώ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια
Mmmmm!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κολοκυθάκι κάνει την μπατζίνα..κι εσύ τα μαγικά σου!
Τέλεια!!!
Φιλάκια Πηνελόπη!
Ελπινίκη, οι εύκολες και νόστιμες πίτες είναι η αδυναμία πολλών από εμάς όπως διαβάζω :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόπη την άλλη φορά θα το κάνω, απλώς τώρα τα πράγματα ήταν λίγο πιο "ντροπαλά" για μας :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήVita μου, οι συνδυασμοί είναι αυτοί που με κάνουν εμένα να νοιώθω καλά στην κουζίνα μου, γι' αυτό και πολλοί συγγενείς και φίλοι, μου λένε ότι κάνω "χημεία" όταν μαγειρεύω :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλά ντε, αγαπητή μου Dark Shef :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα υπάρχουν πολλοί που δεν τους αρέσουν φαντάζομαι.
Και εσύ στο club, καλή μου Big Mama. Είμαστε πολλές και πολλοί τελικά. Να κάνουμε κανέναν διαγωνισμό;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες Ξανθή μου; Τον βάζω σε "βήματα" καλή μου, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα θελήσει να κάνει στο μέλλον του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο μικρούλης που είδατε (όσες τον είδατε γύρω στις 11.00 - 12.00 ήταν ο δικός μου).
Και οι γεύσεις των αυτοσχεδιασμών όπως καλά γνωρίζεις είναι σχεδόν πάντα οι καλύτερες :-))
Αχτίδα μου, κάτι τέτοιες τεμπελιές με πιάνουν και μένα, αλλά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο πάντα καταφέρνουμε να έχουμε ωραία αποτελέσματα στο πιάτο μας, έτσι δεν είναι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιρήνη μου, θα κάνω ότι μπορώ καλύτερο...και θα σας το γράφω όταν τα καταφέρνω. Απλώς πολλές φορές ξεχνιέμαι (ή βαριέμαι) να τα φωτογραφίζω. Ειδικά δε, άμα δεν έχω και τον προσωπικό μου φωτογράφο στο σπίτι την ώρα που τα φτιάχνω, σίγουρα φωτογραφία δεν θα υπάρξει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ σε Eva μου. Για μαγικά δεν ξέρω, αλλά κάτι νόστιμο βγαίνει συνήθως :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠίτεςςς!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΖημιές κάνεις, ζημιές!
Κοίτα σύμτωση...κι εμένα τσουβαλάκι με αλευράκι κίτρινο μου ήρθε...
ΑπάντησηΔιαγραφήτυχαίο..??...δε νομίζω...
φιλιά
( και χάρηκα που διάβασα πως κάπως τα πράγματα άρχισαν να μπαίνουν στη θέση τους )
Αγαπητέ KitsoMitso, δεν είχα τέτοια πρόθεση :-))
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια εύκολα και γρήγορα πιάτα μόνον παλεύω η φουκαριάρα!
Spirtokouto μου ξεκίνα να δημιουργείς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνου σε "τάξη" απλώς γιατί παίρνω αποφάσεις αναπόφευκτες, αλλιώς θα πάρει λίγο χρόνο για να λυθεί οριστικά.
Αυτό που όταν δεν έχετε όρεξη για μαγείρεεμα, φτιάχνετε μια πρόχειρη μπατζινα με ξεπερνά χαχαχαχα εγώ πάντως όταν βαριέμαι να μαγειρέψω παίρνω μια έτοιμη της χρυσής ζύμης αρκετά καλή για έτοιμη... βέβαια οπωσδήποτε θα δοκιμάσω τη συνταγή - ακόμα φτιάχνω (συχνα πυκνά) τη συνταγή κεφτεδάκια σε ομελέτα απίστευτη! http://xrisizimi.gr/proioda/mpatzines/
ΑπάντησηΔιαγραφή