"Τι είναι αυτές μαμά;
Πιπεριές, που τις λέμε: κέρατο παιδί μου.
Τιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι;
Πιπεριές παιδί μου, αλλά τις λένε κέρατο γιατί έχουν μακρύ σχήμα σαν κερατάκια. Βλέπεις;
Τα κερατάκια του Ρούντολφ, έτσι δεν είναι μαμά;"
E, τώρα αν αυτό εσείς το λέτε συνεννόηση... νομίζω πως έχετε και την κατάλληλη απάντηση για έναν σχεδόν πεντάχρονο, περίεργο νεαρό!
Πιπεριές κέρατο λοιπόν σαν αυτά του Ρούντολφ, είχαν στα "κοτσάνια" τους κάτι επιπλέον μέρες παραμονής στο ψυγείο μας (κατά το έχουμε φορτωμένα στην πλάτη μας κάτι χρόνια πάρα πάνω) και για να μην πάνε οι έρμες χαμένες, γεμίστηκαν και έγιναν και αυτές τυρένιες!
Είπαμε, χωρίς τυρί εγώ δεν ζω...
200 γραμμάρια φέτα σε τρίμμα,
2 καλές κουταλιές της σούπας στραγγιστό γιαούρτι,
1 μεγάλη κουταλιά μουστάρδας,
λίγο πιπέρι τριμμένο,
λίγο μοσχοκάρυδο,
και 1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο.
Όλα μαζί τα υλικά της γέμισης ανακατεύτηκαν καλά μ' ένα πιρούνι.
Γεμίστηκαν οι πιπεριές που προηγουμένως είχαν πλυθεί και καθαριστεί από τα σπόρια τους.
Μπήκαν σε ταψάκι με ελάχιστο νεράκι, ελαιόλοδο καθώς τη λίγη γέμιση που περίσσεψε.
Τις έψησα στους 180 βαθμούς με αέρα μέχρι να ροδίσουν καλά και να γίνει ωραία και η σάλτσα τους.
Τα τυρένια κερατάκια του Ρούντολφ είχαν επιτυχία καθώς συνόδευσαν και την σούπα φακής, ενώ κάναμε και τον μικρό μας να τα γευτεί όλα με πολύ ευχαρίστηση, μιας και το παραμύθι κάνει τις μπουκιές να κατεβαίνουν πιο εύκολα :-)
Έτσι φτιαγμένα τα τρώμε ευχαρίστως τα κέρατα του Ρούντολφ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαχαχα!
Μα τα κέρατα του Ρούντολφ;
Πού τα συσχέτισε η φαντασία του!;
Καλά λες, άντε βρες άκρη μαζί του!
Δώστου φιλάκια!
Ζ.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο τι έχω "ακούσει" τούτες τις μέρες από το βλαστάρι μου, δεν λέγεται καλή μου Ζαμπία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα "καλυτερότερα" να σου λέω και να λύνεσαι στα γέλια.
Αλλά έτσι έφαγε και φακές πορτοκαλί σουπίτσα, ένα μπολ σχεδόν, πιπεριά αλλά κι άλλα πολλά βεβαίως-βεβαίως...
Αχ Πηνελόπη μου πιπεριές με τυρί υπάρχει καλύτερος συνδιασμός??
ΑπάντησηΔιαγραφήΚέρατα άκουσε το παιδι, σε αυτη την ηλικία που ειναι και τέτοια εποχή τον Ρουντολφ θα σκεφτεί!
Καλό απογευμα!
Αχ επιτέλους έκατσα,η μέση μου πονάει!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυφάνταστος ο Θ. πολύ τον πάω!!!
Φιλάκια πολλάάάάά
Επίκαιρος συσχετισμός :-). Το παιδί έχει άποψη επί παντός απ' ότι βλέπω :-). Μ' αρέσειειειει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το παιδί και τα κερατάκια (του Ρούντολφ βέβαια :-) )
Χε χε, ένα παραμύθι κάνει κάθε φαγητό νοστιμότερο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε κάτι τέτοιες ατάκες που σου λένε ώρες ώρες τα μικρά, πως να τους κρατήσεις κακία για τις αταξίες τους? :)
Τα αγορια μου δεν τρωνε πιπεριες εγω ομωε οπου τις βρω τις τσακιζω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίδες τι κάνει ο Ρούντολφ και τα κέρατά του??
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρώνε τα παιδιά φαγητά που δεν θα έτρωγαν αλλιώς..χιχι.
Μου αρέσουν οι πιπεριές γεμιστές με τυρί.
Καλό βράδυ
Τέλειες οι τυρένιες πιπεριές σου Πηνελόπη μου!!! Καταπληκτική φαντασία ο μικρός κι όσο για το παραμύθι ...πάντα κάνει θαύματα με το φαγητό!!!! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ φαντασία καλπάζει Eri μου, σ' αυτές τις ηλικίες. Κι' εδώ που τα λέμε μακάρι να "κρατήσει" για πολλά χρόνια ακόμη ο μύθος του Αϊ Βασίλη στα μυαλουδάκια τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌπου μπαίνει τυράκι, μοσχοβάλει ο τόπος!
Τι έκανες πάλι όλη μέρα βρε Ξανθή μου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑσε μην πεις...φαντάζομαι!
Το παιδί μου έχει πολλά στο μυαλό τούτο τον καιρό και φυσικά ο Ρούντολφ είναι μια μεγάλη αδυναμία :-)
Από "άποψη" Βαγγελιώ μου, δόξα τον Θεό δεν έχουμε παράπονο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλώς ώρες-ώρες αναρρωτιέμαι που θα τον "οδηγήσουν" αυτές οι απόψεις του στα επόμενα βήματά του :-)
Σκοτεινούλα μου, "κακίες" δεν κρατάμε περισσότερο από μισή ωρίτσα το πολύ, άμα έχουμε μαλώσει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραμύθια και οι νυχτερινές ιστορίες (λίγο πρίν τον ύπνο) κάνουν όλα τα παιδιά του κόσμου να δημιουργούν εικόνες και φυσικά "άποψη" επί παντός!
Και βοηθάνε πολύ, μα πάρα πολύ, στο μπούκωμα :-)))
Ε, όλα τ' αγόρια Λίλα μου έχουν τις δυσκολίες τους! Και το δικό μου το μεγάλο στα σάλτσες δεν τις πολύ θέλει, γιατί του φαίνεται πως "γλυκαίνουν" το φαγητό κάτι που σαφώς δεν του αρέσει...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά έτσι και φρέσκιες τις έφαγε μια χαρά!
Ο Ρούντολφ, τα αδέλφια του και όλα τα ξωτικά του Βόρειου Πόλου παρέα με τα Ελληνικά καλλικατζάρια έχουν κάνει "θαύματα" στο φαγητό τούτες τις μέρες καλή μου Marion!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι να κρατήσουν τα θαύματα για κανένα 2μηνο ακόμη.
Πιπερίτσες γευστικές και με ωραίο συνδυασμό υλικών που φαγώθηκαν άμεσα :-))
Έτσι όπως τα λες καλή μου Κική... έτσι ακριβώς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παραμύθια είναι ο μεγαλύτερος "σύμμαχος" των γονιών σήμερα, όπως άλλωστε και όλα τα χρόνια πριν, εάν θέλουν να έχουν την αγάπη των παιδιών τους.
Καλημέρα, Πηνελόπη μου! Ίσως τα πιο ευπρόσδεκτα και καταπληκτικά κέρατα (!) αυτά που μας δημοσίευσες αλλά ουζάκι δε βλέπω. Εγώ πάντα αυτές τις πιπεριές τις θεωρώ μεζεδάκι κι όχι φαγητό από μόνες τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μικρός σου καταπληκτικός. Φιλιά, λοιπόν, οικογενειακά.
Ελένη μου, για μεζεδάκι τις έκανα κι' εγώ...αλλά όντως ουζάκι δεν βάλαμε! Το καλοκαιράκι το προτιμώ εγώ με λίγο παγάκι και περισσότερο για το άρωμα μιας και δεν πολύ πίνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά κρασάκι είχαμε...
Όσο για το καμάρι μας, είναι πια τόσο "ετοιμόλογο" που έχω αρχίσει να "σκιάζομαι" για το τι θα ακούσω κάθε φορά που του μιλώ :-))
looks delicious! difficult to translate everything :) best for the holidays
ΑπάντησηΔιαγραφήMaria
Πηνελόπη μου να τον χαίρεσαι τον γιο σου. Πολύ καλά κάνει και έχει άποψη. Έτσι έτσι, μια χαρά, εσύ σα μανούλα λίγο θα δυσκολευτείς αλλά νομίζω χαλάλι του! Από εδώ και πέρα εγώ τουλάχιστον τις γεμιστές με τυρί πιπερίτσες θα τις λέω τυρένια κέρατα του Ρούντολφ για χάρη του γιού σου! Και εγώ ουζάκι θέλω δίπλα. Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήThank you very much Maria.
ΑπάντησηΔιαγραφήI wish you also the very best for Christmas Holidays and a very Happy new year.
Να σαι καλά Σοφία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλές φορές σκέφτομαι ότι στο μέλλον το παλικάρι μας, θα θέλει καλό και πολύπλοκο χειρισμό, ελπίζοντας πάντα για το καλύτερο φυσικά.
Ουζάκι βρε συ, εντάξει... χατίρια εμείς δεν χαλάμε :-))