Τέρμα οι απουσίες...μην χάσω και την τάξη του 2011!

Η αποχή μου από την κουζίνα κράτησε ακριβώς μια εβδομάδα.
Εκτός από τα μελομακάρονα που έφτιαξα, μέσα στην κουζίνα μου για μια εβδομάδα δεν ψήθηκε παρά μονάχα ελληνικός καφές!

Θα μου πείτε: και καλά, τι τρώγατε;

E, είχαμε προνοήσει… ενώ είχαμε ταυτόχρονα και τα τυχερά μας από τις συγγενικές πηγές!

Έτσι «παίξαμε μπάλα» με χυλοπίτες ορφανές, με μοσχαράκι ρολό συνοδεία καρότων, με ρολό κιμά γεμιστό με τυράκι και πιπεριές καθώς και χορτοσουπίτσα.
Δόξα το Θεό, την βγάλαμε καθαρή και επιβιώσαμε :-)

Αλλά πάει πέρασε κι’ αυτό και να 'μάστε...
Πιάσαμε ξανά κουτάλες και βουρ στις κατσαρόλες, γιατί η ψυχή μπορεί να βγει, αλλά το χουϊ πάντα μας αποχωρίζεται... τελευταίο!

Οπότε φτιάξαμε το ριζότο με τις γαρίδες μας, γιατί άλλο κρέας δεν θα το αντέξω!

Και μετά πιάσαμε τις γλυκές συναναστροφές.

Να λοιπόν η Χριστουγεννιάτικη Μαρμελάδα της αγαπητής Θείας Κικής.  

Mε κάποια όμως παραλλαγή, αφού προσωπικά ως κύρια βάση έβαλα αχλάδια, αντί για μήλα-κυδώνια, και φλούδες γλασσαρισμένες από πορτοκάλι αντί για βερίκοκα, ενώ τα άφησα να μαριναριστούν μέσα σε μαυροδάφνη παρέα με τον χυμό του πορτοκαλιού σχεδόν όλο το βράδι. Μιλάω για τα αποξηραμένα φρούτα (σύκα, σταφίδες μαύρες και ξανθές και δαμάσκηνα). Την επομένη έβρασα την μαρμελάδα σε δύο στάδια με ελάχιστο νεράκι και λίγο χυμό λεμονιού επιπλέον, γιατί τα αχλάδια είναι πιο "υγρά" σαν φρούτα. Το δεύτερο βράσιμο έγινε για να την κάνω να δέσει πιο καλά, όπως συνήθως κάνω και με τα γλυκά του κουταλιού και τώρα πια πήρε τον δρόμο προς τα βαζάκια που θα χαριστούν με αγάπη σε φίλους τούτες τις μέρες.

Αλλά και τα Μελένια Μπισκότα με Τζίντζερ της αγαπητής  Κωνσταντίνας από το Dinassweets ζυμώθηκαν χθες βράδυ, κόπηκαν σε αστέρια και ψήθηκαν για να μοσχομυρίσει η κουζίνα που είχε αρχίσει να μελαγχολεί με τις τόσες μέρες αποχής.

Σ' αυτά, όμως επίσης δεν μπορούσα να καθίσω ήσυχη και να ακολουθήσω κατά γράμμα τη συνταγή. Έτσι πρόσθεσα και ένα κουταλάκι κοφτό κανέλα, λίγο τριμμένο μοσχοκάρυδο, αντί για υγρή βανίλια, βανίλια σκόνη και ένα κουταλάκι μπέικιν πάουντερ. Οι αναλογίες βέβαια των υλικών μου αυξήθηκαν γιατί έπρεπε να "μπουκώσουμε" πολλά στοματάκια.

Αυτό που μου άρεσε ιδιαίτερα στην συνταγή της Κωνσταντίνας είναι το λιώσιμο του βουτύρου μέσα στην κατσαρόλα μαζί με το μέλι και τη ζάχαρη. Διευκολύνει πολύ τα πράγματα και δεν χρειάζονται πολλά χτυπήματα. Προσωπικά όλα τα έκανα με τον αυγοδάρτη και λίγο χεράκι προς το τέλος για το ζύμωμα.

Ευχαριστώ σας πολύ και τις δύο αγαπητές συν-bloggers, που με κάνατε να πάρω και πάλι φόρα…

Είναι ωραίο πράγμα να σε "τσιγκλάνε" με τέτοιο τρόπο άνθρωποι που απλώς διαβάζεις μέσα στον "ιντερνετικό κόσμο".

Με το καλό και τούτες τις γιορτές στα σπιτικά σας.