Μαστίχα...Δάκρυα..Μνήμες!

Μπορεί να λέω πως το άρωμα της Βανίλιας το λατρεύω, αλλά πρέπει να σας πω ότι και το άρωμα καθώς και τη γεύση της μαστίχας επίσης την αγαπώ, με θέρμη.

Το καλοκαίρι η μαστίχα δε, σου χαρίζει και μια «δροσιά» μοναδική όταν την γεύεσαι.

Καθώς έβλεπα όλα αυτά τα videos για τις μεγάλες πυρκαγιές στην Χίο και τα όμορφα χωριά της Μαστίχας, να καίγονται. Τους καλλιεργητές να κλαίνε για τα χαμένα δένδρα και την καταστροφή του περιβάλλοντος, μιλάμε για το 25-30% του φυτικού κεφαλαίου της μαστίχας να έχει καταστραφεί, κάτι «έσπασε» μέσα μου.

Έχω ταξιδέψει τρεις φορές στην όμορφη Χίο. 

Για το πρώτο μου ταξίδι αφορμή ήταν ο πιο αγαπημένος φίλος του πατέρα μου, που χάθηκε νωρίς και είχε καταγωγή από την Βολισσό της Χίου. Μίλαγε με απέραντη αγάπη για το νησί του και ακόμη και μέσα από τα ανέκδοτά του, έβγαινε αυτό το αίσθημα.

Τότε ήμουν κι’ εγώ αρκετά νέα.

Μετά ξαναπήγα για διακοπές με συγγενικά πρόσωπα, και τέλος πια με τον άνδρα μου.

Το νησί όπου κι αν πήγα ήταν πάντα το ίδιο όμορφο και στις τρεις μου επισκέψεις.

Έτσι λοιπόν, αισθάνομαι βαθιά λύπη για αυτά τα όμορφα μέρη που «καρβούνιασαν» και θα τους πάρει πάλι, πολλά χρόνια να ξανα-πρασινίσουν.

Το δεύτερο ταξίδι μου συμπτωματικά είχε συμπέσει με την αναδάσωση μετά την μεγάλη πυρκαγιά του 87, και είχα νιώσει μεγάλη χαρά με τα φρεσκοφυτεμένα  πευκάκια που έβλεπα παντού. 

Κι’ έλεγα πως σε μερικά χρόνια θα είναι πάλι τα μέρη πανέμορφα. Όχι, ότι σε λίγα χρόνια θα γίνουν πάλι όλα, στάχτη και κάρβουνο :-((

Μέσα από αυτή μου τη λύπη και καθώς οι μέρες τις επετείου του θανάτου του πατέρα μου αλλά και του αγαπημένου του φίλου (έφυγαν την ίδια σχεδόν περίοδο μέσα στον μήνα Αύγουστο, με διαφορά ετών) πλησίασαν, ήθελα να τους «θυμηθώ» γιατί στην οικογένειά μου συνήθιζαν  πάντα να τιμούν τους νεκρούς κάνοντας κάποιο γλυκό, ώστε να γλυκαθούν οι ψυχές τους!
Ταυτόχρονα όμως θέλησα να σας δώσω  μια αφορμή να να δοκιμάστε την μαστίχα μέσα στα γλυκά σας, μιας και νομίζω πως με αυτόν τον τρόπο θα στηρίξουμε την παραγωγή της.

Κέϊκ Μυρωδάτης Μαστίχας με μαρμελάδα βερίκοκο

Για ένα μέτριο στρογγυλό ταψί φούρνου θα χρειαστείτε:

Για το κέϊκ:

150 γραμ. βούτυρο αγελάδος,

100 γραμ ελαιόλαδο,

1 κούπα ζάχαρη,

5 μέτρια αυγά,

1 κούπα γάλα φρέσκο,

1 κουταλιά σούπας δάκρυα μαστίχας,

λίγους σπόρους κάρδαμου,

1 ποτηράκι ούζο ή λικέρ μαστίχας,

1 πακέτο αλεύρι που φουσκώνει μόνο του,

1 κουταλιά μπεϊκιν πάουντερ,

Για την γέμιση:

1 μεγάλη κούπα μαρμελάδα βερίκοκο ή ροδάκινο,

Για το στόλισμα

½ κούπα υποβρύχιο μαστίχας,

½ κούπα χοντρο-κοπανισμένα ανάλατα φιστίκια Αιγίνης.

Αρχικά, στο multi ή στο γουδί θα κοπανήσετε τα δάκρυα της μαστίχας μαζί με τα σποράκια του κάρδαμου καθώς και μια κουταλιά ζάχαρη, μέχρι να γίνουν σκόνη.

Στη συνέχεια σε βαθύ μπολ (ή στον κάδο του μίξερ) θα χτυπήσετε καλά το βούτυρο με την ζάχαρη μέχρι ν’ ασπρίσουν. Κατόπιν θα προσθέσετε το ελαιόλαδο και τα αυγά και θα χτυπήσετε το μείγμα εκ’ νέου.

Προσθέτετε το μπεϊκιν, το μείγμα μαστίχας-κάρδαμου, το γάλα, το ούζο και το ενσωματώνετε το αλεύρι λίγο-λίγο, χτυπώντας πάντα με το μίξερ μέχρι να πάρετε τον χυλό του κεϊκ.

Βουτυρώνετε ελαφρώς το ταψί σας και το πασπαλίζετε με λίγη ζάχαρη άχνη ή αλεύρι.

Ρίχνετε τον χυλό και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς για 45-50 λεπτά, ανάλογα με τον φούρνο πάντα.

Βγάζετε το ταψί σας και το αφήνετε να κρυώσει αρκετά, έτσι ώστε να μπορέσετε να το κόψετε μ’ ένα κοφτερό μαχαίρι κατά πλάτος στη μέση.

Θα το «γεμίσετε» στην ουσία με την μαρμελάδα σας και θα το ξανα-ενώσετε πάνω στην πιατέλα σερβιρίσματος.

Στον φούρνο μικροκυμάτων ή σ’ ένα κατσαρολάκι θα ζεστάνετε το υποβρύχιο, όχι να το κάψετε, έτσι ώστε να μπορέσετε με την υγρή μορφή του να γλασσάρετε την επιφάνεια του κεϊκ. Πάνω στο ζεστό γλάσσο θα πασπαλίσετε το φιστίκι Αιγίνης.

Έτοιμο.

Το άρωμα του είναι ανεπανάληπτο πιστεύω.

Ας ελπίσουμε ότι τα μαστιχόδενδρα θα δείξουν Δύναμη και θα τα καταφέρουν να ξαναγίνουν όπως πριν!