ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, Ποντιακά Περέκ και ... αντιστάσεις

Και επειδή ενδεχομένως, να φάνηκα αρκετά σκληρή με τα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης στο προηγούμενο post μου, πρέπει να σας πω ότι έχει ωραία πράγματα να δείτε και να ανακαλύψετε.
Τόσο ανάμεσα στα ψηλά της κτήρια, όπου και ξεπροβάλλουν πανέμορφα σπίτια  παλαιώτερων χρόνων εκπληκτικής ομορφιάς και αρχιτεκτονικής,  καθώς και στολίδια μοναδικά οι βυζαντινές εκκλησίες της.

Όσο και μέσα στις εμπορικές της πιάτσες.
Εμείς δε, σαν άλλοι καλοί περιηγητές βρεθήκαμε και μέσα στην παλιά κεντρική της αγορά, πως θα μπορούσαμε άλλωστε να μην βρεθούμε (;) αφού η  Μοδιάνο είναι τόσο φημισμένη που δεν χρειάζεται πολλά λόγια και περιγραφές.
Ειδικά άμα πέσεις σε καλή εποχή και όχι σε περίοδο διακοπών όλης της Ελλάδας, όπως εγώ, θα χαζέψεις θέλεις δεν θέλεις. Θυμάμαι σε παλαιότερες εποχές είχα βρεθεί να μένω σε ξενοδοχείο εκεί, στον 4 όροφο και από κάτω ένα τεράστιο καρότσι με κεράσια Βοδενών. Ήμουν έτοιμη να κάνω βουτιά από τον τέταρτο :-)) αλλά τελικά αρκέστηκα σε μια χάρτινη σακούλα ενός κιλού για να ηρεμήσω!

Εκεί λοιπόν, στη παλιά κεντρική αγορά της Θεσσαλονίκης βρίσκεις ότι μπορεί να φανταστείς!

Για δείτε και θαυμάστε.

Και φυσικά τα βήματα οδηγήθηκαν και στα μεζεδοπωλεία για: στάση, ανάπαυση, τόνωση και απόλαυση!

Τόσα και τόσα λοιπόν κι' εγώ σταθερά έδειχνα "χαρακτήρα" και δεν υπέκυψα στον πειρασμό, να πάρω τα πάντα,  μιας και σκεφτόμουνα το κουβάλημα μετά από μέρες στην Αθήνα.
Λίγα πράγματα παρέα με τα κουτάκια με τα γλυκά και πήραμε τον απογευματινό δρόμο της επιστροφής προς την Κατερίνη.

Έλα όμως, που την άλλη μέρα πήραμε και πάλι τους δρόμους για την Βέροια και φτάσαμε με τη Βοήθειά της και στη Παναγία Σουμελά.

Προσκυνήσαμε. Θαυμάσαμε το υπέροχο τοπίο με την απίστευτη δροσιά του (έως κρύο το λέμε αυτό για τις 14 Αυγούστου) και μετά κάναμε και το σχετικό χάζι στα μαγαζιά που είχαν στηθεί για το πανηγύρι, αφού προηγουμένως είχαμε φάει και κάτι κοψιδάκια έτσι για να έρθουμε στα ίσα μας.

Εδώ ήταν πια οι «αντιστάσεις» μου χαμηλές  έως και ανύπαρκτες!

Και μόλις έπεσα πάλι πάνω στα Περέκ, είπα θα τα πάρω, πάει και τελείωσε.

Έλα όμως που πήραμε και τυράκι ποντιακό και κουλούρια με μέλι, ταχίνι και ηλιόσπορο και τελικά πιάσαμε την κουβέντα με την κυρία και τον κύριο (από το Ραγιάν) που είχαν εκεί χώρο παρουσίασης αλλά και δοκιμών ... και κοντέψαμε να βραδιάσουμε.

Όμως το όφελος ήταν τα φρέσκα Περέκ και ορίστε τα πια…έτοιμα σε πιτούλα, με την επιστροφή στην βάση μας.

Τα ποντιακά τούτα φύλλα «σηκώνουν» ότι συνδυασμό θέλετε. Αλμυρό ή γλυκό.

Η κυρία που τα πουλούσε μου είπε ότι ακόμη και με μερέντα μπορεί να τα καταναλώσεις όπως είναι.

Εγώ το πρώτο μου πείραμα το έκανα αλμυρό. Το δεύτερο θα είναι γλυκό σίγουρα και ακόμη προσπαθώ να  το "συλλάβω" στο μυαλό μου.

Τυρόπιτα με Περέκ στον φούρνο.

200 γραμμάρια ξυνομυζύθρα (εδώ πιάσαμε Κρήτη - σταθερή άξια).

200 γραμμάρια κασέρι πικάντικο,

1 κεσεδάκι στραγγιστό γιαούρτι,

2 μεγάλα αυγά,

½ κουταλάκι κοφτό πιπέρι,

½ κουταλάκι κοφτό μοσχοκάρυδο.

Σε καλά λαδωμένο ταψί έβαλα 3 ολόκληρα φύλλα που λάδωσα ελαφρώς και μεταξύ τους.
Τα τοποθέτησα έτσι ώστε να καλύπτω και όλο το ύψος το πλαϊνό του ταψιού.

Από πάνω έβαλα την γέμιση τυριών και κάλυψα μ’ ένα ακόμη φύλλο.
Γύρισα και τα πλαϊνά προς τα μέσα. Λάδωσα ελαφρώς και έψησα σε προθερμασμένο φούρνο με αέρα στους 180 βαθμούς για 20 περίπου λεπτά.
Έτοιμη. Τραγανή και πολύ γρήγορη στην ετοιμασία της.

Να είμαστε όλοι μας καλά και πάμε με Δύναμη και Αντοχή στα επόμενα, γιατί πολλά έχουν να "πέσουν" πάνω στο κεφάλι μας σύντομα όπως διαβάζω στον τύπο.