Υπόσχεση ...για γεύσεις Αυγούστου 2012

Έχοντας δώσει την υπόσχεση ότι θα επανέλθω, σε θέματα και προσωπικές κρίσεις (και ελπίζω να μου επιτρέπεται αυτό) για τα όσα πια δοκιμάσαμε και γευτήκαμε σε τούτο το ταξίδι, έρχομαι να σας δώσω φωτογραφικό υλικό προς τέρψη αλλά και προβληματισμό.

Η γιαγιά μου έλεγε: όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι!

Η παροιμία αυτή λοιπόν είναι «νόμος» πια, σε ότι αφορά τα πολυδιαφημισμένα και γνωστά ονόματα ειδικά στον τομέα της εστίασης, είτε μιλάμε για εστιατόρια είτε για ζαχαροπλαστεία. Αυτά που ήξερα και τουλάχιστον είχα γευτεί εγώ σε περασμένα χρόνια, καμμία σχέση δεν είχαν με τα όσα γευτήκαμε και αγοράσαμε φέτος το καλοκαίρι.

Τα διάσημα ζαχαροπλαστεία της συμπρωτεύουσας είναι άκρως  «βιομηχανοποιημένα».

Τα υλικά τους έχουν μεγάλο ποσοστό βελτιωτικών και χημικών υλών, πράγμα που καταλαβαίνεις αφού έχει περάσει η πρώτη «αίσθηση».

Ο καλός μου είχε απωθημένο το «Χανούμ Μπουρέκ» γνωστού μαγαζιού.

Ψάχναμε να το βρούμε με λαχτάρα. Και τελικά η απογοήτευση ήταν πολύ μεγάλη.

Εξίσου μεγάλη ήταν και από τις τουλούμπες καθώς και τα τσουρέκια και κρουασανάκια σοκολάτας άλλου καταστήματος.

Μα είναι δυνατόν να έχεις κρέμα σε οποιοδήποτε γλυκό τύπου γαλακτομπούρεκο και να μην έχει κανένα... μα κανένα άρωμα;

Είναι δυνατόν να μιλάς για τραγανό φύλλο, και αυτό να είναι σαν «πανί»;

To σιρόπι δεν μπορεί να είναι μόνον γλυκόζη; Κάποιος πρέπει να πει σε όλους τους ζαχαροπλάστες ότι και το μέλι κάνει εξίσου καλή δουλειά, αν θελήσεις να το χρησιμοποιήσεις και σε σωστές αναλογίες.
Και δεν μιλάμε πια για τόσο απαγορευμένο κόστος, μιας και ότι αγοράζεις το «χρυσοπληρώνεις»!

Από την άλλη πάλι, το να φας ένα πολύ καλό γλυκό εκεί που δεν το περιμένεις και δεν το «πιάνει» και το μάτι σου που λένε, είναι μια ευχάριστη έκπληξη και σαφώς θα την ονοματίσεις και θα την διαφημίσεις!!
Ε, ας κατηγορηθώ γι' αυτό :-))

Τέτοιο ήταν το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο Σερεμέτα, στη Βέροια.

Το συναντήσαμε τυχαία πάνω στην πεζοπορία μας μέσα στο παλιό εμπορικό κομμάτι της πόλης. 

Ο άνδρας μου με φώναξε: Έλα να δεις κάτι που πολύ θα σου αρέσει να το φωτογραφίσεις!

Και φυσικά είχε δίκιο. Δείτε λοιπόν και εσείς με την σειρά σας.

Κι’ αν φτάσετε στην Βέροια, αναζητήστε το. Οι ιδιοκτήτες κάνουν την προσπάθεια που αξίζει σε τέτοια παραδοσιακά μαγαζιά. Τα υλικά τους πολύ καλά. To ντεκόρ του μαγαζιού σε πάει πίσω στα παλιά.

Το παραδοσιακό ροδίνι που μας τράταρε ο άνθρωπος καθώς του πιάσαμε την κουβέντα, ήταν ΑΦΡΟΣ!

Η πάστα αμυγδάλου που έκανα παραγγελία για να πιώ τον καφέ, μου θύμισε τα παιδικά μου χρόνια.

Ενώ τα κουλουράκια κανέλας που συνόδευσαν  ως κερασματάκι το ελληνικό καφεδάκι μας, παραδοσιακά σερβιρισμένο, άκρως αρωματικά και γευστικά πάνω στα παλαϊκά μαρμάρινα τραπεζάκια του μαγαζιού.

Και το πιο εντυπωσιακό, οι θαμώνες – ντόπιοι κατά κύριο λόγο, απολάμβαναν τον καφέ και το γλυκό τους υπό τους ήχους απαλής κλασσικής μουσικής  και βιενέζικων βαλς!  Όχι «τέκνο ή ραπ»!!!

Παρόμοιο συναισθήματα και για το εξαιρετικό προφιτερόλ στο ζαχαροπλαστείο Ζιλή στα λουτρά Πόζαρ, όπως και το παγωτό βανίλια που συνόδευε ένα γευστικό και άκρως χορταστικό κομμάτι γαλακτομπούρεκο (είπαμε έχει απωθημένο το παλικάρι μας), που από ατυχία δεν φωτογράφισα μιας και με εγκατέλειψαν οι μπαταρίες της μηχανής μου.

Συμπέρασμα: η γεύση θα σε συναντήσει εκεί που δεν την περιμένεις και εκεί που δεν υπάρχουν βαρύγδουπα ονόματα.

Έχω αντίστοιχα παραδείγματα και για τα φαγητά μας βεβαίως.

Αλλά θα σας δείξω μόνον μια φωτογραφία από γνωστό μαγαζί στο Λιτόχωρο, που χρόνια τώρα έχω ακούσει, συζητήσει και διαβάσει απόψεις φίλων από τα blogs αλλά

και τον καιρό του Hungry (για όσους ξέρουν).

Η τιμή του. 9.90 Euros. Και μιλάμε στην κυριολεξία για 3-4 κουταλάκια από κάθε είδος, μιας και ήταν απλώς ορεκτικό. 

Τα υπόλοιπα κάπως υποφερτά, με αποκορύφωμα έναν συνοδευτικό πουρέ δίπλα σ' ένα  αρνίσιο καλοψημένο κότσι, που όταν πάγωσε η επιφάνειά του είχε γίνει σαν γόμα.

Λυπάμαι πραγματικά. Είχα μεγαλύτερες προσδοκίες φτάνοντας εκεί και πηγαίνοντας φυσικά επί τούτου.

Από την άλλη φάγαμε εξαιρετικά σε ψαροταβέρνα στην παραλία του Κορινού, τον Πολύζο.
Και σε πάρα πολύ καλές τιμές, δεδομένου ότι μιλάμε κυρίως για ψαρικά. Θα σας πω μονάχα, ότι οι ντομάτες της σαλάτας τους ήταν από το δικό τους περιβόλι και τέτοιο άρωμα μόνον τα καλά ζαρζαβατικά έχουν. Ενώ το ψητό καλάμαρι στα κάρβουνα και τα μύδια σαγανάκι ήταν από τα καλύτερα που έχω φάει.

Οι λογαριασμοί μας τις 3 φορές που πήγαμε δεν ξεπέρασαν τα 40-45 Euros 3 άτομα (άντε 2,5 άτομα) με όλα μέσα (κουβέρ, ποτά, σαλάτα, 2-3 ορεκτικά, κυρίως πιάτο και κερασμένα παγωτάκια).

Επαναλαμβάνω δε, με ψαρικά και θαλασσινά πάντα στο μενού μας!

Επίσης εξαιρετικά κρεατικά και σε μεγάλες μερίδες φάγαμε σε ψητοπωλείο στην κεντρική πλατεία της Κατερίνης. Μαγαζί πολύ προσεγμένο και με ανθρώπους στο σέρβις που μας  «συμβούλεψαν» ορθά για το τι θα πάρουμε και σε πια ποσότητα, για να μην "σκάσουμε" και κάνουμε "μπαμ" καθώς ήταν και βράδυ!

Τέλος, ως απλή συμβουλή αποφύγετε όλες τις καφετέριες στα τουριστικά σημεία, όπως για παράδειγμα οι Καταράκτες της Έδεσσας. Σερβίρουν τον χειρότερο καφέ.
Αν δε, θελήσεις να πας σε τουαλέτα, θα καταλάβεις τι σημαίνει η φράση "έχουν πάρει διαζύγιο με την χλωρίνη"! 

Το ίδιο και στις τουαλέτες των Αρχαιολογικών Χώρων, μιας και φαίνεται πως μέσα στα κονδύλια που έχουν κοπεί λόγω κρίση από το Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού είναι και τα καθαριστικά-απολυμαντικά τέτοιων χώρων, που τα επισκέπτονται εκατοντάδες τουριστών αλλοδαπών και εγχώριων.

Τέλος, η περιοχή της Παραλίας (Δήμος Παραλίας-Καλλιθέας) της Κατερίνης με έκανε να σκεφτώ πως ίσως σύντομα θα χρειαστεί να μάθω σλάβικα ή ρώσικα για να μπορώ να διαβάζω τις ταμπέλες και τους καταλόγους των καταστημάτων!!
Αλλά τους καταλαβαίνω ως ένα βαθμό, τους εκεί ιδιοκτήτες, μιας και αυτό είναι το 90% της πελατείας τους. Σαν τα πρόβατα σε μαντρί ... ένα πράγμα οι Βαλκάνιοι γείτονές μας, αλλά αποτελούν την τουριστική αγορά της περιοχής και ίσως του μέλλοντός μας :-)

Όλες οι  πιο πάνω κρίσεις είναι βέβαια απολύτως προσωπικές.
Έχω την αίσθηση όμως, ότι δεν αδικώ κανέναν και καμμία κατάσταση.

Ενώ όσοι και όσες με διαβάζουν και ξέρουν τα μέρη και τα μαγαζιά αυτά ενδεχομένως και να με δικαιώσουν.  

Και σε άλλα πιο όμορφα σύντομα :-))