Τετραγωνίσαμε το καλτσόνε...

Τι είναι αυτό μαμά, που ψήνεις;
Είναι γλυκό;
Ναι, γλυκό είναι.
Και πως το λένε;
Το λένε...
Πως;
Και τώρα σπάσε εσύ το κεφάλι σου, να δεις τι θα πεις, γι' αυτό που ψήνεις.
Ε - και τότε σου έρχεται η "φλασιά"!
Το λένε, καλτσόνε.
Πώωωως;  Καλτσόνε;  Τι έχει μέσα;  Και γιατί έχει το όνομα της κάλτσας;
Τις κάλτσες τις φοράμε, δεν τις ψήνουμε στον φούρνο....

Και οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις πέφτουν σαν το χαλάζι, αλλά όλες από το ίδιο στόμα!
Πόσο μπορεί ν' αντέξει μια έρμη κουρασμένη μάνα, βραδάκι εκεί κατά τις 8.00 μετά από σχεδόν 10 ώρες δουλειάς, συν τα πήγαινε-έλα.
Μην απαντήσετε...
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την προσπάθεια, αλλά να... είναι που ξέρω από πρώτο χέρι :-))) την απάντηση!

Ωστόσο το καλτσόνε  που μου ήρθε σαν φλας εκείνη την στιγμή, είναι αγαπημένη λιχουδιά για μικρούς και μεγάλους.
Τέλειο (με κάθε γέμιση και κυρίως στην αλμυρή εκδοχή του) είναι η σκέψη που όλοι κάνουμε όταν ακούσουμε τούτο το όνομα.
Άλλο που εγώ τώρα, φλασσάροντας πάντα, κάθισα και το τετραγώνισα ή καλύτερα θα έπρεπε να πω, ότι το "παραλληλογράμμισα " και  μάλιστα  χωρίς ζύμη αφού είχα διαθέσιμη σφολιάτα  :-)))
Αλλά το κυριότερο είναι,  ότι το έκανα γλυκό επιδόρπιο!!!
Και όπως καλά καταλαβαίνετε, γλυκό ήθελα εκείνη την ώρα και δεν ήξερα που να ξεσπάσω...για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους!

Καλτσόνε φρούτων με σοκολάτα γάλακτος

Τα υλικά που χρησιμοποίησα ήταν σύμφωνα με την διαθεσιμότητα αλλά και την έμπνευση της στιγμής.
Μιλάμε για:
1 μεγάλη μπανάνα κομμένη σε ροδέλες,
4 αχλάδια κομμένα σε μικρούς κύβους,
2 μεγάλες κουταλιές αποξηραμένα cranberries,
1,5 κουταλιά ζάχαρη,
1,5 κουταλιά κόρν φλάουερ,
1/5 κοφτό κουταλάκι βανίλιας κρυσταλικής
χυμό από μισό λεμόνι,
4 μεγάλες μπάρες σοκολάτα γάλακτος,
1 φύλλο σφολιάτας.

Έπλυνα και καθάρισα τα φρούτα μου.
Τα έκοψα σε ροδέλες και κύβους μέσα σε βαθύ μπολ.
Τα ράντισα με τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Στην συνέχεια έριξα τη ζάχαρη, τη βανίλια και το κόρν φλάουερ.
Ανακάτεψα καλά μέσα στο μπολ.

Έβαλα το φύλλο της σφολιάτας πάνω σε χαρτί ψησίματος, για να με διευκολύνει και για την μεταφορά στο ταψί μου, και να για να ψηθεί πιο εύκολα. Στην ουσία του αφαίρεσα την πλαστική μεμβράνη συσκευασίας και το "τουμπάρισα" πάνω στο χαρτί ψησίματος.
Το έκαψα σε δύο μέρη, αλλά το ένα ελαφρώς μεγαλύτερο όπως βλέπετε και στην φωτογραφία.
Αυτό είναι χρήσιμο για να "κλείσει" σωστά η τετράγωνη πίτα μας, και είναι ωραίο tip και για άλλες παρόμοιες κατασκευές.

Έστρωσα τα φρούτα στο κέντρο του. Από πάνω έβαλα τις μπάρες σοκολάτας και κάλυψα με το δεύτερο μικρότερο κομμάτι. Γύρισα τις άκρες προς τα μέσα ώστε να δημιουργήσω φάκελο και  μ' ένα πιρούνι τρύπησα σ' όλη την επιφάνεια για να αποφύγω το μενομερές φούσκωμα της σφολιάτας μου.

Έψησα με αέρα στους 180 βαθμούς, αφού προηγουμένως είχα καλά προθερμάνει τον φούρνο μου, μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια, για περίπου 20 λεπτά.  Έσβησα τον φούρνο.
Έβγαλα το φρουτένιο, τετράγωνο, καλτσόνε μου να κρυώσει ελαφρώς και ήταν πια έτοιμο για κατανάλωση.

Μελωμένο, αρωματικό και με σοκολάτα. 

Πασπαλισμένο με άχνη και λίγη κανέλα ή και σκέτο είναι ένα  επιδόρπιο που μάλλον δεν του λείπει τίποτε και μπορεί να καλύψει την ανάγκη σας για γλυκό, ανά πάσα στιγμή. 

Ενώ το ζεστό και τραγανό φύλλο πασπαλισμένο με την άχνη,  μπούκωσε μερικά στοματάκια, για να σταματήσουν να ρωτάνε και να απαντάνε, μόνα τους!

Καλή σας απόλαυση.

Εμείς πάει πια το φάγαμε όλο...