Όπως λέει και ένας γνωστός "τσιγκλίστηκα".
Γιατί φτιάχνονται γρήγορα και χωρίς να ανακατέψεις πολλά τσουμπλέκια μέσα στην κουζίνα.
Εξαιρετική λοιπόν ιδέα για ένα γρήγορο κεκάκι που θα συντρόφευε το πρωϊνό. Και καθώς η μέρα ήταν κουραστική και με πολύ τρέξιμο, ήταν κι' ένας ωραίος τρόπος να ολοκληρώσω κι' εγώ την χθεσινή μου κουζινοθεραπεία.
Θεραπεία που περιελάμβανε : καλαμαράκια με σάλτσα εμπλουτισμένη με τραχανά (να δω το μεσημέρι τι φαγητό θα είναι αυτό). Τάρτα με τέσσερα τυριά και μωρά κολοκυθάκια. Και τέλος τα κεκάκια της Χρύσας, που ωστόσο έγιναν λίγο διαφορετικά.
Βγήκα απο την κουζίνα μου γύρω στις 10 το βράδυ δηλαδή...
Η διαφορετικότητα στα κεκάκια της Χρύσας είχε να κάνει με το γεγονός ότι εγώ, έχω πάρα-πολλές μπανάνες που ωριμάζουν τόσο γρήγορα οι άτιμες, κι' ας τις αγοράζω καταπράσινες, είπα λοιπόν να βάλω μπανάνα μέσα, αντί για σταφύλι.
Έτσι χρησιμοποιήσα τα βασικά συστατικά της συνταγής με μικρές παραλλαγές για δύο φόρμες μακρόστενες για κέϊκς. Η πρώτη έμεινε στο σπίτι. Η δεύτερη ήρθε στο γραφείο για να γλυκαθούν και τα εδώ "παιδιά" μου, μιας και τελευταίως περνάμε αρκετά δύσκολα.
Τα υλικά που χρησιμοποίηση ήταν:
1 γιαούρτι total 2%,
3 μικρά αυγά,
3/4 από ένα φλυτζάνι ελαιόλαδο,
1 φλυτζάνι φρέσκο γάλα,
3/4 από ένα φλυτζάνι ζάχαρη άσπρη,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική,
4 κουταλιές της σούπας μαρμελάδα ροδάκινο-κορόμηλο (που είχα φτιάξει τον προηγούμενο μήνα και με περίμενε καρτερικά στο ψυγείο).
4 φλυτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις (δεν είχα από αυτό που φουσκώνει μόνο του)
χυμό από ένα μέτριο λεμόνι
και 3 μεγάλες μπανάνες κομμένες σε ροδέλλες.
Όπως έλεγε και η φίλη Χρύσα, βάζουμε όλα τα υλικά σ' ένα μπολ και τα ανακατεύουμε πολύ καλά μ' ένα κουτάλι μέχρι να πάρουμε έναν πηχτό χυλό κέϊκ. Αυτό ήταν και το σημείο που προσωπικά μου έκανε "κλικ". Το έπραξα λοιπόν, με την σειρά που αναφέρονται τα υλικά. Κι' αφού μοίρασα τον χυλό σε δύο μακρόστενες φόρμες για κέϊκ, που προηγουμένως είχα λαδώσει και ελαφρώς αλευρώσει, έβαλα μέσα τις ροδόλλες μπανάνας που είχα βρέξει με τον χυμό λεμονιού για να μην μαυρίσουν.
Τις έσπρωχνα μέσα στον χυλό δημιουργώντας ένα ωραίο σύνολο σαν μωσαϊκό.
Τα κέϊκς ψήθηκαν σε προσθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς, για 40 περίπου λεπτά (κατά τα γνωστά). Κρύωσαν. Και σήμερα το πρωϊ ήταν έτοιμα προς κατανάλωση με την γαργαλιστική μυρωδιά τους.
Ευχαριστώ πολύ Χρύσα, για την ωραία ιδέα.
Κι εγώ ευχαριστώ για το οφθαλμόλουτρο του κέικ χεχεχε
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριττό να αναφέρω ότι ...... θέλωωωωωωωωωωωωωωωωωω
Φιλιά
Daszu passt ein Karamel Sirup!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Πηνελόπη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ αρέσει το κέικ με μπανάνες..αλλά πιό πολύ μου αρέσει που πήρες την ιδέα και την μεταμόρφωσες..
Φυσικά μπράβο και στην Χρύσα!!
Καλημέρες!
Αστέρι, πιάσε ένα μπολάκι ρυζόγαλο με μπόλικη κανέλλα και σου στέλνω 2 κομματάκια κέϊκ με courier άμεσα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήOh! Tobias das ist eine sehr gude kombination :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύα ευχαριστώ σε για τα συγχαρητήρια που τα μοιράζομαι με την Χρύσα :-)) γιατί της ανήκει το copy write της συνταγής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα.
Μια χαρά τη χρησιμοποίησες την ιδέα της Χρύσας! Αχ, πως μου αρέσουν αυτές οι παραλλαγές!!
ΑπάντησηΔιαγραφήBig Mama, αυτό είναι το μεγάλο μας "κέρδος" από το ελεύθερο blogging. Οτι παίρνουμε γνώσεις και ιδέες και τις αξιοποιούμε με τα υπάρχοντα στην δική μας κουζίνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες καλή μου.
Πολύ αγαπημένο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρες
Σε διαβάζω κάποιο καιρό τώρα και δύο πράγματα έχω να πω.
ΑπάντησηΔιαγραφή1. Σε θαυμάζω απεριόριστα για τη δημιουργική διάθεσή σου στην κουζίνα παρά το γεγονός πως μάλλον δεν έχεις και πάρα πολύ χρόνο να ασχολείσαι τόσο πολύ
2. Απορώ, πόση γυμναστική πρέπει να κάνει κάποιος για να κάψει όλες τις λιχουδιές που ετοιμάζεις;;;
Με φιλικούς χαιρετισμούς...
Αγαπητέ Δημήτρη, σ' ευχαριστώ πολύ για τα κολακευτικά σου λόγια. Και ακόμη περισσότερο για τον χρόνο που βρίσκεις να με διαβάζεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι όντως θέλει κανείς αρκετή γυμναστική για να χάνει τις θερμίδες :-)) αλλά με το τόσο καθημερινό μου τρέξιμο είναι σίγουρο που καίω αρκετές.
Το μυστικό είναι Δημήτρη μου, στο να μοιράζει κανείς σε αγαπημένους και φίλους, τα όσα φτιάχνει και να καταναλώνει μικρές ποσότητες ο ίδιος για την χαρά της γευστικής δημιουργίας και απόλαυσης. Βέβαια έχω καμμια 10αριά κιλά περισσότερα από αυτά που θα έπρεπε να έχω για το ιδανικό βάρος, αλλά κάνω πάντα φιλότιμες προσπάθειες.
Όσο για τον χρόνο στην κουζίνα, είναι μια ανάγκη για την καταπολέμηση του άγχους και της κούρασης από όλα τα υπόλοιπα. Δεν είναι άλλωστε καθημερινός, αλλά 2-3 φορές την εβδομάδα, με περισσότερες από μία ή δύο δημιουργίες. Σε μια μέρα που ξεκινά κάπου στις 6.00 το πρωί και σταματά κατά τις 10.00 - 11.00 το βράδυ.
Καλή σου μέρα και καλώς ήρθες επισήμως.
Οφθαλμόλουτρο δεν θα πεις τίποτα,που λέει και το ΑστεροΜαράκι μας...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου στείλω κιουνέφε που έκανα χθες,μου στέλνεις κεκάκι..??..-:))
καλημέρες...
Spirtokouto μου, αμέεεεεεεεε
ΑπάντησηΔιαγραφήΆμα στο κιουνεφέ έχεις βάλεις και φυστικάκι Αιγίνης, έρχομαι μέχρι το σπίτι σου κουτρουβαλώντας! Και με με κεκάκι στο χέρι φυσικά :-)))
Θα προτιμήσω το κεκάκι σου Πηνελόπη μου, γιατί με τον τραχανά...δεν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά το ήξερα Κική μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά καμμιά φορά χρειάζεται και μια δοκιμή, μήπως και ξεπεραστεί το "όριο" της απέχθειας :-))