Κολοκυθιών ... ιστορίες!

Τα κολοκυθάκια για μένα είναι μεγάλη πρόκληση καθώς και μεγάλη αγάπη.

Μικρή, εκλιπαρούσα σχεδόν τη μάνα μου να μου κάνει τηγανιτά με κουρκούτι, όσο πιο συχνά γινόταν όταν ήταν η εποχή τους. Δεν ήμουν παιδί που τρελαίνονταν για τις τηγανιτές πατάτες, αλλά για τηγανιτά κολοκυθάκια έδινα τη μάχη μου!

Με τα χρόνια καθώς αρχίσαμε να αποφεύγουμε τα πολλά τηγάνια…μείωσα κι’ εγώ με την σειρά μου την κατανάλωση! Ωστόσο τα κολοκυθάκια εξακολουθώ να τ’ αγαπώ πολύ.
Η «ατυχία» όμως με ακολουθεί κατά πόδας και ο γάμος μου, δεν θα είχε στεριώσει (και τώρα ακόμη παίζει δηλαδή…) αν η αγάπη μου γι’ αυτά τα τρυφερά ζαρζαβατικά εξακολουθούσε να είναι «εμμονή».  Ο καλός μου, τα αποφεύγει. Δεν θέλει σχεδόν ούτε να τ’ ακούει, εκτός ελαχίστων περιπτώσεων, μιας και όπως λέει «γλυκίζουν» πολύ στη γεύση.

Μην του μιλήσεις για: μπριάμ. Μην του πεις για: ομελέτα με κολοκύθι. Μην διανοηθείς να πεις την φράση: πίτα με γλυκιά κολοκύθα. Μην αναφέρεις ότι η σουπίτσα στο πιάτο είναι: κολοκυθόσουπα... έχεις το «διαζύγιο» στο χέρι!

Αλλά κάποια άλλα όπως τα κολοκυθάκια με κιμά  αυγολέμονο,  ή τα γεμιστά στο φούρνο έχουν την πλήρη αποδοχή του!

Άβυσσος η ψυχή και το πνεύμα του ανθρώπου!

Εγώ όμως, πως ν’ αντισταθώ στα όμορφα στρογγυλά κολοκυθάκια που κυκλοφορούν σιγά-σιγά; 
Τ’ αγόρασα και ότι ήθελε προκύψει!

Έγιναν γεμιστά στο φούρνο, με τα ακόλουθα υλικά και απολύτως χορτοφαγικά.

Χρειάστηκαν:

8 κολοκυθάκια στρογγυλά,

2 μέτρια σε μέγεθος, κόκκινα κρεμμύδια,

2 καρότα,

2 μέτριες ντομάτες ώριμες,

1 ματσάκι μαϊντανός,

2 κουταλιές δυόσμος ξερός,

1 φλιτζάνι πλιγούρι,

150 γραμ. φέτα πικάντικη,

αλάτι, πιπέρι, πάπρικα γλυκιά,

χυμός ντομάτας και ελαιόλαδο.

Πλένετε καλά τα κολοκυθάκια και αδειάζετε το περιεχόμενό τους με το ειδικό εργαλείο ή ένα μικρό κουταλάκι. Το περιεχόμενο το άλεσα στο multi και το κράτησα κατά μέρος.  Το μισό από αυτό θα έμπαινε στην γέμιση και το άλλο μισό είχε άλλον προορισμό.

Ψιλόκοψα τα κρεμμύδια και το σοτάρισα με ελαιόλαδο σε βαθύ τηγάνι. Μέσα στο κρεμμύδι έριξα τα καρότα αφού προηγουμένως είχαν καθαριστεί και τριφτεί στο χοντρό μέρος του τρίφτη, για να σοταριστούν και αυτά μαζί. Στην συνέχεια έριξα την ντομάτα ψιλοκομμένη χωρίς τη φλούδα και πολλούς σπόρους. Το αλεσμένο κολοκύθι, τον μαϊντανό ψιλοκομμένο, τον δυόσμο και το πλιγούρι. Αλάτι, πιπέρι και τη πάπρικα. Ανακάτεψα καλά να ενωθούν και τελευταία άφησα την φέτα που τρίφτηκε σε μεγαλούτσικα κομμάτια μέσα στο όλο μείγμα.

Με το πιο πάνω μείγμα γέμισα τα κολοκυθάκια μου, μπήκαν σε ταψί και έτοιμα για φούρνο, αφού προηγουμένως τα «έλουσα» με μισό φλιτζάνι χυμό ντομάτας, ελαιόλαδο, λίγο νεράκι, αλάτι, πιπέρι και λίγο έξτρα δυόσμο.

Ψήθηκαν στους 180-190 βαθμούς για μία ώρα και ένα τέταρτο. Μέχρι να μελώσουν καλά.

Έτοιμα για κατανάλωση και πολύ νόστιμα.

Το υπόλοιπο της σάρκας που άλεσα στο multi, βρήκε άλλον προορισμό, γιατί πραγματικά λυπόμουνα να πάει χαμένο.

Έγινε ένα ωραίο Κολοκυθόψωμο ή αλλιώς ... αλμυρό κεϊκ με κολοκύθι και φέτα.

Για το χυλό χρησιμοποίησα:

1 και ½ φλιτζάνι αλεσμένο κολοκύθι,

½ φλιτζανιού ελαιόλαδο,

1/3 φλιτζανιού κρασί (λευκό ή κόκκινο)

2 αυγά,

300 γραμ. αλεύρι.

1 φακελάκι μαγιά ξηρή,

αλάτι, πιπέρι, κάρυ από ένα καλό κουταλάκι και 2 καυταλάκια δυόσμο.

Όλα τα υλικά ανακατεύτηκαν σε βαθιά λεκάνη και έμεινα σε ζεστό μέρος μέχρι η ζύμη να διπλασιάσει τον όγκο της. Η συγκεκριμένη ζύμη μοιάζει κάπως με πηχτό χυλό και όχι ψωμί.  Όταν αυτό έγινε, έστρωσα 2 μακρόστενες φόρμες του κεϊκ με χαρτί αντικολλητικό. Σε κάθε φόρμα έβαλα χυλό κατά μέχρι τη μέση. Πάνω από τον χυλό έβαλα κομμάτια φέτος που είχα κόψει σε χοντρά μπαστουνάκια. Από πάνω μοίρασα και τον υπόλοιπο χυλό και άφησα να ξανά φουσκώσει για μισή ώρα.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 35 λεπτά. Μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια.

Το θέμα είναι ότι ενώ είχε φουσκώσει πολύ ωραία. Μετά το κλείσιμο του φούρνου «έκατσε» το φούσκωμα. Γευστικώς πολύ ωραίο όμως και ότι πρέπει για ένα ελαφρύ κολατσιό την άλλη μέρα.

Είπαμε...όλα τα πιο πάνω αποτελούν «ιστορίες» κολοκυθιών!