21.9.10

Οψώμεθα...

Διαβάζοντας σήμερα στο ηλεκτρονικό φύλλο των ΝΕΩΝ  ότι ζητείται να μπει " Φρένο στην επέκταση της Αθήνας με ταυτόχρονη Επιστροφή στις κατοικίες του Κέντρου για να αντιμετωπιστούν τα γκέτο" απλώς αναρρωτήθηκα για μια ακόμη φορά (τελευταίως το παθαίνω 3-4 φορές την μέρα...)
Σε τι χάλι πρέπει να φτιάσει πια το πολύπαθο κέντρο της Αθήνας για να αποφασίσουν οι αρχές να πάρουν κάποια μέτρα; 
Μαγαζιά ετών, που ήξερα ως μόνιμος κάτοικος κέντρου, να έχουν κλείσει εδώ και καιρό ή να ετοιμάζονται να κλείσουν με μισοάδεια ράφια και ανύπαρκτο πια προσωπικό.
Σπίτια - παλιές μονοκατοικίες να είναι πια εύκολη "λεία" μόνον για υψηλά βαλάντια. 
Διαμερίσματα μεγάλα (γιατί στις παλιές πολυκατοικίες του κέντρου τέτοια είναι, και όχι τα σύγχρονα κλουβιά που φτιάχνονται και καλά με πολυτελή κατά τ' άλλα χαρακτηριστικά τους)  να είναι εγκαταλελειμένα ή να έχουν νοικιαστεί υποτιποδώς σε αλλοδαπούς.  
Στην καλύτερη δε, των περιπτώσεων να έχουν πουληθεί με χαμηλό τίμημα για να μπορέσουν οι ιδιοκτήτες τους να τα "διώξουν" από πάνω τους. 
Καθημερινά οι δρόμοι γεμάτοι "γεγονότα" που δημιουργούν οι όποιες συμμορίες αλλοδαπών. 
Το να θέλεις να πας βόλτα μέσα σε κάποιο από τα ελάχιστα άλση ή πάρκα, να είναι το προσωπικό ρίσκο του καθενός που θα το αποφασίσει... 
Τα έρμα τα ράκη των χρηστών ναρκωτικών, να είναι καθημερινή εικόνα στην Ομόνοια και τα πέριξ, χωρίς πια να γίνεται τίποτε γι' αυτούς. 
Οι εκδιδόμενες αλλοδαπές να την "πέφτουν" κανονικά στους άρρενες πεζούς, χωρίς φραγμούς και όρια.
Τα σκουπίδια και η βρωμιά των δρόμων να είναι μόνιμη εικόνα στα μάτια όλων μας, μέχρι που την συνηθίσαμε ως "αισθητική" και "εικαστική" παρέμβαση!
Οι εικόνες από την πόλη του κυρίου Προκόπη Δούκα, τα περιγράφουν όλα αυτά, πολύ καλύτερα από εμένα (ζητώ την άδειά σας κύριε Δούκα για τούτο το link).

Κάπου για όλα όμως πρέπει να υπάρχει κι' ένα τέλος. 

Ένας "πάτος" βρε αδελφέ, πρέπει να υπάρχει και σε τούτο το βαρέλι...

Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά τα πράγματα... 

Λέτε να τον πιάσαμε (τον πάτο εννοώ);

Και να αποφασίστηκε να γίνει κάτι από αυτούς που έχουν και κατέχουν την εξουσία, ενώ ταυτόχρονα έχουν και το μαχαίρι για να τρώνε το πεπόνι που εμείς τους προσφέρουμε (στις κατά τετραετία επαναλαμβανόμενες εκλογές: Βουλευτικές και Δημοτικές).

Οψώμεθα.

Υ.Γ. Η εικόνα της οδού Ερμού καθώς νυχτώνει, δανεισμένη από το διαδίκτυο.

14 σχόλια:

  1. Penelope καλημέρα! Θα συμφωνήσω μαζί σου. Από μικρή κινούμαι συνέχεια στο κέντρο της Αθήνας και τα τελευταία 15 χρόνια εργάζομαι πέριξ της Ομόνοιας, περιττόν να επισημάνω τις εικόνες που αντικρίζω κάθε μέρα! Όσο δε θυμάμαι ότι στην εφηβεία μου πήγαινα μόνη μου (σχεδόν καθημερινά) στην πλ.Βάθη που ήταν το ωδείο μου και συγκρίνω την περιοχή με το ανείπωτο σημερινό χάλι, στεναχωριέμαι βαθιά. Ας ελπίσουμε κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η υλιβερή κατάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι που τα λες Αμαλία μου.
    Κι' εγώ στα 17,18 πέρναγα καθημερινά νυχτερινές ώρες από τη πλατεία Βάθη, για να πάω προς το φροντιστήριό μου και προς το σπίτι μου, μετά το πάντα απογευματινό Λύκειό μου ... και δεν με είχε πειράξει άνθρωπος.
    Σήμερα, μέρα μεσημέρι δεν περνώ ούτε με την σκέψη μου από κει. Αποφεύγω τις διαδρομές με τα πόδια πέριξ της Ομονοίας σαν τον διάλο με το λιβάνι.
    Δεν είναι τόσο ότι φοβάμαι. Οσο συχαίνομαι και θλίβομαι βαθειά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστηχώς έτσι όπως τα γράφεις είναι .......
    Πιτσιρίκα πήγαινε συνέχεια στο κέντρο και δεν είχα κανένα πρόβλημα, τώρα πια δεν πάω με τίποτα ..... πήγα πριν κάτι μήνες (είχα να κατέβω 2 χρόνια) και θα ξανακάνω να πάω άλλα τόσα..
    Κρίμα πολύ κρίμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν διαβάζω κείμενα σαν αυτό δίνω συγχαρητήρια στον εαυτό μου που πήρε την μεγάλη και δύσκολη(τότε)απόφαση να μετακομίσω στην επαρχία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αστέρι μου, όλοι λίγο ή πολύ έχουμε περάσει και ζήσει τα νεανικά μας χρόνια μέσα στο κέντρο της Αθήνας. Όλα περιστρέφονταν γύρω από αυτό κάποια εποχή... Το πως μας "έφτασαν" εδώ που μας έφτασαν, για μένα παραμένει ερώτημα μεγάλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Λίλα μου, σίγουρα είμαι στην ίδια φάση (στο να αποφασίσω να φύγω οριστικά από την Αθήνα) εδώ και 2-3 χρόνια.
    Πρέπει όμως με κάποιον τρόπο να δημιουργήσω συνθήκες ύπαρξης στον τόπο που τελικά θα επιλέξω. Και εκεί είναι τελικά η μεγάλη δυσκολία.
    Δεν το εγκαταλείπω ωστόσο το όνειρο :-))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το λαθρεμπόριο ναρκωτικών και αλλοδαπών γυναικών γίνεται με την άδεια και ευλογία της αστυνομίας...
    Φυσικά και δεν θα σταματήσει όσο κάποια συμφέροντα εξυπηρετούνται...

    Από προσωπική πείρα πάντως, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα στο κέντρο. Εγώ βράδυ δεν βγαίνω ποτέ μόνη μου, αλλά τη μέρα πάω χωρίς πρόβλημα στη δουλειά μου, όπως και τόσοι άλλοι άλλωστε.
    Κρούσματα εγκληματικότητας (κλοπών κυρίως) σημειώνονται απ' όσο έχω ακούσει και σε εξοχικά μέρη και συνεχώς αυξάνονται. Ακριβώς επειδή εκεί βρίσκονται πλέον οι πιο εύποροι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Νομίζω πως έφυγα από την Αθήνα (και την Ελλάδα) την κατάλληλη στιμγή. Πώς με λυπεί όταν διαβάζω, βλέπω, ακούω όλα αυτά που αναφέρεις στην ανάρτησή σου. Στενοχωριέμαι ειλικρινά. Έχω να έρθω στην Ελλάδα 1 χρόνο τώρα και σκέφτομαι πως αν αργήσω λίγο ακόμα δεν θα την αναγνωρίζω. Έχω περάσει τόσα βράδια περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας με την παρέα μου, γυρνώντας από συναυλίες, από μπαράκια, από φιλικά σπίτια και ναι, μπορεί να μην ήταν τόσο ασφαλής η περιβιάβαση στους δρόμους τη νύχτα, αλλά τώρα έχει παραγίνει με αυτά που ακούω. Κρίμα.
    Λυπηρό επίσης είναι το πόσους άστεγους έχει πλέον η Αθήνα. Στενό και άστεγος. Τη λέξη πρόνοια την γνωρίζουν άραγε οι πολιτικοί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συμφωνώ με όλα όσα γράφεις και εσύ και οι φίλες που σχολίασαν, έχουμε όμως μερίδιο ευθύνης γιατί ακόμη τους ψηφίζουμε, όλους όσους και άπό όπου, είναι απίστευτο να θεωρούμε ακόμη και σήμερα ότι υπάρχουν πολιτικοι΄που παράγουν έργο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πες το ψέματα...
    Πάντως υπάρχει έντονη φημολογία (προς το παρόν ανυπόστατη) ότι κάποιοι αγοράζουν σπίτια και καταστήματα στο κέντρο, λόγω ακριβώς της υποβάθμισης.
    Παραφιλολογία; Μπορεί. Η τραγική εικόνα παραμένει πάντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Καλή μου Dark Shef, έχεις δίκιο ως προς το γεγονός ότι την μέρα μπορεις να διαβείς καλύτερα (από ότι την νύχτα, που την αποφεύγεις και εσύ μόνη σου) την Αθήνα στο κέντρο της. Ολοι μας το κάνουμε αυτό. Απλώς την διασχίζουμε γρήγορα, πηγαίνοντας στον προορισμό μας. Για καφέ όμως ούτε συζήτηση ... στην πλατεία Λαυρίου ας πούμε, ή στο Νέον της Ομονοίας (δεν ξέρω κι' αν υπάρχει σήμερα...). Κάποτε αυτό δεν το σκεφτόσουν. Πήγαινες ας πούμε για ψώνια στο μεγάλο κατάστημα του ΜΙΝΙΟΝ ή του Λαμπρόπουλου στα Χαφτεία και μετά έκανες την στάση σου εκεί για καφεδάκι... Τώρα που;

    Όσο για τα κρούσματα εγκληματικότητας σαφώς και αυξάνονται και στις εξοχικές περιοχές ή τις λιγότερο εξοχικές, αφού δεν υπάρχει αστυνόμευση (η αστυνομία είναι με δεμένα χέρια σε κάποιες περιπτώσεις... ή και παντελώς αδιάφορη πια). Προσωπικά θυμάμαι περισταστικό στην Γερμανία πριν απο σχεδόν 20 χρόνια. Που έφιπποι αστυνομικοί σταμάτησαν σε δημόσιο δρόμο κάποιον που είχε πετάξει χαρτί εκτός καλαθιού! Ανήκουστο κάτι τέτοιο για την Ελλάδα μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φυσικά κι' έχουμε μερίδιο ευθυνής Taste Advisor. Και αρκετά μεγάλο πιστεύω εγώ. Αλλά έχουμε και μερίδιο ευθύνης ως προς το γεγονός ότι μας βόλεψε πολύ ο "ωχ αδελφισμός" σαν νοοτροπία. Ήταν και κάποιο κακό κύτταρο στο DNA μας ...και όλα πήραν τον κακό τον δρόμο :-(
    Κάπου όμως πρέπει να αρχίσει αντίστροφη μέτρηση. Και ίσως οι επερχόμενες Δημοτικές Εκλογές να είναι μια ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΦΕΤΗΡΙΑ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μάγδα, μάλλον είσαι από τους "τυχερούς" για τούτην την περίεργή εποχή που ζούμε εμείς οι Ελληνες.
    Μιας και τελικά δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει όλο αυτό το παραλήρημα που βιώνουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αγαπητέ Kitso-Mitso, προσωπικά θεωρώ πως όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει πάντα και φωτιά. Δεν νομίζω πως οι φήμες είναι τόσο ανυπόστατες.
    Εκείνο που φαίνεται κάτι σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας, είναι το γεγονός ότι μπορεί όντως κάποιοι εκ' των "δυνατών" και "ισχυρών" να σκηνοθέτησαν με τέτοιο χυδαίο τρόπο την καταστροφή της Αθήνας, για να επωφεληθούν μεγάλων κερδών στο τέλος.
    Μοιάζει όντως με ταινία...
    Αλλά η πραγματικότητα είναι όντως εδώ, όπως λες κι' εσύ και την ζούμε δυστυχώς στο πετσί μας καθημερινά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή