Η Στέλλα της Ξάνθης ... και ο Έρωτας της!

O Έρωτας των Γεύσεων  ήταν αυτός που μας "πρωτογνώρισε"  αλλά από τότε η σχέση μας κρατεί καλά και η επικοινωνία μας δεν έπαψε όλο αυτόν τον καιρό.
Πάνε σχεδόν 6 χρόνια (αν θυμάμαι καλά) που η Στέλλα μπήκε στις "επιλογές ψυχής" που λέμε, μέσα από το βιβλίο της και μετά από μια δική μου τότε αναφορά στο Ηungry, όπου ιντερνετικός φίλος μας έφερε σε επαφή και η Στέλλα με ευχαρίστησε για τα καλά μου λόγια.

Αυτή ήταν και η αρχή της γνωριμίας μας.
Από τότε είπαμε και γράψαμε πράγματα μεταξύ μας.

Την διάβαζα και την παρακολουθούσα μέσα στο blog της, μέσα από το Facebook, επικοινωνούσαμε με mail, τα λέγαμε στο τηλέφωνο, την συνάντησα στην Αθήνα... αλλά  ήρθε και ο καιρός να την συναντήσω στην έδρα της, την Ξάνθη (τα πράγματα πάντα γίνονται στον χρόνο τους).

Ήρθε και το πρόσφατο βίβλιο της  Καβάλας  Γεύσεις, που κατάφερε να αποσπάσει ένα πολύ σημαντικό βραβείο, στο τόσο αυτό ειδικό χώρο των εκδόσεων γεύσης, που πραγματικά αιστάνθηκα υπερήφανη για την αγαπημένη Στέλλα. Ήταν η δικαίωση των κόπων της. Της αγάπης που έχει γι' αυτό που κάνει με αφοσίωση και "πείσμα" παρά τις όποιες δυσκολίες έχει συναντήσει.

Στο ταξίδι μου στην Ξάνθη, η φίλη Στέλλα, δικαίωσε την εικόνα που είχα σχηματίσει τόσο καιρόν γι' αυτήν. Είναι άτομο με θέληση.

Αγαπά με πάθος τον τόπο της (σχεδόν όλη την Βόρειο Ελλάδα δηλαδή). Θέλει να περάσει μέσα από την δουλειά της, την αγάπη για την μαγειρική και σε άλλους ανθρώπους. Αγωνίζεται και προσπαθεί για να κάνει το μεράκι της και την αγάπη της, επάγγελμα, και αυτό (για όσους με διαβάζετε) είναι ΕΥΛΟΓΙΑ και το εννοώ.

Σκεφτείτε να δουλεύετε για χρόνια σε μια δουλειά, χωρίς να την αγαπάτε, χωρίς να σας γεμίζει αυτό που κάνετε... Το μόνο που κερδίζετε είναι τα χρήματα που σας βοηθούν να ζήσετε ευπρεπώς.

Δεν κερδίζετε όμως σε δημιουργία, σε εμπειρίες, σε εικόνες, σε συνεργασίες, σε όνειρα και σε στόχους για την επόμενη μέρα (ελπίζω ότι καταλαβαίνετε τι θέλω να σας πω).
Αυτά όλα, έχω την αίσθηση, πως η Στέλλα τα έχει κερδίσει με την αξία της!

Μέσα από τα μάτια της είδα λοιπόν και την όμορφη Ξάνθη και με την βοήθειά της ψωνίσαμε ωραία πράγματα (μπαχαρικά, φύλλο,  όσπρια μέχρι και καλάθια αυθεντικά). Ενώ φάγαμε και κάτι λιχουδιές που τι να σας λέω τώρα... Φύγαμε και την χαιρετήσαμε με την υπόσχεση ότι θα βρεθούμε σύντομα (μάλλον στην Αθήνα αυτήν την φορά).

Σαν αποχαιρετιστήριο δώρο είχα κάποια καλούδια από αυτήν.

Αυτό που θα σας αναφέρω όμως με ιδιαίτερη έμφαση είναι η σάλτσα βύσσινο, φτιαγμένη από τα χεράκια της και με βύσσινα της δικής της παραγωγής! 

Την δοκίμασα λοιπόν σε γαρίδες το περασμένο ΣΚ όπως μου πρότεινε.

Είναι  πολύ καλή και δεν το λέω για να της κάνω διαφήμιση, αλλά καλού-κακού άμα θέλετε να την δοκιμάσετε (γιατί κάνει και διανομές) κάντε μια παραγγελία, και δεν θα χάσετε, ως σύσταση για όσους αρέσκονται στα γλυκόξινα.  Πληροφορίες θα βρείτε μέσα στο blog της Στέλλας καθώς και την τιμής της.

Στελλίτσα, καλή συνέχεια σε όλα.

Οι στόχοι σου να ευωδωθούν γρήγορα...και keep going με πείσμα και με "τσαμπουκά".

Πάντα, για όλα τα προβλήματα έρχεται η λύση. Λυτρωτική πολλές φορές  (αλλά και σαρωτική) και από 'κει που δεν το περιμένουμε.

Με αγάπη,

Πηνελόπη