Τα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων, με τέλειο Ρόδινο χρώμα

Σύμφωνα με την μυθολογία (θα βρείτε αρκετές πηγές μέσα στο διαδίκτυο) ένα από  τα ταξίδια του Ηρακλή, που πήγε μέχρι τον Κάτω Κόσμο και ξαναγύρισε, ήταν και αυτό που τράβηξε κατά τη Δύση. Πέρα από τον Ωκεανό, για να φέρει στον Ευρυσθέα, τα περίφημα Χρυσά Μήλα των Εσπερίδων.

Τα δέντρα με τα χρυσά μήλα φύτρωναν στον κήπο των Θεών και προέρχονταν από το πολύτιμο δώρο της θεάς Γης προς την Ήρα όταν έγιναν οι γάμοι της με τον Δία (ας πρόσεχε η έρμη η Θεά).
Στον κήπο έμεναν οι τρεις Εσπερίδες, κόρες της Νύχτας, οι οποίες μη αντέχοντας τον πειρασμό έκοβαν τα χρυσά μήλα της Θεάς.  Η  Ήρα για προστατέψει  την σοδειά της (είχε μεγάλη οικογένεια να θρέψει άλλωστε) έβαλε να φυλάει τα δέντρα της ένα εκατοντακέφαλο φοβερό φίδι, ο Λάδωνας (το γνωστό ποτάμι) το οποίο και δεν κοιμόταν ποτέ.

Ο Ηρακλής ξεκίνησε για τη νέα του αποστολή κινούμενος στην αρχή βόρεια και ύστερα έφτασε μέσω Ιλλυρίας στον Ηριδανό ποταμό. Εκεί οι Νύμφες του ποταμού τον προέτρεψαν να ρωτήσει το γερό- Νηρέα, θαλασσινό Θεό, ποιό δρόμο έπρεπε να ακολουθήσει για να βρει τον κήπο των Θεών.
Ο Νηρέας δεν φάνηκε και πολύ πρόθυμος για  να βοηθήσει τον ήρωα μας, κι' αυτός με την σειρά του έπραξε τα δέοντα προκειμένου να τον «ζορίσει». Στην αρχή προσπάθησε να τον συλλάβει ενώ κοιμόταν, αλλά ο Νηρέας ξύπνησε και μεταμορφωμένος πότε σε νερό και πότε σε φωτιά προσπαθούσε να ξεφύγει. Ο Ηρακλής, όμως, τον έπιασε και αφού ο Νηρέας πήρε την αρχική του μορφή του έδειξε το δρόμο.

Να μην σας τα πολυλογώ... γιατί πρέπει να ξέρετε πως η μυθολογία μας είναι πραγματικά ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ σε περιπέτειες και ονόματα που συνδέονται μεταξύ τους, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (είναι όμορφη και καλό θα είναι να την διαβάζουμε συχνά - πυκνά) ο Ηρακλής κατάφερε να πάρει τα Χρυσά Μήλα, τα οποία και έφτασαν στον Ευρυσθέα.  Αυτός όμως δεν τα κράτησε. Τα χάρισε στον Ηρακλή ως ανταμοιβή για τον άθλο του. 

Ο τελευταίος δεν θέλησε επίσης να τα κρατήσει (παρά τον κόπο που είχε καταβάλει γι' αυτά) και τα δώρισε στη Θεά Αθηνά. 

Η οποία ως Θεά της Σοφίας και του Καθήκοντος που ήταν, τα επέστρεψε πίσω στον κήπο των Θεών μιας και η κλοπή τους ήταν ανίερο πράγμα (για να μην ξεχνιόμαστε και να πάρουμε κι' ένα ηθικό δίδαγμα από τον όλο μύθο).

Κάπου εκεί όμως, κάποιοι από τους καρπούς «ξεστράτισαν» και βρέθηκαν στα χέρια των ανθρώπων. Έτσι σήμερα έχουμε τα πολύ όμορφα μήλα αλλά και τα υπέροχα μυρωδάτα κυδώνια που ενδεχομένως να κατάγονται απ’ εκείνα τα πρώτα «Χρυσά Μήλα».

Δείτε λοιπόν πως μπορείτε να τα μεταμορφώσετε τα κυδώνια σ' ένα πραγματικά εκπληκτικό επιδόρπιο.

Πλένετε καλά 4-5 μεγάλα τα κυδώνια. Αυτά που κυκλοφορούν ευρέως πια στην αγορά, είναι χωρίς πολύ χνούδι ευτυχώς, οπότε το τρίψιμο δεν είναι και πολύ. Τα κόβετε στην μέση (κατά πλάτος) και κάθε ήμισυ το κόβετε πάλι στα δύο για να αφαιρέσετε πιο εύκολα τα κουκούτσια του.
Αλείφετε κάθε κομμένο κομμάτι με λεμόνι και στρώνετε τα κομμάτια μέσα σε ταψί με το μέρος που έχει την φλούδα προς τα πάνω.

Μέσα στο ταψί σας τώρα θα βάλετε: ένα ποτήρι νερό, μια μεγάλη κούπα ζάχαρη σκούρα ή άσπρη (ότι σας βρίσκετε) δύο ξυλαράκια κανέλας,  τρία κεφαλάκια γαρύφαλλο, ένα  κρασοπότηρο λικέρ κανέλας ή πορτοκάλι ή κονιάκ. Και τέλος μισό κουταλάκι γλυκού κοφτό σκόνη βανίλιας.

Σκεπάζετε το ταψί σας με αλουμινόχαρτο και το βάζετε σε φούρνο ελαφρώς προθερμασμένο.
Ψήνετε στους 200 βαθμούς με αέρα για μια ώρα. Στην ώρα επάνω, αφαιρείτε το αλουμινόχαρτο και συνεχίζετε το ψήσιμο για 20 λεπτά ακόμη, αφού χαμηλώσετε την θερμοκρασία στους 180 βαθμούς.
Αμέσως μετά σβήνετε τον φούρνο. Αφήνετε να κρυώσει ελαφρώς και είστε έτοιμοι για σερβίρισμα.

Το ζουμάκι τους έχει γίνει ένα πολύ ωραίο ρόδινο σιρόπι. Το χρώμα τους είναι φανταστικό. Πασπαλίζετε με καρυδόψιχα και σουσάμι και απολαμβάνετε. Ενώ, για πιο extreme καταστάσεις το παγωτό καϊμάκι και το πρόβειο γιαούρτι (γιατί το ξινό του έρχεται σε υπέροχη αντίθεση με την γλύκα των κυδωνιών) θα κάνουν εξαιρετικό συνδυασμό.

Ως συμβούλη:  μη βάλετε περισσότερη ζάχαρη (γιατί έχω διαβάσει μέχρι και μισό κιλό ζάχαρη στα 5 κυδώνια) δεν την χρειάζονται, θα γίνουν πάρα πολύ γλυκά και θα χάσουν την "ταυτότητα" τους ως φρούτα.