Guest Post Μαρτίου στο blog Captain Cook ...και πήρα εγώ την σκυτάλη (!) μετά από την πρόσκληση της αγαπητής μας Έρης.
Τιμή πραγματικά, όταν κάποιος αποφασίζει να σε "βάλει" μέσα στο σπιτικό του τόσο με τον κυριολεκτικό όρο, να πας σπίτι του και να φας - να πιείς στο τραπέζι του, όσο και με τον μεταφορικό.
Να κάνεις δηλαδή ανάρτηση μέσα στο "μπλοκόσπιτό" του.
Ένιωσα πραγματικά πολύ όμορφα όταν έλαβα το μήνυμα για τούτη τη φιλική συμμετοχή μου στο blog της αγαπητής μας Έρης. Την "γνώρισα" ίσως λίγο καιρό αφότου είχε ξεκινήσει να γράφει και να δημιουργεί σκανδαλιστικές νοστιμιές ενώ σαν καλή "καπετάνισσα" που είναι, φάνηκε σχεδόν από την αρχή ότι χάρασσε ωραία ρότα και πορεία μέσα στον χάρτη της κουζίνας της, αλλά και στις δικές μας αν θέλαμε να φτιάξουμε τις μαγειρικές της προτάσεις.
Εκείνο δε, που κατάλαβα τελικά είναι πως: αν οι άνθρωποι θέλουν να "βρεθούν" και να "συναντηθούν" με αγάπη πάνω από τους ατμούς της κατσαρόλας τους, όσα χιλιόμετρα κι' αν τους χωρίζουν, μπορούν να το κάνουν!
Έρη σ' ευχαριστώ.
Σου εύχομαι ολόθερμα καλά μαγειρέματα και πολύ άρωμα (όχι μόνον βανίλιας) μέσα στην κουζίνα αλλά και την οικογένειά σου.
Με πολύ αγάπη Πηνελόπη.
Και για να δείτε πως τούτο το Guest Post έχει και ουσία...και άρωμα διαβάστε το στην Καπετάνισσα Eri.
Για την ζύμη:
180 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γραμ. αλεύρι ολική,
3/4 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 μέτριο αυγό,
1 κουταλάκι ξύδι,
3 κλαράκια άνηθο ψιλοκομμένο,
αλάτι και μια πρέζα ζάχαρη.
Για την γέμιση:
1 μέτριο φλιτζάνι αρακά,
6-7 καρδιές αγκινάρας,
300 γραμ. φέτα πικάντικη,
100 γραμ. τυρί κρέμα,
100 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι,
2 κουταλιές μουστάρδα,
1 αυγό,
1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
και μοσχοκάρυδο (μισό κουταλάκι κι' από τα δύο).
Ετοιμάζετε τη ζύμη βάζοντας σε μια λεκάνη όλα τα υλικά. Το ελαιόλαδο θα το προσθέτετε λίγο-λίγο καθώς θα προσπαθείτε να ενώσετε. Δουλεύεται με τα χέρια και προσθέτετε ελαιόλαδο. Προς τα τέλη θα ενσωματώσετε και τον άνηθο. Η ζύμη θα είναι κάπως "τριφτή" αλλά θα δέσει καλά μέχρι να πάρει όλο το λάδι. Την αφήνετε κατά μέρος για μισή με μία ώρα.
Στο διάστημα που ζυμώνετε. Βράζετε τον αρακά μαζί με τις αγκινάρες σε αλατισμένο νερό μέχρι να μαλακώσουν αρκετά οι αγκινάρες. Περίπου σε 20 λεπτά θα είναι έτοιμες. Σουρώνετε και ξεχωρίζετε τα δύο είδη. Τις αγκινάρες θα τις κρατήσετε ολόκληρες.
Σ' ένα μπολ τώρα τρίβετε τη φέτα μ' ένα πιρούνι και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά: τυρί κρέμα, γιαούρτι, αυγό, μουστάρδα, άνηθο, πιπέρι, μοσχοκάρυδο. Δουλεύετε καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά και προσθέτετε μέσα τον βρασμένο αρακά.
Επόμενο βήμα, στρώνετε σε αντικολλητική φόρμα τάρτας ή φόρμα σιλικόνης την ζύμη και με τα δάχτυλα την φτιάχνετε ώστε να καλύψει ομοιόμορφα όλη την ταρτιέρα.
Από πάνω βάζετε το μείγμα τυριών-αρακά και απλώνετε ώστε να πάει παντού στην επιφάνεια της τάρτας.
Τελειώνετε με την προσθήκη των καρδιών της αγκινάρας.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20 περίπου λεπτά στους 180-190 βαθμούς και με αέρα. Αφού η επιφάνεια έχει αρχίσει να ροδίζει, σβήνετε τον φούρνο. Αφήνετε λίγο να σταθεί και να χλυάνει ώστε να μπορείτε να την σερβίρετε και απολαμβάνετε παρέα με ένα κρύο ποτηράκι λευκό κρασί.
Καλή σας απόλαυση.
Υ.Γ. να σημειώσω ότι η ζύμη της τάρτας με αυτά τα υλικά γίνεται πολύ "τριφτή" και έχει άλλη γεύση χάρη στο ελαιόλαδο και τον άνηθο.
Τιμή πραγματικά, όταν κάποιος αποφασίζει να σε "βάλει" μέσα στο σπιτικό του τόσο με τον κυριολεκτικό όρο, να πας σπίτι του και να φας - να πιείς στο τραπέζι του, όσο και με τον μεταφορικό.
Να κάνεις δηλαδή ανάρτηση μέσα στο "μπλοκόσπιτό" του.
Ένιωσα πραγματικά πολύ όμορφα όταν έλαβα το μήνυμα για τούτη τη φιλική συμμετοχή μου στο blog της αγαπητής μας Έρης. Την "γνώρισα" ίσως λίγο καιρό αφότου είχε ξεκινήσει να γράφει και να δημιουργεί σκανδαλιστικές νοστιμιές ενώ σαν καλή "καπετάνισσα" που είναι, φάνηκε σχεδόν από την αρχή ότι χάρασσε ωραία ρότα και πορεία μέσα στον χάρτη της κουζίνας της, αλλά και στις δικές μας αν θέλαμε να φτιάξουμε τις μαγειρικές της προτάσεις.
Εκείνο δε, που κατάλαβα τελικά είναι πως: αν οι άνθρωποι θέλουν να "βρεθούν" και να "συναντηθούν" με αγάπη πάνω από τους ατμούς της κατσαρόλας τους, όσα χιλιόμετρα κι' αν τους χωρίζουν, μπορούν να το κάνουν!
Έρη σ' ευχαριστώ.
Σου εύχομαι ολόθερμα καλά μαγειρέματα και πολύ άρωμα (όχι μόνον βανίλιας) μέσα στην κουζίνα αλλά και την οικογένειά σου.
Με πολύ αγάπη Πηνελόπη.
Και για να δείτε πως τούτο το Guest Post έχει και ουσία...και άρωμα διαβάστε το στην Καπετάνισσα Eri.
Αρωματική Αλμυρή Τάρτα Αρακά - Αγκινάρας με ζύμη ελαιόλαδου.
180 γραμ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
100 γραμ. αλεύρι ολική,
3/4 φλιτζανιού ελαιόλαδο,
1 μέτριο αυγό,
1 κουταλάκι ξύδι,
3 κλαράκια άνηθο ψιλοκομμένο,
αλάτι και μια πρέζα ζάχαρη.
Για την γέμιση:
1 μέτριο φλιτζάνι αρακά,
6-7 καρδιές αγκινάρας,
300 γραμ. φέτα πικάντικη,
100 γραμ. τυρί κρέμα,
100 γραμ. στραγγιστό γιαούρτι,
2 κουταλιές μουστάρδα,
1 αυγό,
1 μικρό ματσάκι άνηθο ψιλοκομμένο,
φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι,
και μοσχοκάρυδο (μισό κουταλάκι κι' από τα δύο).
Ετοιμάζετε τη ζύμη βάζοντας σε μια λεκάνη όλα τα υλικά. Το ελαιόλαδο θα το προσθέτετε λίγο-λίγο καθώς θα προσπαθείτε να ενώσετε. Δουλεύεται με τα χέρια και προσθέτετε ελαιόλαδο. Προς τα τέλη θα ενσωματώσετε και τον άνηθο. Η ζύμη θα είναι κάπως "τριφτή" αλλά θα δέσει καλά μέχρι να πάρει όλο το λάδι. Την αφήνετε κατά μέρος για μισή με μία ώρα.
Στο διάστημα που ζυμώνετε. Βράζετε τον αρακά μαζί με τις αγκινάρες σε αλατισμένο νερό μέχρι να μαλακώσουν αρκετά οι αγκινάρες. Περίπου σε 20 λεπτά θα είναι έτοιμες. Σουρώνετε και ξεχωρίζετε τα δύο είδη. Τις αγκινάρες θα τις κρατήσετε ολόκληρες.
Σ' ένα μπολ τώρα τρίβετε τη φέτα μ' ένα πιρούνι και προσθέτετε όλα τα υπόλοιπα υλικά: τυρί κρέμα, γιαούρτι, αυγό, μουστάρδα, άνηθο, πιπέρι, μοσχοκάρυδο. Δουλεύετε καλά ώστε να ενωθούν τα υλικά και προσθέτετε μέσα τον βρασμένο αρακά.
Επόμενο βήμα, στρώνετε σε αντικολλητική φόρμα τάρτας ή φόρμα σιλικόνης την ζύμη και με τα δάχτυλα την φτιάχνετε ώστε να καλύψει ομοιόμορφα όλη την ταρτιέρα.
Από πάνω βάζετε το μείγμα τυριών-αρακά και απλώνετε ώστε να πάει παντού στην επιφάνεια της τάρτας.
Τελειώνετε με την προσθήκη των καρδιών της αγκινάρας.
Ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο για 20 περίπου λεπτά στους 180-190 βαθμούς και με αέρα. Αφού η επιφάνεια έχει αρχίσει να ροδίζει, σβήνετε τον φούρνο. Αφήνετε λίγο να σταθεί και να χλυάνει ώστε να μπορείτε να την σερβίρετε και απολαμβάνετε παρέα με ένα κρύο ποτηράκι λευκό κρασί.
Καλή σας απόλαυση.
Υ.Γ. να σημειώσω ότι η ζύμη της τάρτας με αυτά τα υλικά γίνεται πολύ "τριφτή" και έχει άλλη γεύση χάρη στο ελαιόλαδο και τον άνηθο.
Καλημερααααααα....μόλις έφτασα από τη καπετάνισσα Έρη και ομολογώ ότι μου άρεσε πολύ η συνταγή σου...να σαι καλα και πάντα τέτοιαααααα!!!φιλιααααααααα
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η τάρτα σου...Ωραία και η κίνηση της συνεργασίας...Λατρεύω αυτή την διάθεση μοιρασιάς με τους άλλους-ό,τι κι αν είναι αυτό που μοιραζόμαστε...Καλημέρα,Πηνελόπη...
ΑπάντησηΔιαγραφήTanyadmin, καλώς ήρθες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.
Να ΄μαστε όλοι καλά και "ν'ανταμώνουμε" με υγεία μέσα κι' έξω από τις κουζίνες μας :-)
Όστρια καλή μου, ένα από τα πράγματα που προσωπικά θεωρώ πως έχει αξία στην ζωή μας είναι η "μοιρασιά" και η "συνεργασία". Το εφαρμόζω τόσο στην προσωπική μου ζωή (όσα χρόνια τουλάχιστον με θυμάμαι) όσο και στην επαγγελματική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κάνω με χαρά, αλλά κάπου θέλω κάποια στιγμή να βρεθεί κι άλλος απέναντί μου με τις ίδιες καλές προθέσεις. Και στην περίπτωσης της Καπετάνισσας Έρης, υπήρξε αυτή η καλή πρόθεση και την ευχαριστώ θερμά.
Πολλές καλημέρες κι' από μένα.
Καλημέρα υπέροχη η συνταγή σου!Μου άρεσε πολύ η ιδέα της καπετάνισσας (Έρης)!!!Να σαι καλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλένη σ' ευχαριστώ πολύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠραγματικά ωραία η ιδέα της φίλης μας της Έρης και πραγματικά μου έκανε μεγάλη τιμή που με "προσκάλεσε".
Σύντομα και σε άλλα ωραία της εύχομαι.
Πολλές καλημέρες δε, σ' εσένα.
Τα πολλά τα έγραψα στην Eri!!χαχαχα
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα τη φτιάξω την τάρτα μιας κι αυτή τη γέμιση την κάνω σε πίτα.
Καλημέρα!!
Καλώς την Ξανθούλα, αλληλογραφούσαμε ταυτόχρονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα την κάνεις και νομίζω πως θα σας αρέσει γιατί η ζύμη έτσι με τον άνηθο είναι πολύ γευστική. Τουλάχιστον σε μας άρεσε :-))
Πολλούς χαιρετισμούς.
Μπράβο Πηνελόπη μου με τις αρωματικές συνταγές σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαναλαμβάνω και εδώ όσα έγραψα στην Eri!
Χαμογελάω διαβάζοντας! Δεν είναι καταπληκτικό πως έχουμε καταφέρει να κάνουμε ανθρώπινες σχέσεις και να συν μαγειρεύουμε, παρόλο που μεταξύ μας μεσολαβούν χιλιάδες χιλιόμετρα χερσαίων εκτάσεων, ωκεανοί, θάλασσες, λίμνες και ποτάμια?
Οι υπέροχοι άνθρωποι αναγνωρίζονται και πλησιάζουν ο ένας τον άλλο με τον τρόπο του!
Μπράβο κορίτσια για την ιδέα, τον τρόπο, τα λόγια, την τάρτα (μπου χου χου εδώ είναι εποχή που αγκινάρες δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα)!
Φιλάκια
Αυτή η διαδικασία που άγνωστοι άνθρωποι ξετυλίγουν όλα τους τα αισθήματα και την τρυφερότητα και γίνονται όλοι μια μεγάλη αγκαλιά, είναι ότι με μαγεύει περισσότερο στο απρόσωπο ίντερνετ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μια μεγάλη κατσαρόλα επίσης...χα..χα...χα...
Μπορεί αν υπάρχουν και εδώ όλα τα καλά του κόσμου αλλά τίποτα τόσο νόστιμο όσο στην Ελλάδα!!!
Φιλια!!!
Καλημέρα Πηνελόπη μου!! Χαίρομαι πάρα πολύ που είσαι φιλοξενούμενη της Έρης, μιας που είστε κάτοχοι 2 από τα πολύ αγαπημένα μου blogs!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πρωτοβουλία της Έρης πραγματικά μας φέρνει πιο κοντά και είναι πολύ όμορφο που αγκαλιάζεται με τόση αγάπη!
Κι εσύ είσαι ένα πολύ ιδιαίτερο άτομο με κύρος και ποιότητα αλλά και μια εξαιρετική μαγείρισσα με πολύ μεράκι, φαντασία και εμπειρία!
Το πιάτο σου μου μοιάζει με ένα παραδοσιακό, αγαπημένο και μαμαδίστικο φαγάκι που έχει μεταμορφωθεί σε τάρτα!
Εξαιρετικό! Πολλά φιλιά, καλή συνέχεια!
Όλα ωραία καμωμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σας.
Κια ειλικρινά, είναι πολύ όμορφο να μοιράζεσαι με ανθρώπους που δεν έχεις γνωρίσει την καθημερινοτητά σου.
Φιλιά.
Πολύ ωραία! Πρωτότυπη τάρτα και πολύ ελληνική! Σαν συνταγή από γιαγιά σε εγγονή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρες!
Nα σαι καλά βρε Αγγελικούλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς άλλωστε έχουμε την τύχη να τα έχουμε πει κι' από κοντά ορισμένες φορές και να έχουμε μια άποψη η μια για την άλλη.
Αυτό είναι το άλλο μεγάλο "κέρδος" μας μέσα από την επικοινωνία που αναπτύξαμε με τα χρόνια του blogging.
Πολλούς-πολλούς χαιρετισμούς.
Οι αγκαλιές και οι κατσαρόλες Μαρινάκι μου, πάνε παρέα. Αν το καλοσκεφτείς τα φαγάκια που εφτιάχναν και οι παλιότεροι ειδικά στις μεγάλες οικογενειακές κουζίνες, αυτόν τον λόγο είχαν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τους φέρουν κοντά, να νοιώσουν, να αγαπήσουν και να παρηγορηθούν...μην κοιτάς που ορισμένες φορές και μέσα στα οικογενεικά, έρχονταν και οι στιγμές του καυγά :-))
Πα-πα-πα μακριά απ' εμάς αυτά!
Γειά σου Ερμιόνη μου καλή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά σε διαβάζω (καθώς και κάποιες φίλες ακόμη) και ομολογώ πως με κάνετε να κοκκινίζω.
Σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια. Προσωπικά προσπαθώ να μοιράζομαι μαζί σας, αυτά που καταγράφω για να μην τα ξεχνώ, και να σας κάνω κοινωνούς στις δικές μου γευστικές αναζητήσεις.
Χαίρομαι πάρα πολύ όταν τελικά αυτά αρέσουν και σ' άλλους, και δεν ευλογώ τελικά μόνη μου... τα γένεια μου :-)
Στέλλα συμφωνώ μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δε, έχεις καταφέρει να γνωρίσεις και μερικούς από αυτούς που μοιράζεσαι την ιντερνετική καθημερινότητα σου κι' από κοντά. Και έχεις καταλήξει στο γεγονός ότι τους συμπαθείς και ως αληθινές παρουσίες, τότε είσαι σίγουρα τυχερή/τυχερός.
Καλό απόγευμα καλή μου.
Βερούλα δεν νομίζω να θέλεις να με πεις γιαγιά;;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ, είπαμε έχω μια κάποια ηλικία... αλλά ακόμη θέλω να πιστεύω ότι έχω καμμια 20αρια χρόνια εμπρός μου για να γίνω γιαγιά!
Σε πειράζω, έτσι...
Σ' ευχαριστώ πολύ καλή μου, γιατί τελικά κατάφερα να φτιάξω στα μάτια αρκετών απ' εσάς μια παραδοσιακή συνταγή!
Πηνελόπη μου θέλω και πάλι να σ'ευχαριστήσω για την υπέροχη συνταγή που μου χάρισες με τόση απλοχεριά! Πραγματικά με συγκινεί η αποδοχή αυτης της κινησης (του guest post) και χαίρομαι ιδιαίτερα γιατι φαίνεται πως οι άνθρωποι νιώθουν καλά όταν συνεργάζονται, όταν επικοινωνούν και μοιράζονται..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω να το χάρηκες κ εσύ!
Φιλιά πολλά!
Και η ανάρτηση αλλά και η πρωτοτυπία της ιδέας εξαιρετικά! Μπράβο και στις δυο σας
ΑπάντησηΔιαγραφήVita μου, σ' ευχαριστούμε πολύ και οι δύο. Η ιδέα ανήκει στην Ερη και φυσικά ως ωραία και πρωτότυπη ιδέα, αξίζει να την "βραβεύσουμε" με την συμμετοχή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα για την συνταγή, εγώ έκανα ότι καλύτερο μπορούσα, ώστε να ευχαριστήσω όσους θελήσουν να την διαβάσουν και στην συνέχεια να την φτιάξουν!
Πολλές-πολλές καλημέρες.
Ερη μου καλή, όπως ήδη έγραψα σε απάντηση προς την Vita, πιστεώυ ότι τις καλές ιδέες που μας έρχονται με πρόσκληση για συμμετοχή (σ' αυτές) πρέπει να τις επιβραβεύουμε και να μην μας αφήνουν αδιάφορους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιδικά αν συμβάνει να συμπαθούμε τους ανθρώπους ποου τις έχουν.
Στην περίπτωσή μας, δεν γνωριζόμαστε προσωπικά - αυτό το επισημαίνω για να το έχουν όσοι μας διαβάζουν υπόψη τους - ενώ "μιλάμε" και αλληλοσχολιάζουμε τις συνταγές μας και τα τεκτενόμενα στα blogs μας. Αυτό λοιπόν, μεταφέρθηκε και μεταφράστηκε σε ενεργό συμμετοχή!
Σ' ευχαριστώ για την επιλογή σου, για μια φορά ακόμη. Σου εύχομαι να συνεχίσεις έτσι όμορφα για καιρό ακόμη (όσο δηλαδή σε συναρπάζει ακόμη η ιδέα του blogging) και οι επόμενοι καλεσμένοι ν' ανταποκριθούν με καλή διάθεση και πνεύμα αρωγής.
Καλημέρα εκεί στο μακρινό Μόντρεαλ και ελπίζω κάποια στιγμή στην ζωή μας να καταφέρουμε και να γνωριστούμε και από κοντά.
Ποτέ δεν ξέρεις... :-)