Τα ανεβατά κουλουράκια ...και πως αυτά μεταλλάχθηκαν

Κι' εγώ όπως εσείς που με διαβάζετε, αλλά και οι κάτοχοι όλων των food blogs, κρατάμε πια συνταγές των άλλων φίλων bloggers προκειμένου να τις δοκιμάσουμε μιας και  μας δελέασαν με την παρουσίασή τους. Ειδικά όταν κάποιες από αυτές κινούνται στην "σφαίρα' της παραδοσιακής συνταγής και έχει τύχει να την γευτούμε με κάποιον τρόπο... κάποια στιγμή... και έρθει μπροστά μας στην οθόνη μας, σαν να ήρθε στο πιάτο μας (!) την καταχωρούμε αμέσως.

Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. Αν τύχει να είμαι δε κοντά σε εκτυπωτή, την τυπώνω και την κρατώ σε συγκεκριμένο σημείο μέσα στην κουζίνα μου, εκεί που βάζω τις υπό δοκιμή συνταγές! Κατά καιρούς αυτό το σημείο γίνεται ένα μικρό "βουναλάκι" και κάθε φορά που φτιάχνω μια εξ' αυτών, ανάλογα με το αν μου άρεσε το τελικό αποτέλεσμα, το χαρτάκι με τις όποιες διορθώσεις του πηγαίνει σ' ένα μεγάλο κλασέρ. Ένα για τις συνταγές ζαχαροπλαστικής κι' ένα για της μαγειρικής.

Και τώρα που σας έδωσα εικόνα για το πως "λειτουργώ"  ήρθε η ώρα  να σας πω για τ' "Ανεβατά Κουλουράκια" της αγαπημένης μας Vita.
Την συνταγή την έψαχνα καιρό.
Τα είχα γευτεί σ' ένα από τα ταξίδια μου κατά το παρελθόν στην όμορφη Κρήτη και μου είχε μείνει η γεύση τους έντονα στην μνήμη. Και όταν η Βαγγελιώ την ανέβασε με χαροποίησε ιδιαίτερα. Από τότε μέχρι σήμερα την έχω κάνει δύο φορές. Και τώρα ήρθε η σειρά της τρίτης. Μόνο που τούτη η τρίτη έγινε με παραλλαγές (και γι' αυτό θα σας την γράψω) και προσαρμόστηκε στους χρόνους του αρτοπαρασκευαστή. Μεταλλάχτηκαν λοιπόν!
Συγχώρα με Βαγγελιώ μου που ξέφυγα από την κλασσική οδό του ζυμώματος, με δεν το άντεχα με την κούραση των τελευταίων ημερών.
Αν λοιπόν θελήσετε να τα γευτείτε και διαθέτετε αρτοπαρασκευαστή κάντε και τούτη την δοκιμή.

Χρειάστηκαν:
1 κούπα κανελόζουμο,
1 σφηνάκι λικέρ πορτοκάλι με τσίπουρο, γιατί ρακί δεν είχα.
1/3 κούπας ελαιόλαδο,
1/3 κούπας φρέσκος χυμός πορτοκαλιού,
3/4 κούπας ζάχαρη,
600 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
3/4 κούπας ζάχαρη,
το ξύσμα από τα δύο μέτρια πορτοκάλια που χρησιμοποιήθηκαν για τον χυμό,
1 και 1/2 φακελάκια ξηρή μαγιά,
1 κουταλάκι κοφτό βανίλια κρυσταλλική, γιατί έλαχε να μην έχω μαστίχα την ώρα που το αποφάσισα.
Και ελάχιστο αλάτι.

Τα υλικά μπαίνουν μ' αυτήν την σειρά στον αρτοπαρασκευαστή. Το μηχάνημα θέλει πρώτα να πέσουν όλα τα υγρά. Μετά να μπει το αλεύρι και πάνω σ' αυτό να γίνουν οι προσθήκες των όποιων άλλων στερεών. Τουλάχιστον το δικό μου μηχάνημα.

Αφού μπήκαν, έβαλα το πρόγραμμα ζυμώματος και πρώτου φουσκώματος που διαρκεί μία ώρα και 20 λεπτά. Στην συνέχεια παίρνω την ζύμη σ' ένα μπολ και λαδώνω ελαφρώς τα χέρια μου για να μπορέσω να την δουλέψω. Μικρά κομμάτια ζύμης, λίγο μεγαλύτερα απ' ένα καρύδι γίνονται κορδόνι μέσα στο χέρια μου και μετά το περνάω μέσα από το βρεγμένο σουσάμι που έχω σε ένα πιάτο. Το κάνω κουλουράκι και το βάζω στο ταψί που προηγουμένως έχω στρώσει με αντικολλητικό χαρτί.

Συνολικά χρησιμοποίησα 3 ταψιά του φούρνου, γιατί φροντίζουμε να αφήνουμε απόσταση μεταξύ τους μιας και θα φουσκώσουν ξανά.

Όταν έχω πλάσει όλα τα κουλουράκια βάζω τα ταψιά μέσα στον φούρνο, που έχω φροντίσει να είναι ελαφρώς ζεστός, και τα ξεχνάω για 40 λεπτά με μία ώρα. Εκεί έγινε το δεύτερο φούσκωμα. Διπλασιάστηκαν σε όγκο και μετά προχώρησα στο ψήσιμο.  Στους 180 βαθμούς με αέρα και τα τρία ταψιά, προσέχοντας τα και αλλάζοντας την θέση τους για μια φορά, ώστε να ψηθούν ομοιόμορφα. Η διαδικασία αυτή βέβαια έχει να κάνει και με το πως λειτουργεί ο κάθε φούρνος. Εσείς προσαρμόστε την στα δικά σας δεδομένα.
Μετά από 20 λεπτά ήταν έτοιμα.
Μοσχομύρισε το σπίτι, γιατί όλα τα αρωματικά έκαναν πολύ καλά την δουλειά τους.
Απολαύστε τα σκέτα ή με μαρμελάδα και πραλίνα φουντουκιού στο εσωτερικό τους, αφού τα χαράξετε μ' ένα μαχαίρι σαν φραντζολάκια!