To πρώτο μου γλυκό με στέβια…για μια πρωτιά μέσα στην Νέα Χρονιά!

Οι άνθρωποι και οι όποιες «γευστικές ιδιαιτερότητες» τους είναι κάτι που αντιμετωπίζω πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό. Βρίσκομαι σχεδόν πάντα, μπροστά σε διλήμματα του τύπου:

Ο, “x”  με τα ψαρικά δεν τα πάει καλά!

Ο έτερος, δεν συμπαθεί το χοιρινό, αλλά  ούτε και το κοτόπουλο όπως τελικά μαθαίνεις, εκ’ των υστέρων!

Ο τρίτος, δεν αρέσκεται στα τυριά... και τα γαλακτοκομικά αποκλείονται σε κάθε τους μορφή.

Ο τέταρτος, δεν συμπαθεί την σοκολάτα!

Ο καλός μου, για παράδειγμα,  που με τα κολοκύθια έχει μόνιμο «πόλεμο» (τα είπαμε...)!

Τι να σας πω…

Ώρες-ώρες…λέω να το παρατήσω το σπορ... και όποιος θέλει να φάει ότι βρει εμπρός του, αλλιώς ας μείνει με το στομαχάκι του άδειο!

Από την άλλη όμως, όταν κάπου σε προσκαλούν και θέλεις να προσφέρεις κάτι φτιαγμένο απ’ εσένα, πρέπει οπωσδήποτε να λάβεις υπόψη τις όποιες πιθανόν ιδιαίτερες συνθήκες επικρατούν, στο σπίτι που θα πας.

Έτσι λοιπόν έκανα μέσα στις μέρες των εορτών, το πρώτο μου γλυκό με στέβια.

Την προμηθεύτηκα από SM σε σκόνη, και μπήκα στην λογική να συλλάβω αρχικά στο μυαλό μου την ιδέα της σύνθεσης (χωρίς ίχνος ζάχαρης – αν και συνήθως τα γλυκά μου τα κάνω ελάχιστα γλυκά) και μετά να προχωρήσω προς την εκτέλεση της.

Ήθελα κάτι ελαφρύ. Που θα ήταν ωστόσο και δροσερό, μιας και όλοι θα ήσαν αρκετά φορτωμένοι και φαγωμένοι από μεσημεριανό γεύμα, ενώ έπρεπε να έχει και άρωμα εποχής!

Και της εποχής είναι σίγουρα τα πορτοκάλια και τα μανταρίνια, αλλά και οι ξηροί καρποί σε αφθονία.

Μους πορτοκάλι (ή μανταρίνι αν θέλετε) με στέβια, ρόδι, φυστίκια Αιγίνης

Τα πράγματα είναι αρκετά απλά ως και πανεύκολα.

Χρειάζεστε για ένα μεγάλο μπολ σερβιρίσματος (βρήκα μιας χρήσεως που πολύ με βόλεψε στις μεταφορές...)

1 μέτριο πορτοκάλι λεπτό-φλουδο και ακέρωτο,

3 πορτοκάλια μόνον τον χυμό τους,

1 φυτική κρέμα γάλακτος (στο πράσινο κουτί)

300 γραμ. κρεμώδες τυρί,

6-7 φύλλα ζελατίνας,

1/3 κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική ή 4 σταγόνες εσάνς βανίλιας,

2 κουταλιές της σούπας στέβια (σε σκόνη)

80 γραμ. φυστίκια Αιγίνης ανάλατα και χοντρο-κοπανισμένα,

80 γραμ. σπόρους ροδιού,

Και για το ντεκόρ προαιρετικά πάντα, μια σοκολατένια παράσταση, όπως το στεφανάκι που έβαλα εγώ καθώς και μερικά mini μπισκότα σοκολάτας – τύπου Oreo ή πορτοκαλιού (μόνον όμως το μπισκότο).

Ξεκινάτε βράζοντας το πορτοκάλι (αφού το τρυπήσετε μ’ ένα πιρούνι σε διάφορα σημεία της φλούδας του) με 2 ποτήρια νερό. Μόλις αρχίσει να βράζει, αλλάζετε το νερό με δύο νέα ποτήρια και συνεχίζετε το βράσιμο μέχρι να μαλακώσει το πορτοκάλι (περίπου μισή ώρα).

Το αφήνετε να κρυώσει το κόβετε σε τέταρτα και αφαιρείτε τα κουκούτσια που ενδεχομένως μπορεί να έχει. Το αλέθετε στο multi  μέχρι να γίνει πολτός.

Κατόπιν βάζετε τα φύλλα της ζελατίνας σε κρύο νερό να μουσκέψουν για 3-4 λεπτά.

Ζεσταίνετε τον χυμό από τα τρία πορτοκάλια σ’ ένα κατσαρολάκι και εκεί ρίχνετε τα μουλιασμένα φύλλα της ζελατίνας (αφού τα στραγγίσετε από το κρύο νερό) και ανακατεύετε μέχρι να λιώσουν τελείως.

Με το μίξερ χτυπάτε την κρέμα γάλακτος και το τυρί που το έχετε αφήσει να έρθει σε θερμοκρασία δωματίου για 2-3 ώρες (ή απλώς το έχετε ζεστάνει λίγο στα μικροκύματα) μαζί με την βανίλια, μέχρι να ενωθούν καλά. Προσθέτετε το χυμό των πορτοκαλιών με την ζελατίνα, τη στέβια και τον πολτό πορτοκαλιού και ενώνεται καλά.

Βάζετε το μείγμα στο μπολ που θα το σερβίρετε και το αφήνετε στο ψυγείο για 3-4 ώρες μέχρι να αρχίσει να πήζει.

Στο στάδιο αυτό, μπορείτε να βυθίσετε (προαιρετικά πάντα) μέσα στην κρέμα τα μικρά μπισκότα σοκολάτας – γιατί θα κάνουν ωραία αντίθεση με την κρέμα και δεν θέλουμε πολλά. Μερικά κομμάτια μόνον.

Στολίζετε με το φυστίκι Αιγίνης και τα σπόρια ροδιού, ενώ στο κέντρο βάζετε την όποια παράσταση σας αρέσει.

Απόλαυση με λίγες θερμίδες και ελάχιστα, πολύ ελάχιστα λιπαρά.

P.S. Η συγκεκριμένη καταναλώθηκε πολύ ευχάριστα ακόμη και απ' όσους δεν τρώγανε γλυκά, για λόγους υγείας αλλά και δίαιτας.