ΑΠΟΧΗ

Μετά το πέρας των εορτών...αρχίζουμε όλοι τις αποχές από το φαγοπότι.
Tα γλυκάκια, τα ξεχνάμε.
Tα φαγάκια, τα κάνουμε πιο ανάλαφρα.
Tα ποτάκια, δεν μπαίνουν πια στα ποτήρια τόσο εύκολα :-) προκειμένου να έρθουμε και πάλι στον "ορθό" δρόμο.

Εμένα όμως τούτη η αποχή μου βγήκε κάπως διαφορετικά...
Αποχή από το blogging για ένα 10ήμερο.
Αποχή από τον υπολογιστή και τα παραφερνάλιά του επίσης για ένα 10ήμερο!
Τι να σας πω;
Το είχα τόσο ανάγκη, μιας και η δουλειά μου είναι τέτοια που μ' έχει καθηλωμένη μπροστά σ' ένα μηχάνημα πολλές ώρες.

Μπορεί κάποιοι να με χάσατε...και σας ευχαριστώ που με αναζητήσατε... απλώς μπήκα σε πρόγραμμα αποτοξίνωσης υπολογιστή. Έπρεπε να ξεκουράσω το μυαλό  μου, τα μάτια μου και πάνω απ΄ όλα τους καρπούς, τους ώμους και τα χεράκια μου. Και πήρα άλλους δρόμους και άλλα καλτερίμια. Προτίμησα τα βιβλία που με περίμεναν να τα τελειώσω, τις βόλτες μου ανά την Αττική και όχι μόνον, παρέα με τους "πολύ δικούς μου" ανθρώπους.


Και μιας και είπα για  τους "δικούς" μου ανθρώπους.
Φέτος πραγματικά είδα πως οι  φίλοι μου τελικά, είναι πια μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός, άντε των δύο χεριών.
Ελάχιστοι κατάφεραν ή θέλησαν να μπουν στο σπίτι μου, τούτες τις γιορτές κι' ας είχαν και επίσημη πρόσκληση.
Αυτό για μένα ήταν ενδεικτικό.
Έχουμε όλοι γίνει άκρως μοναχικοί.
Παρά ταύτα, τούτη η διαπίστωση προσωπικά μ' έκανε να νοιώσω πιο δυνατή, έστω και μέσα σε πιο μοναχικό καλτερίμι, γιατί απλά ο άνθρωπος μέσα από την μοναχικότητα του, καταφέρνει να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.
Καταφέρνει να δει τι δυνάμεις κρύβει μέσα του.
Καταφέρνει ν' αναγνωρίσει με σοφότερο τρόπο τις "ανάγκες" και τα "θέλω" του.

Με το καλό λοιπόν να δούμε τι θα μας φέρει και το 2011.

Πόσους άραγες "άσσους" να κρύβει στις 365 ημέρες του;
Υπομονή. Εδώ είμαστε για να ζήσουμε την κάθε μέρα του.