Μυρωδάτη φρουτένια σκεπαστή Τάρτα.

Καθώς η Άνοιξη μας λούζει με το φως της και την «αισιοδοξία» που κουβαλά με τον ερχομό της, οι πρώτες μας σκέψεις είναι πάντα θετικές.

Σηκώνει κανείς το κεφάλι ψηλά και παίρνει βαθιά ανάσα από τα αρώματα που σκορπίζει γύρω της … και αμέσως μετά (τουλάχιστον για μένα…) η σκέψη οδηγείται σε πιο «ανάλαφρα» μονοπάτια, ακόμη και με τον σημερινό αέρα που τίναξε αλύπητα σχεδόν, όλα τα πέταλα από τα άνθη της γειτόνισσας μυγδαλιάς!

Θέλουμε να ξεφύγουμε από τη «γκρίζα ζώνη» του χειμώνα, με όλα τα «γκρίζα» που είχε στα υφάδια της. Το μυαλό μου εμένα δε, πηγαίνει αυτόματα (μυαλό είναι αυτό, κι ότι θέλει κάνει) στα φρούτα τα χυμώδη, που θα έρθουν.

Κάπου τα βαρέθηκα πια: τα μήλα, τα πορτοκάλια, τα μανταρίνια και τις μπανάνες.
Γι’ αυτό λέω να τ’ αποχαιρετήσω σιγά-σιγά με μια μυρωδάτη φρουτένια τάρτα, που δεν θα σας αφήσει πιστεύω και πολλά-πολλά περιθώρια άρνησης.

Για την ζύμη

½ κούπα ελαιόλαδο,

3 κουταλάκια (του γλυκού) βούτυρο γάλακτος,

¾ κούπας ζάχαρη,

1 αυγό,

1,5 κουταλιά σούπας κρέμα γάλακτος, ή γιαούρτι στραγγιστό,

2 κουταλάκια μπεϊκιν πάουντερ,

ξύσμα από ένα πορτοκάλι

¼ κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,

¼ κοφτό κουταλάκι κανέλα,

400 γραμ. (ίσως κάτι πάρα-πάνω) αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Χτυπάμε με το μίξερ χειρός: τη ζάχαρη, το λάδι και το βούτυρο γάλακτος, μέχρι ν’ ασπρίσουν και να αυξήσουν τον όγκο τους. Να εξηγήσω στο σημείο αυτό, πως το βούτυρο γάλακτος μπήκε για να δώσει στην ζύμη το υπέροχο άρωμά του σε συνδυασμό με όλα τα μυριστικά.  Μπορείτε εάν δεν το θέλετε (αλλά, θα έλεγα να μην το κάνετε) να το παραλείψετε.

Στη συνέχεια στο μείγμα ρίχνουμε το αυγό, τη κρέμα γάλακτος, όλα τα μυριστικά καθώς και το μπεϊκιν πάουντερ. Σταδιακά ενσωματώνουμε και όλο το αλεύρι, όπου και αφήνουμε το μίξερ στην άκρη και πλάθουμε τη ζύμη με το χέρι, μέχρι να γίνει ομοιόμορφη και ελαστική.
Βάζουμε την ζύμη για μια με δύο ώρες στο ψυγείο σκεπασμένη με μεμβράνη ή σακούλα τροφίμων.

Για την γέμιση

4 μεσαία μήλα κομμένα σε κύβους (και διαφορετικά μεταξύ τους αν έχετε)

100 γραμ. βατόμουρα (κατεψυγμένα αν δεν βρείτε φρέσκα, όπως εγώ, τα οποία θα αφήσετε να ξεπαγώσουν)

3 κουταλιές σταφίδες ξανθιές

2 κουταλιές cranberries

2 κουταλιές νιφάδες βρώμης

2 κουταλιές ζάχαρη ή  2,5 καλές κουταλιές μαρμελάδα φράουλα ή βατόμουρο (όπως έκανα κι' εγώ)

Χυμό από 1/2 λεμόνι

Και λίγη βανίλια κρυσταλλική.

Όλα τα φρούτα τα ανακατεύουμε σε βαθύ μπολ, μαζί με τη ζάχαρη (ή τη μαρμελάδα) το χυμό, τη βανίλια και την βρώμη.

Βγάζουμε τη ζύμη από το ψυγείο και τη χωρίζουμε σε δύο μέρη. Το ένα λίγο πιο μεγάλο από το άλλο.
Κάθε κομμάτι θα το ανοίξουμε πάνω σε αντικολλητικό χαρτί με την βοήθεια ενός μικρού ρολού ή πλάστη. Θα το στρογγυλέψουμε στις άκρες μ’ ένα μαχαιράκι και είναι έτοιμα προς χρήση.

Σε ταρτιέρα που έχουμε βάλει ελάχιστο λάδι για να την αλείψουμε, μεταφέρουμε στην βάση (με το χαρτί πάντα) το μεγαλύτερο κομμάτι. Το στρώνουμε και από πάνω μοιράζουμε όλη τη γέμιση των φρούτων.

Καλύπτουμε με το δεύτερο φύλλο ζύμης. Το οποίο και μεταφέρουμε με το χαρτί, το «τουμπάρουμε» πάνω στα φρούτα και αμέσως μετά αφαιρούμε το χαρτί.

Αν χαλάσει και τριφτεί λίγο κατά το τουμπάρισμα, δεν πειράζει, αφού θα το φτιάξουμε με τα δάχτυλά μας και θα του κάνουμε και τρύπες μ’ ένα πιρούνι ή ένα μαχαίρι..

Ψήνουμε την τάρτα σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει καλά η επιφάνειά της.

Κλείνουμε τον φούρνο και την αφήνουμε να κρυώσει καλά, με την πόρτα του φούρνου ελαφρώς ανοιχτή.

Καυτή δεν καταναλώνεται γιατί δεν θα «νοιώσετε» σωστά τα αρώματα της.

Καλή σας απόλαυση.

 

Υ.Γ. 1ο  Και φυσικά μπορεί να γίνει και νηστίσιμη αν παραλείψετε το βούτυρο και την κρέμα γάλακτος από την ζύμη. 

Υ.Γ.2ο  Θα μου επιτρέψετε να αφιερώσω και τούτο το γλυκό, μ' έχει πιάσει η μανία των αφιερώσεων τελευταίως, σ' ένα άτομο της μπλοκογειτονιάς, άκρως χαμογελαστό και πολύ του γούστου μου, που γνώρισα πολύ πρόσφατα από κοντά.  Ελπίζω ότι θα "νοιώσει" τούτη την αφιέρωση,  χωρίς να χρειαστεί να αναφέρω καν το όνομά του.

 Υ.Γ. 3ο  Σας εύχομαι ολόψυχα, ένα ξεκούραστο και φωτεινό 3ήμερο, που όλοι μας λίγο, πολύ ή περισσότερο... έχουμε ανάγκη. Και με το καλό στη ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ.