2.10.13

Αμύδαλα+Βανίλιες+Αλεύρι = Τάρτα Αμυγδάλου με Βανίλιες

Όταν τα διαθέσιμα υλικά σε "προκαλούν" με την παρουσία τους από την μια...
Όταν θέλεις ένα ωραίο γλυκάκι για να κεράσεις συναδέλφους από την άλλη... που καταφεύγεις κι, εσύ (εγώ δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση);
Δεδομένου βέβαια  ότι έχεις χαζέψει από μέρες πριν, με την τάρτα της αγαπητής Ζαμπίας...
Φυσικά και επόμενο... σε  αγαπημένη τάρτα!  Αλλωστε έχω κι' έναν "τίτλο" να υποστηρίξω που μου έχει αποδοθεί κατά το παρελθόν από φίλες συνοδοιπόρους των bloggs :-)))

Τάρτα λοιπόν, αμυγδάλου με φρέσκιες βανίλιες,  που ταυτόχρονα όμως ήταν κι' ένα γλυκό για όσους προσέχουν και αποφεύγουν την μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, καθώς αυτή, είχε εντελώς περιοριστεί στην συγκεκριμένη έκδοση κεράσματος.


Η ζύμη της τάρτας έγινε:
2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
80 γραμ. βούτυρο ανάλατο (βούτυρο όχι μαργαρίνη),
100 γραμ. ελαιόλαδο,
1 αυγό,
2 κουταλιές σούπας στέβια σε σκόνη,
1 πρέζα αλάτι.


Όλα τα υλικά σε μπολ βαθύ και με τα δάχτυλα πλάσιμο μέχρι να ενωθούν τα υλικά αλλά η ζύμη να είναι τριφτή σε υφή.
Έστρωσα ταρτιέρα με χαρτί ψησίματος και πάνω έστρωσα την ζύμη καλά με τα δάχτυλα.
Μια ώρα στο ψυγείο για πάγωμα.

Την ώρα που η ζύμη πάγωνε, ετοίμασα την κρέμα αμυγδάλου με τα ακόλουθα υλικά:
1,5 φλιτζάνι γάλα πλήρες,
1 φακελάκι άνθος αραβοσίτου με άρωμα βανίλιας (αλλά όχι στιγμής, το κανονικό)
1 κουταλιά στέβια (ή ζάχαρη αντίστοιχα αν θέλετε)
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
30 γραμ αμυγδαλόπαστα τριμμένη στον τρίφτη ή 2-3 σταγόνες εσσάνς αμυγδάλου,
1/2 φλιτζάνι αμύγδαλα ανάλατα με την φλούδα, αλεσμένα στο multi.
1 μεγάλο αυγό,
3 κουταλιές μέλι.


Μέσα σε κατσαρολίτσα έβαλα το ένα φλιτζάνι γάλα να ζεσταίνετε. Στο υπόλοιπο κρύο γάλα έριξα το άνθος αραβοσίτου, την στέβια και την βανίλια και ανακάτεψα καλά να ενωθούν.
Μέσα στο γάλα που ζεστάθηκε αρκετά έριξα το μείγμα (άνθος αραβοσίτου+βανίλια+γάλα) και ανακάτεψα μέχρι να ενωθούν.
Κατόπιν πρόσθεσα την τριμμένη αμυγδαλόπαστα και το αλεσμένο αμύγδαλο.
Ανακάτεμα και πάλι καλό και τράβηξα από την φωτιά.

Σε μια κούπα μέσα χτύπησα το αυγό με το μέλι ώστε να ενωθούν καλά και λίγο-λίγο πρόσθεσα στο μείγμα της αμυγδαλόκρεμας, ώστε να μην μου προκύψει καμιά απρόσμενη ομελέτα :-))
Έβγαλα την ταρτιέρα από το ψυγείο. Στην επιφάνεια της ζύμης έβαλα την κρέμα και μέσα της βύθισα 8 βανίλιες κομμένες στην μέση, αφού προηγουμένως τις είχα πλύνει καλά και κόψει στην μέση αφαιρώντας φυσικά το κουκούτσι τους.


Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 170 βαθμούς μέχρι που ροδοψήθηκε η επιφάνεια, φούσκωσε η κρέμα αμυγδάλου και οι βανίλιες είχαν πλέον μαλακώσει και σιροπιάσει μέσα στα υγρά τους.

Η ζύμη της θύμισε σε όλους σχεδόν αφράτο κουραμπιέ, ενώ η αμυγδαλένια γέμιση συμπλήρωσε την εντύπωση, και φυσικά ενισχύθηκε από τα αρώματα των ψημένων φρούτων.

Τα σχόλια 10 ανθρώπων την επόμενη μέρα, που χωρίς να ξέρουν βέβαια ούτε εκείνοι μα ούτε κι΄εγώ... ήταν  κάτι σαν "αποχαιρετιστήριο κέρασμα"  κατεγράφησαν ως άκρως θετικά.
Πιστεύω πως αξίζει μια ευκαιρία δοκιμής από όσους έχουν την διάθεση και την όρεξη, για ένα τέτοιο γλυκό.
Καλή Δύναμη σε όλους. 

18 σχόλια:

  1. Πηνελοπη μου συντομα, πολυ συντομα, να φτιαξεις ενα "κερασμα καλως σας βρηκα".
    ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου αγαπημένη Σταυρούλα.
      Δεν ξέρω τι και για ποιο πράγμα να ευχηθώ πια... Πραγματικά η δεύτερη μέρα, μου φάνηκε σαν "σκασιαρχείο"!! Αλλά έχεις ταυτόχρονα και την μοναδική αίσθηση ελευθερίας από ωράρια και υποχρεώσεις.

      Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ θερμά.
      Άντε και μπορεί τώρα να καταφέρουμε και να βρεθούμε!

      Διαγραφή
  2. Σταυρούλα, απ΄το στόμα μου το πήρες που λένε! Ύπέροχη η τάρτα, αρωματική, ό,τι πρέπει για κέρασμα...αρχής και ουχί τέλους! Κάθε εμπόδιο για καλό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, άμα μου το "θέτεις" κι' εσύ έτσι Αμαλία μου! Θα το καλοσκεφτώ...
      Αν δε, μου "ανοίξει" και καμμια πόρτα, θα τους τρατάρω με μια τέτοια τάρτα για το καλωσόρισμα!
      Φιλιά πολλά και θα τα πούμε ελπίζω σύντομα.

      Διαγραφή
  3. Πηνελόπη μου τόπες και τόκανες!
    Νόστιμη, τσαχπίνικη εκδοχή. Ωραία η ιδέα του άνθους αραβοσίτου!
    Βεβαίως σ΄ευχαριστώ για την τιμή...:)

    Άντε και σε επόμενη φάση, όπως λέει η Σταυρούλα, να μας φτιάξεις γλυκό καλωσορίσματος!
    Z.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, αυτό είναι το "χοϋι" το δικό μου Ζαμπία.
      Να κάνω αυτό που μου μπαίνει στο μυαλό το συντομότερο δυνατό, πραγματικότητα!
      Ε, εδώ που τα λέμε στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν ήθελε και δεύτερη σκέψη :-))

      Φιλιά πολλά. Όσο για τα καλωσορίσματα δεν ξέρω...είμαι σε "σύνθετες" σκέψεις προς το παρόν.

      Διαγραφή
  4. Ε αυτό κι αν είναι να κερνάς λες και το ήξερες, μάλλον εσύ το είχες μαντέψει από καιρό πριν.
    Εύχομαι το επόμενο κέρασμα να είναι αρχής κι όχι αποχωρισμού.
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ε, δεν θα έλεγα πως ήμουν και "ανυποψίαστη" Ξανθή μου, Και όποιος πίστευε κάτι τέτοιο ειδικά στον δικό μας χώρο, θα του έλεγα πως ήταν μακριά νυχτωμένος!

      Ευχαριστώ πολύ... θα τα πούμε από κοντά πιο αναλυτικά.

      Διαγραφή
  5. Εγώ νονά λέω να τη δοκιμάσω με blueberries αν δεν σε πειράζει, εντάξει;;; Τη λιμπίστηκα πάντως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί να με πειράζει καλή μου Μάρθα;
      Εδώ στα μέρη μας "κομμάτι δύσκολο" να βρούμε φρέσκα blueberries, και σίγουρα όλα τα φρούτα της ταιριάζουν υπέροχα.
      Φιλιά πολλά.

      Διαγραφή
  6. Τι το θελα να το δω το γλυκάκι νυχτιάτικα...
    Αυτή η κρέμα αμυγδάλου μοιάζει θεϊκή, ενώ οι σιροπιασμένες βανίλιες μοιάζουν με σειρήνες (τις μυθολογικές όχι αυτές του παρμενίωνα που τελικά δεν ακούσαμε) που ξεσηκώνουν!
    Φιλιά πολλά Πηνελόπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είδες Ερμιόνη μου,
      είναι κάποιες στιγμές μέσα στη μέρα που όταν αντικρίσουμε κάτι, μας συνεπαίρνει....κι' άντε μετά να το ξεχάσουμε!!
      Φιλιά πολλά και καλή δύναμη σου εύχομαι πάντα.

      Διαγραφή
  7. Τί υπέροχη τάρτα έκανες Πηνελόπη!!!!! Λάτρεψα τη ζύμη της αλλά και την κρέμα αμυγδάλου που μου φαίνεται θεϊκή!!!
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Κική μου. Η ζύμη θυμίζει πραγματικά ζύμη κουραμπιέ, και όταν την μασάς παρέα με την αμυγδαλόκρεμα, πραγματικά είναι εξαιρετικός συνδυασμός.
      Καλημέρες πολλές σου στέλνω.

      Διαγραφή
  8. Μα τι υπέροχη που σου έγινε, Πηνελόπη μου! Μου αρέσει που δεν είναι γλυκιά, γιατί τη ζάχαρη την έχω σχεδόν καταργήσει. Το αμυγδαλάκι με σκλάβωσε!
    Με αφόρμηση τη δική σου, θα τη φτιάξω με άλλα φρούτα που έχω, αν δεν έχεις αντίρρηση!
    Όλα τα καλά σου εύχομαι, καλή μου φίλη!
    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου καλημέρα,
      Τα πολύ γλυκά - γλυκά δεν μου αρέσουν το έχω ξαναγράψει. Τελευταίως προσπαθώ να μειώνω και την ποσότητα ζάχαρης όπου με παίρνει. Βάζω μαύρη ή λίγη σκόνη στέβιας ή μέλι. Είναι κάτι αντίστοιχο με το αλάτι, που επίσης προσπαθώ να ελαχιστοποιήσω όσο γίνεται.
      Φιλιά πολλά και φυσικά δεν υπάρχει αντίρρηση καμμία για τα φρούτα. Είναι θέμα διαθεσιμότητας πάντα. Απλώς εδώ τα κόκκινα έδωσαν τόσο "ζωντανό" αποτέλεσμα.

      Διαγραφή
  9. Έχεις σκεφτεί ένα μαγαζάκι που να πουλάς τις υπέροχες ταρτο-δημιουργίες σου? Ουρές θα μαζευόντουσαν!
    Συμφωνώ βέβαια και με το σχόλιο της Σταυρούλας!
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγγελικούλα μου, από προχθές σκέφτομαι διάφορα (όχι ότι στο παρελθόν δεν έχω ξανασκεφτεί) απλώς οι καιροί είναι δύσκολοι και "ρίσκο" πρέπει να είναι τέτοιο που να με "παίρνει" στο όποιο άνοιγμα κάνω.

      Όλοι μου λένε ότι θα "έπιανε" μια τέτοια ιδέα... αλλά πρέπει να τα υπολογίσω όλα καλά (καθώς είναι και θέμα χαρακτήρα).

      Φιλιά πολλά και χαιρετισμούς.

      Διαγραφή