Αμύδαλα+Βανίλιες+Αλεύρι = Τάρτα Αμυγδάλου με Βανίλιες

Όταν τα διαθέσιμα υλικά σε "προκαλούν" με την παρουσία τους από την μια...
Όταν θέλεις ένα ωραίο γλυκάκι για να κεράσεις συναδέλφους από την άλλη... που καταφεύγεις κι, εσύ (εγώ δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση);
Δεδομένου βέβαια  ότι έχεις χαζέψει από μέρες πριν, με την τάρτα της αγαπητής Ζαμπίας...
Φυσικά και επόμενο... σε  αγαπημένη τάρτα!  Αλλωστε έχω κι' έναν "τίτλο" να υποστηρίξω που μου έχει αποδοθεί κατά το παρελθόν από φίλες συνοδοιπόρους των bloggs :-)))

Τάρτα λοιπόν, αμυγδάλου με φρέσκιες βανίλιες,  που ταυτόχρονα όμως ήταν κι' ένα γλυκό για όσους προσέχουν και αποφεύγουν την μεγάλη κατανάλωση ζάχαρης, καθώς αυτή, είχε εντελώς περιοριστεί στην συγκεκριμένη έκδοση κεράσματος.

Η ζύμη της τάρτας έγινε:
2,5 φλιτζάνια αλεύρι για όλες τις χρήσεις,
80 γραμ. βούτυρο ανάλατο (βούτυρο όχι μαργαρίνη),
100 γραμ. ελαιόλαδο,
1 αυγό,
2 κουταλιές σούπας στέβια σε σκόνη,
1 πρέζα αλάτι.

Όλα τα υλικά σε μπολ βαθύ και με τα δάχτυλα πλάσιμο μέχρι να ενωθούν τα υλικά αλλά η ζύμη να είναι τριφτή σε υφή.
Έστρωσα ταρτιέρα με χαρτί ψησίματος και πάνω έστρωσα την ζύμη καλά με τα δάχτυλα.
Μια ώρα στο ψυγείο για πάγωμα.

Την ώρα που η ζύμη πάγωνε, ετοίμασα την κρέμα αμυγδάλου με τα ακόλουθα υλικά:
1,5 φλιτζάνι γάλα πλήρες,
1 φακελάκι άνθος αραβοσίτου με άρωμα βανίλιας (αλλά όχι στιγμής, το κανονικό)
1 κουταλιά στέβια (ή ζάχαρη αντίστοιχα αν θέλετε)
1 κοφτό κουταλάκι βανίλια κρυσταλλική,
30 γραμ αμυγδαλόπαστα τριμμένη στον τρίφτη ή 2-3 σταγόνες εσσάνς αμυγδάλου,
1/2 φλιτζάνι αμύγδαλα ανάλατα με την φλούδα, αλεσμένα στο multi.
1 μεγάλο αυγό,
3 κουταλιές μέλι.

Μέσα σε κατσαρολίτσα έβαλα το ένα φλιτζάνι γάλα να ζεσταίνετε. Στο υπόλοιπο κρύο γάλα έριξα το άνθος αραβοσίτου, την στέβια και την βανίλια και ανακάτεψα καλά να ενωθούν.
Μέσα στο γάλα που ζεστάθηκε αρκετά έριξα το μείγμα (άνθος αραβοσίτου+βανίλια+γάλα) και ανακάτεψα μέχρι να ενωθούν.
Κατόπιν πρόσθεσα την τριμμένη αμυγδαλόπαστα και το αλεσμένο αμύγδαλο.
Ανακάτεμα και πάλι καλό και τράβηξα από την φωτιά.

Σε μια κούπα μέσα χτύπησα το αυγό με το μέλι ώστε να ενωθούν καλά και λίγο-λίγο πρόσθεσα στο μείγμα της αμυγδαλόκρεμας, ώστε να μην μου προκύψει καμιά απρόσμενη ομελέτα :-))
Έβγαλα την ταρτιέρα από το ψυγείο. Στην επιφάνεια της ζύμης έβαλα την κρέμα και μέσα της βύθισα 8 βανίλιες κομμένες στην μέση, αφού προηγουμένως τις είχα πλύνει καλά και κόψει στην μέση αφαιρώντας φυσικά το κουκούτσι τους.

Έψησα σε προθερμασμένο φούρνο, με αέρα, στους 170 βαθμούς μέχρι που ροδοψήθηκε η επιφάνεια, φούσκωσε η κρέμα αμυγδάλου και οι βανίλιες είχαν πλέον μαλακώσει και σιροπιάσει μέσα στα υγρά τους.

Η ζύμη της θύμισε σε όλους σχεδόν αφράτο κουραμπιέ, ενώ η αμυγδαλένια γέμιση συμπλήρωσε την εντύπωση, και φυσικά ενισχύθηκε από τα αρώματα των ψημένων φρούτων.

Τα σχόλια 10 ανθρώπων την επόμενη μέρα, που χωρίς να ξέρουν βέβαια ούτε εκείνοι μα ούτε κι΄εγώ... ήταν  κάτι σαν "αποχαιρετιστήριο κέρασμα"  κατεγράφησαν ως άκρως θετικά.
Πιστεύω πως αξίζει μια ευκαιρία δοκιμής από όσους έχουν την διάθεση και την όρεξη, για ένα τέτοιο γλυκό.
Καλή Δύναμη σε όλους.